Brahma-Waiwarta-Puranam

Nieznany

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Majewski Walenty, W. Majewski-Skorochód (1764-1835), archiwista, historyk samouk, pierwszy w Polsce sanskrytolog; od 1809 członek warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk; autor prac na temat językowych i kulturowych związków słowiańskich i staroindyjskich, m.in. Słowianach ich pobratymcach (1816) czy Gramatyki sanskrytu (1828), jak również tej publikacji Brahma-Waiwarta-Puranam (1830). Oczywiście przez współczesnych akademickich naukowców był za swe poglądy wyśmiewany i poniżany, ponieważ owym uczonym nie mieściło się w głowach, że między Polakami a Hindusami może zachodzić jakikolwiek związek, nie mówiąc już o pokrewieństwie. Tymczasem współczesne badania genetyczne potwierdziły trafność poglądów Majewskiego, jednocześnie wykazując głupotę oraz ignorancję uczonych mężów. Publikacje Majewskiego są wznawiane po raz pierwszy przez Wydawnictwo Armoryka od pierwszej połowy XIX wieku.

Bank Nucingena. La Maison Nucingen

Honoré de Balzac

W 1833 czwórka znanych dziennikarzy paryskich: Finot, Blondet, Couture i Bixiou dyskutują w jednej z modnych kawiarni o szybkiej karierze Eugeniusza de Rastignaka, który jeszcze kilka lat wcześniej zamieszkiwał w nędznym pensjonacie w Dzielnicy Łacińskiej i nie liczył się w życiu wyższych sfer. Okazuje się, że kluczem do sukcesu tego prowincjusza z Angoulme był romans z Delfiną de Nucingen, żoną jednego z najbogatszych i najbardziej wpływowych finansistów Francji. Chociaż po 14 latach związek ten rozpadł się, Rastignac w dalszym ciągu prowadził półlegalne interesy z jej mężem, wzbogacając się na tyle, że uzyskał tytuł para Francji. (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Krosnowa i świat oraz inne nowele

Władysław Stanisław Reymont

Zbiór opowiadań Władysława Reymonta polskiego pisarza, prozaika i nowelisty, jednego z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Publikacja zawiera następujące utwory: Pracy!, Idylla, Lekcja życia, Wigilia wygnańców, Adeptka, Dwa spotkania, Na morzu, Niedziela w Londynie, Krzyk, Powrót, Historia, Która by mogła się stać, Z wędrówek Haruna Al Reszyda, Wspomnienia z lat dziecięcych, Powrót, Spowiedź, Seans, Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani!, Gęsiarka.

Pamiętnik złodzieja. A Thief in the Night

Ernest William Hornung

Jedna z książek z serii o A. J. Rafflesie, złodzieju-dżentelmenie, której autorem jest Ernest William Hornung angielski pisarz. Seria ta spowodowała w owym czasie pewien szok kulturowy, ponieważ jej bohaterem jest nie policjant lub detektyw broniący prawa i porządku, ale przestępca (a raczej para przestępców, bo Raffles zwykle działa w parze ze swoim przyjacielem i narratorem tej serii opowiadań, Bunnym Mandersem). Budzą oni w dodatku sympatię czytelnika, który kibicuje ich niebezpiecznym przygodom (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

System modernistów

Ks. Dr Maciej Sieniatycki

Modernizm jest dzieckiem najnowszych czasów. Począł się we Francji, stąd rozszerzył się na Włochy, Anglię, w nieznacznej mierze na Niemcy, jeszcze mniej na inne kraje. We Francji głównym przedstawicielem modernizmu jest X. Alfred Loisy, ur. w r. 1857, najpierw proboszcz, potem profesor w Instytucie katolickim w Paryżu, zasuspendowany przez Rzym w r. 1909 i w tym samym roku mianowany przez rząd francuski profesorem w szkole państwowej w College de France. Obok niego, we Francji, z wybitniejszych modernistów księży należy wymienić: Houtin, Laberthonnire, Turmel; ze świeckich: Le Roy, Blondel, Fonsegrive. W Anglii głową modernistów był Jerzy Tyrrel, przez 26 lat Jezuita, poczym wydalony z Zakonu, suspendowany przez Rzym, umarł 11 lipca 1909 r. We Włoszech wysunęli się na czoło ks. Romolo Murri i hr. Antoni Fogazzaro, ten ostatni znany powieściopisarz, autor wziętej na indeks powieści ˝Il Santo˝. Niemcy nie mają zbyt głośnych przedstawicieli modernizmu. Zasady modernistyczne głoszą z więcej znanych: Gebert, Schnitzer, Funk, Koch. U nas w Polsce oprócz bałamutnych, z wielkim bombastem, w duchu liberalno-modernistycznym pisanych broszur Antoniego Szecha (O. Wysłouch) objawów modernizmu tak jakby nie było. Jak wiadomo, błędy modernistyczne w liczbie 65 zdań zostały potępione w Nowym Syllabusie, dekretem Kongregacji Inkwizycji ˝Lamentabili˝, zatwierdzonym przez Piusa X z 14 lipca 1907. Za Syllabusem poszła Encyklika ˝Pascendi˝ z 8 września 1907 r. Propaganda modernizmu i po encyklice Pascendi nie ustała, choć niezbyt wielkim cieszy się powodzeniem.

Dzwony

Gabriele D'Annunzio

Gabriele d'Annunzio, był włoskim pisarzem, poetą, dziennikarzem i dramaturgiem. Nazywano go il Vate, czyli Poeta-prorok i był związany ze środowiskiem dekadenckim, a jego prace ściśle współdziałały z francuską symboliką i brytyjską estetyką. Takie prace stanowiły zwrot przeciwko naturalizmowi poprzednich romantyków i były zarówno zmysłowe, jak i mistyczne. D'Annunzio był pod silnym wpływem myśli Friedricha Nietzschego. Jego skandale z kobietami, w tym z Eleonorą Duse i Luisą Casati zwracały wielką uwagę opinii publicznej przeciągając czytelników do lektury jego utworów. Niniejszy zbiór opowiadań: Dzwony, Episcopo i sp., Męczennik, Bohater, Skrzynia i Cekiny zawiera zarówno historie zmysłowej miłości, jak i cały tragizm ludzkiego żywota. Napisane w sposób mistrzowski stanowią prawdziwą ucztę dla wymagającego czytelnika. Te oto słowa autora najlepiej określą jego samego i jego twórczość: Jest już wieczór. A tutaj wieczory są ogromnie smutne, ponieważ dzwonią dzwony. Jakże zdołam wyrazić ci całą moją rozpacz?... Wydaje mi się, że przestałem żyć, że śnię tylko zły, bezładny sen. Bez ciebie! I bez twoich pieszczot, bez tego kręgu miłości i dobroci... Śmierć w gruncie rzeczy jest obecna wszędzie, jak życie, jest ciepła jak życie, piękna jak życie, jest upojeniem, obietnicą, wniebowzięciem.

Uczta

Platon

Tłumacz o Uczcie Platona: Jesteśmy w innym świecie; dwadzieścia trzy wieki wstecz, a jednak dziwnie to wszystko nowoczesne i żywe wstaje spod pióra Platona. Towarzystwo inteligencji ateńskiej zeszło się wieczorem w roku 416 przed Chr. i rozmawia po kolacji o rzeczach mądrych. Bawią się. Chwilami puste, dziecinne prawie żarty, chwilami bajka i mit, to znowu rozkoszna gra słów wieloznacznych i gra na trudnym instrumencie dobrej mowy, chwilami zachwyty myślowe i słowa oderwanych objawień, to znowu apoteoza człowieka, pana nad sobą i pana nad otoczeniem. To wszystko na tle rozmowy o Erosie. Kobiet nie ma, a jest nastrój kwiatów w powietrzu; drewnianych uczonych nie ma, a jest atmosfera jasnej, prostej a bystrej myśli, niby blask jasnych oczu Pallady; jest rozkosz myślenia pojęciami ogólnymi, niby stąpanie po szczytach tam, gdzie obłoki blisko, a niżej gaje róż.

Panna de Scudery. Das Fräulein von Scuderi. Mademoiselle de Scudéry

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

"Ernst Theodor Amadeus Hoffmann: Panna de Scudéry. Opowiadanie z czasów Ludwika XIV. Das Fräulein von Scuderi. Erzählung aus dem Zeitalter Ludwig des Vierzehnten. Mademoiselle de Scudéry. Chronique du rgne de Louis XIV. Edycja trójjęzyczna: polska, niemiecka i francuska. Akcja książki umiejscowiona jest w Paryżu w roku 1680. 73-letnia panna de Scudery jest poważaną pisarką, zna też osobiście króla Ludwika XIV. W tym czasie w Paryżu ma miejsce seria morderstw, a ofiary uśmiercane są poprzez pchnięcie sztyletem prosto w serce. Wszystkie morderstwa są popełniane według tej samej zasady. Ofiarami są zawsze mężczyźni pochodzenia szlacheckiego, będący w drodze do ich ukochanych i podążający z prezentem w postaci biżuterii. We wszystkich przypadkach klejnoty znikają bez śladu. Mieszkańcy żądają więc interwencji i znalezienia mordercy... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Panna_de_Scudery) Hoffmanns Novelle spielt im Jahre 1680. Das 73-jährige Fräulein von Scuderi ist eine angesehene Hofdichterin am Hof von König Ludwig XIV. Zu dieser Zeit geschehen in Paris viele Morde, deren Opfer durch einen Dolchstich mitten ins Herz getötet werden. Alle folgen dem gleichen Prinzip: Immer sind die Opfer adlige Männer, die mit einem Schmuckgeschenk auf dem Weg zu ihrer Geliebten sind, und immer wird dieses Schmuckstück gestohlen. Man wendet sich nun hilfesuchend an den König. Dieser berät sich mit Fräulein von Scuderi. Sie quittiert die Angelegenheit leichthin mit dem Bonmot Un amant qui craint les voleurs, nest point digne damour (Ein Liebhaber, der Diebe fürchtet, ist der Liebe nicht würdig), was den amüsierten König veranlasst, die Ermittlungen nicht weiter zu verschärfen... (https://de.wikipedia.org/wiki/Das_Fräulein_von_Scuderi) L'édition de 1819 reçoit aussitôt un accueil trs favorable, tant de la part de la critique que du public, permettant Hoffman de devenir un auteur populaire et bien payé1. La nouvelle est, encore aujourd'hui, considérée comme l'une des meilleures de l'auteur, non seulement du fait de son intrigue pleine de tension dramatique, de sa description de la vie, des lieux et des gens du Paris de la fin du XVIIe sicle, mais aussi du fait des différents niveaux d'interprétation qu'elle permet... (https://fr.wikipedia.org/wiki/Das_Fräulein_von_Scuderi)"

Filozofia nicości. Rzecz o istocie buddyzmu

Władysław Michał Dębicki

Dwadzieścia kilka wieków upłynęło od czasu, gdy Indie nadgangesowe, szczególniej okolice Benaresu, przebiegała gromada pół nagich żebraków i wołała do ludzi: "Radujcie się, albowiem znale zione zostało lekarstwo na wszystkie życia niedole... Otwierajcie uszy na głos nauki, która was wyzwoli ze szponów cierpienia i śmierci!...". Wołanie to zaciekawiło jednych, zachwyciło drugich, i wkrótce tajemnicza "nauka wyzwolenia" znalazła licznych zwolenników we wszystkich sferach społeczeństwa indyjskiego, zwłaszcza pośród łatwowiernej, nędzą, niewolą i chorobami znękanej ludności ubogiej. Kto byli ci żebracy? Byli to filozofowie w rodzaju specjalnie indyjskim, skrajni sceptycy i pesymiści, poczytujący świat za złudzenie a życie za mękę i w żebraczych wędrówkach albo w samotniach leśnych szukający ukojenia rozpaczy. Byli to Berkeley'owie i Schopenhauerowie z VI-go wieku przed naszą erą, urodzeni w dolinach Gangesu i licznych jego dopływów. Przywódcą ich, według wielkiego prawdopodobieństwa, był filozof-pustelnik, nazwiskiem Gotama, noszący przydomek Sakya-Muni, co znaczy asceta z narodu Sakyów. Zwolennicy mienili go Tatagatą, tj. "doskonałym" lub "wzniosłym", częściej atoli Buddą, czyli mędrcem, zbudzonym ze snu niewiadomości i posiadającym wiedzę najwyższą, jaką istota rozumna zdobyć jest w stanie.

Szkoła początkowa w Staszowie do drugiej połowy XVIII wieku

Agata Łucja Bazak

W XI w. ukształtowały się i rozpowszechniły typy szkół związane z Kościołem, służące jego celom i od niego zależne: parafialne, klasztorne, kolegiackie. W XII-XIII w. powstały szkoły miejskie, w których kształciła się młodzież kupiecka. Staszów tu nie był wyjątkiem i książka opisuje dzieje szkolnictwa w tym mieście. Treść: Wstęp. Parafia pw. świętego Bartłomieja - rys historyczny. Powstanie i funkcjonowanie szkoły przy kościele pw. świętego Bartłomieja. Nauczyciele szkoły początkowej w Staszowie. Budynek szkoły, wyposażenie i pomoce naukowe. Uczniowie szkoły. Program szkolny i nauczanie dzieci. Bibliografia. Proponowana pozycja to solidne opracowanie zagadnienia i warta polecenia osobom interesującym się dziejami szkolnictwa w Polsce. Zapraszamy do lektury!

Półdiablę weneckie. Powieść od Adriatyku

Józef Ignacy Kraszewski

Półdiablę weneckie powieść Józefa Ignacego Kraszewskiego, z podtytułem Powieść od Adriatyku, napisana w Dreźnie w 1865. Głównymi bohaterami są: szlachcic polski, Konrad Lipnicki oraz jego węgrzynek (sługa) Maciek. Akcja toczy się w Polsce i we Włoszech, w Wenecji, dokąd Konrad udaje się w celu odszukania swoich korzeni rodzinnych. Zarówno Konrad, jak i Maciek we Włoszech odnajdują swoje wielkie miłości, obaj kochają nieszczęśliwie. Konrad pała uczuciem do pięknej córki kapitana statku, Cazity. Po ślubie zabiera młodą żonę do swojego dworu w Polsce, ponieważ nie wyobraża sobie mieszkania poza ojczyzną. Cazita bardzo źle czuje się w kraju męża, kaprysi, chudnie, a ostatecznie różnymi szantażami emocjonalnymi wymusza na nim powrót do Wenecji. We Włoszech wielka nostalgia doprowadza Konrada do śmierci. Młoda wdowa szybko pociesza się w ramionach bogatego patrycjusza Vittoriniego... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Półdiablę_weneckie)

Risztau. Pustelnia w górach Czukcze

Wacław Sieroszewski

Trzy niewielkie tworzące jednakowoż pewna całość powieści wybitnego chociaż dziś skazywanego na zapomnienie polskiego pisarza, tworzącego na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłańca na Syberię, podróżnika, badacza, etnografa Syberii i działacza niepodległościowego. Niniejsze powieści napisał po odbyciu podróży na Kaukaz, a przedstawił w nich żyjącą tam polską rodzinę Strasiewiczów: wdowę po powstańcu styczniowym, zesłanym na Sybir, jej synów Szymona i Jurka oraz przygarniętą sierotę Helenę. Odnajdujemy tu nie tylko wspaniale odmalowane portrety ludzkie i opisy kaukaskiej przyrody, ale i wątek miłosny, a także rozliczne niekiedy wręcz dramatyczne przygody bohaterów.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 13

Józef Ignacy Kraszewski

Tom 13 "Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego" to zbiór pięciu wyjątkowych powieści, które wprowadzają czytelnika w różnorodne światy i czasoprzestrzenie, od współczesnych autorowi realiów po głęboko refleksyjne obrazy ludzkiego życia. Kraszewski, mistrz realistycznej narracji i subtelnej analizy psychologicznej, zabiera nas w fascynującą podróż po losach swoich bohaterów. W tomie znajdziemy: "Nera. Powieść z życia współczesnego" - opowieść, która ukazuje życie codzienne bohaterów uwikłanych w skomplikowane relacje. "Niebieskie migdały" - powieść o iluzjach, które konfrontują się z rzeczywistością. "Noc majowa" - historia pełna emocji. "Od kolebki do mogiły. Z życia zapomnianego człowieka" - wzruszająca opowieść o losach przeciętnego człowieka, od narodzin aż po śmierć, pełna refleksji nad kruchością życia. "Ongi. Powieść" - podróż w przeszłość, w której bohaterowie zmagają się z dawnymi wydarzeniami, starając się odnaleźć sens swoich działań i wyborów. Józef Ignacy Kraszewski to jeden z najpłodniejszych polskich pisarzy, autor ponad 200 powieści, które obejmują zarówno tematykę historyczną, jak i współczesną mu rzeczywistość. Jego twórczość to bogactwo szczegółowych opisów, głębokich analiz społecznych i psychologicznych oraz fascynujących portretów postaci. Tom 13 to doskonała propozycja dla miłośników literatury klasycznej i historycznej, którzy cenią sobie realistyczne opowieści pełne emocji, humoru i ludzkich dramatów.

Egzotyczne rośliny lecznicze w naszym domu

Andrzej Sarwa

Egzotyczne rośliny lecznicze na naszych parapetach, ludzie i rośliny, o ziołach i leczeniu ziołami, postaci leków ziołowych, co warunkuje wzrost i rozwój roślin? choroby i szkodniki, domowe sposoby rozmnażania roślin egzotycznych, właściwości lecznicze egzotycznych roślin użytkowych i ich mieszkaniowa uprawa, agawa, aloes, ananas, awokado, bawełna, cytryna, eukaliptus, figa, granat, herbata, imbir, kalanchoe, kamelia, kawa, laur, męczennica cielista passiflora, mirt, oliwka, papryka, plektrantus, pomarańcza, rozmaryn, szafran uprawny, wanilia, winorośl

100 powiastek dla dzieci

Christoph von Schmid

Zapraszamy do cudownego świata, z którym się spotkamy w książce "100 powiastek dla dzieci" autorstwa Christopha von Schmida. Ta wyjątkowa publikacja przeniesie najmłodszych czytelników w bajkowy świat pełen przygód, nauki i wartościowych lekcji. Christoph von Schmid, znany niemiecki twórca literatury dziecięcej, stworzył zbiór stu fascynujących powiastek, które rozwijają wyobraźnię, uczą empatii i ciekawości. Każda historia wciąga czytelnika w barwne przygody i jednocześnie zawiera ważne przesłanie. To doskonała lektura nie tylko dla najmłodszych, lecz także dla ich rodziców i nauczycieli. Lektura powiastek pozwoli dzieciom rozwijać swoje zdolności, wyobraźnię, kreatywności i wrażliwość. Książka doskonale wpisuje się w potrzeby dzieci, a każda powiastka jest napisana z myślą o pięknie i prawdziwych wartościach życiowych.

Porwanie mistrza Twardowskiego

Andrzej Juliusz Sarwa

Opowiadanie oparte na miejscowej sandomierskiej tradycji, wedle której sławny mistrz Twardowski został porwany przez diabła, z którym wcześniej zawarł pakt z karczmy Rzym, która znajdowała się nieopodal Sandomierza. Jako ciekawostkę można dodać informację, że w Sandomierzu właśnie znajduje się (a przynajmniej znajdowało się jeszcze przed kilkunastu laty) jedno z dwóch luster, które miały stanowić własność tego mistrza czarnej magii.

Wampir

Władysław Stanisław Reymont

Wampir powieść grozy. Główny bohater, poeta Zenon, jest emigrantem z Polski, który osiedlił się w Londynie. Tam znajduje stabilizację życiową oraz piękną narzeczoną Betsy. Jego życie komplikuje się w chwili, gdy pod wpływem przyjaciela ulega tajemnicom spirytyzmu. Poznaje hinduskiego guru oraz piękną i tajemniczą Daisy. Zafascynowany nią, coraz bardziej ulega jej urokowi. Za jej pośrednictwem kontaktuje się z duchami oraz staje się świadkiem satanistycznych rytuałów. Jego sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, gdy do Londynu przybywa dawna jego ukochana Ada. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wampir_(powieść)

Kobiety na tronie carów moskiewskich w XVIII wieku

Franciszek Rawita Gawroński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Z wprowadzenia: Nakreśliliśmy tu bardzo szerokimi rysami szkic życia carowych, siedzących na tronie w przeciągu prawie całego wieku w Rosji, wymaga kilku słów wyjaśnienia. Pominęliśmy w nim zupełnie polityczną stronę życia państwowego z jego różnorodnym rozgałęzieniem i osobisty udział w życiu każdej carowej; od śmierci Piotra, a nawet od początku jego wstąpienia na arenę publiczną, aż do śmierci Katarzyny II, był ich liczny poczet. Sto lat prawie Rosją rządziły kobiety. Z licznych uwarstwień, składających się na charakterystykę tego okresu, wybraliśmy tylko rysy, które by można nazwać do pewnego stopnia psychicznym nastrojem carowych, ich moralnością, ich charakterem. Nie polityczna indywidualność zatrzymywała naszą uwagę, lecz raczej prywatne życie tych kobiet A które to były i jakie tajemnice kryją ich życiorysy, można dowiedzieć się po przeczytaniu tej książki.

Proboszcz z Tours. Le curé de Tours

Honoré de Balzac

Ksiądz Franciszek Birotteau, jest jednym z księży katedry Świętego Gracjana w Tours. Po śmierci swojego przyjaciela, księdza Chapelouda, wynajmuje jego piękny pokój u starej panny Zofii Gamard. W chwili, gdy rozpoczyna się opowieść oczekuje nominacji na kanonika katedralnego. Nie wie, że mieszkający u pani Gamard kanonik Troubert, zazdrości mu wszystkiego: mieszkania, wpływowych przyjaciół, bywania w towarzystwie. Nie wie też, że swoim mimowolnym postępowaniem dotknął do żywego pannę Gamard. Troubert zawiera pakt z panną Gamard i wspólnie organizuje szeroką intrygę przeciw prostolinijnemu, niepodejrzewającemu niczego Birotteau. Stara panna dopuszcza się wobec niego szeregu dotkliwych złośliwości, po czym doprowadza Birotteau do zrzeczenia się przez niego wynajmowanego u niej mieszkania, a także podstępem przejmuje odziedziczony po księdzu Chapeloud dobytek. (za Wikipedią). Ale to bynajmniej nie koniec opowieści, dalsze losy księdza pozna się przeczytawszy oferowana książkę Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Modernizm i moderniści

Andrzej Dobroniewski

˝Oto w pokoju gorzkość moja największa˝ (Izaj. 38, 17). Tymi słowy wskazał i określił po raz pierwszy Pius X w alokucji, wypowiedzianej dnia 17 kwietnia 1907 do nowokreowanych kardynałów smutne położenie i niebezpieczeństwo, grożące wierze i Kościołowi ze strony tzw. modernizmu. Wobec tego wroga wewnętrznego maleją w swej grozie zdaniem Ojca Świętego nawet zdarzenia wywołane we Francji prześladowaniem rządu; bolesne one, lecz nagrodzone sowicie niejedną pociechą... ˝Wiadomo przecież, że nie lękał się wówczas Kościół, gdy szły edykta cezarów przeciw pierwszym chrześcijanom, by wybierali między śmiercią lub służbą Chrystusa, ponieważ krew męczenników była nasieniem nowych wyznawców wiary. Ale bolesna walka, która każe Kościołowi powtarzać: Oto w pokoju gorzkość moja największa, to walka pochodząca ze zboczenia umysłu, zapoznającego jego nauki i wznoszącego w świecie okrzyk owego buntu, który wygnał buntowników z nieba. A właśnie takimi buntownikami są ci, którzy wyznają i rozszerzają podstępnie potworne błędy o rozwoju dogmatu, o powrocie do czystej ewangelii, tj. wolnej, jak powiadają, od tłumaczeń teologii, od orzeczeń soborów i zasad ascetycznych, o uwolnieniu się spod wpływu Kościoła sposobem jednak nowym, bo bez buntu, aby nie być od niego odciętym, a bez poddania się mu, aby pozostać przy własnych przekonaniach, wreszcie o przystosowaniu się do czasów we wszystkim w mówieniu, w pisaniu i w głoszeniu jakiejś miłości bez wiary˝. Chodzi tu jak łatwo osądzić nie o jedną herezję, ale o zbiór wszystkich herezji, zmierzający do obalenia fundamentów wiary i zniszczenia chrześcijaństwa. ˝Tak do zniszczenia chrześcijaństwa˝ powtarza z naciskiem Papież ˝albowiem Pismo święte nie jest dla tych nowożytnych heretyków żywym źródłem wszelkich prawd wiary, lecz książką zwyczajną, jak każda inna; natchnienie odnosi się tylko do nauk dogmatycznych, rozumianych wszakże według ich tłumaczenia i prawie się nie różni od poetyckiego natchnienia Eschyla i Homera; Kościół jest prawowitym tłumaczem Biblii, ale poddanym prawidłom tzw. wiedzy krytycznej, która rządzi teologią i czyni ją swą niewolnicą. Na koniec w tradycji wszystko jest względne i podległe zmianom, a stąd powaga Ojców bez znaczenia. A te wszystkie i inne niezliczone błędy wykładają w dziennikach, pismach periodycznych, ascetycznych książkach, a nawet w powieściach, osłaniając je dwuznacznymi wyrazami i mglistymi formami, aby mieć zawsze otwartą furtkę do obrony, aby ujść oczywistego potępienia i chwytać w swe sidła niebacznych˝.

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Jedenasty. Listopad

Władysław Hozakowski

Dnia 1. listopada: Uroczystość Wszystkich Świętych. Inni święci z dnia 1. listopada: Św. Benignus, kapłan i męczennik. - ŚSw. męczennicy Cezaryusz i Dacyusz. - Św. Flobert, opat. - Św. Genezyusz, biskup z Lyon. - Św. Gundisalwus, biskup z Mondonedo. - Bł. Luitpold, pustelnik. - Św. Lumbroza, dziewica. - Św. Marceli, biskup Paryża. - Św. Marya, niewolnica i męczenniczka. - Św. Patrycy, męczennik. - Bł. Rajner z Arezzo, Frańciszkanin. / Dnia 2. listopada: Dzień Zaduszny. Inni święci z dnia 2. listopada: Św. Albero, biskup z Verdun. - Św. Ambroży, opat. - Św. Eustochium, dziewica i męczenniczka. - Św. Jerzy, biskup z Vienne. - Św. Marcyan, pustelnik. - Św. Teodot, biskup z Laodicea. - Św. Wiktoryn, biskup i męczennik. - Św. Rozalia, dziewica i męczenniczka. - Św. Brendan, biskup z wyspy Man. / Dnia 3. listopada: Święty Malachiasz z Armagh, arcybiskup. (1094-1148.). Inni święci z dnia 3. listopada: Św. Krystyan, biskup z Clochar, brat św. Malachiasza. - Św. Florus, biskup z Languedoc. - Św. Hubert, biskup z Luttich. - Św.Humbert, biskup z Frejus. - Św. Ida z Toggenburga, pustelnica. - ŚŚw. Maryan, Pelagia, Maurus, męczennicy. - Św. Pirminiusz, opat i biskup z Hornbach. - Św. Sylwia, matrona rzymska. - Św. Wenefryda, dziewica i męczenniczka. / Dnia 4. listopada: Święty Karol Boromeusz z Medyolanu, kardynał-arcybiskup. (1538-1584.). Inni święci z dnia 4. listopada: Św. Amancyusz, biskup z Rodez. - Św. Klarus, kapłan i męczennik. - Św. Emeryk, wyznawca, syn św. Stefana I., króla węgierskiego. - Św. Modesta, ksieni. - ŚŚw. męczennicy Nikander, biskup, i Hermas, kapłan z Myra w Lycyi. - Św. Porfyry, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Witalis i Agrikola. - Św. Helena Anzelmini, dziewica-Frańciszkanka. - Św. Girard, Benedyktyn. - Uczniowie apostola Pawła: Św. Filolog, biskup z Sinope, i św. Patrobas, biskup z Puteoli. / Dnia 5. listopada: Święty Zachariasz, kapłan starozakonny, wyznawca. (W czasach Narodzenia Pana Jezusa). Inni święci z dnia 5. listopada: Św. Dominator, biskup z Brescia. - Św. Fibicy, opat i biskup z Trewiru. - Św. Gunsalwy, pustelnik. - Św. Bertyla, ksieni. - Św. Hermenegild, mnich. - Św. Juliak, męczennik. - Św. Letus, kapłan i pustelnik. - Św. Magnus, biskup z Medyolanu. - Św. Marcyana, dziewica. - Św. Natalena, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Domninus, Teotym, Tymoteusz, Filoteusz, Doroteusz, Karteryusz i Sylwan. - Bł. Marcin z Porres, Dominikanin. / Dnia 6. listopada: Święty Leonard, pustelnik. (+ r. 559.). Inni święci z dnia 6. listopada: Św. Apian, Benedyktyn. - Św. Feliks, męczennik. - Bł. Garsenda, ochmistrzyni św. Elzeara, hrabiego z Ariano. - ŚSw. pustelnicy Inflanan, książę, Gestyn, kapłan, i Honora, dziewica. - Św. Protazy, biskup z Avenches. - Św. Sewer, biskup z Barcelony. - Św. Tremory, wyznawca. - Św. Winok, opat. / Dnia 7. listopada: Święty Engelbert z Kolonii, arcybiskup i męczennik. (1185-1225.). Inni święci z dnia 7. listopada: Św. Achilles, biskup z Aleksandryi. - Św. Ernest, opat. - Św. Florencyusz, biskup z Strassburga. - ŚŚw. męczennicy Hieron, Nikander i Hezychiusz. - Św. Restytut, biskup z Dauphine. - ŚŚw. męczennicy Rogatus i Balsama. - Św. Rufus, biskup z Metz. - Św. Wilibrord, biskup z Utrecht. - Św. Amaranty, męczennik. - Św. Gebetruda, ksieni. / Dnia 8. listopada: Święty Gotfryd z Amiens, biskup. (1065-1118.). Inni święci z dnia 8. listopada: Św. Klarus, kapłan z Tours. - ŚŚw. męczennicy Klaudyusz, Nikostrat, Symforyan, Kastor i Symplicyusz. - Św.Deusdedit, papież. - Czcigodny kardynał Franciszek Ximenes di Cisneros, arcybiskup z Toledo. - Św. Grzegórz, opat. - Bł. Jan Duns Scotus, Franciszkanin. - Św. Maurus, biskup z Verdun. - ŚŚw. męczennicy Sewer, Seweryan, Karpofor i Wiktoryn, t. zw. czterej ukoronowani. - Św. Willehad, biskup Bremeny i apostół Sasów. / Dnia 9. listopada: Święty Teodor, żołnierz-męczennik. (+ r. 306.). Inni święci z dnia 9. listopada: Św. Agrypin, biskup Neapolu. - Św. Aleksander, męczennik. - ŚŚw. dziewice Eustolia, ksieni, i Sopatra, księżniczka, - Bł. Joanna z Signa, Frańciszkanka. - Św. Leokadyusz, senator z Bourges. - Św. Ursyn, biskup z Bourges. - Św. Witon, biskup z Verdun. - Św.Maturyn, kapłan. - Św. Benignus, arcybiskup z Armagh. / Dnia 10. listopada: Święty Andrzej Avellinus. (1521-1608.). Inni święci z dnia 10. listopada: ŚŚw. męczennicy Dymitr, biskup, Amian dyakon i Eustozyusz. - Św. Jerzy, biskup z Belay. - Św. Jan Szkot, biskup meklenburgski, męczennik. - Św. Justus, arcybiskup z Canterbury. - Św. Marcyan, biskup z Tracyi. - Św. Sodelbia, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Tyberyusz, Modest, Florencya. - ŚŚw. Tryfon i Respicyusz, męczennicy oraz św. Nymfa, dziewica. - Św. Werembald, mnich. - Św. Wiktorya, dziewica i męczenniczka z Burgos. - Św. Probus, biskup z Raweny. - Św. Monitor, biskup z Orleans. / Dnia 11. listopada: Święty Marcin z Tours, biskup. (316-400.). Inni święci z dnia 11. listopada: Św. Elfleda, księżniczka-zakonnica. - Bł. Agnieszka, córka cesarza Ludwika bawarskiego, Klaryska. - Św. Atenodor, męczennik. - Św. Bartłomiej, opat Bazylyanów. - Św. Benedykta, ksieni. - Św. Ewodyusz, biskup z Puy. - Św. Mennas, pustelnik. - Św. Teofila, dziewica i męczenniczka. - Św. Turybyusz, pustelnik. - Św. Weranus, biskup z Lyon. - Św. Wincenty z Saragossa, męczennik. / Dnia 12. listopada: Pamiątka pięciu braci Pustelników w Polsce. (+ r. 1003.). Tego samego dnia. Święty Marcin I. Papież. (649-655.). Inni święci z dnia 12. listopada: Św. Anastazy, biskup z Kalocza. - Św. Kunibert, biskup z Kolonii. - Św. Dydak z Alcala, Frańciszkanin. - Św. Jan de Pace, wyznawca. - Św. Józafat, arcybiskup z Połocka, męczennik. - Św. Makary, biskup z Murray. - Św. Nilus, opat. - Św. Paternus, Benedyktyn i męczennik. - Św. Renat, biskup z Angers. - Św. Rufus, biskup z Avignon. - Św. Teodor Studyta, opat Bazylyanów. - Św. Liwin, biskup i męczennik. - Bł. Rudolf, jenerał Walumbrozanów. / Dnia 13. listopada: Święty Stanisław Kostka. (1550-1568.). Inni święci z dnia 13. listopada: Św. Hadryan, męczennik. - Św. Brykcyusz, biskup z Tours. - Św. Dydak i Alkala, Frańciszkanie. - Bł. Etelred, opat. - Św. Eugeniusz, arcybiskup z Toledo. - Św. Homobonus, kupiec. - Św. Leonyan, opat. - Św. Natalena, dziewica i męczenniczka. - Św. Mikołaj I, papież. - Św. Prudencyusz, męczennik. - Św. Kwincyan, biskup z Rodez. - Św. Amand, biskup z Rennes. - ŚŚw. męczennicy Arkadyusz, Paschazyusz, Probus, Eutychyan. - Św. Charyton, kapłan. / Dnia 14. listopada: Święty Józafat Kuncewicz, arcybiskup połocki. (1580-1623.). Inni święci z dnia 14. listopada: Św. Alberyk, biskup z Utrecht. - Bł. Gabryel, Ferreti, Frańciszkanin. - Św. Hypacy, biskup z Paflagonii i męczennik. - Św. Jukundus, biskup z Bologni. - Św. Wawrzyniec, biskup z Dublina. - Św. Serapion, męczennik. - Św. Sydoniusz, opat, - Św. Weneranda, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Klementyn, Teodot, Filomen. - Bł. Rufin, Frańciszkanin. / Dnia 15. listopada: Święty Leopold, margrabia i patron Austryi. (1073-1136.). Tego samego dnia: Święta, Gertruda, ksieni. (1232-1292.). Inni święci z dnia 15. listopada: Bł. Albert Wielki, biskup z Ratyzbony. - Św. Arnulf, biskup z Toul. - Św. Baruch, prorok Starego Zakonu. - Św. Dezydery, biskup z Cahors. - Św. Eugeniusz, męczennik. - Św. Feliks, biskup z Nola, męczennik. - Św. Leoncyusz, biskup z Bordeaux. - Św. Paduin, opat. - Św. Luperyusz, biskup z Werony. / Dnia 16. listopada: Święty Edmund z Canterbury, arcybiskup. (+ r. 1242.). Inni święci z dnia 16. listopada: Św. Emilian, opat. - Św. Agnieszka z Asyżu, ksieni, siostra św. Klary. - Św. Eucheriusz, biskup z Lyon. - ŚŚw. męczennicy Fidencyan i Poncyan. - Św. Fidencyusz, biskup z Padwy. - Bł. Łucya z Narni, Dominikanka. - Św. Otmar, opat. - Św. Symeon, opat. / Dnia 17. listopada: Święty Grzegórz Cudotwórca, biskup z Neocezarei. (+ r. 270.). Tego samego dnia. Błogosławiona Salomea, księżniczka polska. (1202-1268.). Inni święci z dnia 17. listopada: ŚŚw. męczennicy Alfeusz i Zacheusz. - Św, Anian, biskup z Orleans. - Św. Dyonizy, biskup Aleksandryi. - Św. Eugeniusz, dyakon. - ŚŚw. dziewice Eufemia i Tekla, męczenniczki. - Św. Grzegórz, biskup z Tours. - Św. Hilda, ksieni. - Św. Hugon, biskup z Lincoln. - Św. Romula, męczenniczka. - Św. Hiltruda, Benedyktynka. - ŚŚw. męczenniczki Filea, Matrona i Tekla. / Dnia 18. listopada: Święty Odo z Clugny. (897-942.). Inni święci z dnia 18. listopada: Św. Auda, dziewica. - Św. Bonulus, męczennik. - Św. Frygdyan, biskup z Lucca. - Św. Hezychyusz, męczennik. - Św. Maksym, biskup z Moguncyi. - Św. Ozyasz, wyznawca. - Św. Peregryn, pustelnik. - Św. Roman i Barulas, męczennicy. - Św. Tekla, dziewica i męczenniczka z Kordowy. - Św. Tomasz, mnich syryjski. - Św. Teofryd, męczennik. / Dnia 19. listopada: Święta Elżbieta z Turyngii. (1207-1231.). Inni święci z dnia 19. listopada: Św. Abdiasz, prorok Starego Zakonu. - Św. Barlaam, rolnik i męczennik. - Św. Ermenburga, ksieni i dziewica. - Św. Faustus, dyakon i męczennik. - Św. Mechtylda, Benedyktynka w Helfeda. - Św. Poncyan, papież i męczennik. - Św. Teodemir, opat. - ŚŚw. męczennicy Seweryn, Eksuperyusz i Felicyan. - Św. Maksym, kapłan i męczennik. / Dnia 20. listopada: Święty Feliks Walezy. (1127-1212.). Inni święci z dnia 20. listopada: Św. Benignus, arcybiskup Medyolanu. - Św. Bertrand, opat. - Św. Edmund, król angielski i męczennik. - Św. Hipolit, biskup z Belay. - Św. Humbert, biskup i męczennik. - Czcigodny Leopold, biskup z Passawy. - Św. Maksencya, pustelnica. - Św. Sylwester, biskup z Chalons. - Bł. Benno, biskup z Osnabruck. - ŚŚw. męczennicy Bassus, Dyonizy, Agapit, Orion, Dassus. - Św. Dorus, biskup z Benewentu. / Dnia 21. listopada: Uroczystość Ofiarowania Najśw. Maryi Panny. (Roku 13 p. Chr. ). Inni święci z dnia 21. listopada: Św. Albert, biskup z Luttich. - ŚŚw. męczennicy Celzus i Klemens. - Św. Kolumban, opat. - ŚŚw. męczennicy Dymitr i Honoryusz. - Św. Gelazy, papież. - Św. Heliodor, męczennik. - Św. Maurus, biskup z Werony. - ŚŚw. męczennicy Honoryusz, Eutychyusz i Stefan. / Dnia 22. listopada: Święta Cecylia, dziewica i męczenniczka. (+ r. 230.). Inni święci z dnia 22. listopada: Św. Kolumbin, opat. - ŚŚw. męczennicy Marek i Stefan. - Św. Filemon z Kolossy oraz żona jego Appia, męczennicy. - Św. Pragmacy, biskup z Autun. - Czcigodny Prokop Templin, Kapucyn. - Czcigodny Sykstus z Medyolanu, Frańciszkanin. - Św, Maurus, męczennik. - Św. Tygryda, ksieni i dziewica. / Dnia 23. listopada: Święty Klemens I., papież i męczennik. (+ r. 100.). Inni święci z dnia 23. listopada: Św. Daniel, biskup z Banchor. - Św. Faustyna Augusta, męczenniczka. - Św. Felicyta, wdowa i męczenniczka, matka 7 synów męczenników (10. lipca). - Św. Grzegórz, biskup z Girgenti. - Sw. Jakób od Różańca św. (de Coronis), Frańciszkanin. - Bł. Jan Dobry, pustelnik. - Św. Lukrecya, dziewica i męczenniczka. - Św. Sysynyusz, męczennik. - Św. Klemens, biskup z Metz. - Św. Wilfetruda, dziewica i ksieni z Nivelle. / Dnia 24. listopada: Święty Jan od Krzyża. (1542-1591.). Inni święci z dnia 24. listopada: Św. Aleksander, męczennik. - Św. Chryzogon i Zoilus, męczennicy. - Św. Firmina, dziewica i męczenniczka. - Św. Justus, biskup z Jerozolimy. - Św. Leonin, biskup z Padwy. - Św. Eleutery, męczennik. - Św. Porcyan, opat. - Św. Protazy, biskup z Medyolanu. - Św. Flora i Marya, dziewice i męczenniczki. - Św. Roman, kapłan. - Św. Krescencyan, męczennik. - Św. Maryń, pustelnik. / Dnia 25. listopada: Święta Katarzyna, dziewica i męczenniczka. (+ r. 307.). Inni święci z dnia 25. listopada: Św. Alan, opat. - Bł. Bernold, Benedyktyn. - Bł. Elżbieta z Reute, Frańciszkanka. - Św. Erazm, męczennik. - Św. Fintan, pustelnik. - Św, Jukunda, dziewica. - Św. Liwaryusz, męczennik. - Św. Merkury, żołnierz i męczennik. - Św. Regulus, biskup z Rheims. - Bł. Albert z Monte Acuto, Frańciszkanin. - Św. Mojżesz, kapłan i męczennik. / Dnia 26. listopada: Święty Konrad z Kostnicy, biskup. (+ r. 976.). Tego samego dnia: Święty Piotr z Aleksandryi, biskup, (+ r. 311.). Inni święci z dnia 26. listopada: Bł. Adalbert, przeor Benedyktynów. - Św. Alypyusz Słupnik. - Św. Belin, biskup Padwy. - Bł. Delfina, małżonka św. Elzeara. - Bł. Izabela, królowa Kastylii. - Św. Leonard a Portu Mauritio, Frańciszkanin. - ŚŚw. męczenniczki Monna, Weryna, Wiktoryna. - Św. Nikon, mnich. - Św. Sylwester Gozzelini, opat. - Św. Syrycyusz, papież. / Dnia 27. listopada: Święty Wirgiliusz z Solnogrodu, biskup. (+ r. 784.). Inni święci z dnia 27. listopada: ŚŚw. Acharyusz i Optatus, biskupi z Noyon. - Bł. Bernardyn z Fossa, misyonarz frańciszkański. - Św. Bilhildis, księżna i ksieni. - ŚŚw. męczennicy Fakundus i Prymytywus. - Św. Jakób Intercisus, męczennik. - Św. Maksym, biskup z Riez. - Św. Seweryn, pustelnik, - Św. Waleryan, biskup z Akwileji. - Św. Wilhelm z Speluncato, Frańciszkanin. / Dnia 28. listopada: Święty Jakób z Marchii. (1389-1479.). Inni święci z dnia 28. listopada: Św. Anna, wdowa i męczenniczka. - Bł. Edmund Campian z zakonu Jezuitów, męczennik. - Św. Grzegórz III., papież. - ŚŚw. męczennicy Papinyan, biskup z Utyki i Manswet, biskup z Uryki. - Św. Sostenes, uczeń św. Pawła, biskup z Kolofonu. - Św. Stefan młodszy, opat i męczennik. / Dnia 29. listopada: Święty Saturnin z Toulouse, biskup i męczennik. (+ r. 250.). Tego samego dnia: Święty Saturnin z Rzymu, męczennik (+ r. 304.). Inni święci z dnia 29. listopada: ŚŚw, męczennicy Błażej i Dymitr. - Św. Illuminata, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Maurus, Papias i Apronyan. - Bł. Mikołaj Magalottus, pustelnik. - Św. Filemon, męczennik. - Św. Kwiryk, biskup z Toledo. - Św. Radbod, biskup z Utrecht - Św. Paramon, męczennik. / Dnia 30. listopada: Święty Andrzej, apostół. (+ r. 64.). Inni święci z dnia 30. listopada: Bł. Bernard, uczeń św. Bernarda opata z Clairvaux. - Czcigodna Blanka, matka św. Ludwika IX., francuskiego. - Św. Kastulus, męczennik. - Św. Konstancyusz, wyznawca. - Św. Ida, dziewica i męczenniczka. - Bł. Rufin, opat z Citeaux. - Św. Trojan, biskup z Saintes. - Św. Zozym, wyznawca. - ŚŚw. Justyna i Maura, dziewice j męczenniczki. - ŚŚw. Domninus i Merula, męczennicy.

Polska kuchnia koszerna

Rebeka Wolff

Rebeka Wolff, Polska kuchnia koszerna, żydowskie gospodarstwo domowe, potrawy, przetwory, przepisy kulinarne. W książce: O urządzeniu koszernego gospodarstwa. O urządzeniach i przygotowaniach na sobotę i na święta. O urządzeniach i przygotowaniach na święta wielkanocne (Pessach). O koszerowaniu mięsa i drobiu. O obchodzeniu się z wszelkim mięsem, drobiem przed gotowaniem, smażeniem i pieczeniem. O obchodzeniu się z wszelkimi jarzynami przed gotowaniem. O obchodzeniu się z wszelkimi owocami, krupami i grzybami przed gotowaniem i smażeniem. O obchodzeniu się z rybą przed gotowaniem, pieczeniem i smażeniem. O gotowaniu wszelkiego mięsiwa i drobiu, używanego do rosołów. Potrawy z mięsa i drobiu. Potrawy z jarzyn i ziemniaków. Potrawy z owoców, grzybów, kasz, mąki i jaj. Pasztety. Desery, ciasta, torty, ciasteczka. Potrawy z ryb. Kompoty i sałaty. Galarety, kremy, soki. Smażenie i marynowanie owoców. Sosy. Napoje. I wiele, wiele innych przepisów na smaczne potrawy. Największy łasuch znajdzie tu coś dla swojego podniebienia.

O źródłach heraldyki ruskiej

Franciszek Piekosiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Kiedym w badaniach nad heraldyką polską średniowieczną doszedł do przekonania, że najstarsze znaki napieczętne szlachty polskiej nie są niczym innym tylko runami i że znaczna część herbów szlachty polskiej, takich właśnie, które się żadną miarą zrozumiale wyblazonować nie dają, do kategorii herbów z tematów runicznych wytworzonych należy, nasunęło mi się od razu spostrzeżenie, że heraldyka ruska jest bez porównania bogatsza od heraldyki polskiej w tego rodzaju herby. Począłem się przeto szczegółowo przypatrywać heraldyce ruskiej - ze wstępu autora.

Kilka słów o charakterze dziejowym Słowian i ich posłannictwie

Ludomir Prószyński

Starożytne ludy słowiańskie należą niezaprzeczalnie do najdawniejszych osadników plemienia aryjskiego w Europie, przybyłych tu z Azji o wiele wcześniej przed narodami germańskimi. Przywędrowali oni do tej części świata prawdopodobnie z plemionami celtyckimi. Badając bezstronnie dzieje różnych ludów, dostrzegamy, iż każdy z nich odegrał w przeszłości, lub odgrywa obecnie, pewną właściwą mu rolę, spełnił lub spełnia, stosowne do swego ustroju, posłannictwo w ogólnym życiu ludzkości, a działalność jego wykazuje mniej lub bardziej dodatni, albo ujemny wpływ na pomyślny rozwój innych narodów, podając nam zasadę do orzeczenia o jego wartości. Przyjrzyjmy się zatem – pod tym względem – także i narodom słowiańskim, a między nimi również i narodowi polskiemu. Zachęcamy do lektury tej naprawdę wartościowej publikacji, która powinna znaleźć się w zbiorach każdego, kto się zajmuje dziejami Europy w ogólności, Słowiańszczyzny w szczególności.