Ordynacja podatkowa, NIP 2024

praca zbiorowa

Jesteś doradcą podatkowym, pracownikiem biura rachunkowego, organów administracji skarbowych bądź działów finansowo-księgowych przedsiębiorstwa? Z tej uznanej na rynku wydawniczym publikacji dowiesz się m.in.: - jak zmieniają się przepisy od początku i w trakcie roku 2024, - kto odpowiada za raportowanie transakcji dokonanych z nierezydentami, - jak prawidłowo sporządzić porozumienie inwestycyjne, - kiedy z mocy prawa następuje wygaśnięcie decyzji o rozłożeniu zaległości na raty. Opracowanie zawiera komplet ujednoliconych przepisów podatkowych: - Ordynację podatkową, - ustawę o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (NIP), - wybrane przepisy wykonawcze (rozporządzenia w sprawach podatkowych) obowiązujące w 2024 r., wydane na podstawie przepisów ustaw podatkowych. W publikacji zamieszczono również przewodniki po zmianach w przepisach Ordynacji podatkowej i ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Pomagają one zrozumieć, na czym polega każda zmiana, a także dlaczego została wprowadzona i czemu ma służyć.

Czas pracy po zmianach przepisów

Beata Tofiluk

Poradnik przedstawia zasady rozliczania czasu pracy po ostatnich zmianach wprowadzonych do Kodeksu pracy od 26 kwietnia 2023 r. W praktyczny sposób omawia, jak stosować przepisy o czasie pracy, żeby uniknąć sankcji ze strony PIP. Poradnik został napisany w przystępny sposób, zawiera liczne przykłady, w tym harmonogramy czasu pracy. Można się z niego dowiedzieć m.in.: - jak udzielać przerw w pracy na nowych zasadach, - kiedy czas szkolenia wliczamy do czasu pracy, - jak udzielać zwolnienia od pracy z tytułu siły wyższej, - jak planować czas pracy w równoważnym systemie czasu pracy, - czy za pracę w sobotę można wypłacić pracownikom dodatek zamiast udzielenia czasu wolnego, - jak rekompensować pracę w niedziele i święta. Rozwinięcie opisu krótkiego (nie ma ograniczeń co do znaków specjalnych). Jeśli w opisie mają być umieszczone grafiki, to należy je przesłać w oddzielnych plikach, a w opisie produktu zamieścić nazwę konkretnego pliku

Ciało. Profesjonalne oświetlenie i retusz w fotografii portretowej

Lee Varis

Jak perfekcyjnie fotografować i retuszować ludzką skórę. Jeśli pragniesz tworzyć artystyczne fotografie na wysokim poziomie i zależy Ci na wydobyciu autentycznego piękna ludzkiego ciała — niezależnie od tego, czy masz do czynienia z osobą bardzo młodą, starszą, wytatuowaną, z makijażem lub bez — oto patrzysz na unikalny podręcznik perfekcyjnego fotografowania ludzi. Dzięki niemu dowiesz się, jak uchwycić na swoim zdjęciu samą esencję chwili; ten impuls, który kazał Ci sięgnąć po aparat. W książce "Ciało. Profesjonalne oświetlenie i retusz w fotografii portretowej" znany hollywoodzki mistrz fotografii i retuszu, Lee Varis, wyjaśnia tajniki fotografowania ludzi zarówno w warunkach studyjnych, i jak w plenerze. Poprzez przystępne ćwiczenia, opatrzone bajecznie kolorowymi przykładowymi zdjęciami, poznasz najlepsze sposoby oświetlania modeli, edytowania gotowych zdjęć oraz ich profesjonalnego przygotowania do druku. W krótkim czasie opanujesz zaawansowane techniki tworzenia i metody korygowania zdjęć portretowych, ze szczególnym naciskiem na retusz skóry modeli. Dowiesz się także wielu niezwykłych rzeczy — na przykład dlaczego niemal zawsze najbardziej naturalny kolor skóry odbiega od rzeczywistego. Zarządzanie kolorem i proces edycji obrazu Korekcja balansu bieli oraz kolorystyki cieni Kalibracja przy użyciu suwaków Korygowanie odcienia skóry Oświetlenie w fotografii portretowej Zaawansowane techniki oświetlania Korekcja koloru skóry na podstawie wartości barw Tonacja i kontrast, kolor i skala szarości Retusz i efekty specjalne Przygotowanie do druku — inteligentne wyostrzanie Opanuj magię światła i profesjonalne techniki retuszu — twórz piękne zdjęcia ludzi Książka opatrzona została przedmowami artysty-fotografika Geralda Bybee oraz Katrin Eisman — wykładowcy i autorki wielu książek, m.in. "Photoshop. Maskowanie i komponowanie" (Helion, 2006). Książkę poleca redakcja Digital Foto Video:

Nawiedzony dom

Virginia Woolf

Małe arcydzieła Virginii Woolf Kompletny tom małych próz Virginii Woolf. Opowiadania, nowele, szkice, krótkie teksty sytuujące się między esejem, rozważaniem i marzeniem. Niektóre ukazały się drukiem za życia pisarki, inne nigdy nie były publikowane. Pierwsze pochodzą z początku XX wieku, ostatnie z 1940 roku. Czytelnicy mogą poznać Virginię Woolf jako mistrzynię przejmujących i zaskakujących małych form, które pisała przez całe życie. Dopełniają jej wielkie powieści i mają wartość same w sobie, pozwalając prześledzić zmiany w sposobie postrzegania i przetwarzania rzeczywistości przez pisarkę. Jeśli są urodzeni pisarze i urodzone pisarki, to należy do nich Virginia Woolf. Czytam jej Nawiedzony dom i przekonuję się, że urodziła się gotową pisarką. () Śledzę rozwój pisarki poprzez dzienniki i te krótkie fragmenty prozy. Czasami trudno nawet nazwać je opowiadaniami, rozsadzają formalne ramy. Sprawiają wrażenie porzuconych obrazów, które nie znalazły się na wystawie, bo albo nie starczyło miejsca, albo malarz nie miał dla nich serca. Uznał je za szkice większych prac. Dopiero gdy zostały w pracowni po śmierci autora, przyszedł znawca i urządził retrospektywę. Są doskonale napisane, bronią się same, nie wymagają korekty. Krystyna Kofta, Nowe Książki Virginia Woolf eksperymentowała z krótkimi formami od 1906 roku. Opowiadania traktowała jako drobną przyjemność, rozrywkę, na którą mogła sobie czasem pozwolić. Ale jak sama zaznaczała to właśnie one stały się tunelem prowadzącym ku nowym formom. Bluszcz

Naszym hymenografomanom

Tadeusz Boy-Żeleński

Tadeusz Boy-Żeleński Słówka (zbiór) Naszym hymenografomanom Literacki nasz ogródek Pachnie wśród księgarskich półek Wonią mirtów, niezabudek I przeróżnych innych ziółek. Te inspekta czyste, ładne, Co od rosy lśnią porannej, To królestwo samowładne Legendarnej polskiej panny. Dla Niej, dla tej jasnej wróżki Nasi geniusze się trudzą, Aby mogła do poduszki Ubrać się w poezję cudzą. Przez Nią, za Nią, dla Niej, od Niej Wszystko bierze swój początek, Od *hymenu* jej po... Tadeusz Boy-Żeleński Ur. 21 grudnia 1874 w Warszawie Zm. 4 lipca 1941 we Lwowie Najważniejsze dzieła: przekłady ponad stu pozycji z literatury francuskiej, Słówka, Marysieńka Sobieska, Piekło kobiet, Plotka o Weselu, Flirt z Melpomeną Pisarz, poeta, krytyk teatralny i literacki, tłumacz i popularyzator kultury francuskiej, publicysta, działacz społeczny, z zawodu lekarz. Matka Boya była wychowanicą i przyjaciółką Narcyzy Żmichowskiej, ojciec - znanym kompozytorem. Spokrewniony z Tetmajerami, uczestnik wesela Lucjana Rydla, opisanego przez Wyspiańskiego, później ożenił się z Zofią Pareńską, która była pierwowzorem Zosi z Wesela. W młodości hulaka i karciarz, przyjaciel Stanisława Przybyszewskiego, nieszczęśliwie zakochany w jego żonie Dagny. Studiował medycynę, następnie wyjechał na praktyki do Francji, gdzie odkrył francuską piosenkę, kabarety i powieści Balzaka. Zakochany w Paryżu, po powrocie zaczął tłumaczyć francuską literaturę, aby ,,stworzyć sobie namiastkę Francji". Współtwórca kabaretu ,,Zielony Balonik", autor wielu piosenek i wierszyków z jego repertuaru. Jako lekarz kolejowy i pediatra stykał się z biedą i cierpieniem, jako działacz społeczny propagował więc świadome macierzyństwo i właściwą opiekę nad niemowlętami. Po pierwszej wojnie światowej porzucił medycynę i został recenzentem teatralnym oraz publicystą. Krytykowany przez środowiska prawicowe za wyśmiewanie rzeczy i spraw szacownych, które sam uważał za ,,niezbyt godne szacunku". W 1927 r. rząd francuski odznaczył go Legią Honorową za jego pracę tłumacza. Zamordowany przez hitlerowców wraz z innymi profesorami Uniwersytetu Lwowskiego. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Cudzoziemiec

Charles Baudelaire

Cudzoziemiec — Kogóż miłujesz najbardziej, człowieku zagadkowy, powiedz? Ojca twego, matkę, siostrę, czy brata twego? — Nie znam ojca, ni matki, ni siostry, ni brata. — Przyjaciół? — Posługujesz się słowem, którego znaczenie aż po dziś dzień pozostało mi niepojęte. — Ojczyznę? — Nie wiem, pod jaką znajduje się szerokością. — Piękno? — Kochałbym je chętnie, bóstwem i nieśmiertelnym. — Złoto? — Jest mi tak nienawistne, jak tobie Bóg. — Eh, cóżże więc kochasz, zadziwiający cudzoziemcze? — Miłuję obłoki... obłoki sunące... ot tam... przedziwne obłoki! [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku

Zbigniew Rokita

Przez większość życia uważałem Ślązaków za jaskiniowców z kilofem i roladą. Swoją śląskość wypierałem. W podstawówce pani Chmiel grała nam na akordeonie Rotę, a ja nie miałem pojęcia, że ów plujący w twarz Niemiec z pieśni był moim przodkiem. O swoich korzeniach wiedziałem mało. Nie wierzyłem, że na Śląsku przed wojną odbyła się jakakolwiek historia. Moi antenaci byli jakby z innej planety, nosili jakieś niemożliwe imiona: Urban, Reinhold, Liselotte. Później była ta nazistowska burdelmama, major z Kaukazu, pradziadek na delegacjach w Polsce we wrześniu 1939, nagrobek z zeskrobanym nazwiskiem przy kompoście. Coś pękało. Pojąłem, że za płotem wydarzyła się alternatywna historia, dzieje odwrócone na lewą stronę. Postanowiłem pokręcić się po okolicy, spróbować złożyć to w całość. I czego tam nie znalazłem: blisko milion ludzi deklarujących nieistniejącą narodowość, katastrofę ekologiczną nieznanych rozmiarów, opowieści o polskiej kolonii, o separatyzmach i ludzi kibicujących nie tej reprezentacji co trzeba. Oto nasza silezjogonia. Zbigniew Rokita

Oświadczenie o korzystaniu z uprawnień rodzicielskich - co obecnie zawiera i jakie zasady go dotyczą

Praca zbiorowa

Jeśli zatrudniamy pracownika będącego rodzicem (albo już zatrudnionemu rodzi się pierwsze dziecko), to przeważnie dajemy mu do wypełnienia tzw. oświadczenie rodzicielskie. Zawiera ono deklarację, czy pracownik będzie korzystał (albo czy się zrzeka) z opcjonalnych uprawnień rodzica dziecka do lat 4, 8 i 14. Jak może wyglądać taka deklaracja? Jaką ma formę? Na jakich zasadach jest wypełniana? Przedstawiamy rozbudowany wzór oświadczenia pracownika (pracodawca może go dostosować do swoich potrzeb) i omawiamy szczegółowo kwestie wykazywane w oświadczeniu.

Tylko nie Ty

Lucy Score

Nie zakochujesz się w dziewczynie swojego brata ze szkoły średniej, córce szefa czy najlepszej przyjaciółce byłej żony. A już na pewno nie wtedy, kiedy to ta sama kobieta. Lojalne serce Bricka Callana naznaczone jest kilkoma pęknięciami. Brick jest typem niezłomnym i nadopiekuńczym, zwłaszcza jeśli chodzi o jedyną dziewczynę, której nigdy nie będzie mógł mieć. Kiedy Remi Ford wraca na wyspę Mackinac w środku zimy, Brick postanawia dowiedzieć się, co wywołało cienie pod jej zielonymi oczami. Nawet jeśli oznacza to zburzenie murów, które między nimi zbudował. Nawet jeśli oznacza to zakochanie się w tej jedynej, z którą nigdy się nie pogodzi. Remi musi po prostu odpocząć przez kilka tygodni i znaleźć wyjście z koszmaru, w którym się znalazła. Na pewno nie zostanie tu na dłużej, a już na pewno nie wtedy, kiedy mężczyzna, który złamał jej nastoletnie serce, stale pojawia się przy stole jej rodziców. Remi nie potrzebuje, żeby Brick nieustannie ja ratował. Nie wtedy, gdy narazi to ich oboje na niebezpieczeństwo i będzie kosztować ich znacznie więcej niż ich serca.

Powrót do miejsc nieobecnych

Stanisława Fleszarowa-Muskat

Znany pisarz wraca do niewielkiej miejscowości w Wielkopolsce. Przed wojną spędził tam dzieciństwo i okres dojrzewania. W wieku pięćdziesięciu lat postanawia dokonać rozrachunku ze swoim życiem. W miasteczku pozostaje anonimowy. Zdaje się, że nikt nie wie, kim jest ani skąd pochodzi. Daje mu to poczucie wolności. Jednak w zetknięciu z przestrzenią, która przed laty była jego domem, mężczyzna konfrontuje się z dawno nieodświeżanymi wspomnieniami. A te nie zawsze są dobre.

Przypływ żądzy - opowiadanie erotyczne

B. J. Hermansson

Wiesz, że zawsze chciałem to z tobą zrobić? spytał. Nie miałem odwagi, ale zawsze chciałem tak mocno... ". Od dawno pragnęła usłyszeć te słowa. Nigdy wcześniej nie chciał ich wypowiedzieć, nie okazywał też żadnego zainteresowania. Wolał siedzieć na kanapie, oglądać mało ambitne seriale i chodzić na długie, romantyczne spacery. W którymś momencie ona ma już tego dość. Pragnie dać upust swojej żądzy, zacząć cieszyć się życiem. Przede wszystkim jednak chce znów poczuć się atrakcyjna. Z braku inspiracji loguje się na stronę porno. Tam trafia na pewną kobietę. To relacja na żywo. Kobieta namawia ją do tego, by też włączyła kamerę i zaczęła pieścić się na oczach rozpalonej publiczności. Czy bohaterka właśnie tego chce? Czy się na to odważy? Kusi ją świat, który może okazać się początkiem czegoś niezwykle ekscytującego i erotycznego.

Październik

Aloysius Bertrand

Październik Żegnajcie, piękne dni jesieni!(A. de Lamartine) Powrócili mali Sabaudczycy i już głos ich dopytuje się o dźwięczne echo ulic pobliskich; jak jaskółki przylatują śladami wiosny, oni wyprzedzają zimę. Październik, goniec zimy, puka do drzwi naszych domostw. [...]Aloysius Bertrand Ur. 20 kwietnia 1807 w Ceva (w płn. Włoszech) Zm.29 kwietnia 1841 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Gaspard de la nuit, Peter Waldeck ou la chute d'un homme Własc. Louis Jacques Napoléon Bertrand, francuski poeta, dramaturg i dziennikarz. Jako pierwszy pisał poematy prozą. Syn oficera żandarmerii i córki burmistrza miasta Cevy. Uczęszczał do gimnazjum w Dijon. Po śmierci ojca w 1828 r. jako najstarszy syn został głową rodziny, ale mógł studiować dzięki pomocy finansowej ciotki. Założył pismo literackie, w którym opublikował m.in. debiutanckie wiersze Alfred de Musset. Jego własna poezja zyskała uznanie Victora Hugo. Przeniósł się do Paryża, gdzie żył w biedzie, następnie wrócił do Dijon i objął redakcję czasopisma literacko-politycznego ,,Patriote de la Côte-d'Or", na łamach którego głosił poglądy republikańskie. Pisywał również do czasopism paryskich. W 1833 r. ponownie przeprowadził się do Paryża, po wielu trudnościach znalazł pracę i sprowadził do siebie matkę i siostrę. Podjął też na nowo starania o wydanie swojego nowatorskiego poematu prozą ,,Gaspard de la nuit" oraz o wystawienie którejś ze swoich sztuk teatralnych. W 1838 zachorował na gruźlicę i od tej pory spędzał wiele czasu w szpitalach. Poemat Gaspard de la nuit został opublikowany dopiero po śmierci autora w 1841.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Filozofia Nietzschego

Jan Vaihinger

Fi­lo­zo­fia Nie­tz­sche­go Ni­niej­sza roz­pra­wa o Nie­tz­schem, pió­ra zna­ne­go au­to­ra Ko­men­ta­rza do Kan­ta ,,Kry­ty­ki czy­ste­go ro­zu­mu" i wy­daw­cy cza­so­pi­sma ,,Kant­stu­dien", po­sia­da licz­ne za­le­ty, któ­re nie­wąt­pli­wie uspra­wie­dli­wią jej prze­kład w oczach pol­skich czy­tel­ni­ków. Za­le­ca się ta roz­pra­wa przede wszyst­kim tym, że po­da­je krót­ki a za­ra­zem wy­czer­pu­ją­cy i zu­peł­nie bez­stron­ny roz­biór za­sad­ni­czych my­śli Nie­tz­sche­go, wią­żąc je w ca­łość za­okrą­glo­ną. [...]Jan VaihingerUr. 25 września 1852 Zm. 18 grudnia 1933 Najważniejsze dzieła: Die Philosophie des Als Ob (1911) Niemiecki filozof, profesor uniwersytetu w Halle. Początkowo zwolennik Kanta, z czasem zbliżył się do empiriokrytycyzmu. Ważną kategorie w jego filozofii stanowiły ,,fikcje" ? poglądy traktowane jak prawdziwe pomimo braku empirycznego potwierdzenia, użyteczne jednak jako podstawa ludzkiego działania. Zaliczał do nich m. in. teorie naukowe. Koncepcja ta wpłynęła na psychologię Alfreda Adlera, a pewne jej echa pojawiają się we współczesnej teorii literatury. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Saga rodu z Lipowej: Pakiet 2 (#2)

Marian Piotr Rawinis

Kontynuacja prywatnej historii rycerskiego rodu na tle wielkich wydarzeń historycznych. Zakon czy stan rycerski przynależność do wielkich formacji ma swoje jasne i ciemne strony. Matka Sabina szuka pomocy u Hedwigi, lecz czy uda jej się naprawić krzywdy wyrządzone Odinie przez klasztor? Tymczasem sytuacja w kraju nadal niespokojna. Konrad Wallenrod umiera, a książę Janusz Mazowiecki trafia w ręce Krzyżaków. Wyswobodzić może go tylko król Jagiełło, który akurat... wyczekuje potomstwa. Ciąg dalszy porywającej sagi. W skład zbioru wchodzą następujące części: Śmierć wilka, Wiedźma z Biskupic, Roksana, Cień sułtana, Krzyżowcy, Tęsknota, Zdmuchnięta świeca, Zuchwała intryga, Moc przeciw mocy, Nieoczekiwany powrót, Choroba miłości, Cichy ślub. Lipowa: historia całego rodu Wielopokoleniowa opowieść o walecznych mężczyznach, mądrych kobietach i ich miłości do siebie i ziemi. Codzienne troski i odwieczne namiętności mieszkańców dworu w Lipowej w czasach świetności polskiego rycerstwa i walki z zakonem krzyżackim. Marian Piotr Rawinis (19532021) polski poeta, powieściopisarz, scenarzysta i dziennikarz; działacz opozycji i były więzień polityczny w okresie stanu wojennego. W swoim literackim dorobku posiada powieści historyczne, sensacyjne, obyczajowe i kryminalne, np. Facet z Beauty Falls, Martwa natura z księżycem. W latach 80. publikował pod pseudonimem Peter Janees. Niewątpliwie uznanie czytelników zdobyła Saga rodu z Lipowej składająca się z 36 tomów.

ZARZĄDZANIE W DYNAMICZNYM ŚRODOWISKU BIZNESOWYM. WYZWANIA I STRATEGIE DLA ORGANIZACJI

Agnieszka Puto (red.)

Monografia pod red. Agnieszki Puto "Zarządzanie w dynamicznym środowisku biznesowym: wyzwania i strategie dla organizacji" jest rezultatem wysiłku i zaangażowania Autorów, którzy skupili się na różnorodnych, również etycznych i społecznych aspektach zarządzania w dynamicznym otoczeniu biznesowym. Zakres poruszonych tematów obejmuje kluczowe obszary zarządzania zarówno w kontekście strategicznym, jak i operacyjnym. Dokonano analizy zmieniających się trendów rynkowych oraz omówiono narzędzia i metody zarządzania, które umożliwiają adaptację organizacji do nowych warunków.

Gawędy warszawskie

Marek Kwiatkowski

Warszawa lat trzydziestych XX wieku była miastem z pogranicza przeszłości i nowoczesności. Jeszcze świeciły w niej latarnie gazowe, a po kocich łbach jeździły dorożki, wozy towarowe ciągnięte przez perszerony, w większych ulicach hałasowały tramwaje. W tę przeszłość wjeżdżały auto- mobile, sygnalizując swoją obecność dźwiękiem trąbek. Chodniki wypełniał tłum przechodniów, obok ludzi ubranych bogato widziało się kobiety w chustach na głowie, mężczyzn w czapkach maciejówkach, brodatych żydów w chałatach. Architektura Warszawy tamtych lat prezentowała się imponująco. Profesor Marek Kwiatkowski, były dyrektor Łazienek Królewskich i znakomity varsavianista, poznawał miasto już jako mało chłopiec, chodząc na spacery z rodziną. Dzisiaj swoją imponującą wiedzą dzieli się ze słuchaczami, zabierając ich na spacer po nieistniejących już zakątkach i ulicach, opowiadając historie domów ukryte w archiwaliach i historie mieszkających w nich ludzi. Jego gawędy o Warszawie to piękna rekonstrukcja dawnej stolicy, jej ulic, placów i budynków, po których pozostał ślad jedynie na fotografii lub rysunku.