W szponach wroga

Kurt Matull, Matthias Blank

90 część serii powieści kryminalnych noszących wspólny nadtytuł: Lord Lister - tajemniczy nieznajomy. Lord (Eward) Lister to postać fikcyjnego londyńskiego złodzieja-dżentelmena, kradnącego oszustom, łotrom i aferzystom ich nieuczciwie zdobyte majątki, a także detektywa-amatora broniącego uciśnionych, krzywdzonych, niewinnych, biednych i wydziedziczonym przez los, która po raz pierwszy pojawiła się w niemieckim czasopiśmie popularnym zatytułowanym Lord Lister, genannt Raffles, der Meisterdieb i opublikowanym w 1908, autorstwa Kurta Matulla i Theo Blakensee. Po wydaniu kilku początkowych numerów serię kontynuowano, pt. Lord Lister, znany jako Raffles, Wielki Nieznajomy, który był tytułem pierwszej powieści. Seria stała się bardzo popularna nie tylko w Niemczech (ukazało się tam 110 cotygodniowych wydań, a ostatnie wydanie cyklu zakończyło się w 1910); została przetłumaczona na wiele języków, i wydawana w wielu krajach na całym świecie. W Polsce od początku listopada 1937 do końca września 1939 wydawano serię 16-stostronicowych zeszytów pt. Tygodnik Przygód Sensacyjnych. Lord Lister. Tajemniczy Nieznajomy Każdy numer zawierał jedną mini-powieść cyklu, która stanowiło oddzielną całość.

Królowa Śniegu. The Snow Queen. Sneedronningen

Hans Christian Andersen

Baśń Andersena: Królowa Śniegu. The Snow Queen. . Sneedronningen. Edycja w 4 językach. Tekst Text : Polski / Englisch / Dansk Baśń opisuje losy pary dzieci Gerdy i Kaja, które żyły w przyjaźni aż do jednego z wiosennych dni. Wówczas do oka Kaja dostał się tajemniczy odłamek roztrzaskanego w przestworzach diabelskiego zwierciadła, który odmienił spojrzenie chłopca na świat w ten sposób, że wszystko, co piękne i dobre, postrzegał on od tej pory jako brzydkie i złe. Grzeczny chłopiec przemienił się w dziecko krnąbrne, złośliwe i okrutne. Na dodatek był zupełnie zależny od nieznajomej kobiety, która zwabiła go do siebie... (http://pl.wikipedia.org/wiki/Królowa_śniegu) Kai's grandmother tells the children about the Snow Queen, who is ruler over the "snow bees" snowflakes that look like bees. As bees have a queen, so do the snow bees, and she is seen where the snowflakes cluster the most. Looking out of his frosted window one winter, Kai sees the Snow Queen, who beckons him to come with her. Kai draws back in fear from the window. (Kai's grandmother tells the children about the Snow Queen, who is ruler over the "snow bees" snowflakes that look like bees. As bees have a queen, so do the snow bees, and she is seen where the snowflakes cluster the most. Looking out of his frosted window one winter, Kai sees the Snow Queen, who beckons him to come with her. Kai draws back in fear from the window. (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Snow_Queen)

Biesy

Antoni Ferdynand Ossendowski

Autor w mistrzowski sposób ukazuje świat dziwny, a zarazem przerażający, społeczeństwo i osoby przełomu XIX i XX wieku, zasnutych jakby mgłą tajemnicy coraz mocniej panoszącego się zła z jednej strony udającego jakiś niewyobrażalny wręcz postęp, z drugiej zaś wciąż mocno tkwiącego w potwornym zabobonie tego, co zdawać by się mogło, powinno już dawno przeminąć. Klimat powieści oddają już pierwsze akapity Biesów: Petersburg topił się w pomroce. Żółta, zimna mgła, niby opary z dna głębokiego grobu, przelewała się poprzez granitowy parapet wybrzeża, otulała potężne szare bloki, podtrzymujące posągi dwóch sfinksów, sączyła się spoza żelaznych krat zasypanego śniegiem skweru, ze szczelin w odłupanym tynku żółtych budynków rządowych i z liści akantu, zdobiących głowice kolumn na gmachu Akademii Sztuk Pięknych. Sama ziemia nawet stwardniała, skuta mrozem, opancerzona brukiem z okrągłych kocich łbów, kurzyła się kłębami i smugami mgły, która hamowała oddech, kleiła powieki i wchłaniała bez śladu żółte plamy palących się latarń ulicznych, chociaż zegar na wieży fortecy niedawno wybił drugą po południu. Najciemniej i najzimniej jednak było w wąskich uliczkach, biegnących ku morzu. Ponad lodową jego skorupą unosiły się ciężkie, lepkie pasma oparów

Rys Dziejów Świętego Soboru Trydenckiego

Antoni Brzeziński

Publikacja omawia przyczynę, przygotowanie i wreszcie zwołanie soboru trydenckiego będącego soborem powszechnym Kościoła Zachodniego, który miał miejsce w latach 1545-1563, a został zwołany do północnowłoskiego miasta Trydent (stąd nazwa zgromadzenia). Omówione jest jego otwarcie i zrelacjonowanie przebiegu poszczególnych sesji soborowych. Na skutek działań XVI-wiecznych reformatorów Marcina Lutra i innych teologów dotychczasowy porządek kościelny uległ poważnemu zaburzeniu doprowadzając do rozbicia zachodniego chrześcijaństwa. Sobór miał więc na celu uporządkowania stosunków wewnątrzkościelnych, wyleczenie bolesnych zranień i przywrócenie ładu eklezjalnego. Uznaje się go za początek kontrreformacji.

Moralność rozkoszy Wenus. Wenus magiczna bogini ciała

Piotr Piobb

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Nadszedł czas skrystalizowania naszej wiedzy. Z nadmiaru analizy, błąkamy się w rozdrobnieniu faktów i nie umiemy ich uporządkować. Z chwilą kiedy chcemy zebrać wszystkie dane naszych doświadczeń pozytywnych, rozum natrafia na tajemnice niezbadane. Skąd pochodzą te bogi, przed którymi korzyła się i korzy się jeszcze ludzkość? Na co służą te wszystkie światy które oko nasze na firmamencie odnajduje. Jaka rolę odgrywają wobec wszechświata różne ludy?... Tajemnica. A jednak każda rzecz ma racje bytu bogowie, światy, ludy. Może należy jej szukać w formule matematycznej, którą nauka kiedyś odkryje? - Autor roztrząsa szczegółowo postać pogańskiej bogini Wenus, ale bynajmniej nie z pozycji chrześcijańskich, a raczej pogańskich i ezoterycznych. Lektura nie dla każdego. Na pewno nie dla osób, które szukają sensacji, a nie posiadają żadnej wiedzy w zakresie religioznawstwa.

Anioł Pitou

Aleksander Dumas (ojciec)

Anioł Pitou powieść historyczna Aleksandra Dumasa (ojca), stanowiąca trzecią część słynnego cyklu Pamiętniki lekarza (Mémoires d'un médecin). Losy tytułowego bohatera, młodego wieśniaka, przeplatają się z wybuchem Wielkiej Rewolucji Francuskiej, w której bohater bierze czynnie udział. Ponadto kontynuowane są losy bohaterów z powieści Józef Balsamo i Naszyjnik królowej. (Za Wikipedią).

Przez pustynię

Karol May

Zapraszamy do fascynującej podróży przez mityczne krajobrazy Orientu w pierwszej powieści przygodowej z cyklu "Powieści podróżnicze", znanego również jako "Cykl arabski" lub "Cykl orientalny" autorstwa Karola Maya - "Przez pustynię". W tej niezwykłej opowieści, główni bohaterowie, w tym mężny i wierny sługa podróżnika Hadżi Halef Omar, groźny przestępca Armeńczyk Hamd el Amasad, bogaty Egipcjanin Abrahim Mamur z piękną Czarnogórką Senicą, młody Turek Isla ben Maflei, płonący miłością do niej, pirat znad Morza Czerwonego Abu Seif oraz Anglik Dawid Lindsay, łączą siły w poszukiwaniu przygód i zabytków z czasów biblijnych nad brzegami Tygrysu. To mistyczne połączenie bohaterów o różnych losach zapewnia niezapomnianą lekturę, w której tajemnice Orientu stają się żywe. Przekrocz próg wyobraźni i pozwól, by "Przez pustynię" przeniosła cię w świat egzotyki, niebezpieczeństwa i nieodkrytych tajemnic.

Julian Apostata

Kazimierz Morawski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. ulian, zwany Apostatą, dzielił za życia ludzkość na dwa przeciwne obozy, które zwalczały się z największą namiętnością, popierały i sławiły jego zamiary lub opierały się im stanowczo, staczały ze sobą zapasy o jego sławę i niesławę. Z jednej strony stał obóz chrześcijański, upatrujący w nim wroga, który bieg i rozwój prawdy i historii gwałtownie chciał cofnąć i powstrzymać z drugiej strony stali poganie i neopoganie, którzy umiłowali piękność bogów Grecji i tęsknili za bogami Hellady. A jak było naprawdę? Kim był i jakim był ów cesarz, który porzucił Chrystusa na rzecz starych bóstw? Tego można się będzie dowiedzieć z lektury tej książeczki.

Filomena

Święty Bonawentura

Święty Bonawentura, czyli Giovanni Fidanza według legendy, jako maleńkie dziecko, został cudownie uzdrowiony przez wstawiennictwo św. Franciszka. W związku z tym, iż jego twórczość była przeniknięta ideą miłości, nazywany został Doktorem Serafickim. Było to związane z symbolem miłości, jakim w Średniowieczu był chór anielski zwany Serafinami. Pozostawił po sobie bardzo bogate piśmiennictwo, szereg traktatów teologicznych i pism okolicznościowych. (za Wikipedią). Ale Bonawentura nie był wyłącznie teologiem, pisał również wspaniałe utwory poetyckie. Takim właśnie jest polecany tutaj poemat Filomena opowiadający o ogromnej miłości, jaką autor żywi do Pana Boga. Jego to wysławia najpiękniejszymi słowami, w których zawiera całe swoje nadzwyczajne uczucie. Filomena to wspaniały przykład cudownej poezji miłosnej, chociaż jej przedmiotem nie jest stworzenie, lecz Stwórca. Książkę przełożył Lucjan Siemieński.

Bez błogosławieństwa bożego. Without Benefit of Clergy

Rudyard Kipling

Człowiek, który chciałby zostać królem to opowieść Rudyarda Kiplinga o dwóch brytyjskich poszukiwaczach przygód w Indiach Brytyjskich, którzy stają się królami Kafiristanu, odległej części Afganistanu. Narratorem tej historii jest dziennikarz mieszkający w XIX-wiecznych Indiach sam Kipling. Podczas zwiedzania niektórych indyjskich stanów spotyka dwóch niechlujnych poszukiwaczy przygód, Daniela Dravota i Peacheya Carnehana. Wzruszony ich opowieściami, zgadza się im pomóc w drobnej sprawie, ale później żałuje tego i informuje o nich władze uniemożliwiając im szantażowanie młodego radży. Dwa lata później, w upalną, letnią noc, Carnehan wkrada się do biura narratora. Jest złamanym człowiekiem, kalekim żebrakiem odzianym w łachmany i opowiada niesamowitą historię. Dravotowi i Carnehanowi udało się zostać królami: przemierzając zdradliwe góry, przejmują wioskę i marzą o budowie zjednoczonego narodu, a nawet imperium. Kafirowie (poganie, a nie muzułmanie) byli pod wrażeniem karabinów i braku strachu Dravota przed ich bożkami i uznali go za boga, reinkarnację lub potomka Aleksandra Wielkiego. A co było dalej dowie się czytelnik po lekturze całej książki. Zachęcamy do zakupu! Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Marta

Xavier de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) – francuski powieściopisarz. Publikował powieści w odcinkach i melodramaty. Montépin napisał w sumie ponad 100 powieści. Stylistycznie jego powieści można zaliczyć do literatury rozrywkowej nazywanej czasem także tabloidowym romansem. Cieszyły się one ogromną popularnością, zwłaszcza w latach 50. i 60. XIX wieku – wraz z dziełami Émile Gaboriau i Pierre Alexis Ponson du Terrail – i były tłumaczone na różne języki, w tym niemiecki i polski, gdzie niektóre z nich czasami można znaleźć w bibliotekach Publikowane były głównie tanie wydania. Receptą na sukces jego powieści były zawiłe historie o ludziach, którzy byli na tajnej misji i incognito i mieli różne przygody. Oto fragment powieści: „Amerykanin prowadził życie bez żadnego hamulca. Wydawał bez rachunku, wyrzucając literalnie pieniądze za okno, dla opłacania swej rozpusty. Zapomoga od Niemiec nie wystarczała mu wcale. Nie był też dlań dostatecznym, dochód z posiedzeń magnetycznych i z porad, których powodzenie nie zmniejszało się przecież. Z dniem każdym pogrążał się coraz bardziej w otchłań długów, i zbliżała się godzina, kiedy O’Brien niechybnie zniknąć będzie musiał w tej przepaści; potrzeba było dlań wymyślić jaki nowy pomysł, sto razy zwiększający dochody, potrzeba było znaleźć medium, które prawdziwie zdolne byłoby zastąpić tę młodą Amerykankę, której O’Brien zawdzięczał początek swych dochodów i sławy. Piękna Włoszka Mariani, która pomagała mu obecnie, chociaż inteligentna i uległa, była niewystarczająca. Zresztą młoda, piękna i powabna, wiedziała o potędze swoich wdzięków, nie myślała o tym, ażeby całe życie przepędzić w towarzystwie szarlatana, którego przyjęła za kochanka w przystępie rozpaczy, lecz którego teraz nienawidziła serdecznie. Przy tym czuła zbliżającą się ruinę i nędzę. Postanowiła opuścić doktora i wręcz mu to oświadczyła. Pomimo rozpusty, jakiej się oddawał, O’Brien bardzo był przywiązany do pięknej Włoszki. Ażeby ją przy sobie zatrzymać, czego potrzebował? Pieniędzy i to bardzo wiele pieniędzy. Skąd jednak ich wziąć”.

Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki

Ignacy Krasicki

Powieść pisana jest w formie relacji pamiętnikarskiej głównego bohatera, mającej nadać utworowi cechy autentyzmu. W tym samym celu utwór miał początkowo zawierać informację, że jego tekst został jedynie odnaleziony przez Krasickiego w apteczce w domu Pani Podczaszyny, jednak informacja ta nie została ostatecznie zawarta w drukowanej wersji powieści. Nadaniu autentyczności służą również włączone w tekst inne formy gatunkowe, takie jak: list, przemówienie, inwentarz przedmiotów, znajdujących się na statku itp. Przedmowa utworu stanowi parodię charakterystycznego dla ówczesnych czasów zwyczaju poprzedzania tekstów literackich wstępami, w których autorzy przypochlebiają się czytelnikowi i usprawiedliwiają niedostatki utworu. Powieść składa się z trzech części (kompozycja trójkowa jest charakterystyczna również dla późniejszych powieści Krasickiego), z których każda stanowi odrębny typ powieściowy: Księga pierwsza opisuje dzieciństwo i edukację tytułowego bohatera, ma formę powiastki filozoficznej oraz powieści satyryczno-obyczajowej, z elementami robinsonady. Księga druga opowiada o reedukacji bohatera na wyspie Nipu. Ma formę utopii. Księga trzecia konfrontuje nowo nabytą wiedzę bohatera z realiami cywilizacji. Wykorzystuje konwencję powiastki filozoficznej oraz powieści obyczajowej i przygodowej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Mikołaja_Doświadczyńskiego_przypadki)

Lisowczycy. Powieść historyczna

Ferdynand A. Ossendowski

Lisowczycy, lisowczyki (początkowa nazwa straceńcy, również chorągiew elearska) – najemna ochotnicza formacja lekkiej jazdy polskiej stworzona w 1607 roku przez Aleksandra Lisowskiego. Jej zawiązki powstały w czasie służby Lisowskiego u Dymitra II Samozwańca w latach 1607–1611. Wskutek dokonywania gwałtów i rabunków lisowczyków zazwyczaj nie brano do niewoli, lecz tracono na miejscu. Dwutysięczny oddział lisowczyków brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618. Od śmierci Lisowskiego w 1616 r. dowodzeni byli przez pułkownika Stanisława Czaplińskiego. Od 1619 r. ich dowódcą był Walenty Rogowski. W czasie wypraw moskiewskich przeprowadzili szereg operacji zaczepnych na terytorium Carstwa Rosyjskiego, rozbijając w grudniu 1617 r. pod Kaługą wojska rosyjskie kniazia Dymitra Pożarskiego. Ich łupiestwo spowodowało m.in. obłożenie tej formacji klątwą, która jednak po pewnym czasie została zdjęta. (za Wikipedią)

Dzieci szatana

Stanisław Przybyszewski

Pierwsza polska powieść satanistyczna. Opowieść o anarchizującej grupie wywrotowej, szerzącej terror w małej, anonimowej miejscowości. Powieść jest przesiąknięta symbolizmem anarchistycznym z licznymi motywami satanistycznymi. Czytając tę książkę dziś, po doświadczeniach komunizmu i nazizmu, możemy ją postrzegać jako niezamierzoną przez autora przestrogę przed wcielaniem w życie Nietzscheańskiej idei nadczłowieka, chociaż Przybyszewski pisząc ten utwór miał zapewne zgoła odmienne intencje. W momencie wydania książka została postrzeżona wręcz jako dzieło satanistyczne.

Liote i inne opowiadania

Feliks Brodowski

Feliks Brodowski (1864-1934) pisarz, krytyk literacki, publicysta i nowelista okresu Młodej Polski. Twórczość literacka Brodowskiego podejmowała tematy znane pisarzowi z doświadczenia; z naturalistyczną dokładnością opisywała środowiska ludzi bezdomnych, prostytutek, alkoholików, przestępców i ludzi wyrzuconych na bruk. Niniejszy zbiorek zawiera opowiadania: Liote, Dziecię Symchy, Ponad wszystkim!, Tomasz Sitok, Po co dzień ich budzi...

Św. Paweł Apostoł Narodów

Józef Teodorowicz

Kto czyta Listy św. Pawła, tego przede wszystkim uderza jego przebogata, głęboka, ogromnie wrażliwa, przenikliwa i bystra, a jakby wulkaniczna umysłowość i dusza. Sama już forma literacka Listów Pawłowych olśniewa nas swoją wprost zdumiewającą bujnością i rozmaitością. Tu krótkie, urwane zaklinania, apostrofy, ówdzie długie, zdawałoby się, przydługie okresy; tu wykład, jakby przeładowany antytezami, ideami i myślami, a tam znowu, jak np. w pierwszym Liście do Koryntian, wspaniała, chwytająca za serce, popularna retoryka; tu okresy zdają się być niby stado rozigranych koni, porwanych wirem energii i życia, a znowu za chwilę znać, jak jednak te, niby z podmuchu nastrojów dobyte, okresy, wiążą się ze sobą logicznie w organiczną całość. Tu cały aparat naukowy Pisma św. i wywodów, w których znać dawnego rabinistę i ucznia Gamaliela, a ówdzie znowu tyle się przewija uczucia, że mowa staje się wyrazem najsilniejszej i najczystszej namiętności, ożywiającej duszę piszącego, z której wieje dziwna bezpośredniość i życie. Tu nadmierna bujność myśli, która zda się aż przeładowywać tekst, a tam znów przemyślenie gruntowne, zdradzające się w całym układzie tekstu. Z każdego Listu, nawet z każdego nieomal zdania, przeziera cały człowiek i cała dusza Pawłowa. Utkana jest ona i z rosy niebieskiej, jak i z miłości i wrażliwości na to, co ziemskie.