Jemiołki (Tom 2). Gdzie święty traci głowę

Renata Kosin

W Jemiołkach, owszem, bywa śmiesznie, ale próżno tu szukać spokoju. W tej wsi od mnogości zdarzeń nawet święty traci głowę! Od czasu wyborów na sołtysa wiele się zdarzyło, a życie niektórych mieszkańców wywróciło się do góry nogami. Tym razem nie przyczyniła się do tego jednak ani Gaja, ani jej niezwykłe umiejętności. Wszystkiemu winni są goście, którzy pojawili się w Jemiołkach jeszcze przed żniwami. Każdy z nich przybył z pewną misją i każdy zrobi wszystko, by ją wypełnić. Wikary Eryk postanawia naprawić świat, przystojny Francuz szuka swojej tożsamości, a wyczekiwana ciotka z Ameryki żwawa i ekscentryczna staruszka w kapeluszu z piwoniami rozwiązuje zakurzony worek z tajemnicami i pozwala im wyjść na światło dzienne Zapraszamy do Jemiołków, gdzie każdy (nawet proboszcz) ma swoje sekrety, a wszelkie problemy da się rozwiązać przy płocie lub sklepowej ladzie.

Jep Bernadach

Emile Pouvillon

Jep z licznymi towarzyszami swymi opuszcza Francję jako więzień stanu. Setki, tysiące mu podobnych wygnanych do Afryki lub do innych kolonij karnych. Ilość ofiar, której wymagał porządek, zaprowadzony przez zamach stanu Ludwika Napoleona, jest nieznana. Tak zwane komisje mieszane, ustanowione przez uzurpatora krzywoprzysięzcę, nie były nawet sądem administracyjnym; siepacze rozprawiali się z obrońcami konstytucji bez formalności, bez protokołów, bez wyroków pisanych. Nie chciano nawet mieć świadków dla potomności, dla historii. Liczby ofiar nie znamy więc. Czyż przynajmniej można mieć pojęcie o tej liczbie z rozmiarów walki stoczonej, ze skuteczności i wytrwałości oporu przeciw zamachowi stanu? Skutecznym opór ten nie był, nie tylko dlatego, że spiskowcy nie zostali zwycięzcami, ale przede wszystkim dlatego, że pomimo walki i ofiar licznych nie zostawił nawet śladu moralnego. Nazajutrz po zwycięstwie zbrojnym, Ludwik Napoleon mógł pochwalić się zwycięstwem moralnym. Prawie osiem milionów oświadczyło się za zamachem stanu.

Jesienią

Jerzy Bandrowski

Śnieżkowa i pan Śnieżko długo musieli czekać na realizację wspólnego szczęścia. Podczas trwającego wiele lat narzeczeństwa każde z nich mieszkało w innej miejscowości i próbowało zdobyć stabilność i niezależność finansową. Gdy udało im się połączyć, oboje byli już w pełni wieku, pani Śnieżkowa dodatkowo starsza od męża o 10 lat. Jej wielka miłość w połączeniu z bolesną świadomością, że nie może już ukochanemu wiele dać, doprowadza do napięć w ich relacji.

Jesień

Karl Ove Knausgrd

Nieznane oblicze literackiego wojownika Nowa seria Karla Ovego Knausgrda Jest ciepła sierpniowa noc, schyłek lata i zarazem początek niezwykłej znajomości. Ona ma przyjść na świat za sześć miesięcy. On ma już troje dzieci, żonę i dom. Ma też olbrzymie pokłady czułości i niebywały talent literacki, podziwiany przez miliony czytelników na całym świecie. Obydwu tym cechom daje upust w intymnej historii o życiu i miłości do świata, pisanej z myślą o nienarodzonym dziecku. Chcę pokazać Ci nasz świat takim jaki jest: drzwi, podłogę, kran i zlew, fotel ogrodowy tuż przy murze pod oknem kuchennym, słońce, wodę i drzewa. Będziesz przyglądać mu się po swojemu, będziesz doświadczać go po swojemu, gromadzić swoje własne doświadczenia i wieść własne życie, więc to oczywiste, że przede wszystkim robię to dla siebie: pokazując Ci świat, moja maleńka, przekonuję się, że warto żyć. Podczas gdy w autobiograficznym, kultowym już, cyklu Moja walka Knausgrd z epickim rozmachem przedstawia nieustanną szamotaninę z rzeczywistością, seria Cztery pory roku, którą otwiera Jesień, uderza w czytelnika nieznanym obliczem pisarza, który potrafi cieszyć się swoimi dziećmi, pracą wokół domu i chwilami spędzonymi z najbliższymi. To empatyczna opowieść o tym, co najprostsze, a zarazem najważniejsze i najpiękniejsze w życiu; o tym, w czym tkwi jego największa magia. Tekst Karla Ovego ilustrują wyjątkowe grafiki autorstwa Vanessy Baird, jednej z najbardziej rozchwytywanych współczesnych artystek norweskich. To największy hołd dla rodzicielstwa, jaki kiedykolwiek czytałem. Największa pochwała życia, które na co dzień wydaje nam się pasmem udręk, nudy, banału, rutyny, a tutaj pokazuje przecież swoją nieraz okrutną, ale zawsze piękną twarz. Po tej lekturze należałoby właściwie porzucić dotychczasowe życie, pełne bzdur, przejmowania się rzeczami niewartymi nawet splunięcia, toczenia awantur o sprawy niegodne jednego słowa, życia przepełnionego uczuciami niskimi i wypreparowanego z uczuć najwyższych. Knausgrd w pewnym sensie ratuje nasze dusze. Krzysztof Varga, Gazeta Wyborcza

Jesień cudów

Jodi Picoult

Mariah przyłapuje męża z inną kobietą i wpada w depresję, a jej córka Faith - świadek zdarzenia - zaczyna zwierzać się wyimaginowanej przyjaciółce. Początkowo Mariah lekceważy te rozmowy, jednak kiedy Faith dokonuje kolejnych cudownych uzdrowień, a na jej dłoniach pojawiają się stygmaty, zadaje sobie pytanie, czy córce istotnie nie objawia się Bóg. Wieść rozchodzi się błyskawicznie - Mariah i Faith wbrew własnej woli stają się bohaterkami medialnego cyrku. Rozwój sytuacji nieuchronnie prowadzi do destabilizacji rodziny dręczonej przez media, lekarzy oraz posiadaczy jedynych słusznych prawd.

Jeszcze będzie przepięknie

Sabina Czupryńska

Opowieść o miłości, której końca z pozoru nic nie zapowiadało, o związku, któremu z pozoru nic nie zagrażało, o życiu, które z pozoru było lekkie, łatwe i przyjemne, ale koniec się zbliżał. I nadszedł. I wtedy dopiero się zaczęło Jaśmina ma 39 lat i rozstała się z mężem. Została sama, jak setki kobiet każdego dnia, i musiała sobie z tym poradzić. Czasem ironicznie, czasem bardzo serio o przeżyciach po rozstaniu, o rozpaczy, załamaniu, smutku i żalu, ale przede wszystkim o podnoszeniu się, odzyskiwaniu siebie, o radości i rozpoczynaniu od nowa. Sabina Czupryńska pisarka, kostiumografka. Autorka powieści "Kobiety z domu Soni", "Ta druga słodka i ostra", "Zawirowanie" oraz zbioru opowiadań "Dziesięciu, którzy". Pracuje w teatrze, pisze w domu, albo odwrotnie. Lubi sukienki, kino i jazz, ale przede wszystkim obserwować ludzi. PYTANIA DO SABINY CZUPRYŃSKIEJ ulubiona zbitka słowna: cząstki elementarne, podstawowa jednostka emocjonalna:) ulubiony spójnik: oraz (wg mojej koleżanki z Paryża nikt już dzisiaj tak nie mówi) ulubione zdanie z książki: "Zdobądźmy się na odrobinę szaleństwa i napijmy się szampana przed śniadaniem" zdanie z książki, z którym się zgadzam: "Rodzimy się w bólu, żyjemy bez sensu i umieramy w męczarniach" :) pisarz, z którym kradłabym konie: Jerzy Pilch z którym poszłabym na kolację : gdyby nie fakt, że z przejęcia nic bym nie przełkneła, a w takim wypadku szkoda stolika i pieniędzy - też Jerzy Pilch ulubiony kolor w tytule książki: Stalowe - magnolie literacka potrawa, której nigdy nie jadłam, a której bardzo bym chciała spróbować: smażone zielone pomidory postać literacka, którą kochałam w dzieciństwie :Tomek Wilmowski (podróżnik i bohater, ha!) pierwsza "książka", którą napisałam: oczywiście o miłości, to był ciąg dalszy historii z teledysku Elton Johna do piosenki "Sacrifice", miałam 12 lat;) którego ze swoich bohaterów lubię najbardziej: Milę i Grega z "Zawirowania" którego bym się bała, gdybym spotkała go w rzeczywistości: nie bałabym się, ale analizowała z niezdrową fascynacją Julię z "Kobiet z domu Soni", Krystynę z "Ta druga, słodka i ostra" i Marcina z "Jeszcze będzie przepięknie", bo to postaci nie złe, ale głęboko smutne dlaczego "jeszcze będzie przepięknie": bo wszystko można przerobić, nawet jeśli jest większe od nas gdyby powstał film na podstawie mojej ostatniej książki chciałabym, żeby: Jaśminę zagrała Magdalena Cielecka, a w epizodzie wystąpił Radzimir Dębski;)

Jeszcze jeden mazur dzisiaj

Ludwik Ksawery Pomian-Łubiński

Jeszcze jeden mazur dzisiaj... Jeszcze jeden mazur dzisiaj,  Choć poranek świta.  Czy pozwoli panna Krysia?  Młody ułan pyta.  Lecz niedługo błaga, prosi,  Boć to w polskiej ziemi,  W pierwszą parę ją unosi,  A sto par za niemi.  W pierwszą parę ją unosi  A sto par za niemi.    Ułan czule szepce w uszko,  I ostrogą dzwoni,  W pannie tłucze się serduszko  I liczko się płoni. [...]Ludwik Ksawery Pomian-ŁubińskiUr. 1839 Zm. 1892 Najważniejsze dzieła: Ostatni mazur Adwokat z zawodu, twórca wierszy patriotycznych; uczestnik powstania styczniowego, walczył w oddziałach Czachowskiego i Jeziorańskiego. Po upadku powstania był więziony w Cytadeli Warszawskiej, a następnie wydany władzom austriackim jako ich poddany. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jeszcze Polska nie zginęła

Stefan Witwicki

Jeszcze Polska nie zginęła...Mazurek Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy.  Со nam оbса moc wydarła, mocą odbierzemy.    Co wszczęła rozpacz, tо dokona męstwo.    Marsz, marsz Dąbrowski, Bóg nam da zwycięstwo!    Ojczyzna z grobu wstająca, woła do swych dzieci:  Kto mój syn, kto prawy Polak, niech dо boju leci!    O matko nasza! О Ojczyzno święta!    My twoje dzieci, my skruszym twe pęta. [...]Stefan WitwickiUr. 13 września 1801 roku w Janowie na Podolu Zm. 15 kwietnia 1847 roku w Rzymie Najważniejsze dzieła Piosenki sielskie (1830), Poezje biblijne (1830), Moskale w Polsce: (1833), Wieczory pielgrzyma (1837-1845), Listy z zagranicy (1842), Towiańszczyzna wystawiona (1844) Poeta i publicysta. W latach 20. XIX wieku, pracując w Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie, zaprzyjaźnił się z młodymi przedstawicielami nurtu romantycznego: Fryderykiem Chopinem, Maurycym Mochnackim, Bohdanem Zaleskim, Antonim Edwardem Odyńcem. Względy zdrowotne nie pozwoliły mu walczyć z bronią w ręku w powstaniu listopadowym, wspierał jednakże walczących piórem (popularność zyskała mu m.in. parafraza ,,Jeszcze Polska nie zginęła"). Do niektórych wierszy z tomu Piosenki sielskie wydanego w 1830 r. skomponowali muzykę Fryderyk Chopin i Stanisław Moniuszko, przez co zyskały rozgłos. Po upadku powstania, w 1832 r. dobrowolnie wybrał emigrację. Przebywał w Paryżu, opublikował dziennik z czasu powstania p.t. Moskale w Polsce, przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem do czasu jego przystąpienia do Koła Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Walcząc z herezją towianizmu wydał broszurę Towiańszczyzna wystawiona i aneksami objaśniona (1844). Pod koniec życia stał się obrońcą katolicyzmu, pisał utwory w duchu modlitewnym (Ołtarzyk polski) i moralistycznym (Wieczory pielgrzyma), przyjaźnił się z Cyprianem Kamilem Norwidem. Zmarł nagle na ospę w Rzymie. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.