Klara wierszokletka

Andrzej Boruszewski

Dzieci - te mniejsze i te większe - czasami się buntują, a swoją niezgodę na świat wyrażają w najrozmaitszy sposób: robią coś z włosami i ubraniami, słuchają "dziwnej" muzyki, na autorytety wybierają podejrzane indywidua, a czasami, jak bohaterka "Klary Wierszokletki", tracą zdolność mówienia prozą i mówią wyłącznie wierszem, co powoduje, że wpadają w jeszcze większe tarapaty. Czy brat, rodzice, a może ukochany pies, pomogą dziewczynce się z nich wydobyć? Przekonajcie się o tym sami.  

Tropem Webera

Stanisław Paciorek

Weber był o krok od stwierdzenia, że stała c jest prędkością rozchodzenia się oddziaływań, która nie ma istotnego znaczenia przy rozpatrywaniu obiektów spoczywających względem siebie (prawo Newtona i Coulomba) nabiera natomiast znaczenia, gdy rozpatrujemy obiekty poruszające się względem siebie. Teoria Webera pomimo tego, że uwzględniała istotę prądu elektrycznego, jako ruchu w kierunku przeciwnym dwóch rodzajów ładunków elektrycznych nadal nie dawała odpowiedzi na zasadnicze pytanie, jaki jest mechanizm oddziaływania ładunków na odległość.

Państwo narodowe w Europie. Zmierzch czy walka o przetrwanie?

Janusz Ostrowski

Naród i państwo w formie tradycyjnej traktuje jako relikt przeszłości. W okresie intensywnego rozwoju globalizacji naród to jedynie element tradycji i historii jednej z wielu społeczności tworzącej zintegrowane społeczeństwo globalne. Państwo narodowe w formie tradycyjnej nie sprosta zadaniom, jakie stawia przed społeczeństwem globalizacja, dlatego powoli, lecz systematycznie, zostaje zastąpione inną, wyższą formą organizacji społeczności. Unia Europejska według Janusza to pierwsza forma, która jest zdolna stawić czoła globalnym problemom społecznym, jak i gospodarczym. Nie jest wprawdzie idealna i wymaga jeszcze wielu reform, ale systematycznie ewoluuje w kierunku zgodnym z rozwojem naszej planety. Stawia odważną tezę, iż Europa podzielona na pojedyncze narody i państwa nie będzie zdolna sprostać zadaniom jakie stawia przed nimi globalizacja.I o tym jest ta książka o państwie i jego historycznym powiązaniu z narodem. W miarę czytania odnosimy wrażenie, iż wielowiekowe powiązania państwa z narodem, a także z kościołem, rozluźniają się. Natomiast społeczeństwa tworzące narody przemieszczają się i w ten sposób mieszając, wychodzą ponad tradycyjną granicę organizacji społeczeństw jakim jest państwo narodowe.Z książki tej należy czerpać wiedzę wybiórczo przeważa tu chęć przekonania czytelnika do procesów globalizacji i otwartości wobec zjawisk społecznych, których tradycyjnie my, jako Naród Polski, lękamy się lub obawiamy.Jak sam autor stwierdza: nie jest to książka z którą należy ślepo się zgodzić, ale warta jest by przeczytać ją do poduszkiJanusz Ostrowski(ur. 1956), geodeta, publicysta, politolog. Absolwent AHE w Łodzi. Współzałożyciel Komentarza Politycznego popularnej w Internecie strony o profilu politycznym:www.komentarzpolityczny.com.plPasjonat społeczeństwa obywatelskiego i wszystkiego co jest z nim związane.

Wypatrując swego przeznaczenia

Krzysztof Cirkot

Zbiór ten to efekt dwudziestu lat zafascynowania fantastyką. Wszystkie opowiadania (oprócz otwierającego zbiór "Zdrajcy", który dawno temu miał ukazać się w magazynie "Science FIC000000", lecz zaginął wśród nawału tekstów jakimi zasypywana była ówczas redakcja) były już wcześniej publikowane na łamach periodyków fantastycznych. Reprezentują one różne gatunki fantastyki: fantasy, horror i science FIC000000. "Glennen Yryath", o jeńcu wojennym z wojny kosmicznej, który zostaje zmuszony do niebezpiecznej misji na planecie, która przypomina Ziemię z X wieku n.e., to opowiadanie debiutanckie, które powstało na konkurs miesięcznika literackiego "Fantastyka" w 1988 roku, by po wędrówkach po biurkach "Fenixa" i "Science FIC000000" trafić na łamy "Esensji". "Najsilniejsze z Uczuć" z 1994 roku - opowiadanie o młodym człowieku, który nie ma nic do stracenia - również powstało na konkurs, wtedy już "Nowej Fantastyki". "Park" to debiut literacki w "Science FIC000000" oraz pierwszy i jedyny dotąd horror, a ściślej to raczej kolejna gatunkowa hybryda. Ten pierwszy okres twórczości zamyka "Zdrajca" z 1997 roku. "Balaton", ostatni tekst zbioru, to opowiadanie powstałe po 7 latach przerwy w pisaniu. Miało ukazać się w zbiorze opowiadań "Ubika", lecz wyszło w "Magazynie Fantastycznym". Rozpoczyna ono nowy rozdział, który być może wyewoluuje w nowych kierunkach. Fragment: "Do wyspy dopłynęli w ciągu godziny. W tym czasie Eniko zdołała przyjrzeć się dokładnie Imre. Był bardzo wysoki, na oko 195 centymetrów, o sylwetce muskularnego pływaka. Od ziemskich mężczyzn, o ile mogła dostrzec, od-różniał go zupełny brak owłosienia poza włosami na głowie (czyżby golili całe ciało?), szerokie stopy i bardzo długie ręce, uszy nieco większe i o nieco od-miennym układzie chrząstek, ten nos taki jakiś krótki, te oczy takie bardzo wąskie i szerokie, kości policzkowe umieszczone zbyt wysoko, podbródek stanowczo zbyt krótki, szyja zbyt długa, kolana jakieś szerokie. Może jego układ mięśniowy był miejscami nieco inny, może tu i tam fragment budowy jego sylwetki różnił się od ziemskiej, ale w sumie różnice były tak małe, że aż trudno jej było uwierzyć. Nawet to-to było tam gdzie trzeba i odpowiednich rozmiarów. Stała po prostu obok niezwykle zdrowego okazu przystojnego mężczyzny.Ależ on silny i sprawny, pomyślała, obserwując jak Imre zaczajony nieru-chomo jak kot uderzył harpunem w niewidoczny dla niej cel, chybił i wy-szarpnął drzewce z wody, kiedy skoczyło z powrotem jak odbita piłka. Na chwilę przed oczami pojawił jej się obraz Tibora, szczupłego, bladego okular-nika o zaczerwienionych oczach, który kochał książki i nie wiedział, co to jest sztanga. Prędko pomyślała o czymś innym.Badawczo przyjrzała się roślinie, która stanowiła maszt i żagiel pojazdu. Postukała w korę. Twarde jak stal drzewo niebiesko-szarego koloru. Liść był niebiesko-zielony, pokryty siateczką czerwonych żyłek, w dotyku podobny do błony nietoperza. Po chwili odkryła, że drzewo stanowiło także miecz katamaranu - jego długie korzenie ginęły w brudnych odmętach. Unosiło się na powierzchni same - solidna tuleja wykonana z wydrążonego pnia drzewa, trzymająca pień liścia w ciasnych objęciach na wysokości dwóch metrów, służyła tylko do wyłapywania siły pociągowej rośliny. Upewniła się o tym, kiedy minęli kilka wolno pływających liści, w większości młodych jeszcze drzewek, które trzymały się pionowo na falach."

Wizja

Waldemar Krynicki

WIZJA (przekroczenia dotychczasowości) Drogi Czytelniku,Być może zgodzisz się ze mna, że...Jedyny możliwy rozwój wynika zawsze z przekraczania tego, co jest. Każdy człowiek, ale nade wszystko każdy naród, o ile podąża drogą postępu i rozwoju, jest inny, nowy, każdego ranka. Zastyga w bezruchu tragicznego marazmu ten człowiek i ten naród, który nie ma odwagi wybrać przyszłości. A przyszłość to przekroczenie tego, co było i jest w nas liche, mdłe, słabe i złe. Jako lekarz, lekarz ludzkiej psychiki, wiem, że nadzieja na uzdrowienie jest realna dopóty, dopóki zarówno dotknięty cierpieniem człowiek, ale także i ja - jego terapeuta, jesteśmy zgodni w jednym, a mianowicie, ponad wszystko gotowi jesteśmy stać się kimś innym, innym niż byliśmy dotychczas. Wyzdrowieć oznacza stać się kimś innym, odnowionym, nowym. Więcej! Nie tylko zdrowienie z cierpienia, ale także utrzymanie się przy zdrowiu, a nade wszystko wszelki rozwój wymaga gotowości przekraczania dotychczasowości. To prawda słuszna dla pojedynczego człowieka, ale także dla całych narodów. Jako Polak wiem, że Polska dzisiaj także takiej gotowości potrzebuje, gotowości do odnowy życia politycznego. Trzeba ją rozpocząć od odfałszowania tego życia, jego obrazu, znaczeń, pojęć a nawet słów z nim związanych. Trzeba rozminować linię demarkacyjną stworzoną przez elity polityczne, aby oddzielała społeczeństwo od polityki. To, co winniśmy zrobić na początku tego Dzieła, to wreszcie wyjaśnić, że polityka nie jest zła z natury. Ani zła, ani dobra. Polityka po prostu jest. Tak, jak jest ekonomia, kultura, społeczeństwo, gospodarka. W tej książce zwracam się do dorosłego i dorastającego pokolenia, bo przywracanie polityki społeczeństwu wymaga obecności nas wszystkich. Przed nami, obym się mylił, długa droga do demokracji. Już nie deklaratywnej, wyśpiewanej przez klasę polityczną, jak zwykle w naszej historii jedynie "ku pokrzepieniu serc", ale żywej demokracji, demokracji będącej sumą aktywności politycznej każdego z nas. Tyle demokracji, ile bezpośredniego udziału społeczeństwa, mojego, Twojego udziału w życiu politycznym mojego osiedla, wsi, gminy, powiatu, regionu i państwa... Oto moja "Wizja", może stanie sie także i Twoja. Zapraszam! Waldemar Krynicki Fragment: O tym się mówi. O tym się pisze. Tym się żyje, zdaje się, aż do przesady. Jedni są za, inni przeciw. Jedni stawiają warunki, drudzy mogliby i bezwarunkowo, byle szybciej... Ale tak naprawdę, o co cały ten zgiełk, ta gorączka niemalże? Kto ją rozpala? I po co?A może by tak bez pośpiechu, tego pośpiechu, który zawsze winien budzić czujność, zwłaszcza, gdy z zacisza ministerialnych gabinetów wpędza całe narody w ryzykowną awanturę? Może by jednak bez tego pośpiechu właśnie zastanowić się nad Europą? Nad Europą dziś...Zwolennicy zjednoczonej Europy często używają argumentu tak zwanej "wspólnej Europy". My, którzy w Unii Europejskiej jesteśmy od niedawna, ulegamy wrażeniu, być może celowo rozpowszechnianemu przez euroentuzjastów, iż "wspólna Europa" oznacza "wspólne" korzystanie z jej bogactwa. To z tego powodu zapewne było pilno do Unii krajom rozwijającym się Europy Środkowowschodniej. Ale przecież głęboka mądrość tkwiąca w tych narodach sprawia, że nie wszyscy ulegają złudzeniom. Bardzo wielu z nas zdaje się rozumieć, że bogactwem nikt się chętnie nie dzieli. Przeciwnie, jak świat światem, każdy je chce mieć na swój wyłączny użytek, o czym możemy się przekonać w dobie tzw. kryzysu finansowego. Rządy bogatej Europy skoncentrowały się w nim na ratowaniu swoich własnych gospodarek jedynie. (Jak bardzo Zachodni Europejczyk umie liczyć pieniądze, przekonał się niejeden podczas "turystycznych" podróży po Europie trwających bywało całymi latami.)Odrzućmy przeto, już na wstępie, pierwszy mit, jakoby Zachód miał czy chciał się z nami dzielić dobrobytem. Jeśli nie dobrobytem, to, czym w takim razie? Co w tej Europie, "wspólnej Europie" jest wspólne?Wspólni są eurobiurokraci... Gdyby to miało oznaczać zastąpienie narodowych biurokracji - jedną brukselską, to byłaby to nawet kolosalna oszczędność! Ale nie łudźmy się. Biurokraci w Polsce pozostają wszędzie tam, gdzie byli. Więcej, mamy podstawy, by twierdzić, że jeszcze ich przybyło dla tłumaczenia języka brukselskiej biurokracji na język polskiej biurokracji. Kto za to płaci? Wiadomo! My. "Wspólna Europa", gdy powstawała w latach 50-tych ubiegłego stulecia jako porozumienie o charakterze ściśle gospodarczym, była przedsięwzięciem ze wszech miar uzasadnionym. W tamtych zamierzeniach, jako ciało koordynujące przede wszystkim przemysł węgla i stali oraz energii atomowej, a także promujące współpracę gospodarczą dążąc do uproszczenia procedur transgranicznych, jako takie porozumienie winna była powstać. Uwzględniwszy zaś fakt, iż w roku 1949 powstała Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG), organ o podobnych celach w odniesieniu do państw bloku socjalistycznego, w takich warunkach EWG powstać musiała.Skoro na płaszczyźnie militarnej istniały dwa bloki: Układ Warszawski i NATO, tak i na płaszczyźnie gospodarczej takie opozycyjne bloki musiały się wyłonić. Nowa generacja polityków już bowiem zrozumiała, że narzędziem ewentualnej wojny w Europie będzie nie czołg i karabin, ale tym narzędziem będzie pieniądz. Więcej! Najświatlejsi spośród tamtejszych mężów stanu rozumieli, że nowa wojna wybuchła już nazajutrz po zakończeniu II wojny światowej, wybuchła wojna o dobrobyt społeczeństw, postęp gospodarczy oraz dostęp do surowców.Czy można zaryzykować stwierdzenie, tak chętnie wygłaszane przez wschodnioeuropejskich eurosceptyków/realistów, iż przyłączenie krajów Wschodniej Europy do Unii Europejskiej jest w istocie kontynuacją niemieckiej ?drang nach Osten", że jest to podbój w nowym stylu, uwieńczenie wieloletnich dążeń gospodarki zachodniej do zdobycia nowych rynków zbytu? Czy takie obawy są uzasadnione? Oczywiście. Choć trzeba zachować wstrzemięźliwość w sądach. Faktem pozostaje jednak, że rywalizacja dwóch obozów gospodarczych i militarnych zakończyła się niespodziewanie: jeden obóz, obóz socjalistyczny, po prostu zniknął - powstała próżnia. Zagospodarowanie jej nie było oczywiście kwestią militarną, ale przede wszystkim gospodarczą. Ze względu zaś na naturę próżni, fizycznie niemożliwą do utrzymania, było tylko kwestią czasu i to niedługiego. Wiemy poza tym, że próżnia ssie. Nie inaczej stało się w przypadku próżni wschodnioeuropejskiej. Od momentu otwarcia granic zaczęła wsysać w swoją otchłań wszystko, co się dało: zachodnioeuropejskie używane samochody, modę, styl życia. Zachód Europy starał się, co zrozumiałe, uchronić przed wyssaniem wszystko to, co miał cenne i najcenniejsze. A więc co? Spis treści: Może się ze mną zgodzisz, może nie... 4I EUROPA I MY 6II Człowiek i Państwo 40III RZECZPOSPOLITA FUNKCJONALNA 64IV NAPRAWA PAŃSTWA - krok po kroku 80Krok pierwszy - ZROZUMIEĆ POLSKĘ 81Krok drugi - CHCIEĆ ODNOWY 86Krok trzeci - ZGODZIĆ SIĘ NA DEMOKRACJĘ 94Krok czwarty - UWIERZYĆ W NASZĄ SIŁĘ I... DŁUŻEJ NIE CZEKAĆ 102Krok piąty - ROZPOCZĄĆ DZIEŁO ODNOWY 109Krok decydujący - STRZEC ZASAD MORALNYCH 116X PRZYKAZAŃ ŻYCIA POLITYCZNEGO 116V CZŁOWIEK I PRACA 129Praca własnością państwa 133Agencje Pracy 133Konstytucja (propozycja obywatelska) Rzeczypospolitej Polskiej 142VI  Will we ever live in the STATE? 145Może też tak myślisz? Widzisz? Nie jesteś sam! 164    

Grudka bursztynu

Piotr Bednarski

Boratino, bohater powieści "Grudka bursztynu" przypomina świeckiego franciszkanina. Wspólną ich cechą jest dobroć i pogoda ducha. Los obdarzył go zwierzęcym instynktem i anielskim sumieniem, rzadką wyobraźnią i "łutem" szczęścia. Dzieciństwo miał biedne, ale niedostatek procentuje głębokimi przemyśleniami. Za to młodość Boratina była bujna i zawadiacka. Z każdej opresji wychodził cało. Pił jak Sergiusz Jesienin, ale nigdy w jego wyczynach nie było niczego, co mogłoby znieważyć ludzką godność. Był szczery, ponieważ nigdy nie utracił dziecinnego widzenia świata, a także rozrzutny i wielkoduszny. Wszyscy lgnęli do niego jak pszczoły do miodu. Od dzieciństwa marzył o szczęściu, więc kąpał się w tej namiastce nie żałując niczego. Nawet siebie. Rosła legenda, a legenda nie umiera. Dramat Boratina zaczął się wtedy, kiedy światłość pioruna kulistego podcięła mu nogi i odebrała świadomość. Przeżył. Ale po pewnym czasie zaczął dostrzegać w sobie anomalie, zaczynał fikcję mieszać rzeczywistością. Od fantazmatów nie potrafił się już uwolnić, zauważyli to jego przełożeni. Więc się zwolnił, aby nie odebrano mu prawa pływania, aby nie stracić łączności z morzem, które dawało mu ukojenie i wypełniało jego sens życia, zmuszając do marzeń, głębszych myśli i patrzenia w nieskończone gwiaździste dale. Było mu gorzko, ale był zawsze bogaty, prócz marzenia o cudownej kobiecie, która sama go odnajdzie, mimo jego dolegliwości fizyczno-psychicznych, miał jeszcze w rękawie atut. Twórczość. Pomyślał sobie, ze tyle przeżył, wiec ma prawo, a nawet obowiązek, opisać dzieje swojego losu Mimo, że w Osiedlu traktują go z przymrużeniem oka, on zna swoją wartość i każdego człowieka i nie obniża lotów, nie przestaje myśleć o swojej "Księżniczce". I wiara czyni cuda. Księżniczka zjawia się, przyjeżdża do księcia i odnosi się wrażenie, że Boratino, który jest urodzony w czepku, szczęścia zostanie dane. Ale każdemu, co jego. Kolejny cios... To tylko kropelki dziewiątej fali - koniecznie należy przeczytać całość. Powieść jest metaforą i zwierciadłem życia każdego człowieka, bez względu na zawód i predyspozycje; każdy z nas dąży do szczęścia, do miłości, do spełnienia. Nieustannie o tym myślimy i biegniemy za swoim marzeniem. Każdy z nas doświadcza tego samego, co Boratino, zmieniona jest może treść, ale nie esencja. Mówimy: "Jestem już Boratinem lub niedługo nim zostanę"... Mocna książka, o wysokim locie. Warto sięgnąć po nią.    

W mroku miasta. Cienie

Magdalena Rewers

Cienie – II tom cyklu zatytułowanego W mroku miasta opowiadającego historię zawiłych losów nacji wampirów zwanej Rodzajem. Podobnie jak pierwszy tom, Cienie to wielowątkowa powieść z plejadą wyrazistych postaci, której wartka akcja osadzona jest w realiach współczesnej Polski, a tym razem i Berlina. Śledzimy w niej dalsze losy Bogusława i Kaśki, Leona, Marka, Gośki, Chwalimira oraz pozostałych postaci znanych z pierwszego tomu. Poznajemy też nowych bohaterów jak choćby rozkoszną Zuzkę, krnąbrną Karinę czy bezpiecznego Krzysztofa. Mroczny Świat wciąż skrywają cienie tajemniczości, ale ich trwałość zostaje zachwiana – w dobie demaskujących zdobyczy technicznych oraz światłych śmiertelnych Rodzajowi coraz trudniej ukryć swą odmienność. Świat nieumarłych i świat śmiertelnych stają na granicy jawnego konfliktu, kiedy IN NOMINE PATRIS wkracza na nowy obszar i zdobywa nowych sprzymierzeńców. W obliczu takiej perspektywy zdeterminowani Słowianie zawierają okupione krwią przymierze z dziką germańską nacją i zawiązują pakt z łowcami – nie ma bowiem takiej ofiary, której Rodzaj nie poniósłby, dla utrzymania swego istnienia w tajemnicy. Na tym tle toczy się pełen zawirowań romans, którego główną postacią staje się uwikłana w skomplikowany trójkąt Gośka. Gośka to atrakcyjna, niezależna dziewczyna od dawna lawirująca wśród grona adoratorów, którym nie zamierza dać szansy na trwały związek. Kiedy jednak poznaje Leona, a krótko po nim pojawia się Krzysztof, jednostajna codzienność singielki rozkręca się jak emocjonalna karuzela. Leon pociąga ją fizycznością i błyskotliwością, ale jest też nieobliczalny, pełen sprzeczności i skrywanych tajemnic – to intrygujący, budzący dreszczyk mężczyzna-cień. Krzysztof jest inny – tłumiący temperament i emocje, ale zarazem dobroduszny i pociągający bezpieczeństwem wydaje się kotwicą gwarantującą stabilną przyszłość. Obaj mężczyźni razem stanowiliby idealnego partnera, ale realny świat nie jest tak skonstruowany. Którego więc powinna wybrać? Pójść za głosem rozsądku i dawno sprecyzowanych priorytetów i z Krzysztofem wypłynąć na spokojne wody przewidywalnej codzienności? Czy jednak posłuchać głosu serca i z Leonem rzucić się w rwący nurt kapryśnej namiętności? A może porzucić obu?       Tak więc Cienie  to opowieść o życiowych rozterkach ludzi i nieludzi, a wszystko na tle niezwykłych wydarzeń rozgrywających się na granicy dwóch światów. Książka w barwny i dynamiczny sposób splata w sobie romans, erotykę, powieść obyczajową, sensację i paranormal-fantasy. Intryguje, rozśmiesza i podnosi ciśnienie, dostarczając porządną dawkę rozrywki. Jeśli zaintrygowała Cię spowita mgłą dziewczyna z okładki, która rzucając za siebie niepewne spojrzenie, stoi u wrót Mrocznego Świata, to wejdź na karty tej książki i poznaj jej historię. Przeczytaj koniecznie i pamiętaj...WAMPIRY SĄ WŚRÓD NAS! ;)

Pomaluj kotka, który zlazł z płotka

Anna Golus

"Pomaluj kotka, który zlazł z płotka" to cykl limeryków - wierszyków geograficznych - dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Mały czytelnik towarzyszy kotkowi w podróży przez Polskę, przeżywa wraz z nim przygody i zabawne perypetie, jednocześnie obserwując jego drogę na mapie i poznając nazwy i położenie wielu miast w naszym kraju. "Pomaluj kotka, który zlazł z płotka" to zawierająca treści edukacyjne wesoła historia z morałem i zaskakującym zakończeniem. Pozycja obowiązkowa dla małych podróżników i kocich przyjaciół! Idealna w podróży, do poduszki i... do kolorowania! Zobacz też "Przygody kotka, który zlazł z płotka"!

Amulet

Leon Brofelt

Dawid Schatz, jako młody chłopiec wchodzi w posiadanie dziwnego przedmiotu. Z czasem odkrywa, że przedmiot ten wykazuje niezwykłe właściwości. Jednocześnie, już jako młody mężczyzna, odkrywa w sobie niesamowitą zdolność przewidywania wyników gier losowych. Całe jego długie życie wypełnione jest wątpliwościami, czy wierzyć w cudowne działanie amuletu, w swoje niezwykłe zdolności, czy to, co go spotyka, to zwykły zbieg okoliczności, czy może efekt diabelskich zgoła sztuczek? Bohater Leona Brofelta jest człowiekiem prostym i z gruntu dobrym, wrażliwym, niezbyt wykształconym, ale dobrze wychowanym. Jest przy tym kaleką obdarzonym wybujałym temperamentem, imponującym zdrowiem i kondycją. Jak sobie radzi z niespotykanym talentem i co jeszcze wynika z jego cech, o tym opowiada autor snując gawędę o życiu obfitującym w momenty dramatyczne, czasem komiczne - od narodzin Dawida w 1927 roku aż po dzień dzisiejszy. Patronat medialny: TwojaKultura.pl

Jeźdzcy Losu. Naznaczeni

Artur Samojluk

Dwaj bracia zostają przeniesieni tunelem czasoprzestrzennym do innego świata. Oparty jest on o zasady bezwzględnego prawa przyrody, magii i władzy mrocznego Tenebratosa. Na swej ścieżce spotkają wrogów i przyjaciół, zmierzą się z swoimi strachami i słabościami. Czy uda im się odnaleźć drogę powrotną do domu? Czy staną na wysokości powierzonego zadania? Kto zginie, a kto przeżyje? Skąd się tam wzięli i czy jest logiczne wyjaśnienie wszystkich pozornych zdarzeń? Nic nie jest oczywiste. Poznaj świat Azastum oraz unikalne stworzenia tam żyjące i przeżyj prawdziwą przygodę.

O tłumaczeniu źle i dobrze

Urszula Dąmbska-Prokop

Książka ta dzieli się na dwie części: ogólną i analityczną. Część pierwsza zawiera kilka pytań dotyczących tłumaczenia oraz krytyki przekładu, przypomniane są niektóre stwierdzenia wyrażone już w Nowej Encyklopedii Przekładoznawstwa. W części drugiej znajdują się analizy 10 różnych tekstów i ich przekładów. Pytanie jak można (było) czy jak należy tłumaczyć oraz po co to robić leży u podstaw ciągnących się przez wieki badań i refleksji, ale nadal nie jest łatwo na nie odpowiedzieć. Trwają spory zarówno o rolę tłumaczenia, jak i o sposoby podejścia do niego, chociaż dziś już nie ma chyba wątpliwości, że tłumacza obowiązuje przede wszystkim podejście etyczne tj. przekazanie tego co w tekście jest istotne. Poddaje się krytyce przekłady, zwracając uwagę zwłaszcza na błędy popełniane przez tłumaczy, choć te są nie do uniknięcia a ich analiza nie zawsze prowadzi do istotnych wniosków. Wyraża się dość ogólnikowe opinie wskazujące na najlepsze rozwiązania. Mnożą się też cenne inicjatywy encyklopedyczne, nie przynoszą one jednak odpowiedzi na pytania, które dręczą tłumaczy w ich codzienne praktyce. Tłumacze pracują, obywając się zwykle bez wskazówek, które uważają być może za mało pożyteczne. A efekty ich tłumaczenia bywają niejednokrotnie znakomite: ich udany trud służy skutecznie wielu celom, m.in. budowaniu mostów międzykulturowych i obalaniu szkodliwych stereotypów.

Aremil Iluzjonistów: Uwikłani

Alicja Makowska

Najważniejszy w życiu iluzjonisty egzamin zbliża się wielkimi krokami, jednak udział w nim nie przynosi Luv Incerno upragnionej wolności. Na terenie poligonu dochodzi do tragedii, w wyniku której życie traci jedna z uczestniczek. Jej sprawca zjawia się tam, by złożyć Luv przerażającą propozycję. Czas do namysłu szybko się kończy, a słowo nowego mocodawcy jest ostateczne. Wojna lub imię zdrajcy.

Królewna Śnieżka

Magdalena Śliwińska

Chyba wszyscy znamy historię o Królewnie Śnieżce. W dobie internetu, facebooka i wszechobecnych aplikacji, warto poznać wersję „Śnieżki” jakiej jeszcze nie było! Debiutancka, ilustrowana książka Magdaleny Śliwińskiej pokazuje jak w dzisiejszych czasach łatwo wpaść w sidła "sieci" i zapomnieć o tym, co na prawdę daje nam w życiu szczęście. Bajka nie tylko dla dzieci. Magdalena Śliwińska - studentka Grafiki Warsztatowej w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Laureatka wielu konkursów plastycznych, m.in. 2 miejsce w "Studenckim Obrazie Roku 2017", liczne wyróżnienia na "Międzynarodowym Festiwalu Rysowania w Zabrzu", nagroda główna "Pleneru malarskiego na Nikiszowcu". Zajmuje się ilustracją, grafiką oraz malarstwem. Swoje inspiracje czerpie z otaczającego ją świata oraz relacji z najbliższymi. W wolnych chwilach uwielbia gotować, uprawiać jogę oraz zwiedzać świat.

Jak zarobić pieniądze

Iwona Wendel

Ten poradnik napisałam głównie dla dłużników, ale może z niego korzystać każda osoba, która potrzebuje dodatkowych funduszy. Każdemu przyda się ekstra kwota, lub dodatkowe źródło, jako bufor bezpieczeństwa. W dzisiejszych czasach niczego nie można być pewnym i nie jest to powód do narzekania, ale do wzięcia odpowiedzialności za własne życie. Nie będę Cię zanudzać długim wstępem, pozwól mi na parę słów. Dłużnicy mają duży problem z tym, aby uwierzyć, że są w stanie wygenerować jakiekolwiek dodatkowe pieniądze. Gdy tkwisz po uszy w długach, lub "tylko" masz niewygodny kredyt na karku, wydaje Ci się, że myślisz o pieniądzach non stop. Jesteś przekonany, że to, co było do wymyślenia, już dawno wymyśliłeś i zastanawiasz się teraz "ciekawe, czy dowiem się czegoś nowego, czy też kolejne pieniądze wywalone w błoto". Wiesz, ile zarabiasz, znasz swoją pracę, firmę, swoje możliwości, regularnie sprawdzasz też internet. Stawiasz mi teraz wysokie wymagania, oczekujesz odkryć co najmniej na miarę dynamitu. Zdziwisz się jednak, jak proste i oczywiste mogą być sposoby, których nie dostrzegasz, nie doceniasz, lub myślisz, że są niemożliwe, bo nie masz dodatkowych wskazówek, jak uczynić je możliwymi. Możliwe też, że niektórych się boisz, lub masz o nich kompletnie niewłaściwe informacje - najczęściej pochodzące od osób, które nie osiągnęły sukcesu. Podpowiem Ci jak wycisnąć maksa z tego, co już masz i pokażę nowe możliwości i źródła dochodu. Dowiesz się też, że możesz wycenić i sprzedać swoje najtrudniejsze lub najzabawniejsze doświadczenia i problemy. Ba, być może nawet Ci się to tak spodoba, że zrobisz z tego swój sposób na życie. Brzmi na razie tajemniczo, wiem. Moim celem jest także zainspirować Cię do poszukiwania własnych metod, pobudzić Twoją kreatywność, nauczyć Cię nowego myślenia o sposobach zdobywania pieniędzy i Twoich możliwościach oraz generowania niekończących się list pomysłów. Moje rady nie wymagają od Ciebie studiów prawniczych, ani wiedzy ekonomicznej. Nie jestem ani prawnikiem, ani ekonomistą, tylko dłużniczką, która bardzo chciała wyjść z długów i na zgłębienie ich tajemnicy poświęciła dobrych kilka lat. Mimo że horror mam już za sobą, dokładnie pamiętam ten koszmar i nadal się uczę, aby nigdy się nie powtórzył. Szukam wiedzy o długach, pieniądzach i wszystkim, co się z nimi wiąże. Nie przestaję.  Dzięki temu nie tylko nie wrócę do tego bagna, ale też dzięki różnym źródłom dochodu czuję się bezpieczna i mogę tę skondensowaną wiedzę przekazać innym. Wiele z tego, co tu przeczytasz, możesz znaleźć w internecie. Niektóre rzeczy są dostępne nawet za darmo, za niektóre zapłaciłam i rady pochodzą od wymienionych z nazwiska nauczycieli. Czasem jest to jedno zdanie, a czasem cała lekcja z kupionej przeze mnie książki, czy szkolenia. Usystematyzowane, zanalizowane i przedstawione w formie rad i inspiracji. Nawet w najgorszych czasach "kupowałam" wiedzę - najczęściej po angielsku, w USA, bo tam problem zadłużenia już dawno przestał być tabu. Tam też jest najwięcej bankrutów, którzy wydostali się z dołka i o tym mówią i piszą. Kupowałam książki, kursy, szkolenia, albo coaching - tu godzinę, tam dwie - i uczyłam się, kiedy tylko miałam czas. Tak powstał system, dzięki któremu wyszłam z długów i który opisałam w poradniku "Jak wyjść z długów i cieszyć się życiem". Nie przestałam się uczyć. Nadal inwestuję w siebie, w swój rozwój, mogę spokojnie powiedzieć, że do tej pory wydałam na ten cel wiele wiele tysięcy. I jeszcze musiałam sobie to przetłumaczyć z angielskiego. Wiedzę tę kondensuję, analizuję i wysuwam własne wnioski, które są dostosowane do polskich realiów. Moim klientom nie tylko pomagam wyjść z długów, ale również uczę ich nowego podejścia do zarządzania sobą i do zarabiania pieniędzy. Wyciągam z nich to, co najlepsze, robię z nich ekspertów w swojej dziedzinie, lub w trakcie coachingu wyciągam z nich dziedzinę, w której mogą się stać ekspertami, dzięki czemu zarabianie jest łatwiejsze i bardziej przyjemne - choć wymaga pracy i oddania. Odzieram ich ze złudzeń, które niektórzy hochsztaplerzy próbują sprzedać, że można zarobić grubą kasę w jedną noc. Takie sposoby nie istnieją, lub są bardzo nieuczciwe. Jak sądzisz, jeśli wystawię na Allegro aukcję z Iphonem 6 za 500 pln - ilu będzie chętnych? I ilu rozczarowanych i oszukanych, ponieważ wpłacą pieniądze, a towaru nie dostaną. Mniej więcej na tej zasadzie działają wszystkie cudowne przepisy na wzbogacenie się przez noc. Dojście do dużych pieniędzy wymaga pracy oraz skupienia na danym temacie. Pewnie, że można trafić w taką niszę, że pieniądze bardzo szybko się pojawią. Ale nie zwalnia to z dalszej nauki i poświęcania czasu na doskonalenie swoich umiejętności. Moi Klienci mają naprawdę świetne efekty. Czy wszyscy? Nie, są tacy, którzy płacą mi za miesiąc współpracy i .... nic nie robią. Cóż, pewnie za jakiś czas będą mnie obwiniać za swoją marną egzystencję. Dodatkowa wartość tego poradnika to nie tylko zebranie wiedzy w jeden skondensowany ebook, ale również -  moje osobiste wnioski, doświadczenia i ... lista błędów, których możesz uniknąć. Ponieważ, aby zarabiać duże pieniądze oraz nie wpaść w długi bardzo często dużo ważniejsze od tego, co zrobisz  jest to, czego ABSOLUTNIE NIE NALEŻY ROBIĆ. A o tym akurat mam bardzo głęboką i w bólach zdobytą wiedzę. Iwona Wendel

Gragezon. Cykl Pendorum część VIII

Krzysztof Bonk

Dalsze części cyklu Pendorum V – IX opowiadają historię z perspektywy syna Anrei, który przybywa na kontynent swej matki, aby wypełnić jej przepowiednię. Jednak już na początku drogi napotyka on tajemniczą, niemą niewolnicę i od tego momentu jego misja coraz bardziej się komplikuje. Z kolei nad Pendorum zbierają się ciemne chmury, oto przybywają tu dawni, gniewni i krwawi Bogowie żądni jedynie pomsty i władzy. Części V – IX można czytać bez znajomości wcześniejszych części cyklu.

Akademia Wenus

Tomasz Bobrowski

„Akademia Wenus” powstała niejako z potrzeby serca i ducha, jako kontynuacja „Akademii Casanovy”, przeznaczonej  dla mężczyzn.  Jest to poradnik dość nietypowy, gdyż przeznaczony dla kobiet, a napisany przez mężczyznę. Niektórzy koledzy, których wtajemniczyłem w temat, zarzucili mi nawet „zdradę męskiego stanu” i uświadamianie kobiet  w postrzeganiu kwestii podrywu i bliskości z męskiego punktu widzenia. Trudno, dla autora najważniejszy  jest efekt. Rezultat jaki powstał ocenią same czytelniczki. Bez owijania w bawełnę, mydlenia oczu, usprawiedliwiania męskich  sztuczek, które nie zawsze są miłe dla płci pięknej. E-book  zawiera 26 ćwiczeń pracy nad sobą, nad podniesieniem  wartości, samooceny, nad pokonaniem lęków, uprzedzeń i pogodzeniu się z przeszłością.  E-book jest tak skonstruowany, aby wracać do niego , za każdym razem, gdy będzie to potrzebne. Kolejność czytania rozdziałów jest również dowolna i zależy wyłącznie od Ciebie. „Akademia Wenus” powinna być Twoim sprzymierzeńcem i drogowskazem, który pomoże Ci odnaleźć nowe „ego” – silniejsze, zdecydowane, nastawione na sukces, w postaci szczęśliwej, trwałej, miłości. Będę wdzięczny za wszelkie sugestie i cenne uwagi, które pozwolą mi udoskonalić w przyszłości ten poradnik i uczynić go bardziej atrakcyjnym”. Tomasz Bobrowski RECENZJE: Zasługujesz na to, by być szczęśliwą Chciałabyś wiedzieć, na co zwrócić uwagę na pierwszej randce z facetem? Chciałabyś nauczyć się pewności siebie, otwierania się na drugiego człowieka i innych technik pracy nad sobą? Jeśli tak, to przeczytaj poradnik Tomasza Bobrowskiego „Akademia Wenus, czyli jak poderwać i okiełznać faceta”. Jest to poradnik dla kobiet „z przeszłością”, które chciałyby zmienić coś w życiu. Można śmiało powiedzieć, że napisał go ktoś, kto zgłębił naturę płci pięknej, jest świadomy niesprawiedliwych stereotypów i zmian, jakie przyniosła współczesność w relacjach damsko-męskich. Autor poradnika jest jak prawdziwa przyjaciółka, o jakiej zawsze marzyłaś. Nie kłamie, nie obiecuje łatwych rozwiązań, nie daje stuprocentowych gwarancji. Przestrzega, że wchodzenie w związek wymaga kompromisów i zmusza do zadania sobie wielu niewygodnych pytań, w tym „Dlaczego wciąż jestem sama?” Autor wydał już poradnik dla mężczyzn „Akademia Casanovy”, w którym wskazuje mężczyznom sposoby poznania kobiety marzeń. W wersji dla kobiet proponuje dwadzieścia sześć ćwiczeń pracy nad sobą, które pomogą w poszukiwaniach odpowiedniego faceta. Za pomocą prezentowanych technik uczy m.in. pokonywania bariery wstydu, formułowania własnych potrzeb, wsłuchiwania się w podpowiedzi intuicji, dostosowywania planu działania. Całość prezentowana jest prostym, przystępnym językiem, z dużą dozą luzu i poczucia humoru. Autor używa formy „ty”, dzięki czemu czytelniczka może poczuć, jakby zwracał się bezpośrednio do niej. Co ważne, mimo że autor jest mężczyzną, nie wydaje się opowiadać po którejkolwiek stronie. Emanująca z jego porad neutralność sprawia, że czytelniczka nie czuje się nabijanym w butelkę obiektem męskiej propagandy. Kto skorzysta na poradniku? Kobieta, która nie boi się trudnych pytań, jest gotowa na kompromisy, zmiany, chce uwierzyć w siebie i znaleźć wartościowego faceta. Dla kogo poradnik będzie nieodpowiedni? Dla kobiet, które wierzą, że zestaw wskazówek pomoże przezwyciężyć wszelkie kłopoty z facetami. Otóż sama wiara nie oznacza, że faktycznie potrafimy rozwiązać wszystkie problemy. Jeśli nie opanujemy podstawowych umiejętności współżycia społecznego, wiara nie zagwarantuje sukcesu. Zawsze jednak przysługuje nam prawo do dalszych poszukiwań i wyboru drogi, która okaże się dla nas najlepsza i która innym nie wyrządzi szkody. Katarzyna Kowalewska

Łowca gwiazd

Mariusz Kwiatkowski

Łowca Gwiazd to powieść obyczajowa, której akcja rozgrywa się w czasach odzyskania przez Polskę niepodległości. Polska rodzina ucieka przed rosyjskimi prześladowaniami i osiedla się w miejscu, które przez wiele lat, aż do wybuchu drugiej wojny światowej, będzie jej małą ojczyzną. Autor wykorzystał w swoim utworze losy bliskich , zamieszkujących niegdyś w Grodnie, potem skazanych na tułaczkę i pozostawienie wszystkiego, co niegdyś było im bliskie. Pragnął też, aby jego dzieło można było porównać do fotografii, która na moment zatrzymuje czas. To również opowieść o trudnej wspólnocie Polaków i Żydów i ludziach tworzących dobro, ale także tworzących zło.

Kryzysowy plan życiowy

Monika Hołyk-Arora

Elżbieta Svensson z nutą ironii, sarkazmu, ale też ciętego dowcipu zaprawionego szczerością silniejszą niż poprawność polityczna, opowiada swoją historię, zwracając się bezpośrednio do kobiet – czytelniczek. Wszystko zaczęło się od internetowego portalu plotkarskiego i artykułu dotyczącego jednej z polskich celebrytek. Z pozoru niewinne stwierdzenie zawarte w tekście stało się dla Elżbiety punktem wyjścia i czynnikiem zmuszającym ją do rewizji całego swojego życia oraz małżeństwa. Czy uda się jej odnaleźć zagubioną radość, pewność siebie i życie? Odpowiedź znajduje się na kartach powieści „Kryzysowy plan życiowy”.

Księżycowe baśnie

Karolina Ciernicka

To, co czasami Widzimy oczami, Jest tylko cudów odbiciem... Ażeby umieć Tę prawdę zrozumieć Potrzebne - całe życie. Świat ożywiają Ragany trzy, By go nie zniszczył Elkarsław zły, A Księżyc radzi, kiedy Słonko zaśnie I opowiada swe baśnie...  Karolina Ciernicka, urodzona w Raciborzu w rodzinie inteligenckiej 16 maja 1970 roku. W latach 1989-1994 studiowała historię w Katowicach na UŚ-iu, po czym rozpoczęła pracę w I LO w Bytomiu jako nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie. Pracuje tam do dzisiaj. Mieszka w Będzinie. W 2002, po studiach podyplomowych na UŚ-iu, w tej samej szkole licealnej rozpoczęła także pracę jako nauczyciel informatyki. W 2012 roku skończyła studia podyplomowe z biologii w Wyższej Szkole Planowania Strategicznego.

Dzieci Marcela

Waldemar Maziński

Pouczająca bajka dla dzieci według tekstu Waldemara Mazińskiego o tym jak bardzo ważna jest rodzina, a pieniądze to rzecz nabyta.

Nikt nie jest dobry

Eliza Zofia Janiszek

Niektóre istoty rodzą się złe. Inne z powodzeniem nadrabiają gorliwością brak wrodzonego talentu. Tamtego grudniowego dnia 1944 roku, dwa lata po fatalnym w skutkach spotkaniu z oficerem SS Karlem Krugerem, Markus nie miał już wątpliwości, że śmiertelnicy potrafią być równie bezwzględni i drapieżni jak jego ród - potomkowie upadłego anioła. Czy jednak cudze zbrodnie mogą usprawiedliwiać własne? Teraz, kiedy wrogowie nie żyją od prawie 70 lat, a poczucie winy nie pozwala zaznać spokoju, czas na rozliczenie się z samym sobą. Wyrok może być tylko jeden. Ale przedtem trzeba załatwić kilka ważnych rodzinnych spraw. I spłacić pewien stary dług.   Trudno wyobrazić sobie postać historyczną mniej kojarzącą się z fascynacją baśniami i skłonnością do fantazjowania, niż Adolf Hitler, a jednak to właśnie on wypowiedział kiedyś następujące słowa: „Legend nie można stworzyć z niczego, nie mogą być tylko przypadkowym zmyśleniem. Nie ma niczego, co nie pozwalałoby nam przypuszczać – a w moim przekonaniu byłoby to nawet w naszym interesie – że mitologia odzwierciedla świat, który istniał, o którym ludzkość zachowała niejasne wspomnienia”[1]. Jeszcze poważniej traktował legendy najbardziej oddany współpracownik przywódcy III Rzeszy – Heinrich Himmler. Szef SS interesował się zjawiskami nadprzyrodzonymi i chętnie skupiał wokół siebie osoby uchodzące za jasnowidzów bądź mistyków, powierzając im wysokie stanowiska w swojej organizacji. Pracownicy instytutu naukowego działającego pod jego patronatem – przy okazji gromadzenia mniej lub bardziej naciąganych dowodów wyższości rasy aryjskiej i tworzenia podwalin nowej religii, mającej zastąpić znienawidzone przez nazistów chrześcijaństwo – zbierali informacje na temat rytuałów magicznych oraz szamanów i czarownic z odległych zakątków świata, takich jak Tybet czy Karelia. Poszukiwali także śladów dawnych skandynawskich bóstw, uważanych przez Himmlera za realnie istniejące istoty, przedstawicieli starożytnej cywilizacji, których wiedza mogłaby przyczynić się do zwycięstwa III Rzeszy. Na pozór niełatwo pogodzić wiarę w legendy z wizerunkiem polityków stojących na czele dwudziestowiecznego totalitarnego mocarstwa, wraz z całą jego technologiczną i militarną potęgą. Jednak tego typu przekonania nie dziwią u osób gotowych na wszystko, na każdą zbrodnię i szaleństwo, byle tylko zrealizować swój plan – pod względem skali i beznamiętnego okrucieństwa wykraczający zarówno poza wyczyny złowrogich postaci z dawnych sag, jak i czarnych charakterów współczesnej popkultury. Trudno zaprzeczyć, że kataklizm, rozpętany przez nazistowskich przywódców był autentycznym piekłem, chociaż – z tego, co wiadomo – do jego stworzenia nie przyłożył ręki żaden bóg ani demon. [1] cyt. za: Heather Pringle, Plan rasy panów. Instytut naukowy Himmlera a Holocaust; Zysk i S–ka Wydawnictwo, Poznań 2009   Patronat medialny: TwojaKultura.pl Eliza Zofia Janiszek Urodziłam się i mieszkam w Warszawie - czasem urzekającej, zwykle irytującej, ale zawsze, mimo wszystko, kochanej. Lubię heavy metal, muzykę organową, operę, tzw. „męską” literaturę, polską fantasy i filmy Romana Polańskiego. W życiu zajmowałam się wieloma rzeczami, ale zwykle miały - i mają - jakiś związek z pisaniem i kreatywnym myśleniem. Pomysł powieści „Nikt nie jest dobry” narodził się jakiś czas temu podczas gromadzenia materiałów do pracy magisterskiej o motywie szatana w twórczości Juliusza Słowackiego, chociaż całkiem możliwe, że stało się to wiele lat wcześniej, kiedy jako dziecko słuchałam opowieści moich dziadków o ich przeżyciach z czasów wojny, przeplatanych baśniami braci Grimm i historiami z Biblii.

Wzgórza Anturium

Alexandra Sailin

Czy nie zastanawiało Cię czasem, co Wiatr mówi co Ciebie? Szepnął mi On na uszko o czymś zaczarowanym. O czymś, co zapisałam potem na dnie swego serca – tym sercem jest baśń, którą właśnie masz na kompie. Najciekawsze było to, że przysłuchiwał się temu pewien maleńki królik. Który gdy tylko skończyłam pisać, rozpłynął się …jak DUCH!!! Tylko dla Ciebie zamieszczam cząstkę swego serduszka: …”Przystań choć na chwilę, mój Przyjacielu, przy Mnie i zapamiętaj to wszystko w swoim sercu. Niech jak echo odbiję się to kiedyś w twej pamięci. Jeśli czasem poczujesz się samotny i opuszczony, wspomnij to wszystko, co się wydarzyło i wydobądź wspomnienia ze swego wnętrza, a od razu poprawi Ci się humor i uśmiechniesz się. Miło jest wyobrazić sobie coś, gdzie się wcześniej było i jakby na jawie znów przechadzać się leśnymi drużkami. Czy czujesz ten zapach leśnych igiełek, jaki otacza Cię wokół, jak szum oceanu albo czy widzisz te zielone listki, które wirując spadają Ci na nos, jakby chciały Cię pocałować? Czy pamiętasz tę wesołą piosenkę, jaką modrzewie i platany zaśpiewały na Twoją cześć, kiedy tylko zobaczyły Cię przychodzącego z oddali, aby wyrazić swoją radość, że przyszedłeś je odwiedzić? Albo czy przypominasz sobie, jak brązowe grzyby ukłoniły się przed Tobą, aby wyrazić swój najgłębszy szacunek, jaki żywią do Ciebie? Czyż nie jest Ci przyjemnie? I ja również przyłączam się do Twoich wspomnień. I tak cząstka Ciebie staje się cząstką mnie, dzięki czemu mogę Cię lepiej zrozumieć i pojąć te wszystkie sekrety, jakie od dawna chowałeś przede mną. Teraz możesz bez przeszkód podać mi rękę, a razem podążymy w stronę tych wielkich przygód i dalekiej nieznanej”… ( Uwaga!!! Królik patrzy..!!!)

Niebywała okazja

Martin Cross

O czym myśli kobieta, widząc przystojnego mężczyznę? Co rodzi się w głowie mężczyzny, gdy na jego drodze pojawi się atrakcyjna kobieta? To samo zdarzenie w oczach dwojga ludzi. Odmienne przemyślenia, rozbieżne oczekiwania, inna interpretacja sytuacji, a przede wszystkim zupełnie przeciwstawne cele. Tylko różnice, a jednak coś ich połączyło. Dwa opowiadania, które prawdopodobnie zbulwersują Czytelnika, może nawet zszokują, ale na pewno pozostaną w pamięci.

Dziura w drzewie

Katarzyna Michalec

Radek, sześcioletni chłopiec przeprowadza się na wieś. Jest z tego powodu bardzo szczęśliwy, bo przecież na wsi można robić tyle ciekawych rzeczy. Najbardziej jednak interesuje go samotny sąsiad, pan Mietek, który nie ma najmniejszego zamiaru zaprzyjaźnić się z małym chłopcem. Ale Radek postanawia go „oswoić”, a sposobów na to ma co niemiara. Niestety każdy przynosi odwrotny skutek, przez co tylko jeszcze bardziej złości pana Mietka. Aż pewnego dnia znajduje dziurę w drzewie, dzięki której udaje mu się zaprzyjaźnić z sąsiadem. Niestety wkrótce pan Mietek odejdzie na zawsze. I choć Radkowi będzie bardzo smutno, to i tak będzie miał go w sercu i zawsze będzie z nim rozmawiał przez dziurę w drzewie. To historia pełna śmiechu i wzruszeń. O wielkiej przyjaźni i rozstaniu, która ma za zadanie oswoić dzieci ze śmiercią najbliższych osób.