Górskie powietrze i inne opowieści

Arne Garborg

Arne Garborg, właśc. Aadne Eivindsson Gaborg (1851-1924) – norweski poeta, dziennikarz i tłumacz. Pochodził z gminy Time (w Jæren, Rogaland). Był jednym z ośmiorga dzieci rolnika. Od 1872 r. pracował jako dziennikarz m.in. „Dagbladet” i założonej przez siebie „Den 17de Mai”, później „Norsk Tidend”. Pisał w języku nynorsk. W powieściach, esejach i wierszach poruszał tematykę konfliktów między tożsamością narodową a europejską, jednostką a społeczeństwem, wymogami religii a współczesną cywilizacją i codziennym życiem człowieka. (za Wikipedią). Ta właśnie tematyka występuje w niniejszym zbiorze opowiadań, który zawiera utwory: „Morze”, „W stowarzyszeniu młodzieży”, „Śmierć”, „Lars z Lia”, „Górskie powietrze”, „Starzy i młodzi”, „Na halach”.

O Słowiańszczyźnie przed chrześcijaństwem

Zorian Dołęga Chodakowski

O Słowiańszczyźnie przed chrześcijaństwem i Wawrzyńca Surowieckiego zdanie pismie temże z dodaniem krótkiej wiadomości o Chodakowskim i korespondecyi jego: Zniknęły przed wiedzą uczoną dzieje, obrzędy i zwyczaje nasze w epoce wielobóstwa. Nie sprzyjała oświata Europy całemu czasowi, w którym Krzyż święty wznosić się począł wśród rozległej i podzielonej Sławiańszczyzny. Pierwsi posłańcy do nas z wiarą dzisiejszą dalecy byli od umiarkowania, ażeby mieli co oszczędzić dla historii i wieków, i ten nieprzychylny zapał w ich następcach ledwo do naszych czasów nie doszedł. W tym duchu dziesięciu lub więcej władców naszego plemienia kolejno wywracali budowę przyrodzonym natchnieniem wzniesioną i obok nowych prawideł nieba nie zdołali zabezpieczyć własności ziemskiej, która by przetrwała do nas i była ichże samych pamiątką. Wypadek ten jest najgłówniejszym w Sławiańszczyźnie, bo całą jej rozległość z czasem objął, upoważnił nowo tworzące się dzielnice i coraz więcej pomnażał. Ogniwa nowej wiary wcielały niepodobnych nas do reszty narodów Europy. Uczęszczał Słowak z nabożeństwa lub potrzeby do Rzymu lub Carogrodu, a przejąwszy się nienawiścią wzajemną stolic chrześcijaństwa, zapalał pochodnie wiekuistych wojen na przestrzeni swojej o to, że nie jednej głowie uświęconej daninę płaciła. Biada nam! Długo nazbyt przetrwaliśmy w tych obłędach. Nie wspomniałbym ich może, gdyby nie miały zgubnego wpływu na ten zakres naszej historii i nie były pierwszym podkopem miłej nam zawsze narodowości. Czas przyszły wyjaśni tę prawdę, że od wczesnego polania nas wodą zaczęły się zmywać wszystkie cechy nas znamionujące, osłabiał w wielu naszych stronach duch niepodległy i kształcąc się na wzór obcy, staliśmy się na koniec sobie samym cudzymi.

Katedra Notre-Dame w Paryżu (Dzwonnik z Notre-Dame)

Wiktor Hugo

‘Katedra Notre-Dame w Paryżu’ – powieść Wiktora Hugo znana w Polsce również pod tytułem „Dzwonnik z Notre-Dame”, osadzona w czasach późnego średniowiecza. Według słów samego autora, jest to „obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta”. Osią powieści jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo do pięknej Cyganki Esmeraldy. Książka wydana w 1831 roku porusza nietypowe jak na tamte czasy problemy zgubnego pożądania i tolerancji. W powieści nie ma nic białego ani czarnego, są tylko odcienie szarości. Nie ma też tu jednoznacznie złej postaci, a nawet okrutne czyny Frolla można zrozumieć i budzi on współczucie, a nawet sympatię czytelnika. Książka została napisana pod wpływem odnalezienia przez autora greckiego napisu „ΑΝАΓΚΗ” („Przeznaczenie”) na ścianie Katedry Notre-Dame. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Katedra_Marii_Panny_w_Paryżu)

Zędaszta. Awesta Wielka. Miano Słowiańskie w ręku jednej Familii od trzech tysięcy lat zostające czyli nie Zendawesta a Zędaszta to jest Życiodawcza książeczka Zoroastra

Nieznany

Pełny XIX-wieczny przekład na język polski autorstwa Ignacego Pietraszewskiego. Dzieło Pietraszewskiego wydane było w ramach wydawnictwa zeszytowego i składało się z trzech tomów. Tom IXV (Berlin 1857) przedstawia pierwsze 8 rozdziałów Księgi Wendidat, składa się z perskiego oryginału księgi i zawiera jej tłumaczenia na język francuski, polski oraz niemiecki. Wydanie to zostało później wznowione w roku 1858XVI. Kolejny tom II dopełnił do końca tekst Księgi Wendidat i wydany został w 1862 r.XVII. Tutaj tekst składa się także z perskiego oryginału księgi wraz z jej tłumaczeniami na języki francuski i polski. Ostatni w końcu, III tom dzieła, zawiera Księgi Wisperad i Jasna, opatrzone oryginałem perskim wraz z tłumaczeniami na języki francuski i polski. Tom ów ukazał się w 1862 r.XVIII W niniejszym wydaniu postanowiliśmy wznowić jedynie tłumaczenie Awesty Pietraszewskiego na język polski. Autorom niniejszej edycji przyświecał cel maksymalnie jasnego i komunikatywnego dla dzisiejszego czytelnika przekazania „ducha” tego tłumaczenia. Zachowano więc oryginalną składnię zdań i tam gdzie to było tylko możliwe – zachowano archaizmy. Usunięto za to liczne błędy zecerskie, rozdzielono tzw. „zbitki” słowne – zgodnie z dzisiejszymi prawidłami języka polskiego oraz, w przypadkach mogących wywołać problemy z jasnością niektórych słów, zastosowano ich zapis fonetyczny. Uwspółcześniono także interpunkcję.

Dywan wschodni. Egipt

Antoni Lange

Z literatury egipskiej w ścisłym tego słowa znaczeniu, pozostało nam niewiele. Być też może dlatego, że było jej niewiele. Posiadamy trochę powiastek, trochę pieśni ludowych, wreszcie utwór pośredni między kroniką a eposem, znany pod nazwą Ramesseida, dzieło rzekomo Pentaura; niektórzy widzą w tym poemacie egipskim pierwowzór Iliady. Należy przypuszczać, że literatura egipska, jaka nam pozostała hieratyczna, kapłańska, zaklinawcza, mitologiczna i teologiczna nie obejmowała całego życia Egipcjan. Dusza Egipcjan była zdaje się bezwzględnie opętana sprawą śmierci i nieśmiertelności; wszystkie Księgi Umarłych, hymny do bogów i t. d. poruszały przede wszystkim tę, a nie inną sprawę. Ale skądinąd wiemy, że Egipcjanie byli bardzo weseli; że Egipcjanki były bardzo namiętne i w sztuce miłości wyćwiczone; że rozmyślając ciągle o śmierci, Egipcjanie kochali życie. Kielichy, w których pijali wino na ucztach, miały zawsze na sobie trupią głowę; nie znaczyło to jednak Memento mori, ale właśnie Carpe diem, bo śmierć nadchodzi rychło. Mimo to ostatecznie tajemnica śmierci i połączona z nią obrzędowość nadała wyraz religijno-grobowy większości pomników literackich Egiptu, których zbiór tutaj prezentujemy.

Nad Niemnem

Eliza Orzeszkowa

Nad Niemnem społeczno-obyczajowa powieść pozytywistyczna Elizy Orzeszkowej z 1888 roku. Trzytomowy utwór przedstawia panoramę polskiego społeczeństwa drugiej połowy XIX wieku, nawiązując również do czasów powstania styczniowego. Powieść publikowano po raz pierwszy w odcinkach na łamach Tygodnika Ilustrowanego od stycznia do grudnia 1887. W postaci książkowej Nad Niemnem ukazało się w edycji warszawskiego Gebethnera i Wolffa w roku następnym. Stanisław Brzozowski nazwał Orzeszkową młodszą siostrą Mickiewicza. Popularność powieści przekroczyła oczekiwania autorki, ale spowodowała też zainteresowanie cenzury, o ile pierwsze wydania przeszły bez zastrzeżeń, o tyle planowane czwarte, w 1890 roku, zostało wstrzymane. (Za Wikipedią).

Król Duch, czy Królowie-Duchy? Przyczynek do niedokończonej epopei Juliusza Słowackiego z dodatkiem jej tekstu

Ignacy Matuszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Król-Duch, uważany przez długi czas za mętny chaos majaczeń obłąkanego na wpół artysty, staje się, dzięki wytrwałym pracom kilku krytyków czcicieli Słowackiego, z każdym rokiem przejrzystszy, jaśniejszy i zrozumialszy dla ogółu. Ignacy Erazm Stanisław Matuszewski (1858-1919) krytyk literacki, współpracownik Przeglądu Tygodniowego, kierownik literacki Tygodnika Ilustrowanego, autor artykułów w czasopiśmie Witeź, kierownik działu humanistycznego Encyklopedii Orgelbranda, prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy. Syn Ignacego, powstańca styczniowego, i Eufemii z Lisieckich. Ojciec pułkownika Ignacego Matuszewskiego, ministra skarbu II Rzeczypospolitej. Jego główna praca krytyczna dotyczyła późnej, mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego, o której opublikował studium Słowacki i nowa sztuka w 1902 roku. Wskazywał w niej prekursorstwo autora Króla-Ducha wobec polskiego i europejskiego modernizmu. Interesował się spirytyzmem i mediumizmem: w 1896 roku wydał pracę Czarnoksięstwo i mediumizm, w której przedstawił rys historyczny tych zjawisk, a także opisał własne doświadczenia z medium Eusapią Palladino, którą poznał po sprowadzeniu jej do Warszawy przez Juliana Ochorowicza. (za Wikipedią)

Państwo duchów

Jan Domaszewicz

Przenieśmy się myślą w tę niezmierną krainę, którą zowiemy państwem duchów; na próżno usiłują zbadać dwa miejsca, czyli raczej dwa różne położenia, które są udziałem dusz: wieczność na zawsze pozostanie niezgłębioną przepaścią. Jakim jest to mieszkanie, z którego się nigdy nie powraca, o którym nie można wyrobić sobie prawdziwego wyobrażenia, i jakie pomimo całego naszego oświecenia i naszych nadziei zupełnie nie takie się nam okaże, jak je sobie wyobrażamy? Wiadomo, że dusza, odłączywszy się od śmiertelnego ciała, przechodzi do przybytku nieśmiertelnego świata; wiadomo, że wyobrażenia ziemskie znikają, że duch czynny i przenikliwy zajmuje się jedynie Istotą nad istotami. Lecz w jaki sposób ta przemiana się uskutecznia? Ludzie zmysłowi nie mogą sobie wyobrazić, żeby dusze jako czyste duchy mogły jedne z drugimi dzielić się swymi myślami bez pomocy języka i uszu. Jednakże prawdziwa metafizyka uczy nas, że przez wzajemną znajomość wyobrażeń można komunikować się myślą. Niepodobna sobie wyobrazić, jak niesłychanie czynność i wzniosłość duszy, zaraz po opuszczeniu ciała, wzmaga się: ona nie myśli już za pośrednictwem zmysłów, lecz myśli sama przez się. Więcej dowiemy się po przeczytaniu tej książeczki...

Długonogi Iks

Jean Webster

Siedemnastoletnia Agata Abbot (w oryginale Jerusha Abbot) całe życie spędziła w sierocińcu – Domu Wychowawczym im. Johna Griera. Jej los odmienia się nieoczekiwanie gdy jeden z opiekunów placówki przypadkiem odkrywa jej talent literacki i funduje stypendium umożliwiające ukończenie ekskluzywnego college'u. Dobroczyńca pragnie pozostać anonimowy – Agata nie zna nawet jego nazwiska. Musi jednak co miesiąc informować go listownie o swoich postępach w nauce i życiu w college'u. Dziewczyna z zapałem wywiązuje się z zadania. W pełnych humoru, kilkunastostronicowych epistołach barwnie opisuje swoje codzienne przygody. Tożsamość tajemniczego opiekuna Agata – wraz z czytelnikiem – odkrywa na ostatniej stronie powieści. (za Wikipedią).

Lechia, Sarmaty, Puny i Ślachta

Szczęsny Morawski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Kolejna pozycja wznowiona przez Wydawnictwo Armoryka, a dotycząća naszych korzeni, pradziejów i tradycji, objaśniająca wiele pojęć, znaczenie i pochodzenie nazw i ukazująca starożytność naszego narodu. Książka zawiera następujące rozdziały: Sarmaty, Azy, Kimry r. 780, Rok 633 Skoloty, Nury. Rok 513 Dariusz. Sarmaty nad Dniestrem. Sarmackie góry. Feniki (Fenicjanie) w Lechii. Beskid Wielki. Lechia. Zasiew, żniwo, pożywienie. Pomieszkanie. Bydło, kozy, owce. Świnie. Koń. Podwody. Odzienie. Płótno. Narzędzia lechickie. Narzędzia fenickie. Naczynia. Kruszce. Brąz, czyli spiża. Górnictwo. Sól. Jantar. Kupiectwo. Oręż, broń, wojna Lechów. Wojenka Feników (Fenicjan). Ślachta. Dzieje wychodźstwa Feników-Punów. Sydon i Tyr. Rok 480 Xerxes. Rok 350 Artaxerxes. Rok 344 Alexander burzy Nowy Tyr. Wychodźstwo niedobitków w Czarnomorze. Magury, kiczory nad Istrem, Seretem, w Czarnohorze, w Miodoborach. Przed Łotwą cofają się. Miecze brązowe. Łotwa, Basterny, Jahcygi. Puny Kartagi. Lechy rolnicy. Kmiecie wojacy. Ślachta puńska. Grody, Kraków, Wawel. Państwo lechickie, żupany, starosty, sądy, sejmy. Sącz i Świdniki. Niemce. Wanda. Rok 167 Rzymianie. Rok 260 Gody z Łotwą an Czarnomorze.

W puszczy

Adolf Dygasiński

Kiedy stanął pod drzewem, trudno go było odróżnić od jakiej krzewiny lub pniaka. Miał też podobno przy tym jakąś tajemniczą umiejętność przysiadania, przystawania i zaczajania się tak wytrwałego, iż potrafił wybornie oszukiwać bystre i czujne zmysły zwierząt. Opowiadano, że prawe oko miał na wierzch wysadzone, a dolna część oprawy tego oka była zupełnie odwrócona i krwawo świecąc, opuszczała się ku dołowi. Lewe znów oko miało posiadać barwę siwą, czarną i zielonkowatą. Wszystko to nadawało fizjognomii wyraz nadzwyczaj szpetny. Chytrość lisa, dzikość wilka, drapieżność jastrzębia i pożądliwość piekielnika stanowiły moralne cechy Kostucha podług wyobraźni ludowej. Niby krzaki siwego mchu na dębowej korze, unosiły się gęstym opłotkiem brwi pod wąskim czołem, pomarszczonym w głębokie bruzdy i mającym barwę suchych liści. Twierdzono, że Kostuch nie wydaje dźwięków ludzkiej mowy, że jest zawsze ponury, milczący, zły. Zwierzęta miał prześladować z nadzwyczajną namiętnością, ponieważ nie tylko był żarłocznym i chciwym na ich mięso, lecz doznawał rozkoszy na widok krwi przelanej.

Falk: Wspomnienie. Falk: A Reminiscence

Joseph Conrad

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Poznaj fascynującą opowieść Josepha Conrada "Falk: wspomnienie", w przekładzie Anieli Zagórskiej, gdzie tajemnicza przeszłość i dramatyczne emocje splatają się w niezapomnianą historię. Narrator, młody kapitan statku handlowego na Malajskim Archipelagu, staje się świadkiem intrygującej rywalizacji między dwoma mężczyznami o serce młodej kobiety. Jako nowo mianowany oficer Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, kapitan zmaga się z porządkowaniem spraw zaniedbanego statku, który wcześniej był w rękach nieodpowiedzialnego dowódcy. Jego życie komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w porcie spotyka rodzinę Hermanna, dowódcy statku "Diana", której spokojna, rodzinna atmosfera początkowo przynosi mu ukojenie. Jednak wszystko zmienia Falk, właściciel jedynego holownika w porcie, który, zakochany w siostrzenicy Hermanna, zaczyna widzieć w kapitanie rywala. Z tego powodu Falk odmawia obsługi statku kapitana, a nawet na krótko porywa "Dianę", aby odsunąć dziewczynę od domniemanego konkurenta. Kiedy jednak okazuje się, że narrator nie ma żadnych zamiarów wobec młodej kobiety, zgadza się on poprzeć Falk w jego staraniach o jej rękę. Zanim jednak dojdzie do szczęśliwego zakończenia, Falk czuje, że musi wyjawić mroczny sekret ze swojej przeszłości - makabryczny czyn, do którego został zmuszony, by przeżyć. Hermann, początkowo zszokowany tym wyznaniem, nie chce zgodzić się na związek siostrzenicy z Falkiem. Jednak miłość zwycięża, a para ostatecznie łączy się w małżeństwie. "Falk: wspomnienie" to głęboko poruszająca opowieść o moralnych dylematach, walce z przeszłością i ostatecznym triumfie miłości, która pokonuje wszelkie przeszkody. Conrad w mistrzowski sposób kreuje atmosferę napięcia i niepewności, czyniąc z tej powieści pozycję obowiązkową dla każdego miłośnika literatury.

Królowa Margot

Aleksander Dumas (ojciec)

"Królowa Margot" to powieść historyczna autorstwa Alexandre'a Dumasa. Osadzona w Paryżu, w 1572 roku, w czasach panowania Karola IX, książka opowiada o Małgorzacie de Valois (Margot), córce Henryka II, oraz jej intrygującej matce, Katarzynie Medycejskiej. Historia przedstawia małżeństwo Margot z protestanckim księciem Henrykiem de Bourbon, mające na celu pojednanie religijne w czasach francuskich wojen religijnych. Jednak Katarzyna planuje masakrę w dzień św. Bartłomieja, która prowadzi do rzezi tysięcy hugenotów. Margot, mimo małżeństwa, zakochuje się w protestanckim żołnierzu La Mole'u. Dworskie intrygi, morderstwa i spisek Katarzyny zagrażają życiu głównych bohaterów. Książka łączy historyczne fakty z literacką fikcją, tworząc fascynującą opowieść o miłości, zdradzie i walce o władzę.

Legenda o królu Wendów

Mieczysław Karwowski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Już w bardzo odległych czasach, bo przed półtora tysiącem lat, siedzieli Słowianie na ogromnej przestrzeni Europy, na obszarach, które się ciągną z jednej strony od połowy dzisiejszych Niemiec a z drugiej daleko na wschód w głąb Rosji, na południe zaś poza Tatry i Karpaty, gdzie są dzisiaj kraje węgierskie i tureckie, a ku północy aż do morza. Pomiędzy Odrą a Łabą mieszkali Połabianie, Obotryd, Lutycy, Wilcy, na wyspie Rugii Ranowie czyli Rugianie, a Sztoderanie i Hawlanie nad Hawelą. Liczni Syrbowie (Sorabowie) z Dalmincami mieszkali po obu stronach Łaby; nad Mołdawą zaś i Łabą siedzieli Czesi ze szczepami Sietoszanów, Łuczanów i Dulichów. Kiedy pierwszy raz wystąpili Słowianie na widownię dziejów, zwali ich cudzoziemcy Winidami czyli Wendami...

Opowiadania buddyjskie

Paul Dahlke

Paul Dahlke (1865-1928) niemiecki lekarz, homeopata, założyciel wspólnoty buddyjskiej i propagator buddyzmu w Niemczech. Po ukończeniu studiów medycznych i zdobyciu stopnia doktora Dahlke zamieszkał w Berlinie, gdzie rozpoczął praktykę lekarską, koncentrując się na leczeniu homeopatycznym. Podczas podroży do Azji zetknął się z buddyzmem, m.in. na Cejlonie (1900). W 1924, w celu propagowania buddyzmu, założył w Berlinie klasztorny ośrodek Buddhistisches Haus. Dahlke opublikował wiele prac na temat buddyzmu, jedną z nich są oferowane tutaj czytelnikowi Opowiadania buddyjskie, w których zajmuje się problemami wyrzeczenia, wierności, tego, że życie i szczęście człowieka zależą w dużej mierze od niego samego, wreszcie kwestią życia i śmierci.

Matylda i Daniło

Anna Olimpia Mostowska

Cykl: Skarby mrocznej literatury. Twórczość pierwszej polskiej autorki powieści gotyckich Anny Olimpii Mostowskiej odkryta na nowo przez wydawnictwo ARMORYKA! Zanim Ballady i romanse Adama Mickiewicza określiły początek romantyzmu w Polsce, Anna Olimpia Mostowska (ok. 1760 - ok. 1810) wzorem Ann Radcliffe angielskiej preromantycznej poetki i powieściopisarki tworzyła niesamowite historie z duchami i starymi zamkami w tle. Powieść Matylda i Daniło to jedna z takich właśnie opowieści. Dlaczego piękna Matylda nie może połączyć się z zakochanym w niej do szaleństwa Daniłą? Odpowiedzi szukać należy w mrokach rodzinnej tajemnicy sprzed wieków. Ruiny, zjawy i namiętność sprawiają, że to obowiązkowa lektura w biblioteczce wielbicieli literatury z dreszczykiem. Dzięki uwspółcześnieniu mocno archaicznego języka powieści i literackiemu opracowaniu historia stworzona przez Mostowską nabrała świeżości i stała się przystępna dla czytelnika XXI wieku, zachowując jednak klimat tajemniczości nadany jej przez autorkę.

Pieśni

Heinrich Heine

Pieśni, czy też Księga pieśni uchodzi za najwybitniejsze dzieło tego poety romantycznego. Christian Johann Heinrich Heine, a właściwie Harry Chaim Heine (1797-1856) niemiecki poeta żydowskiego pochodzenia, przedstawiciel romantyzmu, jeden z najwybitniejszych niemieckich liryków, prozaik, publicysta urodził się w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec był kupcem. Przez większość swej młodości pozostawał pod wpływem potęgi finansowej swego stryja Salomona Heinego, hamburskiego milionera i bankiera. Heine cierpiał na chorobę weneryczną (prawdopodobnie kiłę), przez którą od wiosny 1848 był przykuty do łóżka, sparaliżowany, męczony skurczami i częściowo niewidomy. Wyrzekł się wtedy swojej wiary w boskość człowieka i uznał osobowego Boga, aby sprzeczać się z nim o niesprawiedliwe rządzenie światem. Poeta zmarł w 1856 po prawie ośmiu latach strasznych cierpień. Został pochowany na cmentarzu Montmartre. Swą wysoką pozycję zawdzięcza swej poezji lirycznej, w szczególności utworom składającym się na Księgę pieśni. (Za Wikipedią).

Relacje o zdarzeniach prawdziwych, chociaż nieprawdopodobnych

Andrzej Sarwa

Zapierające dech w piersiach opowieści o rzeczywistych spotkaniach ze zjawiskami nie dającymi się naukowo wyjaśnić. Treść: Bardzo krótkie wprowadzenie, Moje spotkanie z poltergeistem, Co zobaczyła mała Kasia?, Franciszek S. i zły duch, Ela S. i Nicolae Ceausescu, Kuszenie Włodzimierza R., Nawrócenie starego pijaka, Wypalone ślady stóp potępieńca, Pokutujący kapłan, Samospalenie samoistne zapalenie się człowieka, Fenomen wypalonych śladów, Krasnoludki są na świecie?

Św. Jan Chryzostom

Józef Birkenmajer

Opowieść o życiu i dziełach wybitnej postaci Kościoła powszechnego z czasów sprzed rozłamu i podziału na Wschodni i Zachodni. Urodził się około 347 (według źródeł zachodnich około 349) w Antiochii Syryjskiej, w zamożnej rodzinie jego ojciec był wysokiej rangi oficerem. Ojciec zmarł wkrótce po narodzinach Jana, który był wychowywany przez matkę Antuzę, pochodzącą z Grecji. Był uczniem pogańskiego filozofa Libaniosa i Ammiana Marcellina, najwybitniejszego historyka późnego antyku. W swoich mowach naśladował styl Demostenesa. Od 381 r. nauczał w kościołach Antiochii, a dzięki swym zdolnościom krasomówczym zyskał przydomek Złotousty. Za życia był nieustraszonym obrońcą moralności, piętnującym nadużycia wiernych, nawet cesarzy to właśnie ściągnęło na niego prześladowania. Jan Złotousty uprawiał również teologię zajmował się chrystologią, zagadnieniami grzechu pierworodnego, pokuty i kapłaństwa, a przede wszystkim Eucharystią (doktor Eucharystii). (Za Wikipedią).

Opowieść o Halinie, córce Piotra z Krępy. Legenda sandomierska

Andrzej Juliusz Sarwa

Opowiedziana przepięknym językiem legenda o Halinie, córce kasztelana sandomierskiego Piotra z Krępy, która wychowana w duchu miłości do ojczyzny poświęciła własne życie dla ratowania Sandomierza podczas najazdu tatarskiego w 1260 r. Historia o bohaterstwie i patriotyzmie mieszkańców miasta, którzy z poświęceniem i odwagą bronili Sandomierza przed najazdami tatarskimi. Powieść historyczna dla dzieci i dorosłych. Doskonała pamiątka z pobytu w Sandomierzu. Pierwsze wydanie książki ukazało się pod tytułem: Opowieść o Halinie, córce Piotra z Krępy, drugie zaś pod tytułem: Pąsowy liść klonu. W niniejszym wydaniu przywrócono pierwotny tytuł powieści.

Koran

Nieznany

Koran - święta księga islamu. Według tradycji muzułmańskiej powstawał w latach 610-632, objawiany fragmentami prorokowi islamu, Mahometowi (zm. 632) przez Archanioła Dżibrila (identyfikowanego w islamie z archaniołem Gabrielem). Słowo Koran pochodzi od arabskiego słowa al-kurn, które oznacza recytację, ponieważ pierwotnie Koran przekazywano ustnie. Według islamu i samego Koranu jego twórcą jest Allah. Za kanoniczną uznano za panowania kalifa Usmana (644-656) redakcję Koranu autorstwa Zajda ibn Sabita, osobistego sekretarza Mahometa. Koran został spisany w klasycznym języku arabskim, przez niektórych utożsamiany z dialektem Kurajszytów, w formie prozy rytmicznej i rytmizowanej (arab. sadż). Zdaniem muzułmanów literacka forma Koranu ma być niemożliwa do naśladowani, co wiąże się z dogmatem religijnym o cudowności Koranu (idżaz al-kuran). Recytacja Koranu jest w świecie islamu uznawana zarówno za praktykę religijną, jak i za jedną z sztuk pięknych. Istnieje wiele odmian recytacji Koranu, uważanych za kanoniczne i różniących się głównie w zakresie fonetyki. Wyjątkowo, ze względów historycznych, dopuszczona jest recytacja Koranu w języku tureckim. Koran składa się ze 114 sur (rozdziałów), które z kolei dzielą się na aje (wersety). Rozróżnia się 90 sur mekkańskich i 24 sury medyńskie, ze względu na miejsce ich objawienia. Sury są w Koranie ułożone przeważnie według długości, od najdłuższej do najkrótszej.

Aryman mści się

Stefan Żeromski

Utwór o tematyce egzystencjalnej. Na przykładzie losów głównego bohatera ukazano w nim dualizmu ludzkiej natury i odwieczną walkę sprzecznych ze sobą pierwiastków - dobra i zła, którego autorem jest Stefan Żeromski herbu Jelita (1864-1925) polski prozaik, publicysta, dramaturg; pierwszy prezes polskiego PEN Clubu. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich w historii. Stefan Żeromski był znany również pod pseudonimami Maurycy Zych, Józef Katerla i Stefan Iksmoreż. Ze względu na zaangażowanie społeczne nazwany był sumieniem polskiej literatury lub sumieniem narodu.

Dwór Karola IX

Prosper Mérimée

„Dwór Karola IX” inaczej „Kronika z czasów Karola IX” to powieść Prospera Mériméego z 1828 roku osnuta wokół wydarzeń nocy świętego Bartłomieja. Powieść spotkała się z dużym zainteresowaniem wśród publiczności i krytyków. Podkreślano związki łączące ją z Walterem Scottem i francuską powieścią historyczną. Henryk Patin zwracał uwagę na zakorzenienie powieści w człowieku i historii. Karol Magnin – na psychologiczną prawdę postaci. W kilka lat po ukazaniu się powieści historyk J. A. Buchon chwalił Mériméego za to, że potrafił wniknąć w głębie duszy „naszych kalwinistów i zwolenników Ligi”. Wraz ze zmierzchem powieści historycznej Kronika zaczęła uchodzić za powieść przygodową. (za Wikipedią).

Czandu. Powieść z XXII wieku

Stefan Barszczewski

Znakomita powieść fantastyczno-naukowa polskiego pisarza. Chociaż nie przewidział, jak niektórzy inni literaci uprawiający ten gatunek, w którą stronę świat podąży (jeśli chodzi o technikę), to przesłanie w niej zawarte mimo wszystko nadal jest aktualne, tyle że na świat trzeba spojrzeć z nieco innej perspektywy, niż przedstawiają go nam media. Z Wikipedii: Pisał utwory o tematyce podróżniczo-przygodowej i fantastyczno naukowej. Wydał też tłumaczenia m.in. Wojna dwóch światów (1907) The War of the Worlds Wellsa czy Wojna w przestworzu (1910) The War in the Air. Należy zauważyć, że powieść Barszczewskiego Czandu (1925) także bazuje na motywach wziętych z Wojny w przestworzu Wellsa występują w niej podobne cudowne wynalazki, te same bitwy, itp. ale jest w niej dodany popularny w owym czasie motyw Polski broniącej się przed najazdem Azjatów. W 1951 jego prace Czandu: powieść z XXII wieku oraz Czerwony mesyasz: (ze wspomnień włóczęgi) zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą.