Dzieci z podziemia

Mówiąc najprościej, jest to opowieść o chłopcu w wieku do dziesięciu lat i jego młodszej siostrze – którą znamy tylko z relacji brata – oraz o drugim chłopcu, nieco starszym i takiej samej młodszej siostrze. Są też ich ojcowie. Nie zabawy jednak wypełniają głowy tych dzieci. Pierwsza dwójka oczekuje miłości ze strony ojca, a druga para marzy tylko o tym, by się w końcu najeść. O normalnym domu, w tym przypadku, nie ma nawet mowy. Z powieści dowiadujemy się o życiu dzieci ubogich, bezdomnych i przeważnie głodnych. Widzimy, że dobrobyt materialny nie zawsze daje pełnię szczęścia, a czasami „lepiej mieć w sobie odrobinę serca, niż lodowaty kamień”. Innymi słowy – każdy człowiek, a szczególnie małe dziecko, prócz przysłowiowego chleba potrzebuje miłości, głównie ze strony rodziców. Opowieść jest tragedią. Miejsce wydarzeń to ponura sceneria podziemia starego grobowca, na tak samo starym cmentarzu, gdzie po nocach puchacze zawodzą swoje złowieszcze pieśni. Młody chłopiec – syn znanego sędziego – ma w domu wszystko, ale nie jest szczęśliwy. Nieco starszy chłopiec, tak samo na wpół sierota, jest synem bezrobotnego i bezdomnego, ale utalentowanego osobnika, który utrzymuje siebie i swoje dzieci z oratorskich przemówień – wygłaszanych z przewróconej beczki do takich samych biedaków, jak on sam – a także z drobnych kradzieży. Wszystko wskazuje na to, że syn będzie zmuszony również kraść. Mały chłopiec zaczyna się tym zajmować, chcąc zdobyć bułkę dla głodnej siostry. Czterolatka spokojnym, znużonym głosem potwierdza, że płakała, bo była głodna. Syn sędziego dopiero po tych słowach małej przyjaciółki dowiaduje się, co to głód. Mała siostrzyczka Walika, mimo troski ojca i starszego brata, nie jest w stanie wytrzymać warunków panujących w podziemiach grobowca, tym bardziej, że szary kamień podziemia „wysysa z niej życie”. Wyssie to życie do końca. Dziewczynka umrze, ale jej śmierć przyniesie pozytywne zmiany. Nie daje to nam ulgi, a raczej wyciska łzy, szczególnie wtedy, gdy widzimy jak mała dziewczynka, tuż przed śmiercią, może się cieszyć jedyną posiadaną zabawką – małą porcelanową lalką. Zenon Ciechanowicz Władimir Gałaktionowicz Korolenko (ur. 15 lipca 1853 w Żytomierzu, zm. 25 grudnia 1921 w Połtawie) − rosyjski pisarz ukraińsko-polskiego pochodzenia.

U podnóża szczytów

Zbigniew Bressa

„Miała teraz urwanie głowy. Goniły ją terminy. W szaleńczym pędzie, w ściganiu się z czasem, straciła… cnotę. Na rozgrzanym bloku skalnym przylgnęli do siebie i się zespolili. Nawet się zdziwiła, że poszło tak łatwo. Po miłosnym akcie przylgnęła do mężczyzny i się rozpłakała. Miejsce, gdzie to się wydarzyło nazwała Grotą Rozkoszy, a kamień, na którym to zrobili – Gorącym Głazem”. Fragment książki.   Angelikę kusi bogactwo i kariera bizneswoman. Dziewczyna dorasta i konsekwentnie dąży do realizacji marzeń. Kształci się i podejmuje dobrze płatną pracę. Wrota kariery stają przed nią otworem. Wydawałoby się, że nic jej nie brakuje do szczęścia. Jednak w jej życiu widnieje wyrwa. Mężczyzna! Życiowy partner! Tylko on może wypełnić pustkę. Czy Julek okaże się odpowiednim kandydatem na męża?

Ludzie nocy

Halina Bajorska

To nie jest książka typu: on kocha ją, ona kocha jego a inna ona też kocha jego, a on jest wampirem. To lekka komedia sensacyjna o problemach wiecznie skłóconych wampirów i wilkołaków. Książka dobra na stres, poprawiająca samopoczucie. Nazwiska, adresy, telefony wampirów i wilkołaków... To na pewno nie są informacje, które można przeczytać w gazetach. Na myśl, że mogą wpaść w ręce policji, wilkołakom jeżą się włosy a wampiry bledną jeszcze bardziej o ile to w ogóle możliwe. Na szczęście, pewien przedstawiciel bledszej społeczności zdołał przechwycić niebezpieczne dane. Miał jednak pecha, sam został przechwycony. Nadeszły ciężkie i trudne czasy, kiedy to odwieczni wrogowie zmuszeni są podjąć wspólny wysiłek, by ratować własną skórę. Nie jest to romans. Nie jest to horror. To pierwsza część cyklu o nie do końca mrocznym świecie wampirów i wilkołaków. Lekka, zabawna lektura dla każdego. Jeśli ktoś myśli, że wampir i wilkołak to straszne i krwiożercze stwory... hm, to może i ma trochę racji, chociaż nie zawsze te stworzenia są takie potworne jakby chciały naprawdę być. Zwłaszcza, kiedy wilkołak ugryzie wampira. Ciężka sprawa... Uśmiechnij się. :D

Nieprzypadkowa ofiara

Marcin Radwański

Czterech młodych przyjaciół wybiera się na szalone wakacje. Dwóch z nich podczas powrotu z jednej z zakrapianych nocy włamuje się do przydrożnego sklepu. Zostają przyłapani przez policję. Kilkanaście lat później zostaje porwany mąż pewnej bogatej kobiety. Rodzina jest zrozpaczona, a wszystkie służby postawione w stan podwyższonej gotowości. Jednak to dość nudny i dręczony depresją, z powodu nieudanego debiutu pisarz postanawia zająć się na poważnie tą sprawą. Słaby charakter, skłonności do alkoholu i narkotyków wcale mu w tym nie pomagają. Co łączy te wydarzenia? Czy ofiara jest naprawdę nieprzypadkowa? Czy młody prozaik poradzi sobie ze śledztwem? Dowiecie się o tym z najnowszej powieści kryminalno-obyczajowej Marcina Radwańskiego, pod tytułem „Nieprzypadkowa ofiara”. Marcin Radwański rocznik 1978. Urodzony w Zielonej Górze, gdzie nadal zamieszkuje. Z zawodu technolog drewna, informatyk i bhp-owiec. Wielbiciel kryminałów i literatury obyczajowej. Autor wielu opowiadań, których większość ukazała się drukiem w magazynach literackich: „Sen przeznaczenia” (Parnasik nr 3-5, 2006 r.), „Głos” (Akant nr 111, lipiec 2006 r.); (Pro Libris nr 38/2012), „Śmiertelna droga” (Pro Libris nr 38/2012), „Skok w przepaść” (Akant nr 126, wrzesień 2007 r.), „Hazardzista” (Pro Libris nr 41/2012); (Parnasik 68/2011) „Umrzeć z miłości” (Gazeta Studencka UZ-etka 2/2013 r.). Publikował również teksty na łamach wielu portali internetowych, takich jak: portal uniwersytecki „wZielonej” przy Uniwersytecie Zielonogórskim, „Szafa”, „Mroczna Środkowo-Wschodnia Europa”, „OPT”, „Cegła”, „Liternet”. W maju 2014 roku przy współpracy z wydawnictwem ebookowo.pl wydał w formie e-booka zbiór dwudziestu opowiadań pt. „Skok w przepaść”. Stypendysta Prezydenta Zielonej Góry w dziedzinie literatury za rok 2013. Współpracuje z kwartalnikiem literacko – kulturalnym „Pro Libris”, studencką gazetą „UZ-etka” i portalem „wZielonej.pl”.

Skok w przepaść

Marcin Radwański

Dwadzieścia niepokojących, wrzących, wypełnionych do reszty emocjami opowiadań autora z Zielonej Góry. Przeczytacie tu między innymi o zmaganiu się z nałogiem narkotykowym, alkoholowym i hazardem. Na pewno poruszą Was też opowieści o życiu w latach dziewięćdziesiątych, miłości, braku pracy i tym, czym nasiąknięte jest całe nasze życie. Teksty emanują prawdą i realizmem, co sprawia, że czyta się je jednym tchem i z wielkim zainteresowaniem. Autor zawarł w zbiorze sporo swoich osobistych doświadczeń, przez co opowiadania nabrały niezwykłej wiarygodności i są oryginalnym portretem otaczającego nas świata. Niektóre z opowiadań ukazały się drukiem w magazynach literackich: „Sen przeznaczenia” (Parnasik nr 3-5, 2006 r.), „Głos” (Akant nr 111, lipiec 2006 r.); (Pro Libris nr 38/2012), „Śmiertelna droga” (Pro Libris nr 38/2012), „Skok w przepaść” (Akant nr 126, wrzesień 2007 r.), „Hazardzista” (Pro Libris nr 41/2012); (Parnasik 68/2011) „Umrzeć z miłości” (Gazeta Studencka UZ-etka 2/2013 r.). Marcin Radwański rocznik 1978. Urodzony w Zielonej Górze, gdzie nadal zamieszkuje. Absolwent Zespołu Szkół Budowlanych i Centrum Kształcenia Ustawicznego w Zielonej Górze, z epizodem edukacyjnym na Uniwersytecie Zielonogórskim. Z zawodu technolog drewna, informatyk i bhp-owiec. Pracował jako magazynier, krojczy pianki poliuretanowej, sprzedawca, kasjer, a także jako doradca klienta w sklepie komputerowym. Wielbiciel kryminałów i literatury obyczajowej.  Wolny czas lubi spędzać na lekturze, przy grach video, w kinie, a latem na rowerze, lub w piwnym ogródku. Autor wielu opowiadań, których większość ukazała się drukiem w magazynach literackich: „Sen przeznaczenia” (Parnasik nr 3-5, 2006 r.), „Głos” (Akant nr 111, lipiec 2006 r.);  (Pro Libris nr 38/2012), „Śmiertelna droga” (Pro Libris nr 38/2012), „Skok w przepaść” (Akant nr 126, wrzesień 2007 r.), „Hazardzista” (Pro Libris nr 41/2012); (Parnasik  68/2011) „Umrzeć z miłości” (Gazeta Studencka UZ-etka 2/2013 r.). Publikuje również teksty na łamach wielu portali internetowych, takich jak: portal uniwersytecki „wZielonej” przy UZ, „Szafa”, „Mroczna Środkowo-Wschodnia Europa”, „Cegła”, „Liternet”. Stypendysta Prezydenta Zielonej Góry w dziedzinie literatury w roku 2013. Współpracuje z kwartalnikiem literacko – kulturalnym „Pro Libris”, studencką gazetą „UZ-etka” i portalem wZielonej.pl. Aktualnie pracuje nad powieścią obyczajowo- kryminalną, której wydarzenia będą toczyły się w Zielonej Górze.

Ego vs Ja. Zmieniając siebie, zmienisz przyszłość

Dawid Piątkowski

Gdy myślę o przyszłości, wyobrażam sobie siebie u schyłku życia zadającego pytanie: Jak chciałbym zostać zapamiętany? Potem działam. — D. Piątkowski Wierzę, że osiąganie wybitnych rzeczy to kwestia wyboru. Odkąd podjąłem tę decyzję, osiągnąłem w ciągu dwóch lat więcej niż większość ludzi przez całe życie. Każdego dnia musiałem mierzyć się z samym sobą, pokonywać autodestrukcyjne myśli, emocje i nawyki – napędzane przez ego. Zwyciężając wewnętrzną wojnę zrozumiałem, że to, kim jestem, jakie mam umiejętności i co osiągnę zależy tylko i wyłącznie ode mnie. Zmieniając siebie, zmienisz przyszłość. Dziś wiem, że każdy ma w sobie moc, by wieść nadzwyczajne życie. Wiem, bo sam osiągnąłem wiele sukcesów. Wiem, bo zrealizowałem je świadomie i z premedytacją. Wierzę, że książka ta pomoże i Tobie to zrozumieć, a przede wszystkim pozwoli Ci uwierzyć w siebie. Mam ogromną przyjemność i zaszczyt podzielić się w tej książce wskazówkami oraz moją drogą do sukcesu osobistego, duchowego i finansowego. Jeżeli gdzieś głęboko wierzysz, że musi być coś więcej niż zwykłe życie i stać Cię na więcej – ta książka jest dla Ciebie.  

Creative writing publicystycznych tekstów dziennikarskich

Piotr Lewandowski

Na polskim rynku wydawniczym nadal odczuwa się brak szerokiej oferty nowoczesnych, a przy tym profesjonalnie przygotowanych publikacji, uczących współczesnego warsztatu dziennikarskiego. Proponowane dzieło, autorstwa Piotra Lewandowskiego, ma tą szczególną wartość, iż napisane jest z ogromnym wyczuciem dla problemów warsztatowych przed jakimi staje młody adept sztuki dziennikarskiej. Ma mu służyć i ułatwiać profesjonalizację jego warsztatu pracy. Dzieło to tworzy oczywistą całość z pierwszą pracą P. Lewandowskiego, poświęconą praktyce dziennikarskiej ("Creative writing informacyjnych tekstów dziennikarskich") i jest jego naturalną kontynuacją. Również i tym razem Autor kładzie silny nacisk na ukazanie jak istotną rolę w pracy dziennikarza odgrywa kreatywność - w tym szczególnym wypadku ściśle połączoną z perswazją. Można odnieść mylne wrażenie, iż w ciągu dynamicznego rozwoju mediów ich twórcy wykorzystali i do końca wyeksploatowali wszystkie możliwe schematy komunikacyjne, co musiałoby powodować zjawisko zmęczenia i uodpornienia się odbiorców na wszelkie formy pozyskania ich ciekawości. A jednak Autor udowadnia młodemu adeptowi dziennikarstwa, iż tym bardziej winien on walczyć o to, by jego przekaz perswazyjny był zbudowany wyjątkowo profesjonalnie, a jednocześnie by wyróżniał się swoją wyjątkowością, by wnosił coś nowego, by był kreatywny, a więc twórczy, odkrywczy. Można się tego nauczyć, wymaga to jednak poznania złożonego instrumentarium jakim należy się posługiwać. Piotr Lewandowski zaczyna od ukazania zasadniczych, klasycznych i dominujących form występujących we współczesnej pracy dziennikarza prasowego. Przedstawia materię artykułu publicystycznego, felietonu, recenzji, komentarza, dziennika i reportażu publicystycznego. Pokazuje w jaki sposób wykorzystuje się w nich środki stylistyczne, które wypracowane zostały w literaturze i retoryce, a więc głęboko tkwią w kulturowym podglebiu z którego wyrasta także dziennikarstwo. Najczęściej jednak takie "narzędzia" wymagają twórczej adaptacji, precyzyjnego przystosowania do formalnych schematów właściwych dla dziennikarstwa. P. Lewandowski otwiera przed oczami zdumionego adepta dziennikarstwa rozmiary bogactwa z którego może on czerpać bez końca jeśli zrozumie jaki ogrom kreatywnych i perswazyjnych form zawiera literatura i te obszary aktywności twórczej człowieka, które wykraczają poza klasyczny język i wnikają w inne formy obrazowania i ekspansji poznawczej człowieka. Jednak Autor na pierwszym miejscu stawia praktyczny wymiar przekazywanej wiedzy. Uczy w jaki sposób tworzyć formy publicystyczne, które mają silny ładunek perswazyjny. P. Lewandowski daje do ręki młodego adepta dziennikarstwa szereg sprawdzonych form z obszaru retoryki i erystyki. Podsumowaniem jego wielce kompetentnego poradnika jest świetne ukazanie teoretycznych i praktycznych ograniczeń i możliwości wywiadu prasowego. Przedstawia pomysły w jaki sposób ograniczenia formalne właściwe dla wywiadu prasowego wykorzystać kreatywnie i uczynić z nich ich silną stronę takiej formy wypowiedzi. Niezwykłe możliwości wywiadu, jako formy dziennikarskiego przekazu, ukazał Johann Peter Eckermann w swoich "Rozmowach z Goethem", ale to przecież Platonowi zawdzięczamy wykazanie jak silną formą perswazyjną i kreatywną jest dialog jako forma interakcji między ludźmi. W ślad za nim poszło tysiące innych genialnych umysłów. Z tego niewyczerpanego bogactwa czerpią dziś także dziennikarze sięgający po wywiad jako szczególnie gorącą formę interakcji z odbiorcą. P. Lewandowski przedstawił w sposób wyjątkowo jasny, a przy tym praktyczny, metody skutecznego budowania i wykorzystania wywiadu, a także tworzenia jego wewnętrznej narracji. Otrzymujemy dzieło, które jest nie tylko świetnym poradnikiem warsztatowym dla młodych adeptów dziennikarstwa, ale też uczy kreatywności i odkrywa tajniki techniki użytkowej pozwalającej na stałe doskonalenie swoich umiejętności oraz twórcze wykorzystywanie literackich, kulturowych i komunikacyjnych "narzędzi" istniejących w naszym cywilizacyjnym dziedzictwie. Piotr Grochmalski

Zbrodnia na miarę Nagrody Nobla

Jan Kochańczyk

      Wielki uczony amerykański, laureat Nagrody Nobla, specjalista od eksperymentów genetycznych -  zaprasza do swej luksusowej posiadłości grupę niezwykłych młodych ludzi. Mają oni "coś wspólnego" między innymi z Napoleonem Bonaparte, Leninem, Adolfem Hitlerem, Stalinem i Albertem Einsteinem. Wszyscy bawią się dobrze. Nagle... Morderstwo! Czy niektóre odkrycia naukowe mogą być tak niebezpieczne?

Kemen

Olaf Tumski

Poznań 2013 Jonasz Berkowicz, poznański naukowiec poznaje za pośrednictwem swojego przyjaciela, amerykańską naukowiec Doris Oviedo z Florydy. Od jej tytułu doktorskiego bardziej interesuje go jej strona wizualna i perspektywa szybkiej randki. Wszystko toczy się tak jak sobie wymarzył, aż do poranka, kiedy co prawda rozpoczyna się od aromatu kawy, ale na tym kończy się rutynowa zwyczajność. Toronto 1972 Molly i Robert Clark, oboje po wielu przejściach i rozczarowaniach, znaleźli wreszcie miłość i spokój ducha. Wtedy nadchodzi tajemniczy list z Poznania. Jego autor prosi, aby przybyli do miasta, bo chce im przekazać tajne materiały. Po krótkim wahaniu Molly i Robert wyruszają w podróż po bloku wschodnim. Poznają świat za żelazną kurtyną, w który kiedyś naiwnie wierzył ojciec Roberta. Przekonają się jednak, że nie jest to jedyna kurtyna łącząca dwa światy. Twierdza 2013 Po kolejnym ataku na Twierdzę jej Opiekun zdaje sobie sprawę, że następne są kwestią czasu, a przewaga przeciwnika nie pozwala na skuteczną obronę. Dochodzi do wniosku, że jedynym wyjściem sytuacji jest użycie klucza po drugiej stronie drzwi. Tylko zareagują na to jego zwierzchnicy – członkowie Zgromadzenia. Co łączy te trzy sytuacje i ich uczestników? Bardzo wiele. Przede wszystkim Przesmyk. Łączy i dzieli. Najważniejsze postacie występujące w powieści   Kemeni Fea Feltharis – agentka specjalna izolacjonistów, występująca także jako Doris Oviedo Isil Eltharion – Opiekun Twierdzy, izolacjonista Emma Zerga – agentka ekspansjonistów, przyjaciółka Fei Gonor Hatros – izolacjonista, naczelnik obszaru militarnego i członek Zgromadzenia Przedstawicieli Enklaw Xevona Sorcha – izolacjonistka, przewodnicząca Zgromadzenia Przedstawicieli Enklaw Goon Sivritt – izolacjonista, informator Zergi, kochanek Hatrosa Lomee – agent ekspansjonistów, występujący w Drugim Świecie pod nazwiskiem Lars Berger Riiva – strażniczka w Twierdzy, zaufana oficerka Elthariona   Drudzy Jonasz Berkowicz – poznański naukowiec współpracujący z CERN, odkrywca lemniskat, prowadzący projekt „Shamrock” Romuald Korzeniowski – stary przyjaciel Jonasza Sean Corcoran – szef europejskiego wywiadu, koordynujący projekt „Shamrock” Julie Debreu, Paul Bachmann, Saburo Adachi, Laura Rossi – naukowcy z CERN współpracujący z Berkowiczem przy projekcie „Shamrock” Robert Walasek – wyznaczony przez Corcoran agent nadzorujący bezpośrednio Berkowicza Dwaj policjanci (starszy i młodszy) – prowadzący śledztwo w sprawie napadu na Berkowicza   Cząstki Lemniskata – cząstka pędząca z nieskończoną prędkością, odkryta przez Berkowicza w Drugim Świecie (czyli na Ziemi) Olos-meldo – ta sama cząstka nazywana w ten sposób w Kemen     Na okładce zdjęcie autorstwa Daniela Chorupa www.danielchorup.com Olaf Tumski mieszka sobie w Poznaniu. Czym się zajmuje? Czyta i pisze oraz pisze i czyta (w wolnych chwilach biega). O czym pisze? O rzeczach niezwyczajnych w pozornie zwyczajnym świecie. W jego książkach zjawiska tajemnicze i mistyczne kryją się w przyziemnej, szarej rzeczywistości oraz w pozornie banalnych przedmiotach. Wystarczy je tylko zauważyć, ale jedynie nieliczni posiadają takie zdolności. W książce "Wymyślony" główni bohaterowie odkrywają zaskakujące możliwości swoich umysłów, a wszystko w scenerii patologicznie skomercjalizowanego państwa. W "Dwunastej warstwie" stare fotografie wykraczają daleko po za swoje tradycyjne znaczenie. Nawet w zbiorze opowiadań dla dzieci - "Tomkowe historie" - pięcioletni chłopiec spostrzega, że może nawiązywać kontakt z niecodziennymi zjawiskami i obiektami. Nie inaczej jest w powieści "U Źródła", gdzie wspomnienia są czymś więcej niż możemy sobie wyobrazić, a książki nie służą tylko do czytania. W najnowszym e-booku „KEMEN” poznański naukowiec odkrywa Drugi Świat oraz pewną kobietę, a właściwie to ona odkrywa jego. Zresztą sami przeczytajcie.

Ognisty pył

Adrianna Biełowiec

Diana Trietiakow jest młodą kobietą, z niezrozumiałych dla niej powodów odrzuconą przez społeczeństwo. Podczas spaceru w głębi lasu przypadkiem trafia na aktywną strefę temporalną i przenosi się do niebezpiecznego protoświata Amyrade, krążącego w macierzy między wszechświatami, gdzie panują inne prawa naturalne. Spotyka tam Rajivarka, niedoszłego władcę agresywnego gatunku risanorków, który udał się na wygnanie po dopuszczeniu się hekatomby na własnych wojownikach. Żyjąc w enklawie pośrodku pustkowia, mężczyzna swoją jedyną nadzieję na odkupienie widzi teraz w Dianie, która przez przypadek zdruzgotała jego plany. Kobieta nie chce jednak współpracować. Dzielące obojga różnice kulturowe i międzygatunkowe, wynoszące biliony lat świetlnych, doprowadzają do ciągłych nieporozumień. Kiedy Diana w końcu zaczyna ufać risanorkowi bardziej niż  komukolwiek dotąd, odkrywa, że została wciągnięta w rozgrywkę, która może mieć katastrofalne skutki dla niej samej, jak i całej ludzkości.

Przygody Agatki

Barbara Niedźwiedzka

Poznawanie liter, głosek, dzielenie wyrazów na sylaby, poznawanie cyfr jest dla dziecka bardzo trudnym etapem w nauce szkolnej. Wymaga to starannego przygotowania, jak również umiejętności przekazywania wiedzy nie tylko przez nauczycieli i wychowawców. Bardzo ważnym środowiskiem poznawania liter jest rodzina i środowisko społeczne. Wymaga to od nas, dorosłych, dużo cierpliwości i taktu. Bowiem rozwój dziecka zależny jest od różnych uwarunkowań: biologicznych, wychowawczych, środowiskowych. Bądźmy cierpliwi i wyrozumiali dla swoich pociech. To od nas w głównej mierze zależy stopień znajomości liter, a następnie czytania ze zrozumieniem. Jest to najważniejsza umiejętność w całym procesie wychowania i nauczania zintegrowanego. Główna bohaterka książki – Agatka w sposób przypadkowy, w codziennym życiu poznaje nie tylko litery i cyfry, ale również pory roku, miesiące i wiele innych ciekawych rzeczy. W tym wszystkim dzielnie towarzyszą jej nieodłączni przyjaciele: BOMBEK, ROMBEK i TROMBEK, którzy w humorystyczny sposób pozwalają dziewczynce poznać otaczający świat, ale przede wszystkim uczą Agatkę poznawać własne ciało. Kim są ci dziwni przyjaciele? O tym szaaaa! Dowiecie się z tej książeczki. Zachęcam rodziców, nauczycieli i wychowawców do przeczytania jej dzieciom.

Fotografia dla początkujących

Roman Szymański

Niniejszy Poradnik jest przeznaczony jest dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z fotografią. Postanowiłem, w sposób w miarę przejrzysty i najbardziej zrozumiały, przybliżyć temat fotografowania oraz zrozumienia podstawowych zasad dobrej fotografii. Podstawowym zamierzeniem jest przedstawienie fotografowania wszelkich obiektów, wykonywanie zdjęć o charakterze pamiątkowym, zdjęć osób, krajobrazów, czy nawet fotografii roślin i zwierząt. Dzisiaj, gdy postęp techniczny jest wszechobecny i niemal każdy „robi” zdjęcia, dobrze jest poznać podstawy tego wspaniałego hobby i jednocześnie uświadomić o istniejących kanonach związanych z robieniem „fotek”. A co to jest w ogóle fotografia? Można odpowiedzieć jednym zdaniem: Fotografia to malowanie (pisanie) światłem. Skoro już to wiemy, przejdźmy da najważniejszej sentencji związanej z fotografowaniem: nie fotografuje sprzęt – tylko fotograf. Sprzęt jest jedynie narzędziem umożliwiającym zapis, jednak temat ekspozycji i walory zdjęciowe zawsze są zależne od nas.

Władcy Czarnej Wieży

Przemysław Kałaska

300 lat po bitwie o Cytadelę Światła równina nadal pogrążona jest w wojnie. Sojusze szybko się zmieniają a wojska Czarnej Wieży nieustępliwie prą naprzód zajmując kolejne tereny. Ara, młoda adeptka sztuki magicznej, w wyniku zaskakującego zbiegu okoliczności staje na czele frontu walki z legionami Nieśmiertelnych. Trapiona sprzecznymi przeczuciami dziewczyna, poruszająca się w świecie spisków, zdrad i niejasnych przyjaźni musi znaleźć sposób na zatrzymanie swych prawdziwych przeciwników. Wkrocz w świat Równiny pełen, podstępnych Magów, ambitnych Nekromancerów oraz brutalnych Barbarzyńców i wraz z główną bohaterką przeżyj przygodę swego życia! Przemysław Kałaska Chęć pisania książek towarzyszyła mi przez całe dzieciństwo. Możliwość tworzenia nowych światów w których nie obowiązują prawa i zasady naszej szarej rzeczywistości. Wówczas podejmowałem nieśmiałe próby literackie których efekty niestety zaginęły. Impuls do rozwinięcia twórczości pojawił się w czasach gimnazjum kiedy to zacząłem pisać do gazetki szkolnej. Najpierw wydałem serię komiksową nieco później zrodziła się koncepcja stworzenia serialu literackiego Smoczy Szmaragd. Do napisania powieści Wróg z Przeszłości umotywowała mnie i dała natchnienie niezbyt dobrze zakończona osobista historia w której główne role odegrałem wraz z koleżanką z klasy. By uhonorować pamięć tych wydarzeń i w pewnym stopniu nadać im szczęśliwe zakończenie pozwoliłem sobie nie zmieniać imion bohaterów. Reszta historii stała się literackim odniesieniem oraz metaforą. Kolejny rok nie zaowocował w sukcesy osobiste. Pierwsze liceum do jakiego trafiłem okazało się miniaturową wersją reżimu autorytarnego pod maską pięknych obietnic kryjącego ofiary zbrodni intelektualnych oraz opresji. Właśnie w tym siedlisku zepsucia i degeneracji napisałem powieść przygodową którą być może jeszcze zaprezentuję. Upadek Arcymaga który stał się mym literackim debiutem Powstał później gdy niby senny koszmar powrócił dramat czasów gimnazjalnych który zmotywował mnie do stworzenia Wroga z Przeszłości. Co prawda moje drugie liceum było dokładną odwrotnością pierwszego jednak esencja problemu była innej natury. Tym razem dramat trwał dwa lata i był bardziej intensywny. Bohaterowie i sceneria się zmienili, zmieniły się również charaktery jednak esencja tragedii pozostała ta sama. Przeżycia całego okresu liceum natchnęły mnie do napisania Upadku Arcymaga. Dzieła rewolucyjnego jeśli chodzi o świat Fantazy. Historia ukazana w Upadku Arcymaga jak cały świat Fantazy posiada jedynie luźne odniesienia do rzeczywistości, jest to przede wszystkim opowieść o Miłości oraz Walce z Systemem, który morduje marzenia.

Jej opowieści. Rzecz o równouprawnieniu kobiet

Jarosław Kapsa

Książka bezpośrednio odnosi się do 100 rocznicy przyznania praw wyborczych kobietom. Przyjęta forma, określona tytułem „Jej opowieści”, oddaje w pierwszym rzędzie głos bohaterkom historii: obszernie cytowane są teksty programowe i wspomnieniowe aktywistek ruchu feministycznego tworzącego się na przełomie XIX i XX w. Opowieści dotyczą przede wszystkim środowiska tworzącego Związek Równouprawnienia Kobiet, a później Ligę Kobiet Pogotowia Wojennego, nie brak jednak odniesień do aktywności pań związanych z innymi środowiskami politycznymi. Pierwszoplanowymi bohaterkami są: Paulina Kuczalska-Reischmit, Maria Dulębianka, Kazimiera Bujwidowa, Zofia Daszyńska-Golińska, Justyna Budzińska-Tylicka, Zofia Moraczewska, Gabriela Balicka. Książka próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy walka o prawa wyborcze kobiet była wartością samoistną, czy też owe prawa miały umożliwić realizację programu określanego jako „kwestia kobieca”, obejmującego m.in. zrównanie uprawnień kobiet i mężczyzn w dostępie do edukacji wyższej i zawodowej, ochronę pracy kobiet, ochronę macierzyństwa są także równoprawność w zapisach prawa cywilnego. Analizując aktywność pierwszych 8 kobiet w Sejmie Ustawodawczym można zauważyć podejmowane próby realizowanie owego programu kobiecego; ponad podziałami politycznymi, wspólny w tych sprawach był głos Moraczewskiej z PPS, Balickiej z ZLN czy Kosmowskiej z PSL „Wyzwolenie”. Książka nie aspiruje do roli opracowania naukowego; unika przywoływania i analizowania współczesnego stanu badań nad początkami polskiego feminizmu. Opiera się przede wszystkim na literaturze z końca wieku XIX i początku XX; patrzy na wydarzenia oczami wówczas żyjących świadków historii.

Leksykon wdzięku

Ewa Maria Mierzejewska

"Leksykon Wdzięku, czyli rzecz dla wierszolubów, kwiatomaniaków i działkofilów" to zbiór ułożonych alfabetycznie ponad stu miniatur poetyckich, portretujących rośliny ozdobne - kwiaty, zioła, krzewy i pnącza. Kwiatowy imiennik adresowany jest do wszystkich miłośników poezji, kochających ulotne piękno ogrodów, łąk i leśnych polan, dla romantyków zbierających polne bukiety oraz dla tych, którzy z radością i pasją uprawiają botaniczne piękności. Poetycki zielnik to próba opisania "osobowości" i "duszy" danego kwiatka w formie możliwie najkrótszej, a więc poszukiwanie jego kwint e s e n c j i... Ach, każdy kwiatek oddech mi zapiera i każdy z mej duszy przepędza chandry, więc kocham się w różach, bzach i gerberach i w złotym uśmiechu mej afelandry! I w małym fiołku, co słodki, choć wiotki i w celozjach z zadziornym pióropuszem, stokrotnym wdziękiem wabią mnie stokrotki, jaśmin - przepychem swych perskich poduszek! Więc kreślę portrety kwiatów i ziółek, tworząc jak bukiet - ten "Wdzięku Leksykon". O każdym czującym, ot, słówko czułe chcę szepnąć dziś - Przemiłym Czytelnikom! Wszystkim kwiatom, co nieba są przedsmakiem, leczą i bawią, wypełniają pustkę. Wciąż inspirują, są emocji znakiem, w skali wdzięku stawiam, ech, z plusem szóstkę!   Spis treści: SPIS TREŚCIAFELANDRA - TERAPEUTKA Z PARAPETU ANEMON - KWIAT W DWÓCH ODSŁONACH ANTURIUM - KSZTAŁT NIE Z TEJ ZIEMI ASTRY - GWIAZDY JESIENNEGO NIEBA AZALIA - PIESZCZOSZKA KWIATOMANIAKÓW BEGONIA - KRÓLOWA CEBULBERBERYS - KROTOCHWILE Z CHLOROFILEM BEZ - HYMN NA CZEŚD MAJA BŁAWATEK - BUSZUJĄCY W ZBOŻU BRATEK - OCZKO W GŁOWIE WIOSNY BUGENWILLA - CUDNIE ZDOBI POŁUDNIE CELOZJA - ANIMUSZ MŁODOŚCI CHRYZANTEMA - UROK NOSTALGII CYKLAMEN - POEMAT BULWY CYNERARIA - ULOTNOŚD PIĘKNA CYNIA - ASERTYWNA, CHOĆ NIECO SZTYWNA CYTRYNOWIEC - ROZMACH WSCHODU DALIA - PRZEPYCH SIERPNIA DATURA - IMIGRANTKA Z EDENU DZIEWANNA - PANNA ZE ŚWIECZNIKIEM DZWONEK - LILIOWY ZWIASTUN NOWIN FASOLA KWITNĄCA - SOPRANISTKA CAŁA W LISTKACH FIOŁEK - WIOTKI, LECZ SŁODKI FLOKS - MISTER AMARANTU FREZJA - ZIELONA SAFONA FUKSJA - KWIAT MINIONYCH LAT GARDENIA - PIĘKNA KAPRYŚNICA GERBERA - UŚMIECH SŁOOCA GIPSÓWKA - KORONKOWA ROBOTA NATURYGOŹDZIK - ELEGANT Z TRADYCJĄ GROSZEK PACHNĄCY - FIRCYK NA PODPÓRCE HIACYNT - DYWERSANT Z ROZPYLACZEM HORTENSJE - IDOLKI AUTORKI HYZOP LEKARSKI - UJMUJĄCA WSZECHSTRONNOŚĆ IRYS - WYSŁANNIK TĘCZY JAŚMINOWIEC - IMPERIUM ZMYSŁÓW KAKTUS - DRUGA NATURA GBURA KALIA - MISTYCZKA W BIAŁYM KORNECIE KALINA - KORALOWY ZAWRÓT GŁOWY KAMELIA - KLEJNOT AZJI KONICZYNA - DLA KLACZY I ZAKLINACZY KONWALIA - MAJOWA BIAŁOGŁOWA KROKUS - KROK DO NOWEJ WŁADZY LAWENDA - PIĘKNO UŻYTECZNOŚCI LEWKONIE - OKAZ FAUNY CZY FLORY? LILIA WODNA - NIMFA W KĄPIELILILIA ZŁOTOGŁÓW - MUZA DESIGNERÓW LWIA PASZCZA - LWIA CZĘŚĆ WDZIĘKU ŁUBIN - EMPORIUM MOTYLI MACIEJKA - GIGANT ZAPACHU MAGNOLIA - GLORIA WIOSNY MAK - POLE WYOBRAŹNI MALWA - CHŁOPKA W KRASNYCH USTACH MARGARETKA - KUNSZT PROSTOTY MIECZYK - KWIAT, CO PODBIŁ ŚWIAT MIŁEK WIOSENNY - MIŁOŚNIK PIĘKNA MIMOZA - WRAŻLIWOŚD W KAŻDYM CALU NAGIETKI - NAGI INSTYNKT NATURY? NARCYZ - KWIAT PEŁEN WAD? NASTURCJA - PŁOMIEŃ NA SZTACHECIE NEMEZJA - KREACJA NA JEDEN SEZON NIECIERPEK - GŁADYSZ Z CHARAKTEREM NIEZAPOMINAJKA - CUD PAMIĘCI OSTRÓŻKA - GUSTOWNA STRZELISTOŚD PANTOFELNIK - KWIAT OD EFEKTÓW SPECJALNYCH PELARGONIA - MISS BALKONUPEŁNIK EUROPEJSKI - DOPEŁNIENIE WIOSNY PETUNIA - CZARKA MOTYLI PIERWIOSNKA - LASKA PIERWIOSNKA PIWONIA - ZAKAPTURZONA BOGINI POINSENCJA - GWIAZDA WIGILII POWOJNIK - RĄCZE PNĄCZE PRYMULKA - PIERWSZA DAMA KWIETNIA PRZEBIŚNIEG - ZWIADOWCA JEJ WIOSENNEJ MOŚCI RÓŻA - ODWIECZNY MIT I HITRUMIANEK - ZIÓŁKO W BIAŁYM KITLU SASANKA - WDZIĘK POD NADZOREM SKRZYDŁOKWIAT - PTAK W TONI WAZONU SŁONECZNIK - Z TARCZĄ W SŁUŻBIE SŁOOCA STOKROTKA - WIELOKROTNOŚD GRACJISTORCZYK - EGZOTYCZNY I EGOCENTRYCZNY SZAROTKA - TATERNICZKA W WEŁNIANYCH SPÓDNICZKACH TAWUŁA - ZADURZONA W MAJU TUBEROZA - ROZKOSZ ESTETY TULIPAN - PRZYTULONY DO KWIETNIA WEIGELA - ŚWIAT PRZEZ RÓŻOWE OKULARY WERBENA - ZIELE NA PRĘDKIE WESELE WICIOKRZEW - UWODZICIELSKI LINOSKOCZEK WILEC - ZAKRĘCONY NA WSZYSTKIE STRONY WRZOS - KOLOR MELANCHOLII ZIMOWIT - DELEGAT CHŁODÓW ZŁOCIEŃ - OPERATOR ŚWIATŁA ŻONKIL - ZŁOTY CHARAKTER!      

Opiekunka

Izabela Tokarek

Kiedy Brenda Thompson miała trzy lata jej rodzice giną w wypadku samochodowym, wtedy zostaje oddana do katolickiego sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne i księży, w wieku 12 lat wraz z dwiema koleżankami jest molestowana przez księdza, wybucha afera i trafia do prywatnego domu dziecka, prowadzonego przez Martę. Tam mieszka do pełnoletności, jednak nie ma pracy, pomaga w domu dziecka, ale sytuacja ją przerasta, znajduje pracę w środkowej Australii i opuszcza przytułek - kłamiąc pracodawcy o swoim pochodzeniu. W miejscu pracy gdzie dostaje też mieszkanie okazuje się, że sytuacja nie jest tak dobra jak jej się wydawało...Opiekunka to powieść, w której jest wszystko: miłość i nienawiść, brzydota i piękno, bieda i bogactwo, upośledzenie i zdrowie.Patronat medialny: Twoja kultura.plIzabela Tokarek przez blisko dwadzieścia lat pracowała jako listonoszka na łódzkim Teofilowie. Zawsze miała pasję pisania, jednak nigdy nie było czasu na jej realizację. Kiedy podziękowano jej za pracę w ramach redukcji etatów, postanowiła wziąć kurs na siebie i realizować się w tej dziedzinie, a jednocześnie spełniać swe marzenia. Jest wodnikiem i chyba to pozwala jej uruchomić swą wyobraźnię, by opisywać miejsca, w których nigdy nie była i nie będzie...Izabela Tokarek przez blisko dwadzieścia lat pracowała jako listonoszka na łódzkim Teofilowie. Zawsze miała pasję pisania, jednak nigdy nie było czasu na jej realizację. Kiedy podziękowano jej za pracę w ramach redukcji etatów, postanowiła wziąć kurs na siebie i realizować się w tej dziedzinie, a jednocześnie spełniać swe marzenia. Jest wodnikiem i chyba to pozwala jej uruchomić swą wyobraźnię, by opisywać miejsca, w których nigdy nie była i nie będzie...

Dziecko i Ty

Młoda Mama

Jeśli jesteś młodą mamą, lub zamierzasz nią być, a czujesz się zagubiona w chaosie spadających na Ciebie niełatwych przecież obowiązków, to jest to kurs właśnie dla Ciebie.   E-book został napisany w formie praktycznych porad. Oprócz praktycznych porad, jak zadbać o siebie i maluszka, zawiera także wskazówki, jak być szczęśliwym w rodzicielstwie, bo przecież tylko zadowoleni, szczęśliwi ludzie mogą być tak naprawdę dobrymi rodzicami. Kurs składa się z trzech części, które poprowadzą Cię od podstaw zajmowania się maluszkiem po problemy wychowawcze:   CZĘŚĆ PIERWSZA: OPIEKA I PIELĘGNACJA POCZĄTEK OCZEKIWANIE I ROZCZAROWANIE I CO TERAZ? WIĘŹ PIELĘGNACJA PORA NA DOBRANOC KARMIENIE PIERSIĄ DIETA KARMIĄCEJ MAMY KARMIENIE DODATKOWE STYMULACJA ZABAWY Z MALUSZKIEM CZĘŚĆ DRUGA: MAMA DOSKONAŁA URODZIŁAŚ DZIECKO BABY BLUES ORGANIZACJA CZASU TRUDNE POWROTY CZY TO DEPRESJA? WALKA ZE STRESEM SEKS PO PORODZIE CZĘŚĆ TRZECIA: WYCHOWANIE JAK WYCHOWAĆ MAŁEGO GENIUSZA? CZTERY PODSTAWOWE ZASADY WYCHOWANIAELEMENTY SZANTAŻU NIE PORÓWNUJ! ETYKA WYCHOWANIA SŁOWNIK DLA RODZICÓW I DZIECIWSPÓLNE SPĘDZANIE CZASU WSPÓLNE ZAKUPY WSPÓLNA ZABAWA TELEWIZJA DZIECIOM NA ZAKOŃCZENIE TEST   Jeśli jesteś młodą mamą, lub zamierzasz nią być, a czujesz się zagubiona w chaosie spadających na Ciebie niełatwych przecież obowiązków, to jest to kurs właśnie dla Ciebie. Oprócz praktycznych porad, jak zadbać o siebie i maluszka, zawiera także wskazówki, jak być szczęśliwym w rodzicielstwie, bo przecież tylko zadowoleni, szczęśliwi ludzie mogą być tak naprawdę dobrymi rodzicami. Panuje powszechna opinia, że rodzicielstwu należy się poświęcić. Brzmi to dla niektórych jak wyrok, konieczność rezygnacji z kariery zawodowej, marzeń, planów. Dlatego tak trudno podjąć decyzję o posiadaniu dziecka, a świadome macierzyństwo utożsamia się z prawem do aborcji. Proponuję zamienić nieco terminy: zapomnij o poświęceniu, pomyśl raczej o inwestycji. Im więcej miłości, czułości, pozytywnych emocji i czasu zainwestujesz w opiekę i wychowanie swojego dziecka, tym większych korzyści możesz się spodziewać w przyszłości. I wcale nie chodzi tu o podejście egoistyczne, wychowanie sobie pomocnika na starość, ale o stworzenie mądrego, wartościowego człowieka, który będzie w stanie stawić czoło przeciwnościom losu i stanowić dla Ciebie powód do dumy i radości.   pamiętaj: urodzenie dziecka to nie koniec świata, ale jego początek!

Magiczny świat tuż za płotem. Przejście 2

Dorota Mularczyk

Rusza kolejna wyprawa, mająca na celu uwolnienie legendarnego Orpagona. Misja zapowiada się dużo poważniej, bo tam, gdzie się wybierają, nie sięga już siła Ormiona. Mogą ze sobą zabrać jedynie kilka magicznych przedmiotów. Dotarcie do kryjówki  okrutnej czarownicy Zendy,  gdzie więzi  Orpagona, okazuje się nie lada wyczynem. W drodze czeka na nich wiele niebezpieczeństw, wymyślnych pułapek , nieprzewidzianych wypadków , a także i niespodzianek. Tym razem do Marcina i Piotra dołącza Asia - siostra Marcina, syn królewski - Ayron i piękna Morfoza ze swoim lwem Onufrym. Nie zabraknie także stworów, potworów i … maleńkich ludzików.

CH.W.D.A.B. Kroniki 2005-2006

Luna Kosinski

CH.W.D.A.B. Kroniki 2005-2006 to częściowo autobiograficzne, brutalne w formie i treści zapiski autora, mieszkającego w Prokocimiu odległej dzielnicy Krakowa. Książka dokumentuje świat widziany w perspektywy miejskiej prowincji miejsca zamieszkania młodych, ambitnych ale już na starcie przegranych życiowo ludzi. Kluczem do historii rozgrywającej się na kartach książki jest los młodego mężczyzny, który wyrwał się z Prokocimia, wygrywając w loterii 14 mln złotych, na tym tle autor snuje opowieść dotyczącą także swojego własnego życia i osób ze swojego otoczenia. Mało jest pozycji, które tak jak ta jednocześnie są krańcowo wulgarne, realistyczne i pornograficzne a z drugiej strony wzruszające i dające do myślenia. Książka początkowo odrzucona przez duże wydawnictwa z powodu swojej drastyczności, robi karierę całkowicie oddolnie - rozpowszechniała się najpierw pocztą pantoflową, z czasem doczekała się premiery w wersji elektronicznej, później swojej wersji w postaci audiobooka, aktualnie zaś przygotowywana jest premiera sztuki teatralnej na podstawie tej książki. To jedna z tych pozycji, jakie nie dają o sobie zapomnieć przez długi czas.   Fragment: Kim był Cieciu? On był jednym z Łowców Psów i nikogo się nie bał. Miesiąc wcześniej wrócił ze szpitala jeszcze bardziej zawzięty i niebojący się śmierci, niż kiedykolwiek. Tatuaż z napisem Cracovia na jego piersi był teraz przecięty blizną biegnącą od litery o, daleko za literę a. Cieciu ćmił fajkę i siedział na ławce, a pod ławką stała butelka piwa. Siedział i szeroko otwartymi oczami patrzył w kierunku Bieżanowa, jakby próbował go zobaczyć poprzez stojące mu na drodze bloki. Nie planował w myślach przyszłych błyskotliwych akcji, ani nie wspominał przeszłej chwały. Pił alkohol i miał to uczucie, jakie ogarnia żołnierza odpoczywającego między jedną bitwą, a następną: całkowite, obezwładniające uczucie spokoju. Obok niego siedziała dziewczyna. Wyglądała może trochę jak prostytutka, ale nią nie była. Cieciu po prostu był estetą i lubił patrzeć na swoją kobietę, pokazującą się światu w pełnej krasie. Czerwone jak krew usta. Kolczyki duże na szerokość kastetu. Cycki na wierzchu, jakby właśnie wstała z łóżka i nie zdążyła się zapiąć. Nogi szeroko rozstawione, jakby nigdy się nie zamykały. Bo dla niego nie zamykały się nigdy. Cieciu wiedział, że życie jest krótkie i dlatego chciał, aby w każdej chwili wszystko było dostępne na wyciągnięcie ręki. By nic nie odkładać na jutro. Był jak grecki filozof, wyznający doktrynę o nieuchronnej śmierci, przychodzącej nie wiadomo kiedy, którą można zwyciężyć tylko żyjąc pełnią życia. To dlatego, ciągle leżała obok niego butelka i zawsze miał w kieszeni pełną paczkę papierosów. Cieciu nie wiedział, że jest równy antycznym filozofom po prostu siedział i kończył ćmić szluga. Arek przechodził właśnie obok niego. Wracał z jakiegoś debilnego spotkania pod oknem papieża.      

Podwórko

Maciej Stypułkowski

Akcja książki rozgrywa się gdzieś w Polsce, w małym miasteczku, na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Bohaterami są mali chłopcy, których świat zawężony jest do ich podwórka. Jak to chłopcy, trochę psocą, coś przeskrobią, czasami się pokłócą. Jednak kiedy trzeba chronić podwórka przed obcymi, albo uratować kolegę z opresji – wszyscy zapominają o waśniach. Wspólne zabawy, przygody odmieniają malców, powiększają krąg przyjaciół. Niestety podwórko ulega presji czasu. Zmienia się bezpowrotnie. Pozostaje tylko w pamięci. Natomiast przeżycia wzmacniają ich przyjaźń, która kto wie? – dalej może rozkwitać.

The Four Elements Warriors

Christian Shane

JEDEN żądny krwi gatunek dążący do zniszczenia DRUGIEJ strony odwiecznego konfliktu i mieszkańcy TRZECIEJ planety od Słońca, w których obronie stają CZTERY niezwykłe dziewczyny...

Gdzie diabeł mówi dobranoc

Roman Burno

Gdzie diabeł mówi dobranoc WSPOMNIENIA od Monasterzysk przez Kazachstan i Ukrainę do Wrocławia (świadomość dziecka opisana z punktu widzenia świadomości dorosłego) Treścią książki jest dzieciństwo autora w kresowym miasteczku Monasterzyska, życie na zsyłce w Kazachstanie, pobyt w środkowej Ukrainie, i wreszcie powrót do Kraju i osiedlenie się w powojennym, zrujnowanym Wrocławiu. Opisy odzwierciedlają rzeczywistość postrzeganą przez autora od wczesnego dzieciństwa do wieku młodzieńczego. Okres dziecięcy to pasmo zabaw i ciekawych, nieraz wesołych przygód wynikających z dziecięcej fantazji autora i jego o półtora roku starszego braciszka. Duża swoboda pozostawiona malcom przez zaabsorbowanych rodziców i ich wszędobylstwo wypełniały ciekawą i pełną przygód młodość. Życie w miasteczku oraz wydarzenia na świecie przedstawiane są z perspektywy świadomości dziecka. Wybuch wojny nie wzbudza w dzieciach strachu, wręcz zapowiada ciekawe zdarzenia na wzór opisów walk kowbojów z Indianami. Wkroczenie Armii Czerwonej na wschodnie tereny Rzeczpospolitej i zajęcie przez nią Monasterzysk chłopcy odbierają po swojemu. Szybko dostosowują się do nowych warunków i wykorzystują je do swoich przygód, ciekawych, a niekiedy nawet niebezpiecznych. Niemniej jednak opis życia w miasteczku pod rządami Sowietów dokumentuje postępowanie nowej władzy i jej poczynania w likwidacji polskości. Następują ponure dni dla mieszkańców pod względem zaopatrzenia i zagrożeń swobód politycznych i obywatelskich. Sowieccy najeźdźcy w towarowych wagonach wywożą rodzinę autora na zsyłkę w stepy Kazachstanu. Nieświadome sytuacji dzieci nie podzielają dramatu dorosłych. W bezkresnych stepach spodziewają się nowych przygód. W pasących się w stepie tabunach koni, stadach bydła i owiec widzą nawiązanie do przygód Buffalo Billa. Rzeczywistość wkrótce okazała się mniej przygodowa. Nastała sroga zima i trudności aprowizacyjne. Wszystko bardziej doskwierało nowo przybyłym, natomiast miejscowa ludność kołchozowa była do tych warunków przystosowana, ponadto egzystuje jeszcze z dala od wydarzeń które nas Polaków dotknęły. Dla niej wojna i jej skutki nastąpiły dopiero po napaści hitlerowskich Niemiec na ZSRR Wcześnie, bo już w wieku 14 lat kończy się dzieciństwo i rozpoczyna dramatyczna dla autora i wyniszczająca dla nieletniego organizmu przymusowa praca w kołchozie. Praca i stosunki z miejscową ludnością zajmują znaczne miejsce w opisie. Na koniec następuje powrót z zesłania w nastroju euforii. Kończy się dramat wywózki , zaczyna się nowe życie w Polsce. Fragment: Zaczął się dla mnie nowy etap dzieciństwa - wszedłem w wiek szkolny. Z nauką nie miałem żadnych trudności. Byłem raczej pilnym uczniem, chociaż niczym szczególnym, gdy chodzi o naukę, nie wyróżniałem się. Bardzo ciążyła mi moja inność. Miałem jasno-złoty kolor włosów i byłem cały pokryty piegami. To dawało pretekst do złośliwych uwag otoczenia w rodzaju: rudy do budy, rudzielec, piegacz. Nie należałem do najsilniejszych. Byłem w klasie naj­młodszy, stąd nie mogłem sobie pozwolić na fizyczny odwet, bo tylko taki mógłby być skuteczny. Musiałem cierpliwie znosić zniewagi, obiecując zemstę w przyszłości. Gdy ukończyłem pierwszą klasę wybraliśmy się na wakacje do babci,  w województwie wileńskim, na drugi kraniec Polski, a jak twierdził ojciec: na koniec świata, gdzie diabeł mówi dobranoc. Pamiętając powiedzenie ojca,  spytaliśmy wujka jak daleko do tego końca świata? Wujek wskazał ręką las i powiedział: za tym lasem. Toteż za kilka dni, korzystając z nieuwagi dorosłych, wybraliśmy się we wskazanym kierunku. Uszliśmy kilka kilo­metrów, końca świata nie widać, las też się nie kończy, a zatem trzeba iść dalej. Słońce miało się już ku zachodowi, gdy zza zakrętu wyłoniła się furmanka. Jadący na niej chłop zapytał, kto my i dokąd zmierzamy. Zaprosił nas na wóz, mówiąc że podwiezie. Byliśmy szczę­śliwi, gdyż odczuwaliśmy już trud kilkugodzinnej wędrówki. Jakież było nasze zdumienie, gdy z ciemności wyłoniły się zna­jome  Jody i dom naszej babci, a na podwórku tonące we łzach: mama, babcia i reszta rodziny. Mama chwyciła pas, żeby nam wybić z głowy koniec świata, ale babcia nie dopuściła jej do nas. Wybuch wojny nie wywarł na nas większego wrażenia. Byli­śmy z bratem przygotowani, a nawet na swój sposób uczestni­czyliśmy w niej, i niepojętym było dla nas, po co zaczyna się rok szkolny, jeżeli tyle jest do zrobienia w przygotowa­niach do starcia z wro­giem. Front, toczącej się z Niemcami wojny był dla nas dzieci nie­wyobra­żalnie daleko, więc my będąc przekonani, że zwycię­żymy, mieliśmy poczucie bezpieczeństwa. W tym prze­świadczeniu trwaliśmy aż do 17 września, do dnia napaści Związku Sowieckiego na Pol­skę. Pożegnaliśmy się z ojcem, który odjeż­dżał do Rumunii razem z załogą miejscowego posterunku Policji. Spotkaliśmy się z nim dopiero po 26 latach. Strach przed Armią Czerwoną opanował naszą mamę. Spłonęły w piecu dokumenty ojca i pozostałości jego policyjnego umundu­rowania. Los ich podzie­liły niektóre książki, w tym o ?czerwonym kacie" Feliksie Ed­mundowiczu i album ze zdjęciami policjantów, kolegów ojca. Nastąpiły liczne aresztowania. Objęły one Polaków wyróżniających się stanowiskami, pozycją zawodową i społeczną. Byli to nauczyciele, urzędnicy, działacze Strzelca, Sokoła, dyrektor Monopolu Tytonio­wego, a także jeden aktywi­sta Bund-u, ogółem kilkanaście osób. Po wszystkich ślad zagi­nął. Naiwnością byłoby przypuszczać, że nie będzie to dotyczyć nas. Ale co robić? Rozważaliśmy ukrycie się lub wyjazd. Mama my­ślała żeby przenieść się na Wileńszczyznę, do babci, lub do Miłosny pod Warszawą, bo tam mieszkał dziadek ze strony ojca. Czyniliśmy już przygotowania do wyjazdu, aż tu w nocy z 12. na 13 kwietnia 1940 roku pod  eskortą stłoczono nas w towarowych wagonach  i powieziono w nieznane. Po 10 dniach wjechaliśmy na teren Baszkirii i tj za­atako­wała nas burza piaskowa o niebywałej sile. Niebo zasnuwał czarny pył i mimo wczesnego popołudnia było ciemno, jak przy zaćmieniu słońca. Piasek unoszony po­dmuchami wiatru wciskał się w oczy, do nosa, zgrzytał w zębach i pokrywał wszystko w wagonie. To oczywiście nie przeszkadzało w pędzie do przodu. Ten jakby pośpiech pociągu bardzo niepokoił wiezionych. Wy­dawało się, że wjeżdżamy w jakąś otchłań. Wszystkich opano­wał lęk. Pozostał płacz i modlitwa. Po kilku godzinach, gdy doje­chaliśmy do Ufy, stolicy tej autonomicznej republiki, burza ustała. Kiedy pociąg stanął, dobiegło nas stukanie w ściany są­siedniego wagonu i jakieś rozpaczliwe krzyki. Okazało się, że umarła pani Tymichowa. Zwłoki zostały zabrane. Zagadką było, co zrobią z jej synkiem. Moja mama wystą­piła do dowódcy transportu z prośbą o przejęcie opieki nad dzieckiem, uzasad­niając to bliską znajomością z państwem Tymichami, a nawet dalekim z nimi pokrewieństwem. Nie wyrażono na to zgody i dziecko zostało wzięte, jak oświad­czono, do domu dziecka. Jeszcze cztery dni jechaliśmy, by stanąć w szczerym polu. To co mogliśmy dojrzeć przez nasze okienko, wyda­wało się dziwne. Jak okiem sięgnąć pustkowie. Żadnego drzewa czy krzewu, aż po horyzont. Nie dotarło jeszcze do nas, że jest to kres naszej jazdy koleją. Samochód wiózł nas traktem przecinającym idealną równinę stepową, po morzu gęstej, skołtunionej trawy, w scenerii prerii amerykańskiej, którą doskonale znaliśmy z książek przygodowych. Bawołów zastę­powały pasące się tu stada krów, a kowbojów czabany na koni­kach. Przed samochodem pierzchnął tabun źrebaków. Szybko uznaliśmy z Tadkiem, że będzie ciekawie. Jednak, gdy do­strze­gliśmy zapłakane oczy i bruzdy wyżłobione przez łzy na zaku­rzonych twarzach matki i innych kobiet, zdających sobie sprawę z sytuacji - przestaliśmy snuć plany przygo­dowe. Horyzont drgał od unoszą­cego się, ciepłego powietrza.  Na horyzoncie, o czym jeszcze nie wiedzieliśmy, leżała nasza wieś - Zatyszynka. Kiedy już do niej dotarli­śmy, wydała się na pierwszy rzut oka kopią wcześniej mi­janych wsi. Właśnie ją przyszło nam pozna­wać w szcze­gółach przez kilka lat.  

Tanie zakupy na całym świecie. Poradnik superkupca

Przemysław Mielcarski

Dzięki tej lekturze poznasz, krok po kroku, jak rozpocząć internetowe zakupy, których pozazdroszczą Ci wszyscy znajomi. Rozpoczniemy od podstaw, więc od procesu rejestracji poprzez wyszukiwanie ofert na zakupie kończąc. Wszystko to, co przeczytasz oparte jest o doświadczenia autora. Od dawna, bowiem interesował mnie import. Założenie jednak firmy zajmującej się importem i handlem wymaga dużych nakładów inwestycyjnych i obarczone jest sporym ryzykiem. Nikt nie zagwarantuje nam przecież stabilności na rynku walutowym. Ponadto dochodzi tu czas transportu drogą morską i inne czynniki. Postanowiłem jednak wykorzystać moc i siłę portalu eBay do robienia bardzo korzystnych zakupów na własny użytek. Wielokrotnie kupowałem potrzebne mi przedmioty nawet kilkanaście razy taniej niż w sklepie, czy na polskich serwisach aukcyjnych.Teraz czas na Ciebie!   Spis treści: WSTĘP    eBay    Prezentacja eBay     Rejestracja w serwisie eBay.pl    PayPal    Informacje o PayPal     Rejestracja w systemie PayPal    Przygotowanie do płatności PayPal    Wpłata środków na konto PayPal    Przypisanie karty do konta    Zakupy    Wyszukiwanie interesujących przedmiotów    Aukcja ?kup teraz"    Płacenie za zakupy    Odbiór przesyłki    Wystawianie komentarza    Kolejny zakup    Aukcja z licytacją    Hasła wyszukiwania    Polecane produkty - co i gdzie warto kupować    Powodzenia

U źródła

Olaf Tumski

Pewnego dnia zwyczajny trzydziestolatek z Poznania Maciej przeczytał książkę. Była to taka sobie historyjka fantasy. Problem w tym, że nie potrafił o niej zapomnieć, a właściwie o jednej z bohaterek, która nie powróciła z podróży do innego wymiaru i pozostała tam na zawsze. Łapał się na tym, że postać literacką odbiera jak żywą osobę, która woła do niego o pomoc z innego wymiaru. Konsekwencją tej nagłej obsesja było pakowanie się w niepotrzebne kłopoty. Maciej doszedł już do wniosku, że ogarnęło go szaleństwo. Wtedy spotkał człowieka twierdzącego, że bohaterka powieści naprawdę istnieje i przebywa w innym wymiarze. Jak się tam znalazła? Jak można tam trafić i wydostać dziewczynę? Są pewne wskazówki, ludzie, przedmioty i zjawiska. Trzeba je tylko odnaleźć, zebrać razem i umiejętnie z nich skorzystać. To jednak dopiero początek zadania. Inny świat i jego mieszkańcy staną się prawdziwym wyzwaniem. Przekonacie się również jaką siłę mogą mieć wspomnienia.