20 lat Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego

Tomasz Domański, Alicja Stępień-Kuczyńska

Utworzenie naszego Wydziału przypadło na przełom wieków. Wchodziliśmy w tę nową epokę, profesorowie i studenci, ze znacznymi oczekiwaniami i nadziejami. Dla nas, politologów, otwierały się nowe możliwości prowadzenia badań systemowych, porównawczych, zgłębiania kwestii demokracji i aktywności obywatelskiej. Wkrótce jednak mogliśmy się przekonać, że ten nowy świat, którego musimy się uczyć – „świat niestabilny i nieprzewidywalny”, jak określił go wiele lat temu Zygmunt Bauman – ma także oblicze ataku na World Trade Center i wojny w Ukrainie. Pamiętajmy, że w tym świecie jest miejsce dla nas, mających wiedzę, wolne umysły i czułe serca! prof. dr hab. Alicja Stępień-Kuczyńska (dyrektor Instytutu Studiów Politologicznych WSMiP w latach 2008–2016) Jesteśmy całkowicie nowym Wydziałem stworzonym od podstaw przez zespół wykładowców akademickich oraz naukowców zajmujących się interdyscyplinarnie różnymi aspektami studiów międzynarodowych oraz nauk o polityce. Nie powstaliśmy z podziału dawnych struktur uniwersyteckich, lecz na bazie zupełnie nowej filozofii – otwartej na świat i ludzi oraz na dialog międzynarodowy w jego różnych wymiarach i płaszczyznach. Wiedzieliśmy od początku, iż tylko dobrze wykształcone młode pokolenie jest w stanie budować otwarte społeczeństwo XXI wieku. Pragnęliśmy przekazać naszym studentom otwartość na zmiany i ciekawość odkrywania wolnego świata. Chcieliśmy im zaszczepić wartości, którymi powinni wyróżniać się w przyszłości jako absolwenci uczelni wyższej i przedstawiciele inteligencji. Nasz Wydział powstał na dwóch solidnych filarach, jakimi są internacjonalizacja oraz interdyscyplinarność. Obu tych filarów w sferze biznesu, polityki i dyplomacji oraz kultury i mediów potrzebuje bardzo mocno nasze miasto, region i cały kraj. prof. dr hab. Tomasz Domański (dziekan WSMiP w latach 2008–2016)

Czy Kirgiz zszedł z konia? Obyczaje, język i kultura Kirgistanu oczami kirgiskiej polonistki

Akylai Abylkadyr kyzy, red. i oprac. Jolanta Tambor, Agnieszka Tambor, Tomasz Gęsina

Publikacja jest drugim tomem serii "Świat po polsku". To cykl adresowany do studentów różnych kierunków humanistycznych i społecznych, szczególnie takich, które związane są z wielokulturowością i wieloetnicznością, kontaktami języków i kultur, etnografią i antropologią itp., a także do uczniów i nauczycieli. Celem książki Czy Kirgiz zszedł z konia? Obyczaje, język i kultura Kirgistanu oczami kirgiskiej polonistki jest przybliżenie czytelnikom niezwykle atrakcyjnej, egzotycznej kultury, która jest bardzo słabo znana w Polsce, choć jej korzenie tkwią w dalekiej przeszłości. Tytuł publikacji odnosi się do popularnego reportażu Ryszarda Kapuścińskiego i w jednym z rozdziałów do niego nawiązuje, starając się rzucić światło na faktyczne pochodzenie etniczne tytułowego jeźdźca. Autorka tekstu głównego i autorzy-redaktorzy tekstów dodatkowych przedstawiają Kirgistan z perspektywy jego skomplikowanej historii, realiów kulturowych, onomastyki, topografii itp. Książka jest ważną pozycją, prezentującą kolejny obszar działań badawczych i dydaktycznych UŚ.

Muzułmańska kultura konsumpcyjna

Górak-Sosnowska Katarzyna

Muzułmanie są często postrzegani przez Zachód jako obca, całkowicie odrębna społeczność. Tymczasem pod wpływem globalnych trendów przyswajają i przetwarzają zachodnie wzorce kulturowe, zachowując jednak własną specyfikę i nie wyrzekając się ani swojej religii, ani obyczajów. W ostatnim dziesięcioleciu obserwujemy szybki rozwój muzułmańskiej kultury konsumpcyjnej, spowodowany migracją i obecnością na Zachodzie coraz większej liczby muzułmanów. Cechą charakterystyczną tej kultury jest z jednej strony malejący wpływ tradycji muzułmańskiej, z drugiej jednak sprzeciw wobec negatywnego wizerunku islamu w opinii publicznej społeczeństw zachodnich. Książka przedstawia rozwój i funkcjonowanie muzułmańskiej kultury konsumpcyjnej na Zachodzie z odniesieniami do państw muzułmańskich. Zawiera omówienie produktów kultury masowej, które czerpiąc z konsumpcyjnych wzorów Zachodu zachowują jednak muzułmański charakter. Omówiono między innymi: modę (w tym hidżaby i T-shirty), lalki typu Barbie, napoje orzeźwiające, żywność halal, muzyka (hip-hop, heavy metal i punk rock), programy i gry komputerowe, beletrystykę, ale też bankowość. Dzięki tym produktom muzułmanie, zwłaszcza młodzi, uczestniczą w globalnej kulturze na własnych zasadach i otwarcie wyrażają ważne dla nich wartości religijne, społeczne i polityczne. Katarzyna Górak-Sosnowska, adiunkt w Katedrze Socjologii Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz Katedrze Arabistyki i Islamistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się problemami społeczno-gospodarczymi świata arabskiego oraz społecznościami muzułmańskimi na Zachodzie. Opublikowała m.in. Świat arabski wobec globalizacji (2007), Perspektywy świata arabskiego w kontekście Milenijnych Celów Rozwoju (2007) oraz liczne materiały dydaktyczne z zakresu edukacji rozwojowej i międzykulturowej.

Drogi święty Mikołaju. Jak uratować święta?

Natasza Socha, Magda Mazur

Kiedy listopadowe podmuchy wiatru sprawiają, że czasem aż trudno otworzyć drzwi, a w sklepach od rana do wieczora puszczają White Christmas, jedni radośnie zacierają ręce. Inni zaś popadają w głęboką frustrację. Święta Bożego Narodzenia budzą w nas skrajne emocje. Zderzenie dziecięcej wiary w ich magię z pełną niespełnionych oczekiwań rzeczywistością bywa bolesne. Ale i budujące. Czy każde święta można uratować? Odnaleźć ich ducha? Zaspokoić tęsknoty? Drogi święty Mikołaju to powieść o wyboistej drodze do świątecznego szczęścia, którą podążają samotna mama z nastoletnim synem, prawniczka i artysta, tworzący fatalnie dobraną parę i pewna kobieta sukcesu, która nie boi się prawie niczego. Prócz własnej matki.

Mona

Bianca Bellová

Mona. Dziewczynka zajadająca się malinowymi makaronikami. Przyjaciółka wołu o imieniu Mun. Dojrzała kobieta, która nie chce chować włosów pod chustą. Matka syna, który z nią nie rozmawia. Żona męża, który jej nie dotyka. Pielęgniarka w szpitalu powoli pożeranym przez rozrastającą się dżunglę. Kiedy na jej oddział trafia ciężko ranny Adam, Mona robi wszystko, by chłopak przeżył. A w niej samej wybucha żądza i pragnienie zmiany. Tylko czy można uciec od zniewalających zasad, przeszłości, siebie? Po międzynarodowym sukcesie Jeziora Bianca Bellová powraca z nową powieścią, by znów umiejscowić swoich bohaterów w niedookreślonym czasie i przestrzeni, w świecie tajemniczym, nienazwanym, choć nasuwającym wiele realnych skojarzeń. Czeska autorka w typowym dla siebie surowym stylu tka poruszającą, uniwersalną opowieść o silnych emocjach wplątanych w sztywne nakazy.

Szkoła Grafologii. Praktyczna, przystępna metoda samodzielnej nauki sztuki rozpoznawania charakteru człowieka z jego pisma ręcznego

Tomasz Szewczyk

Grafologia to fascynująca sztuka, która umożliwia spojrzenie w głąb ludzkiej duszy poprzez analizę jego pisma. To nie tylko nauka, ale i podróż w świat ukrytych emocji, osobowości oraz charakterów. Dzięki umiejętności interpretowania każdego ruchu pióra, zyskujemy wyjątkowy wgląd w to, kim naprawdę jest człowiek. Podobnie jak mowa ciała, pismo niesie ze sobą unikalne informacje o naszym wnętrzu, naszych pragnieniach, obawach i nastrojach. Już wielcy filozofowie i myśliciele zauważyli, że każdy ludzki gest, każde działanie odzwierciedla naszą wewnętrzną istotę. Johann Wolfgang von Goethe stwierdził, że "każdy czyn człowieka jest wyrazem jego istoty". W grafologii idziemy o krok dalej - twierdzi się, że nasze pismo nie tylko jest odzwierciedleniem naszych codziennych działań, ale także bezpośrednią drogą do odkrycia naszej prawdziwej natury. Człowiek od zarania dziejów fascynował badaczy, filozofów i naukowców swoim niezgłębionym wnętrzem, tajemnicą jego istoty, zachowań i relacji ze światem. Antropologia, jako nauka badająca człowieka w jego pełni - zarówno ciała, jak i ducha - odgrywa tu kluczową rolę. Od starożytnych kultur po współczesne społeczeństwa, próba zrozumienia człowieka zawsze prowadziła do pytań o to, co go definiuje i wyróżnia. Jak zauważył Claude Levi-Strauss, "człowiek to przede wszystkim zwierzę symboliczne". Każdy jego gest, każda ekspresja kultury, każdy sposób wyrażania siebie - w tym także pismo - stanowią klucz do odkrycia jego prawdziwej natury. Grafologia, jako narzędzie antropologiczne, pozwala nam odczytać te subtelne ślady ludzkiej egzystencji. Nie chodzi tu tylko o analizę pisma jako czysto technicznego aktu, ale o odkrycie, jak pismo, podobnie jak inne formy symbolicznego wyrazu, jest odbiciem naszej świadomości, kultury, emocji i psychiki. Każdy rękopis staje się więc nie tylko osobistym wyrazem, ale także artefaktem kulturowym, dokumentującym indywidualną i zbiorową historię ludzkości. Tajemnica człowieka, badana przez wieki w antropologii i innych naukach humanistycznych, ujawnia się w wielu aspektach jego życia - w gestach, mowie, działaniach, a także w śladach, które pozostawia na kartce papieru. Pismo staje się jak odcisk palca, niezaprzeczalnym dowodem naszej obecności i unikalności, a jego analiza pozwala dotknąć tej tajemnicy, zagłębiając się w zawiłości ludzkiej natury. Wilhelm von Humboldt mówił o języku jako "narzędziu zewnętrznym myśli", a Leibniz zauważał, że "charakter narodowy jest jak rękopis: każdy ma swój własny styl, który odzwierciedla jego charakter". Każdy z nas, choć może nieświadomie, podczas pisania odsłania swoje prawdziwe ja - pismo staje się swoistym portretem duszy, niepowtarzalnym jak odcisk palca. Sztuka interpretacji pisma, którą doskonalimy w grafologii, pozwala na odkrywanie tych subtelnych wskazówek - od lekkiego pochylenia liter, po sposób łączenia poszczególnych znaków. Jak mawiał Walter Scott, "historia ludzkości jest zapisana w każdym jej czynie" - a grafologowie pokazują, jak tę historię czytać. Zapraszamy Was w podróż, podczas której odkryjemy, jak dzięki badaniu znaków pozostawionych przez użycie prostych narzędzi, takich jak kartka i długopis, możemy poznać skrywane sekrety ludzkiego umysłu i serca. W tym kursie, opierając się na głębokich tradycjach filozoficznych i nowoczesnych technikach analitycznych, nauczymy się odczytywać to, co pozostaje niewidoczne dla oka - charakter, nastrój i emocje zapisane w liniach, krzywiznach i rytmach pisma. Tomasz Paweł Szewczyk, ceniony badacz i grafolog, przeprowadzi Was przez te tajemnice, dzieląc się wiedzą i pasją, które zdobywał przez lata, odkrywając bogactwo ludzkiego charakteru skrytego w prostych znakach. Życzymy fascynującej podróży poprzez tajemnice grafologii

Ani żadnej wyspy. Rozmowy o Rosji i Ukrainie

Piotr Brysacz, Jędrzej Morawiecki

Książka jest cegiełką, ze sprzedaży której część dochodu przekazana zostanie Polskiej Akcji Humanitarnej na rzecz pomocy Ukrainie. "Siedzieliśmy kiedyś w Moskwie z przyjaciółką, Rosjanką, w telewizji leciał jakiś materiał o tym, że zaczęły się rozmowy pomiędzy Rosją a Japonią w sprawie podpisania traktatu pokojowego. Rzuciłem luźno, czy nie lepiej byłoby wyrzec się tej jednej, bezludnej, nikomu niepotrzebnej wyspy, by podpisać pokój i mieć święty spokój i nagle zobaczyłem jak jej twarz tężeje i jak nie huknie na mnie: - Jak to: wyrzec się! Przecież to nasze, to krew naszych przodków! Nie oddamy nikomu ani skrawka stałego lądu, ani żadnej wyspy!". Paweł Reszka "Ukraina to jest skandal, który leży na sumieniach nas wszystkich, także, a może przede wszystkim, na sumieniu tego zakichanego Zachodu! Wszyscy doskonale wiedzieli, w którym kierunku zmierza Rosja, bo Putin na początku swoich rządów dokładnie to wszystkim w oczy powiedział, no ale łatwiej udawać głupka i mówić: "O mój Boże! Wszedł na Ukrainę? I kto by się spodziewał?" niż przyznać się do tego, że się od początku wiedziało, jak się to może skończyć, tylko nic się z tą wiedzą - ze względu na rozmaite interesy - nie robiło!". Krystyna Kurczab-Redlich "Często zadawano mi pytanie: - Gdzie zatrzyma się Rosja?. Odpowiadałem: - Tam, gdzie będzie zatrzymana". Adam Daniel Rotfeld "Mylą się ci, którzy przypuszczają, że wraz z odejściem Putina zakończy się agresywna polityka Rosji. To nie Putin winien jest agresji, a mieszkańcy Rosji, przekonani, że wszystkie Majdany zorganizowali Amerykanie. To nie pranie mózgów, propaganda wpłynęły na świadomość Rosjan. W telewizji i w radio zaczęto po prostu mówić ich archaicznym językiem". Andrzej de Lazari "Wyobrażano sobie, że Rosjanie grzecznie ustawią się w kolejce do Europy obok Estończyków, Węgrów czy Słowaków. Wiadomo, że w zjednoczonej Europie pierwsze skrzypce grają Niemcy, Francja i Wielka Brytania i do tej trójki Rosja pewnie by chętnie dołączyła, ale skoro do gry zaproszono także pozostałych, to być ledwie jednym z nich Rosji już się nie podobało. Cóż, skoro sami nie potrafimy uwolnić się od europocentrycznego myślenia, to jak mogliśmy oczekiwać, że Rosjanie w kilka lat zapomną o swojej imperialnej przeszłości?". Wojciech Jagielski "Upatrzyła sobie ta Rosja nas, Europę, na wrogów. A co ich z naszej strony może spotkać złego, no co? W imię czego to obrzydliwie bogate społeczeństwo ma się pogrążyć w chaosie wojny? Czy można sobie wyobrazić niemieckiego chłopca, który chciałby znowu pomaszerować na Stalingrad? Już widzę, jak się ten dzieciak wbija w mundur i w błocie po kolana zasuwa na wschód... A oni, zaślepieni, właśnie w tym upasionym Zachodzie widzą zagrożenie...". Jacek Hugo-Bader O KSIĄŻCE Ani żadnej wyspy. Rozmowy o Rosji i Ukrainie, to - przygotowane specjalnie na potrzeby tej książki - wywiady z reporterami, pisarzami, dziennikarzami i specjalistami od spraw Wschodu: Krystyną Kurczab-Redlich, Wojciechem Jagielskim, Wacławem Radziwinowiczem, Wojciechem Góreckim, Pawłem Reszką, Piotrem Pogorzelskim, Maciejem Jastrzębskim, Ziemowitem Szczerkiem, Jackiem Hugo-Baderem, Andrzejem de Lazarim, Adamem Danielem Rotfeldem i Tadeuszem Klimowiczem. Wraz ze swoimi rozmówcami szukamy odpowiedzi na pytania o to, co działo się ze Wschodem przez ostatnie ponad ćwierć wieku i o to, co dzieje się teraz: o przyczynę wojny i napięć między Rosją i Ukrainą, których początkiem były wydarzenia z 2013 roku na kijowskim Majdanie, a potem - w 2014 roku - aneksja Krymu i wojna na wschodzie Ukrainy, która trwa do dziś. Pytamy tych, którzy ze Wschodem związani są "od zawsze" i byli świadkami ważnych procesów, jakie w tej części świata zachodziły: rozpadu sowieckiego imperium, kolorowych rewolucji, wojen czeczeńskich, wojny Rosji z Gruzją... Czy Rosjanie są w stanie pogodzić się z utratą imperium? Czy rosnący w siłę nacjonalizm rosyjski to głównie efekt putinowskiej propagandy, czy też Rosjanie usłyszeli wreszcie to, na co od dawna czekali? Czy Ukraińcy naprawdę pozbywają się tożsamości homo sovieticus? Czy Ukraina może zbudować stabilne, demokratyczne państwo? Czy Europa może mówić o grzechu zaniechania wobec tej części świata? To tylko kilka z mnóstwa pytań, z których ułożyliśmy tę książkę... Nie jest ona doraźną relacją z frontu, lecz próbą namysłu nad tym, co działo się przez ostatnie 30 lat z jedną szóstą świata. Brak tu prostych, jednoznacznych odpowiedzi - każdy z rozmówców widział te same zdarzenia, ale różnie je interpretuje. Wierzymy, że ów brak kategorycznych sądów zmusza do refleksji i do wyciągania własnych wniosków, i że ten swoisty wielogłos pomoże zrozumieć Wschód, mimo że mało w nim pogodnych, pastelowych barw i optymizmu... Bo Wschód to nie jest miejsce "gdzieś dalej, gdzieś indziej", lecz "tuż obok"... Piotr Brysacz, Jędrzej Morawiecki O AUTORACH Piotr Brysacz (ur. 1976), absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, dziennikarz, wydawca. Autor książek Patrząc na Wschód. Przestrzeń, człowiek, mistycyzm, Ani żadnej wyspy. Rozmowy o Rosji i Ukrainie (wspólnie z Jędrzejem Morawieckim) oraz Czyżyk na drogę. Rozmowy o przyrodzie. Finalista Nagrody im. Barbary N. Łopieńskiej za najlepszy wywiad prasowy (2014). Założyciel wydawnictwa Paśny Buriat. Dyrektor artystyczny festiwalu literackiego Patrząc na Wschód, organizowanego w Budzie Ruskiej nad Czarną Hańczą. Wyróżniony Nagrodą im. Zygmunta Glogera za działalność publicystyczną i organizatorską w zakresie dialogu wschodniego (2020). Mieszka w Kielcach, z których - gdy tylko nadarza się okazja - wymyka się rowerem po cichu, by patrzeć z coraz większą miłością na Góry Świętokrzyskie. Jędrzej Morawiecki (ur. 1977), doktor filologii słowiańskiej oraz socjologii. W latach 1998-2008 pracował jako reportażysta dla "Tygodnika Powszechnego", był także reporterem Agencji Reuters, współpracował z Sekcją Polską BBC. W roku 2011 ukazały się dwie jego książki: Głubinka. Reportaże z Polski i Schyłek zimy. Bajka dokumentalna. Za książkę Łuskanie światła. Reportaże rosyjskie (2010) otrzymał nominację do Nagrody im. Beaty Pawlak. Autor (wspólnie z Bartoszem Jastrzębskim) reporterskich książek: Krasnojarsk zero (2012 - Nagroda im. Beaty Pawlak), Cztery zachodnie staruchy. Reportaż o duchach i szamanach (2014), Jutro spadną gromy (2015). Jest laureatem m.in. Nagrody Specjalnej Stowarzyszenia Filmowców Polskich na Krakowskim Festiwalu Filmowym za film dokumentalny pt. "Syberyjski przewodnik" (z Maciejem Migasem). Otrzymał stypendium im. Jacka Stwory za reportaż radiowy pt. "Kartoszka", a także stypendium Erasmus Mundus Multic 2 Russia, grant Higher School of Economics w Moskwie i nominację do nagrody Grand Press w kategorii publicystycznej za tekst o stygmatyzacji Rosji w polskich mediach. W 2022 roku ukazała się jego najnowsza reporterska książka - Szuga. Krajobraz po imperium.

Przeżywając płeć. Doświadczenie na styku feminizmu, poststrukturalizmu i fenomenologii

Marzena Adamiak

Jednym z zyskujących dzisiaj na znaczeniu nurtów filozofii feministycznej, która usiłuje jednocześnie uwzględnić i przekroczyć krytykę poststrukturalistyczną, jest feministyczna fenomenologia. W swoich coraz to nowszych odsłonach fenomenologia zdaje się pogłębiać refleksję nad źródłową relacją podmiotu ze światem, odchodząc od dualistycznych, podmiotowo-przedmiotowych schematów opisu ludzkiej egzystencji, co bliskie jest feministycznym podejściom. Atrakcyjność fenomenologii dla feminizmu wynika jednak głównie z tego, że rozwija ona od lat namysł nad kategorią przeżywanego przez jednostkę doświadczenia (lived experience, l’expérience vécue). Ucieleśnione i usytuowane doświadczenie okazuje się swego rodzaju mostem, który przerzucony między poststrukturalizmem a fenomenologią pozwala myśli feministycznej wiązać teorię z praktyką, intelekt z afektem, metafizykę z polityką czy empiryczne z transcendentalnym. Jest to jednak pojęcie nad wyraz nieuchwytne. W filozofii używane często w sposób intuicyjny czy nawet potoczny, mające niezwykłą zdolność do zacierania za sobą śladów definiujących je teorii. Sednem problemu na styku spotykających się w tej książce trzech dyscyplin okazujesię jednakto, że odwołanie do doświadczenia odgrywa również rolę świadectwa tożsamościowego, które stanowi podstawę nie tylko rozpoznań teoretycznych, ale też etycznych i politycznych. Czy połączenie feminizmu z fenomenologią to na ów problem dobra odpowiedź? Przywołując głosy zaangażowanych w tę dyskusję badaczek feministycznych, jak Linda Martin Alcoff, Judith Butler, Linda Fisher, Sara Heinämaa, Sonia Kruks, Bonnie Mann, Johanna Oksala, Joan Wallach Scott czy Iris Marion Young, autorka książki konfrontuje możliwości narracji fenomenologicznej z argumentami poststrukturalistycznymi oraz nadziejami feminizmu, które w znacznej mierze pozostają niespełnione.

Gottland

Mariusz Szczygieł

Książka może pisarza dręczyć. Może też i w tym przypadku to jest lepsze słowo uwierać. Drobnym szczegółem. Jakby był jakimś ziarenkiem piasku, które dostało się do buta i uniemożliwia chodzenie. Przyznaję: latami uwierało mnie kilka słów. Nie były odpowiednie, a ja przecież mam pod ręką lepsze. Parandowski stwierdził, że książka nazajutrz po wydaniu odmawia autorowi posłuszeństwa. Dlatego zapewniam dawnych i nowych czytelników Gottlandu, że tym razem stworzyłem książkę wreszcie mi posłuszną. Do następnego wydania oczywiście. Mariusz Szczygieł Aktorka Lida Baarova kobieta, przez którą płakał Goebbels; rzeźbiarz Otakar Szvec twórca największego pomnika Stalina na kuli ziemskiej, który nim skończył dzieło, postanowił się zabić, autentyczna siostrzenica Franza Kafki, która do dziś żyje w Pradze; piosenkarka Marta Kubiszova, której komunistyczny reżim na 20 lat zabronił śpiewać i skasował nagrania z radiowych archiwów; legendarny producent obuwia Tomáš Bata, który stworzył kontrolowane przez siebie miasto na 10 lat przed pomysłami Orwella; pisarz Eduard Kirchberger, który stworzył siebie na nowo i został Karelem Fabianem oraz wielu innych to bohaterowie tej książki. Poprzez ich barwne życiorysy Mariusz Szczygieł opowiada o czasach, w jakich przyszło im (i nam) żyć. Opowiada o wygórowanej cenie, jaką musieli zapłacić za pozornie nieważne decyzje, o tragicznym splocie przypadku i przeznaczenia, kształtującym życie całych pokoleń. Gottland to jedna z tych książek cudownie niepoddających się klasyfikacjom. Szczygieł jest niesamowity i zabawny, wszystko się u niego łączy. Jest niczym Hrabal non-fiction. Książka zaczyna się historią Baty, a kończy olśniewającą podwójną narracją na temat lekarki, specjalistki od oparzeń, która w wolnym czasie przekłada kryminały Dicka Francisa. I wszystko jest prawdą! Julian Barnes, The Guardian Mądra, ciekawa i potrzebna książka. Poprzez opowieść o losach ludzkich Szczygieł opowiada skomplikowane dzieje naszych południowych sąsiadów. Zafascynowany niepowtarzalną czeską kulturą i obyczajowością, zmysłem ironii, humorem i sarkazmem, przypomina czeskie spotkania z historią spuszczoną z łańcucha. Czytamy te opowieści przez pryzmat własnych losów, co czyni lekturę jeszcze bardziej zajmującą. Losy mieliśmy podobne, a jak bardzo odmienne. Pasjonująca książka. Adam Michnik Przy Gottlandzie nie sposób nie myśleć o Procesie i Zamku. Szczygieł śledzi niezrozumiałe zdarzenia i szuka w nich sensu. Ma niezwykły talent do tropienia szczegółów. Jego spojrzenie na dwudziestowieczne totalitaryzmy, które wciąż zatruwają nam umysł, jest godne najwyższej uwagi. Larry Rother, The New York Times Świetna książka. Potwornie przygnębiająca panorama czeskich losów XX wieku. (Obejmuje też wiek nowy, który równie przygnębia). To, co mnie zawsze w czeskim losie pociągało, to nieustanna, dynamiczna, tragiczna i zarazem śmieszna niejednoznaczność. Mariusz Szczygieł wychodzi z tradycji polskiego reportażu i na tę właśnie niejednoznaczną czeskość nakłada swoją metodę. Efekt jest bardzo mocny, oryginalny, zaskakujący. Od dawna nie odbyłam równie intensywnej podróży do moich młodzieńczych doświadczeń, pytań i fascynacji. Ale ich lektura wprawiła mnie w głęboki smutek. Czekam na drugą część tych reportaży-esejów-opowiadań (bo i gatunek nie jest do końca określony) w nadziei, że możliwe jest jakieś katharsis, że z pułapki tego środkowoeuropejskiego losu można się wyplątać. Agnieszka Holland Nadzwyczajny! Ze swoim sposobem opowiadania historii, poczuciem absurdu oraz ironicznym podejściem mógłby drukować u nas, w The Spectator. Victor Sebestyen, The Spectator To nie jest książka, to klejnot. Le Figaro Mimo humoru książka podejmuje temat cierpienia poważnie i ze współczuciem. Madeleine LaRue, Quarterly Conversation Wielka literatura pod płaszczykiem reportażu. Wiener Zeitung Halucynacyjne bajki pełne niepokoju. Liberation Tę książkę można uznać za czarną komedię, tyle że czarna komedia w wydaniu Szczygła to coś bardzo przygnębiającego. Mythili Rao, The Daily Beast Emocjonująca, tragiczna, zabawna podróż. La Repubblica Trauma życia w komunistycznym piekle do tej pory nie została w Europie odreagowana, o czym błyskotliwie zaświadcza ta książka i jej sukces. Kommiersant

Śpiewanie mnie nie męczy

Krzysztof Cugowski, Marek Sierocki

Krzysztof Cugowski, legendarny wokalista Budki Suflera w długiej i niezwykłej rozmowie z najbardziej rozpoznawalnym dziennikarzem muzycznym w Polsce Markiem Sierockim. Wywiad rzeka zdradzi nieznane fakty z biografii rockmana: dzieciństwie w Lublinie, narodzinach pasji i pierwszych krokach w świecie bigbitu, a także o zainteresowaniach sportowych boksie i kulturystyce. Wspomnienia i anegdoty dotyczące występów Budki Suflera w kraju i za granicą, opowieści o największych gwiazdach polskiej sceny muzycznej ostatniego półwiecza. A wszystko to z pierwszej ręki, bez cenzury i fałszywej skromności.

Opuszczona

J.D. Barker

Audiobook w interpretacji Łukasza "Knopka" Konopki. Opowieść o czarownicy powracającej po upływie stuleci. Fikcja, która zmienia się w koszmarną rzeczywistość. Kiedy autor horrorów Thad McAlister zaczął pisać swoją najnowszą powieść, słowa płynęły bez wysiłku. Wypełniał kolejne stronice opisami procesu czarownicy przed kilkuset laty i akcja posuwała się gładko do przodu. Jeszcze nigdy nie stworzył równie przerażającej postaci. Jest przekonany, że to jego największe dzieło, które zapewni mu trwałe miejsce wśród klasyków gatunku. Ale czy Powrót czarownicy to tylko fikcja? Nieświadomie wyzwolił potężne siły i naraził rodzinę na śmiertelne niebezpieczeństwo. Ona naprawdę chce wrócić. Rachael, żona Thada, jest w ciąży. Podejmuje desperacką walkę o życie małej córeczki, nienarodzonego dziecka i własne. Zastanawia się, czy sama nie jest przyczyną okropnych wydarzeń... Przed laty kupiła coś mężowi. Zawarła pakt z Opuszczoną.

The Discourse of M: Managing British Intelligence in James Bond Movies

Anna Majer, Piotr Mamet

The Discourse of M różni się od książek, które do tej pory napisano na temat serii filmów o agencie 007. To nie główny bohater – James Bond – jest przedmiotem zainteresowania autorów, lecz M – osoba będąca szefem brytyjskiego wywiadu (MI6) i zwierzchnikiem Bonda. W postać M wciela się trzech aktorów (Bernard Lee, Robert Brown i Ralph Fiennes) i jedna aktorka (Judith Dench), a każda z tych osób stwarza wyjątkową kreację szefa MI6, reprezentując różne style zarządzania, co ma odzwierciedlenie w języku. To właśnie stało się przedmiotem dociekań badaczy – dyskurs M. Książka ma charakter pracy naukowej. Socjolingwistyczną i pragmatyczną analizę materiału badawczego (wypowiedzi M) poprzedza teoretyczna podbudowa dotyczącą dyskursu instytucjonalnego, krytycznej analizy dyskursu, koncepcji władzy i aspektów pragmatycznych – aktów mowy i uprzejmości. Część badawczą rozpoczyna analiza pozycji M jako szefa wywiadu na przestrzeni lat, na podstawie wypowiedzi bohaterów w różnych konfiguracjach – M-Bond, M-zwierzchnicy czy M o sobie. Dalej obserwujemy, jak zmienia się dyskurs M w poszczególnych odcinkach serii. Jako manager, M wydaje rozkazy, dokonuje oceny i dba o zachowanie najwyższych standardów i swych podwładnych. Książka przedstawia, w jaki sposób każdy z czterech M realizuje swoje managerskie zadania, jaka jest specyfika języka każdego z nich i w jaki sposób za pomocą języka realizują oni swoje cele, a tym samym cele MI6.

Bóg - zło - modlitwa. Wokół

Konrad Ludwicki

Karol Ludwik Koniński to pisarz niezwykły, nie mający swoich poprzedników ani następców w literaturze polskiej, z rodziny wielkich gwałtowników chrześcijańskich: Pawłów i Orygenesów, Pascalów i Newmanów, Kierkegaardów i Mounierów. W dwudziestoleciu międzywojennym zajmujący ważną i bardzo własną pozycję w życiu intelektualnym – Irzykowski zaliczał go do pierwszej dziesiątki publicystów – dziś prawie nieznany przez szerokie kręgi czytelników, wyłączony z żywego obiegu kulturowego, czekający wciąż na odkrycie i „zaszeregowanie” w historii myśli polskiej, odpowiednie jego randze.   (Bronisław Mamoń, Karol Ludwik Koniński, Kraków 1969)       Swoje Uwagi Koniński pisał całym sobą. Pisał je siłą osobowości, umysłowości i choroby. Wydawać by się mogło, iż to, co przeżyte wewnętrznie jest czymś, czego nigdy nie było; bądź mówiąc inaczej, co nie zaistniało namacalnie. Nie do końca słuszne to rozumowanie. Stany duchowe przetwarzają przecież wszystko, co z zewnątrz. Potem zaś eksplodują w postaci choćby tekstu. Refleksje wewnętrzne wzrastają w siłę, kiedy powstają – a tak jest u Konińskiego – przeciw temu, co wokół. Kiedy nie są wyłącznie intymnym rozważaniem, lecz są też w kontrze wobec zagrożenia. Są zmaganiem dobra ze złem – bojem pomiędzy upadkiem a czynem. Wciąż wszakże zwracamy się w duchu do Kogoś w nas, z Kim życie nas zespoliło.   

Azarra

Adam Ostaszewski

Wizje znane z filmów science fiction jeszcze nigdy nie były tak rzeczywiste. Ludzkości udaje się nawiązać kontakt z pozaziemską cywilizacją. Teraz przyszedł czas na przyjęcie delegacji z Galii. W końcu nadchodzi ten dzień. Statek ląduje, wysuwają się schody, a u ich szczytu stoją... ludzie. Tacy jak my! Okazuje się, że nie jesteśmy w kosmosie sami, jest więcej planet zamieszkanych przez nasz gatunek. Azarra, specjalistka do spraw społeczeństw pozaplanetarnych w szeregach Gwiezdnej Floty, wraz z kompanami z Galii zrobi wszystko, aby przekonać do siebie Ziemian i uśpić ich czujność. Ale czego tak naprawdę chcą przybysze z Galii od znacznie słabiej rozwiniętej cywilizacji Ziemian? Czy grozi nam konflikt międzyplanetarny? I kim są Stwórcy - jedyny gatunek, którego obawiają się Galianie? "Azarra" to powieść science fiction, która niczym dobry scenariusz filmowy kreśli przed nami wizję historycznego pierwszego kontaktu Ziemian z obcą cywilizacją. Mając na względzie święte prawo, aby przyjaciół trzymać blisko, wrogów jeszcze bliżej, ziemscy naukowcy i politycy zrobią wszystko, aby goście czuli się u nas jak najlepiej i nie naszła ich ochota na podbój naszej planety. Nie wszyscy jednak witają przybyszów z otwartymi rękami, pomni traum, które przeżyli w wyniku porwań swoich najbliższych przez kosmitów. Czy stali za tym Galianie? Co jeszcze ukrywają przybysze? Notatka o Autorze Adam Ostaszewski, rocznik 1974, z zawodu radca prawny, mieszka i pracuje w Koszalinie, gdzie prowadzi swoją praktykę prawniczą. Wielbiciel oraz autor opowiadań i powieści z gatunku szeroko pojętej fantastyki. W krąg jego zainteresowań wchodzi klasyczne science fiction, fantasy, budowanie światów alternatywnych. Dwa opowiadania z jego twórczości zostały wyróżnione na międzynarodowych konkursach literackich: "Misja Ares" na 1'st The Clarke-Bradbury Science Fiction Competition, "Odbicie" na 2'nd The Clarke-Bradbury Science Fiction Competition, i opublikowane po angielsku w zbiorach nagrodzonych prac. W 2021 roku zadebiutował na rynku wydawniczym zbiorem opowiadań fantastycznych "Odbicie". W 2022 roku wydał dystopijną powieść "Wirus" opowiadającą o świecie, w którym pandemia nie odpuszcza, a walka z wirusem staje się pretekstem do zmiany układu sił politycznych na świecie i wprowadzenia brutalnych reżimów.

Tygodniki opinii w zmieniającej się rzeczywistości

Tomasz Mielczarek

W sumie więc można uznać, że los tygodników opinii uzależniony jest od umiejętności szybkiego i wprawnego odczytywania sygnałów płynących z systemu medialnego i systemu społeczno-politycznego. Ich ekonomiczna kondycja wyprzedzająco informuje o koniunkturze rynku medialnego, ale prawidłowe jej zdiagnozowanie zakłócane jest przez normatywne lub ekonomiczne oddziaływanie władz państwowych na rynek medialny. Treściowa zawartość tygodników opinii sygnalizuje zjawiska społeczne. Toczące się na ich łamach kampanie publicystyczne zazwyczaj wynikają z realnych problemów społecznych. Zatrudnieni w nich dziennikarze stanowią elitę swego zawodu. Mają także istotny wpływ na praktyczne uczenie dziennikarstwa. Stanowią wzór, do którego dążą, lub z którym porównują się adepci tego zawodu. Redakcje tygodników opinii zaczęły dywersyfikować swój produkt. Jego papierowa wersja z biegiem czasu traci na znaczeniu zastępowana zróżnicowanymi cenowo pakietami dostępu do baz danych (artykułów, analiz, itp.) wytworzonych przez poszczególne redakcje.   Z Zakończenia     Książka wyszła spod pióra najwybitniejszego badacza współczesnego polskiego systemu mediów profesora Tomasza Mielczarka. Jej czytelnik otrzyma pracę o ogromnej zawartości faktograficznej i skłaniającą do głębokich refleksji nad współczesnymi mechanizmami komunikacji masowej. Wywoła duże zainteresowanie wśród studentów dziennikarstwa, politologii i kulturoznawstwa. Bez wątpienia sięgną po nią uczestnicy życia politycznego i kulturalnego, znajdując w niej impuls do głębokich przemyśleń.   prof. zw. dr hab. Wiktor Pepliński     Praca jest bardzo interesująca, wartościowa i potrzebna czytelnikom, zarówno medioznawcom jak i pokoleniom studentów dziennikarstwa i kierunków pokrewnych. Wielką zaletą jest warstwa faktograficzna, jak i trafne i wyważone podsumowania ewolucji linii redakcyjnej poszczególnych tytułów i wieloletnich trendów.   dr hab. Ryszard Filas

SYMFONIA JEDNOŚCI

ROZMAWIA KS. ROBERT BIEL

Wywiad rzeka z Kardynałem Kurtem Kochem, przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Jedności chrześcijan, przeprowadzony przez ks. Roberta Biela dla wydawnictwa Gaudium to odkrycie szerokiej perspektywy widzenia i rozumienia Kościoła. Ksiądz Kardynał odnosi się m.in. do problemów ekumenizmu, akcentując przede wszystkim rozumienia go jako działanie na rzecz jedności, a nie akcentowanie różnic. Ciekawe są również spostrzeżenia dotyczące aktualnych wydarzeń z życia Kościoła, jak pontyfikat papieża Franciszka czy Nadzwyczajny Synod o Rodzinie. Kardynał dzieli się bogatą wiedzą z zakresu nauki o Kościele.

Anomalia

Hervé Le Tellier

To jedna z najinteligentniejszych współczesnych powieści, a jednocześnie jedna z najbardziej zabawnych. Hervé Le Tellier, spadkobierca Georgesa Pereca i członek hermetycznej grupy OuLiPo, napisał książkę, która w samej tylko Francji rozeszła się w ponad milionie egzemplarzy.Anomaliajest najlepiej sprzedającą się laureatką prestiżowej Prix Goncourt od czasów opublikowanego w 1984 rokuKochankaMarguerite Duras. Ten anomalny nawet na tak rozwiniętym rynku sukces wydawniczy zawdzięcza być może głodowi prawdziwej fikcji w literaturze od dawna zdominowanej przez wyznania i osobiste świadectwa.

Znaczenie social media marketingu w branży filmowej

Milena Le Viet-Błaszczyk

Znaczenie social media marketingu w branży filmowej to pierwsze kompleksowe opracowanie, w którym szczegółowo przeanalizowano tytułowe zagadnienie w oparciu o badania empiryczne. Autorka połączyła teorie marketingowe z praktycznymi aspektami funkcjonowania branży filmowej i wykazała, w jaki sposób social media marketing może wpływać na sukces komercyjny filmów. Nowatorskie podejście uwzględniające specyfikę wskaźników marketingowych w mediach społecznościowych, a także elementy moderujące związane na przykład z gatunkiem filmu czy budżetem produkcji zaowocowały opracowaniem modelu uwypuklającego kluczowe czynniki wpływające na box office. Dzięki temu książka dostarcza zarówno naukowych, jak i praktycznych rekomendacji dla badaczy, studentów i praktyków działających w obszarze marketingu kultury, szczególnie marketingu filmowego, pomagając w pełni wykorzystać potencjał mediów społecznościowych do zwiększenia widowni i zysków z box office.

Tajemnica lorda Listerdale'a

Agata Christie

Zbiór krótkich utworów mistrzyni kryminału opublikowany w latach trzydziestych XX wieku. Wprawdzie opowiadania mają więcej wspólnego z powieścią awanturniczą niż z kryminałem, ale dla miłośników klasycznej czarnej prozy też coś się znajdzie. Choćby zmodernizowana wersja bajki o Sinobrodym. Autorka umieszcza akcję większości opowiadań w tak zwanych wyższych sferach, do których jej stosunek trudno nazwać jednoznacznym. Choć opowiadania są krótkie, czytelnik z niecierpliwością przewraca kartki, nie mogąc się doczekać rozwiązania zagadki.

Shaping Employee Experience in the Changing Social and Organisation Conditions

Dorota Molek-Winiarska (red.)

W publikacji zawarto refleksje nad kształtowaniem doświadczeń pracowników i zdobywaniem unikalnych kompetencji w obliczu zmian, których jesteśmy świadkami i w których uczestniczymy. Książka prezentuje tematy dotyczące analizy doświadczeń pracowników w środowisku organizacyjnym i społecznym, będące efektem zmian kulturowych, społecznych, gospodarczych i technologicznych. Uwzględniono w niej perspektywę krajową i międzynarodową w celu przedstawienia sposobów wpływania na doświadczenia pracowników. Wielowątkowość dociekań teoretycznych i przeprowadzonych badań empirycznych odzwierciedla szybkość i intensywność zmian społecznych oraz zawodowych na rynkach krajowym i międzynarodowym. Książka może być inspiracją dla zarówno naukowców, jak i praktyków zarządzania w procesie podejmowania działań w różnych obszarach organizacyjnych i społecznych.

Liminalność i bycie "pomiędzy" w twórczości Petera (Piotra) Lachmanna. Studium literacko-kulturowe

Przemysław Chojnowski

W monografii uderzają dwie sprawności: bardzo dokładna analiza tekstów oparta na regule close reading, a z drugiej strony znakomite rozpoznanie teoretycznych tekstów z dziedziny współczesnej lingwistyki, komparatystyki, także filozofii, edytorstwa i teatrologii, które wspomagają i pogłębiają intuicyjne rozpoznania Chojnowskiego-czytelnika […]. [Autor rozprawy] jako odbiorca i komentator twórczości Lachmanna, chętnie wykorzystuje prywatne dokumenty biograficzne: materiały archiwalne, niepublikowane materiały zalegające szuflady Lachmanna, wymieniane listy i maile (wszystkie precyzyjnie opisane). Jest to znak nowych czasów, które kształtują na naszych oczach nowy rodzaj metodologii, gdzie tego rodzaju dokumenty czyni się elementami historycznoliterackimi przez odpowiednią ich interpretację i wprowadzenie w poznawczy dyskurs. Dokument biograficzny staje się argumentem naukowym: to zasada tzw. nowej biografistyki, która po latach strukturalistycznej banicji, powróciła w ostatniej ćwierci XX wieku, by wraz z geopoetyką, imagologią poszerzoną o wizerunek siebie (zamiast Innego/Obcego, który w „globalnej wiosce” jest już coraz mniej „obcy”) tworzyć zręby nowej metodologii, pozwalającej dokładniej docierać do istoty i znaczenia konkretnego tekstu. Lektura tej monografii jest fascynująca dla każdego, kto ma szacunek dla twórczości pięknie uformowanej, głęboko wnikającej w omawianą materię i zarazem mądrej. […] Monografia twórczości Petera (Piotra) Lachmanna jest ważnym osiągnięciem tak w rozwoju osobistym habilitanta, jak i w obrębie literatury naukowej dotyczącej nowoczesnej biografistyki, pisarstwa bilingwalnego, (auto)przekładu i przekładoznawstwa jako takiego. Chojnowski odkrył dla literaturoznawstwa pisarza bardzo ważnego, którego dotychczasowa obecność w polskim obiegu nie była zbyt wyraźna. Z recenzji prof. M. Dąbrowskiego   Książka Przemysława Chojnowskiego jest teoretycznie dobrze uzasadnionym, głęboko przemyślanym oraz dobrze napisanym studium, które przedstawia pasjonującą postać polsko-niemieckiego pisarza i transdyscyplinarnego artysty w niewielkim stopniu znanego polskiej humanistyce. Monografia ukazuje biograficznie uwarunkowane aspekty dwujęzyczności i kulturowej biwalencji jako figuracje podmiotu liminalnego czy też liminalnej sytuacji egzystencjalnej. Mocną stroną tej pracy jest niezwykle dokładna lektura, trafna kontekstualizacja historyczno-kulturowa i biograficzna, a także […] uważna analiza tekstów Lachmanna. Zwłaszcza w analizach liryki uwidaczniają się umiejętności filologiczne monografisty i jego wyraźne zainteresowania zjawiskami kontaktów językowych i kulturowych. Z recenzji prof. M. Marszałek (Uniwersytet Poczdamski)   Muzeum w Gliwicach jest współwydawcą monografii Przemysława Chojnowskiego i nie jest to dziełem przypadku. Gliwice są bowiem miejscem kluczowym dla Petera (Piotra) Lachmanna, którego biografia nierozerwalnie splata się z dziejami Górnego Śląska, a jego twórczość wyrasta z doświadczeń polsko-niemieckiego pogranicza. Metamorfoza niemieckich Gliwic – miasta urodzenia i dorastania pisarza – stała się dla twórcy jedną z figur ‘bycia pomiędzy’. To właśnie tu w trakcie studiów na Politechnice Śląskiej Lachmann współtworzył teatr satyryczny i na fali Października ‘56 roku zadebiutował jako polski poeta.

Мам, пам\'ятаєш?

Катерина Бабкіна

Може здатися, що це книжка про втрату, після якої неможливо отямитися, про зруйновані життя, про біль, безпорадність і безкінечну приреченість на понівечені долі всіх тих, кого торкнулася злочинна війна та потворна агресія росії проти України, але насправді – ні. Насправді це книга про те, як безкінечно, з усіх можливих і неможливих сил, люди бережуть одне одного та дбають одне про одного, віддаючи всю ту любов, про яку вони навіть не знали, що можуть стільки її віддати. П’ятнадцятирічна Діана виїздить з Ірпеня з двомісячною сестрою від іншого батька Іванкою на руках. Вітчим Діани в ЗСУ, мама Діани зникла в Ірпені за нез’ясованих обставин, тато Діани багато років живе у Відні, перше кохання Діани – талановитий піаніст, який втратив слух під час обстрілу машини, в якій намагався евакуюватися з батьками, котрі там же і загинули, а разом з слухом втратив віру в людей і бажання мати з ними до діла, психотерапевтка Діани не уявляє, як їй допомогти, а страх, біль і втрата Діани такі неосяжні, що вона навіть сама не може їх назвати чи визнати. “Мам, пам’ятаєш?” – історія про те, що усе це жахливо і цього не мало би ставатися ніколи й ні з ким, але навіть з цим всім можна жити і бути щасливою, любити, дбати і бути потрібною, любимою і огорнутою турботою.

Pistacja w Krainie Smoków. Chiny inaczej

Adrian Chimiak, Małgorzata Błońska

Chiny widziane oczyma młodej Polki, która od pięciu lat mieszka w Pekinie, tam znalazła swoje miejsce w życiu, pracuje i wiele podróżuje, poznając niezwykłe miejsca i duszę mieszkańców Państwa Środka. Tytułowa Pistacja lekko i ze swadą opowiada o swoim poznawaniu rozmaitych aspektów chińskiej kultury i obyczajowości, o różnicach kulturowych, chińskiej egzotyce i o swojej fascynacji Krainą Smoków. Książka została napisana na podstawie reportaży radiowych emitowanych w Regionalnej Rozgłośni w Opolu. Współautorem jest wielokrotnie nagradzany (m.in. Grand Press 2012) reportażysta radiowy.  

Brązowy i Słonko

Cao Wenxuan

Wzruszająca opowieść pióra Cao Wenxuana, laureata m.in. Nagrody im. Hansa Christiana Andersena, przedstawia historię przyjaźni dwojga samot­nych dzieci: osieroconej Słonko oraz niemego Brązowego. Znajdziemy tu wszystkie najważniejsze elementy klasycznej literatury dziecięcej: zachęcają­cy do lektury, świetnie skonstruowany świat przedstawiony, bardzo zżytą ze sobą rodzinę oraz życzliwą społeczność (a nawet bawoła – przyjaciela rodziny). — Publishers Weekly (starred review) Lektura „Brązowego i Słonka” przenosi Czytelnika na chińską prowincję – ze wszystkimi jej dobrymi i złymi stronami. Warunki codziennego życia jej mieszkańców mogą różnić się od naszych, ale emocje i więzi międzyludzkie są uniwersalne. — The New York Times Book Review Ta wciągająca i bardzo przystępna powieść przeznaczona dla dzieci w wieku 9–12 lat… to tak właściwie wspaniała lektura dla całej rodziny. Wspaniale uchwycony obraz konkretnego miejsca i czasu, pełen uniwersalnych, słod­ko-gorzkich momentów życia codziennego. — The Wall Street Journal