Marzenie

Emil Zola

„Marzenie” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Marzenie” jest bardzo nietypowym utworem dla Zoli, ponieważ są w nim elementy metafizyki i nadprzyrodzoności. Autor skupił się na niesamowitym opisie uczuć oraz podjął próbę racjonalnego wytłumaczenia zjawiska uniesień religijnych.

Keraban Uparty

Juliusz Verne

“Keraban Uparty” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   Tytułowy uparty bohater, nie chcąc płacić za transport na druga stronę cieśniny Bosfor, woli objechać całe Morze Czarne, aby dostać się na drugą stronę.

Słomiana wdowa

Józef Ignacy Kraszewski

“Słomiana wdowa” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.  “Słomiana wdowa” to fraszka dramatyczna, napisana przez jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy XIX wieku. “KAPITAN ZEGRZDA — SĘDZIA wchodzą ostrożnie i powoli, od strony przeciwnéj dworowi. KAPITAN (z tęsknotą i zapałem). A! drogi przyjacielu, jakże się tu nic a nic nie zmieniło... Drzewa tylko podrosły, klomby wypiękniały... a my... dziesięć lat! mój Boże!.. co się stało z nami? Gdzie te czasy szczęśliwe, gdzie godziny, któreśmy tu prześnili, przemarzyli! (rękami czoło ściska). Stary jestem, a tak się czuję wzruszonym... aż mi wstyd...  SĘDZIA (z uśmiechem). Tego się nie masz co wstydzić. Młoda miłość, studencka, to najczystsze i najtrwalsze z uczuć, to pierwociny życia... to wiosna! Że Adelę kochałeś i kochasz, temu się ani dziwuję, ani cię o to mogę obwiniać... znajduję tylko, że ta twoja miłość tak wyegzaltowana, pozwól sobie powiedzieć, niezrozumiałą jest, dziwaczną, do kata, nielogiczną...  KAPITAN. Jakto niezrozumiałą? dla czego nielogiczną... (z zapałem.) Ja z nią przeżyłem i przecierpiałem lat tyle... przyniósłem ją tak gorącą, tak wielką, jakem ztąd uniósł z sobą...  SĘDZIA. Pozwól mi się wytłumaczyć. Kochałeś ją — losy was rozdzieliły nie z waszéj winy. Poszła za mąż za innego, zostawszy samą na świecie. Powracasz po latach dziesięciu i niefortunna twa dola się zmienia.” Fragment.

Kawaler de Maison-Rouge

Aleksander Dumas (ojciec)

“Kawaler de Maison-Rouge” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   Powieść ta opisuje ostatnie miesiące życia królowej Marii Antoniny i nieudany spisek mający na celu jej uwolnienie. Z uwagi na kontynuację losów królowej, powieść jest czasami uważana za kontynuację cyklu "Pamiętniki lekarza", jednak poza postaciami historycznymi (m.in. Maria Antonina, Simon) nie występuje w niej żaden z bohaterów "Pamiętników lekarza".  

W palarni opium

Władysław Reymont

„W palarni opium„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   „ Statek znowu skoczył tak raptownie, jak koń, uderzony niespodziewanie ostrogą; kilku podróżnych z wyższego pomostu I-ej klasy zleciało z trzcinowych foteli na sąsiadów, ja uderzyłem głową jakiegoś jasnowłosego olbrzyma, schowanego w żółty waterproof.  — Do djabła! — zaklął po polsku.  Odpowiedziałem również energicznie, bo jednocześnie uderzyłem ramieniem w poręcz fotelu.  — O, rodak! — zawołał, pomagając mi wrócić do równowagi.  — Tak!  Zajrzeliśmy sobie w oczy zbliska, bo tylko jedna latarnia, przyczepiona do masztu, słabo oświetlała pomost.  — Widziałem obywatela w Paryżu, na Łuku Triumfalnym.  — Istotnie, byłem… — ale nie mogłem sobie przypomnieć jego twarzy. — Obywatel z Królestwa? — zapytałem, aby coś powiedzieć.  — Ze świata! — odpowiedział zimno.  Nie pytałem się więcej, i siedzieliśmy w milczeniu.”   Fragment książki „W palarni opium”  

Bajki

Aleksander Fredro

"Bajki" autorstwa Aleksandra Fredry to zbiór wielu wspaniałych wierszyków dla dzieci. Lektor - Maciej Marczewski W skład tego zbioru wchodzą takie klasyki jak "Paweł i Gaweł" "Małpa w kąpieli" czy "Osiołkowi w żłoby dano". Nasze bajki przygotowane są specjalnie aby pomagać w usypianiu dzieci. Są pozbawione zbędnych ozdobników, przerywników, czy innych elementów które mogłyby rozbudzać wasze maleństwa.

Wiersze Tom 2

Cyprian Kamil Norwid

“Wiersze Tom 2” to zbiór wierszy Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   Jest to drugi z trzech tomów wierszy Cypriana Kamila Norwida. Tom ten składa się z ponad 60 wierszy tego wybitnego poety.  

Kiwony

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Kiwony„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Bohaterem powieści jest Józef Domaszko, niespełniony literat, potomek Juliusza Słowackiego, który za wzorem bogatego stryja Cezarego żyje zgodnie z mottem: „trzeba zawsze w życiu stosować się do tego, co jest przyjęte i uznawane przez szanowanych poważnych i spokojnych ludzi”. Domaszko rezygnuje ze swoich idei i poglądów, aby prowadzić konformistyczne życie. Chociaż przynosi mu to korzyści materialne i pozycję społeczną, to krzywdzi najbliższe mu osoby, w tym kochającą go kobietę.

The Efficiency Expert

Edgar Rice Burroughs

“The Efficiency Expert“ is a novel by Edgar Rice Burroughs, an American fiction writer, who created such great characters as Tarzan and John Carter of Mars.   One of a small number of Burroughs' novels set in contemporary America as opposed to a fantasy universe, The Efficiency Expert follows the adventures of Jimmy Torrance as he attempts to make a career for himself in 1921 Chicago. The book is remarkable for the criminal livelihoods of the hero's friends. It was also admitted to be a fictionalization of Burroughs' own difficulties in finding a job prior to becoming a best-selling writer.   

Infantka

Józef Ignacy Kraszewski

“Infantka” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Główną bohaterką jest Anna Jagiellonka, córka Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Akcja rozpoczyna się w ostatnich latach życia i rządów, brata Anny, Zygmunta Augusta. Anna jest skonfliktowana z bratem i niezbyt lubiana na królewskim dworze. Czuje się zgorzkniała i zapomniana. Jednak energia wstępuje w nią po śmierci brata, w okresie bezkrólewia. Bierze wówczas aktywny udział w pierwszej wolnej elekcji.  

Pygmalion

George Bernard Shaw

“Pygmalion” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Pygmalion is a play by George Bernard Shaw, named after the Greek mythological figure. In ancient Greek mythology, Pygmalion fell in love with one of his sculptures, which then came to life. The general idea of that myth was a popular subject for Victorian era British playwrights.  

Piętnastoletni kapitan

Juliusz Verne

“Piętnastoletni kapitan” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   W 1873 grupa osób wypływa do Ameryki na wielorybniczym brygu „Wędrowiec”. Niespodziewana śmierć kapitana i załogi przy próbie polowania na płetwala sprawia, że dowódcą statku zostaje piętnastoletni chłopiec – Dick Sand. Mając do pomocy tylko pięciu uratowanych marynarzy, sam musi zająć się żeglowaniem oraz pasażerami, by doprowadzić ich bezpiecznie do celu.  

Prawo dziecka do szacunku

Janusz Korczak

“Prawo dziecka do szacunku” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Jest to jeden z ciekawszych utworów Janusza Korczaka który skupia się na najważniejszych kwestiach związanych z wychowaniem dzieci. “Dziecko jest istotą rozumną, nie jest głupie, a rola nauczyciela powinna polegać na tym, żeby pomagać dziecku dojść do wiedzy. Dziecko powinno się traktować tak samo jak osobę dorosłą, powinno się je szanować.” Fragment.  

Pierwotni

Eliza Orzeszkowa

„Pierwotni” to powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu. „Pierwotni” to kameralny dramat rozgrywający się w gronie kilku rodzin reprezentujących różne warstwy społeczne. Autora pisała o tej powieści, że „Będzie ona najśmielszą i najostrzejszą spomiędzy moich dotychczasowych wszystkich.”

Critical Essays

George Orwell

“Critical Essays“ is a book by George Orwell, an English novelist, essayist, and journalist. He is best known for the allegorical novella Animal Farm and the dystopian novel Nineteen Eighty-Four.   Critical Essays (1946) is a collection of wartime pieces by George Orwell. It covers a variety of topics in English literature and also includes some pioneering studies of popular culture. It was acclaimed by critics, and Orwell himself thought it one of his most important books.  

Widzenie

Bolesław Prus

  „Widzenie” to opowiadanie autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu.   „Do gabinetu wszedł człowiek stary, z długimi włosami, z nieporządnie utrzymaną brodą. Miał na sobie wytarty paltot, popstrzony płatkami śniegu. Na jego widok doktór cofnął się i zapytał tonem, w którym czuć było gniew i zdziwienie: – Cóż sprowadziło do mnie... pana... i jeszcze o tej porze?... – Krup... – szepnął starzec. – Mój wnuczek ma krup... dusi się!... Doktór wzruszył ramionami. Starzec, widząc to, załamał ręce i począł mówić chrapliwym głosem:  – Panie, miej miłosierdzie!... Prawda... obdarłem was... Jeżeli zechcesz, wyznam to przed sądem... Ale i cóż mam z tego?... Nędzę... Moja córka, wdowa, utrzymuje się z szycia i w dodatku nie ma ani zdrowia, ani roboty... Jestem wobec ciebie zbrodniarzem, ale... co winno dziecko?... Ma dopiero sześć lat, panie... I czy może tak strasznie cierpieć za to, że dziadek zbrodniarz?... Uderz mnie... oddaj do więzienia, ale zlituj się nad niewinnymi... Wszakże Chrystus nawet na krzyżu przebaczył swoim katom... – Posłuchaj mnie pan – rzekł doktór. – Jako lekarz nie mam prawa nikomu odmawiać pomocy, ale jako człowiek... Zatchnął się i ciągnął dalej: – Czy mógłbyś pan nawlec w tej chwili igłę?... – Widzi pan, jak drżę... – szepnął starzec, patrząc mu w oczy z trwogą psa, którego mają obić...”

Goście

Stanisław Przybyszewski

“Goście” to utwór Stanisława Przybyszewskiego, polskiego pisarza, poety, dramaturga okresu Młodej Polski. Przybyszewski był skandalistą, przedstawicielem cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego dekadentyzmu.   “Goście” to wspaniały dramat Stanisława Przybyszewskiego. Jest to jeden z dramatów obok takich dzieł jak Złote runo oraz Dla szczęścia, które składają się na cykl dramatyczny Taniec miłości i śmierci. Obok samej twórczości rozgłos Przybyszewskiemu przynosiła także atmosfera, jaką wokół siebie wytwarzał. Był uważany za legendarną postać europejskiej bohemy, przez Strindberga nazywany był „genialnym Polakiem”. Przybyszewskiego uważa się za prekursora współczesnego satanizmu intelektualnego.  

Przygoda Jasia

Eliza Orzeszkowa

"Przygody Jasia" to dzieło jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Dzień był zimowy i pochmurny, śnieg zaścielał ulice Grodna, ale Jaś wraz z rodzicami swemi, wstając od stołu, klaskał w dłonie, podskakiwał wysoko i, nie wiadomo już po raz który, ręce obojga rodziców całował. W wesołości tej Jasia nie było nic dziwnego. Ojciec i matka czule głaskali go po głowie i całowali w czoło; w jadalnym pokoju, w którym tylko-co obiad spożyto, panowało ciepło przyjemne. Zielone rośliny przypominały wiosnę i lato, żółty kanarek skakał po prętach ładnej klatki i wyśpiewywał zawzięcie, na bufecie stały resztki niedojedzonych wybornych potraw i przysmaków - nakoniec przez drzwi otwarte widać było pokój dziecinny, a w nim na podłodze i stołkach mnóstwo ślicznych zabawek: koni drewnianych, książek z obrazkami, łamigłówek i t.d. Jaś był bardzo szczęśliwem dzieckiem. Dziś jednak, o, dziś spotkać go miała wielka i niezwyczajna uciecha. Ciotka Jasia wydawała balik dziecinny, na którym znajdować się miało, oprócz ciotecznych braci i sióstr jego, wiele innych znajomych i nieznajomych dzieci, a rodzice sprawili mu na tę zabawę śliczne krakowskie ubranie. Ubranie to, Jaś włożyć miał zaraz po obiedzie, a potem z boną swoją, panną Pauliną, udać się do domu ciotki, dokąd też, w parę godzin potem, przybyć mieli i jego rodzice. Jaś aż drżał ze wzruszenia, kiedy z pomocą panny Pauliny kładł długie buciki z błyszczącemi podkówkami, białą bluzę, suto czerwonemi taśmami naszytą, i granatową pelerynkę, która tak od złotych blaszek błyszczała, jak gdyby ją kto usiał iskrami. Ale gdy zobaczył pasek skórzany, gęsto stalowemi guzikami nabity, z mnóstwem przywiązanych doń kółek brzęczących i czapeczkę granatową, siwym barankiem oszytą, radość jego granic nie znała. W tem garderobiana, Andzia, weszła do dziecinnego pokoju i oznajmiła matce Jasia, że jakiś żebrak przyszedł i o wsparcie prosi. Usłyszawszy to, Jaś w mgnieniu oka zapomniał o nowym stroju i doznanej przed chwilą radości, a krzyknąwszy z przestrachu, wyrwał się z rąk panny Pauliny, która go właśnie ślicznym pasikiem opasać chciała, i co prędzej schował się za wysoką poręcz łóżka." Fragment

Poeta jakich wielu

Józef Ignacy Kraszewski

“Poeta jakich wielu” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.  “Poeta jakich wielu” to dramat w pięciu obrazach, napisana przez jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy XIX wieku. “ P. sędzina. Ja dawno wiedziałam że z niego będzie wielki człowiek. Wszystko to oznajmywało. —  P. sędzia. Czyta zeszyt i poklaskuje rękami: wyborne i wyborne wiersze! klassyczne! Ale cyt! Nie trzeba go w oczy chwalić, aby się chłopiec nie popsuł. (spogląda ukradkiem,) słuchaj no Munciu! zkąd te wiersze wziąłeś? —  Sędzic niewstając z kanapy. A jużciż z głowy! P. sędzia. Ej? mów no prawdę tylko. —  Sędzic. Toż prawdę mówiłem. —  P. sędzia. Zkąd u licha te myśli! zkąd ta znajomość ludzi, świata! tfu! ten błazen! to niedouwierzenia, (głośniéj) to wcale nie źle! weź się waść, a możesz wyjść na człowieka; masz zdatności chwała Bogu!” Fragment.

Kryształowy korek

Maurice Leblanc

“Kryształowy korek” to trzecia część serii książek Maurice’a Leblanca o przygodach Arsena Lupina, dżentelmena - włamywacza.   Podczas włamania do domu zastępcy Daubrecqa zostaje popełniona zbrodnia, a dwóch wspólników Arsène'a Lupina zostaje aresztowanych przez policję. Jeden z nich jest winny zbrodni, drugi niewinny, ale obaj zostają skazani na śmierć. Lupin wyrusza na ratunek ofierze pomyłki sądowej, ale musi walczyć z Daubrecq'iem, pozbawionym skrupułów szantażystą, który posiada kompromitujący dokument, ukryty w kryształowej zatyczce.  

Grzechy dzieciństwa

Bolesław Prus

  „Grzechy dzieciństwa” to opowiadanie autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. Głównym bohaterem i narratorem utworu jest Kazio Leśniewski, syn dworskiego oficjalisty. Bohater, będąc dzieckiem w naiwny nieco sposób patrzy na świat, co daje wiele ciekawych spostrzeżeń na ówczesną obyczajowość i społeczeństwo. Utwór składa się z trzech części. Część pierwsza to opis wiejskiego dzieciństwa głównego bohatera. Druga to przeżycia szkolne i przyjaźń z biednym i chorym kolegą, garbuskiem. Część trzecia opowiada o naiwnej miłości do Loni - kapryśnej i próżnej córki miejscowej dziedziczki. Miłość ta doprowadziła Kazia do konieczności wyboru pomiędzy spełnieniem jej banalnego życzenia a udzieleniu pomocy Walkowi uciekającemu ze wsi. Kiedy Walek po ucieczce ze wsi ginie bez śladu, Kazio odczuwa wyrzuty sumienia, tym bardziej że przekonuje się o braku uczuć ze strony Lońki.

Wspomnienia z martwego domu

Fiodor Dostojewski

"Wspomnienia z martwego domu" to jedna z najsłynniejszych powieść Fiodora Dostojewskiego, uważana za najbardziej osobiste dzieło tego pisarza. W 1849 roku za przynależność do Koła Pietraszewskiego Dostojewski został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie, w ostatniej chwili car odwołał tę karę i zamienił ją na więzienie połączone z ciężkimi robotami. Pisarz przebywał na katordze cztery lata (1850-1854), doświadczenia zebrane w tym okresie pozwoliły mu przedstawić w powieści obraz życia w syberyjskim więzieniu.

Momenty wychowawcze

Janusz Korczak

“Momenty wychowawcze” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Jest to praca w szczególny sposób adresowana do młodych nauczycieli, którzy uczą się obserwować, rozumieć dziecko i rozmawiać z nim. Dzisiejsi badacze Korczaka nazywają ten wzorzec metodyczny „uczeniem się dziecka” lub „uczeniem się od dziecka”.  

Children of the Frost

Jack London

“Children of the Frost” is a book by Jack London, an American novelist. A pioneer of commercial fiction and an innovator in the genre that would later become known as science fiction.   Children of the Frost is a series of short stories by Jack London about Alaska and the Eskimo people. An underlying theme in some stories is the racism between the western white man and the native Alaskan.