Zakon łowców Tom I. Przyśnienie

Kaina Bref

Olga wraz z przyjaciółką wiodą spokojne i według niektórych – z pozoru nudne życie. Nic nie wskazuje, że niespodziewana wygrana w konkursie radiowym zmieni je całkowicie. Nagroda, którą jest pobyt w zamku samego Draculi, okaże się ich przekleństwem. Pełna tajemnic i niespodziewanych zwrotów akcji gra o życie właśnie się rozpoczęła, wygrają tylko najsilniejsi… lub najsprytniejsi.

Ekundayo albo Droga

Anna Szpakowska-Kujawska

Ekundayo w języku Joruba to imię, a znaczy "Po smutku przychodzi radość". Tak Anna Szpakowska- Kujawska nazwała także jeden z pierwszych kalabaszy. Słowo „Ekundayo” pojawia się nie tylko w książce. Zostało również użyte jako tytuł obrazu olejnego z 1979 r., przedstawiającego uśmiechniętego, radośnie rozbrykanego stworka na jaskrawoszmaragdowym tle. Ekundayo jest udziałem każdego człowieka. Twórczości autorki niezmiennie towarzyszy droga do wewnątrz – penetracja własnych doznań. Jak sama mówi, siedem lat zajęło jej dojrzewanie do pisania o Afryce. Dało wspaniałą wewnętrzną przestrzeń, pełną myśli, kolorów, wspomnień, wzmacniających twórcze siły i nadających życiu blask. W artystycznym świecie Anny Szpakowskiej-Kujawskiej nie ma chaosu. Jest za to wspaniała różnorodność form, kolorów, technik i olśniewających asocjacji, które nadają jej twórczości poetycką aurę.     Kiedyś w Polsce nadawano serial telewizyjny o słonicy, która wciąż wpadała w tarapaty, bo za dużo chciała. Garnęła się też do rzeczy i spraw nieodpowiednich dla siebie. Była właśnie słoniem w składzie porcelany, wchodząc ze swą ciekawską trąbą tam, gdzie nie trzeba; śmieszna, galopująca wszędzie, gdzie coś się działo, z niczego nie chciała zrezygnować, łapczywa na wszystko, co było życiem. Przy tym była tak bardzo płcią piękną, a więc i tonęła we łzach, gdy było jej smutno, kochała koraliki i wszelkie ozdóbki. Chichotałam, oglądając; tak, to jasne, taka była i ta, i tamta... Mój Boże, taka byłam i ja... Gorzej, ja lubiłam siebie w tej słonicy. Bywałam nią, gdy mi pozwalano na to, gdy byłam (byłam?) sobą. Sobą prawdziwą. A gdy nie mogłam być szczera? Pewnie bywałam okropna; nudna i znudzona. Sobą i innymi. To przez chłód ludzkich oczu, którym byłam obca. Stranger? Ja. Mną. Nic beze mnie. Chcę, chciałabym, tak mocno chcę. Po prostu chcę. Tak było zawsze. Nie mieli racji ci, którzy myśleli o mnie źle tylko dlatego, że chciałam. Z tym chceniem zapala się światełko we mnie, a gdy gaśnie, gasnę ja. Gdy zgaśnie całkiem, to przecież i mnie nie będzie... Moje światełko jest też w tym, co robię. W moich pracach to wszystko tam jest: i te pragnienia, i gaśnięcia, i rozbłyski. Huśtawki od scalania do rozpadu. I dalejże! Z kawałków znów w całość! Scalam się! Uwaga! Chcecie mnie całą? Taką ze wszystkim? Jak każdy człowiek? Proszę bardzo! Ja wiem, czego chcę. Oczka? Już są. Trochę ich dużo? Potrzebne. Ja muszę dużo widzieć, dużo więcej niż wy. Rączki? Rączki są. Jest ich dużo. Te do machania, te do pracy, tamte do tłumaczeń... Uszy. Kiepsko z moim słuchem, więc może ilość pomoże. To mój kontakt ze światem w tej pustelnej czasem ciszy, choć przyznam się, że nie najlepszy. Ale gorliwy. Łowię dźwięki, staram się zrozumieć. Zabrakło ciała? Otóż to; co z ciałem? Scalam się, scalam, turlam się w swoich częściach jak kula w śniegu. Trochę to wszystko nie na miejscu? Nóżki też są. Wiele ich, tyle chcę przecież chodzić, tu iść, tam lecieć, gdzieś dążyć, kierować się, oddalać, płynąć, sunąć; wszystkiemu muszą sprostać. Kto wie najlepiej, co ma u mnie być na jakim miejscu? Jestem Narcyzem. Wypatruję więc siebie w każdej kałuży. Poszukuję siebie wszędzie. Coraz gwałtowniej. W kałużach zaczyna mnie nie być... Jest mnie coraz mniej. Ta glątewka, co spogląda na mnie z wodnego lusterka, ma coraz bardziej zamazane oblicze. Za nią tłumy; też chcą się wpatrzyć w siebie. Każdy. Każda. Pchają się. Rozpychają. Przywalają ją sobą. Znika. Ale istnieje! Ejże! Nie zasłaniać mnie! Tak. Zaczynało mnie być coraz mniej. Słonica, ta ciekawska, ta wścibska, ta nosy, ta, która chciała wszystkiego dotknąć, zobaczyć, przestawała istnieć. Cywilizowałam się. Niestety. Już nie było sensacji, przestałam być fun, nie drażniłam wymachem swojej trąby. Przysiadłam i słuchałam. Stawałam się taka, jaką chcieli mnie mieć inni. Stwarzali mnie sobie. Kształtowali. Stałam się elastycznością: wszystko mogłam, wszystko rozumiałam. 259 W rysunkach wracałam do siebie. Gorączkowo szukałam też w nich własnego kształtu. Tu mogłam być szczera. Z chwilą założenia jej wędzidła, z chwilą prowadzenia tej słonicy we mnie na pasku – gaśnie ogień, święty ogień pragnienia wszystkiego. Staję się słonicą z zoo. Właśnie. Very civilised woman...?

Archiwa Akaszy

Michał Napora

Marcus ginie potrącony przez samochód. Po śmierci trafia do ponurego świata, w którym lądują ci, którzy umarli czując żal i rozpacz. Okazuje się, że po śmierci nikt nie interesuje się człowiekiem i każdy musi sam zdecydować co chce robić w życiu po śmierci. Zasady panujące w zaświatach wyjaśniają Marcusowi spotkane przez niego barwne postacie: właścicielka gospody Lena, żebrak Arne i rycerz Berengar. Wkrótce nasz bohater dowiaduje się o Labiryncie – najeżonym pułapkami i pełnym potworów miejscu, na końcu którego podobno znajduje się przejście do innego świata. Marcus postanawia przebyć  Labirynt i wydostać się z tego ponurego miejsca. Po wielu nieudanych próbach i utracie nadziei, Marcus w końcu spotyka w Labiryncie tajemniczą Łowczynię demonów. Marcus ginie potrącony przez samochód. Po śmierci trafia do ponurego świata, w którym lądują ci, którzy umarli czując żal i rozpacz. Okazuje się, że po śmierci nikt nie interesuje się człowiekiem i każdy musi sam zdecydować co chce robić w życiu po śmierci. Zasady panujące w zaświatach wyjaśniają Marcusowi spotkane przez niego barwne postacie: właścicielka gospody Lena, żebrak Arne i rycerz Berengar. Wkrótce nasz bohater dowiaduje się o Labiryncie – najeżonym pułapkami i pełnym potworów miejscu, na końcu którego podobno znajduje się przejście do innego świata. Marcus postanawia przebyć  Labirynt i wydostać się z tego ponurego miejsca. Po wielu nieudanych próbach i utracie nadziei, Marcus w końcu spotyka w Labiryncie tajemniczą Łowczynię demonów.

Dzieci w Biblii

Bogumiła Wróblewska

W książce zawarte jest sześć opowiadań dotyczących postaci dzieci zarówno ze Starego jak i z Nowego Testamentu. Narracja obejmuje relację z Pisma Świętego, jak i interpretację wydarzeń dokonaną przez autorkę. W przykładach biblijnych dzieci mogą rozpoznać samych siebie i spotkać się z Bogiem. Wybrano postacie dzieci i młodzieży, aby ich rówieśnicy – wiele, wiele wieków później mogli się z nimi utożsamić, postawić w ich sytuacji, a także zastanowić się, co wtedy i dziś jest wspólnego i jak budować przyjaźń z Bogiem. Tamte dzieci też miały swoje plany, marzenia, problemy, trudności, rodzinę i  rówieśników. Pewnego dnia spotkały Boga. Jak to odmieniło ich życie? W jakich okolicznościach doszło do spotkania? Co się z nimi działo? Ktoś im towarzyszył, czy byli sami? Jaką można dać odpowiedź na obecność Boga w życiu? Książka jest doskonałą pomocą w pracy z dziećmi. Historie są wzbogacone o część przeznaczoną zarówno dla dzieci i rodziców – znajdują się tam przykładowe pytania, zadania i  odniesienia do Pisma Świętego – tzw. Listy do rodzica. Oprócz pracy w domu może być wykorzystana na lekcjach religii bądź spotkaniach dla dzieci organizowanych przez  wiele wspólnot działających w Kościele. Opowiadania mogą być doskonałą pomocą w wychowywaniu dziecka w świecie wartości chrześcijańskich. Pokazują w jaki sposób Biblia może być zrozumiała dla współczesnego dziecka. „Dzieci w Biblii” zainteresuje czytelników między 6 a 12 rokiem życia i ich rodziców.

Tylko nie śpij 2

Jacek Y. Łuczak

W typowym małym amerykańskim miasteczku dochodzi do serii zabawnych, brutalnych morderstw. Jak zwykle w takich okolicznościach, lokalny szeryf i jego zespół nie dają sobie rady z wyjaśnieniem sprawy. Ale miejscowi nastolatkowie podejrzewają, co się dzieje. No i tradycyjnie wpadają w kłopoty, które kończą się po drugiej stronie powiek. Dosłownie i w przenośni. A w pewnym sensie także po drugiej stronie życia. Ale wówczas z pomocą przychodzi im Ktoś Niezwykle Istotny Z Innego Punktu Widzenia. Książka jest komedią filozoficzną w konwencji horroru science-fiction; kontynuacją nieistniejącej pierwszej części, być może o tym samym tytule. Jacek Y. Łuczak Niezależny dziennikarz w stanie spoczynku, aktor i tekściarz kabaretowy także w stanie spoczynku. Autor przewodników turystycznych. Podróżnik chwilowo w stanie spoczynku.

Creative writing tekstów dziennikarskich

Piotr Lewandowski

Pytanie, jak pisać w sposób kreatywny, czyli oryginalny i ciekawy, zadają sobie nie tylko adepci studiów dziennikarskich, ale każdy dziennikarz, nawet z kilkuletnią praktyką. Pojawia się ono głównie wówczas, gdy zaistnieje problem z tym jak ułożyć kilka zdań na oklepany już temat, by był on chętnie czytany. Poszukiwanie newsa nie zawsze prowadzi do historii istotnych, niektóre z nich są wręcz błahe, mizerne i niewielu czytelników tak naprawdę interesuje się wydarzeniami, które są powszechne w życiu codziennym, a nawet tymi sensacyjnymi, do których przyzwyczaiły nas już media. Dlatego temat, by był zniosły dla czytelnika, musi być zaprezentowany w sposób wzniosły. Praca ta jest wynikiem kilku przemyśleń i analiz związanych ze sztuką pisania. Ponieważ nie ma złotego środka, typu idealnego, czy innej formy złotego cielca, której moglibyśmy hołdować, po to, by stać się idealnymi pisarzami, czy publicystami, dlatego publikację tę należy potraktować jako wykaz kilku, może kilkunastu istotnych wskazówek, które pomogą w tworzeniu oryginalnie brzmiących tekstów, a co za tym idzie wpłyną na kształtowanie tak oczekiwanej na współczesnym rynku kreatywności. Zapewne nigdy nie zastanawialiśmy się nad tym, że tworząc, pisząc kolejne zdania, słowo za słowem, kreujemy przekaz, który będzie rozkodowywany w umyśle danego czytelnika. I to stanowi istotny błąd. Jest to, można przewrotnie stwierdzić, grzech pierworodny wszystkich osób, które zadają sobie pytanie jak pisać w ciekawy sposób. Najprostszą odpowiedzią jest to, by pisać tak, jak samemu chciałoby się czytać. Nie istnieje żadne uniwersum, które przemówi do wszystkich czytelników i wszystkich w jednakowy sposób chwyci za serce. Sukces w ciekawym pisaniu odniesie się wówczas, gdy choć jeden czytelnik stwierdzi, że dany tekst był godny uwagi. Miara sukcesu w profesji dziennikarskiej nie zawsze jest wymierna. Jednak wracając do pierwotnego założenia, trzeba mieć na uwadze do kogo tekst, który tworzymy, jest kierowany. Autorowi, przynajmniej w dniu dzisiejszym, przyświeca myśl o Tobie, czyli adepcie dziennikarstwa, który szukasz sposobu na to by odnaleźć swój styl, bądź w jakiś sposób go udoskonalić skoro już wiesz, jakim jesteś „pisarzem”. Dlatego też postaram się przedstawić Ci podstawowe informacyjne gatunki dziennikarskie w swych ramach teoretycznych, jak również wymienić kilka sposobów na to, by stały się one w przyszłości dla Ciebie wyjątkowo przystępne, a dla czytelnika ciekawe. W związku z powyższym celem niniejszej pracy jest kompleksowa prezentacja i analiza zarówno elementów tekstu dziennikarskiego, takich jak tytuł, lid, korpus jak również metod i środków, które kształtują odbiór tych elementów w sposób absorbujący czytelnika, a także prezentacja rodzaju informacyjnego gatunków dziennikarskich. Na potrzeby tychże rozważań autor podaje założenia w celu weryfikacji, o następującym brzmieniu:     Budowa tekstów dziennikarskich jest podyktowana realizowaną przez nie funkcją pragmatyczną.     Funkcję pragmatyczną w praktyce dziennikarskiej uzyskuje się poprzez środki stylistyczne zarówno językowe jak i pozajęzykowe.     Środki stosowane w praktyce dziennikarskiej służą do utrzymania absorpcji czytelnika.     Rodzaj informacyjny gatunków dziennikarskich zależy od poziomu dominanty informacyjnej w danym tekście. Powyższe założenia zostaną zweryfikowane na przestrzeni niniejszej pracy. Jednocześnie czytelnik, który będzie sięgał po tę publikacje otrzyma określony i subiektywnie wybrany zakres wiedzy z dziedziny creative writing. Monografia będzie utrzymana w duchu podręcznika do nauki sztuki dziennikarskiej, co w zamyśle autora ma nadać jej oryginalny charakter i formę praktyczną. Monografia prezentuje podejście interdyscyplinarne, dzięki czemu możliwe jest zrozumienie procesów, które rządzą obecną prasą i treścią tekstów dziennikarskich. Ujmuje problem kreatywnego prezentowania wypowiedzi słownych, a także dokonuje analizy gatunków informacyjnych. Dzięki tak ograniczonemu polu możliwe jest ujęcie postawionych zagadnień, co umożliwia pełne wykorzystanie metod badawczych.

Krasnale

Marek Stączek

"Proszę się nie bać. Tytułowe krasnale to nie jest zapowiedź infantylnej bajki dla dorosłych. To poważny opis procesu kreatywnego myślenia; zasad, w oparciu o które pracują twórcze zespoły; wskazówek, jak dokonywać zmian w organizacji i jak reaguje na nie człowiek. Tyle że opis ujęty w bardzo atrakcyjnej formie - po to właśnie, by uprzyjemnić lekturę, pojawiły się krasnale. Efekt "kooperacji" Marka Stączka z krasnalami okazał się znakomity. Tę książkę czyta się z wielką przyjemnością. Gorąco polecam." Marcin Rotkiewicz  "Polityka"   "Historia Krasnali to lapidarne i lekkie ujęcie kluczowych zagadnień współczesnego  biznesu - ?kreatywności i zmiany". Marek Stączek w prosty sposób pokazuje funkcjonowanie jednostki i organizacji w procesie zmian, oraz przedstawia zasady innowacyjnego myślenia. Z mojej perspektywy, człowieka który zajmuje się zarządzaniem od 17 lat, to oryginalny podręcznik podpowiadający - jak można uczyć skutecznego myślenia i działania?" Andrzej Szeworski, Prezes Pekao Financial Services   "Zaakceptować zmianę jest rzeczą trudną, a być przy tym kreatywnym wydaje się niemożliwe. Wielką sztuką jest napisać tak prosto i przystępnie o rzeczy, która jest skomplikowana i trudna do przyjęcia. Polecam." Tomasz Kryński, Field Force Trainer, Bayer Sp. z o.o.   EdisonTeam.pl renomowana firma zrzeszająca trenerów-praktyków, osoby z wieloletnim doświadczeniem zawodowym. Oferowane szkolenia i projekty doradcze koncentrują się na realizacji dwóch zasad: "Blisko rzeczywistości - daleko od fikcji". Ideą szkoleń jest jak najbliższe odtworzenie sytuacji z życia zawodowego. Materiały poddawane analizie podczas zajęć to przypadki, z którymi możemy spotkać się na co dzień. "Praktyczne umiejętności". W proponowanych warsztatach rozwijane są takie umiejętności, jak: innowacyjne myślenie, sztuka prezentacji i przekonującego argumentowania, negocjacji, motywacji, zarządzania, skutecznej sprzedaży, kontaktów z mediami.  

Jezus poszukiwany

Paweł Zelwan

Książka Jezus poszukiwany jest osobistym wezwaniem do weryfikacji potocznych wyobrażeń odnoszących się do sylwetki oraz tożsamości Sprawcy chrześcijańskiej wiary. Wezwanie adresowane jest w pierwszej mierze do wierzących, ale jedynie z tej racji, dla której Mistrz z Nazaretu pierwszeństwo dostępu do dobrodziejstw Ewangelii przyznał niegdyś wybrańcom swego Ojca. Zaproszenie do zmierzenia się z zawartą w niej myślą i wiarą kieruję więc także do Czytelników luźno bądź wręcz antagonistycznie związanych z chrześcijańską tradycją, mając nadzieję sprzyjać im w odkryciu, że niechęć do dwoistych dystynkcji powszechnej w naszym kraju, nieledwie państwowej religii ma swoje uzasadnienie nie w prawdzie o Zbawicielu świata, lecz w namiętnych kłamstwach o jego domniemanych predylekcjach. Życzę im, aby byli zdolni wyciągnąć z tego faktu rozsądne, życiowe wnioski. Paweł Zelwan Wersja papierowa do nabycia na stronie: www.e-bookowo.pl

Filozoficzne koncepcje negacji

Tomasz Pawlik

Choć problem negacji jest obecny w myśli filozoficznej od początku jej istnienia, nie jest tak szeroko omawiany jak koncepcje prawdy czy kwestie związane z etyką czy teorią poznania. W literaturze filozoficznej nie wiele jest prac poświęconych filozoficznym koncepcjom negacji.  Praca Tomasz Pawlika jest próbą całościowego ujęcia problematyki negacji, od czasów antycznych. Autor używając licznych przykładów w przystępny sposób odkrywa przed czytelnikiem różne rozumienia negacji przez wybitnych filozofów. Rozdział pierwszy podejmuje kwestię związane z rozumieniem terminów sąd oraz negacji, które pełnią istotną rolę w rozważaniach nad problematyką negacji.W rozdziałach drugim oraz trzecim autor opisuje dwa typy negacji, negację autonomiczną oraz nie autonomiczną, opierając się na analizie wybranych tekstów filozofów, w których rozważaniach pojawiają się kwestie związane z negacją.Czwarty rozdział został poświęcony niemieckiemu filozofowi Gottlobowi Frege i jego rozumieniu negacji. Autor poprzez wcześniejszy wywód próbuje odpowiedzieć na pytanie, postawione na wstępie pracy, czy zaproponowane przez Fregego rozumienie negacji można ulokować w jednym z dwóch jej typów, omawianych we wcześniejszych rozdziałach.  

Przygody Jakuba Zabużańskiego

Marek Dryjer

Wielkie zwycięstwo polskiej husarii w bitwie pod Kłuszynem, zdobycie Moskwy i panowanie na Kremlu. To nie żart, tylko historyczna prawda. Odważni towarzysze hetmana Żółkiewskiego, którzy o świcie z marszu przystąpili do krwawej batalii z liczniejszą armią wroga. Ich najlepsze konie, długie i ostre kopie, pióra przymocowane do siodeł. Las szabel i pałaszy ponad głowami kawalerzystów, kiedy husarskie konie w pościgu galopowały za uciekającym z pola walki rozbitym przeciwnikiem. Skrzydlate rumaki, które z lekkością mknęły pod wiatr. Pegazy najprawdziwsze, a nie konie, jak pisali kronikarze. Ta książka to zapis tamtej bitwy, widzianej oczami Jakuba Zabużańskiego, walczącego u boku dzielnej husarii. To opis niezwykłych przygód młodzieńca, któremu los spłatał figla i wystawił na wielką próbę. Czy młodzik podoła zadaniu? Czym się wsławi podczas krwawej potyczki, czy ocali komuś życie, czy wreszcie przy boku Firleja zaatakuje kolano w kolano wrogich pikinierów ukrywających się za kobylicami, albo pomoże piechocie wyciągnąć falkonety z błota? I co z tym wszystkim wspólnego ma pewien tajemniczy dębowy płot? Jakim człowiekiem okaże się być niejaki Machowski, żartowniś i obżarciuch w jednym, oraz zacnych gabarytów zawadiaka, który z werwą rwie się do bitki i jadła, a i poswawolić, kiedy trzeba umie. Wartka akcja i żywe dialogi, to niewątpliwe zalety tej awanturniczej powieści, pełnej mistrzowskich szarż, krwawych potyczek i ciekawych polemik, zaś opisy husarskiego przyodziewku i uzbrojenia, staropolskiej kuchni, oraz taktyki walki towarzystwa z hetmańskich rot z międzynarodowym wrogiem, przypomną nam odległe i pełne chluby czasy. „Wtem wypadła od strony wojsk cudzoziemskich i zaatakowała odsłonięte skrzydło zdezorientowanego wojska moskiewskiego rozpędzona husaria polska, rozpoczynając rzeź. Rzędy szabli cięły rozbitego wroga, poranione ciała osuwały się na ziemię, martwi jeźdźcy pospadali z koni. Pałasze skąpane we krwi, ciała pokłute strzałami, połamane tarcze, pęknięte czaszki, odcięte członki i łby. Głowy zatknięte na szable. Przekłute tułowia, podziurawione kulami ciała, fragmenty kolorowego odzienia, połamane kopie. Martwe konie i te dogorywające, rzężące niemiłosiernie. Ryk trąb i nieustające w grze werble. Krzyk umierających ludzi. Łuny ognia, dym i ciała pokryte krwią wymieszaną z kurzem. Słabnące wystrzały. Strzępy żupanów i kontuszy. Porwane delie. Burki i opończe zabrudzone. Potargane pasy. Fragmenty zbroi. Obrazy żywcem wyjęte z samego piekła. Zapach spalonej ludzkiej skóry.”        Marek Dryjer ur. 27.05.1976 we Wrocławiu. Miłośnik egzystencjalizmu w literaturze. Publikacje i nagrody: Powieść Droga ślepców, Wydawnictwo Radwan, 2010. Debiut książkowy, który został nominowany do Nagrody Angelusa w 2011 r., dla książek wydanych w 2010 roku. Opowiadanie Trzynasty schron zostało nagrodzone ex aequo główną nagrodą w konkursie literackim POLSKIE POSTAPO 2011 i trafi do druku, stając się częścią pierwszego polskiego postapokaliptycznego uniwersum. Opowiadanie Miasto umarłych ludzi zostało nagrodzone w ogólnopolskim konkursie literackim SECRETUM CALIGO 2012 w kategorii horror i będzie opublikowane w formie e-booka. Opowiadanie Bezprawie zostało wyróżnione w konkursie literackim OPOWIEŚCI NIESAMOWITE 2012 i opublikowane w wydaniu specjalnym czasopisma Opowieści niesamowite.

Uwodzenie w dzień

Frywolny

E-book "Uwodzenie w dzień" to bestseller, który zmienił myślenie setek facetów na temat kobiet i tego jak funkcjonuje ich myślenie. Wydawało Ci się, że nie można podejść do dziewczyny na ulicy lub w autobusie i zabrać ją na kawie ? Jak pisze autor: "Byłeś w błędzie". W środku znajdziesz całą masę praktycznych przykładów jak uwodzić kobiety w dzień. Autor tłumaczy na wielu przykładach dlaczego  tak naprawdę kobiety ulegają facetom, którzy są bardzo bezpośredni i brutalnie szczerzy. Według autora podchodzenie do kobiet w dzień to najskuteczniejszy i najlepszy sposób na poznanie pięknej dziewczyny. Już w pierwszych dniach promocji e-book sprzedał się w rekordowym nakładzie ! Wewnątrz e-booka znajdziesz : -jak rozpocząć rozmowę z kobietą na ulicy/autobusie, -w jaki sposób uwodzić kobiety, które przebywają w większej grupie, -co robić gdy kobieta nie jest Tobą zainteresowana a Ty nie wiesz co dalej mówić, -czy seks z nowo poznaną kobietą w dzień jest możliwy, -w jaki sposób doprowadzić do seksu z nowo poznaną kobietą w ciągu dnia, -historia uwodziciela, który miał ponad 3000 kobiet w łóżku, i wiele wiele innych.

Świniaki

M. Grossman

Ten tomik to najprawdziwsza biżuteria. Perełki satyry napisane błyskotliwie i zabawnie. Prześmiewcze historyjki ocierają się o purnonsens, niestety mają jednak korzenie w rzeczywistości. Udowadniają, że świat od wieków jest rządzony przez trzy namiętności KASĘ, WŁADZĘ I SEKS. Autor zastosował tu ironiczny cudzysłów, czasem przesadne (zgodnie z prawem satyry) przerysowanie. Czytając, doznajesz uczuć określanych przez naszych sąsiadów jako „i śmieszno, i straszno”! Dobrze, że „śmieszno”, bo tylko takie traktowanie zdarzeń i sytuacji może złagodzić kontury tego co straszne. Śmiech zaś, jak wiadomo, jest dobry na wszystko, z wyjątkiem… rozwolnienia. Obyta z zabawnym słowem wychowanka rozlicznych kabaretów, Lidia Stanisławska, piosenkarka, felietonistka, aktorka i pisarka W wersji audio głównym lektorem jest: Jarosław Milewczyk Gościnnie opowiadania czytają: Lidia Stanisławska (Przychodnia) oraz Mariusz Gzyl (Król).

Naucz się w 7 godzin: Jak tworzyć mapy myśli

Irena Sidor-Rangełow, Slavcho Rangelov, Anna Gergana Rangełow

Mapy myśli to najbardziej doskonały sposób na robienie notatek. Dzięki temu wynalazkowi Tonny'ego Buzana, każda informacja może być zapisana w sposób bardzo bliski do tego, w jaki porządkuje ją nasz mózg. Mapy myśli są potężnym instrumentem, który ułatwia zrozumienie i zapamiętanie informacji i stymuluje rozwój myśli twórczej.Ta książka jest przeznaczona dla każdego, kto na co dzień zajmuje się własną edukacją, działalnością naukową, planowaniem, rozwijaniem idei i projektów, produkcją, usługami i handlem; dla małych i dużych uczniów, nauczycieli, studentów, pisarzy, ludzi zajmujących się biznesem i pracujących w różnych branżach, rodziców, gospodyń: jest ona dla każdego, niezależnie od wieku, zainteresowań i obowiązków jakie posiada. Jeśli miewasz zadania związane z porządkowaniem informacji, zapamiętywaniem ważnych rzeczy i planowaniem różnych działań, albo pomagasz swoim dzieciom w ich nauce - ta książka da ci możliwość wykonywania tego łatwiej, szybciej i efektywniej niż dotychczas. Z mapami myśli twoje notatki staną się interesujące i zabawne.Książka "Naucz się w 7 godzin: Jak tworzyć mapy myśli" dostarcza wyczerpującej, praktycznej informacji o tym, dlaczego i jak robić mapy myśli. W ciągu siedmiu godzin możesz zmienić nie do poznania sposób, w jaki zapisujesz informację. Znajdziesz tu ciekawe przykłady - pomogą ci one szybko i z łatwością opanować umiejętność sporządzania map myśli, a ćwiczenia dadzą ci możliwość doskonalenia nowych umiejętności na każdym etapie. Książka zawiera 28 kolorowych ilustracji, które obrazują każdy krok opisany w tekście. Wszystko to ma na celu, by ta lektura była przyjemna w czytaniu, jej materiał dostępny, a umiejętność sporządzania map myśli przychodziła z lekkością.Godzina ITony Buzan i mapy myśli.Trzy kroki ku tworzeniu mapy myśli.Godzina IISposoby, którymi odbywa się proces myślenia.Jak wykonać rozwinięte mapy myśli.Godzina IIIMyślenie jako nieprzerwany łańcuch skojarzeń.Mapy myśli, jako odzwierciedlenie myślenia.Określanie słów kluczowych i słów kreatywnych.Godzina IVRóżne funkcje lewej i prawej półkuli mózgowej.Jak zaangażować cały mózg podczas nauki.Godzina VEwentualne trudności podczas tworzenia map myśli i jak sobie z nimi radzić."Gimnastyka sportowa dla mózgu".Godzina VIZastosowania map myśli.Godzina VIIPewne prawa, którym podporządkowana jest nasza pamięć.System powtórek materiału.

Mroczna tajemnica Sgt. Adeli White

Marcin Brzostowski

„Mroczna tajemnica sierżant Adeli White” – to opowiadanie (kryminał), którego główny bohater, inspektor Franco Fog, znany z powieści „Zemsta kobiet”, ma za zadanie rozwiązać zagadkę dotyczącą kradzieży niezwykle cennego pierścionka (brylantu), będącego główną nagrodą w konkursie Miss Policji. Kiedy sprawa zostaje rozwiązana, pojawiają się niespodziewanie problemy natury obyczajowej. Czym skończy się dla Franco Foga spotkanie ze zdesperowaną panią sierżant, niech przekona się sam Czytelnik.

Świetliste duszki

Rafał Kado

Oto co nieco dla najmłodszych czytelników ebooków."Świetliste duszki" to zilustrowana bajka o rycerskim lisku i dzielnym duszku, którzy mają za zadanie obronić świetlistych mieszkańców wyspy przed złym czarownikiem.

Czas żęcia

Zbigniew Bressa

„Poczuł się wojownikiem. Bojaźń zastąpiła odwaga, strach – brawura i desperacja. Postanowił udowodnić sobie i innym, że w obronie bliskich gotów jest ponieść najwyższą ofiarę. Namacał dłonią rękojeść bagnetu, poprawił tkwiący za paskiem toporek, przykucnął, oparł lufę karabinu na marmurowym krzyżu, przeładował i wziął na muszkę żołnierza stojącego najbliżej Racheli.” Fragment książki.   Osamotniony dom, zaniedbany cmentarz i szczere pola dookoła. Zbliżała się wojna. Wydawało się, że los posesji jest przesądzony, że nadchodzi nieuchronna klęska. Rozpoczęła się walka o przetrwanie. Na usta czytelnika cisną się pytania: kto w tej potyczce zwycięży? Czy z posiewu kobiecego potu i krwi wyrosną dorodne roślinki?  Wreszcie: czy nadejdzie radosny czas żęcia?