Nie wracają na obiad

Stanisława Fleszarowa-Muskat

Porywająca historia o ludziach, dla których morze jest całym życiem. Autorka opisuje życie marynarzy oraz ich rodzin pozostających na lądzie. Głównym bohaterem powieści jest żegnający się z pracą kapitan żeglugi wielkiej. Mężczyzna w sile wieku zmuszony jest zakończyć karierę z powodu chorego serca. Planuje dopłynąć do Gdyni i zacząć nowe życie na lądzie. Jednak jego ostatni rejs może zakończyć się tragicznie. W trakcie podróży dowiaduje się, że na pokładzie znajduje się bomba. Do wybuchu zostały zaledwie dwie godziny. Rozpoczyna się ewakuacja ludzi, jednak kapitan postanawia nie schodzić z posterunku. Czy mężczyźnie uda się szczęśliwie wrócić do czekającej w napięciu żony? O jego losie przesądzą kolejne minuty...

Nie wszyscy pójdziemy do raju

Olga Górska

W jednej ręce puszka z jasnym pełnym, w drugiej różaniec, w ustach papieros, w radiu Aerosmith. Trzy dziewczyny, które czują coś do siebie, jadą rozpadającym się oplem przez Polskę powiatową. Jedna opowiada pozostałym o swoim życiu: o pierwszej szkole, pierwszej przyjaźni i pierwszej miłości. Duchologiczna wyprawa do lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych, którą podejmuje narratorka tej powieści drogi, okazuje się w istocie przenikliwą analizą klasowo-płciowej tożsamości i próbą opisu homoerotycznego pragnienia: najpierw całkowicie tłumionego przez heteronormę, potem wyrażanego w drobnych gestach i pocałunkach, wreszcie – jawnie wypowiedzianego w samochodowej podróży. Jej geograficznym celem jest Radom, ale egzystencjalnym – transgresja, afirmacja i ekstatyczne doświadczenie wolności.   *   Adam Pluszka: Od pierwszych słów nie miałem wątpliwości, że trzymam w rękach doskonały debiut. Książkę niezwykłą, zmysłową, gęstą i niepokojącą. I tajemniczą.   *   Fragment książki: Jedziemy starym, białym, przeżartym korozją oplem przez wiejskie drogi na Radom. Jest sierpień, ulice są puste od upału i święta. Na moim opalonym ramieniu perli się pot. Ze mną w samochodzie siedzą dwie kobiety, które kocham, i nie chcę, żeby ten dzień się kończył. Włosy Doroty, dawno niemyte, kręcą się jej nad uszami. Nos wysokiej dziewczyny, który widzę, kiedy się odwracam, jest spalony słońcem. Przez brudne szyby wpada do auta złociste, nabrzmiałe światło. Słuchamy kasety. Wciąż jest rano, ale powietrze już zgęstniało i wszystko pachnie rozkładem. Dziś są moje urodziny, właśnie skończyłam trzydzieści lat. Sierpień jest początkiem i końcem mojego roku liturgicznego, narodzeniem, śmiercią, zmartwychwstaniem, wszystkim naraz. Posłuchajcie, posłuchajcie opowieści o przystankach, od wtedy do teraz, stamtąd dotąd, do Radomia i z powrotem.   *   Olga Górska – urodziła się w Radomiu w połowie sierpnia 1988 roku. Z zawodu urzędniczka, z wykształcenia humanistka, z pochodzenia proletariuszka. Mieszkała w Lublinie, Gdańsku, Katowicach, Krakowie oraz Londynie. W dzieciństwie lubiła grać w piłkę (jako napastniczka), oglądać Króla Lwa i chodzić do kościoła. W dorosłym życiu lubi spać, oglądać stare filmy i słuchać soulu z lat sześćdziesiątych. Laureatka III edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO.

Niebo dla akrobaty OPR. MK

Jan Grzegorczyk

Opowieść o tym, jak stanąć wobec najtrudniejszych wyzwań i wygrać Niebo dla akrobaty to historia kilkunastu postaci, połączonych wspólnym problemem: chorobą ich samych lub ich bliskich. Akrobaci to książka o sile charakteru, wierze, radości życia, przyjaźni i solidarności.  

Niebo na uwięzi

Christina Leunens

Porywająca powieść psychologiczna, która nie stroniąc od czarnego humoru, odsłania najmroczniejsze zakątki ludzkiej duszy. Johannes, gorliwy członek Hitlerjugend, dorastający w latach czterdziestych w Austrii po aneksji przez Trzecią Rzeszę, po ciężkim urazie podczas nalotu odkrywa, że jego rodzice ukrywają żydowską dziewczynę imieniem Elsa w sekretnym pomieszczeniu w ich dużym, wiedeńskim domu. Początkowa zgroza, jaka go ogarnia, przeistacza się w zainteresowanie, a następnie w miłość i obsesję. Po zniknięciu rodziców Johannes odkrywa, że jest jedyną osobą świadomą obecności Elsy w domu, jak również jedynym człowiekiem odpowiedzialnym za jej przetrwanie. Manipulując i poddając się manipulacji, Johannes obawia się końca wojny: wraz z nią nadejdzie perspektywa utraty Elsy i koniec ich związku obejmującego pasję i obsesję, podległość i apatię, miłość i nienawiść. Tatuażysta z Auschwitz, Złodziejka książek, Chłopiec w pasiastej piżamie wszystkie są genialnymi książkami dającymi wgląd w żydowskie doświadczenia podczas II wojny światowej. Niebo na uwięzi nie stanowi wyjątku i być może to najbłyskotliwsza z tych wszystkich powieści. Niepokojąca, poruszająca, niezwykle interesująca, nieustannie fascynująca to historia, której czytania nie będziesz w stanie przerwać. My Weekly Najlepszą cechą tej interesującej powieści jest jej zdolność pokazywania części naszej historii, którą inni lekceważą: dlaczego cierpienie może uczynić niektórych bardziej wrażliwymi, a w innych wzmaga okrucieństwo, i jak wojna, sama w sobie stanowiąca pogwałcenie ludzkiej godności, zaciera granicę między zwycięzcami i pokonanymi. Elle To potężne, zapadające w pamięć dzieło. Christine Leunens prowadzi nas płynnie przez fabułę z chwilowymi przebłyskami czarnego humoru i nieustannie bardzo subiektywnym głosem Johannesa. To niezwykłe, że współczesnej autorce udało się tak skutecznie zanurzyć czytelników w sposobie myślenia młodego nazisty, przy jednoczesnym zmuszeniu ich do zastanowienia się nad motywami jego czynów. Yorkshire Magazine NA PODSTAWIE KSIĄŻKI TAIKA WAITITI NAKRĘCIŁ KINOWY PRZEBÓJ JOJO RABBIT

Niebotyki

Marian Pilot

Laureat NIKE powraca U schyłku chłodnego kwietniowego dnia szliśmy z matką polną dróżką z cmentarza, na którym matka jest pogrzebana" tak rozpoczyna się nowa, nieprawdopodobna książka Mariana Pilota.  Autor nie po raz pierwszy obraca w niwecz nasze wyobrażenia o granicach możliwości ekspresyjnych prozy. Dzięki abstrakcyjnemu, a zarazem potoczystemu (ot, paradoks) nad-językowi i nieokiełznanej wyobraźni w książkach Pilota może się pojawić absolutnie wszystko. Wieś, pub King i abchaska plaża. Chrząszcze, robotnicy, foka z kokardą i dziad dziadami furmaniący. Wybuchy śmiechu, dreszcze grozy, okrzyki zdumienia oraz konwulsje podczas lektury możliwe, prawdopodobne, a nawet wskazane.

Niech żyje śmierć!

Hubert Klimko-Dobrzaniecki

W nowej książce Huberta Klimko-Dobrzanieckiego splatają się trzy historie, jedno miasto Wiedeń - i jeden wspólny motyw śmierć. To co pozornie proste i nieuniknione odsłoni jednak przed czytelnikiem cały kalejdoskop postaw i odcieni. W słodko-gorzkim korowodzie towarzyszyć będziemy bohaterom w ich ostatniej drodze, którą i my sami kiedyś będziemy musieli przemierzyć. Książka eksperymentuje z narracją i językiem, balansuje pomiędzy humorem i powagą, tworząc celny, tragikomiczny portret austriackiego społeczeństwa. Ale to zwierciadło, w którym śmiało i my sami moglibyśmy się przejrzeć.

Niech żyje wolność

Zbigniew Masternak

Niech żyje wolność przywołuje jednocześnie kilka konwencji literackich - gombrowiczowskie przejaskrawienie, schulzowską rozlewność słowa, tradycję chłopskiego realizmu spod znaku Redlińskiego, nad wszystkim zaś góruje koncepcja twórczości opartej na doświadczeniu autobiograficznym. Bohater powieści, wywodzący się ze wsi pod Świętym Krzyżem, środowiska, w którym obowiazuje prawo pięści i sztachety, czyni wszystko, by wyrwać się w szeroki świat. Po ciężkiej kontuzji kolana nie gra już w piłkę, nie zostanie drugim Maradoną, więc postanawia pisać wiersze, w czym z kolei patronuje mu Goethe. Futbol i poezja, wzajemnie się przenikając, stanowią jakby dwa motywy wiodące dzieła. Porównując literaturę z ukochanym sportem, Masternak tworzy satyryczne  obrazy środowisk literackich - o ile na boisku sukces odnieśc można dzięki sprecyzowanym regułom gry, sprawności fizycznej i tężyźnie, o tyle antyczny duch współzawodnictwa i współracy zupełnie zanika wśród osób zajmujących się "sztuką słowa". Pierwsza część cyklu "Księstwo". "Świetny debiut. Groteska, humor, drwina, ale też miłość i wspólczucie dla tych z talentem narysowanych, nieszczęsnych mieszkanców  świetokrzyskich wiosek -bohaterów prozy Masternaka. Te opowieści wciągają,  wzruszają, albo po prostu bawią do rozpuku. Nie zdziwię sie, jeśli rzucą się na nie scenarzyści i filmowcy." Grzegorz Musiał "Bez udziału powagi narracji ( z epizodami okrucieństwa i heroizmu chłopskiego losu ) sowizdrzalstwo Masternaka mogłoby narzucić poczucie przesytu czymś, co trąci trywialnością. Miarą umiejętności pisarskich w powieści jest to, że granic zabawowej niedopuszczalności się nie przekracza." Henryk Bereza Zbigniew Masternak (1978) pochodzi z Piórkowa w Górach Świętokrzyskich, a obecnie mieszka w  Lublinie, gdzie studiował prawo na UMCS. Studiował także polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim; prozaik, autor scenariuszy filmowych. Debiutował w roku 2000 na łamach "Twórczości", od tamtej pory publikuje w najważniejszych tytułach prasy literackiej. Pracuje nad autobiograficznym cyklem "Księstwo", który zamierza kontynuować. Niech żyje wolność to debiut książkowy autora. W 2005 na podstawie opowiadania Stacja Mirsk powstał film, którego Zbigniew Masternak był współproducentem. Etiuda otrzymała Grand Prix na IX Krakowskim Festiwalu Filmowym "KRAKFFA". Adaptację filmową Niech żyje wolność przygotowuje dla TVP reżyser Andrzej Barański. "Księstwo" - bo tak nazywa się cykl - jest obliczone na pięć powieści, a każda to na poły autobiograficzna historia innego okresu życia autora: są dwie części o rodzinnych stronach Masternaka (właśnie Niech żyje wolność i jeszcze jedna, bardziej baśniowa, nawiązująca do świętokrzyskich legend i baśni) jest część o jego rocznym pobycie na Ukrainie (skąd wrócił... khm... khmm... w butach i majtkach, ale za to zarobił na film, którego jest współproducentem), jest o życiu studenta w Wielkim Mieście,  jest i raptularz Masternaka - mnicha, który wybrał się w habicie w podróż po Europie, jak sam mówi "podpatrzeć jak Polacy radzą sobie na obczyźnie" (sprawę tę szeroko opisywano w lokalnej, świętokrzyskiej prasie).

Niecierpliwe

Djali Amadou Amal

Odważna powieść, która w 2020 roku stała się sensacją literacką we Francji. Kameruńska pisarka przełamuje tabu i oddaje głos kobietom z Sahelu, które na co dzień doświadczają przemocy. Trzy kobiety, trzy historie, trzy powiązane ze sobą losy. Ta polifoniczna powieść jest poruszającym świadectwem. Ukazuje losy młodziutkiej Ramli oderwanej od ukochanego, jej siostry Hindou wydanej za brutalnego kuzyna oraz nieco dojrzalszej Safiry, której męża musiała poślubić Ramla. Djali Amadou Amal jako pierwsza afrykańska pisarka przełamuje tabu i mówi autentycznym głosem kobiet z Sahelu o przemocy, jakiej doświadczają na co dzień, zwłaszcza w aranżowanych poligamicznych małżeństwach. Największą cnotą, której oczekuje się od kobiet w tamtej kulturze, jest munyal, cierpliwość, bo na końcu cierpliwości jest niebo. Jednak niebo może stać się piekłem Czy odważnym i ambitnym, a na pewno nie cierpliwym bohaterkom uda się wydostać z tego piekła? Francuskie wydanie Niecierpliwych (Les Impatientes) w 2020 roku znalazło się w finale Nagrody Goncourtów, zdobyło Prix Goncourt des lycéens i spotkało się z bardzo dobrym przyjęciem w wielu krajach (Choix Goncourt w Wielkiej Brytanii, Tunezji, Serbii, Algierii, Grecji, Czechach oraz krajach Bliskiego Wschodu). Ukazało się już angielskie, włoskie, niemieckie, chorwackie, brazylijskie i arabskie wydanie powieści. Wkrótce premiera szwedzka.

Nieczułość

Martyna Bunda

Powieść o wielkiej historii i kobietach, które jako jedyne są w stanie się jej przeciwstawić Brawurowy debiut literacki i hołd złożony kobiecej solidarności Dziewcza Góra, niewielka wieś na Kaszubach. To właśnie tu, w domu wybudowanym za pieniądze z ubezpieczenia po zmarłym tragicznie mężu, Rozela wychowuje trzy córki. Najstarsza Gerta przypomina matkę, jest rzetelna i aż do przesady odpowiedzialna, średnia Truda, odwrotnie, umie korzystać z życia i łatwo daje się ponieść porywom serca, z kolei najmłodsza Ilda sporo myśli o śmierci i uwielbia prowokować wszystkich wokół. W rozpisanej na wiele lat i głosów opowieści poznajemy losy kobiet najpierw tragiczne wydarzenia wojenne, a potem czasy, gdy nastała nowa władza. Bohaterki, aby przetrwać, muszą nauczyć się nie okazywać uczuć. Nieczułość staje się ich tarczą przed przeciwnościami losu i złymi językami. Tam, gdzie inni by się załamali, Rozela i jej córki prą do przodu. Mimo pozornej nieczułości wszystkie są ze sobą bardzo związane, a rodzinny dom w Dziewczej Górze przyciąga je jak magnes. Nieważne, jak daleko wypuszczają się w świat, zawsze tu wracają po nieczule czułe wsparcie, miłość i bliskość. Martyna Bunda stworzyła wciągającą sagę, która zadziwia nastrojem, kompozycją i świetnie odmalowanymi postaciami. Nieczułość to powieść o Polkach, a także o skomplikowanych ostatnich kilkudziesięciu latach polskiej historii. Bunda porusza ważne tematy i dotyka wciąż niezabliźnionych ran, robi to jednak nie po to, aby prowokować, ale by oddać hołd kobiecej solidarności, naszym matkom, babkom i ich wielkiej sile.

Niedobry zwyczaj

Alana S. Portero

"Niedobry zwyczaj" Alany S. Portero wzbudził w Hiszpanii wielką sensację. Powieść przez długie miesiące nie schodziła z list bestsellerów, otrzymała wiele nagród literackich i została przetłumaczona na kilkanaście języków. Álex bystra dziewczynka, ukryta ciota, jąkała, grubaska dorasta w Madrycie w czasach transformacji ustrojowej, która dokonuje się po śmierci Franco. W tej powieści stolica Hiszpanii bynajmniej nie jest miastem ze snów, a robotniczej dzielnicy San Blas gdzie wychowuje się wrażliwa, uwięziona w ciele chłopca bohaterka blisko do piekielnego Harlemu Jamesa Baldwina. Pisząc o dorastaniu transkobiety w brutalnym, maczystowskim świecie, Portero tworzy współczesny bildungsroman historię dochodzenia do samoakceptacji i pełnego rozumienia siebie. "Niedobry zwyczaj" to pełna ciepła opowieść o ludzkich niedoskonałościach i trudach związanych z przeżywaniem własnej tożsamości. Książka, która pokazuje, że warto żyć autentycznie niezależnie od ceny, jaką trzeba za to zapłacić.

Niedostępny spadek

Elizabeth Camden

Telegrafistka Lucy Drake biegle włada alfabetem Morse’a i jest cenioną pracownicą agencji informacyjnej Associated Press. Jednak gdy w konkurencyjnej Agencji Reutera niespodziewanie pojawia się sir Colin Beckwith, jej kariera staje pod znakiem zapytania. Ten zdolny, przystojny i nieznośnie uroczy mężczyzna skrywa tajemnicę, która może zagrozić jego reputacji. Mimo rywalizacji pomiędzy nimi Lucy nie może zaprzeczyć, że Colin posiada znajomości, które mogą się okazać pomocne w zakończeniu wieloletniego procesu, jaki jej rodzina toczy w sprawie należnego im spadku. Lucy i Colin z trudem zaczynają odnajdywać porozumienie, lecz zdrady i oszustwa, które napotykają na swej drodze, niosą ze sobą znaczne niebezpieczeństwo.

Niegdysiejsze śniegi

Gregor von Rezzori

Z posłowiem Małgorzaty Gralińskiej Przepełniona nostalgią opowieść o schyłku Mitteleuropy. Elegijny portret czasu i miejsca skreślony ręką austriackiego mistrza modernizmu. Piękne chwile z przeszłości można nosić w sobie niczym ukryty klejnot albo można wlec je za sobą niczym żelazną kulę na łańcuchu skazańca pisze Rezzori i przywołuje obrazy z dalekiej przeszłości, a nas, czytelników, włącza w ów strumień czasu i przywraca to, co wydawało się bezpowrotnie stracone. Przywołując w Niegdysiejszych śniegach historyczny moment upadku Cesarstwa Austro-Węgierskiego, von Rezzori pisze o rozkładzie prywatnego świata, o rozpadzie rodziny, życiu nomady między domami matki i ojca na Bukowinie, domem dziadków w Wiedniu oraz szkołami i internatem. Kreśli portrety bliskich, którzy wywarli wpływ na jego życie: matki o nerwowych skłonnościach, ojca przytłaczającego wszystkich brutalną witalnością, przedwcześnie zmarłej siostry, dzikiej opiekunki Kasandry i białowłosej guwernantki, z którą przyjaźń utrzymywał aż do końca jej życia. Rezzori zdaje się nie wierzyć w możliwość napisania autobiograficznej, wiernej prawdzie i czasowi, chronologicznej opowieści. Wybiera metodę poruszania się między fikcją a faktem, a ich wzajemne oddziaływanie staje się częścią jego refleksji. Niegdysiejsze śniegi wprowadzają nas w świat bezpowrotnie utracony: jego wartości zmiotła I wojna światowa, a jego dobrobyt zniszczyła inflacja lat dwudziestych. [] A zatem mocny temat. Von Rezzori śledzi historię swojej rodziny bez cienia ckliwości, z pasją, gorzkim poczuciem humoru i zmysłem obserwacji, który potrafi wychwycić najdrobniejsze niuanse w miłości i obojętności, w języku, krajobrazie i zachowaniu własnej klasy społecznej. Tej książki nie napisał młodzieniec (ani moralista). Jest to dzieło głęboko poruszające. Wśród jego meandrujących, ironicznych fraz nie ma ani jednego zbędnego zdania. Robert Hughes, Time Gregor von Rezzori w lirycznej, erudycyjnej prozie kreśli portrety bliskich osób, tworząc opowieść, która jest jednocześnie autobiografią i obrazem minionej epoki []. Niegdysiejsze śniegi ukazują bogatą wyobraźnię autora, jego niemal fotograficzną pamięć, dar opisywania postaci za pomocą anegdot zabarwionych wspomnieniem []. Jego książka jest zarówno elegijnym hołdem dla znikającej przeszłości, jak również świadectwem ocalającej siły pamięci albumem z rodzinnymi fotografiami, pięknie przełożonymi na słowa. Michiko Kakutani, The New York Times Book Review Jedna z tych rzadkich, wspaniałych książek, które wymykają się jakimkolwiek kategoryzacjom. Fikcja i autobiograficzna opowieść splatają się tu w precyzyjnej i wysublimowanej prozie, w zamiłowaniu do detalu, zdobywając serca czytelników. Alan Furst

Niekompletność

Grzegorz Gortat

Jak dalej żyć, gdy umarła dusza? Starzejący się malarz trwa w paraliżującym poczuciu bezsensu świata. Naznaczony trudnym dzieciństwem, dochodzi do wniosku, że właściwie nie dowiedział się, czym jest miłość. Wpada w obsesyjne zauroczenie schorowaną prostytutką, która trzyma go na dystans, a jednocześnie prosi o namalowanie swojego portretu. Własna codzienność miesza mu się z życiorysami słynnych melancholików, jak Sándor Márai, Goethe czy Kafka. Prace autora były nagradzane tytułem Książka Roku w latach 2006, 2009, 2013. Dla miłośników utworów literackich o zgorzkniałych, skonfliktowanych ze sobą i światem bohaterach - jak w twórczości Sándora Máraia czy Franza Kafki.

Nieludzka komedia

Jerzy Franczak

Tragikomedia lekka i nieprzyjemna Nieludzka komedia to z pozoru zabawna opowiastka, lekka i łatwa, choć nieprzyjemna. Snuje ją niejaki Emil Król, niespełniony pisarz, sfrustrowany nauczyciel i nieszczęśliwy kochanek zarazem. Jego gawędy o rodzinie, o podróżach czy o pracy w szkole cechuje zjadliwy humor i gorzka ironia. Czytelnikowi śmiech jednak zamiera na ustach, kiedy ten sympatyczny sceptyk dopuszcza się bestialskiego mordu, zabijając swoją ukochaną, niedoszłą matkę jego dziecka, a następnie ćwiartując jej zwłoki Osadzony w więzieniu, opisuje swoje życie i wsłuchuje się w medialny szum, jaki narasta wokół jego zbrodni. Nie tracąc nic ze swej błyskotliwości, powieść Franczaka ujawnia na koniec swój dantejski wymiar i zmienia się w medytację o nowoczesnym złu, pozbawionym istoty i nieuchwytnym. Jerzy Franczak urodzony w 1978 roku w Krakowie. W minionym tysiącleciu opublikował kilka zbiorów wierszy, po czym jako liryk zamilkł na wieki. Od tego czasu ukazały się zbiory opowiadań Trzy historye (Korporacja HA!art, 2001), Szmermele (Biblioteka Nowego Wieku, 2004) i Algi, kalki, zębatki (Świat Przedstawiony, 2004), zbiór esejów Grawitacje (Rita Baum, 2007) oraz powieść Przymierzalnia (Korporacja HA!art, 2008). Jest też autorem dwóch książek o literaturze nowoczesnej: Rzecz o nierzeczywistości. Sartre Gombrowicz Nabokov (Universitas, 2002) i Poszukiwanie realności. Światopogląd polskiej prozy modernistycznej (Universitas, 2007). Publikował . na łamach Twórczości, Fa-artu, Kresów, Dekady Literackiej, Rity Baum, Ha!artu, Tekstów Drugich. Założyciel i redaktor pisma literacko-artystycznego "Nowy Wiek" (obecnie zawieszonego). Asystent w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych UJ. W TVP Kultura prowadzi program o nowościach wydawniczych ("Czytelnia"). Patronat medialny

Niemczaki

Maria Konopnicka

Sędziwy ojciec, właściciel starego dworku, nie potrafi wybaczyć córce, że poślubiła Niemca. Mijają lata, a gniew mężczyzny nie słabnie, ojciec odrzuca nie tylko córkę, ale i jej synów. Gdy chłopcy przybywają z wizytą do dworu, dziadek dystansuje się od nich i nazywa ich pogardliwie Niemczakami".

Nienasycona

Katarzyna T. Nowak

Kobieta, samotność i współczesne demony Agata jest pisarką, ale od pewnego czasu cierpi na brak pomysłów, taka jest przynajmniej wersja oficjalna. W istocie jej samotne życie w towarzystwie kota Maurycego upływa między sklepami z alkoholem, gabinetami lekarskimi, w których specjaliści przepisują jej coraz więcej leków nasennych i uspokajających, knajpami, gdzie nierzadko dochodzi do ekscesów, i galerią handlową, gdzie wydaje pieniądze w sposób kompulsywny i niekontrolowany. Pętla zadłużenia zaciska się coraz mocniej, iluzje zaczynają przesłaniać rzeczywistość, życie Agaty zmierza do katastrofy. Czego trzeba, żeby się opamiętać? Czy zdoła? W 2018 roku ukazała się poruszająca i niosąca nadzieję książka Katarzyny T. Nowak Rok na odwyku. Teraz powracając do formy powieściowej autorka zaprasza czytelników do potwornego świata sprzed terapii, ale Nienasycona to coś znacznie więcej niż literacki prequel. To książka prowokująca i ostra, mocny kobiecy głos skłaniający do namysłu nad samotnością i uzależnieniami we współczesnym świecie. Dwadzieścia lat temu polskimi czytelnikami wstrząsnęła oniryczna powieść Jerzego Pilcha Pod Mocnym Aniołem. Nienasycona pod wieloma względami sytuuje się na przeciwległym biegunie (prostota i oszczędność języka, kobiecy punkt widzenia), ale z pewnością jest to książka nie mniej szokująca i równie ważna.

Nieobecna

Jaime Jo Wright

Thea Reed, porzucona pod sierocińcem jako dziecko, przysięgła odnaleźć swoją matkę. Poszukiwania wiodą ją do zakładu dla obłąkanych w Pleasant Valley w stanie Wisconsin. Thea wykorzystuje swoją profesję pośmiertnego fotografa, aby dostać się do tego miejsca i zgłębić jego mroczne sekrety. Nie spodziewa się, że jej śledztwo obudzi legendę o Misty Wayfair, zamordowanej kobiecie, która rzekomo nawiedza okolicę, zwiastując śmierć. Sto lat później Heidi Lane otrzymuje od chorej na demencję matki niepokojący list, który skłania ją do przyjazdu do Pleasant Valley. Kiedy dostrzega upiorną kobietę nawiedzającą ruiny zakładu, odkrywa historię Misty Wayfair - i sama zaczyna obawiać się o własne życie.

Nieobecna

Agnieszka Olejnik

Gdyby tak od czasu do czasu pożyć cudzym życiem i poczuć się kimś innym? Bliźniaczki Julia i Julita prowadzą tę grę od dzieciństwa: zamieniając się tożsamością, wodzą wszystkich za nos. Każda z nich podczas tych przebieranek realizuje głęboko skrywane pragnienia. Julia ma niemal wszystko dom, męża, dziecko i pieniądze jednak do pełni szczęścia potrzebuje mocnych wrażeń. Natomiast rozczarowana swoim życiem prywatnym Julita choć przez chwilę czuje się spełniona w sukienkach siostry. W trakcie jednej z tych osobliwych zamian Julia zostaje brutalnie zamordowana. Czy zabójca wiedział o umowie sióstr? A jeśli zabił nie tę bliźniaczkę, którą zamierzał? Nieobecna Agnieszki Olejnik to zaskakująca i trzymająca w napięciu historia sióstr, które igrały z ogniem.

Nieobecny

Jacek Krakowski

W zatęchłym domu na krańcu ulicy mieszka pan H. Sarx - 70-letni introligator o słabym wzroku i przytępionym słuchu. Zniedołężniały starzec wpatrujący się w zdezelowane meble i dawno nie nakręcany zegar zdaje się tkwić w zawieszeniu między życiem a śmiercią. Mimo to dzień w dzień z uporem maniaka przypomina o swym nędznym istnieniu znajomym z okolicy: sąsiadce Wścibskiej i listonoszowi Wymysłowi. Czego może pragnąć smutny człowiek u schyłku swojego życia, u kresu fizycznych sił i psychicznych możliwości? ,,Chcę znaleźć stąd wyjście, opuścić istnienie, tę latami przejawiającą się dolegliwość". To poetycka proza traktująca o człowieku uwikłanym we własną starość niosącą imponujące doświadczenie życiowe, ale też dołujące przekonanie, że każda chwila istnienia może być tą ostatnią. Przywodzi na myśl przypowieść o biblijnym Hiobie. ,,Nieobecny" to lektura idealna dla wielbicieli surrealistycznej prozy Brunona Schulza oraz fascynujących, często turpistycznych neologizmów językowych w stylu Bolesława Leśmiana. Jacek Krakowski - rocznik 1950. Prozaik, poeta, krytyk muzyczny, scenarzysta filmów animowanych wytwórni Se-ma-for. Absolwent chemii na Uniwersytecie Łódzkim, debiutował w 1976 r. w czasopiśmie "Odgłosy". Twórca . kryminałów, powieści sensacyjnych, fantastycznych i obyczajowych, także dla dzieci. Publikował również pod pseudonimem Konstanty Klon. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Nieodparty urok - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Barbara Cartland

Caroline odwiedza swoja kuzynkę Rocanę. Jest roztrzęsiona. Właśnie się dowiedziała, że rodzice zamierzają ją wydać za markiza Quorna, który jest jedną z najlepszych partii do ożenku w całej Anglii. Caroline kocha jednak swojego przyjaciela z lat dziecięcych Patricka i nie zamierza wychodzić za kogoś kogo nie lubi. Rocana z kolei wiele słyszała o markizie i dla nie wydaje się prawdziwym księciem. Jest przystojny, zasłużony w wielu bitwach, zamożny, a kobiety odbierają sobie przez niego życie. Rozumie jednak swoją kuzynkę. Dlatego, gdy ta prosi ją o pomoc, aby udała się do Patricka i zawezwała go do niej, Rocana nie odmawia i od razu rusza po niego. Przekonuje również Patricka do tego, że nie może się poddać i musi zawalczyć o swoją ukochana, aby uchronić ja przed ślubem z markizem. Czy Patrickowi i Caroline uda się znaleźć szczęście? Czy Rocana pozna markiza i uwiedzie go?

Niepłakany

Mieczysław Czerneda

Chwytająca za serce opowieść o nędzy, bezrobociu, parszywym, nieszczęśliwszym życiu najbiedniejszych, którym zawsze wiatr w oczy, a droga po wybojach prowadzi pod górę. Oto fragment opowiadania, najlepiej oddający jego klimat: Bieda mówiła Zagrobina bieda!... tylu ludzi bez pracy, a tu jesień i zima za pasem. Strach pomyśleć... Dederkowie krowę sprzedali; Ludwinkom dziecko zachorowało, wyzbyli się wszystkiego... on pono stróżem został... mój Boże, taki porządny rzemieślnik! Stary milczał, tylko coraz większe kłęby dymu puszczał. Bieda... rzekł w końcu przez zęby. I mnie trza myśleć o robocie. Zaraz o robocie! Niech pan Słotwiński wprzód wydobrzeje; na wiosnę może fabrykę postawią. Nie postawią, nie postawią, moja pani... Do wiosny daleko; trzeba wziąć się do pracy, żeby nie umrzeć z głodu... w świat może Cóż znowu?! Czy to panu Słotwińskiemu tak źle u nas? Moja pani... czyż nie macie swoich czworga?... odparł jej stary i otarł twarz rękawem. Z każdym dniem coraz mniej mówił, coraz dłużej przebywał za domem, wreszcie, jak wyszedł raz rano, pożegnawszy się z dziećmi, tak więcej nie wrócił.

Niepodległość. Terra Alta II

Javier Cercas

To druga część historii Melchiora Marína, który po czterech latach od rozwiązania sprawy Adellów pracuje w Centralnym Biurze do Spraw Porwań i Wymuszeń. Mimo że sława bohatera z Cambrils oraz opinia nieustępliwego śledczego ugruntowały jego pozycję zawodową, przeżywa kryzys egzystencjalny. Chce zmienić swoje życie, osiąść na stałe w Terra Alta, zostać bibliotekarzem i cieszyć się urokami ojcostwa. Godzi się jednak odłożyć swoje plany do czasu rozwiązania sprawy szantażu burmistrzyni Barcelony, której ktoś grozi ujawnieniem sekstaśmy z jej udziałem. Czy Melchiorowi uda się przeniknąć do świata polityki i rozszyfrować zawiłe intrygi stronnictw walczących o władzę? Czy zakończy karierę w policji jako obrońca lokalnej demokracji i niepodległości katalońskiej stolicy?

Niepokoje wychowanka Törlessa

Robert Musil

Powieść Niepokoje wychowanka Törlessa to wnikliwe studium relacji międzyludzkich, które zadaje fundamentalne pytania o źródła przemocy i w niezwykle przejmujący sposób opisuje mechanizmy manipulacji człowiekiem. Akcja powieści rozgrywa się w czasach monarchii austro-węgierskiej w szkole kadetów dla chłopców z dobrych domów i przedstawia wewnętrzne zmagania wrażliwego wychowanka, zmuszonego stawić czoło szkolnej rzeczywistości. Konflikty między uczniami oraz perwersyjne zachowania, kryjące się za fasadą ekskluzywnego internatu, niepokoją, dręczą, a zarazem fascynują Törlessa. Dwaj liderzy klasowi szantażują Basiniego, słabszego ucznia przyłapanego na drobnej kradzieży. Straszą, że ujawnią jego przewinienie wobec całej klasy i nauczycieli. Trzymają go w szachu i wymagają coraz większej uległości. Törless jest dostatecznie silny i inteligentny, by nie poddać się dominacji zwyrodniałych moralnie kolegów, ale na tyle słaby, by nie przeciwstawiać się ich działaniom. Wciągnięty w spisek, staje się współuczestnikiem przeprowadzonego przez nich samosądu nad upatrzoną ofiarą... 

Niepokorne (Tom 1). Cena niewinności

Magdalena Wala

Pierwszy tom dylogii o młodych kobietach, które muszą stawić czoło ludzkiej podłości w trudnych czasach Wielkiej Wojny Jest wiosna 1914 roku. Mieszkająca w sztetlu Rachela z przerażeniem przygląda się przygotowaniom do ślubu starszej siostry, którą rodzice postanowili wydać za majętnego karczmarza. Wszyscy wiedzą, że bogaty stary Żyd po prostu kupuje sobie młodziutką żonę. Rachela nie wie, że mężczyzna obserwuje także ją Nieopodal w bogatym majątku ziemskim beztrosko spędza czas panienka Jadwiga. Kiedy tylko może, wymyka się guwernantce, aby poznać okolicę. Nie podejrzewa, że śledzi ją czyjeś uważne oko Drogi dziewcząt przecinają się. Chociaż Rachelę i Jadwigę dzieli wszystko wyznanie, pochodzenie i status społeczny, łączą je bolesne doświadczenia i głęboko skrywane tajemnice. Obie muszą walczyć o swoje miejsce w świecie, w którym kobiety są jedynie marionetkami w rękach mężczyzn.