Biedny Miro

Celina Gładkowska

Opowieść o smutnym życiu pewnego chłopca i jego ukochanego psa, która pokazuje nam, jak wielka może być miłość, jaka wierność, jakie bezgraniczne oddanie psa i jak bardzo zwierzęta zasługują na to by je nie tylko szanować, ale i kochać... chociaż nasza miłość ku nim zapewne nigdy nie dorówna ich miłości do nas, bo chyba żaden człowiek nie zaryzykowałby życia w obronie swojego psa, a pies...

Edda Starsza

Snorri Sturluson

Najdalej na północ wysunięty skrawek Europy, wyspa lodowców i wulkanów, starożytna Ulthima Thule - Islandia, czyli dosłownie Ziemia Lodu, przeciętnemu człowiekowi mimowolnie kojarzy się z tajemniczym światem starogermańskich bogów i bohaterów. A to za sprawą dwu wybitnych dzieł literatury średniowiecznej - Eddy starszej, poetyckiej i Eddy młodszej, prozaicznej, na kartach których opisano świat, który już dawno pogrążył się w mroku pradawności... Książka zawiera tekst Eddy starszej (poetyckiej) i młodszej (prozaicznej)

Staszowscy duszpasterze w okresie międzywojennym

Agata Łucja Bazak

Opracowanie poświęcone działalności księży, którzy pracowali w parafii pw. Świętego Bartłomieja w Staszowie w latach 1918-1939. Opracowanie bibliograficzne, którego dokonała autorka zostało uzupełnione licznymi cytatami opinii o kapłanach i ich pracy oraz listami samych księży, jak i parafian, kierowanych do biskupów w sprawach dotyczących posługi tychże kapłanów.

Carmen

Prosper Mérimée

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française. Carmen nowela autorstwa Prospera Mériméego, opublikowana po raz pierwszy w 1845 roku. Główny bohater, żołnierz José, poznaje piękną Cygankę o imieniu Carmen. Zakochuje się w niej bez pamięci. Pod wpływem tego uczucia bardzo się zmienia. Był uczciwym człowiekiem, jednak by przypodobać się ukochanej, wkracza w środowisko przestępcze. Zaprzepaszcza szansę na własną karierę i nie cofa się nawet przed zbrodnią Nowela była kilkakrotnie ekranizowana. Na jej postawie Georges Bizet stworzył swoją słynną operę o tym samym tytule. (Za Wikipedią)

Gość z grobu

Antoni Pietkiewicz

Znakomite opowiadanie z dreszczykiem zapomnianego już nieco autora, Antoniego Pietkiewicza napisane po mistrzowsku pokazuje ludzkie serca i dusze, codzienne i niecodzienne problemy, które nie zawsze muszą się dobrze kończyć, czy mieć dobre rozwiązanie. Opowiadanie prowadzi nas też w świat upiorów, które nie darowują popełnionych przez żywych występków. Bo tak jak każde dobro musi zostać nagrodzone, tak każda zbrodnia ukarana. I niekoniecznie po śmierci, ale już, teraz, za życia. Czasem nawet ręką zmarłego...

W poszukiwaniu Boga

Marek Tylkowski

Książka "W poszukiwaniu Boga" zawiera przemyślenia związane z wieloletnimi poszukiwaniami religijnymi autora, w których czasie badał buddyzm i różne wyznania chrześcijańskie. Zaczyna się od krytycznego spojrzenia na buddyzm oraz porównania duchowości buddyjskiej i chrześcijańskiej. Zawiera analizę kontrowersji i różnic pomiędzy różnymi wyznaniami chrześcijańskimi oraz wewnątrz Kościoła katolickiego w szczególności. Znajdują się w niej też refleksje dotyczące relacji między wiarą religijną a nauką i kulturą. Przedstawia też krótkie wprowadzenie do duchowości koptyjskiej.

Listy miłosne Marianny d'Alcoforado

Marianna d'Alcoforado

Listy to utwór literacki wydany w 1669 we Francji, zawierający pięć listów miłosnych portugalskiej Marianny d'Alcoforado zakonnicy do francuskiego oficera - prawdopodobnie do markiza Noëla Bouton de Chamilly - uznawany przez badaczy za arcydzieło literatury światowej oraz przykład wczesnej powieści epistolarnej. Od momentu wydania utwór cieszył się nadzwyczajną popularnością wśród czytelników, a kwestia ich autentyczności i autorstwa stała się przedmiotem zażartych dyskusji badaczy i myślicieli na przestrzeni kolejnych wieków.

Spadkobierca skarbów ojcowskich

Aleksander Szczęsny

Zbiór baśni pióra znakomitego, chociaż zniszczonego przez krytykę literacką, tworzącego krótko, zmarłego przedwcześnie, który nie został przyjęty do grona podziwianych, o których także dziś się już nie pamięta. Niniejszy zbiór opowieści dla dzieci zawiera baśnie: Henryk z Góry, Litość nagrodzona, Chora mateczka, O królewiczu, pastuszku i gniazdku, Zniszczony obraz, Trzy mądre rady. Te baśnie naprawdę warto przeczytać.

Świat w letargu. The Poison Belt

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Challenger wysyła telegramy z prośbą do swoich trzech towarzyszy z Zaginionego Świata - Edwarda Malone, Lorda Johna Roxtona i profesora Summerlee o dołączenie do niego w jego domu pod Londynem i instruuje każdego z nich, aby przyniósł tlen. Podczas podróży widzą, że zachowanie ludzi staje się dziwne i nieobliczalne. Po przybyciu zostają wprowadzeni do zapieczętowanego pokoju wraz z Challengerem i jego żoną. W trakcie swoich badań nad różnymi zjawiskami Challenger przewidział, że Ziemia wejdzie w pas jadowitego eteru. Uszczelnia zatem pomieszczenie z butlami z tlenem, który słusznie uważa, że przeciwdziała działaniu eteru. Cała piątka czeka na przejście Ziemi przez pas trucizny, obserwując świat na zewnątrz umierających ludzi i zwierzęta...

Macocha

Xavier-Henry Aymon de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) był popularnym francuskim powieściopisarzem. Autor powieści w odcinkach i popularnych sztuk teatralnych, najbardziej znany jest z XIX-wiecznego bestsellera La Porteuse de pain (Handlarz chlebem), który został po raz pierwszy opublikowany w Le Petit Journal w latach 1884-1889. Dzieło Les Filles de plâtre (Córki tynkarza), ukazujące się w 1855 roku, zostało potępione jako obsceniczne, a Perrin został osądzony i skazany na trzy miesiące więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków. Tutaj polecamy lekturę równie świetnej powieści, której początek poniżej prezentujemy: „Historia miłości. Noc od dwóch godzin już zapadła, choć była to dopiero godzina ósma wieczorem, ale w listopadzie zmierzcha się wcześnie. W tym to właśnie miesiącu r. 1867 rozpoczyna się nasze opowiadanie. Rano szron biały pokrywał ziemię, po południu jednak powietrze stało się ciężkie, przesiąknięte elektrycznością. Człowiek przeszło sześćdziesięcioletni, w ubraniu duchownego, siedział w szerokim, staroświeckim fotelu. Nogi obute w skórzane trzewiki z posrebrzanymi niegdyś klamrami, trzymał oparte na kominku. Łagodne światło lampy, przyćmione zieloną umbrelką, oświetlało niewielki pokój, który, o ile można było sądzić z umeblowania, służył zarazem za pokój jadalny i gabinet. W łagodnym półcieniu ksiądz czytał swój brewiarz...”.

Kronika Dytmara biskupa merseburskiego

Thietmar

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Thietmar z Merseburga (imię to odpowiada współczesnemu Dietmar; ur. 25 lipca 975 prawdopodobnie w Walbeck, zm. 1 grudnia 1018 w Merseburgu) biskup merseburski, kronikarz, autor Kroniki, ważnego źródła historii Niemiec i Polski.Trzeci z kolei syn grafa Zygfryda von Walbeck i jego żony, Kunegundy. Elementarne wykształcenie odebrał u Emnildy, ciotki swego ojca, w Quedlinburgu. W roku 987 oddany do klasztoru św. Jana na Górze w Magdeburgu, gdzie przez trzy lata pobierał dalsze nauki pod okiem opata Rykdaga. Decydującym, jeśli chodzi o umysłowość Thietmara, był jednak kolejny etap jego edukacji, kiedy to przyszły kronikarz i biskup uczył się w magdeburskiej szkole katedralnej. Kierowali nią kolejno: mistrz Ekkehard zwany Rudym, a po nim mistrz Geddo. Pobyt w Magdeburgu wywarł również wpływ na jego światopogląd odtąd stał się gorącym orędownikiem akcji misyjnych wśród Słowian, prowadzonych w ramach zależności od Kościoła i państwa niemieckiego. Nigdy nie znalazła u niego poparcia uniwersalistyczna idea odnowienia Cesarstwa Rzymskiego lansowana przez cesarza Ottona III. Wspierał za to aktywnie jego następcę, Henryka II, który skupiał się głównie na konsolidacji i wzmacnianiu roli Niemiec w Europie, a zwłaszcza w Italii. W 1009 roku zmarł biskup merseburski Bozo. Thietmar został jego następcą. Zmarł w 1018 roku. Kronika w części obejmującej schyłek IX wieku i znaczną część wieku X opiera się na znanych Thietmarowi dziełach historiograficznych i hagiograficznych. Jej wartość jednak wzrasta w tych partiach, w których Thietmar korzysta z tradycji ustnej oraz z własnego doświadczenia jako świadka wydarzeń. Poza dziejami Merseburga i państwa niemieckiego, Thietmar zawarł w niej również wiele informacji dotyczących historii Europy, także ziem polskich. Zrelacjonował m.in. zjazd gnieźnieński i wojny cesarza Henryka II z księciem Bolesławem I Chrobrym. Thietmar bardzo niekorzystnie przedstawiał Słowian, co być może wiąże się z jego rodzinnymi tradycjami. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Thietmar_z_Merseburga)

Wędliny domowe. Solenie, wędzenie i marynowanie mięsiwa

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Wędliny domowe autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 40 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to: 1. Informacje ogólne. 2. Mięso peklowane (pekeflejsz). 3. Wędzenie peklowanego mięsa. 4. Baranina wędzona. 5. Wędliny litewskie. 6. Szynki do jedzenia na surowo. 7. Szynki do gotowania. 8. Polędwice. 9. Polędwica wołowa. 10. Balerony i szynki w pęcherzu. 11. Kiełbasy wędzone. 12. Słonina i boczki wędzone. 13. Słonina solona. 14. Głowizna. 15. Salami (na Kresach salcesonem zwane). 16. Salcesony (salami) litewskie. 17. Blutwursty. 18. Leberwursty (wątrobianki na Pomorzu leberkami zwane). 19. Zylc (salceson). 20. Rolada wieprzowa. 21. Rolada z prosięcia. 22. Szynka z cielęciny. 23. Kiełbasy do smażenia. 24. Półgęski litewskie. 25. Półgęski zwijane. 26. Kaczki wędzone. 27. Udka gęsie wędzone. 28. Kiełbasa gęsia. 29. Kiełbasa strassburska. 30. Kiszki kaszane. 31. Kiszki czarne francuskie (Boudins noirs). 32. Kiszki z kaszki krakowskiej. 33. Kiszki ryżowe. 34. Serdelki. 35. Parówki. 36. Kiełbasa krakowska gotowana. 37. Kiełbasa krakowska wędzona. 38. Węgierska słonina. 39. Sadło wieprzowe. 40. Szmalec wieprzowy.

Saga o Eryku Rudym. Eirîks Saga Rauða

Nieznany

Saga o Eryku Rudym (Eirîks Saga Rauða), będąca jedną z dwóch sag winlandzkich, opisuje Eryka Rudego wygnanego na Grenlandię, a następnie odkrycie Winlandii, czyli Kraju Winorośli, przez jego syna Leifa Erikssona zwanego też Szczęśliwym. Dzięki szczegółowym opisom zawartym w sadze można – choć w dużym przybliżeniu – umiejscowić rejony na kontynencie północnoamerykańskim, do których dotarli na pięćset lat przed Kolumbem nordyccy odkrywcy.

Historia królów elekcyjnych od Zygmunta III do Stanisława Augusta

Ignacy Potocki

Z wprowadzenia: Historia królów elekcyjnych, napisaną została przez Ignacego Potockiego i z rękopisu jego ręką skreślonego przepisana. Nie tyle nowych spostrzeżeń, badań, przyczyn i skutków tychże w tej zwięzłej a treściwej pracy poszukiwać należy, jak jędrności i oryginalnych na cały tok dziejów poglądów. Ocenią ludzie światli, jak biegłym aż do wirtuozostwa być trzeba w znajomości dziejów krajowych, by je tak dokładnym obrazem w te ciasne móc ująć ramy. Praca ta wreszcie przede wszystkim jest cenną i ciekawą jako spuścizna literacka takiego wielkiego męża stanu a patrioty znakomitego, jakim był Ignacy Potocki, a co najmniej ciekawe, to i sąd, jaki o epoce współczesnej sobie wydał.

Portret

Nikołaj Gogol

Portret to historia młodego i bez grosza artysty Andrieja Pietrowicza Czeczkowa, który w sklepie ze sztuką natrafia na przerażająco realistyczny portret i jest zmuszony go kupić. Obraz jest magiczny i stawia go przed dylematem zmagać się, by w oparciu o własne talenty utorować sobie drogę w świecie, czy przyjąć pomoc magicznego malarstwa dla zagwarantowanego bogactwa i sławy. Postanawia stać się bogatym i sławnym, ale kiedy spotyka portret innego artysty, który jest czysty, nieskazitelny, piękny jak panna młoda, zdaje sobie sprawę, że dokonał złego wyboru.

Skrzypce Rotszylda

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Akcja rozgrywa się w niewielkim miasteczku, które zamieszkiwali prawie wyłącznie starzy ludzie, w którym główny bohater mieszka i pracuje jako grabarz - Jakow Iwanow, którego mieszkańcy nazywają po prostu Jakowem. Oprócz swojego głównego dochodu Jakub otrzymywał również dochody z gry na skrzypcach, zwykle na weselach i koncertach miejscowej orkiestry, w której większość muzyków była Żydami. Grał dobrze, ale z powodu niegrzecznego stosunku do flecisty orkiestry Rothschilda, który wzbudził pogardę i nienawiść Jakuba do jego żałosnej gry, nie był często zapraszany i tylko w nagłych wypadkach. Ogarnięty ciężkimi myślami Jakow ma koszmary, choruje i ponownie udaje się do szpitala, aby zobaczyć ratunku Bohater dochodzi do wniosku, że człowiek traci życie, a tylko śmierć jest dobra. W tak ponurym nastroju Jakow bierze skrzypce, wychodzi z chaty i nie spodziewając się tego gra żałosną melodię. Przywołuje Rothschilda, który wszedł na dziedziniec, i opowiada o swojej chorobie. Potem cały dzień leżał w łóżku w udręce wspominając krzyk Żyda, Jakub przekazał mu swoje skrzypce jako przeprosiny za całe cierpienie. (za Wikipedią).