Miranda

Antoni Lange

Miranda antyutopijna powieść Antoniego Langego, wydana w 1924 w Warszawie, uważana przez niektórych badaczy za pierwszą nowoczesną utopię w Polsce, prekursorską względem późniejszych powieści demaskujących zbrodnie ustroju sowieckiego. Określana mianem romansu naukowego rozszerzonego do wymiarów filozoficznych oraz fantazji okultystycznej. Nietypową cechą Mirandy jest współistnienie w utworze zarówno elementów klasycznej utopii jak i dystopii. Pod względem wymowy filozoficznej, problematyka dzieła zderza jednocześnie myślenie europejskie z tradycją religii Dalekiego Wschodu (min. buddyzm czy taoizm). Czerpie również z teorii schyłku XIX wieku z pogranicza nauki i ezoteryki (min. mediumizm). (http://pl.wikipedia.org/wiki/Miranda_(powieść)

My

Jewgienij Zamiatin

Jedna z najsłynniejszych dystopii w literaturze, pierwowzór Nowego wspaniałego świata Huxleya i 1984 Orwella. Najlepsze dzieło science fiction, jakie dotąd napisano - Ursula K. Le Guin. Niech żyje Państwo Jedyne! Jego obywatele poddani są nieustannej inwigilacji. Wolność i indywidualizm są z założenia złe, gdyż wprowadzają tylko chaos i anarchię. Domy mają szklane ściany, by wszyscy żyli na widoku, a seks jest na kartki. Najgorsza z chorób to wyobraźnia. W Państwie Jedynym każdy traktowany jest jednakowo, pozbawiony nazwiska, oznaczony numerem. Wszystko, czego człowiek potrzebuje do życia, dostaje od Państwa, gwaranta porządku, harmonii i szczęścia. Narrator -503 to matematyk, który zapada na nieuleczalną chorobę wytwarza się w nim dusza, zakochuje się. Powieść Zamiatina to iście prorocza wizja opisuje przerażającą i groteskową rzeczywistość, do której współczesne społeczeństwa zaczynają się niepokojąco zbliżać. Za sprawą inwigilacji w stylu chińskich Punktów Oceny Obywateli świat raźnym krokiem zmierza ku totalitarnemu koszmarowi. Czytajcie Zamiatina, póki nie jest za późno Dzięki intuicyjnemu zrozumieniu irracjonalnej strony totalitaryzmu () powieść Zamiatina przewyższa Nowy wspaniały świat Huxleya. - George Orwell.

Następcy

Joseph Conrad

"Następcy" to opowieść o grupie osób będących przedstawicielami obcej rasy pochodzącej z Czwartego Wymiaru. Jedną z nich jest tajemnicza i fascynująca kobieta, którą przypadkowo poznaje Artur, niedoceniony angielski pisarz. To ona powoli odsłania przed nim kulisy skomplikowanej operacji mającej na celu przejęcie władzy nad Ziemią. Artur, otrzymując przy okazji coraz większe korzyści finansowe i społeczne, daje wplątać się w skomplikowaną, makiaweliczną intrygę, nie zdając sobie sprawy, że jest jedynie drobnym narzędziem w dążeniu do globalnego celu. Autorzy w swojej historii wykorzystali wiele elementów literatury gatunkowej - science fiction oraz grozy - dzięki którym poczucie zagrożenia i niestabilności świata potęguje jej złowrogą wymowę.

Nie będzie jutra

Agata Gójska

Meryl Hall ma 41 lat. Jest transplantologiem ezoterycznym. Oznacza to, że potrafi wyciągnąć z człowieka nerkę, nie otwierając jego ciała albo podtrzymać przy życiu pacjenta z wyciągniętym sercem nawet przez kilka dni. Mimo to Meryl uważa się za przegraną. Zawiodła ją rzeczywistość, w której ani świat, ani ludzie nie spełnili jej oczekiwań. Nie ma już marzeń i wyzbyła się złudzeń, a w żadnej pracy nie zagrzewa miejsca na długo. Kipiąca w niej gorycz znajduje ujście po ostatniej utracie pracy i wkroczeniu w świat przestępczy. Meryl wplątuje się w handel organami. Robota jak robota, tylko pacjenci mniej szablonowi. Wszystko to pod jadowitym okiem niespełna rozumu szefa, Pana Organka, który wypowiedział wojnę złu większemu od samego siebie. Ciemnymi uliczkami Harenhall co noc przemyka potwór. Nie ma twarzy ani imienia, ale z daleka przysiągłbyś, że to Organek. Wplątana w pajęczynę intryg socjopatycznego pracodawcy, Meryl Hall musi przewartościować swój kręgosłup moralny i stawić czoła grozie, która nocami włóczy się po Harenhall. W ciemnych zaułkach miasta trudno odróżnić dobro od zła i łatwo zgubić swoje człowieczeństwo. Jeszcze trudniej wybrać między tym, co wygodne, a tym, co należy. Decyzje dużo łatwiej podjąć, gdy cień się rozprasza i świat staje w świetle, lecz to już dawno opuściło Harenhall.

Nie-kapitalizm. Zrównoważony rozwój zamiast wzrostu?

Tomasz Zając

Wizja nieistniejącego państwa - Republiki Gwinei Środkowej - którego sukces stworzył prezydent tego kraju. W wywiadzie rzece opowiada jak w ciągu sześćdziesięciu lat, nic nieznaczące państwo, dotarło do czołówki technologicznej świata, opierając się na unikatowym modelu politycznym i gospodarczym. Dostrzegając, że problemem globalnego ocieplenia nie są technologie, a sam kapitalistyczny system, stworzyli niekapitalistyczny model rozwoju. Opisane podejście do systemu politycznego, gospodarczego czy rozwiązań ekologicznych ma dawać do myślenia i inspirować. Afrykańska utopia jest już kolejną książką autora „Azjatyckiej lekcji” - opisu drogi dojścia azjatyckich tygrysów do ich sukcesu gospodarczego. Tym razem jest to fikcja literacka - utopia - mająca być inspiracją realnych rozwiązań systemowych, pokazująca mechanizmy sprawowania władzy i kierowania gospodarką.

Ostatnie dni świata

Simon Bielski

Autor tak sobie wyobraził schyłek naszego świata, a właściwie to raczej naszych czasów: „Czarna, głucha pustynia! Ogień niebieski strawił wszelką barwę. Z trudnością mogę sobie wyobrazić zielone zbocza, białe szczyty gór, srebrzyste morze, żółte skały — zwykłe, żywe oblicze ziemi. Zali snem było tamto, czy też to, co jest obecnie? Ogień spalił nie tylko miasta, lasy — zniszczył też historię ludzkości, jej religię, naukę, sztukę — cała ziemia jest jak zwęglony trup, tylko niebo teraz takie piękne, wspaniałe, jak nigdy. Sześciopromienna kometa jest, jak biała lilia z płomienistym słupkiem; listki tej nadziemskiej lilii, która spaliła ziemię, z lekka się wyginają, jakby chyląc się pod naporem wichru unoszącego kometę w głąb nieba. Wieczorem lilia przybiera bladozłoty odcień, a dokoła niej rozsiewa się spokojny, srebrzysty blask”. Ale to dopiero początek opowieści, fascynującej, dającej do myślenia. Zapraszamy do lektury.

Podziemie pamięci

Yōko Ogawa

Mieszkańcy bezimiennej wyspy żyją w świecie, z którego regularnie znikają najzwyklejsze przedmioty – kapelusze, róże, fotografie, wstążki. Jednego dnia są na wyciągnięcie ręki, drugiego zacierają się w pamięci, tracąc jakiekolwiek znaczenie. Większość poddaje się presji zapominania z całkowitą uległością, a nieliczni niepokorni trafiają pod nadzór policji pamięci. Młoda pisarka, która na rzecz tajemniczej instytucji straciła rodziców, postanawia ukryć w podziemiach domu przyjaciela, który potrzebuje ochrony. Ale czy życie w zamknięciu będzie miało kiedyś koniec? Yōko Ogawa, autorka Ukochanego równania profesora, opowiada o świecie przerażająco smutnym, przywodzącym na myśl zarówno Rok 1984 George’a Orwella, jak i Dziennik Anne Frank. Podziemie pamięci to dystopijna wizja społeczeństwa ciemiężonego przez władzę, ale także metafora opresyjnych relacji na wielu różnych płaszczyznach. Powieść znalazła się na short-liście Międzynarodowego Bookera w 2020 roku; była również finalistką 2019 National Book Award for Translated Literature i 2020 World Fantasy Award.

Powroty

Adam Pietrasiewicz, Wojciech Bogaczyk

Polski Wrzesień 1939. II Rzeczpospolita jest atakowana przez niemcy*, bolszewicką rosję, Słowację, nacjonalistów ukraińskich, nacjonalistów litewskich. Sojusznicy zdradzają, nie przybywają z pomocą. To historia. Ale.. Czy mogło być wtedy inaczej? Czy można było uniknąć hekatomby ludności cywilnej i utraty terytoriów razem z ich zasobami naturalnymi i mieszkańcami? Nie dopuścić do utraty niepodległości na kolejne kilkadziesiąt lat? Czy też jednak "odmiany sojuszy, dokonywane przez II RP w 1939 przynoszą na Polskę jedynie nieszczęścia, bo w 1939 roku nie było już dobrych wyjść..."**? "Powroty", to znakomita proza przygodowa z pogranicza historii, polityki i fantastyki. Doskonale znane miłośnikom science-fiction toposy (tzw. "paradoks dziadka", "cudowny wynalazek"), czerpiąc także pełną garścią z klasycznej przecież i wielokrotnie już interpretowanej "Lampy Alladyna", wyprowadzają bohatera powieści z Polski roku 2010, prosto w kwantową rzeczywistość światów równoległych. Gdzie drobne interwencje w przeszłość sprawiają, że Piotr Zarzeczański (rówieśnik autorów), wraca za każdym razem do innej Polski, zmienionej. Czy jednak jest to Polska lepsza? Doskonalsza? Autorzy nie dają prostej odpowiedzi, pozostawiając Czytelnikowi pole do uruchomienia pokładów własnej wyobraźni... * ani tamte niemcy, ani tamta rosja nie zasługują, w naszym mniemaniu, na pisanie ich z dużej litery. Coraz więcej wątpliwości sprawia nam też kwestia pisowni tych nazw w czasach obecnych. Ale to już inna, jakkolwiek jak najbardziej zanurzona w tematyce "Powrotów" - historia... ** cytat za Maciej Parowski (Tekst z tylnej okładki) ============================================= Słowo od Wydawcy: Pozycje od 1 do 4 w naszej flagowej serii "Szamani Fantastyki", penetrowały literackie przestrzenie klasycznych toposów literatury science-fiction (tak, tak... wiem, że "piszemy bez dywizu"). Pojawiły się tam postaci sztucznego człowieka, wyprawy do gwiazd, obce cywilizacje i azteckie demony, wykorzystujące cyberprzestrzeń dla swoich niecnych celów. Pod numerem 5 ukazała się już nieco odmienna (jak przystało na nazwę naszego wydawnictwa) pozycja, którą z powodzeniem można umieścić w subprzestrzeni nazywanej "fantastyką alternatywną". Jakkolwiek z formalnego punktu widzenia, właściwsze powinno być chyba określanie owego zjawiska mianem "fantastyki historii alternatywnych". Akcja "Antipolis", bo o nim mowa, dzieje się w realiach świata, w którym nie doszło do ukrzyżowania Chrystusa 2000 lat temu i siłą rzeczy samo Chrześcijaństwo nie mogło zaistnieć w kształcie i formach nam znanych. Kanonicznych. Pojawia się jednak 18 wieków później, za sprawą innego narzędzia zadawania bólu i śmierci, jakim okazuje się strzelba. To bardzo specyficzna książka, domagająca się rozwinięcia wątków, które wg jej recenzenta, Jacka Inglota po prostu owo rozwinięcie obiecuje. Na szczęście gotowa jest już kontynuacja pt. "Sierpy Kronosa" i mamy ambitne plany przedstawić ten tytuł państwu jeszcze w 2023 roku. Tymczasem jednak zapraszamy do lektury "Powrotów", o których więcej opowie Państwu w słowie wstępu jeden z naszych patronów medialnych - pan redaktor Sławomir Jastrzębowski. Okładka nie pozostawia złudzeń - "Powroty" penetrują alternatywne wersje rozwoju naszych polskich dziejów, a ich akcja trafia też w pewnym momencie na Plac Czerwony w Moskwie. Gdzie Defiladę Zwycięstwa odbiera Marszałek Śmigły-Rydz... Kontynuujemy również rozpoczętą w numerze 4 serii tradycję urozmaicenia treści głównej dodatkiem, którego nazwa wskazuje również na jego rodowód - "Formy z Chaosu". Tym razem jednak już, zamiast skupiać się na autopromocji naszych tytułów i naszych Autorów, sięgnęliśmy po teksty mające przybliżyć Państwu rodzime dokonania na niwie literackiego zjawiska "fantastyki historii alternatywnych". Na końcu książki znajdą zatem Państwo tekst ŚP Macieja Parowskiego, który zmierzył się ze ślepą nienawiścią, generowaną przez środowiska cokolwiek nieprzychylne Polsce i literackim debatom nad jej dziejami, szkic Piotra Goćka o "historiach alternatywnych" oraz tekst niżej podpisanego, napisany kilka lat wcześniej, bezpośrednio po lekturze książki "Lisowczyczy" Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego. A mierzący się z legendą Lisowczyków w nieco innym, mniej chwalebnym dla nas świetle. Być może bowiem właśnie klątwa rzucona przez szamanów podbijanych przez rycerzy Lisowskiego ludów, której echa namierzyłem w lekturze książki Ossendowskiego, najjaskrawiej manifestuje się także w "Powrotach".Wnioski jednak szanowny czytelnik wyciągnie sam, jeśli zachęcony tekstem "Powrotów", sięgnie i do naszego dodatku. Uzupełnieniem całości jest szkic refleksyjno-historyczny Piotra Marczaka - jednego z niepełnosprawnych pracowników naszego wydawnictwa. Którego książka również czeka u nas na swoją premierę. Życzymy przyjemnej lektury! W mieniu zespołu: Jacek "Franco" Horęzga Redaktor Naczelny Wydawnictwa "OdeSFa" PS Za zgodę na wykorzystanie tekstów, prezentowanych w dodatku "Formy z Chaosu" dziękujemy m.in. pani Joannie Parowskiej i panu Piotrowi Goćkowi.