Dlaczego? Biblijne podstawy katolicyzmu

ks. prof. Mariusz Rosik

Ksiądz Mariusz Rosik udowadnia, że prawdy katolickie i dogmaty wiary mają rzeczywiste podstawy biblijne, a nie wynikają wyłącznie z Tradycji Kościoła. Przedstawiając biblijne korzenie katolicyzmu, sięga po propagowaną przez Benedykta XVI kanoniczną metodę interpretacji Pisma Świętego, polegającą na czytaniu pojedynczych tekstów w świetle całej Biblii. Każdą ze stawianych tez wspiera argumentami z tekstów zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu.

Dlaczego Jezus?

Ravi Zacharias

Obecnie mamy do czynienia z niewielkim rozumieniem tego, kim naprawdę jest Jezus. Dlaczego powinno mieć to dla ciebie znaczenie? Doświadczamy jednego z największych kryzysów w historii religii. W imię tolerancji i relatywizmu kulturowego wyrzuca się prawdę. Dokonuje się tego pod płaszczykiem Nowej Duchowości. Przyzwyczajając do przepychu i powabu rozmaitych wyborów, otwiera się przed nami duchowy hipermarket, gdzie możemy wybierać taką formę duchowości, jakiej tylko zapragniemy. Często jednak, co jest tragiczne, dokonujemy wyborów, nie wiedząc, jak rozróżniać pomiędzy prawdą a fałszywkami. W tej niezwykłej i przekonującej krytyce niebezpieczeństw, jakie niesie za sobą Nowa Duchowość, wybitny chrześcijański apologeta, Ravi Zacharias serwuje nam solidną terapię. Odpiera ofensywę fałszu, w racjonalny sposób wskazując wyjątkowość osoby Jezusa Chrystusa. Współcześni chrześcijanie, a w szczególności ludzie poszukujący duchowej prawdy, potrzebują wiedzieć, dlaczego idee Nowej Duchowości, prezentowane przez tak popularne postacie ze świata show-biznesu, jak Oprah Winfrey i Deepak Chopra, wydają się tak atrakcyjne, a także dlaczego pośród gąszczu niejasnych poglądów, stylów życia, nadziei i aspiracji tylko Jezus może być kotwicą. Każdy pomysł niesie za sobą poważne konsekwencje. To niezwykle dogłębne i intrygujące dzieło dostarcza przekonujących argumentów dla każdego, kto poszukuje prawdy na temat Nowej Duchowości, a także tego, kim naprawdę jest Jezus i dlaczego nie powinniśmy tego lekceważyć.   Ravi Zacharias (ur. 26 marca 1946 w Madras, Indie) – kanadyjsko-amerykański apologeta chrześcijański. Jest autorem książki „Can Man Live Without God”, nagrodzonej przez ECPA Christian Book Award i bestselerów „Light in the Shadow of Jihad” i „The Grand Weaver”. Jest założycielem i prezesem organizacji Ravi Zacharias International Ministries, gospodarzem programów radiowych. Ravi to profesor wizytujący w Wycliffe Hall w Oksfordzie, gdzie uczy apologetyki i ewangelizacji

Dlatego jesteśmy katolikami. Uzasadnienie wiary, nadziei i miłości

Trent Horn

Trent Horn urodził się w żydowskiej rodzinie, odkąd został katolikiem poświęcił się wyjaśnianiu powodów swojej wiary. Jego pierwszymi słuchaczami i zarazem oponentami byli przyjaciele i rodzina. Niektórzy nie wierzyli w Boga ani nawet w istnienie prawdy. Innym religia nie była potrzebna do szczęścia albo po prostu jej nie rozumieli. Książka jest zbiorem najbardziej przejrzystych i pomocnych wskazówek, mogących pomóc sceptykom i poszukującym, którzy chcą zrozumieć wiarę katolicką i argumenty za istnieniem Boga.

Dni Mahdiego Zaświaty w wierzeniach islamu

Andrzej Sarwa

Dni Mahdiego, to dni eschatologiczne, nadchodzącego końca świata i sądu ostatecznego. Eschatologia jest częścią doktryny religijnej, która odnosi się do rzeczy ostatecznych w perspektywie indywidualnej - pojedynczego człowieka - jak i kosmicznej - całego świata. Zajmuje się więc zagadnieniem sensu śmierci oraz istotą przyszłego życia, a także kwestiami końca dziejów i obrazem nowego świata. Między innymi zawiera doktryny na temat sądu ostatecznego oraz świata pośmiertnego, w którym dusza odbiera nagrodę lub karę. Autor opiera swój wykład na podstawowych dla islamu tekstach: Koranie oraz Hadisach, których fragmenty obszernie przytacza. Prezentuje też szkicową historię islamu oraz jego relacje z religią chrześcijańską, szczególnie w odniesieniu do traktowania osoby Jezusa oraz Jego ukrzyżowania i zmartwychwstania.

Do zobaczenia, synku. Opowieść o tym, jak żyć po rozstaniu

Gregory Floyd

Gdy liczy się przede wszystkim sukces, przebojowość i zaradność łatwo przeoczyć tych, których dotyka coś, z czym poradzić sobie trudno lub wręcz nie można. Śmierć bliskiej osoby, śmierć dziecka potrafi zepchnąć nas w izolację, utratę wiary, depresję. Książka Gregory’ego Floyda, który stracił w wypadku sześcioletniego synka, pokazuje, że jednak nie musi tak być. Świadectwo ojca prowadzi nas szlakiem żałoby – od zupełnej ciemności, poprzez trudną akceptację, aż do chwili, kiedy powrót siły i nadziei okazuje się możliwy. To książka nie tylko dla tych, którzy sami doświadczyli dramatycznej straty, ale także dla tych, którzy im towarzyszą – członków dalszej rodziny, przyjaciół, duszpasterzy. Autor odważnie wprowadza nas w intymne rejony smutku, bezradności i obaw, ale równie odważnie odsłania przed nami swoje poszukiwanie wiary, sensu i prawdziwego pocieszenia. „Do zobaczenia, synku” to cenna lektura również dla zbolałych i wątpiących, których dotknęło inne nieszczęście niż śmierć bliskiego. Książka ta, wskazując na wartość rodziny i wspólnoty, odkrywa, że ból nie musi być bezsensowny, przygnębienie nie trwa wiecznie, a więzi z bliskimi trafią pokonać nawet ostateczną rozłąkę.

Dobro małżonków. Identyfikacja elementu "ad validitatem" w orzecznictwie Roty Rzymskiej

Andrzej Pastwa

Treść bonum coniugum należy do najbardziej doniosłych kwestii hermeneutycznych wymagających pogłębionych badań. Podjęcie tematu jest autorską próbą wyjścia naprzeciw temu wyzwaniu. Bezpośredni kontekst badawczy stanowią apele Jana Pawła II i Benedykta XVI do świata kanonistyki o dokonanie adekwatnego „przekładu” personalistycznych idei małżeńskich Soboru Watykańskiego II na praktykę stosowania prawa. Niniejsze studium ma walor zarówno poznawczy, jak i aplikacyjny. Co się tyczy tego pierwszego, na podstawie przesłanek genetyczno-historycznych i epistemologiczno-metodologicznych oraz precyzyjnie wytyczonych hipotez badawczych, Autor dokonuje identyfikacji tytułowego elementu ad validitatem we wzorcowym orzecznictwie Roty Rzymskiej – w związku z aplikacją norm kodeksowych dotyczących niezdolności konsensualnej (kan. 1095, nn. 2–3 KPK) i symulacji zgody małżeńskiej (kan. 1101 § 2 KPK). W szczególności chodzi o sytuowanie przez trybunał apostolski nowego istotnego elementu małżeństwa (z niezmiennym punktem odniesienia w postaci Świętego Augustyna trzech dóbr) w konfiguracjach: dawniej – „nieautonomicznych”, obecnie – „autonomicznych”. Podsumowaniem zasadniczej części badań jest wykaz „kierunkowych” ujęć elementum boni coniugum (prezentacja linii orzeczniczych). O aplikacyjnej wartości monografii najlepiej świadczy położenie akcentu na potrzebę jedności „hermeneutycznej” w przedmiotowej kościelnej jurysprudencji, zwłaszcza przez korygowanie w orzecznictwie trybunałów niższych stopni jurysdykcji niepoprawnego stosowania wspomnianych norm prawnych.

Dogmat i tiara. Esej o upadku rzymskiego katolicyzmu

Paweł Lisicki

Autorytet Kościoła przejawiał się w tym, że pilnował, zachowywał, przekazywał i chronił Bożą prawdę, i w tym, że potępiał, zwalczał, i skutecznie gromił przeciwne Bożej prawdzie błędy. Kościół w historii był Kościołem walczącym. Żyć - znaczyło głosić z mocą dogmat i potępiać przeciwne mu argumenty. Jeśli to potępienie miało być realne, a nie abstrakcyjne, musiało też wskazywać z całą mocą na ludzi, którzy te błędy przyjmowali i wyznawali. Władza, która miała formalne umocowanie w urzędzie papieskim, władza piętnowania błędów stała się pierwszą ofiarą soboru. Jeśli władza nie działa, nie wskazuje, kto jest, a kto nie może być nauczycielem katolickim, zanika autorytet Kościoła i autorytet papieża. Papieże mogą pozostać medialnymi celebrytami, ale gubią autorytet. Prawda, której byli strażnikami, została zmuszona do milczenia. Dogmat już nie wiąże. Dogmat stał się opinią i poglądem. Nie otwiera bram do Nieba. Nie przenosi poza czas. Zamiast podlegać władzy Boga, świat ulega tyranii doczesności i włącza się w budowę globalnej, lepszej przyszłości. Dogmat i tiara to książka o porzuceniu dogmatu, o paraliżu zasady dogmatycznej. O zjawisku, które widać gołym okiem, kiedy jawni heretycy nie tylko są tolerowani, ale wręcz robią kościelne kariery, kiedy wielu biskupów chce błogosławić czynnych homoseksualistów, a siostry zakonne - bronić aborcji. Nie da się głosić prawdy wiary bez potępienia jej przeciwieństwa. To relatywizacja aktu wiary. To w istocie subtelna i łagodna forma uśmiercenia dogmatu, coś jak eutanazja. Nie wystarczy powiedzieć, że Chrystus jest Synem Bożym, zawsze trzeba dodać, że każdy, kto tak nie uważa, jeśli tylko nie znajduje się w stanie nieprzezwyciężonej niewiedzy, błądzi, okazuje Bogu nieposłuszeństwo, lekceważy Boży nakaz. Powiedzieć to pierwsze bez dodania tego drugiego, to nic nie powiedzieć.

Dogmat Łaski. Dziewiętnaście wykładów o porządku nadprzyrodzonym

Marian Morawski

Niniejsza publikacja zawiera dziewiętnaście wykładów o porządku nadprzyrodzonym, jakie wybitny teolog, Ks. Morawski, wygłosił na Uniwersytecie Jagiellońskim. Sposób w jaki autor przedstawienia rzeczy nieco odbiega od innych prac tego znanego i zasłużonego autora. Niniejsza książka warta jest przeczytania bowiem, że jest niewiele literatury teologicznej po polsku, dotyczącej zganienia łaski. Książka na pewno odda znaczne usługi czytelnikom inteligentnym i pozwoli pogłębić w nich znajomość tego nieocenionego daru Bożego, którym jest łaska, przez Zbawiciela nam wysłużona.