Czy preparaty lewodopy z karbidopą oraz lewodopy z benserazydem są klinicznie równoważne?

Andrzej Bogucki

Choroba Parkinsona jest jedyną chorobą neurozwyrodnieniową, która może być skutecznie leczona objawowo. Terapia symptomów motorycznych opiera się przede wszystkim na stosowaniu leków zwiększających aktywność nigrostriatalnego układu dopaminergicznego i wyrównujących niedobór dopaminy. Lewodopa pozostaje złotym standardem leczenia dopaminergicznego. Jest najbardziej skutecznym lekiem przeciwparkinsonowskim, najlepiej tolerowanym i wywołującym najmniej działań niepożądanych, również u pacjentów w wieku podeszłym. Doustne preparaty lewodopy zawierają dodatkowo jedną z substancji będących inhibitorem dekarboksylazy aromatycznych L-aminokwasów: benserazyd lub karbidopę. Mają one korzystny wpływ na biodostępność lewodopy w ośrodkowym układzie nerwowym, jej skuteczność kliniczną oraz tolerancję. W praktyce, według powszechnej opinii, preparaty lewodopy z karbidopą i lewodopy z benserazydem są równoważne klinicznie i mogą być stosowane zamiennie. Przedstawiono przypadek 69-letniego mężczyzny leczonego od 6 lat z powodu choroby Parkinsona. U pacjenta występowały symptomy zaawansowanej choroby Parkinsona: fluktuacje ruchowe wearing-off oraz dyskinezy pląsawicze szczytu dawki.

Czy ten dramat kiedyś się skończy?. Uwolnij się od narcyzmu swoich rodziców

Karyl McBride

Narcystyczni rodzice umiejętnie odgrywają spektakl pod tytułem Idealna rodzina. Wzbudzają podziw i szacunek otoczenia, pokazują całemu światu, że utrzymują bliskie relacje z dziećmi, przykładają dużą wagę do ich wychowania, są zawsze życzliwi i uśmiechnięci Niełatwo dostrzec, że to tylko pozory sposoby na podbudowanie poczucia własnej wartości i przejęcie całkowitej kontroli nad bliskimi. W tej książce uznana terapeutka, autorka bestsellerowego Wsparcia dla dorosłych córek narcystycznych matek, poprowadzi cię przez pięć kroków do całkowitego uwolnienia się od wpływu narcystycznego rodzica. Dzięki tej lekturze i pracy z dziennikiem zerwiesz z destrukcyjnymi mechanizmami obronnymi, które wykształciłeś, by przetrwać w swoim domu rodzinnym. Z książki dowiesz się między innymi, jak: rozpoznać u członka rodziny ukryte i jawne cechy narcystyczne, prawidłowo reagować na toksyczne zachowania i manipulacje, niwelować nieoczywiste objawy stresu pourazowego i przepracować traumę, przestać przejmować się opinią swoich rodziców i zaakceptować siebie, odzyskać ufność wobec ludzi i zacząć bezpiecznie polegać na innych, przerwać cykl dziedziczenia narcystycznych cech i tworzyć zdrowe relacje, zyskać trwałe zaufanie do siebie, swoich wspomnień, osądów i emocji. Możesz raz na zawsze wyjść z roli, którą w dzieciństwie przypisał ci narcystyczny rodzic, i zacząć żyć po swojemu.

Czy wczesne stosowanie LAI może zmienić przebieg schizofrenii?

Dominika Dudek

Nawrotowość i czas pozostawania w psychozie wpływają na długoterminowe rokowanie w schizofrenii. Stosowanie leków o przedłużonym uwalnianiu w iniekcjach istotnie poprawia współpracę ze strony pacjenta i regularność leczenia, a przez to może zmienić przebieg choroby. Warunki refundacji nie ograniczają stosowania tych leków tylko do pacjentów chronicznych, po licznych nawrotach i rehospitalizacjach.

Czy życie seniora może być atrakcyjne? Rozważania na temat blasków i cieni życia seniora

Joanna Plak-Warecka

Wywiad rzeka, poświęcony problematyce senioralnej

Czy żyjemy w “naszej erze"?. Nowożytność jako projekt filozoficzny

Marek Kozłowski

Iluminacja to za mało. Filozofia umożliwia swym miłośnikom doświadczenie lewitacji. Jako metafizyka przekracza ustalenia fizyki i matematyki, ponieważ nie zadowala się wiedzą o świecie zewnętrznym i dąży do samowiedzy. […] Skoro ruch Ziemi jest bezpośrednio doświadczany jako pozór jej bezruchu, dlaczego mielibyśmy wykluczać, że bezpośrednio doświadczana grawitacja jest pozorem przesłaniającym prawdę o naszej lewitacji w przestworzach kosmosu. [...] zaniepokojeni ewentualnymi turbulencjami nie muszą zapinać pasów - jeśli znoszą bez sensacji ziemskie przyciąganie oraz ruch wraz z Ziemią wokół Słońca, żaden dyskomfort im nie grozi. Przewrót kopernikański 2.0

Czym są leki uspokajające i jakie mają wskazania w Psychiatrii?

Bartosz Łoza, Olga Łoza

Termin leki uspokajające, mimo że jest często stosowany, nie ma odniesienia do pojedynczej klasy środków psychofarmakologicznych. Leki te są wyróżnione raczej poprzez cel ich stosowania, tj. interwencyjne podawanie, aby szybciej zredukować lęk, napięcie czy zaburzenia myślenia powodujące dezorganizację zachowania. Spotyka się szerokie czy skrajne definicje tych leków – od takich, które praktycznie łączą je ze środkami nasennymi, do leków działających wybiórczo, usuwających tylko dezorganizację i napięcie, a równocześnie usprawniających w myśleniu i działaniu. W tego typu interwencyjnych działaniach są wykorzystywane takie środki, jak: neuroleptyki (np. promazyna, haloperydol), leki przeciwhistaminowe (np. hydroksyzyna) czy środki GABA-ergiczne (np. benzodiazepiny). Chociaż leki te są stosowane z reguły w bardzo trudnych klinicznie okolicznościach, wykazują się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem przy doraźnym czy krótkotrwałym podawaniu.

Czynnik ludzki.O cywilizowaniu uprzedmiotowienia

Jerzy Stachowiak

Dr Jerzy Stachowiak poddał analizie język współczesnej teorii zarządzania, w szczególności rolę idei czy też hasła „gospodarki opartej na wiedzy” w dyskursie „zarządzania zasobami ludzkimi”. Przedstawia erudycyjną analizę historycznego i społecznego rozwoju odwołań do roli wiedzy w polityce kadrowej przedsiębiorstw i rozwoju gospodarki jako takiej. Niezwykle oryginalna i cenna poznawczo jest prezentacja omawianego zagadnienia w perspektywie długiego trwania, w szczególności zaś pokazanie trwałości pewnych fundamentalnych elementów dyskursu dotyczącego zarządzania pracownikami od przełomu XIX i XX wieku do dziś.  W tym kontekście autor proponuje pojęcie „procesu wspierania na wiedzy”, które ma określać właśnie ów zidentyfikowany przez niego przenikliwie niezmienny rdzeń podstawowych założeń danego dyskursu, w szczególności wyraźne w nim przedmiotowe traktowanie pracownika porównywalnego domyślnie lub wprost do silnika czy maszyny. Autor zasadnie wskazuje, że być może pewne elementy dekonstruowanego przez niego dyskursu odnaleźć można byłoby już w końcu XVIII wieku, czyli wiązać jego korzenie z oświeceniową wizją świata, ale do swoich analiz wybiera on właśnie okres szczególnego natężenia danego dyskursu. W tym kontekście można przypomnieć, że interesujący go okres rozwoju światowej gospodarki i związanych z nim wizji roli nauki w gospodarce określany bywa okresem „pierwszej globalizacji”. Innymi słowy, można by powiedzieć, że autor w swojej pracy porównuje niezmienne elementy dyskursów naukowego zarządzania pracownikami w okresach pierwszej i drugiej, czyli obecnej globalizacji. Empiryczną podstawę pracy stanowią dwa zbiory materiałów: historyczny (polskie i obcojęzyczne teksty źródłowe) oraz współczesny (transkrypcje audycji radiowych z cyklu Strefa Szefa z pierwszego roku jego obecności na antenie radia TOK FM oraz źródła drukowane).

Czynniki determinujące działalność deweloperską na polskim rynku mieszkaniowym

Agata Antczak-Stępniak

Książka zawiera holistyczne ujęcie czynników wpływających na działalność deweloperską na rynku mieszkaniowym. Wątek ten poprzedzają rozdziały dotyczące historii zawodu dewelopera i jego definicji, specyfiki procesu deweloperskiego, a także rynków mieszkaniowych Polski oraz wybranych państw europejskich. Uzupełnieniem teoretycznych i faktograficznych rozważań na temat determinantów rozwoju działalności deweloperskiej są wyniki badań jakościowych i ilościowych stanowiących próbę określenia gradacji istotności wcześniej skategoryzowanych czynników. Publikacja jest adresowana do praktyków zajmujących się tą działalnością, instytucji mających wpływ na jej funkcjonowanie oraz do studentów kierunków i specjalności związanych z rynkiem nieruchomości.