Jesień

Karl Ove Knausgrd

Nieznane oblicze literackiego wojownika Nowa seria Karla Ovego Knausgrda Jest ciepła sierpniowa noc, schyłek lata i zarazem początek niezwykłej znajomości. Ona ma przyjść na świat za sześć miesięcy. On ma już troje dzieci, żonę i dom. Ma też olbrzymie pokłady czułości i niebywały talent literacki, podziwiany przez miliony czytelników na całym świecie. Obydwu tym cechom daje upust w intymnej historii o życiu i miłości do świata, pisanej z myślą o nienarodzonym dziecku. Chcę pokazać Ci nasz świat takim jaki jest: drzwi, podłogę, kran i zlew, fotel ogrodowy tuż przy murze pod oknem kuchennym, słońce, wodę i drzewa. Będziesz przyglądać mu się po swojemu, będziesz doświadczać go po swojemu, gromadzić swoje własne doświadczenia i wieść własne życie, więc to oczywiste, że przede wszystkim robię to dla siebie: pokazując Ci świat, moja maleńka, przekonuję się, że warto żyć. Podczas gdy w autobiograficznym, kultowym już, cyklu Moja walka Knausgrd z epickim rozmachem przedstawia nieustanną szamotaninę z rzeczywistością, seria Cztery pory roku, którą otwiera Jesień, uderza w czytelnika nieznanym obliczem pisarza, który potrafi cieszyć się swoimi dziećmi, pracą wokół domu i chwilami spędzonymi z najbliższymi. To empatyczna opowieść o tym, co najprostsze, a zarazem najważniejsze i najpiękniejsze w życiu; o tym, w czym tkwi jego największa magia. Tekst Karla Ovego ilustrują wyjątkowe grafiki autorstwa Vanessy Baird, jednej z najbardziej rozchwytywanych współczesnych artystek norweskich. To największy hołd dla rodzicielstwa, jaki kiedykolwiek czytałem. Największa pochwała życia, które na co dzień wydaje nam się pasmem udręk, nudy, banału, rutyny, a tutaj pokazuje przecież swoją nieraz okrutną, ale zawsze piękną twarz. Po tej lekturze należałoby właściwie porzucić dotychczasowe życie, pełne bzdur, przejmowania się rzeczami niewartymi nawet splunięcia, toczenia awantur o sprawy niegodne jednego słowa, życia przepełnionego uczuciami niskimi i wypreparowanego z uczuć najwyższych. Knausgrd w pewnym sensie ratuje nasze dusze. Krzysztof Varga, Gazeta Wyborcza

Jesień cudów

Jodi Picoult

Mariah przyłapuje męża z inną kobietą i wpada w depresję, a jej córka Faith - świadek zdarzenia - zaczyna zwierzać się wyimaginowanej przyjaciółce. Początkowo Mariah lekceważy te rozmowy, jednak kiedy Faith dokonuje kolejnych cudownych uzdrowień, a na jej dłoniach pojawiają się stygmaty, zadaje sobie pytanie, czy córce istotnie nie objawia się Bóg. Wieść rozchodzi się błyskawicznie - Mariah i Faith wbrew własnej woli stają się bohaterkami medialnego cyrku. Rozwój sytuacji nieuchronnie prowadzi do destabilizacji rodziny dręczonej przez media, lekarzy oraz posiadaczy jedynych słusznych prawd.

Jeszcze będzie przepięknie

Sabina Czupryńska

Opowieść o miłości, której końca z pozoru nic nie zapowiadało, o związku, któremu z pozoru nic nie zagrażało, o życiu, które z pozoru było lekkie, łatwe i przyjemne, ale koniec się zbliżał. I nadszedł. I wtedy dopiero się zaczęło Jaśmina ma 39 lat i rozstała się z mężem. Została sama, jak setki kobiet każdego dnia, i musiała sobie z tym poradzić. Czasem ironicznie, czasem bardzo serio o przeżyciach po rozstaniu, o rozpaczy, załamaniu, smutku i żalu, ale przede wszystkim o podnoszeniu się, odzyskiwaniu siebie, o radości i rozpoczynaniu od nowa. Sabina Czupryńska pisarka, kostiumografka. Autorka powieści "Kobiety z domu Soni", "Ta druga słodka i ostra", "Zawirowanie" oraz zbioru opowiadań "Dziesięciu, którzy". Pracuje w teatrze, pisze w domu, albo odwrotnie. Lubi sukienki, kino i jazz, ale przede wszystkim obserwować ludzi. PYTANIA DO SABINY CZUPRYŃSKIEJ ulubiona zbitka słowna: cząstki elementarne, podstawowa jednostka emocjonalna:) ulubiony spójnik: oraz (wg mojej koleżanki z Paryża nikt już dzisiaj tak nie mówi) ulubione zdanie z książki: "Zdobądźmy się na odrobinę szaleństwa i napijmy się szampana przed śniadaniem" zdanie z książki, z którym się zgadzam: "Rodzimy się w bólu, żyjemy bez sensu i umieramy w męczarniach" :) pisarz, z którym kradłabym konie: Jerzy Pilch z którym poszłabym na kolację : gdyby nie fakt, że z przejęcia nic bym nie przełkneła, a w takim wypadku szkoda stolika i pieniędzy - też Jerzy Pilch ulubiony kolor w tytule książki: Stalowe - magnolie literacka potrawa, której nigdy nie jadłam, a której bardzo bym chciała spróbować: smażone zielone pomidory postać literacka, którą kochałam w dzieciństwie :Tomek Wilmowski (podróżnik i bohater, ha!) pierwsza "książka", którą napisałam: oczywiście o miłości, to był ciąg dalszy historii z teledysku Elton Johna do piosenki "Sacrifice", miałam 12 lat;) którego ze swoich bohaterów lubię najbardziej: Milę i Grega z "Zawirowania" którego bym się bała, gdybym spotkała go w rzeczywistości: nie bałabym się, ale analizowała z niezdrową fascynacją Julię z "Kobiet z domu Soni", Krystynę z "Ta druga, słodka i ostra" i Marcina z "Jeszcze będzie przepięknie", bo to postaci nie złe, ale głęboko smutne dlaczego "jeszcze będzie przepięknie": bo wszystko można przerobić, nawet jeśli jest większe od nas gdyby powstał film na podstawie mojej ostatniej książki chciałabym, żeby: Jaśminę zagrała Magdalena Cielecka, a w epizodzie wystąpił Radzimir Dębski;)

Jeszcze jeden mazur dzisiaj

Ludwik Ksawery Pomian-Łubiński

Jeszcze jeden mazur dzisiaj... Jeszcze jeden mazur dzisiaj,  Choć poranek świta.  Czy pozwoli panna Krysia?  Młody ułan pyta.  Lecz niedługo błaga, prosi,  Boć to w polskiej ziemi,  W pierwszą parę ją unosi,  A sto par za niemi.  W pierwszą parę ją unosi  A sto par za niemi.    Ułan czule szepce w uszko,  I ostrogą dzwoni,  W pannie tłucze się serduszko  I liczko się płoni. [...]Ludwik Ksawery Pomian-ŁubińskiUr. 1839 Zm. 1892 Najważniejsze dzieła: Ostatni mazur Adwokat z zawodu, twórca wierszy patriotycznych; uczestnik powstania styczniowego, walczył w oddziałach Czachowskiego i Jeziorańskiego. Po upadku powstania był więziony w Cytadeli Warszawskiej, a następnie wydany władzom austriackim jako ich poddany. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jeszcze Polska nie zginęła

Stefan Witwicki

Jeszcze Polska nie zginęła...Mazurek Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy.  Со nam оbса moc wydarła, mocą odbierzemy.    Co wszczęła rozpacz, tо dokona męstwo.    Marsz, marsz Dąbrowski, Bóg nam da zwycięstwo!    Ojczyzna z grobu wstająca, woła do swych dzieci:  Kto mój syn, kto prawy Polak, niech dо boju leci!    O matko nasza! О Ojczyzno święta!    My twoje dzieci, my skruszym twe pęta. [...]Stefan WitwickiUr. 13 września 1801 roku w Janowie na Podolu Zm. 15 kwietnia 1847 roku w Rzymie Najważniejsze dzieła Piosenki sielskie (1830), Poezje biblijne (1830), Moskale w Polsce: (1833), Wieczory pielgrzyma (1837-1845), Listy z zagranicy (1842), Towiańszczyzna wystawiona (1844) Poeta i publicysta. W latach 20. XIX wieku, pracując w Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie, zaprzyjaźnił się z młodymi przedstawicielami nurtu romantycznego: Fryderykiem Chopinem, Maurycym Mochnackim, Bohdanem Zaleskim, Antonim Edwardem Odyńcem. Względy zdrowotne nie pozwoliły mu walczyć z bronią w ręku w powstaniu listopadowym, wspierał jednakże walczących piórem (popularność zyskała mu m.in. parafraza ,,Jeszcze Polska nie zginęła"). Do niektórych wierszy z tomu Piosenki sielskie wydanego w 1830 r. skomponowali muzykę Fryderyk Chopin i Stanisław Moniuszko, przez co zyskały rozgłos. Po upadku powstania, w 1832 r. dobrowolnie wybrał emigrację. Przebywał w Paryżu, opublikował dziennik z czasu powstania p.t. Moskale w Polsce, przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem do czasu jego przystąpienia do Koła Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Walcząc z herezją towianizmu wydał broszurę Towiańszczyzna wystawiona i aneksami objaśniona (1844). Pod koniec życia stał się obrońcą katolicyzmu, pisał utwory w duchu modlitewnym (Ołtarzyk polski) i moralistycznym (Wieczory pielgrzyma), przyjaźnił się z Cyprianem Kamilem Norwidem. Zmarł nagle na ospę w Rzymie. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jeszcześ Polsko nie zginęła

Autor nieznany

Jeszcześ Polsko nie zginęła «Jeszcześ Polsko nie zginęła»  Brzmi wciąż, choć się pieni wróg.  W którymś ufność swą złożyła,  Jeszcze żyje — stary Bóg.    W oczach Jego długie lata    Jako jeden przemkną dzień;    Drogich osób niech Cię strata,    Niech nie trwoży śmierci cień.    Bóg na wrogów ześle karę,    Co nad liczbę dręczą Was!    Kto najświętsze zgwałcił prawa  I zbrodniczy dzielił plon:  Tego pomsta rychło krwawa  Przed odwieczny pozwie tron.    Kto się w świętym stawił boju    Za ołtarze, kraj i lud,    Kto w cierpieniach, kto wśród znoju    Świętej sprawy dźwigał trud,    Niechaj wzniesie w górę czoło,  Które wrogów gnębił gniew,  Bo ot wschodzi już wokoło  Z krwi męczeńskiej nowy siew. [...]Autor nieznanyAutor nieznany - hasło to odnosi się zarówno do utworów plastycznych i literackich, których autor pozostaje bezimienny, choć jest zapewne konkretną osobą, o której można by ustalić jakieś przypuszczalne informacje (jak np. o Gallu Anonimie czy Mistrzu Pięknej Madonny z Wrocławia), jak również do utworów będących najprawdopodobniej dziełem pewnej zbiorowości, np. cechu. W przypadku sztuk wizualnych szczególny rodzaj anonimowości zachowują autorzy tworzący w pracowniach wielkich mistrzów, wykonujący ich polecania, pomniejsze partie większych zamówień. Niemal detektywistyczne technologie, m.in.: badania wieku podłoża, prześwietlenie warstwy malarskiej podczerwienią, pozwalają współcześnie coraz lepiej identyfikować twórców. Czasami jednak można wskazać tylko krąg kulturowy twórcy, centrum artystyczne, pod którego wpływem autor tworzył oraz oszacować czas powstania dzieła. W przypadku literatury do dzieł o autorze zbiorowym zaliczyć można utwory ludowe lub niektóre dzieła starożytne, których powstanie ginie w mrokach dziejów: zrodzone w kulturze oralnej, były powtarzane i zapamiętywane przez kolejnych słuchaczy. Z czasem ktoś zapisywał zapamiętany utwór, niekiedy powstawało kilka niezależnych zapisów. Po epoce antycznej, kiedy twórczość miała zapewniać autorowi indywidualną, ,,imienną" nieśmiertelność - na początku średniowiecza za cnotę twórców uznawano anonimowość. Sztuka miała służyć chwale Boga, religii, kraju - instytucjom trwalszym od znikomego i mało istotnego jednostkowego bytu. Legendy, mity, wiele kronik czy pieśni - teksty ważne dla całych społeczności, to często dzieła, których autorów nie sposób wskazać.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jeśli jutra nie będzie

Maria Paszyńska

Zamknięcie bram getta warszawskiego brutalnie przerwało bieg setek ludzkich historii. Mur odebrał nadzieję, pozostawiając jedynie obietnicę śmierci. Anna otrzymuje zawiadomienie o obowiązku przesiedlenia do getta tak dowiaduje się, że została uznana za Żydówkę. Szanowany architekt dobrowolnie przenosi się do zamkniętej dzielnicy, by być ze swoimi najbliższymi. Profesorska para pomaga w tworzeniu archiwum życia w getcie. Marek i Franek, przyjaciele z dzieciństwa, podejmują walkę z Niemcami, szmuglując za mur żywność. Noemi wierzy, że ludzie wciąż mogą być dobrzy. Gdy pierwszy wstrząs minął, skazani na zagładę młodzi ludzie zapragnęli nie tylko przetrwać, lecz także śmiać się, kochać, tworzyć. Na przekór wszystkiemu na nowo odkrywają piękno życia, prawo do marzeń, wolności i buntu. Zaczynają dopisywać kolejne rozdziały swoich historii. Choćby jutra miało nie być Poruszająca do głębi opowieść o ludziach, którzy postanowili sprzeciwić się ciemnościom, i o miłości, która pozwala pokonać strach, a nawet śmierć.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechu

Andrea Bajani

Dla Lorenza wiadomość o śmierci matki, która przed laty opuściła rodzinę, by rozwinąć biznes za granicą, jest jak podcięcie lawiny. Wizyta w Rumunii, gdzie ma zostać pochowana, uruchamia w nim ciąg migotliwych obrazów z przeszłości: od wspólnych zabaw i rytuałów, przez jej coraz częstsze podróże i coraz rzadsze telefony, aż po całkowity zanik kontaktu. Ze strzępków własnych wspomnień i rozmów ze znajomymi matki Lorenzo stara się złożyć w całość jej portret i odtworzyć jej losy pod koniec życia, gdy odrzucona przez wszystkich umierała w samotności. Podczas podróży do Bukaresztu konfrontuje się również z widokami kolonizowanego przez Zachód kraju, który nie otrząsnął się jeszcze po reżimie Ceaușescu, a już pada ofiarą kolejnego systemu. "Jeśli zachowasz pamięć o grzechu" to niejednoznaczna historia synowsko-matczynej relacji, ale także opowieść o miejscu, gdzie ludziom z pełnymi kieszeniami wolno wszystko, biednym nic, a jedni i drudzy stają się równi tylko wobec śmierci. Każde poszukiwanie jest poszukiwaniem własnego ja. Narrator powieści Andrei Bajaniego, szukając matki, którą utracił, nie tylko odkrywa samego siebie, ale także kreśli krytyczny portret zachodniej kultury opartej na chciwości i egoistycznej żądzy władzy. Bajani napisał mądrą, poetycką, wysmakowaną książkę, która na długo pozostaje w pamięci. Nie byłem w stanie jej odłożyć. - Alberto Manguel Ta proza daje mi radość i ukojenie, bo sama w sobie jest formą oporu. - Antonio Tabucchi Zachwycająca książka. Bajani szkicuje portret młodego mężczyzny uwięzionego w krainie cienia między przeszłością a teraźniejszością i obcego miasta, które ów mężczyzna widzi za oknem. - "The New York Times"