Problem niewolnictwa w USA na przełomie XVIII i XIX wieku

Edyta Najbert

Niniejszy tekst jest zbiorem spotkań ze studentami stosunków międzynarodowych I i II stopnia, które miały na celu rozszerzenie wiedzy dotyczącej początków Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, ze szczególnym uwzględnieniem czasów kolonialnych i pierwszych dekad istnienia republiki. Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych było uznawane za zjawisko społeczno-polityczne, zabierali w tej sprawie głos najważniejsi ludzie w kraju. Wzbudzało w społeczeństwie skrajne emocje: od nienawiści do gloryfikacji niewolniczego systemu. Doczekało się, licząc wszystkie jego lata, pogłębionej analizy naukowej, dokonywanej przez kolejne pokolenia Amerykanów, chcących w ten sposób lepiej zrozumieć mechanizmy polityczne i gospodarcze, funkcjonujące w minionych czasach, by je porównać z amerykańską współczesnością. System niewolniczy ludności kolorowej w najbardziej demokratycznym państwie świata porównywany był z innym systemem – z Królewskim Brytyjskim ustrojem politycznym i zależnością od metropolii w Londynie. Wobec osób podporządkowanych Koronie brytyjskiej – Afrykanów i kolonistów, używano słowa „niewolnik”, by w ten sposób ukazać ich status społeczny, wpisać okrutne traktowanie jako łamanie praw obywatelskich, zaś zniewolenie jako odbieranie godności ludzkiej. W takim świetle niewolnictwo było przedstawiane w listach prywatnych, zamieszczane jako artykuły w prasie kolonialnej i rzucane jako hasło na wiecach/ zgromadzeniach przed wybuchem Wojny o Niepodległość. Równocześnie zbiór stanowi część przygotowywanej dysertacji doktorskiej dotyczącej Ojców Założycieli i systemu pracy niewolniczej w USA. Rozprawa jest próbą interdyscyplinarnego ujęcia tematu: nie tylko z uwzględnieniem opracowań z zakresu politologii, historii i ekonomii, ale także prawa i filozofii. Tego rodzaju wieloaspektowe prace badawcze wywołują zarówno emocje jak i refleksje, odsłaniają prawdę o tym iż niewolnictwo wciąż jest traktowane jako temat tabu, choć stanowi ważną część historii Stanów Zjednoczonych. Mimo iż temat pracy i opisywany okres obejmuje XVIII-XX wiek, to jednak ma wiele odniesień do współczesności, gdyż handel ludźmi nie zaniknął. Co więcej nadal się rozwija, zaś rząd USA dalej prowadzi walkę tym razem z niewolnictwem na skalę światową.

Niewidoczne cienie

Zbigniew Bressa

„Poczuła się otępiała. Myśli płynęły wolno. Odległe i wyciszone,  jakby otulone gęstymi obłokami. W jej krwiobieg przenikały składniki mikstury i narkotyki. Serce łomotało jak oszalałe. Zmieniały się nastroje. Raz opadały jej powieki, za chwilę czuła się podniecona. Ręce i nogi miała jak z ołowiu. Oddech – szybki i chrapliwy. Zanurzyła się w cudownych doznaniach. Poczuła uczucie rozkoszy rozchodzące się od piersi ku podbrzuszu. Zadrżała i zaskomlała jak niemowlę”. Fragment książki Shirley – młoda, ambitna dziewczyna zakochuje się w nieodpowiednim kandydacie. Pewnego dnia wracając od ukochanego zostaje uśpiona i zgwałcona przez wynaturzonego mordercę. Po kilku miesiącach rodzi syna. W umyśle przestępcy rodzi się podejrzenie, że to jego dziecko.   Shirley spowijają niewidoczne cienie. Uczciwą kobietę oplatają niewidzialne macki. Morderca czai się mroku. Nadciąga lawina nieszczęść – żywioł, który niszczy wszystko na swej drodze. Akcja nabiera zawrotnego tempa, a monstrualny wir wciąga czytelnika w mroczne głębiny ludzkiej duszy.

Świetlany mrok. Druga z dziewięciu

Krzysztof Bonk

Świetlany Mrok – Druga z Dziewięciu to kolejna odsłona sagi światła i mroku. To wartka akcja, więcej namiętności, walki i przygód bohaterów. Wiele tajemnic zostaje rozwiązanych, a na ich miejsce pojawiają się nowe – nie tylko świat światła i mroku jest zagrożony. W obliczu ostatecznej katastrofy może stanąć całe istnienie.

Dziecko też człowiek! Inny poradnik dla rodziców

Anna Golus

Dziecko też człowiek! Czym różni się ten poradnik od tysięcy innych publikacji dla rodziców? Przede wszystkim tym, że dziecko nie jest tutaj traktowane jak sprzęt AGD, a rodzic jak bezwolny wykonawca zaleceń wszystkowiedzących ekspertów. Celem niniejszego poradnika, czy może antyporadnika, nie jest dawanie jedynie słusznych rad, recept i przepisów. Każde dziecko jest inne, tak jak inny jest każdy rodzic. Publikacja ta ma jedynie zachęcić rodziców do szukania swojej własnej drogi i najlepszego sposobu realizowania się w tej najważniejszej życiowej roli. Dziecko też człowiek! Inny poradnik dla rodziców to zbiór felietonów i artykułów, publikowanych w serwisie internetowym naszemaluchy.pl, dotyczących nie tylko zagadnień związanych bezpośrednio z rodzicielstwem i wychowywaniem dzieci, ale również wielu innych interesujących kwestii, które mogą pomóc rodzicom spojrzeć na własną rolę z przymrużeniem oka, a zarazem - dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy. Napisane błyskotliwym językiem, niekiedy z humorem, niekiedy z sarkazmem, felietony te na pewno znajdą uznanie u wszystkich świadomych rodziców. Czym się różni uświadomienie dziecka od jego uświadamiania? Dlaczego baśnie są straszne? Czy dziecko jest własnością rodziców? Jakim językiem mówimy o kobietach ciężarnych, o macierzyństwie i o dzieciach? Czy kobiety mogą rodzić same? Dlaczego osobę, która odmówi ciężarnej, pogryzą myszy? Jak znajdywać proste odpowiedzi na trudne dziecięce pytania? Znajdujące się w Innym poradniku odpowiedzi na te pytania, wraz z wieloma innym ciekawostkami, gwarantują wszystkim rodzicom, których wzrok sięga ponad dziecięce "kupki i zupki", przyjemną lekturę - niekiedy skłaniającą do refleksji, a niekiedy do śmiechu. Dziecko też człowiek! to propozycja dla tych rodziców, którzy nie chcą być bezwolnymi wykonawcami eksperckich zaleceń, ale lubią czytać o dzieciach, metodach wychowawczych oraz rozmaitych ciekawostkach związanych z tymi kwestiami. Fragment: Wystarczająco dobra mama W naszym kraju panuje nieznośny stereotyp "idealnej matki", która poświęca wszystko dla dobra swoich dzieci i w imię macierzyństwa jest w stanie zrezygnować z własnego życia. Dla wielu z nas bycie matką zaczyna się i kończy na... byciu matką. "Idealna matka" nie musi mieć zainteresowań, pasji, pracy ani czasu dla siebie, powinna poświęcić się dzieciom i tylko dla nich żyć. To stereotyp, ale tak silny, że niejedna kobieta, gdy zostaje mamą, za najważniejszy cel stawia sobie właśnie bycie idealną matką. Dlaczego takie postępowanie jest złe i co można uczynić, by być nie idealną, ale wystarczająco dobrą mamą? Nie ma ideałów!Współczesne młode mamy są ze wszystkich stron "bombardowane" wizjami idealnych super-matek. W telewizji, Internecie, reklamach widzimy tylko uśmiechnięte, szczęśliwe mamusie i śliczne, roześmiane super-dzieci - ładne, zdrowe, mądre. Jeszcze w czasie ciąży czytamy sterty poradników, z których dowiadujemy się, jak być wzorową mamą. Reklamy przekonują nas, że idealne matki, w imię miłości do własnego dziecka, kupują takie a takie pieluszki, takie a takie wózki, smoczki, mleczka, kaszki... Od samego początku jesteśmy przekonywane, że musimy być idealnymi, wzorowymi super-mamami.A przecież... nie ma ideałów! Ten prosty fakt jest pierwszym i najważniejszym powodem, dla którego nie warto pretendować do bycia idealną matką. Usilne staranie się, by robić wszystko ideal-nie i wzorowo, jest z góry skazane na niepowodzenie. A gdy poniesie się porażkę (co w tym przypadku na pewno nastąpi), może pojawić się tylko złość, rozgoryczenie i żal do samej siebie. To jednak nie wszystko. Dozgonna wdzięczność i dług nie do spłaceniaPretendowanie do roli matki idealnej najwięcej szkód może wyrządzić nie samym kobietom, ale paradoksalnie ich dzieciom, które są wychowywane w atmosferze poświęcenia i wyrzeczeń matki z jednej strony, a z drugiej strony - własnej dozgonnej wdzięczności. Bo przecież takie poświęcenia wymagają wdzięczności - dziecko rośnie więc w przekonaniu, że w przyszłości samo będzie musiało w podobny sposób poświęcić się własnej matce. Często zresztą same "idealne" matki podkreślają, nie raz na każdym kroku, swe poświecenie i wysiłek, wciąż przypominając o należnej za to wdzięczności.W ten sposób, bardziej lub mniej świadomie, w sercu dziecka może zrodzić się przymus odwdzięczenia się za wszystkie te matczyne wyrzeczenia i poświęcenia. To tak, jakby powiedzieć dziecku, że ma oddać wszystkie pieniądze, jakie rodzice włożyli w jego wychowanie. Ale jak "zapłacić" za miłość? To dług nie do spłacenia. Wystarczająco dobra mamaJaka jest alternatywa? Na czym polega bycie wystarczająco dobrą mamą? Ten model macierzyństwa to przeciwieństwo cierpiętniczego stereotypu idealnej matki, która składa całe swe życie w ofierze i poświęca się całkowicie wypełnianiu obowiązków rodzicielskich, ze szkodą dla samej siebie, a w przyszłości - także dla dziecka (które dziecko chce, aby jego matka codziennie wypominała mu, ile to dla niego poświęciła i z czego zrezygnowała?).Wystarczająco dobra mama bezgranicznie kocha swoje dziecko i dba o nie najlepiej jak potrafi, ale nie zapomina przy tym o swoim własnym życiu. Taka matka wie, że nie ma ideałów, że każdy ma prawo do pomyłek i popełniania błędów, do złego nastroju, złości, potrzeby samotności. Wystarczająco dobra mama nie jest ofiarą swego własnego macierzyństwa, nie poświęca się i nie rezygnuje z własnego życia, własnych zainteresowań i własnych pasji "dla dobra dziecka". W odróżnieniu od matek idealnych, nigdy nie wypomni ona swemu dziecku, ile musiała dla niego poświęcić, bo nawet jeśli zrezygnowała z czegoś w związku z narodzeniem potomka czy jego wychowywaniem, uczyniła to z własnego wyboru, a nie z przymusu i pragnienia zrealizowania nierealnego ideału wzorowej, nieomylnej matki.Wystarczająco dobra mama jest po prostu sobą...   Spis treści Dlaczego INNY poradnik? 4Dziecko też człowiek! 5Dziecko też człowiek! 5Moja krew, ale nie moja własność 9Typowe postawy rodzicielskie 12Wystarczająco dobra mama 15Kilka słów o samodzielności dzieci 17Pożegnanie z pieluszką 20Wielkie pytania małego człowieka 23Karać czy nie karać? 26Straszyć czy nie straszyć? 30Uświadomienie a uświadamianie 32Dlaczego baśnie są straszne? 36Kopciuszek 36Królewna Śnieżka 37Gęsiareczka 37Rozmaitości i ciekawostki 39Językowy obraz macierzyństwa 39Czy miłość macierzyńska to uczucie uniwersalne i instynktowne? 43Dlaczego kobiety nie rodzą same? 46Od akuszerek do porodów rodzinnych - krótka historia położnictwa 48Ciekawostki o połogu 52Dlaczego ciąża i narodziny nie są "przystojnym" tematem literackim? 54Książki o ciąży 58Powijaki, czyli o ubiorze niemowląt niegdyś i dzisiaj 62Co decyduje o wyborze imienia? 65Kogo pogryzą myszy, czyli o zabobonach słów kilka 68

Droga ślepców

Marek Dryjer

Tak znane internetowe serwisy literackie pisały o książce Droga ślepców:   „Droga ślepców składa się ze znakomitych fragmentów, prosta narracja dobrze oddaje charakter utworu, podkreślony przez wiarygodne rozmowy bohaterów, które później przekształcają się w monolog jednej już tylko osoby. Tą osobą jest chłopiec, też narrator, ostatecznie autor, także każdy z nas. Książka zaskakuje swoją innowacyjnością, celowe skracanie dialogów znakomicie oddaje charakter utworu. Autor nie pomaga czytelnikowi, nie podpowiada mu i nie tłumaczy każdego słowa, czy też gestu, pozwala naszej wyobraźni wypracować swój własny klimat. Dlatego jest to wersja minimalistyczna, porównywana do streszczenia, ale jakże jednocześnie prawdziwa. Nie zapominajmy o tym, że świat właśnie dogorywa. Język, którym posługuje się autor, jest bardzo prosty, dlatego uderza w nas od samego początku. Pisarz celowo używa tego typu zdań, prostych określeń, czasami wręcz nawet banalnych zwrotów, które okresowo przekształcają się jednak w liryczne metafory, dodajmy, że dobrze wkomponowane w treść utworu.” Trzynasty Schron     „Nadzieja w tej książce jest najważniejsza. Pozwala wydobyć największe pokłady wiary i dodaje sił. Mordercza walka zostaje w końcu nagrodzona, choć po drodze wymaga ofiar. W finale książka wyjaśnia przyczyny „śmierci klinicznej” naszego świata oraz daje także nadzieję na przyszłość. Czy dobro zatryumfuje a wiara i nadzieja ostatecznie zwyciężą? Czy ci niestrudzeni piechurzy odzwierciedlający przecież nas samych, odnajdą wreszcie tę właściwą drogę do wybawienia? A słońce, które na długie lata także zasnęło, czy na nowo zaświeci pełnym blaskiem? Wiele pytań i tyle samo odpowiedzi i ta niekończąca się wciąż droga. Droga ślepców. Wyniszczający marsz w poszukiwaniu zarówno siebie jak i życia oraz utraconego na długie lata człowieczeństwa. Pamiętajmy o tym, że ta historia może się wydarzyć naprawdę. Oby jednak okazała się tylko i wyłącznie literacką fikcją, bo świat, który prawie nagle umarł, dostał jeszcze jedną szansę. Nie zmarnujmy jej…” Granice.pl     „Droga ślepców ma kilka mocnych stron. Od początku wiemy, że na świecie wydarzyło się coś strasznego, ale aby dowiedzieć się, co to było, będziemy musieli trochę poczekać. Od czasu do czasu dostajemy jakąś wskazówkę, ale nie brakuje również fałszywych tropów. Dzięki temu, to pytanie towarzyszy nam przez całą lekturę i ciągle wypływa na wierzch. Intryguje. Kolejną zaletą jest kreacja świata. Bardzo sugestywna, nieprzyjazna i niebezpieczna. Nie ma co jeść, nie ma co pić, wszystkiego trzeba pilnować i na wszystko uważać. Największym wrogiem człowieka jest drugi człowiek. Tutaj niewielu wyciągnie do ciebie rękę, ale z chęcią zabiorą twój dobytek, a i nie zawahają się wykroić, co lepszych kąsków. Autor potrafi dobrze zbudować napięcie. W książce znajdziemy kilka scen, które potrafią sprawić by czytelnik, poczuł się nieswojo. Co ciekawe, większość tych scen związanych jest z zagrożeniem, które czyha na naszych bohaterów ze strony innych ludzi. Choć może to już nie byli ludzie.” Bramy Grozy     Książka Droga ślepców została zakwalifikowana do Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus 2011 dla książek wydanych w 2010 r.    

W uczuć powodzi

Jolanta Wychowaniec

Piszę kolorem, maluję światłem, myśli na kanwę poezji kładę ciepłe, tkliwością przetkane, melodią dopieszczone, rzewnej nuty nie pozbawione. Dzielę się duszy łkaniem, zachwytem nad łąki kwieciem, kapliczki przytulną wymową. Kłaniam sie Polskiej Ziemi, Polskim Słowom. Między wierszami miłość, tęsknota pobrzmiewa, płatkami róż i jaśminu do serca spływa. I boleść i chwila szczęśliwa na mocnym drzewie wsparte. Otwórz książki kartę, znajdziesz spokój, ukojenie, lepsze świata zrozumienie. Spod rzęs Wyduszone, zmęczone słowa, wytarte zwroty,strun poruszenia brak.A ty czekasz na wiecej,na smak, co z głebi, spod rzęs, jeszcze wilgotnych i ciepłych i prosto do serca.Minęły dni słodkie i słone i w sam raz.A ty pragniesz - choć raz przytulić siędo jasnych myśli,tak prawdziwie:bez słów, melodii, kwiatów, blasku świec. Spis treści: Różańce gwiazd 4Krokusy 5Echo 6Grafika 7Taniec kwiatów 8Złoty koń 9Ryba 10Pasterz 11Burza 12Na poduszce 13Pod kapeluszem 14Bezpieczne gniazdo 15Dom artysty 16Cisza 17Marzenia 18O zachodzie 19Zielone oko 20Sumak zrudziały 21Toskania 22Zmęczone życie 23Różana  tęsknota 24Kompozycja 25Smutne szczęście 26Nalewka 27Wonie 28Kołyska 29Ciężki dzień 30Nadzieja 31Koncert 32Zmysłowa jesień 33Kasztany 34Chłód 35Po spektaklu 36Ostatnie jabłko 37Krzyk 38Poziomka 39Uroczy zakątek 40Pusty dom 41Spóżnione lato 42Starość 43Spokój 44Owce 45Pamięć 46Z góry 47Bies 48Wyschnięte źródło 49Znak 50Ojcze... 51Pomnik 52Fala 53Siloe 54Prośba 55Ptaki 56Klon 57Tete a` tete 58Myśl 59O zmierzchu 60Wyciszenie 61Adwent 62Pokora 63Stary stół 64Gwiazdka 65Piórka 66Prezenty 67Jak u mamy 68Pod zamkiem 69Jan śpiewa 70Moje miasto 71Impresja marynistyczna 72Ciepło 73Kraina łagodności 74Na Krymie 75Fontanna Łez 76Wspomnienie 77Bez smaku 78Ziółka 79Łabędzie 80Las 81La fraise c?est une bon chose 82Zaduszki 83W Alpach ? dla taty 84Różowe sny 85Trawy 86Twoja energia 87Wyspa 88Spotkanie 89Recepta 90Gołębie serce 91Przesilenie 92Rozbity dzban 93Zaćmienie 94Tato! 95Pod krzyżem 97Spod skrzydeł 98Flaga 99Na pocieszenie 100Obietnica 101Bladym świtem 102Przed rezurekcją 103Przyjaźń 104Miłość 105Tolerancja 106Anemony I 107Anemony II 108Anemony III 109Nad morzem 110Prośba 111O zmroku 112Sclerosis multiplex 113Krople życia 114Orzechów łkanie 116Młode wierzby 117Na dziedzińcu 118Ślady na piasku 119Dobra rada 120Zaloty 121Nostalgia 122Decyzja 123Matka 124Sentymenty 125Żonkile 126Płatek 127Młodzi gniewni 128Bezsens 129Ośrodkowy rap 130Brzozy 131Opowiastka 132Między bajki I 133Między bajki II 134Etiuda leśna 135Etiuda leśna II 136Etiuda leśna III 137Etiuda leśna IV 138Flakonik 139Dzieci 140Jesteś 141Dzionek 142Otwarte drzwi 143Ognisko 144Bocian 145Winter 146Protest 147Szydełko 148Namaszczenie 149Spod rzęs 150Pascha 151Nawałnica 152Żywioły 153    

Ameno III

Krzysztof Bonk

O bogowie! Czy za sprawą energii piramid to właśnie oni odradzają się w egipskich zaświatach, gdzieś w gwiazdozbiorze Oriona, czy może to zaawansowana wirtualna gra, w której stawką jest samo przetrwanie? Faktem jest jedynie, że ósemka wybrańców budzi się w zupełnie nowej rzeczywistości i odtąd mnożą się pytania, na które nikt nie zna ostatecznej odpowiedzi. Zaś każdy z bohaterów będzie się musiał zmierzyć nie tylko z zagadkami, zewnętrznymi demonami, ale i mrokiem w sobie. W rolach głównych występują: Egipcjanka archeolog Zahira, pan Takashi oraz pani Sakura jako japońska para z jakuzy, hinduska córka magnata sojowego Devi i jej krajan Kavi, żołnierz i kosmonauta kapitan Henen, jazydzka uciekinierka Nadia oraz dżihadysta Abdul. Role drugoplanowe: bogini Bastet, starzec Re, Anubis, królowe: Kleopatra, Hatszepsut, Meritation, faraon Ramzes, król Sargon i inni. Ameno – podróż do zaświatów czas zacząć – nich się stanie, a oko Horusa wskaże drogę.

Natural Combat - Poradnik rozwoju poprzez trening sztuki walki i autosugestii

Bogusław Sztorc, Robert Świrad

Czym poradnik jest:1. Zwróceniem uwagi, że trening sztuki walki może być doskonałą i uniwersalną formą gimnastyczną.2.Przewodnikiem jak wydobyć naturalne i intuicyjne odruchy sztuki walki, tkwiące w każdym człowieku. 3.Drogowskazem podstawowych zasad sztuki walki.4.Spojrzeniem na tradycję wielu pokoleń uprawiających sztuki walki z wykorzystaniem ich do naturalnego rozwoju fizycznego i psychicznego.5.Analizą skutecznych metod walki opartą na wielu istniejących systemach.6.Elementem poznawczym prostych technik synchronizacji ciała i umysłu.7.Pochwałą różnorodności technik sztuki walki i autosugestii, z których każdy może wybrać coś dla siebie, w zależności od swoich potrzeb i predyspozycji psycho-fizycznych.Czym poradnik nie jest:1.Nie jest panaceum zostania mistrzem sztuk walki.2.Nie stanowi opozycji do stylowych sztuk walki.3.Nie jest odrębnym stylem narzucającym nowe zasady, taktykę walki, techniki itd.Sama nazwa Natural Combat nie jest nazwą nowego systemu walki, jest jedynie określeniem naturalności w sztuce walki i określeniem pewnych zasad, bez podziału na style. Jest pewną przestrzenią, w której można się poruszać, bez względu na uprawianie konkretnych i tradycyjnych stylów walki. Wynika z zainteresowania autorów autentycznymi systemami walki, istniejącymi nie tylko na Dalekim Wschodzie ale również na całym świecie. Autorzy nie tworzą nowej organizacji z określonymi wymaganiami a jedynie pomoc w rozszerzeniu możliwości własnego stylu lub intuicyjnego zastosowania technik walki.Bogusław SztorcUrodzony w 1962r., z wykształcenia inżynier, absolwent Politechniki Śląskiej w Katowicach.Posiada zamiłowanie do poszukiwania innowacyjnych rozwiązań technicznych. Przez wiele lat był zawodnikiem karate sportowego, biorąc udział w zawodach sportowych, instruktor karate, posiada 1 Dan karate Shotokan, szukający inspiracji w wielu systemach sztuk walki całego świata.Zainteresowany różnymi nurtami filozoficznymi i kulturowymi także systemami leczniczymi w tym Ajurwedą i Tradycyjną Medycyną Chińską.Praktykuje Qi - Gong chińską sztukę zachowania zdrowia i sprawności fizycznej.Lubi również jazdę na rowerze.Robert ŚwiradUrodzony w 1962r., z wykształcenia inżynier, absolwent Politechniki Śląskiej w Katowicach.Weteran sztuk walki z 35-letnim stażem, ekspert w kilku dyscyplinach, zarówno w stylach walki jak i systemach zdrowotnych. Rozpoczął trening jako 16-latek, uprawiając początkowo japońskie style takie jak Karate Kyokushin, Jujutsu a następnie Karate Shotokan zdobywając stopień 1 Dan oraz kwalifikacje instruktora karate. Przez wiele lat był czynnym zawodnikiem karate sportowego biorąc udział w turniejach krajowych i międzynarodowych. W latach 80-tych pracował zawodowo jako instruktor sztuk walki w dużym klubie sportowym prowadząc treningi zarówno dla początkujących jak i zawodników. Równolegle z działalnością sportowa uprawiał również hinduska Hatha Jogę oraz ćwiczenia medytacyjne. W roku 1992 wyemigrował do Australii gdzie kontynuował trening karate Shotokan a takze Shito-ryu uzyskujac stopien 3 Dan. Dążenie do poznania źródeł tych systemów zrodziło po latach zainteresowanie okinawskimi stylami walki, którymi zajmował się przez kilka kolejnych lat uzyskując stopień 4 Dan. Od roku 2000 uprawia chińskie style Kung Fu z południowej prowincji Fujian oryginalne korzenie systemów okinawskich. Od 5-ciu lat intensywnie uprawia również brazylijska sztukę walki Capoeira oraz prowadzi własne zajęcia w systemie Combat i Street Self Defence. W treningu indywidualnym koncentruje się na Qi - Gong chińskiej sztuce zachowania zdrowia i sprawności fizycznej a także elementach Tai Chi. Jest również entuzjasta nowoczesnego fitnessu, w którym posiada kwalifikacje instruktora. Jako uzupełnienie treningu sprawnościowego regularnie ćwiczy z obciążeniami a w szczególności z odważnikami kulowymi - ketttlebells. Wysoka sprawność fizyczna i dobre zdrowie zawdzięcza nie tylko odpowiednio dobranemu treningowi fizycznemu ale również ćwiczeniom medytacji oraz stosowaniu Tradycyjnej Medycyny Chińskiej.

Proces podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie

Michał Wójcik

Decyzja jest nieodłącznym ogniwem egzystencji każdego człowieka. Decyzje, które podejmuje, określają nie tylko kształt jego życia osobistego, zawodowego oraz rodzinnego, ale w jakimś stopniu wpływają na dzieje określonych środowisk i społeczności. Niektórzy ludzie są zdolni do podejmowania tak ważnych i brzemiennych w skutki decyzji, że potrafią zmieniać kierunek historii i wpływać - pozytywnie lub negatywnie - na losy całych narodów i pokoleń. Dojrzałe podejmowanie decyzji to sztuka dokonywania trafnych wyborów. Żaden człowiek nie może uniknąć podejmowania decyzji, gdyż codzienne życie nieustannie stawia nas wobec faktów i wydarzeń, które wymagają od nas zajęcia jakiejś postawy czy dokonania określonych wyborów. Jednak z podejmowaniem decyzji w sensie ścisłym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy takie decyzje człowiek podejmuje w sposób świadomy, celowy i dobrowolny. Oznacza to, że przed podjęciem decyzji dostrzega on alternatywne możliwości działania w danym momencie. W środowisku przedsiębiorstwa często decyzja stanowi o być albo nie być firmy na rynku. Dlatego też przy podejmowaniu decyzji nie można kierować się tylko i wyłącznie intuicją  czy też doświadczeniami minionych lat, lecz należy wykorzystywać możliwości drzemiące w różnych technikach, narzędziach oraz systemach wspomagających podjęcie trafnej decyzji  w przedsiębiorstwie. W dzisiejszych czasach często miarą zdolności konkurencyjnej przedsiębiorstwa okazuje się efektywność dysponowania informacją. Tylko dzięki efektywnemu systemowi informatycznemu możliwe jest dostarczenie zarządowi firmy natychmiastowej informacji o jej sytuacji finansowej, co pozwoli na podjęcie właściwych decyzji kierowniczych. Tak więc to system informacyjny, a w realiach firmy - informatyczny system zarządzania jest dziś wyznacznikiem jej konkurencyjności i pozycji rynkowej. Aby system spełniał pokładane w nim nadzieje, tj. dostarczał zarządowi kompleksowej informacji o sytuacji finansowej firmy, musi zawierać dane o wszystkich aspektach działania firmy. Musi zatem integrować informacje z wszystkich działów firmy. Stąd systemy tego typu określane  są mianem systemów zintegrowanych. Aktualny poziom zastosowań informatyki w wiodących firmach na świecie pozwala sądzić, że za kilka lat firmy, które nie będą dysponowały w pełni zintegrowanym systemem informatycznym, nie będą w stanie podejmować racjonalnych decyzji z przyczyn powiększającej się złożoności problemów, co w efekcie nieuchronnie prowadzi do utracenia racji bytu na rynku. Proces podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie omawia na podstawie programu Decyzja sposoby zarządzania firmą za pośrednictwem odpowiedniego systemu informacji.   Spis treści:   Wprowadzenie Rozdział I Istota procesu podejmowania decyzji 1.2.1. DECYZJE BŁYSKAWICZNE 1.2.2. INTUICJA 1.2.4. OKREŚLENIE CELU 1.2.5. ZNACZENIE INFORMACJI 1.2.6.  RÓŻNE MOŻLIWOŚCI 1.2.7. SKALOWANIE SZANS 1.2.8.  KALKULOWANIE RYZYKA 1.2.9.  MYŚLENIE PERSPEKTYWICZNE Rozdział II Decyzje w przedsiębiorstwie 2.1.  Warunki racjonalności decydowania 2.2. Wykorzystanie teorii decyzji 2.3. Procedury decydowania 2.4. Reguły decydowania 2.5. Techniki decydowania 2.6. Modele podejmowania decyzji 2.7. Rodzaje decyzji i ich podejmowanie 2.8. Ograniczenie racjonalności decydowania 2.9. Trudności w procesie decydowania 2.10. Bariery decydowania 2.11. Działanie w kryzysie zaufania Rozdział III Rachunkowość zarządcza 3.1.    Funkcje i własności rachunkowości zarządczej 3.1.1.  RACHUNKOWOŚĆ ZARZĄDCZA STRATEGICZNA I OPERACYJNA 3.1.2.   SYSTEM RACHUNKOWOŚCI ZARZĄDCZEJ I RACHUNKU KOSZTÓW 3.2.   Informacja kosztowa do celów podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie 3.2.1.   METODY KLASYFIKACJI KOSZTÓW 3.2.2.  RACHUNEK KOSZTÓW PEŁNYCH 3.2.3.   RACHUNEK KOSZTÓW ZMIENNYCH 3.2.4.  RACHUNEK KOSZTÓW PEŁNYCH A KOSZTÓW ZMIENNYCH 3.3. Aspekty wdrożenia systemu wspomagającego procesy decyzyjne   w przedsiębiorstwie 3.3.1.  INTEGRACJA RACHUNKOWOŚCI ZARZĄDCZEJ I FINANSOWEJ 3.3.2  ZINTEGROWANY SYSTEM INFORMATYCZNY PRZEDSIĘBIORSTWA 3.3.3  OGRANICZENIA WE WDRAŻANIU SYSTEMU RACHUNKOWOŚCI ZARZĄDCZEJ Rozdział IV Komputer we wspomaganiu decyzji zarządczych 4.1.   Systemy wspomagania decyzji 4.1.2.    SYSTEM POZYSKIWANIA INFORMACJI 4.1.3.    SYSTEM PRZETWARZANIA INFORMACJI 4.2.1.  SYSTEM MRP 4.3.   Kryteria doboru oprogramowania wspomagającego proces podejmowania decyzji Rozdział V Praktyczne zastosowanie komputerowego wspomaganiu decyzji Podsumowanie Bibliografia      

Z aniołem do nowego świata

Ivan Novotny

Powieść religijna „Z Aniołem do Nowego Świata” powstała w 2005 roku. Jej autor, polski ksiądz katolicki, ukrył się pod pseudonimem „Ivan Novotny” i napisał ją w taki sposób, że tylko niewielu potrafiło umieścić ją w realiach polskiej rzeczywistości. Był wtedy jeszcze nieznany szerszemu ogółowi i takim pragnął pozostać. Jednak film-wywiad z nim dla katolickiej telewizji w Barcelonie „Widziałem Nowy Świat” spowodował, że nie mógł już dłużej ukrywać swojego nazwiska, więc odtąd coraz odważniej naświetlał temat „niemodny”, a nawet dla wielu kontrowersyjny: Paruzji czyli powtórnego przyjścia na świat Chrystusa. Kontrowersyjny dlatego, że ks. Skwarczyński wydarzenie to sytuuje nie – jak prawie wszyscy – na samym końcu świata, lecz za naszych dni. Uważa nawet za swoją misję nie tylko przekonywanie ludzi o bliskości Paruzji, mającej doprowadzić do przemiany oblicza całej ziemi, ale także przygotowanie ich do niej. Bazuje przy tym także na własnym doświadczeniu, gdyż od dziecka wiele razy był przenoszony do tego „Nowego Świata”. W jego powieści odnajdziemy splot wątków opartych na wielu źródłach, lecz spiętych w jedną całość klamrą tego, co pochodzi z jego wyobraźni. Książkę napisał głównie po to, by dać czytelnikom możliwość znalezienia się duchem w opisywanym świecie, bardzo różniącym się od dzisiejszego. Ludziom cierpiącym i zagubionym w dzisiejszym świecie dla nich obcym, świecie pełnym buntu przeciwko najwyższym wartościom, wojen, nienawiści, wyzysku, kłamstwa i chorób chciał otworzyć okno na przepiękną nową rzeczywistość, która wkrótce może stać się ich udziałem.

Nienasyceni

Agata Grzybek

Victoria, z pozoru zwyczajna uczennica liceum w małym mieście, ukrywa mroczny sekret. Niespodziewanie odnajduje ją Thomas, który jako jedyny wie, że to nie miejsce i czas, do którego dziewczyna należy. Oraz że Victoria to nie jej prawdziwe imię. Przybycie chłopaka budzi wspomnienia. Kiedyś byli sobie bliscy. Nienasyceni swoim towarzystwem i możliwościami, jakie otwarło przed nimi życie. Co wydarzyło się w przeszłości, co w przyszłości? Czas zapętla się. Popełnili razem błędy, które kosztowały wiele nie tylko ich i doprowadziły świat do chaosu. Czy uda im się to naprawić? Szczególnie, że Victoria spotyka Ryana, z którym łączy ją więcej, niż skłonna jest przyznać. Jako szesnastoletnia Aurelia żyje w świecie, w którym nie ma miejsca na magię. Zmienia się to, gdy ze szkolnych tarapatów wyciąga ją tajemniczy mężczyzna. Mistrz Ombar, odmalowuje przed nią wizję świetlanej przyszłości w Akademii Cieni i wciąga w labirynt półprawd, prowadzących do próby Tunelu, budowli stworzonej przez przodków Cieni, w której uwięziono nękającą świat energię. Raz na trzy lata najbardziej uzdolnieni uczniowie wchodzą do środka, żeby poskromić nagromadzoną moc, która w innym wypadku mogłaby zniszczyć wszystko. Pochłonięta przez treningi fizyczne i psychiczne, oddala się od rodziców i dawnego środowiska. Odkrywając, że mistrz Ombar nie mówi całej prawdy, po raz kolejny gubi punkt oparcia. Z czasem okazuje się, że w drodze do chwały traci nie tylko to… A Tunel jest czymś innym niż się jej wydawało. Podejmuje próbę pełna wątpliwości. Pojawia się coraz więcej odpowiedzi. Ale które są właściwe? Wkraczając do starej budowli, dziewczyna szuka prawdy, nie spodziewając się, że popełni błąd, który uwolni energię i uwięzi ją w nieustających zmianach czasu… Ją i Thomasa, chłopaka o niejasnej przeszłości.

Władcy Czarnej Wieży

Przemysław Kałaska

300 lat po bitwie o Cytadelę Światła równina nadal pogrążona jest w wojnie. Sojusze szybko się zmieniają a wojska Czarnej Wieży nieustępliwie prą naprzód zajmując kolejne tereny. Ara, młoda adeptka sztuki magicznej, w wyniku zaskakującego zbiegu okoliczności staje na czele frontu walki z legionami Nieśmiertelnych. Trapiona sprzecznymi przeczuciami dziewczyna, poruszająca się w świecie spisków, zdrad i niejasnych przyjaźni musi znaleźć sposób na zatrzymanie swych prawdziwych przeciwników. Wkrocz w świat Równiny pełen, podstępnych Magów, ambitnych Nekromancerów oraz brutalnych Barbarzyńców i wraz z główną bohaterką przeżyj przygodę swego życia! Przemysław Kałaska Chęć pisania książek towarzyszyła mi przez całe dzieciństwo. Możliwość tworzenia nowych światów w których nie obowiązują prawa i zasady naszej szarej rzeczywistości. Wówczas podejmowałem nieśmiałe próby literackie których efekty niestety zaginęły. Impuls do rozwinięcia twórczości pojawił się w czasach gimnazjum kiedy to zacząłem pisać do gazetki szkolnej. Najpierw wydałem serię komiksową nieco później zrodziła się koncepcja stworzenia serialu literackiego Smoczy Szmaragd. Do napisania powieści Wróg z Przeszłości umotywowała mnie i dała natchnienie niezbyt dobrze zakończona osobista historia w której główne role odegrałem wraz z koleżanką z klasy. By uhonorować pamięć tych wydarzeń i w pewnym stopniu nadać im szczęśliwe zakończenie pozwoliłem sobie nie zmieniać imion bohaterów. Reszta historii stała się literackim odniesieniem oraz metaforą. Kolejny rok nie zaowocował w sukcesy osobiste. Pierwsze liceum do jakiego trafiłem okazało się miniaturową wersją reżimu autorytarnego pod maską pięknych obietnic kryjącego ofiary zbrodni intelektualnych oraz opresji. Właśnie w tym siedlisku zepsucia i degeneracji napisałem powieść przygodową którą być może jeszcze zaprezentuję. Upadek Arcymaga który stał się mym literackim debiutem Powstał później gdy niby senny koszmar powrócił dramat czasów gimnazjalnych który zmotywował mnie do stworzenia Wroga z Przeszłości. Co prawda moje drugie liceum było dokładną odwrotnością pierwszego jednak esencja problemu była innej natury. Tym razem dramat trwał dwa lata i był bardziej intensywny. Bohaterowie i sceneria się zmienili, zmieniły się również charaktery jednak esencja tragedii pozostała ta sama. Przeżycia całego okresu liceum natchnęły mnie do napisania Upadku Arcymaga. Dzieła rewolucyjnego jeśli chodzi o świat Fantazy. Historia ukazana w Upadku Arcymaga jak cały świat Fantazy posiada jedynie luźne odniesienia do rzeczywistości, jest to przede wszystkim opowieść o Miłości oraz Walce z Systemem, który morduje marzenia.

Jak Dziad Borowy ze zbójami urządzał popas. Zmagania z Dusiołem

Piotr Gulak

Baśń jest osadzona w słowiańskim świecie. Składa się z 2 części.Część 1 - Akcja koncentruje się na wojach germańskich, którzy podążają przez bór by pojmać słowiańskiego kapłana, który jest odpowiedzialny za to iż nie mogą oni zdobyć małej słowiańskiej wioski gdzieś na pograniczu. Po drodze spotykają przeróżne istoty. A sam las daje im nauczkę. Część 2 - Koncentruje się na walce z tytułowym dusiołem. Walczy mały chłopiec, druga walkę stacza czarownica. Są też wątki poboczne jak spotkanie barda z wampirem.W baśni wkraczamy w prastary świat. Specjalne miejsce w opowiadaniu pierwszym zajmuje bór, który zdumiewa różnorodnością form. W drugim akcja przenosi się do słowiańskiej wioski. Wszystko tu żyje i odczuwa. Zarówno drzewa, krzaki jak również zwierzęta i postacie ze świata dawnych słowiańskich wierzeń. Wszystko współgra, przeplata się ze sobą. Znajdujemy tu istoty widzialne i niewidzialne. Próbowałem ożywić ten dawno zapomniany świat naszych przodków.Moim głównym celem jest stworzenie słowiańskiej baśni. Posiadam materiał na około trzy tomy. Zainteresowałem się tą tematyką już w trakcie studiów. Podczas pisania pracy licencjackiej i magisterskiej poszukiwałem materiałów z tej dziedziny. Natrafiłem głównie na pisma historyczne, opracowania archeologiczne, literaturę popularnonaukową. Jednak najbardziej interesowały mnie mity, podania i legendy. Niestety na próżno szukałem ich w naszej literaturze, ponieważ nie istniały.Moim śmiałym marzeniem jest popularyzacja właśnie takiej literatury, budowanie jej na tych znikomych źródłach jakie nam jeszcze pozostały. Wydaje mi się, że warto postawić na budowę naszej rodzimej fantastyki opartej na legendach słowiańskich. Przekazać ją następnym pokoleniom, które przyjdą po nas, by dorobek nasz był dla nich łatwiejszym polem do działania niż to czym my dzisiaj dysponujemy.Mam nadzieję, że lektura będzie przyjemna.PozdrawiamPiotr Gulak

Miejscowa historia kryminalna

Katarzyna Jezierska-Tratkiewicz

Literatura pociągowa. Kryminał, którego akcja toczy się w małej miejscowości Root Village (pierwowzorem jest autentyczna wieś Korzeniówka pod Piasecznem). Pewnego dnia spokój tego pięknego, otoczonego lasami miejsca, burzy wałęsający się po okolicy nagi mężczyzna... Katarzyna Jezierska-Tratkiewicz Rocznik 1972. Ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim i studia podyplomowe "Zarządzanie przestrzenią i środowiskiem" na UWM w Olsztynie. Szczęśliwa mama trzech synów, szczęśliwa żona jednego męża

Biała dolina

Andrzej Galicki

Ktoś kiedyś powiedział: „W tym szaleństwie jest metoda”. Jaka jest zatem metoda w szaleństwie zwanym „Życie”? Kto ma prawo segregować ludzi na tych normalnych i tych innych? Co jest silniejsze, miłość czy nienawiść i czy wreszcie możliwe jest, że dla samoobrony umysł ludzki jest w stanie zapragnąć samozniszczenia jako ostatecznego środka? A może nie należy traktować tego zbyt poważnie, może odrobina humoru jest najlepszą obroną przeciwko burzowym chmurom, jeżeli ktoś potrafi wystawić twarz na pioruny i śmiać się głośno, będzie uratowany.   Przyjemnego czytania,   Autor Andrzej Galicki urodził się w Warszawie, gdzie spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Po ukończeniu studiów na wydziale Inżynierii Lądowej płockiego oddziału Politechniki Warszawskiej, rozpoczął pracę w zawodzie budowlańca. Pracował jako inżynier na kilku priorytetowych budowach warszawskich, między innymi przy budowie Dworca Centralnego. W roku 1980, zniechęcony stosunkami społecznymi panującymi w PRL, wyjechał z kraju. Nigdy nie był członkiem PZPR i to uważa za swoje największe osiągnięcie z tamtego okresu życia. Zamieszkiwał kolejno w kilku miastach (Paryż, Wiedeń, Toronto) zanim na stałe osiedlił się w Montrealu, gdzie mieszka do dzisiaj ze swoją żoną Marleną. Pracuje jako projektant przy budowie elektrowni wodnych, jednocześnie zajmuje się twórczością literacką czerpiąc materiały do swoich książek ze wspomnień. Napisał trzy książki: „Ławka”,  „Opowieści przy Świecach” i „Biała Dolina”, czwarta pt. „Za Wielką Wodą” jest jeszcze na warsztacie. Przebywał we wszystkich opisywanych przez siebie miejscach z wyjątkiem szpitala dla chorych umysłowo (jak dotychczas). Przedstawione zdarzenia są częściowo prawdziwe, natomiast postacie występujące w nich są fikcyjne. Oprócz literatury zajmuje się malarstwem, wystawiał swoje prace w Montrealu, New Jersey i w Nowym Yorku, właśnie te obrazy wykorzystuje do projektów okładek swoich książek. Niektóre z nich można obejrzeć na stronie internetowej „Artsland”:   http://www.artslant.com   Książki jego są dostępne na portalach większości polskich księgarni internetowych,  jak również na niektórych portalach amerykańskich, np. amazon.com   Pozdrawia serdecznie wszystkich czytelników.

O Kajtku szczęściarzu

Monika Sawicka

Pewnego zimowego dnia moja córka przyniosła do domu maleńkiego pieska, który mieścił się na otwartej męskiej dłoni. Powiedziała, że to nowy psiak jej kolegi, który go przygarnął, bo ktoś zostawił go w zawieszonej na płocie reklamówce. Zimą. To cud, że maleństwo przeżyło. Kolega córki go wziął, ale nie mógł się nim zaopiekować na stałe. Po krótkiej naradzie rodzinnej postanowiliśmy, że szczeniaczek zostanie u nas. Mamy już dużego dorosłego psa - sunię, Lejdi, którą wzięliśmy ze schroniska dawno temu. Mamy także dwa koty - Felka i Fizię. Sunia przyjęła maleństwo jak matka - opiekowała się nim, karciła, uczyła. Koty - jak to z kotami bywa - nie szalały z radości, ale również zaakceptowały nowego domownika. Poprosiłam dzieci z dwóch przedszkoli, by zrobiły ilustracje do tej opowieści. Wy też możecie narysować Kajtusia. Na końcu książeczki, po ćwiczeniach, jest kilka wolnych stron na Wasze rysunki. Przygody Kajtusia Szczęściarza to moja pierwsza książeczka dla dzieci. Mam nadzieję, że się Wam spodoba, kochane dzieci. Życzę Wam dobrej zabawy! Autorka ;-)

Spotkanie po latach

Janusz Brzozowski

Po wydaniu ostatniej mojej książki Oranżeria rodziny Williamsów jestem winien Wam, Drodzy Czytelnicy, słowo wyjaśnienia. Chciałbym nową książką Spotkanie po latach wyjaśnić, jak doszło do stworzenia moich głównych bohaterów Anny i Piotra Balickich, którzy zapewnili Wam do tej pory przeżycie wielu zaskakujących wrażeń i sytuacji. Pomimo że książka Spotkanie po latach została napisana jako pierwsza wiele lat temu, dopiero teraz zdecydowałem, że powinna ona ujrzeć światło dzienne, by ukazać szerokiej rzeszy czytelników literackie narodziny Anny i Piotra. Niełatwo mi było podjąć tę decyzję. Książka w większości oparta jest na faktach dotyczących mnie samego i wydarzeń, które miały miejsce w Polsce, a także w Australii na przestrzeni kilku dziesięcioleci. Tu narodzili się i stawiali pierwsze kroki bohaterowie moich książek. W czasie kolejnych wspólnie przeżytych lat upodobnili się oni do słynnych detektywów, którymi zachwycają się do dzisiejszego dnia miliony fanów Agathy Christie i sir Artura Conan Doyle’a. Anna i Piotr nie zamierzają spoczywać na laurach. Mają wiele do zrobienia nie tylko w Polsce czy Australii, ale także na innych kontynentach, wybawiając z kłopotów liczne dystyngowane osobistości, łącznie z tajlandzkim dworem królewskim. Ich nieugaszony, gorący zapał do rozwiązywania kryminalnych łamigłówek ma początek w historii, którą widzicie Państwo przed sobą. Janusz Brzozowski

Style kierowania w małej firmie

Ilona Dukaj

Rola małych i średnich przedsiębiorstw stale rośnie. Obecnie ich liczba w znacznym stopniu przekracza ilość przedsiębiorstw państwowych. Jest to związane z prywatyzacją oraz rozwojem gospodarki rynkowej. Coraz większym wyzwaniem dla przedsiębiorców staje się skuteczne kierowanie zasobami ludzkimi na drodze do realizacji strategii firmy. Jest to również związane z przygotowaniem merytorycznym menedżerów do zarządzania. Istnieje wiele stylów kierowania firmą. Każdy z nich posiada swoje specyficzne cechy. Wybór jednego z nich zależy nie tylko od charakteru kierownika, ale także od specyfiki firmy. Zasadniczym celem niniejszej pracy jest to, czy i w jaki sposób styl kierowania wpływa na funkcjonowanie danej organizacji. Jako przykład posłuży firma, gdzie przeprowadzono badania. Praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym przedstawiono specyficzne cechy małej firmy na podstawie dostępnej literatury przedmiotu. W rozdziale tym omówiono cele, jakie może przyjąć mała firma, warunki jej funkcjonowania na rynku wraz z szansami i zagrożeniami, jakie przed nią stoją. Zaprezentowano tu także słabości tej formy organizacji oraz specyfikę kierowania małym i średnim przedsiębiorstwem. Drugi rozdział jest poświęcony różnym stylom kierowania przedsiębiorstwem:  wychodząc od ich przeglądu i charakterystyki poprzez czynniki wpływające na wybór określonego stylu kierowania, kończąc na ocenie kształtowania się zachowań pracowników pod wpływem różnych stylów kierowania. Ostatni rozdział skupia się na charakterystyce firmy będącej przedmiotem obserwacji. Na podstawie przeprowadzonych badań wśród pracowników i kadry kierowniczej dokonano opisu stylu kierowania stosowanego w firmie oraz jego wpływu na zachowanie się pracowników. Dzięki temu można było określić, czy przyjęty styl kierowania spełnia swoje funkcje, czy też należy go poddać korekcie. Wstęp   Spis treści: WSTĘP    ROZDZIAŁ ISpecyfika małej firmy 1.1 Mała firma w ujęciu kryteriów klasyfikacyjnych    1.2 Cele małej firmy    1.3 Warunki funkcjonowania małej firmy - szanse i zagrożenia    1.4 Słabości małej firmy    1.5 Specyfika kierowania małą firmą    ROZDZIAŁ IIStyl kierowania w ujęciu modelowym 2.1 Pojęcie stylu kierowania    2.2 Przegląd i charakterystyka stylów kierowania    2.3 Czynniki wpływające na wybór określonego stylu kierowania    2.4 Ocena kształtowania się zachowań pracowników pod wpływem różnych stylów kierowania    ROZDZIAŁ IIIBadanie wpływu stylu kierowania na zachowanie pracowników 3.1 Charakterystyka stylu kierowania stosowanego w firmie    3.2  Wpływ stylu kierowania na zachowanie się pracowników firmy    ZAKOŃCZENIE    BIBLIOGRAFIA    ANKIETA  SKIEROWANA DO KIEROWNIKÓW    ANKIETA   DLA   PRACOWNIKÓW

Pierścień Hürrem

Monika Hołyk-Arora

Weronika – spokojna nauczycielka historii pod wpływem chwili decyduje się przylecieć do Stambułu.  Metropolia, położona na dwóch kontynentach, kusi ją nie tylko swymi tajemnicami, ale przede wszystkim osobą Hürrem, znanej z opowieści matki. W mieście, w którym historia miesza się z teraźniejszością, wiele może się zdarzyć, zwłaszcza, jeśli przeznaczenie zdecyduje popchnąć ją w ramiona przygody, mającej na celu zweryfikowanie pewnej teorii. Odnajdując w sobie odwagę Weronika rusza w pogoń za nieuchwytnym cieniem sułtanki, własnymi ideałami oraz czymś, o czym nawet nie śmiała marzyć…

Przebudzenie

Jarosław Wojciechowski

Na początek rodzi się pytanie, co mają ze sobą wspólnego Włocławek, zjawiska paranormalne, demony i irytująca dziura w ziemi? O czym jest nowa książka Jarka? Już po lekturze pierwszego rozdziału, czytelnik wpada w kontrolowany chaos fabuły. I wcale nie wyklucza się to, że jest to chaos poddany kontroli. Autor zachęca nas do poznania jego sposobu patrzenia na otaczającą go codzienność. Zaprasza to intymnego świata swoich myśli i przeżyć, miejsc, które lubi, problemów, które absorbują na chwilę jego uwagę. To takie skupisko luźnych uwag, inspiracji, przeczuć otaczających z pozoru zwykłego człowieka – homo familiaris, który co prawda nieźle w życiu się czuje, ale pozostaje mu pewna niecierpliwość, niedookreślenie, irytacja i kłujące, drażniące oczekiwanie na … coś?   (...) Gorzka to opowieść z momentami wiary, nadziei i piękna. Z podskórnym, wyraźnie wyczuwalnym, gniewnym oczekiwaniem na nowe, lepsze. Czy mieszkańcy miasta stojący nad brzegiem rozpadliny, którą do życia powołali, przebudzą się? A jeśli jakimś nieziemskim cudem tak, to jacy? Bożena Laskowska

Pentagram. Antologia grozy

Marek Dryjer

PENTAGRAM to zbiór opowiadań nagrodzonych w ogólnopolskich konkursach literackich w latach 2011 2012. Antologia grozy składa się z pięciu tekstów. Trzynasty schron jest pierwszym z nich, który został nagrodzony jedną z głównych nagród na konkursie literackim POLSKIE POSTAPO 2011, organizowanym przez portal Trzynasty Schron, stając się częścią pierwszego polskiego, fanowskiego, literackiego uniwersum postapokaliptycznego. Drugie w kolejności Miasto umarłych ludzi zostało nagrodzone w konkursie literackim SECRETUM CALIGO 2012, organizowanym przez portal Secretum i trafiło do konkursowego e-booka. Trzecie, premierowe opowiadanie Dzielnica ślepców i Mersaultów jest kontynuacją nagrodzonego wcześniej Miasta umarłych ludzi. Czwarty tekst Dziesięcina pojawił się w konkursie literackim W GŁĄB CZASU, W GŁĄB ZIEMI 2012, organizowanym przez portal Efantastyka. Piąte, ostatnie w Pentagramie Bezprawie zostało nagrodzone w konkursie literackim OPOWIEŚCI NIESAMOWITE 2012, organizowanym przez miesięcznik Czwarty Wymiar i opublikowane w kwartalniku Opowieści niesamowite. Pentagram był symbolem znanym już w czasach neolitu, występował jako Gwiazda Isztar, a później jako Gwiazda Izydy. Mistycy pitagorejscy widzieli w nim symbol doskonałości, kojarzyli go z życiem i zdrowiem. W starożytności przekonanie o właściwościach ochronnych pentagramu było tak silne, że Babilończycy często rysowali go na pojemnikach z żywnością, co miało zapobiegać jej gniciu. Dla pierwszych chrześcijan pentagram odzwierciedlał pięć ran Jezusa ze względu na 5 wierzchołków. Od XIV wieku uważany za symbol szatana ze względu na podobieństwo do głowy kozła (odwrócony dwoma wierzchołkami do góry). W XIX wieku Eliphas Lévi podzielił pentagramy na dobrą stronę i złą stronę. Za dobrą uznał ten odwrócony jednym wierzchołkiem do góry, za złą odwrócony zwrócony dwoma wierzchołkami do góry. Pentagram zwrócony jednym wierzchołkiem do góry zwany jest Pentagramem Białym, jest on odzwierciedleniem sacrum siły boskiej. Może również odzwierciedlać pięć zmysłów człowieka, pięć żywiołów: powietrze, wodę, wiatr, ogień i światło, oraz pięć światów: fizyczny, eteryczny, astralny, mentalny i duchowy, ukazując wyższość umysłu człowieka nad wszelkimi innymi żywiołami i zmysłami. Źródło: Wikipedia / Pentagram PATRONAT MEDIALNY: trzynasty-schron.pl TwojaKultura.pl

Erotyczny pamiętnik masażysty

Michał Migar

"Erotyczny pamiętnik masażysty" to drugie już wydanie bestsellerowego pamiętnika wiejskiego chłopaka gdzieś z nad Sanu, wstydzącego się rówieśników z powodu swojej wybujałej męskości. W wyniku pijackiej głupoty ojca chłopak traci wzrok. Paradoksalnie, przypadłość, której się wstydzi, ułatwia mu powrót do równowagi duchowej, dowartościowuje, i w rezultacie, czyni zeń nie tylko masażystę, lecz powiernika i ulubieńca wielu kobiet. Przekonuje się, że to co ma, jest nieocenionym skarbem. Z tej ścieżki sprowadza go odwzajemniona miłość i kuriozalny, niezwykły dar powonienia. Przypadkowo plącze się w aferę narkotykową. Odzyskuje wzrok, ale los jest nieprzewidywalny. Przekonuje się, że szczęście nie jest przywilejem zdrowych, a nieszczęście monopolem kalek.

Akademia Wenus

Tomasz Bobrowski

„Akademia Wenus” powstała niejako z potrzeby serca i ducha, jako kontynuacja „Akademii Casanovy”, przeznaczonej  dla mężczyzn.  Jest to poradnik dość nietypowy, gdyż przeznaczony dla kobiet, a napisany przez mężczyznę. Niektórzy koledzy, których wtajemniczyłem w temat, zarzucili mi nawet „zdradę męskiego stanu” i uświadamianie kobiet  w postrzeganiu kwestii podrywu i bliskości z męskiego punktu widzenia. Trudno, dla autora najważniejszy  jest efekt. Rezultat jaki powstał ocenią same czytelniczki. Bez owijania w bawełnę, mydlenia oczu, usprawiedliwiania męskich  sztuczek, które nie zawsze są miłe dla płci pięknej. E-book  zawiera 26 ćwiczeń pracy nad sobą, nad podniesieniem  wartości, samooceny, nad pokonaniem lęków, uprzedzeń i pogodzeniu się z przeszłością.  E-book jest tak skonstruowany, aby wracać do niego , za każdym razem, gdy będzie to potrzebne. Kolejność czytania rozdziałów jest również dowolna i zależy wyłącznie od Ciebie. „Akademia Wenus” powinna być Twoim sprzymierzeńcem i drogowskazem, który pomoże Ci odnaleźć nowe „ego” – silniejsze, zdecydowane, nastawione na sukces, w postaci szczęśliwej, trwałej, miłości. Będę wdzięczny za wszelkie sugestie i cenne uwagi, które pozwolą mi udoskonalić w przyszłości ten poradnik i uczynić go bardziej atrakcyjnym”. Tomasz Bobrowski RECENZJE: Zasługujesz na to, by być szczęśliwą Chciałabyś wiedzieć, na co zwrócić uwagę na pierwszej randce z facetem? Chciałabyś nauczyć się pewności siebie, otwierania się na drugiego człowieka i innych technik pracy nad sobą? Jeśli tak, to przeczytaj poradnik Tomasza Bobrowskiego „Akademia Wenus, czyli jak poderwać i okiełznać faceta”. Jest to poradnik dla kobiet „z przeszłością”, które chciałyby zmienić coś w życiu. Można śmiało powiedzieć, że napisał go ktoś, kto zgłębił naturę płci pięknej, jest świadomy niesprawiedliwych stereotypów i zmian, jakie przyniosła współczesność w relacjach damsko-męskich. Autor poradnika jest jak prawdziwa przyjaciółka, o jakiej zawsze marzyłaś. Nie kłamie, nie obiecuje łatwych rozwiązań, nie daje stuprocentowych gwarancji. Przestrzega, że wchodzenie w związek wymaga kompromisów i zmusza do zadania sobie wielu niewygodnych pytań, w tym „Dlaczego wciąż jestem sama?” Autor wydał już poradnik dla mężczyzn „Akademia Casanovy”, w którym wskazuje mężczyznom sposoby poznania kobiety marzeń. W wersji dla kobiet proponuje dwadzieścia sześć ćwiczeń pracy nad sobą, które pomogą w poszukiwaniach odpowiedniego faceta. Za pomocą prezentowanych technik uczy m.in. pokonywania bariery wstydu, formułowania własnych potrzeb, wsłuchiwania się w podpowiedzi intuicji, dostosowywania planu działania. Całość prezentowana jest prostym, przystępnym językiem, z dużą dozą luzu i poczucia humoru. Autor używa formy „ty”, dzięki czemu czytelniczka może poczuć, jakby zwracał się bezpośrednio do niej. Co ważne, mimo że autor jest mężczyzną, nie wydaje się opowiadać po którejkolwiek stronie. Emanująca z jego porad neutralność sprawia, że czytelniczka nie czuje się nabijanym w butelkę obiektem męskiej propagandy. Kto skorzysta na poradniku? Kobieta, która nie boi się trudnych pytań, jest gotowa na kompromisy, zmiany, chce uwierzyć w siebie i znaleźć wartościowego faceta. Dla kogo poradnik będzie nieodpowiedni? Dla kobiet, które wierzą, że zestaw wskazówek pomoże przezwyciężyć wszelkie kłopoty z facetami. Otóż sama wiara nie oznacza, że faktycznie potrafimy rozwiązać wszystkie problemy. Jeśli nie opanujemy podstawowych umiejętności współżycia społecznego, wiara nie zagwarantuje sukcesu. Zawsze jednak przysługuje nam prawo do dalszych poszukiwań i wyboru drogi, która okaże się dla nas najlepsza i która innym nie wyrządzi szkody. Katarzyna Kowalewska

Gragezon. Cykl Pendorum część VIII

Krzysztof Bonk

Dalsze części cyklu Pendorum V – IX opowiadają historię z perspektywy syna Anrei, który przybywa na kontynent swej matki, aby wypełnić jej przepowiednię. Jednak już na początku drogi napotyka on tajemniczą, niemą niewolnicę i od tego momentu jego misja coraz bardziej się komplikuje. Z kolei nad Pendorum zbierają się ciemne chmury, oto przybywają tu dawni, gniewni i krwawi Bogowie żądni jedynie pomsty i władzy. Części V – IX można czytać bez znajomości wcześniejszych części cyklu.