Mahabharata Epos indyjski

Vyasa

Mahabharata - najbardziej obszerny oraz jeden z najstarszych poematów epickich znanych ludzkości, powstały w starożytnych Indiach i zapisany w sanskrycie. Mahabharata liczy sto tysięcy ślok (dwu- i czterowierszy), jest osiem razy dłuższa od Iliady i Odysei razem wziętych. Epos ten opowiada o współzawodnictwie pomiędzy rodami Pandawów i Kaurawów zakończonym osiemnastodniową, wyniszczającą bitwą na polach Kurukszetry, świętego miejsca pielgrzymek w środkowych Indiach. W szeregach wojsk Pandu poczesne miejsce zajmuje Kryszna, syn królewskiej dynastii Jadu, który widząc zwątpienie i rezygnację swego przyjaciela Ardżuny, tuż przed rozpoczęciem bitwy udziela mu filozoficznego wykładu w formie Bhagawad Gity. Obejmująca ponad siedemset ślok "Pieśni Pana" (zapisana w części Mahabharaty zwanej Biszma Parwa) wyjaśnia w zwięzły sposób trzy podstawowe nurty jogi: karma (szkołę działania pozbawionego rezultatów karmicznych), dźnana (jogę wiedzy spekulatywnej) oraz bhakti (czyli bezinteresowne oddanie dla Najwyższego). Uważaną za Piątą Wedę (pańćana weda) Mahabharata ustanawia supremację Kryszny, jako summum bonum całego stworzenia i jednocześnie Najwyższego Osobowego Boga, powtarzając jednocześnie zawarte w literaturze pańćaratra takiej jak sadhana, czy moksza. Ze względu na dogłębność i rozciągłość tematów związanych z kultem Kryszny, Mahabharata uważana jest za "encyklopedię religii i filozofii wisznuizmu". (źródło : Wikipedia)

Maja

Tamara Reznikova

Pasjonująca opowieść o poszukiwaniu prawdziwego szczęścia i pokoju Życie Mai od najmłodszych lat było naznaczone cierpieniem i rozczarowaniem. Straciła matkę, spędziła koszmarne lata w domu dziecka, doświadczyła zdrady ukochanego męża. Zdesperowana, pozbawiona wsparcia i obecności jakiejkolwiek życzliwej osoby, trafia prosto do środowiska prostytutek i ludzi marginesu społecznego. Jej poraniona dusza nieustannie szuka ukojenia oraz pociechy, jednak kobieta wciąż nie potrafi znaleźć wyjścia z moralnego bagna, w jakim się znalazła i coraz bardziej pogrąża się w mroku. Nieoczekiwanie, w najtrudniejszym momencie życia poznaje życzliwych ludzi, którzy wskazują jej drogę do realnego, trwałego szczęścia. Dzięki nim bohaterka spotyka Tego, który jako jedyny jest w stanie ją podźwignąć, wypełnić pustkę w jej sercu, uleczyć zranienia i zamienić dramatyczną sytuację, w jakiej się znalazła, w dobro. Po tym spotkaniu Maja doświadcza całkowitej przemiany. Pasjonująca fabuła, zaskakujące zwroty akcji i barwny język tej opartej na faktach powieści sprawią, że nie będziesz mógł odłożyć książki, dopóki nie poznasz zakończenia owej fascynującej historii. Tamara Reznikowa urodziła się w słonecznej Gruzji. W wieku dwóch miesięcy matka przywiozła ją do Rosji. Miasto uzdrowiskowe Anapa na południu kraju stało się dla niej bliskim i kochanym przez całe życie. Tam, w środowisku ateistycznym, kształtował się jej światopogląd. W 1997 roku Tamara wraz z mężem Wiktorem i dziećmi przeprowadziła się do USA, by tu zamieszkać już na stałe. W 1999 roku małżonkowie uwierzyli w Boga i poświęcili swe życie służbie Ewangelii, szerząc ją w Ameryce, Kanadzie, na Ukrainie, w Niemczech, Mołdawii i Rosji. Podczas licznych podróży, spotykając różnych ludzi i wysłuchując ich życiowych historii, Tamara zaczęła pisać powieści i opowiadania; zawsze na podstawie realnych wydarzeń. Tak więc na półkach księgarskich pojawiły się jej książki mówiące o drodze człowieka do Boga.

Maksymilian M. Kolbe. Biografia świętego męczennika

Tomasz Terlikowski

Maksymilian M. Kolbe Szaleniec Niepokalanej Mówiono o nim, że posiada niezwykły umysł, jest genialnym organizatorem i wielkim wizjonerem. Nie ma wątpliwości, że był także kapłanem, który głęboko przyjął do serca ewangeliczną prawdę o tym, iż nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich. Ale pojawiały się też opinie o jego antysemityzmie, twardym charakterze i bezkompromisowości. KIM TAK NAPRAWDĘ BYŁ JEDEN Z NAJWIĘKSZYCH POLSKICH ŚWIĘTYCH? Katolicki publicysta i filozof Tomasz P. Terlikowski przez wiele lat tropił wszystkie wątki życia i działalności ojca Maksymiliana Kolbego. Zafascynowany dokonaniami zakonnika zbierał zapiski, dokumenty kościelne, fotografie, nagrania i relacje świadków. Dzięki temu dotarł do wielu nieznanych faktów z życia świętego, które zaskakują i w zupełnie nowym świetle przedstawiają jego fenomen. Autor bada fascynujące życie kapłana, jego duchowość, powołanie, zaangażowanie społeczne oraz wizjonerskie podejście do nowych technologii. Przede wszystkim jednak staje twarzą w twarz z oskarżeniem ojca Kolbego o antysemityzm. Ta książka jest nie tylko fascynującą opowieścią o zakonniku tworzącym pierwsze kościelne imperium medialne, ale przede wszystkim jest próbą zrozumienia człowieka, którego życie jest niezwykłym świadectwem wierności najważniejszemu z przykazań przykazaniu miłości Boga i bliźniego.

Mali pomocnicy Boga. Przewodnik dla dzieci po duchowej adopcji

Katarzyna Pazdan

Pierwsza w Polsce książka o duchowej adopcji dzieci przez dzieci! Co możesz zrobić, żeby uratować człowieka znajdującego się w śmiertelnym niebezpieczeństwie? Książka "Mali pomocnicy Boga. Przewodnik dla dzieci po duchowej adopcji" jest odpowiedzią na to pytanie. Zaadoptujcie poczęte dziecko i wspólnie módlcie się za nie przez dziewięć miesięcy, śledząc z miesiąca na miesiąc jego rozwój. Dzięki modlitwie różańcowej, wzbogaconej rozważaniami na każdy dzień, ratujecie nieznanego z imienia małego człowieka. Podejmując duchową adopcję, uczycie dzieci regularnej modlitwy i zyskujecie możliwość rozmowy z najmłodszymi na trudny temat w sposób dla nich przystępny. "Mali pomocnicy Boga" stanowią więc dobrą okazję do poświęcenia naszym pociechom większej uwagi i do pogłębiania więzi rodzinnych. Twoja modlitwa duchowej adopcji to modlitwa o to, żeby mama bardzo kochała dziecko, które ma pod sercem. Część dochodów ze sprzedaży zostanie przeznaczona na Centralny Ośrodek Krzewienia Duchowej Adopcji na Jasnej Górze.

Mała droga ufności Teresy z Lisieux

Jacques Philippe

Ojciec Jacques Philippe wyjaśnia, na czym polega odkryta i przeżyta przez św. Teresę całkiem nowa mała droga droga ufności i miłości, której nauczała nowicjuszki w Karmelu w Lisieux. Obierając za przewodniczkę Małą Teresę, autor pokazuje, jak wzrastać w ufności Bogu, jak prosić Ducha Świętego o siłę wiary, by dzięki temu lepiej radzić sobie z codziennością. Znajdujemy tu istotę przesłania tej młodej, zmarłej w wieku dwudziestu czterech lat, zakonnicy, którą Jan Paweł II ogłosił w 1997 roku doktorem Kościoła.

Mam na imię Joy. Przeżyłam

Mariapia Bonanate

To mocna historia opowiedziana w pierwszej osobie przez wrażliwą na ludzką krzywdę reportażystkę. Opowieść o wierze, pieśń nadziei i dziękczynienia, jak napisał w przedmowie książki papież Franciszek. Joy jest 23-letnią mieszkankąAfryki. Przyjaciółka namawia ją do wyjazdu do Włoch, kusząc obietnicą pracy, dzięki której będzie mogła wesprzeć rodzinę i kontynuować naukę. Po krótkim czasieJoy uświadamiasobie, że została oszukana i wpadła w ręce handlarzy ludźmi. Przeżyła dramatyczne przejście przez pustynię, podróż łodzią, obozy dla uchodźców i prostytucję we Włoszech. W tych wszystkich momentach nigdy nie straciła zaufania do Boga, którego od dziecka traktuje jak przyjaciela.

Manicheizm i manichejskie teksty sakralne

Andrzej Sarwa

Manicheizm - Omawianą religię w najogólniejszym zarysie można scharakteryzować jako starożytną perską naukę o odwiecznej walce między siłami Światłości i Ciemności, między kosmicznymi początkami dobra i zła. Ale nie do końca, bowiem manicheizm to jednak nie tylko dualistyczna, ale również i synkretyczna religia. Wykształciła się ona w III wieku n.e. na Bliskim i Środkowym Wschodzie, na obszarze imperium sasanidzkiego2, a konkretnie na terenie Mezopotamii oraz Iranu.

Marcelino Chleb i WIno

José María Sánchez-Silva

Piękna i wzruszająca opowieść o Marcelino stała się sławna na cały świat dzięki wielkiemu hitowi filmowemu Marcelino Chleb i Wino. Dla wszystkich miłośników małego chłopca, który rozmawiał z Panem Jezusem  przygotowaliśmy niezwykłą niespodziankę. W jednej książce prezentujemy dwa pełne opowiadania, gdzie obok Marcelino Chleb i Wino zamieściliśmy mniej znaną opowieść Wielka Podróż Marcelino. Jest ona wspaniałym uzupełnieniem klasycznej już historii, wzbogacając ją o nowe wzruszenia, nowe radości, pozwala też dłużej patrzeć na świat oczami małego chłopca o wielkim sercu. Całości dopełniają piękne ilustracje nawiązujące swym charakterem do oryginalnego wydania, przywołując rodzicom wspomnienia z dzieciństwa a dzieciom otwierając świat czasów gdy książki ilustrowane były niepowtarzalnymi, wspaniałymi rysunkami. Ta mądra historia z pewnością zainspiruje każde dziecko do pięknych czynów a rozpalona wyobraźnia na zawsze wskaże im drogę do bycia dobrymi, szlachetnymi ludźmi, z których rodzice będą prawdziwie dumni.

Marcin Luter - twórca pseudoreformacji

Marceli Nowakowski

Marcin Luter tak od r. 1517 zwany, przedtem Luder albo Ludher, twórca pseudoreformacji, urodził się 10 listopada 1483 r. w Eisleben, gdzie też po burzliwym życiu umarł 18 lutego 1546 r. Syn biednych wieśniaków z Mora posiadających ośmioro dzieci, Jana i Małgorzaty z Lindemannów. Jako półroczne dziecko, zabrał ojciec Lutra do Mansfeld, gdzie z rolnika stał się górnikiem. W twardym posłuszeństwie dla ojca wychowywany Luter wyrobił w sobie okrucieństwo, był bity przez ojca. Początkowo chodził Luter do szkoły łacińskiej w Mansfeld, a od r. 1497 w Magdeburgu; od r. 1498 uczy się Luter w Eisenach, gdzie przez śpiew pod drzwiami bogatych ludzi umożliwia sobie trudny żywot. Wreszcie żona jednego z bogatych mieszczan Urszula Cotta zaopiekowała się młodym śpiewakiem. 1501 r. jest już Luter na Uniwersytecie w Erfurcie na wydziale prawnym i zapoznaje się z humanistami niektórymi. 1502 r. zdaje bakalaureat, a 1505 r. magistraturę filozofii. W tymże roku w życiu Lutra następuje wielki zwrot ku ascetyzmowi; przerażony gwałtowną śmiercią przyjaciela i osobistym niebezpieczeństwem śmierci wstępuje bez powołania przeciw woli swego ojca i przyjaciół do klasztoru Augustianów w Erfurcie. Tu zaczynają się dla niego męki wewnętrzne. Zwątpienie o własnym zbawieniu wkrada się do jego duszy, niepewność przyszłości męczy go. Rogata dusza pragnęła złamać wszystko i o własnych siłach dojść na wyżyny, gdzie łaska Boża prowadzi. Namiętności brały górę i dopominały się o swoje prawa. Luter nie mógł im sprostać.

Maria z Magdali w Ewangelii, legendzie i sztuce

Mieczysław Skrudlik

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Maria z Magdali, Maria Magdalena według Biblii żyjąca w I w. n.e. kobieta pochodząca z wioski Magdala, obecnie Migdal. Należała do kręgu uczniów Jezusa. Przyłączyła się do niego po tym, gdy wypędził z niej siedem złych duchów. We wschodniej tradycji chrześcijaństwa przedstawiana jest jako niosąca olejki do grobu Chrystusa i świadek jego zmartwychwstania i jest szanowana jako równa apostołom. W tradycji łacińskiej przez wieki łączono ją z kobietą cudzołożną z Ewangelii św. Łukasza. Ukazywano ją wiernym, zwłaszcza kobietom, jako wzór nawróconej grzesznicy (za: Wikipedia). Z wprowadzenia autora: Zadaniem tej pracy jest wypełnić lukę w naszej literaturze poświęconej historii kultu świętych i ewolucji przedstawień plastycznych, z kultem tym zespolonych. Problem Marii z Magdali w sztuce należy bezsprzecznie do jednych z najtrudniejszych zagadnień. Stosunek bowiem artystów do tego problemu przez wieki całe był w zasadniczej sprzeczności z kultem. Trzeba było w tym wypadku zrzucić nawarstwienia wieków całych, aby doszukać się istotnych wzorców i źródeł, uzgodnionych z duchem kultu Uczennicy Pańskiej z Magdali, Zwiastunki Zmartwychwstania Pańskiego.

Marnotrawny świat

Fulton J. Sheen

"Marnotrawny świat" to cykl rozważań z lat 19351936, prezentowanych w nocnym programie radiowym The Catholic Hour (Godzina Katolicka), którego Fulton J. Sheen przez ponad dwie dekady był gospodarzem. Amerykański duchowny zaskakuje czytelnika oryginalną interpretacją ewangelicznej przypowieści o synu marnotrawnym. Rolę młodszego syna przypisuje cywilizacji zachodniej, która po wiekach błądzenia powróci do domu Ojca, na łono Kościoła. Odrzuciliśmy Pismo Święte i wiarę w istnienie Boga, zanegowaliśmy konieczność istnienia religii, ale za chwilę dojrzejemy do tego, by powrócić do Ojca przekonuje autor. Dopełnienie stanowi druga część książki. Arcybiskup dowodzi w niej, że ostatnie słowa Chrystusa na krzyżu korespondują z siedmioma częściami Mszy Świętej, która tym samym staje się odzwierciedleniem dramatu odkupienia świata.

Maryja płacze na Ukrainie

Małgorzata Pabis

W małym kościółku tuż za polską granicą z Ukrainą, całkiem niedawno, bo w 2005 roku, zapłakała figura Matki Bożej. Nie towarzyszyły temu objawienia, nie było orędzi, były tylko łzyNa początku 2014 roku świat stanął na krawędzi globalnego konfliktu zbrojnego. Oczy wszystkich zwrócone zostały na Ukrainę. Czy te dwa wydarzenia są ze sobą związane? Dlaczego Maryja zapłakała na tamtej ziemi? Czy Matka Boża płakała tylko nad Ukrainą, czy może nad całym światem? Czy Jej łzy były zapowiedzią wydarzeń, do których niedawno doszło za naszą wschodnią granicą? Troje dziennikarzy pojechało na miejsce cudownych wydarzeń, by szukać odpowiedzi na te pytania. Ta książka jest owocem ich dziennikarskiego śledztwa prowadzonego w Niżankowicach i pierwszą publikacją na ten temat.

Maryja Współodkupicielka

Jan Domaszewicz

Maryja jest Obronicielką zdolną zbawić nas wszystkich, bo jest wszechmocną w ratowaniu grzeszników: co Bóg może potęgą, to Najświętsza Panna Maryja swymi prośbami u Boga; cokolwiek prosi Matka, niczego nie odmawia Jej Syn Boży. W jakimkolwiek opłakanym stanie byłaby dusza człowieka, nie powinien obawiać się upaść do stóp Tej, która nie odpycha od siebie nikogo z uciekających się pod Jej opiekę: Maryja nieustająca, najgorliwsza, Obronicielka, Sama przedstawia Bogu modlitwy do Niej się uciekających; jedyna ucieczka zatraconych, nadzieja nieszczęśliwych, Obronicielka wszystkich największych grzeszników, garnących się do Jej miłosierdzia; a nawet cieszy się z tego, iż jest Matką grzeszników, których pragnie z Bogiem pojednać. Po Jezusie, Maryja zbawieniem naszym. Chroni od piekła tych, co Jej cześć należną oddają; ratuje sługi swoje w czyśćcu zatrzymane, i wiedzie swych czcicieli do Raju.

Mater sapiens. Znaczenie Uniwersytetu Krakowskiego w dziejach Polski w świetle laudacji Michała Siejkowskiego OP z 1748 roku

Maciej Zdanek

Tekst z pracy zbiorowej Dominikanie o Polsce i Polakach od XIII do XX wieku. W 2018 roku minęła setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Pamiętając o tym wydarzeniu, Dominikański Instytut Historyczny w Krakowie przygotował prezentowany tom Dominikanie o Polsce i Polakach. Od XIII do XX wieku. Grupa kilkunastu historyków postanowiła odpowiedzieć na pytania: Czy polskich dominikanów w ogóle interesowała Polska? Czy bracia kaznodzieje, należący do międzynarodowej wspólnoty, zachowywali dystans wobec lokalnych wydarzeń, smutków i radości, czy wręcz przeciwnie byli w nie zaangażowani? Prezentowany tom jest oryginalną próbą odpowiedzi na te kwestie. Czytelnik otrzymuje panoramę poglądów, opinii i wielobarwnych postaci poczynając od św. Jacka Odrowąża, który dla średniowiecznych braci był wręcz drugim królem Bolesławem Chrobrym, przez Jana Falkenberga, który nawoływał do surowego potraktowania króla Władysława Jagiełły, a kończąc na dwudziestowiecznych dominikanach, realizujących misję kaznodziejską w niepodległej Polsce, a następnie pogrążonej w zawierusze wojennej i zniewolonej komunizmem.

Materiały homiletyczne na rok liturgiczny 2022/2023. Adwent - Boże Narodzenie - niedziele zwykłe I-VII. Cykl A, Część I "Wierzę w Kościół Chrystusowy"

Red. ks. Michał Dąbrówka 4

W ramach realizacji programu chcemy odsłonić całe bogactwo treściowe prawdy o Kościele. Uświadomić wiernym, że Kościół jako dzieło Bosko-ludzkie stanowi misterium, którego nie sposób ogarnąć rozumem, i dlatego "domaga się wiary". Równocześnie chcemy pokazać, że Kościół "wart jest wiary" ze względy na obecność i aktywność w nim Boga, ze względu na jego wartość zbawczą i obfitość Bożych darów, z których człowiek może czerpać.

Matka Boża Dobrej Rady. Z dodatkiem modlitw do Najświętszej Maryi Panny

Ks. Marian Nassalski

Czasy nasze nie pojmują z wielu stron rzeczy nadzmysłowych i nadprzyrodzonych: w tej dziedzinie gotowe są zawsze z odpowiedzią, chociaż ta istoty zagadnienia nie dotyka. Duch, unoszący się nad rodzajem ludzkim, nie jest Duchem Bożym, ale duchem świata. Stoją więc ludzie bezradni przed wielu pytaniami, gdyż stosunki ich i potrzeby może tylko prawdziwa mądrość ocenić i wobec napotykanych trudności skierować na właściwe tory. Innymi słowy, jeżeli pragniemy osiągnąć prawdziwą mądrość, powinniśmy wziąć udział w radzie Bożej. Gdzie zaś mamy tej rady szukać i uczyć się mądrości? Papież Leon XIII, szukając sam rady w wielu kwestiach zawiłych, przy schyłku życia swojego wskazał nam na Matkę dobrej Rady, jak bowiem wiadomo dekretem z d. 22 kwietnia 1903 wezwanie takie dołączył do Litanii loretańskiej.

Matka Boża Pomyślności z Quito. Przesłanie nadziei i ocalenia

Małgorzata Pabis

Mariannie Franciszce, prostej zakonnicy, w Quito w Ekwadorze objawiła się Matka Boża i przekazała jej nadzwyczajne wizje. Oto współczesny świat upadający w grzechu, oto zagrożenia chrześcijaństwa, oto męczeństwo wyznawców Chrystusa, oto bezczeszczenia Eucharystii, oto demoralizacja. Wizje zawarte w objawieniach ziszczają się na naszych oczach.  Dlaczego zatem Maryja, która objawiła się w Quito, zyskała miano Matki Bożej Pomyślności? Bo Ona przyjmuje na siebie ludzkie nieszczęście, bo przez Jej łagodne serce otwiera się dla każdego człowieka nadzieja zbawienia, bo w Jej matczynych łzach spływa na nas wszelka pomyślność i ocalenie, bo za wstawiennictwem Matki Bożej Pomyślności otwiera się nieskończone miłosierdzie Boże.

Matka Boża z Guadalupe. Patronka cywilizacji miłości

Carl Anderson, Eduardo Chávez

Książka ukazuje, w jaki sposób najstarsze objawienia maryjne odmieniły losy całego kontynentu, który wydawał się stracony dla chrześcijaństwa. Dziś Matka Boża z Guadalupe jest głęboko zakorzeniona w sercach mieszkańców obu Ameryk, podobnie jak Matka Boża z Jasnej Góry od wieków jest jednym z fundamentów polskiej tożsamości. Autorzy wyjaśniają, jak objawienie Maryi, jej wciąż aktualne przesłanie jedności i nadziei oraz niezwykły wizerunek, zainspirowały religijną i kulturową przemianę, która przyniosła pojednanie cywilizacji targanej konfliktami. Wybierając Juana Diego, zwykłego człowieka, Matka Boża pokazała, że osoby świeckie odgrywają kluczową rolę w ewangelizacji kultur i narodów.

Matki świętych

Milena Kindziuk

Nie były to matki idealne, wolne od wad i słabości. Dla swych dzieci potrafiły być surowe i apodyktyczne, jak Marianna Kolbe, która sama o sobie mówiła: "Zawsze czułam się niezdolna stać się dobrą żoną i matką". Bywały kategoryczne, jak Marianna Popiełuszko: "Musiało być tak, jak powiedziałam, i koniec!". Niekiedy nadopiekuńcze, jak Święta Monika czy Święta Sylwia - obie aż nadto troszczyły się o dorosłych już synów: Świętego Augustyna oraz papieża Grzegorza Wielkiego. Niektóre zmarły przedwcześnie, jak Emilia Wojtyłowa - matka św. Jana Pawła II czy św. Zelia Martin - matka św. Teresy z Lisieux, a mimo to wywarły ogromny wpływ na swe dzieci. Gdyby nie ich dzieci, które wyrosły na wielkich i znanych świętych, z pewnością świat nie usłyszałby o tych kobietach. Dobrze, że nie są zapomniane. Ich życie może stanowić inspirację dla współczesnych kobiet. Święta Monika uchodzi za najlepszą patronkę matek, których dzieci się zagubiły i pozostają daleko od wiary i Kościoła. Jej życie wskazuje, jak wiele może modlitwa matki za dziecko. (fragment książki) Błogosławiona Wiktoria Ulma: Samarytanka z Markowej Święta Zelia Martin: koronkowy plan wychować dzieci do pracy i pobożności Małgorzata Bosco: prawdziwa włoska Mamma całych pokoleń biednych i zagubionych chłopców Marianna Kolbe: Matka Boleściwa świętego od dwóch koron Emilia Wojtyła: wybrała życie dziecka. "On będzie kiedyś wielkim człowiekiem!" Marianna Popiełuszko: przebaczyłam mordercom księdza Jerzego Święta Sylwia: warzywa na srebrnej tacy dla ukochanego syna, papieża Grzegorza Wielkiego Święta Monika: cierpliwa modlitwa matki św. Augustyna Matki świętych też były święte - nawet jeśli nie wszystkie są wyniesione na ołtarze. Potrafiły być święte w codzienności - jak matka św. Jana Bosco, o której jej biograf napisał: "Jeśli istnieje świętość ekstaz i wizji, istnieje także świętość garnków do umycia i skarpet do zacerowania. Matusia Małgorzata była taka świętą". (fragment książki)

Mądrość mnichów z góry Athos

Alain Durel

Mnisi poświęcają całą uwagę drugiej osobie. Nie są zwyczajnie uważni. Oni chłoną to, co mówisz i kim jesteś. Nie dlatego, że masz coś ważnego do powiedzenia, ale dlatego, że całe życie podporządkowują przyjmowaniu błogosławieństw. Jednym z nich jest drugi człowiek: gość, napotkany przechodzień, czy jak we wspomnianym przypadku potrzebujący pomocy brat. Z biegiem lat wychylenie w stronę drugich staje się naturalne, ponieważ bliźni są jednym ze sposobów przeżycia miłości, która jest istotą błogosławieństwa. fragment wprowadzenia Tomasza Grabowskiego OP

Mąż boleści oswojony z cierpieniem

red. Piotr Sarlej

Drogi krzyżowe dla mężczyzn, red. P. Sarlej Zamieszczone w tym zbiorze rozważania drogi krzyżowej są zaproszeniem do wejścia w świat Boga, który wbrew logice tego świata potrafi przemienić drogę życia naznaczonego rozmaitymi trudnościami, twardym zmaganiem się z codziennością i lękiem o przyszłość, w drogę chwały i ostatecznego zwycięstwa. Oto Król nad królami staje się pokornym Sługą z pieśni Izajasza, niejako oswaja się z ludzkim cierpieniem, będącym trwałą przypadłością człowieczego losu, i bierze na swoje barki ciężar odpowiedzialności za tych, których kocha. Trudno o lepszy wzór do naśladowania dla współczesnego mężczyzny, nieraz niestety pogrążonego w kryzysie własnej tożsamości, który tak samo jednak musi codziennie brać na swoje ramiona krzyż odpowiedzialności za swoich najbliższych.

Mediolańskie instrukcje o budynkach i sprzętach kościelnych wydane na polecenie Karola Boromeusza i ich recepcja w Kościele katolickim

Piotr Krasny, Michał Kurzej

Instrukcje o budynkach i sprzętach kościelnych (1577), opracowane na zlecenie i pod nadzorem kardynała Karola Boromeusza (1538‒1584) przez duchownych wspierających go w zarządzaniu archidiecezją mediolańską, są uważane za najważniejszy dokument, określający zasady kształtowania katolickiej sztuki sakralnej w okresie potrydenckim. Z zawartych w nich, jasno sformułowanych regulacji korzystano w niemal całym świecie, starając się jak najlepiej dostosować formy dzieł sztuki do wymogów liturgii i do przekazywania za ich pomocą prawd wiary. Instrukcje odegrały też kluczową rolę w sformułowaniu nowożytnej łacińskiej terminologii liturgiczno-artystycznej. Pierwszy pełny przekład Instrukcji na język polski został zaopatrzony w kompletny aparat naukowy, a także dopełniony obszernymi wprowadzeniami, wyjaśniającymi okoliczności powstania tego dzieła i problematykę jego autorstwa oraz określającymi jego miejsce w dorobku piśmiennictwa artystycznego XVI stulecia. Zalecenia zawarte w Instrukcjach skonfrontowano też z formami dzieł sztuki sakralnej zrealizowanymi pod nadzorem Boromeusza i drobniejszymi wypowiedziami na temat sztuki, sformułowanymi przez niego i w jego środowisku.  

Medycyna alternatywna. (Nie)bezpieczna alternatywa?

Anna Panasiuk

W Medycynie alternatywnej autorka, z perspektywy lekarza, pokazuje potencjalne zagrożenia związane z praktykowaniem takich sposobów leczenia. Stawia na roztropność w podejmowaniu decyzji dotyczących zdrowia oraz na krytyczne podejście do alternatywnych metod prezentowanych czasem jako złoty środek. Warto zadać sobie pytanie, czy przyjęta metoda terapii, spoza tradycyjnej medycyny, rzeczywiście jest w stanie pomóc oraz czy jest zgodna z nauką Kościoła.

Medytacja chrześcijańska

bp Andrzej Siemieniewski

Czy katolik może medytować? Bp Andrzej Siemieniewski odpowiada twierdząco; konfrontuje czytelnika ze współczesnymi tendencjami i udowadnia, że nie należy utożsamiać medytacji znanej z religii Wschodu z medytacją chrześcijańską. Stawia pytania o sens takiej modlitwy i pokazuje, że pozwala ona wejść na wyższy poziom relacji z Bogiem. Medytacja chrześcijańska to nie tylko wprowadzenie się w stan wysokiej uwagi skierowanej na siebie samego. Jej celem jest dialog z żywym Bogiem; zanurzenie się w Jego słowie i otwarcie na osobową relację z Nim.