Ksiądz Ma­rekPo­ema dra­ma­tycz­ne w trzech ak­tach AKT I Szo­pa wy­po­rzą­dzo­na jak na ze­bra­nie ko­ła ry­cer­skie­go. Wcho­dzą: Sta­ro­ścic z Bar­ku i To­wa­rzysz pan­cer­ny. Sły­chać z da­le­ka śpiew kon­fe­de­rac­ki. TO­WA­RZYSZ Sły­szysz pie­śni, oto z po­la  Ry­ce­rze na­si wra­ca­ją.    STA­RO­ŚCIC Mam ta­ką har­fę Eola  W Anie­lin­kach nad stru­my­kiem;  Lecz jej stru­ny tak nie gra­ją  Z szu­mem li­ści, ze sło­wi­kiem,  Tę­sk­no, dzi­ko i ża­ło­śnie,  Jak ta pieśń, co w hym­ny ro­śnie.    TO­WA­RZYSZ Wra­ca­ją peł­ni za­pa­łu,  A ksiądz Ma­rek, kar­me­li­ta,  Lu­dziom bło­go­sła­wi z wa­łu. [...]

Ur. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.