Na Dzikim Zachodzie. To-kei-chun

Karol May

W niespodziewany sposób na bezkresnych preriach Dzikiego Zachodu pojawia się postać, która wzbudza zainteresowanie i pytania. Jest nią Dżafar, Pers o arystokratycznym pochodzeniu. Jednak nikt nie jest w stanie rozwikłać tajemnicy jego obecności w tych dzikich, niebezpiecznych okolicach ani zrozumieć prawdziwego powodu jego podróży. W krótkim czasie po przybyciu Dżafar zostaje porwany przez grupę Komanczów, którzy pod wodzą sprytnego To-kei-chuna, stanowią znaczące zagrożenie na tych ziemiach. Kiedy wieść o porwaniu dociera do Old Shatterhanda, niezwłocznie stawia czoła niebezpieczeństwu. Jego celem jest uwolnienie jeńca z rąk czerwonoskórych wojowników, ale równocześnie fascynuje go tajemnicza misja Dżafara i cel jego podróży przez ten dziki i nieprzewidywalny region. Powieść "Na Dzikim Zachodzie: To-kei-chun" to nie tylko historia pełna ekscytujących przygód i niebezpieczeństw, ale także zagadka, która stawia pytania o tożsamość i motywacje głównego bohatera. Karol May, znakomity twórca przygód na Dzikim Zachodzie, potrafi zaskakiwać czytelnika, trzymając go w napięciu na każdej stronie. Jego talent narracyjny sprawia, że każda strona tej książki jest fascynującą podróżą w świat tajemnic, przygód i niezwykłych postaci. Dla miłośników literatury przygodowej "Na Dzikim Zachodzie: To-kei-chun" to lektura, której nie można przegapić.

O zjawiskach cudownych i cudownych zdarzeniach

Andrzej Sarwa

Autor w niezwykle interesujący sposób opisuje niezwykłe zdarzenia przypisywane Bogu a także cudowne zjawiska związane z wizerunkami Jezusa, Maryi i świętych. Zjawiska te miały miejsce w Europie i w Polsce w czasach dawnych oraz współcześnie. Obowiązkowa pozycja domowej biblioteki fascynatów zjawisk niewytłumaczalnych naukowo.

Tartarin z Tarasconu

Alphonse Daudet

Prowansalskie miasto Tarascon jest tak entuzjastycznie nastawione do polowań, że w pobliżu nie ma żadnej zwierzyny, a jego mieszkańcy uciekają się do opowiadania historii myśliwskich i rzucania w powietrze własnymi czapkami. Tartarin, pulchny mężczyzna w średnim wieku, jest głównym łowcą czapek, ale po jego entuzjastycznej reakcji na widok lwa atlaskiego w podróżującej menażerii, nadpobudliwe miasto rozumie, że planuje wyprawę myśliwską do Algierii. Aby nie stracić twarzy, Tartarin jest zmuszony wyjechać po zgromadzeniu absurdalnej masy sprzętu i broni. Na statku z Marsylii do Algieru spotyka się z oszustem udającym czarnoksiężnika z Czarnogóry... a co było dalej będzie można dowiedzieć po przeczytaniu całej książki. Zachęcamy!

Luzjady Os Lusiadas Epos w dziesięciu pieśniach

Luis Vaz de Camoes

Luzjady to portugalski epos narodowy, który wyszedł spod pióra Luísa Vaz de Cames (1524-1580) najwybitniejszego szesnastowiecznego portugalskiego poety. Autor pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Wychowywał się w Coimbrze, gdzie odebrał staranne wykształcenie, potem przeniósł się Lizbony. Po roku 1550 toczył burzliwe życie - walczył w Afryce, w latach 1552-3 siedział w portugalskim więzieniu, a po odzyskaniu wolności następne szesnaście lat życia spędził w południowo-wschodniej Azji. Uważa się, że poemat został napisany (przynajmniej w znacznej swojej części) w latach 1558-1560, podczas pobytu autora w Chinach. W roku 1560 utwór nieomal nie przepadł, kiedy to statek, na którym podróżował Cames zatonął podczas przeprawy przez Morze Chińskie. W roku 1569, po powrocie do ojczyzny, do Lizbony, Cames rozpoczął starania o wydanie eposu drukiem. Na zgodę musiał czekać jednak kilka lat. W związku z czym spod prasy drukarskiej wyszedł on dopiero w roku 1572 i miał dwa wydania. Tematem utworu jest wyprawa Vasco da Gamy z lat 1497-1499 dzięki której odkryto drogę morską do Indii i złamano arabski monopol na handel korzeniami. Mimo iż poemat opiewa wyprawę tego wielkiego żeglarza i odkrywcy, to w rzeczywistości sławi cały naród portugalski, opowiadając jego heroiczne dzieje - dzieje Luzów, jak wówczas nazywano Portugalczyków. Stąd też tytuł dzieła - Luzjady.

Historia Kościoła polskiego od czasów pogańskich do śmierci Bolesława Śmiałego

Melchior Buliński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu CZĘŚĆ PIERWSZA: Wstęp. O narodach słowiańskich w ogólności. Rozdział I. Krótka wzmianka o religii Słowian przed przyjęciem chrześcijaństwa. Rzut oka na ludy Słowiańskie. Religia Słowian pogańskich. Święta uroczyste u Słowian pogańskich. Świątynie Słowian pogańskich. Powaga i przywileje kapłanów Słowiańskich. Obrzędy pogrzebowe u Słowian pogańskich. Rozdział II. Szerzenie się religii chrześcijańskiej pomiędzy ludami Słowiańskimi. Ślady chrześcijaństwa u Słowian przed wiekiem IX. Wzrost i upadek państwa wielkomorawskiego w wieku IX i X. Prace apostolskie świętych apostołów Cyrylla i Metodiusza pomiędzy ludami słowiańskimi. Badania historyczne wyjaśniające, że te kraje, z których Cyryl i Metodiusz pochodzili, jak również i te, w których wiarę świętą ogłaszali, do Patriarchatu Rzymskiego należały. Nawrócenie do wiary świętej Bułgarów. Nawrócenie Czechów do wiary chrześcijańskiej. Nawrócenie Rusinów do wiary chrześcijańskiej. Nawrócenie Słowian północnych do wiary chrześcijańskiej, a przytem ich zniemczenie. CZĘŚĆ DRUGA: Historia Kościoła polskiego od przyjęcia religii chrześcijańskiej przez Mieczysława I, aż do śmierci króla Bolesława Śmiałego. Ogólny pogląd na dzieje tak polityczne, jako i religijne w ciągu tego okresu. Rozdział I. Stan społeczny i religijny w Polsce aż do drugiej połowy wieku X. Bliższe stosunki oraz łączenie się różnych ludów słowiańskich w jeden skład państwa polskiego. Ślady religii chrześcijańskiej w Polsce przed Mieczysławem I. Rozdział II. Stan religijny i polityczny Polski od Mieszka I do śmierci Bolesława Śmiałego. Mieczysław I przyjmuje wiarę chrześcijańską. Bolesław Chrobry (r. 992-1025) religię chrześcijańską w Polsce utwierdza. Kościół polski za Mieczysława Gnuśnym zwanego (r. 1026-1034). Reakcja poganizmu w czasie bezkrólewia (r. 1034-1040), napady i rabunki Czechów. Kazimierz Odnowiciel przywraca w Polsce pokój i ustala religię chrześcijańską (r. 1040-1058). Stan polityczny i religijny w Polsce pod rządami Bolesława Śmiałego (1058-1080). Zabójstwo św. Stanisława Biskupa Krakowskiego.

Ostrożnie z ogniem

Józef Ignacy Kraszewski

Ogniste kobiety, igranie z ogniem uczuć znakomita powieść polskiego tytana pióra Józefa Ignacego Kraszewskiego. Fragment: A ja, zawołała blondynka, żywo podnosząc głowę i wyciągając rękę jakby wskazywała miejsce, w którym przed nią ktoś miał uklęknąć - ja, żebym kochała, żebym najmniejszą oznaką wzajemności opłaciła miłość, żądam po moim przyszłym kochanku, jak starożytna heroina: jak księżniczka w bajce, tysiąca, tak tysiąca dowodów przywiązania. Dwom, trzem, nie wierzę. - Ci panowie mają nas za słabe i łatwowierne istoty; myślą sobie - O! bylebym się uśmiechnął do niej, bylebym tylko chciał. O! nie! nie! ze mną to nie będzie tak łatwo. - Nim uwierzę, nim się poddam, musi mi mój kochanek wycierpieć męki czyśćcowe; będę go dręczyć, będę go drażnić, będę go ujeżdżać. - Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka. - Ja bo takiej miłości, która zabić łatwo, jakiegoś tam robaczka, co to mu lada chłodek szkodzi, lada ciepło go o mdłości przyprawia - nie chcę, nie chcę. Wszystko, albo nic. Chce kochać, ale kochać raz na zawsze, całą duszą, całem sercem, życiem całym. A wzajemnie chcę duszy, serca i życia. - Duszko chcesz wiele, chcesz za wiele! - A nie - to nie będę kochać wcale, zawołała żywo blondynka - Co mi tam! te wasze bladoróżowe miłostki wykwitające z każdą wiosną, opadające za każdą zimą, to funta kłaków nie warte. Zdecydowanie polecamy!!!

Mistyczne Ciało Chrystusa a charaktery sakramentalne

Włodzimierz Piątkiewicz

Nie jest prawdą, żeby teologia tylko dla teologów była. Tylko teolog pisać o niej może, ale każdy wykształcony chrześcijanin może zrozumieć z niej wszystko, co mu się w sposób odpowiedni wyłoży. Każdy też chrześcijanin może być święcie ciekaw wielkich rzeczy, których teologia uczy. Jeżeli tak pozytywny myśliciel, jak Arystoteles, zrobił tę uwagę, że wiadomość choćby tylko prawdopodobna o zagadnieniach wyższych, więcej człowieka zadowala, niż najpewniejsza wiedza o rzeczach poziomych o ileż bardziej obchodzić człowieka może, i umysł i serce jego pociągać, przedmiot cieszący się w głównych swych zarysach pewnością absolutną a tak wysoki, że aż do zetknięcia z Bogiem dochodzi a przy tym nie abstrakcyjny, lecz silnie i wielorako z życiem związany.

Haru

Lafcadio Hearn

Jedna z japońskich opowieści opartych na miejscowej tradycji mającej źródło w autentycznych wydarzeniach. Jest to opowiadanie o tragicznej miłości, o kobiecie imieniem Haru, która poświęciła mężowi całe życie i całą siebie, ale on odwdzięczył się jej zdradą. Kiedy zrozumiał czego się dopuścił, było już za późno... Dziwiono się pisze autor że nie został kapłanem co byłoby najlepszym dowodem, że się w nim sumienie obudziło. Przesiaduje do dziś dnia wśród swych sztuk jedwabiu z Kioto i posążków bogów z Osaka poważny i milczący. Pomocnicy handlowi mówią, że jest dobrym pryncypałem nigdy do nikogo szorstko nie odezwie się. Nieraz pracuje długo w nocy. Mieszkanie zmienił. W ładnym domku, w którym kiedyś mieszkała Haru, mieszkają dziś obcy ludzie a jego właściciel nigdy się w nim nie pokazuje. Może dlatego, że obawia się zobaczyć nikły cień, układający kwiaty lub, z wdziękiem lilii, pochylający się nad złotymi rybkami w sadzawce. Ale, gdziekolwiek mieszkał, zawsze w cichych godzinach spoczynku czuł przy sobie czyjąś bezszelestną obecność... Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Mały lord. Little Lord Fauntleroy

Frances Hodgson Burnett

Utwór opowiada historię kilkuletniego ubogiego amerykańskiego chłopca; Cedryka, który niespodziewanie wraz z matką zostaje sprowadzony do Wielkiej Brytanii, by zamieszkać z nieznanym mu niezwykle bogatym dziadkiem. Pewnego dnia odwiedza ich angielski prawnik Havisham z wiadomością od dziadka młodego Cedryka, hrabiego Dorincourta, milionera, który gardzi Stanami Zjednoczonymi i był bardzo rozczarowany, gdy jego najmłodszy syn poślubił Amerykankę. Wraz ze śmiercią starszych braci swojego ojca Cedryk odziedziczył tytuł Lorda Fauntleroya i jest spadkobiercą hrabstwa i ogromnej posiadłości. Dziadek Cedryka chce, aby zamieszkał w Anglii i był wychowywany jako angielski arystokrata... (wg Wikipedii).

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 17

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 17 to kolekcja fascynujących powieści jednego z najwybitniejszych pisarzy polskiej literatury, Józefa Ignacego Kraszewskiego. Jego dorobek literacki obejmuje setki dzieł, w których z niezwykłą precyzją łączył elementy historyczne, społeczne i psychologiczne. Kraszewski, autor wielu powieści historycznych i społecznych, był nie tylko mistrzem realistycznego opisu, ale także twórcą, który potrafił uchwycić ducha swoich czasów i złożoność ludzkiej natury. W tomie 17 znajdują się następujące utwory: Pamiętnik Mroczka. Powieść - historia opowiadana z perspektywy głównego bohatera, który zmaga się z wyzwaniami swojego życia, odkrywając jednocześnie tajemnice przeszłości. Pamiętniki nieznajomego - powieść przedstawiająca losy tajemniczego bohatera, którego życie i tożsamość stanowią główną oś fabuły. Pamiętnik panicza - refleksyjna opowieść młodego arystokraty, który zapisuje swoje doświadczenia, uczucia i obserwacje dotyczące otaczającego świata. Tryumf wiary. Obrazek historyczny z czasów Mieczysława Pierwszego - powieść historyczna, której akcja toczy się w czasach Mieszka I, ukazując triumf chrześcijaństwa w Polsce. Słomiany Król. Powieść historyczna z czasów bezkrólewia po Mieczysławie II - barwna opowieść o trudnych czasach bezkrólewia po śmierci Mieszka II, pełna intryg, walk o władzę i politycznych zawirowań. Tom ten stanowi unikalną podróż przez różnorodne style i tematy Kraszewskiego - od powieści historycznych, przez refleksyjne pamiętniki, po opowieści o duchowych triumfach. Jest to doskonała propozycja dla miłośników literatury klasycznej i historycznej.

Jezus Chrystus Zbawiciel świata

Jan Domaszewicz

Bóg w Trójcy Świętej jedyny stworzył człowieka z niczego, a stworzył go na obraz i podobieństwo swoje. Dał dla duszy jego nieśmiertelnej władze szlachetne, a ciału zmysły pożyteczne. Stworzył ten świat z niczego i zachowuje go dla człowieka, napełniając wszelką obfitością: rozmnaża zwierzęta, daje wzrost roślinom, przyodziewa łąki kwiatami, a pola i ogrody owocami. Ożywia powietrzem, a ziemia i woda dostarczają człowiekowi wszelkiego pokarmu; w dzień oświeca słońcem, a w nocy nad głową roztacza gwiazdolity namiot. Gdy człowiek przez grzech pierwszych rodziców zranionym został śmiertelnie na duszy i na ciele, utracił niebo, a zasłużył na piekło, tedy druga Osoba Trójcy Świętej, Syn Boży, Jezus Chrystus, bierze na siebie odkupienie całej winy grzechu pierworodnego, a zgubioną na wieki duszę człowieka odkupuje nie złotem lub srebrem, lub jakimi ziemi skarbami, lecz Krwią Swoją przenajdroższą i męką najboleśniejszą. Któż wypowie cenę tak odkupionej duszy człowieka i godność jej, dla której Bóg przez Jezusa Chrystusa przywrócił niebo, zlał obfite zdroje łask niepoliczonych, i na straży duszy człowieka postawił Aniołów? Przez Jezusa Chrystusa zostały dane nam największe i kosztowne obietnice. Przeto, rzecz niezmiernie ważna poznać dobrze Jezusa Chrystusa i co podnosi godność duszy, świadcząc o nieskończonej jej wartości. I o tym opowiada ta książka.

Niebezpieczne związki. Les liaisons dangereuses

Pierre Choderlos de Laclos

U źródeł intrygi leży urażona ambicja pięknej markizy de Merteuil. Aby zemścić się na mężczyźnie, który przedłożył nad jej wdzięki świeżość i niewinność wychowanego w klasztorze dziewczęcia, namawia swojego dawnego kochanka, wicehrabiego de Valmont, aby uwiódł Cecylię de Volanges właśnie ową cnotliwą i naiwną pannę. Pragnie, aby młody małżonek znalazł w swoim łożu zamiast zawstydzonej dziewicy wyrafinowaną libertynkę. Valmont początkowo odmawia, gdyż nudzi go perspektywa łatwej zdobyczy, zwłaszcza że zafascynowany jest niedostępną pięknością prezydentową de Tourvel. W przeciwieństwie do markizy, która jedynie udaje cnotliwą i pobożną damę, pani de Tourvel rzeczywiście zasługuje na swoją znakomitą reputację; dlatego też cyniczny Valmont traktuje ten podbój jako wielkie wyzwanie. Markiza musi więc działać innymi sposobami... (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et français

Życie jest snem. La vida es sueo

Pedro Calderon de la Barca

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i hiszpańskiej. Dramat dziejący się w Polsce tłumaczył Józef Szujski. Jest to jeden z najwybitniejszych dramatów Calderóna. Można sobie nałamać głowy, chcąc oznaczyć dobrze stosunek pięknego dramatu Kalderona, którego tu przekład podajemy, do Polski. Dramat wzięty z dziejów polskich? Broń Boże! Nic on z dziejami naszymi wspólnego nie ma, jak nie mieliśmy nigdy króla, który się nazywał Bazyli, Infantki, która by nosiła imię Estreli, ani też w sąsiedztwie Wielkiego księcia Moskwy, bliskiego krewnego królewskiego polskiego domu, który by nosił romansowe imię Astolfa. Dramat polski Kalderona? I to nic. Nic tu polskiego nie ma, nic, coby przypominało choćby z daleka nasze instytucje i charakter: Król Jegomość pan dziedziczny i despotyczny grandowie połączeni z nim najściślejszym feudalnym stosunkiem. Więc chyba to jedno, że dramat dzieje się w Polsce i ma intencję być dramatem polskim. Stolica jej i zamek królewski stoi nad morzem, hipogryfy gnieżdżą się w jej górach, a na wiosnę rozkwita w niej drzewo magnolii, pełne woni! Nie mamy się jednak co gniewać na Kalderona: jeżeli nas nie znał, miał najlepsze chęci i najlepsze o nas wyobrażenie; król Bazyli jest wielkim uczonym, na kształt Alfonsa Kastylijskiego, królewicz Zygmunt (jedyne z polska brzmiące imię) dzielnym w gruncie człowiekiem, grand Klotald reprezentuje wierne tronowi możnowładztwo, państwo samo jest wielkie i sławne. Jest to niezawodnie odbicie opinii, jaką miano na dworze Filipa IV o Polsce Zygmunta III i Władysława IV, chociaż ją późniejsze przyćmiły już klęski...

Maryja Współodkupicielka

Jan Domaszewicz

Maryja jest Obronicielką zdolną zbawić nas wszystkich, bo jest wszechmocną w ratowaniu grzeszników: co Bóg może potęgą, to Najświętsza Panna Maryja swymi prośbami u Boga; cokolwiek prosi Matka, niczego nie odmawia Jej Syn Boży. W jakimkolwiek opłakanym stanie byłaby dusza człowieka, nie powinien obawiać się upaść do stóp Tej, która nie odpycha od siebie nikogo z uciekających się pod Jej opiekę: Maryja nieustająca, najgorliwsza, Obronicielka, Sama przedstawia Bogu modlitwy do Niej się uciekających; jedyna ucieczka zatraconych, nadzieja nieszczęśliwych, Obronicielka wszystkich największych grzeszników, garnących się do Jej miłosierdzia; a nawet cieszy się z tego, iż jest Matką grzeszników, których pragnie z Bogiem pojednać. Po Jezusie, Maryja zbawieniem naszym. Chroni od piekła tych, co Jej cześć należną oddają; ratuje sługi swoje w czyśćcu zatrzymane, i wiedzie swych czcicieli do Raju.

Cmentarna lilia

Selma Lagerlöf

Opowiada historię młodej kobiety, która próbuje uratować mężczyznę, którego kocha do szaleństwa. Historia ta rozpoczyna się od spotkania bohatera Gunnara Hede w jego domu w czasie studiów w Uppsali i znajomego, lina. lin jest zaniepokojony tym, że Hede nie studiuje, a jedynie zajmuje się grą na skrzypcach i uważa, że niezwykle ważne jest, aby mu te skrzypce odebrać. Heath pochodzi z gospodarstwa Munkhyttan, które wcześniej było duże i bogate, ale które straciło dawną świetność czego Hede nie zauważył. Po wielu perswazjach i uwagach, że jeśli Hede nie zacznie poważnie studiować, farma może zostać utracona, Hede zgadza się porzucić skrzypce. Niedługo potem jednak stary ślepiec ze swoją towarzyszką i skrzypcami przechodzi obok, by grać tuż przy oknie Hedesa. Hede wychodzi przez okno i prosi o pożyczenie skrzypiec. Urzeka publiczność i po raz pierwszy występuje tu druga bohaterka Ingrid, która jest córką starego ślepca. Potem dzieje się wiele innych rzeczy, na których skutek... Ingrid nie radzi sobie ze smutkiem i umiera ale jej śmierć to bynajmniej nie koniec historii, którego trudno się domyślić. Poznać ją będzie można, jeśli przeczyta się całą książkę. Zachęcamy!

Paulina

Aleksander Dumas

Trzymająca w napięciu opowieść. Aleksander Dumas wędrując po świecie trafia do Szwajcarii. Tam spotyka swojego dobrego znajomego, Alfreda de Nervala, który podróżuje w towarzystwie pięknej kobiety o imieniu Paulina. Kobieta wydaje się być ciężko chora, ledwo trzyma się na nogach. Po jakimś czasie Dumas znów spotyka parę zakochanych, lecz stan Pauliny bynajmniej się nie poprawia. Po kilku miesiącach w roku 1834 Dumas ponownie spotyka Alfreda,. Dowiaduje się wówczas, że Paulina umarła. Załamany de Nerval próbuje normalnie żyć. Znajomi dostrzegają na ramieniu Alfreda ślad po kuli. Alfred wyznaje, że to ślad po jego ostatnim pojedynku, nie chce jednak wyjawić jego szczegółów. W końcu zgadza się wyznać całą prawdę Dumasowi. Przyjaciele spotykają się, po czym de Nerval opowiada pisarzowi swoją historię. Kilka lat temu Alfred de Nerval zakochał się w poznanej na przyjęciu pięknej dziewczynie nazwiskiem Paulina de Meulien. Dziewczyna była z bogatej rodziny. Zbyt bogatej, by młodzieniec mógł ją poślubić. Załamany tym faktem Alfred wyrusza w świat szukać przygód i majątku. Któregoś dnia wraca do Francji, gdzie spotyka go nowy cios ze strony losu Paulina wyszła bowiem za mąż za hrabiego Horacego de Beuzeval... (za Wikipedią). A co było dalej, dowie się czytelnik po lekturze całej powieści. Zakończenie trudne do odgadnięcia.