Opowieści o miłości. Między modelem a tajemnicą Analiza i interpretacja monologów par o swoich związkach

Dariusz Kuncewicz

Opowieści o miłości. Między modelem a tajemnicą Analiza i interpretacja monologów par o swoich związkach Przy rosnącej współcześnie liczbie rozwodów, związków bezdzietnych i rodzin rekonstruowanych wydawałoby się, że zaprezentowany model historii długoletniej miłości jest już nieaktualny. To asekuracyjne stwierdzenie - być może lepiej nie przywiązywać się do marzeń o dozgonnej miłości, aby uniknąć rozczarowania, lub ją zdewaluować, aby usprawiedliwić rozpad własnego związku. Widok dwojga starszych ludzi wolno spacerujących, trzymających się za ręce wciąż jednak wzrusza i przypomina, że miłość na całe życie się zdarza i że tak naprawdę też byśmy tak chcieli. Wspólne pięćdziesiąt lat zmagań ze sobą i światem wplata historię miłości w większą część historii życia, przez co staje się ona jej centralnym wątkiem. Ta jedna bliska relacja tworzy wyjątkową, właśnie przez jej jedyność i długość, okazję życiową do podejmowania wielu przełomowych i codziennych wyborów, dzięki którym kształtują się cnoty wierności, miłości, opiekuńczości, mądrości i generalnie człowieczeństwo. To wyjątkowa wartość, dar, którego nie da się całkowicie zastąpić innym. Dlatego - pozwolę sobie na podsumowującą dygresję - wbrew mitom o "dopasowaniu połówek" czy "niezgodności charakterów" warto zaryzykować i o ten dar od losu zawalczyć.

W otchłani strachu

Alex Finlay

Matt Pine, student Uniwersytetu Nowojorskiego, otrzymuje wstrząsającą wiadomość: prawie cała jego rodzina matka, ojciec, brat i siostra została znaleziona martwa w Meksyku, gdzie spędzała wakacje. Miejscowa policja twierdzi, że doszło do nieszczęśliwego wypadku zatrucia gazem ale FBI i Departament Stanu mają co do tego wątpliwości. Śmierć amerykańskich turystów trafia na pierwsze strony gazet. To już kolejny raz rodzina Pineów wzbudza zainteresowanie mediów. Starszy brat Matta, Danny, odbywający karę dożywocia za zamordowanie swojej dziewczyny, był bohaterem głośnego filmu dokumentalnego, w którym sugerowano, że został niesłusznie skazany. Po powrocie do rodzinnego miasta Matt zmaga się z wrogością mieszkańców i wspomnieniami, o których wolałby zapomnieć. Tymczasem śmierć w Meksyku wydaje się coraz bardziej podejrzana i powiązana ze sprawą Dannyego. Matt musi odkryć prawdę o zabójstwie, narażając własne życie i spoglądając w otchłań strachu W otchłani strachuzostało uznane za najbardziej oczekiwany thriller 2021 roku między innymi przez CNN, Newsweeka i Readers Digest. Redakcja Amazona wyróżniła go tytułem najlepszego thrillera 2021 roku. Audiobook w interpretacji Bartosza Kurka. Alex Finlay to pseudonim amerykańskiego pisarza, którego thrillerW otchłani strachu, przetłumaczonego na kilkanaście języków. W młodości dużo podróżował: mieszkał na tropikalnej wyspie na Pacyfiku, w małej wiosce w Wielkiej Brytanii i w odległym zakątku Dalekiego Wschodu. Inspiracją do napisaniaW otchłani strachustała się podróż do Tulum w Meksyku.

Kobiety, które kochają za bardzo

Robin Norwood

Najlepszy poradnik dla kobiet zaangażowanych w destrukcyjne związki. Dlaczego kocham za bardzo? Co zrobić, by nie tkwić w chorym związku? Jak odzyskać poczucie własnej wartości? Dzięki tej książce dowiesz się m.in.: co skłania kobiety do angażowania się w toksyczne związki dlaczego kobiety podporządkowują niewłaściwym mężczyznom całe swoje życie dlaczego tkwią w takich związkach i nie próbują z nich uciec Robin Norwood pokazuje i podpowiada, jak rozpoznać destrukcyjne związki, których korzenie tkwią zwykle w dzieciństwie. Uczy, jak wygrać w walce z uzależnieniem od rujnującego uczucia, ocalić własną osobowość, odzyskać godność i poczucie własnej wartości i stworzyć nowy dojrzały i satysfakcjonujący związek.

Srebrne szpony chciwości

Rafał Dębski

Do Tarnowskich Gór przybywa tajemniczy nieznajomy spowity w płaszcz z kapturem. Jeździec udaje się do karczmy Pod Wisielcem", dokąd został wezwany przez wojewodę. Przybyły jest katem, ma zostać zaangażowany w sprawę zaginionego srebrnego skarbu, historię powiązaną z księciem Jerzym Fryderykiem i jego majątkiem. Niedługo po przyjeździe kat zostaje zaatakowany przez nieznanego mężczyznę, którego uśmierca.

Nie zabija się Świętego Mikołaja

Jerzy Siewierski

Spotkać świętego Mikołaja w wigilię Bożego Narodzenia to nic nadzwyczajnego. Chyba że ten leży w rowie. Nieżywy. To mogło zdarzyć się tylko w Gwiazdowie Górnym. Na szczęście na posterunku czekał ówczesny komendant miejscowej milicji Stanisław Komorowski. A to dopiero początek historii, do których Komorowski wraca na zasłużonej emeryturze. Nie zabija się Świętego Mikołaja" to zbiór trzech opowiadań. Oprócz tytułowej opowieści znajdziemy tu jeszcze dwa wspomnienia z milicyjnych śledztw: Kwiat paproci" oraz Tam, gdzie przychodzą umarli".

Rok w lesie. Luty

Dorota Suwalska, Emilia Dziubak

Bestsellerowa książka Emilii Dziubak teraz także do słuchania z odgłosami lasu i wyjątkowym narratorem!W lutowym lesie dzięcioł chroni się w budce lęgowej, ryjówka buszuje w kreciej spiżarni, a łasica szuka nowej kryjówki. Wśród leśnych ścieżek rozbrzmiewają pierwsze ptasie zaloty, a lisy i wilki łączą się w pary.Rok w lesie. Luty to drugi odcinek z cyklu dwunastu opowieści stworzonych przez Dorotę Suwalską na podstawie bestsellerowej książki Emilii Dziubak.Podczas słuchania historii opowiadanych przez wyjątkowego narratora jest nim dąb, któremu głosu użyczył Waldemar Barwiński możesz uważnie oglądać Rok w lesie, bo teksty audiobooka idealnie pasują do ilustracji. W nagraniu usłyszysz też realistyczne odgłosy zwierząt, które przeniosą cię w sam środek zimowego lasu.Pozwól, by las opowiedział ci o tym, co dzieje się w lutym między drzewami. Słuchaj w domu, w przedszkolu, w podróży lub przed snem.Dorota Suwalska pisarka, animatorka kultury, ilustratorka, dziennikarka, autorka scenariuszy. Nominowana do Astrid Lindgren Memorial Award 2013 i 2014. Współpracowała z TVP, realizując krótkie filmy plastyczne i felietony autorskie dla dzieci. W swoim dorobku ma trzy tomiki poetyckie oraz powieści dla dzieci i młodzieży: Znowu kręcisz, Zuźka!", Zuźka w necie i w realu", Bruno i siostry" (wyróżnienie literackie w konkursie Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku, nominacja do nagrody Kornela Makuszyńskiego, powieść na liście książek proponowanych przez Polski Instytut Książki), Marionetki Baby-Jagi", Ratunku, marzenia!", Pan Fortepianek". Jej utwory tłumaczone były na hiszpański, słoweński, a także... na język przestrzeni. To ostatnie dotyczy literacko-internetowego projektu: a" (dla dorosłych). Swoje wiersze, opowiadania i artykuły publikowała w prasie dziecięcej, literackiej i pedagogicznej, podręcznikach szkolnych. Współpracuje z portalem Emilia Dziubak autorka i ilustratorka książek dla dzieci. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje z autorami i wydawnictwami w Polsce i za granicą. Laureatka Nagrody Literackiej . Warszawy w 2014 r. Laureatka nagrody Przecinek i Kropka w konkursie na najlepszą książkę dziecięcą w 2016 r. Wyróżniona w 2016 r. w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2015 za autorską książkę Rok w lesie. Laureatka nagrody Żółta Ciżemka w 2017 r. W 2018 r. wyróżniona w konkursie Książka Roku Polskiej Sekcji IBBY. Laureatka nagrody Soligatto 2019. Powyższy opis pochodzi od wydawcy

Czas zapomnienia. O północy w Berlinie

Joanna Jax

Najnowsza powieść bestsellerowej autorki - Joanny Jax! Pod koniec lat czterdziestych dochodzi w Berlinie do serii tajemniczych morderstw. Pozornie ofiary nic nie łączy, jednak oficer prowadzący śledztwo odkrywa, że każda z tych osób przebywała w czasie wojny na terenie Afryki Północnej. Brak motywów, niewiele śladów pozostawionych na miejscu zbrodni a także zmowa milczenia sprawiają, że śledztwo utyka w martwym punkcie. Zdesperowany śledczy prosi o pomoc swojego dobrego znajomego, byłego oficera brytyjskiego wywiadu, który spędził na Bliskim Wschodzie wiele lat, licząc, że ten, dzięki znajomościom w tamtym regionie świata zdoła rozwikłać zagadkę niewyjaśnionych zabójstw. Mężczyzna, który po kapitulacji Rzeszy przybywa do zniszczonego Berlina, postanawia podjąć wyzwanie. Nie spodziewa się jednak, że korzenie całej historii sięgają początku wieku i mają również związek z pewną upalną nocą, kiedy to poznał pełną uroku tancerkę, która niedługo potem złamała mu serce i zrujnowała karierę.

Poemat letargiczny

Tadeusz Gajcy

Po­emat le­tar­gicz­ny I Tak; w tych ścia­nach, za któ­ry­mi pięk­na  bły­ska­wi­ca jak głóg ostra mio­ta zna­ki smut­nym,  noc trwa cią­gła: to jej usta upo­rczy­we zo­sta­ły na sę­kach,  to jej pal­ce wi­dzę w de­skach czar­ne jak na płót­nie.    Świat od­ręb­ny, ach, po­zna­ję: ludz­kie  śpie­wy śmiesz­ne i za­wi­łe, lot pta­ków, skrzyp stu­dzien,  kla­ska­ją bi­cze nad dro­gą, któ­rą już ni­g­dy nie pój­dę,  drze­wa przy­sta­ją, a kształt ich jak­że mi jest zna­jo­my.    Wo­da opa­da stro­mo i zno­wu bar­wy jej uczę  oczy me w noc wpa­trzo­ne. [...]Tadeusz GajcyUr. 8 lutego 1922 r. w Warszawie Zm. 16 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Wczorajszemu, Kolęda, Widma, Do potomnego, Homer i orchidea pseud. Karol Topornicki, Roman Oścień Poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki. Ukończył gimnazjum i liceum księży marianów na Bielanach. Od 1941 r. studiował filologię polską na podziemnym UW. Członek organizacji Konfederacja Narodu; współzałożyciel (1942), a od 1943 r. redaktor konspiracyjnego czasopisma tej organizacji ?Sztuka i Naród?. Żołnierz AK; brał udział w akcji składania wieńca pod pomnikiem Kopernika (25 maja 1943 r.). Zginął w powstaniu warszawskim wraz z Zdzisławem Stroińskim na Starym Mieście. Otrzymał nagrodę na podziemnym konkursie czasopisma ?Sztuka i Naród? za wiersz Wczorajszemu (1942), włączony później do antologii Słowo prawdziwe (1942). Nagrodzony także przez czasopismo ?Kultura i Jutro? (1943) za wiersz Rapsod o Warszawie. Wyraziciel ideowego i artystycznego grupy ?Sztuka i Naród?; w artykule Już nie potrzebujemy (?SiN? nr 11, 12 z 1943 r.) i O wawrzyn (wyd. ?Kierunki? 1967, nr 19) polemizował z literackimi poprzednikami, zarzucając poetom ?Skamandra? bezideowość i koniunkturalizm, a Awangardzie Krakowskiej ? ?ekwilibrystykę intelektualną?; poetów swojej generacji uważał za kontynuatorów katastrofizmu. Sam rolę poety widział w byciu odkrywcą tajemnicy bytu i wychowawcą narodu. W poematach Z dna nawiązującym do przeżyć z wojny obronnej 1939 r. oraz Widma wyd. w debiutanckim tomie z 1943 r. (będącym poetycką odpowiedzią na cykl poetycki Borowskiego pt. Gdziekolwiek ziemia...) zawarł wizję apokaliptycznej zagłady. W śpiewogrze Misterium niedzielne (1943) podjął próbę przezwyciężenia własnego katastrofizmu, przedstawiając świat czasu wojny jako groteskę i nawiązując do folkloru warszawskich przedmieść. W ostatnim tomie zwraca uwagę jego testament poetycki Do potomnego. Często posługiwał się konwencją snu, wizji, sięgał po formy ballady, kolędy, piosenki.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Programowanie aplikacji na serwisy społecznościowe

Jonathan LeBlanc

Jedyny podręcznik o platformie OpenSocial! Serwisy społecznościowe w zasadzie z dnia na dzień opanowały Internet. Mówią o nich wszyscy i korzystają z nich wszyscy! Przez krótki okres używały ich tylko osoby prywatne, jednak błyskawicznie ich potencjał dostrzegły także firmy. Jest to dla nich najprawdopodobniej najlepszy kanał komunikacji z klientami. Dlatego podczas tworzenia nowych rozwiązań czy nowych serwisów warto rozważyć integrację z popularnymi serwisami społecznościowymi oraz wprowadzenie własnych elementów tego typu. To zadanie ma ułatwić platforma OpenSocial, na której koncentruje się ta książka. Dowiesz się stąd, jak tworzyć niezależne aplikacje dla istniejących serwisów, jak budować grafy powiązań społecznościowych oraz tworzyć produkty spełniające oczekiwania samego autora jako użytkownika usług społecznościowych. W trakcie lektury nauczysz się odwzorowywać relacje pomiędzy użytkownikami oraz dostosowywać dostarczane im treści na podstawie danych zawartych w ich profilach. Ponadto zdobędziesz solidną dawkę wiedzy na temat bezpieczeństwa oraz najlepszych technik autoryzacji użytkowników na platformie OpenSocial. Sprawdzisz, jak przenieść aplikację napisaną dla Facebooka na platformę OpenSocial, oraz poznasz niuanse konfigurowania środowiska produkcyjnego. Książka ta jest wyjątkową pozycją na rynku, poświęconą platformie OpenSocial. Wykorzystaj jej potencjał i stwórz nowatorskie oprogramowanie! Poznaj możliwości platformy OpenSocial! Skonfiguruj środowisko produkcyjne Odwzoruj relacje pomiędzy użytkownikami Stwórz interesujące gadżety Skorzystaj z zaawansowanych mechanizmów identyfikacji Przenieś aplikację z serwisu Facebook na platformę OpenSocial Postaw na otwarte standardy!

Makra i VBA w tydzień. Odkryj potęgę programowania!

Mateusz Boryga

Nauka programowania dla nieprogramistów Jeśli zastanawiasz się nad przekwalifikowaniem i karierą w branży informatycznej albo chcesz poszerzyć swoje umiejętności o programowanie, ale wydaje Ci się ono czarną magią, zapewniamy - w programowaniu nie ma nic z magii. To proces polegający na tworzeniu zbioru instrukcji, dzięki którym komputer wykona to, czego od niego oczekujesz. Jak się nauczyć pisać te instrukcje? Jeśli dysponujesz pakietem Microsoft Office i arkuszem kalkulacyjnym Excel, to masz też dostęp do języka programowania VBA (Visual Basic for Applications). Autor tego poradnika pokaże Ci, że programowania najłatwiej nauczyć się właśnie w VBA. Pośród innych użytecznych narzędzi bowiem Microsoft Excel posiada również rejestrator makr. To on zamienia klikane w Excelu działania na pełnoprawny kod VBA. Dzięki właściwemu użyciu rejestratora możliwe jest więc proste generowanie kodu, na którym można dalej pracować. Wygeneruj kod za pomocą rejestratora makr Excela Zamień go na uniwersalny kod, przydatny w wielu projektach Zobacz najpopularniejsze gotowe do użycia fragmenty kodu VBA Poznaj dobre praktyki programowania w VBA Przejdź na wyższy poziom kodowania i doceń, jak wiele czasu dzięki temu oszczędzasz O książce w mediach: Recenzja książki [Recenzje na widelcu]

Plotkara. Plotkara 2: Wiem, że mnie kochacie (#2)

Cecily von Ziegesar

Relacje między Blair a Sereną nie poprawiły się. Nate wciąż czeka aż jego dziewczyna okaże mu więcej czułości. Matka Blair oznajmia jej, że wkrótce ma zamiar poślubić nielubianego przez dziewczynę mężczyznę. Dan wreszcie doczekał się możliwości spotkania Sereny. Perypetie bogatej młodzieży z Nowego Jorku relacjonuje tajemnicza osoba o pseudonimie Plotkara".

Rozmyślania

Marek Aureliusz

Nie lada gnębi mnie troska, abym mógł odwiedzić dalekie źródła i czerpać wskazania szczęśliwego życia. Horacy Wśród wielu rzymskich cesarzy nie brak było ludzi o wybitnej osobowości, odwadze i zacięciu pisarskim. Niewielu jednak odznaczało się równie błyskotliwym umysłem, pracowitością, spostrzegawczością i skłonnością do rozważania zagadek i paradoksów tego świata, jak właśnie Marek Aureliusz, zwany przez swoich współczesnych filozofem na tronie. Refleksyjna natura cesarza, jasność i precyzyjność jego toku myślenia, a także świadomość istnienia ludzkich niedoskonałości i ograniczeń zaowocowały dziełem, które do dziś czyta się znakomicie, choć pierwotnie wcale nie było przeznaczone do publikacji. Na szczęście po śmierci autora ktoś - być może jego sekretarz, Grek Aleksander - zebrał w całość notatki pisarza i doprowadził do ich rozpowszechnienia. Rozmyślania to traktat moralny w nurcie filozofii stoickiej, który można potraktować jako doskonałe źródło inspiracji oraz drogę powrotu do prawdziwych, ponadczasowych wartości w świecie przytłoczonym bezwartościowymi, krótkoterminowymi informacjami. Można znaleźć tu pocieszenie i odtrutkę na błahe codzienne problemy, a nade wszystko zastanowić się nad znaczeniem przesłania Marka Aureliusza, nad tym, co mówi do nas z głębi wieków i ile rozważnej racji jest w każdym jego słowie. Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać z sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia! Marek Aureliusz

Postać

Christina Larsson

W jednej z dzielnic GOteborga stoi wzniesiona w XVII wieku twierdza. W jej podziemiach ciągnie się sieć ciemnych, zalewanych wodą korytarzy. Pewnego dnia w jednym z nich odkryte zostają zwłoki piętnastoletniej dziewczyny. Obrażenia na jej ciele wskazują, że pobito ją przed śmiercią. Ślady prowadzą do jednego z grupy sześciu mężczyzn, którzy w chwili śmierci ofiary przebywali w podziemnych korytarzach. Policja jest pewna, że to tylko kwestia czasu, gdy oprawca przyzna się do winy. Tymczasem dochodzi do kolejnego napadu na nastolatkę, a ślady i zabezpieczone dowody sugerują, że winna jest komisarz Ingrid Bergman. Całe jej życie i kariera zawodowa wiszą na włosku. Bergman wie, że musi znaleźć prawdziwego sprawcę i oczyścić się z podejrzeń. "Postać" to powieść o rodzinie, przeszłości i nietolerancji. To również czwarta książka z serii, której główną bohaterką jest Ingrid Bergman, komisarz wydziału zabójstw policji kryminalnej w GOteborgu.

Szatan

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Szatan Nad oceanu przywiódł brzeg  szatan, zły duch, człowieka,  i rzekł mu: patrz na fale te,  co idą tu z daleka.    Jedna z śród wszystkich owych fal  płynie pomiędzy niemi;  jeśli na wodzie ujrzysz ją,  posiądziesz raj na ziemi.    Odszedł. Zaś człowiek patrzy w dal,  wytęża żądnie oczy — —  miriady swoich wiecznych fal  pod brzeg ocean toczy. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Androgyne

Stanisław Przybyszewski

An­dro­gy­ne Es war spä­te Nacht, als er nach Hau­se kam. Er setz­te sich an den Schreib­tisch und sah ge­dan­ken­los auf einen herr­li­chen Blu­men­strauß hin, der mit ei­nem brei­ten ro­ten Band um­wun­den war. Auf dem einen En­de stand in gol­de­nen Buch­sta­ben ein mys­ti­scher, weib­li­cher Na­me. Nichts wei­ter. Und wie­der emp­fand er die­sen lan­gen, flie­der­wei­chen Schau­er, der ihn durch­zuck­te, als man ihm die­sen Strauß auf die Estra­de hin­auf­reich­te. Man hat ihn ja mit Blu­men be­wor­fen, so­viel Krän­ze reg­ne­ten nie­der zu sei­nen Fü­ßen -- aber die­ser Strauß mit die­sem ro­ten Band und dem mys­ti­schen Na­men -- wer mag ihn wohl hin­auf­ge­schickt ha­ben? [...] Stanisław Przybyszewski Ur. 7 maja 1868 w Łojewie Zm. 23 listopada 1927 w Jarontach Najważniejsze dzieła: Confiteor (1899), Requiem aeternam (niem. Totenmesse 1893; pol. 1904), De profundis (niem. 1895; pol. 1900), Nad morzem (1899), Androgyne (1900), Homo sapiens (niem. 1895-1896, pol. 1901), Dzieci Szatana (niem. Satans Kinder 1897, pol. 1899); Dla szczęścia (niem. Das grosse Glueck 1897, pol. 1897); Matka (1902); Śnieg (1903); Gody życia (1909); Mściciel (1927) Urodził się na Kujawach, był synem nauczyciela wiejskiego; po ukończeniu niem. gimnazjum wyjechał do Berlina, gdzie studiował architekturę i medycynę. Opublikowanie rozwijających modernistyczną koncepcję twórcy esejów filoz. Chopin i Nietzsche oraz Ola Hanson (publ. niem. jako cykl Zur Psychologie des Individuums 1892) dało mu wstęp do berlińskiej bohemy artystycznej. Przybyszewski miał okazję zaprzyjaźnić się z postaciami wyznaczającymi styl epoki, takimi jak August Strindberg, Edward Munch czy Richard Dehmel. Ożeniwszy się w 1893 r. z norweską pianistką i pisarką Dagny Juel, do 1898 r. przebywał głównie w Norwegii, gdzie poznał kolejnych ważnych twórców, m.in. Henryka Ibsena i Knuta Hamsuna. Małżeństwo odwiedziło też Hiszpanię, korzystając z zaproszenia pol. filozofa-mesjanisty Wincentego Lutosławskiego. Następnie w Paryżu Przybyszewski znalazł się w kręgu Miriama (tj. Zenona Przesmyckiego, późniejszego wydawcy pism Norwida, tłumacza literatury fr., niem. i ang.). W 1898 przyjechał do Krakowa, poprzedzany rozgłosem zdobytym w Niemczech, Czechach i krajach skandynawskich; entuzjastycznie przyjęty przez młode środowisko twórcze. W Krakowie redagował młodopolskie ,,Życie" przy współpracy artyst. Wyspiańskiego, a także przewodził cyganerii (do której należał m.in. Tadeusz ,,Boy" Żeleński), otoczony atmosferą skandalu, ze względu na tematykę erotyczną swoich utworów, jak również rozwiązły styl życia, pijaństwo i takie incydenty jak odbicie żony Janowi Kasprowiczowi. Jego poglądy, będące adaptacją filozofii Schopenhauera i Nietzschego, eksponowały indywidualizm (przede wszystkim jednostki twórczej skłóconej z otoczeniem, wolnej od wszelkich zobowiązań społecznych i moralnych), tragizm natury ludzkiej, rozdartej między pierwiastkiem wyższym, duszą, i niższym, mózgiem (racjonalnością) oraz ideę pożądania jako siły kosmicznej. Głosił, że nowa sztuka powinna być celem samym w sobie, prowadząc artystę (poprzez analizę seksu i stanów patologicznych jako sfer wyłączonych spod kontroli świadomości) do poznania ,,nagiej duszy", wyzwolonej z więzów racjonalizmu i sensualizmu. Przyczynił się do rozwoju form artystycznych (np. powieści psychologicznej przez wprowadzenie rozbudowanych monologów wewn. i mowy pozornie zależnej) oraz postaw myślowych w Polsce. Na początku dwudziestolecia międzywojennego (1918-1920) Przybyszewski oddziałał także na środowisko poznańskich ekspresjonistów, skupionych wokół pisma ,,Zdrój" (studium programowe ,,Ekspresjonizm, Słowacki i Genesis z Ducha", 1918). Pod koniec życia pisał pamiętniki, wyd. pt. Moi współcześni.   Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Sposoby użycia argumentów

Stephen E. Toulmin

Sposoby użycia argumentów Stephena E. Toulmina to książka uważana przede wszystkim za jeden z tekstów założycielskich współczesnej teorii argumentacji. Jej problematyka sięga jednak o wiele dalej i głębiej, praca podejmuje bowiem podstawowe problemy filozofii języka, rozważając źródła znaczenia słów i ich rolę w kształtowaniu naszych przekonań i prowadzeniu praktycznej argumentacji, dociera ponadto w głąb problematyki epistemologicznej, analizując kontekst naszych ideałów poznawczych. Krótko mówiąc, dotyka sedna tego, na czym polega nasza racjonalność czy rozumność: tego, w jaki sposób uzasadniamy to, co głosimy. Szczególnym rysem dociekań Toulmina jest położenie akcentu na rzeczywistą praktykę użycia języka, która z jednej strony wskazuje przyczyny ulegania filozoficznym pokusom i podążania za wygórowanymi, abstrakcyjnymi ideałami logicznymi czy poznawczymi, z drugiej zaś strony ukazuje konstruktywną drogę do bardziej szczegółowego ujęcia sposobów użycia argumentów, uwzględniającego kontekst i właściwe mu standardy dziedzinowe.