(Jak pomnę...)

Stanisław Wyspiański

(Jak po­mnę...) Jak po­mnę, sta­ła na stop­niu wio­dą­cym do cie­ni  du­żej al­tan­ki, wol­nej od słoń­ca pro­mie­ni,  bo cho­ciaż by­ła ob­szer­ną prze­strze­nią,  to jed­nak ca­ła usła­na zie­le­nią  krze­wu -- co upo­rczy­wie piąć się nie prze­sta­wał  po ścia­nie i po słu­pach -- przez co cień jej da­wał;  li­ściem i ga­łąz­ka­mi za­mknął­by ją ca­łą,  gdy­by nie ob­ci­na­ny był wciąż rącz­ką dba­łą  ogrod­nicz­ki -- tą wła­śnie by­ła ona sa­ma.  Sta­ła tak w drzwiach al­tan­ki uję­ta jak w ram­ce  zie­le­nią w ko­ło -- na tle tej zie­le­ni  ciem­nej  zda­ła się głów­ka jej bla­skiem pro­mie­ni  od­bi­jać dziw­nie ja­sno -- jak­by do jej czo­ła  do­da­no ową świetl­ną prze­pa­skę anio­ła.  O, bo aniel­ską du­szę mia­ła -- ku ko­cha­niu  skła­nia­ła wszyst­kich za­raz po jej po­zna­niu. --  Pra­wie nie uwa­ża­ła na mnie -- wciąż pa­trza­ła  przed sie­bie -- nie wiem zaś, co by zna­czy­ła  bo­leść ta w jej twa­rzy -- za­mglo­ne  jej ła­god­ne oczy -- ozdo­bio­ne  za­le­d­wie wi­dzial­ny­mi łza­mi  zda­ły się jak sza­fi­ry opraw­ne per­ła­mi,  że trze­ba by­ło tyl­ko -- choć jed­no wzru­sze­nie  wię­cej -- jed­ne­go ru­chu po­wiek, że­by to cier­pie­nie,  co w głę­bi du­szy tkwi­ło przy­tłu­mio­ne  wy­bu­chło na­raz w rzew­ny płacz zmie­nio­ne,  ta­ką wi­dzia­łem wten­czas smut­ną. [...]Stanisław WyspiańskiUr. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele ? impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Za pijanicami

Jan Kochanowski

Jan Kochanowski Fraszki, Księgi pierwsze Za pijanicami Ziemia deszcz pije, ziemię drzewa piją, Z rzek morze, z morza wszytki gwiazdy żyją. Na nas nie wiem, co ludzie upatrzyli, Dziwno im, żeśmy trochę się napili. ----- Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest n... Jan Kochanowski Ur. 6 czerwca 1530 r. w Sycynie koło Zwolenia Zm. 22 sierpnia 1584 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: Odprawa posłów greckich (1578), Psałterz Dawidów (parafrazy psalmów, 1579), Treny (1580), Fraszki (1584), Pieśni ksiąg dwoje (1586) Wybitny poeta polski okresu odrodzenia, którego twórczość odegrała ogromną rolę w rozwoju języka, literatury i kultury polskiej. Syn zamożnego ziemianina, studiował w Akademii Krakowskiej (1544-1547) oraz na uniwersytetach w Królewcu i Padwie (1555-1559). Podróżował po Włoszech i Francji, gdzie poznał poetów Plejady (Ronsard). Po powrocie do Polski dzięki biskupowi Myszkowskiemu rozpoczął karierę na dworze Zygmunta Augusta, w 1563 r. został sekretarzem królewskim. Ok. 1575 r. ożenił się i osiadł na wsi. Śmierć jednej z córek stała się pobudką do napisania oryginalnego cyklu trenów. Zmarł nagle na serce. W jego pogrzebie uczestniczył król Stefan Batory, kanclerz J. Zamojski i in. autor: Katarzyna Migdał Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Drugi. Luty

Władysław Hozakowski

Dnia 1. lutego: Św. Ignacy z Antyochii, biskup i męczennik. (Około r. 107.). Tego samego dnia: Św. Brygyda, dziewica, patronka Szwecyi i Polski. (W 6.wieku.). Inni święci z dnia 1. lutego: Bł. Andrzej z Conti. - Św. Eubert, patron miasta Lille, w Flandryi. - Św. Pioniusz, kapłan i męczennik z Smyrny. - Św. Sewer, biskup z Rawenny. - Św. Zygbert, król Austrazyi. - Św. Werydyana, dziewica. / Dnia 2. lutego: Uroczystość Oczyszczenia Najśw. Maryi Panny, czyli - Matki Boskiej Gromnicznej. Inni święci z dnia 2. lutego: Czcigodna Agnieszka, męczenniczka wraz z towarzyszkami zakonu św. Franciszka. - Bł. Klara z Rimini, wdowa trzeciego zakonu św. Franciszka. - Św. Korneliusz z Cezarei. - Św. Teodoryk, męczennik i biskup z Minden. - Św. Wawrzyniec, arcybiskup z Canterbury. / Dnia 3. lutego: Święty Błażej z Sebaste, biskup-męczennik. (Około r. 316.). Tego samego dnia. Święty Ansgar, arcybiskup w Bremenie i Hamburgu, patron Szwecyi i Polski. (801-865.). Inni święci z dnia 3. lutego: Św. Anatol, biskup. - Św. Berlenda, dziewica i zakonnica oraz jej matka św. Nona i jej siostrzenica św. Celza; oprócz tego męczennicy jak św. Celeryn dyakon, św.Deodat zakonnik, św. Ewancyusz biskup, św. Adelin zakonnik. - Św. Lupycyn, biskup z Lyon. - Św. Remedyusz, biskup. - Św. Wereburga, dziewica i zakonnica. / Dnia 4. lutego: Święty Andrzej Corsini z Fiesole, biskup. (1302-1373). Inni święci z dnia 4. lutego: Św. Awentyn, kapłan i pustelnik. - Św. Eutychiusz, męczennik. - Św. Fileas, biskup. - Św. Gilbert, założyciel zakonu. - Św. Izydor z Egiptu, zakonnik. - Św. Felicyana, zakonnica. - Bł. Joanna Valois, królowa i założycielka zakonu. - Św. Józef z Leonissa, kapucyn i męczennik. - Św. Modan, opat. - Św. Rembert, arcybiskup. - Św. Raban, arcybiskup w Moguncyi. / Dnia 5. lutego: Święta Agata, dziewica i męczenniczka. (Około r. 251.). Tego samego dnia. Męczennicy Japońscy (1597.). Inni święci z dnia 5. lutego: Św. Adelajda, dziewica i zakonnica. - Św. Awita, biskup z Vienne. - Św. Abrahamiusz, biskup z Arbela. - Św. Felicya, dziewica i męczenniczka. - Św. Albin, biskup z Brixen. - Św. Berfulf, opat. / Dnia 6. lutego: Święta Dorota, dziewica i męczenniczka. (Roku 288.). Inni święci z dnia 6. lutego: Św. Amand, biskup z Mastricht. - Św. Brynolf, biskup z Skara w Szwecyi. - Św. Finyan, opat. - Św. Gwaryn, kardynał, biskup. - Św. Sylwan, biskup-męczennik z Emeza wraz z dyakonem Łukaszem i lektorem Mucyuszem. - Św. Wedast, biskup z Arras. - Św. Jacenta de Mariscottis, dziewica. / Dnia 7. lutego: Święty Romuald, założyciel zakonu Kamedułów. (956-1027.). Tego samego dnia: Święty Teodor, hetman, męczennik. (319.). Inni święci z dnia 7. lutego: Św. Idzi od św. Józefa, braciszek zakonny. - Św. Anatol, męczennik. - Św. Juliana, wdowa. - Św. Madan, biskup. - Św. Mojżesz, biskup. - Św. Nirward, biskup. - Św. Ryszard, król. / Dnia 8. lutego: Święty Jan Matta, założyciel zakonu św. Trójcy. (1160-1213). Inni święci z dnia 8. lutego: Św. Emilian i Sebastyan, męczennicy. - Św. Honorat, biskup. - Św. Paweł, biskup z Verdun. - Św. Piotr, kardynał. - Św. Stefan, założyciel zakonu z Grammont. / Dnia 9. lutego: Święta Apolonia, dziewica i męczenniczka. (Około roku 249.). Tego samego dnia. Święty Nicefor, męczennik. (Roku 260.). Inni święci z dnia 9. lutego: w. Aleksander, męczennik. - Bł. Katarzyna Emmerich, zakonnica. - Św. Ansbert, biskup w Rouen. - Św. Feliks, biskup w Braga. - Św. Maryan, opat. - Św. Sabin, biskup w Kanosa. - Św. Wiktor, męczennik i jego siostra Zuzanna, dziewica i męczenniczka. / Dnia 10. lutego: Święta Scholastyka, dziewica. (480-543). Tego samego dnia. Święty Wilhelm, pustelnik. (1157.). Inni święci z dnia 10. lutego: Św. Austreberta, dziewica i zakonnica. - Św. Klara z Rimini, wdowa i pokutnica. - Św. Paschazy, opat. - Św. Peregryn, wyznawca. - Św. Sylwan, biskup. - Św. Soteris, dziewica i męczennica. / Dnia 11. lutego: Siedmiu założycieli Zakonu Sług Maryi (XIII wiek). Inni święci z dnia 11. lutego: Św. Adolf, biskup z Osnabruku. - Św. Dezidery, biskup i męczennik z Vienne. - Św. Gaydyn, biskup i męczennik z Soissons. - Św. Jan de Britto, Jezuita. - Św. Łazarz, biskup z Medyolanu. - Św. Łucyusz, biskup i męczennik. - Błog. Piotr Paschalis. - Św. Seweryn, opat. - Św. Saturnin, męczennik. - Św. Teodora, cesarzowa. / Dnia 12. lutego: Święta Eulalia, dziewica (Około r. 300). Tego samego dnia. Święty Benedykt z Aniani, opat. (Roku 750-821.). Inni święci z dnia 12. lutego: Św. Antoni, biskup. - Św. Damian, żołnierz i męczennik. - Św. Gaudenty, biskup z Werony. - Św. Melecy, biskup z Antyochii. - Św. Modest i Julian, męczennicy. / Dnia 13. lutego: Święta Katarzyna Ricci, dziewica zakonnica. (1522-1589.). Inni święci z dnia 13. lutego: Św. Agab, prorok, uczeń Pana Jezusa. - Św. Benignus, kapłan i męczennik. - Św. Kastor, kapłan. - Św. Licyniusz, biskup z Augers. - Św. Martynian, pustelnik. - Św. Grzegorz II., papież. - Św. Stefan, opat. / Dnia 14. lutego: Święty Walenty, biskup i męczennik. (Na początku III wieku.). Tego samego dnia. Święty Walenty, kapłan i męczennik. (Roku 269.). Inni święci z dnia 14. lutego: Św. Antoni, opat. - Św. Konrad, uczeń św. Bernarda. - Św. Maron, opat. - Św. Abraham, biskup z Mezopotamii. - Św. Auksencyusz, pustelnik. - Św. Witalis, kapłan i męczennik. - Św. Felikula, dziewica i męczenniczka. - Św. Zenon, męczennik. / Dnia 15. lutego: Święci bracia Faustyn i Jowita męczennicy. (Około r. 123). Tego samego dnia. Święty Sygfryd, biskup szwedzki. (Około r. 1002.). Inni święci z dnia 15. lutego: Św. Agapa, dziewica i męczenniczka. - Św. Kraton, męczennik. - Św. Faustyna, dziewica i męczenniczka. - Św. Saturnin, męczennik. - Św. Sewer, kapłan. - Św. Teofil z Adana, wyznawca. - Św. Walafryd, opat. / Dnia 16. lutego: Święta Juliana, dziewica i męczenniczka. (Około r. 290.). Tego samego dnia. Święty Onezym, uczeń św. Pawła, biskup Efezu, męczennik. (Około r. 100.). Inni święci z dnia 16. lutego: Św. Aganus, opat. - Św. Faustyn, biskup. - Św. Grzegorz X., papież. - Św. Honestus, kapłan-męczennik. - Czcigodny Ludwig de Ponte, Jezuita. - Św. Filipina Mareri, zakonnica. - Św. Flawyan, pustelnik. - Św. Porfyry, męczennik. - Św. Tygrydyusz, archidyakon. / Dnia 17. lutego: Święty Sylwin z Auchy, biskup. (718.). Inni święci z dnia 17. lutego: Św. Aleksy Falkonieri, współzałożyciel zakonu Sług Maryi. - Św. Bonosus, biskup z Trewiru. - Św. Konstabilis, opat. - Św. Donat, Sekundyan, Romulus, męczennicy. - Bł. Ewermund, biskup z Ratzeburgu. - Św.Finan, biskup. - Św. Maryanna, siostra św. Filipa apostoła. - Św. Polychromiusz, biskup. - Św. Roman, biskup. - Św. Teodul, męczennik. / Dnia 18. lutego: Święta Konstancya, księżniczka, dziewica. (Około r. 354.). Tego samego dnia. Święty Symeon z Jerozolimy, biskup i męczennik. (Około r. 106.). Inni święci z dnia 18. lutego: Św. Atyka i Artemia, dziewice-męczenniczki. - Św. Kulanus, biskup. - Św. Heladyusz, arcybiskup z Toledo. - Św. Lucyusz, Sylwan, Rutulus, Klasykus, Sekundynus, Fruktulus, Maksym, męczennicy. - Św. Teotoniusz, przeor z Koimbra. / Dnia 19. lutego: Święty Konrad, pustelnik. (1351.). Tego samego dnia. Błog. Bonifacy, biskup z Lausanne. (1188-1266.). Inni święci z dnia 19. lutego: Św. Barbatus, biskup. - Św. Konon, opat. - Św. Decencyusz, biskup. - Św. Sabinus, kapłan-męczennik. - Św. Legoncyusz, biskup z Trewiru. - Św. Manswet, biskup z Medyolanu. - Św. Rabulas, opat. / Dnia 20. lutego: Święty Eucheriusz z Orleans, biskup. (743.). Inni święci z dnia 20. lutego: Św. Eleutery z Konstantynopola, biskup i męczennik. - Św. Eleutery, biskup z Tournay. - Św. Gallus, kapłan. - Św. Leon cudotwórca, biskup z Catania. - Św. Paula, dziewica. - Św. Sadot, biskup i męczennik. - Św. Ulryk, kapłan i pustelnik. - Św. Wiktor i św. Korona, męczennicy. / Dnia 21. lutego: Święty Grzegórz z Amestris, biskup. (Około r. 800). Inni święci z dnia 21. lutego: Św. Antymus, biskup z Terni. - Św. Daniel, kapłan i męczennik. - Św. Werda, dziewica i męczenniczka. - Św. Eleonora, królowa angielska. - Św.Feliks, biskup z Metz. - Św. German, opat. - Św. Gambert, biskup z Sens. - Św. Irena, dziewica, siostra papieża Damacego I. - Św. Jan, patryarcha konstantynopolitański. - Bł. Pipin z Landen, namiestnik Austrazyi. - Św. Seweryan, biskup. - Św. Zacharyasz, patryarcha z Jerozolimy. / Dnia 22. lutego: Święta Małgorzata z Kortony, pokutnica. (1247-1297.). Tego samego dnia. Pamiątka założenia stolicy biskupiej Piotra św. w Antyochyi. Inni święci z dnia 22. lutego: Św. Abiliusz, biskup z Aleksandryi. - Św. Antuza, męczenniczka. - Św. Aristion, uczeń Chrystusowy. - Św. Gall, męczennik. - Św. Papiasz, biskup. - Św. Paschazyusz, biskup z Vienne. - ŚŚw. Wiktoryn, Henryk, Paweł Donat, Fortunat, męczennicy. / Dnia 23. lutego: Święty Piotr Damian, kardynał-biskup z Ostia. (988-1072). Inni święci z dnia 23. lutego: Św. Dominik, opat. - Św. Feliks, biskup z Brescia. - Św. Florencyusz, wyznawca. - Św. Łazarz, zakonnik. - Św. Marta, dziewica i męczenniczka. - Św. Milburga, księżniczka i zakonnica. - Św. Polykarp, kapłan. - Św. Romana, dziewica. - Św. Syren, zakonnik i męczennik. - Św. Thea, męczenniczka. - Św. Willigis, arcybiskup z Moguncyi. / Dnia 24. lutego: Święty Maciej, apostół. (Około r. 63). Inni święci z dnia 24. lutego: Św. Etelbert, król z Kent. - Św. Edycyusz, męczennik. - Św. Letard, biskup z Senlis. - Św. Modest, biskup z Trewiru. - Św. Pretekstat, biskup z Rouen. - Św. Prymytywa, męczenniczka. - Św. Sergiusz, męczennik. / Dnia 25. lutego: Święta Walburga, dziewica, zakonnica. (Około r. 799). Inni święci z dnia 25. lutego: Św. Adeltruda, dziewica i zakonnica. - Św. Ananiasz, kapłan i męczennik. - Św. Cezary, lekarz. - Św. Donat, Justus, Herena, męczennicy. - Św. Feliks III., papież. - Św. Gerlandy, biskup. - Św. Regin, biskup i męczennik. - Św. Tarazyusz, patryarcha konstantynopolitański. / Dnia 26. lutego: Święty Porfyry z Gaza, biskup. (353-420). Inni święci z dnia 26. lutego: Św. Aleksander, biskup. - Św. Andrzej, biskup Florencyi. - Św. Anub, opat. - Św. Dyonizy, biskup z Augsburga. - Bł. Edigna, dziewica i pustelnica. - Św. Faustynian, biskup. - Św. Fortunat i Feliks, męczennicy. - Św. Nestor, biskup. - Św. Paschalis, biskup. - Św. Filip, biskup i męczennik. - Św. Serwulus, biskup Werony. - Św. Papiasz, Dyodor, Kanon i Klaudyan, męczennicy. , Dnia 27. lutego: Święty Leander, arcybiskup z Sewili. (516-596). Tego samego dnia. Święty Julian i jego towarzysze, męczennicy. (Około r. 251.). Inni święci z dnia 27. lutego: ŚŚw. Aleksander, Abundyusz, Antigonus, Fortunat, męczennicy. - Św. Baldomer, ślusarz, potem subdyakon. - Św. Bazyli i św. Prokop, zakonnicy. - Św. Chryzogonus, wyznawca. - Św. Elżbieta, zakonnica. - Św. Gelazy, aktor, potem męczennik. - Św. Honoryna, dziewica i męczenniczka. - Św. Onezyma, dziewica. - Św. Poncyana, męczenniczka. - Św. Stefan, dworzanin cesarski. / Dnia 28. lutego: Święty Roman, opat. (Około r. 460). Inni święci z dnia 28. lutego: Św. Awelina. - ŚŚw. Makary, Rufin, Justus, Teofil, męczennicy. - ŚŚw. Nymfus i Eubulus, uczniowie św. Pawła. - Św. Proteriusz, patryarcha. - Św. Rufina, dziewica. - Św. Windemnialis, biskup z Werony. / Dnia 29. lutego: Święty Oswald, arcybiskup Yorku. (Około r. 992). Inni święci z dnia 29. lutego: Na dzień 29. lutego przypada jeszcze pamiątka św. Sewera, biskupa z Awranches.

Wojownicy. Manga (Tom 8). Ścieżka Kruczej Łapy. Zmącony spokój

Erin Hunter

Krucza Łapa odnalazł spokój na farmie, z dala od lasu i pazurów Tygrysiej Gwiazdy. Jest pewien, że odejście od klanów było dobrą decyzją i cieszy się życiem u boku swojego najlepszego przyjaciela, Jęczmienia. Ale gdy piątka kotów z siedliska Dwunożnych przybywa do stodoły w poszukiwaniu schronienia, spokój Kruczej Łapy zostaje zburzony. Kocur zostaje zmuszony by zwrócić się o pomoc do dawnego przyjaciela, Ognistej Gwiazdy. Jednak Klan Pioruna ma swoje problemy Klan Krwi atakuje jego terytorium. Czy wspólnymi siłami uda się odpędzić Klan Krwi i przegonić włóczęgów z farmy? Zmącony spokój to tom pierwszy trylogii o Kruczej Łapie.

Furia Tygrysiego Pazura

Erin Hunter

WŁADZA NIE UZNAJE ZASAD Nikczemne knowania Tygrysiego Pazura zostały ukrócone. Na pokonanego i upokorzonego zastępcę przywódczyni czekało teraz tylko jedno wygnanie. Poprzysiągłszy zemstę na Ognistym Sercu, który odkrył przed Klanem Pioruna ogrom zbrodni Tygrysiego Pazura, banita udaje się na samotną tułaczkę ku obcym terytoriom. Wiedziony głodem władzy wie, że tylko przywództwo może go zaspokoić, a szansa na zrealizowanie tego planu nie skończyła się wraz z jego wygnaniem. Jest bowiem w lesie jeszcze jeden klan o wątpliwej przyszłości. Klan, który mógłby osiągnąć wielkość pod rządami silnego przywódcy. To właśnie w tym chylącym się ku upadkowi klanie leży nowe przeznaczenie Tygrysiego Pazura.

Dzieciństwo w pasiakach

Bogdan Bartnikowski

Wstrząsająca opowieść o obozie Auschwitz widzianym oczyma dziecka. Zacząłem więc spisywać wspomnienia moje, moich koleżanek i kolegów. Z nadzieją, że jak je napiszę, to one ode mnie odejdą. Niestety, tak się nie stało.... Bogdan Bartnikowski miał 12 lat, kiedy w nocy z 11 na 12 sierpnia 1944 roku znalazł się z mamą na rampie KL Auschwitz-Birkenau. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecięcej wrażliwości wobec piekła obozowej rzeczywistości. Bogdan Bartnikowski - urodzony w 1932 r. w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego, po opanowaniu dzielnicy Ochota, gdzie mieszkał, przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), wraz z matką został wypędzony z domu i skierowany do obozu przejściowego w Pruszkowie (tzw. Durchgangslager 121), skąd 12 sierpnia 1944 r. zostali obydwoje wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau. W obozie został zarejestrowany jako więzień 192731. Przebywał w Birkenau: najpierw w bloku dziecięcym obozu kobiecego, następnie w sektorze B11a obozu męskiego, gdzie byli więzieni chłopcy z Warszawy. 11 stycznia 1945 r. został razem z matką ewakuowany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen), gdzie do wyzwolenia w dniu 22 kwietnia 1945 r. pracował przy odgruzowaniu miasta. Po wyzwoleniu powrócił wraz z matką do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako dziennikarz. Bogdan Bartnikowski, mając w pamięci przeżycia z okresu okupacji i uwięzienia w obozach koncentracyjnych, napisał i wydał książki o losach polskich dzieci w latach wojny: zbiór opowiadań "Dzieciństwo w pasiakach" (1969, 1972, 1989) oraz powieści "Daleka droga" (1971), "Powrót nad Wisłę" (1972) i "Dni długie jak lata" (1989). Obecnie jest na emeryturze. Pracuje społecznie w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Odznaczony został Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Laboratorium obciążalności torów wielkoprądowych i zestyków

Łukasz Kolimas, Stanisław Kulas, Marek Piskała, Kazimierz Zgliński

Książka jest przewodnikiem do ćwiczeń laboratoryjnych prowadzonych w Instytucie Elektroenergetyki, których przedmiotem są badania aparatów prowadzone w trakcie ich projektowania - głównie w celu poznania i kontroli poszczególnych zespołów. Materiał skryptu zawiera ćwiczenia z wybranych zagadnień dotyczących badań nagrzewania torów wielkoprądowych aparatów elektrycznych, funkcjonowania i właściwości dynamicznych mechanizmów łączników oraz podstaw konstrukcji wybranych elementów aparatów elektrycznych.

Święty Tomasz z Akwinu  

G. K. Chesterton

Święty Tomasz z Akwinu G. K. Chesterton Tł. Magda Sobolewska Chesterton podyktował Świętego Tomasza z Akwinu błyskawicznie, jakby pod natchnieniem chwili, niemal nie korzystając ze źródeł, a osiągnął efekt zdumiewający. Etienne Gilson, jeden z największych tomistów XX w., okrzyknął jego dzieło " bez wątpienia najlepszą książką, jaką napisano o św.Tomaszu". Być może Chesterton potrafił tak doskonale zrozumieć swojego bohatera, bo był do niego bardzo podobny. Obaj uznawani byli w szkole za tępaków, imponowali wzrostem i tuszą, uprawiali "niezwykłe hobby, jakim jest myślenie" i wyrażali swoje myśli w setkach tomów, których wystarczyłoby "do zatopienia okrętu albo zapełnienia biblioteki". Mieli ten sam polemiczny temperament, przenikliwość i genialny dar syntezy. Ze spotkania tych dwóch nieprzeciętnych osobowości powstała niezwykła biografia, przypominająca impresjonistyczny portret namalowany przy użyciu wielu kontrastowych barw albo średniowieczny obraz, składający się z wielu osobnych scen z życia jednej postaci. Z tej różnorodnej mozaiki wyłania się spójny wizerunek wielkiego filozofa na tle epoki i szerszej perspektywy dziejów, sięgającej aż po nasze czasy. Chesterton nazywa bowiem św. Tomasza "lekarzem współczesnego świata (...) wezwanym do łoża śmierci", a jego słowa nie tylko nie straciły, ale wręcz zyskały na aktualności. Nasza kultura, gorączkowo poszukująca istoty człowieczeństwa, a zarazem chorobliwie kwestionująca jej podstawy, potrzebuje trzeźwej diagnozy Chestertona, który proponuje nam lekarstwo w postaci życiowej mądrości Akwinaty i wiary we Wcielenie.

Nic z Ciebie nie będzie! Jak często to słyszałeś?

Dobromir Makowski

E-book dostępny w formacie mobi, epub. nie ma pliku PDF. "NIC Z CIEBIE NIE BĘDZIE" MAKOWSKI SKOŃCZYSZ JAK MATKA I OJCIEC ! Słyszałem to tak często, że sam w to uwierzyłem. Zdanie to było częścią mojej tożsamości odkąd pamiętam. Nie mogłem się od niego uwolnić. Słyszałem ją od nauczycieli, psychologów, pedagogów... Bałem się. Potwornie się bałem. Ojca, który bił mnie pięściami w amoku alkoholowym. Matki, która wybrała alkohol zamiast rodziny. Wychowawców w domu dziecka. Nauczycieli, którzy wciąż pisali uwagi w dzienniczku. Drwiących kolegów i ich szyderczych wyzwisk... Chciałem zabić ten strach, przestać go czuć! Zacząłem kraść, bo chciałem być taki jak koledzy. Zacząłem pić, potem ćpać. Gdzieś miałem naukę, bo kim ja mogłem zostać... Ta książka to historia mojego życia. To proces mojej walki , opis ciężkiej, niekiedy bolesnej drogi do przemiany mojego życia. Ufam, że ta opowieść może Ci pomóc uwolnić się od ciężaru przeszłości i pokaże jak dokonywać mądrych wyborów. Twoje życie ma znaczenie, a wybory nadają jemu sens. Dobromir Makowski, jest pedagogiem, założycielem ośrodka dla uzależnionych, raper, inicjator spotkań z zakresu profilaktyki uzależnień RapPedagogia, maż i ojciec piątki dzieci. Nagrał płytę "Czas" Poprawiona i poszerzona wersja książki Dobromira Makowskiego "Wyrwałem się z piekła"

Dzieło sztuki

Anton Czechow

Dzieło sztuki Trzymając pod pachą paczkę, owiniętą w Nr. 223 „Wiadomości Giełdowych”, wsunął się Sasza Smirnow do gabinetu doktora Koszelkowa. — Ach, cóż za miły gość! — zawołał doktor. — Jakże się czujemy? Co pan powie nowego? Sasza mrugnął oczyma, przyłożył rękę do serca i drżącym głosem zaczął: — Mama się kłania i pozdrawia... Jestem jej jedynakiem i pan uratował mi życie, wyleczył z niebezpiecznej choroby... Nie wiemy, doprawdy, jak panu dziękować... — Dosyć już, dosyć — bronił się doktor, nie posiadając się z radości. — Uczyniłem tylko to, co każdy inny uczyniłby na moim miejscu. — Jestem jedynakiem i pan uratował mi życie... Jesteśmy ludzie biedni i oczywiście, nie możemy opłacić pańskiego trudu i... bardzo nam wstyd, panie doktorze, chociaż jednak mama i ja... jedyny syn... usilnie prosimy przyjąć w dowód wdzięczności... tę rzecz, która... Rzecz bardzo cenna, ze starego brązu... dzieło sztuki. — Niepotrzebnie — bronił się doktor — no, i po cóż mi to? — Nie, niech pan doktor nam nie odmawia — bełkotał Sasza — rozwijając paczkę. — Odmową obraziłby pan i mamę, i mnie... Rzecz bardzo ładna... ze starego brązu... Mamy ją jeszcze po ojcu nieboszczyku i przechowywaliśmy jak najdroższą pamiątkę. [...]Anton CzechowUr. 29 stycznia 1860 r. w Taganrogu (Rosja) Zm. 15 lipca 1904 r. w Badenweiler (Niemcy) Najważniejsze dzieła: Śmierć urzędnika (1883), Nieciekawa historia (1889), Sala nr 6 (1892), Wyprawa na Sachalin (1895); Mewa (1896), Wujaszek Wania (1900), Trzy siostry (1901), Wiśniowy sad (1904) Urodzony w rodzinie kupieckiej, lekarz z wykształcenia. Swoje pierwsze utwory publikował w drugorzędnych pismach humorystycznych pod pseudonimami: ?Antosz Czechonte?, ?Człowiek bez żółci?, ?Brat swojego brata?. W początkowej fazie twórczości pisał wiele drobnych utworów, felietonów, humoresek, anegdot. Krytykował bezczynność rosyjskiego społeczeństwa wobec wszechobecnego zła. W 1890 roku odbył podróż na wyspę Sachalin, miejsca zesłania i katorg. Owocem podróży była praca literacko-naukowa. Jako dramaturg zyskał sławę dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, wybitnym reżyserem i teoretykiem teatru. W 1901 roku poślubił jedną z wybitnych aktorek teatru Stanisławskiego MChaT, Olgę Knipper; była ona odtwórczynią większości pierwszoplanowych ról w jego sztukach. Zasłynął również jako mistrz krótkiej formy ? autor nowel i opowiadań. Zmarł na skutek wyniszczenia gruźlicą. autor: Danuta SzafranKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

K jak Klara. K jak Klara 1 - Przyjaciółki od serca

Line Kyed Knudsen

Klara i Róża są przyjaciółkami od serca. Mają naszyjniki przyjaźni, i obydwie planowały przebrać się za księżniczki na bal przebierańców w świetlicy. Ale gdy Julia zaczyna chodzić do ich klasy, wszystko w życiu Klary się zmienia.

Mistrzowie koncentracji. Aktualne nauki dla przyszłych humanistów. (tom II)

Paweł Armada

Wiele się zmieniło w ciągu ostatnich dwóch lat. Acz, wbrew pozorom, nie spadło na nas nic naprawdę nowego. Za to bardziej niż kiedykolwiek przeżywamy skutki procesów zachodzących w świecie od bardzo dawna. Można więc powiedzieć, że obecny czas jest czasem ujawnienia. I że jest to najlepszy moment do obserwacji i wyciągania wniosków. [ s. IX ] Myślenie za siebie, zdrowy sceptycyzm, humanizm – otwierają możliwości sensownej reakcji na tzw. przemiany cywilizacyjne. Niezbędnym zaś warunkiem tej reakcji jest nazywanie rzeczy po imieniu. [ s. XIII ] Autor, nazywając rzeczy po imieniu, pokazuje czym niegdyś była nasza cywilizacja - cywilizacja tworzona przez filozofów i mnichów, będących "mistrzami koncentracji". Rozprawia się tym samym z mnóstwem stereotypów i komunałów, które zdominowały naszą wyobraźnię, odcinając nas od intelektualnych i duchowych osiągnięć przeszłości. Najciekawsze w tym wszystkim jest uświadomienie sobie, jak bardzo możemy mylić się na własny temat, uważając siebie - współcześnie - za ludzi cywilizowanych.

Anna i lekarz

Elka Noland

Anna to dojrzała kobieta, której od dzieciństwa towarzyszy ogromny lęk przed lekarzami. Poznajemy ją w szczególnym momencie. Anna jest coraz bardziej zmęczona dotychczasowym trybem życia. Układa więc dla siebie scenariusz na przyszłość" spokojną, samotną egzystencję wypełnioną codziennymi, małymi przyjemnościami. Wie jednak, że najpierw musi rozwiązać zaniedbywany od lat problem ze swoim zdrowiem. I tak spotyka lekarza, który budzi w niej głęboko skrywaną tęsknotę za bliskością. Anna zaczyna się zmieniać, uważniej przyglądając się rzeczywistości, ludziom i sobie. Mimo nieustannych trudności w nawiązaniu bliższej relacji ze swoim lekarzem, Anna nie rezygnuje z poszukiwania nowej siebie dojrzalszej, odważnej, ciekawej świata i gotowej na spotkanie drugiego człowieka.

Bystrzak

Marie-Aude Murail

Pełna humoru powieść dla młodzieży o chłopakach, dziewczynach i pewnym niezwykłym starszym bracie. Wznowienie bestsellerowej książki Marie-Aude Murail, laureatki prestiżowej nagrody Hansa Christiana Andersena 2022. Kleber ma 17 lat i właśnie przeniósł się do Paryża. Nie może się doczekać, aż znajdzie mieszkanie, pójdzie do nowej szkoły i zacznie umawiać się z dziewczynami. Jest tylko jeden kłopot. Kłopot, który nie rozstaje się z pluszowym królikiem, lubi szukać dzidzików ukrytych w tefelonie i umie bardzo szybko liczyć (jeden, dwa, trzy, cztery, be, dwanaście). Ma ksywę Bystrzak, 22 lata i umysł trzyletniego dziecka. To starszy brat Klebera, którym ten obiecał się opiekować, by wyciągnąć go z zamkniętego zakładu dla upośledzonych umysłowo

Królestwo nadziei

Dorota Pasek

Chaos poplącze utarte ścieżki i zawiedzie Sinkę w miejsce między dwoma światami. Khaben zapomni o ostrożności i przyjdzie mu za to zapłacić wygórowaną cenę. Agneis, odcięte od świata szczelnym kordonem kharskich wartowni, musi się zmierzyć z wojenną rzeczywistością. Zdrada zamienia spokojną posiadłość w arenę walk na śmierć i życie. Khabenowi i wiernej mu gwardii decydują się pomóc Sinka i Przewodniczki. Kharska krew poleje się na posadzki draińskiego domu, a dym z pogrzebowych stosów zasnuje niebo po horyzont. Kiedy ucichnie wojenna wrzawa, Przewodniczki kolejny raz postawią najeźdźcom pytanie, kim są i czego szukają. Do posiadłości zawita największy wróg Khabena Garloth i zażąda iberyjskich latyfundiów. Khaben, przyparty do muru, wbrew sobie i swoim zasadom, zgodzi się je spełnić. Jednak nie weźmie pod uwagę Przewodniczek i ich miłości do ziemi przodków. Wkrótce przyjdzie mu się boleśnie przekonać, że walka z nimi może go wiele kosztować Królestwo nadziei to drugi tom cyklu Królowe Kharu. Tom pierwszy pt. Alabastrowe panny ukazał się w 2019 roku. Dorota Pasek jest także autorką powieści Czas gniazdowania (2018) i Dziewczyna od trawnika (2019).

Rynek energii elektrycznej. Aktualne problemy energetyki

Paweł Pijarski, Zbigniew Połecki (red.)

Rynek energii w Polsce podlega ciągłemu procesowi zmian ukierunkowanych jednocześnie na budowę jednego rynku w wymiarze wspólnotowym oraz na decentralizację rynków krajowych na korzyść wzmocnienia i rozwoju inicjatyw na poziomie lokalnym i regionalnym.

Istota teorii względności

Albert Einstein

Skondensowana, ujednolicona prezentacja najsłynniejszej koncepcji naukowej wszech czasów, wprowadzająca w podstawowe zagadnienia teorii względności Świat byłby dziś zupełnie inny, gdyby nie Albert Einstein. Podobnie jak Newton i Galileusz przed nim, ten niezwykły naukowiec na zawsze zmienił rozumienie wszechświata przez ludzkość. W 1921 roku, pięć lat po ogłoszeniu swojej ogólnej teorii względności, Einstein w uznaniu swoich niezwykłych osiągnięć otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. W tym samym roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby wygłosić cztery wykłady, które umocniły jego teorii, w których starał się wyjaśnić jej znaczenie nowej publiczności. Wykłady te zostały opublikowane w następnym roku jako Istota teorii względności i tekst ten autor poprawiał w każdym nowym wydaniu aż do swojej śmierci - w każdej kolejnej edycji Einstein włączał nowy materiał wzmacniający swoją teorię. Ta niewielka objętościowo książeczka pozostaje kluczowym dziełem dla każdego, kto chce poznać działanie jednego z najbardziej inspirujących umysłów XX wieku. Z PRZEDMOWĄ BRIANA GREENEA, AUTORA BESTSELLERA PIĘKNO WSZECHŚWIATA

Menażeria ludzka

„Menażeria ludzka” to zbiór dwunastu opowiadań autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Irytujące osły, ukochane żabusie, wredne małpy — w codziennych rozmowach przewija się czasem cały zwierzyniec. Dwanaście opowiadań łączy wyjątkowy zmysł obserwacji autorki, która w scenkach z życia powszedniego uchwyciła wychodzące z ludzi zwierzęta, te przerażające i te budzące współczucie.

OdeSFanzine 01

Michał Kubacki, Krzysztof Rudowski, Jacek Horęzga, Jacek Inglot, ...

OdeSFanzine 01/2023. Pierwszy numer aperiodyku (wydawnictwa ukazującego się nieregularnie, okazjonalnie), którego zawartość dobrano wokół zagadnień związanych z wydaną przez nas równolegle książką Kyna - Michał Kubackiego. Zawiera plansze komiksu KYNA, fragmenty prozy, felietonistykę i wiersze.

Wódz narodu. Powieść z czasów młodości Tadeusza Kościuszki

Jerzy Orwicz

Pod pseudonimem Jerzy Orwicz ukrywała się Natalia Dzierżkówna (18611931) polska poetka, prozaiczka, tłumaczka, malarka i działaczka społeczna. Pochodziła z Podola, w Odessie zaangażowała się w działalność socjalistyczną. Po powrocie z zesłania zamieszkała w Warszawie, gdzie rozwinęła twórczość literacką i malarską. Rozgłos i uznanie przyniosły jej powieści biograficzne o Tadeuszu Kościuszce: Żywot wodza narodu (1909) i Od Dubienki do Racławic (1918).

Anioł pokoju

Jerzy Liebert

Jerzy Liebert III Anioł pokoju Z dłoni odbieram ci oręż. Więc na zawsze zostanę bezbronny? Oręż zawieszam na sercu. Serce małe, ciężar ogromny. Z trudu miłość się rodzi. W miłości początek wojny. Tej wojnie pokój przewodzi. W niej zbrojnego zwycięża bezbronny. Za ręce mnie wiedziesz, dokąd? W ciemnościach się mylę i gubię. Wytrzymaj poddany próbie. Tyle głosów przeze mnie biegnie, Jak w gałęziach w piersiach wiatr dzwoni. Wytrzymaj, wicher ulegnie.... Jerzy Liebert Ur. ur. 24 lipca 1904 w Częstochowie Zm. zm. 19 czerwca 1931 w Warszawie Najważniejsze dzieła: tomiki poezji Druga ojczyzna (1925), Gusła (1930), Kołysanka jodłowa (1932); zbiór korespondencji Listy do Agnieszki Poezja Lieberta stanowi zapis jego poszukiwań metafizycznych. Tematyka religijno-filozoficzna przejawia się już w debiutanckim wierszu Zmartwychwstanie. Modlitwa młodego poety, opublikowanym w chrześcijańskim Czynie. Związany ze środowiskiem Skamandrytów, przyjaźnił się Liebert z Jarosławem Iwaszkiewiczem, publikował w Skamandrze i Wiadomościach literackich. Ważną relacją była dla poety przyjaźń z Bronisławą Wajngold, która przyjęła chrzest jako Agnieszka, a następnie wstąpiła do zakonu franciszkanek. Za jej przyczyną Liebert znalazł się w kręgu inteligencji katolickiej, związanym z ośrodkiem zakonnym w podwarszawskich Laskach, czytał filozofów chrześcijańskich i brał udział w dyskusjach na temat tych lektur. Dziennikiem tych przeżyć są Listy do Agnieszki. Studiował polonistykę na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ukończenie studiów uniemożliwiła mu gruźlica i kłopoty materialne. Dzięki wsparciu przyjaciół wyjeżdżał na kuracje do Worochty. Zmarł w Warszawie w wieku 27 lat. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Heraklidzi

Eurypides

Po śmierci Heraklesa jego potomstwo i matka są prześladowani przez Eurystheusa, który był odpowiedzialny za wiele problemów Heraklesa. Są zatem zmuszeni do ucieczki i błąkania się po Helladzie. Aby uniemożliwić dzieciom Heraklesa zemstę na nim, Eurystheus starał się je zabić. Uciekają w końcu pod ochroną Iolausa, bliskiego przyjaciela i siostrzeńca Heraklesa, do Aten, gdzie główna akcja zaczyna się w świątyni Zeusa. Kopreus przybywa tam i żąda wydania Heraklidów. Demofon, król Aten, po wysłuchaniu Kopreusa, odmawia mu, więc Kopreus wyjeżdża, grożąc wojną. Demofon, przejmuje inicjatywę w swoje ręce i rozpoczyna kampanię przeciwko Eurysteusowi. Jednak kapłani prorokują, że zwycięstwo Ateńczyków jest możliwe tylko wtedy, gdy Persefonie zostanie złożona ludzka ofiara - dziewica szlachetnego rodu. Demofon i lud Aten odmawiają złożenia takiej ofiary, ale Makaria, córka Heraklesa dobrowolnie poświęca swoje życie się na ołtarzu.

Rzecz o wolności słowa

Cyprian Kamil Norwid

Rzecz o wolności słowaWygłoszona przez autora na jednym z odczytów publicznych, urządzonych przez Komitet Stowarzyszenia Pomocy Naukowej w Paryżu dnia 13 maja 1869 roku. Są, którzy uczą, iż dla poezji trzeba przedmiotów, które nie byłyby suche i niewdzięczne... Poezja ta, co, ażeby była poezją, potrzebuje przedmiotów nie suchych i czeka na wdzięczne — nie należy do mojej kompetencji. [...]Cyprian Kamil NorwidUr. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach Zm. 23 maja 1883 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883) Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz. Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem. Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną. Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę. Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki. autor: Marta KwiatekKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nowe prądy

Bolesław Prus

  „Nowe prądy” to utwór autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. “ Pan Anastazy Koński (ale nie z tych Końskich, tylko z innych) był ładnym blondynem i zapaleńcem, co jeszcze nie nadaje praw do tytułu bohatera, lecz obok tego miał duży zasób sił fizycznych i umysłowych, a w dodatku wytrwałość, co już znaczy bardzo wiele. Gdy się zapalił do jakiejś idei, wnet chciał ją w czyn wprowadzić; nie robił tego jednak na gorąco, ale po dojrzałym namyśle i odtąd popychał sprawę do końca, choćby się niebo i piekło przeciw niemu sprzysięgły (naturalnie — w znaczeniu przenośnem).  Znakomite przymioty takie rzadko notują się na naszej giełdzie społecznej, szczególniej obleczone w garnitur, należący do jednej i tej samej osoby. Z niemi pan Anastazy mógł był zrobić karjerę i oddać usługi bliźnim, gdyby nie dwa inne dodatki. Oto był on nazbyt pewnym siebie, inaczej — trochę zarozumiałym, jak wszyscy teoretycy — i — nieco teoretykiem, jak wszyscy ludzie wyjątkowi, przez gmin zarozumialcami nazywani.  Pan Anastazy kochał społeczeństwo i chciał pracować, a przytem dużo czytywał (niestety, artykułów wstępnych). Dowiedział się z nich, iż rzemiosła nasze są zacofane, i że je podnieść należy. Dowiedziawszy się, iż rzemiosła są zacofane, począł medytować (znowu na podstawie artykułów wstępnych), w jakiby sposób można było posunąć je naprzód.”