Szkoła Grafologii. Praktyczna, przystępna metoda samodzielnej nauki sztuki rozpoznawania charakteru człowieka z jego pisma ręcznego

Tomasz Szewczyk

Grafologia to fascynująca sztuka, która umożliwia spojrzenie w głąb ludzkiej duszy poprzez analizę jego pisma. To nie tylko nauka, ale i podróż w świat ukrytych emocji, osobowości oraz charakterów. Dzięki umiejętności interpretowania każdego ruchu pióra, zyskujemy wyjątkowy wgląd w to, kim naprawdę jest człowiek. Podobnie jak mowa ciała, pismo niesie ze sobą unikalne informacje o naszym wnętrzu, naszych pragnieniach, obawach i nastrojach. Już wielcy filozofowie i myśliciele zauważyli, że każdy ludzki gest, każde działanie odzwierciedla naszą wewnętrzną istotę. Johann Wolfgang von Goethe stwierdził, że "każdy czyn człowieka jest wyrazem jego istoty". W grafologii idziemy o krok dalej - twierdzi się, że nasze pismo nie tylko jest odzwierciedleniem naszych codziennych działań, ale także bezpośrednią drogą do odkrycia naszej prawdziwej natury. Człowiek od zarania dziejów fascynował badaczy, filozofów i naukowców swoim niezgłębionym wnętrzem, tajemnicą jego istoty, zachowań i relacji ze światem. Antropologia, jako nauka badająca człowieka w jego pełni - zarówno ciała, jak i ducha - odgrywa tu kluczową rolę. Od starożytnych kultur po współczesne społeczeństwa, próba zrozumienia człowieka zawsze prowadziła do pytań o to, co go definiuje i wyróżnia. Jak zauważył Claude Levi-Strauss, "człowiek to przede wszystkim zwierzę symboliczne". Każdy jego gest, każda ekspresja kultury, każdy sposób wyrażania siebie - w tym także pismo - stanowią klucz do odkrycia jego prawdziwej natury. Grafologia, jako narzędzie antropologiczne, pozwala nam odczytać te subtelne ślady ludzkiej egzystencji. Nie chodzi tu tylko o analizę pisma jako czysto technicznego aktu, ale o odkrycie, jak pismo, podobnie jak inne formy symbolicznego wyrazu, jest odbiciem naszej świadomości, kultury, emocji i psychiki. Każdy rękopis staje się więc nie tylko osobistym wyrazem, ale także artefaktem kulturowym, dokumentującym indywidualną i zbiorową historię ludzkości. Tajemnica człowieka, badana przez wieki w antropologii i innych naukach humanistycznych, ujawnia się w wielu aspektach jego życia - w gestach, mowie, działaniach, a także w śladach, które pozostawia na kartce papieru. Pismo staje się jak odcisk palca, niezaprzeczalnym dowodem naszej obecności i unikalności, a jego analiza pozwala dotknąć tej tajemnicy, zagłębiając się w zawiłości ludzkiej natury. Wilhelm von Humboldt mówił o języku jako "narzędziu zewnętrznym myśli", a Leibniz zauważał, że "charakter narodowy jest jak rękopis: każdy ma swój własny styl, który odzwierciedla jego charakter". Każdy z nas, choć może nieświadomie, podczas pisania odsłania swoje prawdziwe ja - pismo staje się swoistym portretem duszy, niepowtarzalnym jak odcisk palca. Sztuka interpretacji pisma, którą doskonalimy w grafologii, pozwala na odkrywanie tych subtelnych wskazówek - od lekkiego pochylenia liter, po sposób łączenia poszczególnych znaków. Jak mawiał Walter Scott, "historia ludzkości jest zapisana w każdym jej czynie" - a grafologowie pokazują, jak tę historię czytać. Zapraszamy Was w podróż, podczas której odkryjemy, jak dzięki badaniu znaków pozostawionych przez użycie prostych narzędzi, takich jak kartka i długopis, możemy poznać skrywane sekrety ludzkiego umysłu i serca. W tym kursie, opierając się na głębokich tradycjach filozoficznych i nowoczesnych technikach analitycznych, nauczymy się odczytywać to, co pozostaje niewidoczne dla oka - charakter, nastrój i emocje zapisane w liniach, krzywiznach i rytmach pisma. Tomasz Paweł Szewczyk, ceniony badacz i grafolog, przeprowadzi Was przez te tajemnice, dzieląc się wiedzą i pasją, które zdobywał przez lata, odkrywając bogactwo ludzkiego charakteru skrytego w prostych znakach. Życzymy fascynującej podróży poprzez tajemnice grafologii

Gorączka złota. Jak upadała Wenezuela

Tomáš Forró

Wenezuela jeszcze w drugiej połowie XX wieku była jednym z najzamożniejszych państw Ameryki Południowej. Dziś to kraj pogrążony w głębokim kryzysie politycznym, społecznym i gospodarczym. Szaleje hiperinflacja, brakuje wody pitnej i benzyny, nie ma śladu po dawnych bogactwach. Tomáš Forró, reporter od lat obserwujący Wenezuelę, wyrusza do kopalni złota w tak zwanym Łuku Górniczym, gdzie ogniskują wszystkie problemy. To tam codziennością są brutalne walki między armią, lewicową partyzantką, tajną policją i broniącymi niezależności Indianami. Opisuje także katastrofalne skutki wydobycia złota i realne zagrożenie zatrucia dopływów największych rzek regionu Orinoko i Amazonki. Gorączka złota to wstrząsający reportaż o tym, że do głębokiego upadku całego kraju nie jest potrzebna niszcząca wojna ani wielka katastrofa naturalna wystarczą zwykłe zaniedbania i rozwiązywanie problemów na skróty.

Dostępność transportowa i obciążenie sieci drogowej w Polsce w świetle zagrożeń powodziowych

Szymon Wiśniewski

Monografia zawiera wyniki badań poświęconych określeniu wrażliwości osobowego transportu drogowego w Polsce poprzez identyfikację charakteru i skali zmian dostępności transportowej oraz zmian obciążenia sieci osobowym ruchem drogowym w sytuacji powodzi (o różnych prawdopodobieństwach wystąpienia), prowadzonych w ramach projektu o numerze 2018/29/B/HS4/01020, który został sfinansowany przez Narodowe Centrum Nauki. W toku realizacji tak sformułowanego celu głównego opracowania podjęto się osiągnięcia grupy celów szczegółowych o charakterze poznawczym, metodycznym oraz aplikacyjnym. Badania prowadzono głównie na podstawie wtórnych danych dotyczących zasięgów obszarów zagrożonych powodzią w Polsce i ich zagospodarowania oraz sieci drogowej wraz z zagospodarowaniem jej sąsiedztwa. Publikacja może zainteresować badaczy zajmujących się geografią transportu lub - szerzej - geografią społeczno-ekonomiczną i gospodarką przestrzenną. Może być również pomocnym materiałem dla studentów kierunków, które w swoim programie odnoszą się do geografii transportu, dostępności transportowej czy mobilności przestrzennej. Treść pracy obejmuje zagadnienia, które mogą zostać wykorzystane przez specjalistów zajmujących się zarządzaniem kryzysowym czy też zarządzaniem infrastrukturą drogową w sytuacjach kryzysowych związanych z wystąpieniem powodzi.

Toutowie. Język i pamięć w ustanawianiu wspólnoty Wiślan w Banacie

Katarzyna Marcol

Kim są Toutowie? Najzwięźlej rzecz ujmując, Toutowie to potomkowie migrantów, którzy opuścili w pierwszej połowie XIX wieku rodzinną Wisłę, aby szukać pracy i lepszego życia w Banacie. To wspólnota ewangelików, która aktualnie zamieszkuje wieloetniczną wieś Ostojićevo w Wojwodinie, w granicach Republiki Serbii. Książka, oparta o wieloletnie badania terenowe, ukazuje przemiany zachodzące w tej społeczności, które nastąpiły w ostatnim dziesięcioleciu na poziomie porządku symbolicznego i poznawczego, tworzącego wspólnotę. Aktualnie dochodzi bowiem do przeobrażeń pamięci zbiorowej ostojićevskich Wiślan: pamięć komunikatywna, ukształtowana w oparciu o sagi rodzinne, przechodzi w pamięć kulturową, budowaną na fundamencie polskiego narodowego uniwersum symbolicznego. Ewolucja ta prowadzi często do modyfikacji autoidentyfikacji członków społeczności touckiej. Niepowszednią rolę odgrywa tu język, rozumiany jako system zawierający dorobek kulturowy wspólnoty, a jednocześnie nośnik, przekaźnik i zbiór jej wszelkich wartości oraz norm postępowania.

Transakcyja wojny chocimskiej. Fragmenty

Wacław Potocki

Wacław Potocki (1621-1696) był najpłodniejszym poetą doby baroku. Pozostawił po sobie ok. 300 tysięcy wersów  rozpisanych na rozmaite pod względem tematycznym utwory. W bogatej twórczości epickiej, moralistycznej i satyrycznej na uwage zasługują głównie zbiory: Ogród nie plewiony oraz Moralia inspirowane Adagiami Erazma. Potocki należy do grona najwybitniejszych twórców nurtu sarmackiego (obok W. Kochowskiego i J.Ch. Paska), co zaświadcza wybitny esej heroiczny Transakcyja wojny chocimskiej (w niniejszym tomie). Podzielony na dziesięć pieśni tekst stanowi poetycką parafrazę diariusza Jakuba Sobieskiego, w którym magnat opisał batalię pod Chocimiem 1621 roku. Potocki, w przeciwieństwie do pierwowzoru, z jednej strony ubarwia epizody bitewne konfliktu polsko-tureckiego, z drugiej natomiast wprowadza liczne dygresje odnoszące się do sytuacji polityczno-społeczno-obyczajowej czasów sobie współczesnych (pierwsza redakcja poematu powstała w r. 1670).

Dziedzictwo. Off-Campus. Tom 5

Elle Kennedy

Cztery opowieści. Cztery pary. Poznaj dalsze losy ulubionych bohaterów! Dziedzictwo skomponowane jest z kwartetu powiązanych ze sobą historii, które opowiadają dalsze losy bohaterów bestsellerowych powieści Elle Kennedy Układu, Błędu, Podboju i Celu. Życie po studiach okazało się nie do końca takie, jakie sobie wyobrażali Garrett i Hannah, Logan i Grace, Dean i Allie oraz Tucker i Sabrina. Oczywiście, mają przecież siebie nawzajem, ale doszły też problemy prawdziwego życia, na które nie przygotowały ich cztery lata na uniwersytecie Briar. Wesele. Oświadczyny. Potajemny ślub. I niespodziewana ciąża. Oto główne wątki każdej z opowieści. Jak się okazuje, dla tych czterech par miłość to bułka z masłem. Dorastanie zaś okazuje się znacznie trudniejsze. Jak duże konsekwencje mogą wynikać z wielkich decyzji? I czy okaże się, że szczęście przyniesie spodziewane nagrody? Zabawny i pełen ciepła zbiór kontynuacji wcześniejszych historii dostarcza wiele rozrywki! Nie do wiary, co ma w zanadrzu autorka!. Sarina Bowen, współautorka bestsellera Dobry chłopak

Mafia story. Bruderferajn

Iwona Kienzler

Wilno zwane jest Jerozolimą Północy. W mieście działali żydowscy mędrcy, nauczyciele, lekarze i społecznicy. Na losy miasta miała też wpływ czarna karta historii Żydów: przestępczość, a szczególnie działająca od 1911 roku aż do wybuchu II wojny światowej jedyna mafia na ziemiach polskich założona i zarządzana przez gangsterów Bruderferajn. Przetrwała I wojnę światową i była aktywna w czasach II Rzeczpospolitej. Organizacja świetnie funkcjonowała dzięki słabości organów ścigania i korupcji zżerającej ówczesną policję na Wileńszczyźnie. Walka z mafią żydowską była niebywale trudna, chociaż ostatecznie udało się ją zlikwidować. Dopiero w 1932 roku pojmano jej przywódców i osądzono. Książka opowiada nie tylko o Bruderferajn i wileńskich Żydach, ale także o przestępcach II Rzeczpospolitej. Opatrzona jest cytatami z przedwojennej prasy.

Śmierć na blogowisku

Iwona Banach

Internet sam w sobie jest czymś wirtualnym, ale wspomaga się rzeczywistością, a rzeczywistość coraz mniej funkcjonuje bez internetu. Kanapka o wiele lepiej smakuje po wstawieniu jej zdjęcia na Instagram, a nowe buty bez zdjęcia na Facebooku po prostu nie istnieją i zdecydowanie lepiej się noszą, nawet jeżeli piją, uciskają i powodują odcisk na odcisku. A zbrodnia w internetach sprzedaje się jak świeże bułeczki. Kolejna powieść bestsellerowej autorki, która nieodmiennie przyprawia czytelników o ból brzucha. Ze śmiechu.

Życie to podróż, to ocean. Z Julią Hartwig rozmawia Artur Cieślar

Artur Cieślar

W jej wierszach nie ma rozdzierania szat ani rozterek tak charakterystycznych dla niektórych poetów niepogodzonych ze światem, Bogiem, Absolutem, ze sobą wreszcie. Poetka dostrzega świat w odsłonach piękna, ale i jego marności. Przyjmuje go takim, jaki jest. Prawda o rzeczach tego świata, o tym, jak one się przejawiają, jest przez nią jedynie rejestrowana. Bo przecież w naszej świadomości, a dalej pamięci, może zagościć tylko to, czego doświadczyliśmy. Każdy samodzielnie będzie musiał tego dokonać na własny użytek. Zapisywanie z pozoru najzwyklejszych rzeczy przypomina trochę degustację wina, wybornych serów umyślnie odwołuję się tutaj do kultury francuskiej tak ukochanej przez poetkę, z którą łączy mnie umiłowanie Francji w tym kultury kulinarnej. Julia Hartwig jest prawdziwą apologetką chwili. Umie zachwycić się i docenić to, co akurat dane jest jej doświadczać. Temu smakowaniu codzienności zawsze towarzyszy wdzięczność choćby za naturalność tego, co jest nieodłączne w życiu: rytm nocy i dnia, zmiany pór roku, kwitnienie i zamieranie, naprzemienność w radości i cierpieniu, samotności i miłości. Julia Hartwig ur. w 1921 roku w Lublinie. Wybitna poetka, eseistka, tłumaczka. Stypendystka rządu francuskiego w latach 1947-50. Wraz z mężem Arturem Międzyrzeckim uczestniczyła w International Writing Program w USA w latach 1970-74. Debiutowała tomikiem wierszy Pożegnania (1956). Wykładowczyni na Uniwersytecie Ottawy i Carlton University w Kanadzie. Ostatnimi laty związana z a5, gdzie wydała tomiki: Jasne niejasne, Wiersze wybrane, Gorzkie żale, Powroty, Zapisane. Autorka Dzienników Amerykańskich, Dziennika i Błysków, w których poetka dzieli się swoimi refleksjami na temat człowieka, świata, podróży i sztuki.

Klub Łgarzy

Mary Karr

Nie mieli stałego punktu ani terminu spotkań. Nigdy ich nie planowali, a mimo to jednocześnie, o określonej godzinie przybywali krętymi drogami w to samo miejsce. Kiedy ich żony były przekonane, że poszli zapłacić rachunki, oni spotykali się, by grać w domino i pić alkohol. Jedna z kobiet nazwała ich Klubem Łgarzy. Mary Karr, uznana poetka i eseistka, wraca pamięcią do spotkań tego klubu i pozostałych wydarzeń z dzieciństwa przypadającego na lata sześćdziesiąte w Teksasie i Kolorado. Przywołuje postać matki ze skłonnością do butelki i wymachiwania bronią brała ślub siedem razy, aż wreszcie zabrali ją daleko, bo była nerwowa. Babci, która zamieszkała z nimi krótko przed śmiercią i stworzyła domowe narzędzie do chłostania niesfornych wnuczek. Starszej siostry Lecii, która już jako dwunastolatka potrafiła prowadzić samochód, ale też przekonać policjanta, by nie wlepiał jej mandatu. Klub Łgarzy to niezwykle osobisty list miłosny do niedoskonałych bliskich, a także opowieść o tym, że każda rodzina w jakimś sensie odbiega od normy. W świecie dzieciństwa, w którym autorka czuła się tak samotna, znajdzie się miejsce dla wszystkich. Autorka kreśli bezlitosny obraz swoich zmagań z niełatwym dzieciństwem. Gdy opowiada o kolejnych tragicznych wydarzeniach, jej głos się nigdy nie łamie ani nie brzmi fałszywie. Vogue Z materii bolesnych doświadczeń Karr stworzyła książkę pełną ciepła i humoru, szczerą aż do bólu. Klub Łgarzy to barwne wspomnienia z dzieciństwa, jakiego nikt by dla siebie nie wybrał, lecz Karr kocha swoją rodzinę miłością tak bezwzględną, a jej głos jest tak surowy i wymowny, że z przyjemnością wchodzimy w jej świat i z żalem go opuszczamy. Tobias Wolff Klub Łgarzy mieni się od wielkich prawd, z trudem wywalczonych i naprawdę godnych poznania. Mary Karr bez lęku, z przejęciem, a niekiedy z poczuciem humoru zapuściła się w szalony mrok amerykańskiego dzieciństwa, skąd przyniosła wspomnienia o niewinności i przemocy, utracie i nadziei. Prawdziwie humanistyczna książka. Bradford Morrow Motywem przewodnim tej książki jest bezkompromisowe dążenie autorki do szczerości, jasności i ujawniania tajemnic. The Voice Literary Supplement Nogi w kowbojskich butach oprzyj na balustradzie werandy, otwórz zimne piwo i wsłuchaj się w głos tej urodzonej opowiadaczki [] porywający, zabawny i płynący z serca. Los Angeles Times Karr pisze porywająco [] jakby snuła jedną ze wspaniałych opowieści Klubu Łgarzy []. Potrafi sprawić, by czytelnik całym sobą wczuł się w to, czego żadne dziecko nie powinno nigdy przecierpieć. Newsweek

Villette

Charlotte Brontë

Cóż za namiętność, ileż w niej ognia! W tej książce jest coś nadnaturalnego – George Eliot Najlepsza powieść Charlotte Brontë – Virginia Woolf     Brontë oparła swoje ostatnie dzieło na wątkach autobiograficznych. Pod nazwą Villette kryje się Bruksela, gdzie w latach 40. XIX w. przyszła pisarka przeżywała zakazaną miłość do żonatego mężczyzny, profesora Constantina Hégera. Główna bohaterka powieści, Lucy Snowe, pozbawiona w Anglii widoków na przyszłość, decyduje się wziąć los we własne ręce i wyrusza do Europy. Przypadkiem w nocy trafia na pensję dla dziewcząt mieszczącą się w budynku dawnego klasztoru żeńskiego. Otrzymawszy tu posadę, wiedzie z początku bezbarwne życie nauczycielki angielskiego. Wkrótce jednak spostrzega, że każdy jej ruch w tym miejscu jest przez kogoś obserwowany. Usiłując rozwiązać zagadkę, zostaje uwikłana w wydarzenia z pogranicza świata materialnego i duchowego…

Szkice o zbrodni w kulturze staropolskiej (XV-XVII wiek). Między faktem, historią a literaturą

Beata Stuchlik-Surowiak

Książka przybliża dawne zbrodnie, do których doszło w Polsce w okresie od XV do XVII wieku. Podstawowym źródłem do poznania tego zagadnienia są staropolskie kroniki, pamiętniki oraz inne dokumenty życia społecznego. Głównym celem pracy jest znalezienie odpowiedzi na pytanie o wzajemne relacje między faktem historycznym, jakim było zabójstwo/morderstwo popełnione w określonym czasie na konkretnej osobie przez danego sprawcę bądź sprawców, a późniejszymi jego śladami pozostawionymi w rozmaitych tekstach kultury na przestrzeni różnych epok. Im bardziej spektakularny czyn, tym liczniejsze świadectwa jego popełnienia, ale również - tym większa rozbieżność szczegółów i wielość interpretacji. Przedmiotem rozprawy jest zatem próba naukowego zbadania tych przekazów.

Coś nowego

Magdalena Winnicka

Coś, co wydaje się pewne, niekiedy możemy utracić w kilka chwil. Karolina miała wszystko: kochającego ojca, wspaniałego chłopaka wschodzącą gwiazdę koszykówki a przed sobą błyskotliwą karierę pływaczki. Jej życie było idealne, kochała je z całego serca. Po trzech latach nie ma już żadnej z tych rzeczy. Zamiast tego codziennie mierzy się ze wstydem, bólem, żalem oraz tęsknotą. Chowa się przed ludźmi. Straciła również wiarę w to, że czeka ją jeszcze Coś nowego przyszłość, a nie wegetacja. Los jednak stawia na drodze Karoliny pewnego upartego mężczyznę, który wbrew jej woli postanawia się z nią zaprzyjaźnić. Dziewczyna wzbrania się ze wszystkich sił z Teodorem nic jej przecież nie może połączyć. Trudno znaleźć mniej pasujące do siebie osoby, zdaje się, że są idealnymi przeciwieństwami. Oboje jeszcze nie wiedzą, że to dla nich początek długiej podróży. Zaskakującej, bolesnej i... tak niespodziewanej. Zwłaszcza że przeszłość, która skrywa ich liczne sekrety, postanawia o sobie przypomnieć w najmniej oczekiwanym momencie.

Prawo autorskie. Podręcznik dla studentów szkół filmowych. Wyd. 2. popr. i uzup. (Stan prawny na dzień 1 października 2014 r.)

Piotr Ślęzak

Książka w sposób przystępny przedstawia zagadnienia prawa autorskiego. Przeznaczona jest dla studentów szkół filmowych, a konkretnie kierunków: reżyseria, realizacja obrazu oraz organizacja produkcji filmowej i telewizyjnej. Napisana została głównie z myślą o studentach Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Może być wykorzystywana także przez studentów innych kierunków artystycznych. Przeznaczenie warunkuje treść podręcznika. Zawiera on omówienie norm prawnych znajdujących zastosowanie w związku z twórczością filmową. Jest podzielony na dwie części. Pierwsza zatytułowana „Ogólne prawo autorskie” obejmuje rozdziały 1-13, a druga zatytułowana „Prawo filmowe” rozdziały 14-18. Podręcznik może też stanowić cenną pomoc dla studentów innych szkół i kierunków o charakterze artystycznym. Jednakże należy wówczas uwzględnić specyficzne kwestie dotyczące innych utworów poza dziełami audiowizualnymi.

Dwie matki jednego dziecka. Macierzyństwo nieheteronormatywne w doświadczeniu kobiet wychowujących dzieci poczęte w związku jednopłciowym

Magdalena Wojciechowska

Publikacja stanowi socjologiczną ilustrację codziennego życia i doświadczania macierzyństwa przez pary kobiet, które wspólnie podjęły decyzję o powiększeniu rodziny za sprawą sztucznego zapłodnienia. Przedstawiono proces nadawania przez nie znaczeń nowym rolom i wzorom funkcjonowania w społeczeństwie polskim, które nieustannie projektują, wcielają w życie, a następnie weryfikują w toku kolejnych interakcji. Poddane analizie przypadki składają się na historie rodzin, które - choć obecne i dostrzegalne w przestrzeni społecznej - zdają się pozostawać konceptualnie niewidzialne. Książka jest adresowana do osób zainteresowanych problematyką macierzyństwa nieheteronormatywnego, w szczególności do socjologów, psychologów (w tym dziecięcych), doradców rodzinnych i mediatorów, a także decydentów w dziedzinie prawa, zwłaszcza rodzinnego. "Największym walorem publikacji jest ukazanie sytuacji rodzin nieheteronormatywnych we współczesnej Polsce, wraz ze specyfiką kontekstu społeczno-kulturowego charakterystycznego dla naszego kraju. Ten bardzo trudny, delikatny temat jest opracowany przez Autorkę z wnikliwością i empatią, a jednocześnie w sposób obiektywizujący i rzetelny. Monografia, obok niewątpliwego waloru naukowego, ma także ogromny ładunek edukacyjny. Dzięki niej osoby niezorientowane w specyfice badanych rodzin mogą zdobyć wiedzę ugruntowaną w badaniach naukowych". Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Zakrzewskiej-Manterys

Dramaty. Iwona, księżniczka Burgunda

Witold Gombrowicz

(nie)zwykły romans dworski Iwona, to ciąg dalszy Gombrowiczowskiego zmagania się z formą i zapowiedź tego, co czeka nas w Ferdydurke. Tytułowa  bohaterka anemiczna i nieatrakcyjna dziewczyna zostaje wciągnięta w sam środek dworskiej farsy. O jej rękę prosi książę Filip, który w ten sposób buntuje się przeciwko przyjętym konwenansom. Od tej chwili wszystko zmierza do tragedii Iwona nie chce się podporządkować i brać udziału w grze, którą usiłuje jej narzucić nowe środowisko. Sama jej obecność szybko staje się nieznośna nawet dla księcia, a przez swoją postawę, która wymyka się obowiązującej formie, nieświadomie obnaża wszystkie grzeszki i wady dotychczas skrzętnie ukrywane przez królewskie otoczenie.

Krystiana Robb-Narbutt: "Cień dotyka mnie. Wiersze i proza"

oprac. Piotr Mitzner, Marta Tomczok

Seria: Biblioteka Narracji o Zagładzie (2), ISSN 2720-1597   Krystiana Robb-Narbutt należy do najbardziej inspirujących i zarazem najsłabiej znanych artystek oraz poetek polsko-żydowskich XX i XXI wieku. Tworzyła grafiki, instalacje i obiekty, a także miniaturowe prozy i wiersze. Wystawiała je m.in. w Kordegardzie i Zachęcie. W marcu 1968 roku za udział w protestach i roznoszenie ulotek skazano ją na więzienie. Materią jej twórczości były biografia i wyobraźnia. Książka zawiera wszystkie odczytane z rękopisów wiersze i prozy Robb-Narbutt oraz ich krytyczne omówienie. Uzupełniają je głosy krytyków literatury, sztuki oraz przyjaciół artystki.

Redystrybucja dochodów w świecie nierówności

Anna Krajewska, Piotr Krajewski, Katarzyna Piłat

W monografii dokonano analizy nierówności dochodowych w krajach Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, a także przedstawiono mechanizmy wpływające na zmniejszenie tych nierówności. Z porównań gospodarek międzynarodowych wynika, że redystrybucyjna rola podatków i wydatków publicznych jest odmienna w różnych modelach polityki społecznej. Przeprowadzone badania wskazują, że w Polsce podatki w niewystarczającym stopniu oddziałują na redystrybucję dochodów, dlatego potrzebna jest zasadnicza reforma systemu podatkowego.

Przyczyna wypowiedzenia i zwolnienia dyscyplinarnego na przykładach z orzeczeń SN

Praca zbiorowa

Jeśli planujemy zwolnić pracownika dyscyplinarnie (bez wypowiedzenia, z jego winy), musimy szczególnie uważać. Bardzo wiele "dyscyplinarek" upada bowiem przed sądem. Często przyczyna jest zbyt słaba: np. naruszenie obowiązków nie jest ciężkie albo nie są to podstawowe obowiązki. Bywa też, że przyczyna jest niewłaściwie sformułowana. Jak uniknąć takich błędów i zwiększyć szansę na wygraną w razie ewentualnego sporu? Problemy związane z formułowaniem przyczyny wypowiedzenia i zwolnienia dyscyplinarnego wyjaśniamy na przykładach z praktyki kadrowej.

Rachunek kosztów w procesie zagospodarowania odpadów komunalnych

Przemysław Czajor, Marcin Michalak

W monografii zaprezentowano propozycję modelu rachunku kosztów dla procesu zagospodarowania odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem technologii mechaniczno-biologicznego przetwarzania i termicznego przekształcania odpadów komunalnych. Dla potrzeb sformułowania i objaśnienia założeń modelu Autorzy poddali analizie uwarunkowania prawne, technologiczne, ekonomiczne i społeczne gospodarki odpadami oraz rolę rachunkowości zarządczej i rachunku kosztów w procesie zagospodarowania odpadów. Przedstawiony model rachunku kosztów może stanowić inspirację do opracowania i rozwoju teoretycznych i praktycznych koncepcji systemu rachunku kosztów w przedsiębiorstwach zajmujących się zagospodarowaniem odpadów komunalnych, przyczyniając się w ten sposób do optymalizacji kosztów, podnoszenia ich rentowności i efektywności, przy jednoczesnym dążeniu do osiągnięcia celów ekologicznych.

Niezniszczalny. Bohdan Pniewski. Architekt salonu i władzy

Grzegorz Piątek

Po bestsellerowym Najlepszym mieście świata książce, która opowiadała o odbudowie Warszawy w miejscu powojennego cmentarzyska Grzegorz Piątek napisał biografię człowieka, który projektował najważniejsze państwowe budynki tak za rządów sanacji, jak za czasów PRL-u. Bohdan Pniewski był najbardziej wpływowym polskim architektem XX wieku. Jego styl jak pisze w posłowiu Marcin Wicha łączy epoki i od niemal stu lat jest tłem polskiego życia publicznego. Co sprawiło, że Pniewski, niezależnie od zmieniającego się pejzażu politycznego, pozostał ulubieńcem władz? Po prostu talent i doświadczenie? Koneksje towarzyskie? Przebiegłość i spryt? A może mieszczański instynkt samozachowawczy i wola budowania niezależnie od okoliczności? Piątek w swojej biografii daje nie tylko ciekawe interpretacje budowli wzniesionych przez Pniewskiego a są wśród nich Teatr Wielki, Szkoła Baletowa, gmach Narodowego Banku Polskiego, Dom Chłopa czy budynek Polskiego Radia ale również kreśli fascynujący portret człowieka o niespożytej sile witalnej. Pochodzący z zaściankowej szlachty architekt bez problemu poradził sobie w warunkach konkurencji rynkowej, gdy feudalny porządek runął. Nie stracił ducha, gdy wojna całkowicie go ogołociła. Sybaryta, lubiący dobre jedzenie, alkohol, piękne przedmioty, dobre ubrania, polowania i rauty, dbał, by i w socjalizmie tych przyjemności mu nie zabrakło. Niezniszczalny to także barwna kronika towarzyska powojennej elity, obraz rwącej się do życia Warszawy, która wśród zgliszcz spotyka się w cukierniach, barach, kafejkach, gdzie kawa i wódka leją się strumieniami. Rano ekshumacja, wieczorem dancing podsumowuje życie tamtych lat pracujący z Pniewskim architekt Andrzej Hubert Niewęgłowski. Sybarytyzm znać też w budowlach Pniewskiego z zewnątrz monumentalne i powściągliwe, w środku olśniewają feerią detali wykonanych z najlepszych materiałów, rozmachem przestrzeni, po której wzrok może błądzić leniwie, konstrukcją schodów, która domaga się, by kroczyć po nich z godnością i powoli. Bohdan Pniewski w szarej, brutalnej rzeczywistości PRL-u pozwalał Polakom obcować z lepszym światem, pokazywał im obraz idealnego państwa, w którym myśl o wygodzie obywateli nie wyklucza podarowania im zbytku i gdzie nie ma zgody na prowizorkę.

Naznaczone. Radzenie sobie z etykietowaniem w narracjach byłych wychowanek placówek resocjalizacyjnych

Agnieszka Jaros

Uważam publikację za wartościową poznawczo nie tylko dla specjalistów. Jest barwnie napisana i losy życiowe bohaterek, same w sobie, są bardzo interesującą narracyjną autobiografią. W tej książce mamy coś więcej - kontekst roli otoczenia społecznego, audytorium społecznego, które ma wielką moc nadawania etykiet i równie wielką - odbierania ich. Jednostka nie jest w stanie sama, jak opisano w teoriach naukowych, zrzucić stygmatu dewianta, nałożonego przez instytucje, ale nie ustaje w wysiłkach zrzucania go, podejmuje próby "normalnego" życia, buduje swoją rzeczywistość każdego dnia. Publikacja może spełniać funkcje ekspresyjno-terapeutyczne. Odbiorcami tej monografii [...] są pedagodzy resocjalizacji, psychologowie, wychowawcy, edukatorzy, kuratorzy sądowi, pracownicy socjalni, ogółem: wszystkie grupy społeczne i zawodowe zajmujące się wychowaniem i edukacją, profilaktyką szkolną i społeczną, resocjalizacją osób i grup niedostosowanych społecznie lub zagrożonych społecznym niedostosowaniem. Ponadto adresatami publikacji mogą być psychoterapeuci, lekarze, ale przede wszystkim studenci kierunków pedagogicznych, psychologii, socjologii. Zgromadzony materiał badawczy jest imponujący, bardzo ciekawie zaprezentowany także dla czytelnika niezwiązanego zawodowo z obszarem resocjalizacji. Z recenzji dr hab. Justyny Kusztal, prof. UJ

Mocarstwo

Marcin Wolski

Jak wyglądałby świat, którego żandarmem jest Polska?     Warszawa, stan wojenny. Marek Kopiński to zupełnie zwyczajny obywatel Polski Ludowej unika władzy, czasem kolportuje niewielkie ilości bibuły. Jednakże dzień, w którym przenosi się między wymiarami, uciekając przed chłopakiem swej niedoszłej kochanki, zdecydowanie nie należy do zwykłych.     Kopiński trafia do alternatywnej rzeczywistości, gdzie historia XX wieku potoczyła się innymi torami. Polska stała się potęgą polityczną i gospodarczą, zaś Warszawa to prężnie rozwijająca się, wielokulturowa metropolia. Również Europa wygląda zupełnie inaczej wojna europejska lat 1940-1947 pozostawiła III Rzeszę podzieloną na drobne państewka, a w miejscu Związku Sowieckiego istnieją dwie Rosje podzielone murem... Nie ma również Wielkiej Brytanii, a jedynie Anglia i Szkocja.     Jednakże rola mocarstwa to ciężkie brzemię to ciągłe rozsądzanie konfliktów w zapalnych regionach świata; to sąsiedzi, którzy stanowią nieustanne zagrożenie bezpieczeństwa; to również Stany Zjednoczone zazdrośnie spoglądające na polski arsenał atomowy.     Jaka rola pisana jest Markowi Kopińskiemu w tej obcej rzeczywistości? Czy przybysz z PRL-u pomoże w umacnianiu mocarstwowej Rzeczpospolitej, czy też doprowadzi ją do zguby?     Mocarstwo to wciągająca kontynuacja losów bohaterów Wallenroda.     Czasem człowiek śni o czymś tak pięknym, że gdy zbudzi się, jest zły, iż sen już się skończył. Tak samo jest z najnowszą książką Marcina Wolskiego. Mocarstwo to najlepszy rodzaj literackiego marzenia, jakie może się przytrafić: marzenia o silnej Polsce, którą mogłaby nam ofiarować Historia, gdyby miała taki kaprys. Jak stwierdza główny bohater pół życia warto oddać za taki sen. Tomasz Łysiak, autor m. in. Szalbierza     Nie sposób się oderwać od lektury, nawet nie dlatego, że jak zwykle u Wolskiego wartka akcja, napięcie ale kiedy się czyta, że z tą Polską mogło pójść wszystko tak pięknie. Rafał A. Ziemkiewicz, autor m. in. Zgreda     Podobno sequel nigdy nie jest tak dobry jak pierwsza część. Marcin Wolski udowadnia, że podobne zasady nie mają dla niego żadnego znaczenia. Mocarstwo czyta się z takimi samymi wypiekami na twarzy jak Wallenroda. Polska jest krajem, który w ciągu ostatnich dwóch stuleci niemal zawsze dostawał w skórę od swoich sąsiadów i coraz bardziej tracił na znaczeniu. Miło jest przeczytać, że mogło być odwrotnie. Jaka szkoda, że to tylko political fiction!.

Islam, Arabowie i wizerunek kalifów w przekazach Chronografii Teofanesa Wyznawcy

Błażej Cecota

Książka dotyka kwestii zrozumienia islamu i kultury pierwszych muzułmanów przez Teofanesa Wyznawcę, głównego autora Chronografii. W monografii podjęto tematykę stworzonego przez bizantyńskiego historyka wizerunku Muhammada, Proroka nowej wiary, a także samych jej wyznawców. Podjęto kilka zagadnień szczegółowych, dotyczących relacji pomiędzy zwolennikami islamu a chrześcijanami w kontekście informacji zawartych w dziele Teofanesa, m.in. na temat współpracy wyznawców Chrystusa z najeźdźcami podczas arabskiego podboju Egiptu i Syrii, a także zjawiska ikonoklazmu, istotnego dla obydwu obszarów kulturowych, muzułmańskiego i bizantyńskiego. Pewnych reinterpretacji wymagało zagadnienie przekazów na temat prześladowań chrześcijan, pozostawionych na kartach Chronografii. W drugiej części dysertacji Autor zajął się budowanym przez Teofanesa Wyznawcę wizerunkiem poszczególnych władców kalifatu, poczynając od omówienia tzw. sprawiedliwych (Abu Bakr, 'Umar ibn al-Chattab, 'Usman ibn Affan oraz Ali), poprzez dynastię Umajjadów (z Mu'awiją i 'Abd al-Malikiem na czele), aż po współczesnych bizantyńskiemu chronografowi kalifów abbasydzkich. * Zadanie Autora nie było łatwe. Uprawianie źródłoznawstwa wymaga zawsze odpowiedniego przygotowania filologicznego, historycznego, ale i koncepcyjnego, aby jemu sprostać. Na bazie własnej wiedzy, dociekliwości, szerokiej palety źródeł pomocniczych oraz jeszcze większej wielojęzycznej literatury przedmiotu, jaka siłą zainteresowań poprzednich pokoleń bizantynistów, językoznawców, zdążyła narosnąć do znaczących rozmiarów, Autor z tego zadania wywiązał się ostatecznie sprawnie. dr hab. Zdzisław Pentek, prof. UAM Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu