Górskie wędrówki Tatry Wysokie - Granaty Świnica Kasprowy Wierch

Wojciech Biedroń

Lubię wracać w nasze Małe Alpy i choć nie są bardzo rozległe powierzchniowo i nie mają czterotysięczników jak Alpy np. w Szwajcarii to są piękne i są co najważniejsze nasze. Każdy znajdzie tutaj dla siebie coś ciekawego. Ja tym razem za namową mojej znajomej wyruszyłem wraz z nią na wymagające szlaki, a przygodę w Żlebie Kulczyńskiego będę pamiętał na zawsze. Winą należałoby obwinić przyrodę, ale po pierwsze w Tatrach lato zaczyna się trochę później niż na nizinach a po drugie to my się mamy dostosować do panujących warunków a nie odwrotnie. I choć w czerwcu nie ma w Tatrach już tyle śniegu co jeszcze w kwietniu, czy w maju to należy się mieć na baczności szczególnie z tego powodu, że w miejsce opadów śniegu pada teraz deszcz i szlaki mogą się stać bardzo śliskie a przez to niebezpieczne. Za to dzięki tej mieszaninie czekają nas niesamowite widoki: szarych skał przykrytych gdzieniegdzie poduszkami śniegu, budząca się do życie przyroda o kolorze soczystej zieleni i jeśli mamy szczęście i jest akurat słonecznie to do tego wszystkiego należy dodać granat nieba i ciemnoniebieskie tafle jezior, których po polskiej stronie mamy więcej niż nasi sąsiedzi Słowacy u siebie. Tym razem opisuję kilkudniowy trekking, gdzie za bazę wypadową wybraliśmy schronisko Murowaniec.

Walentynki na czacie. Opowiadanie erotyczne

Liv Water

Luna jest miłośniczką walentynek i postanowiła, że nic nie stanie jej na przeszkodzie, by uczcić to święto. Nawet fakt, że jest singielką. Postanawia spełnić swoją małą fantazję i włączyć czat erotyczny. I choć zamierza tylko wymienić parę pikantnych wiadomości z innymi użytkownikami, nieoczekiwanie rozmowa z nieznajomym przekształca się w propozycję spotkania na żywo…   „To, że nie ma pojęcia, kto siedzi po drugiej stronie, dodawało rozmowie rumieńców. Sięgnęła po kieliszek wina, wypiła łyk i wpisała w nowym oknie dwa słowa.”   Opowiadanie erotyczne Liv Water to kusząca, niezwykle zmysłowa historia, która pobudzi Twoją wyobraźnię. Dołącz do Luny, rozpocznij wirtualną grę i poznaj mężczyznę z czatu.

Jem zdrowo i smacznie

Piotr Janczarek

Książka kucharska dla osób chorych onkologicznie i ich rodzin.   Jednym z największych problemów osób chorych na nowotwory są kłopoty z apetytem. Najczęściej chory nie dojada, znacząco zmniejszając swoje szanse na leczenie. Chory po prostu musi jeść. Z drugiej strony przyjęło się, że chorzy, zamiast smacznego posiłku, dostają jakieś „zdrowe” papki, których widok odbiera apetyt. Nie musi tak być. Chorzy mogą jadać smacznie, to samo co reszta domowników. Trzeba tylko odpowiednio dobrać posiłki. Tę książkę stworzyliśmy we współpracy z lekarzami i specjalistami żywienia. Dostosowaliśmy przepisy z różnych kuchni świata, tak aby były odpowiednie dla osób chorych i smakowały całej rodzinie. Sięgnęliśmy do kuchni polskiej, ukraińskiej, rosyjskiej, tureckiej, francuskiej, wloskiej i innych. Jest to po prostu zdrowa dieta dla wszystkich. Potrawy sami ugotowaliśmy i weszły one do naszego menu.   Książka zawiera też poradnik żywieniowy dla chorych i ich rodzin. Objętość: 27 stron.     FRAGMENTY   dr hab. Stanisław Kłęk, chirurg onkologiczny, prezes Polspen, specjalizujący się w żywieniu chorych: (…) Obowiązuje zasada: organizm musi otrzymaćodpowiednią dla konkretnego chorego ilość kalorii i białka o odpowiedniej jakości. Często w trakcie chemioterapii pacjent nie  może jeść, ponieważ cierpi na nudności, wymioty, zapalenie śluzówek. Nie może jednak być tak, że chory nic nie je. Pogarsza to jego wynik leczenia. Wtedy organizm zaczyna „zjadać” własne białko, żeby mózg czy serce mogły pozyskać glukozę. Organy te bez niej bowiem nie pracują właściwie. Najpierw znikają mięśnie, a dopiero dużo później tkanka tłuszczowa. Trzeba zrobić wszystko, żeby do tego nie dopuścić, gdyż przy dużej utracie tkanki mięśniowej człowiek umiera.   Dorota Minta, psycholog kliniczny, psychoterapeutka, zajmuje się psychologią odżywiania: (…) Chory również powinien brać udział w przygotowaniu posiłków, ustalaniu menu. Nie ma też powodu, aby pacjent chory na raka nie mógł pójść do restauracji. W menu zawsze można wybrać coś, co będzie smaczne i wartościowe (…).   Rozdziały: Najważniejsze, nie dopuścić do niedożywienia. Ważne jest nie tylko co jemy, ale też jak jemy i z kim. Zalecenia dietetyczne. Problem z żywieniem w trakcie chemioterapii. Przykładowe menu na 2 dni. Książka kucharska.

koniec widzenia

Marta Półtorak

Dzieło Jeana Honoré Fragonarda „Źródło miłości” to czarowna scena, gdzie Amory proponują kobiecie i mężczyźnie łyk cudownej wody, która ma sprawić, że staną się kochankami. Obraz jest wypełniony drżącą namiętnością, zmysłowością, wirującym szczęściem. Artysta po raz kolejny pokazuje łatwość malowania, wyrafinowania, ekspresji, pod-kreśleniem koloru i światła oraz płynną zdolność kompozycyjną. Malowidło ma paletę barw nawiązującą do nocnej tajemnicy. Podobnie jak inne alegorie Fragonarda jest eteryczne, bardzo odległe od XVIII wiecznego libertyńskiego rokoka. Obraz zdobiący kolekcję The J. Paul Getty Museum w Los Angeles jest piękny i cenny, ale jakże naiwny w swym przesłaniu. W tej prostej metaforze miłości, Kupidyn wyrzuca swoje strzały, by porazić obezwładniającym uczuciem. Co stało się dalej z tą parą? Może żyli długo i szczęśliwie, może tylko długo? Może każde z nich poszło w swoją stronę? Może jedno umierało z miłości, a drugie zapomniało o tym epizodzie? Może jedno pomiatało drugim, igrając z jego uczuciami? Może ktoś kogoś znienawidził? A może jedno nie miało prawa nic oczekiwać od drugiego, ale czuło się cholernie poniżane? Może wszyscy udawali, że nie wypada? Scenariuszy jest wiele, bo miłość niejedno ma imię i na różne sposoby może być przeżywana. Czasem sprawia, iż stajemy się niewolnikami swoich uczuć, bo kieruje nami ambicja, chęć zemsty, udowodnienia swojej racji. Ciemna aura obrazu, zwierająca się między brązem a palisandrem przywodzi na myśl miejsce odosobnienia. Więzienie miłości, w którym jasne postacie to tylko elementy widzenia, krótkie chwilę rozrywkowe w cieniu celi. Często tak funkcjonujemy, że mamy >widzenia<, omamiamy się drugą osobą. Tworzymy skrojone na naszą miarę archetypy, a potem wszystko znika jak haluny, widziadła, urojenia. Popełniamy błędy, miotamy się, rozpaczamy, bo nie potrafimy inaczej. Kieruje nami zwierzęca żądza, bezmyślna nadzieja. Miłość gubi się w brutalnym świecie egoistów, uwodzicieli, narcystycznych osobowości. Daje nam tylko upokorzenia, klęskę i natrętne myśli. A ci, przez których to się dzieje, nie mogą się o tym dowiedzieć. Nie wolno nam nic po sobie zdradzić — mamy cierpieć samotnie lub być uznanym za pomylonych. Te wszystkie historie, które co rusz słyszę, bardzo mnie smucą. Pytam: Dlaczego robimy to sobie i innym? Może dlatego, że biegamy za cieniami, stawiamy ponad, a potem i tak wszystko powraca do punktu wyjścia. Jedni się z tym godzą, inni walczą. Wszyscy skrycie nienawidzą. Czy mamy jeszcze czas, żeby to naprawić? Nic innego nas nie czeka, bo prócz lirycznych toposów, za którymi i tak chichocze śmierć — najbardziej demokratyczna istota. Dlatego dedykując ten tomik Wszystkim złamanym sercem, umysłem i życiem powtarzam za moim ulubionym Koheletem: „Postanowiłem w sercu swoim krzepić ciało moje winem — choć rozum miał zostać moim mądrym przewodnikiem — i oddać się głupocie, aż zobaczę, co dla ludzi jest szczęściem” (Koh2,3). Każdy z nas jest głupcem, wędrowcem, kuglarzem, pijakiem. Bawimy się ze sobą w kotka i myszkę. Nawet już nie chodzi o to, że tej myszki nie dogonimy. Tylko dlaczego ona ucieka? Dlaczego prowokuje do tego, żeby chcieć ją już tylko zagryźć? Koniec widzenia!   Marta Półtorak

Po co ci logo? Ciąg dalszy

Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Ciąg dalszy, czyli druga część mojego poradnika, nie poradnika, przeczytaj i sam zdecyduj. Książka powstała z moich tekstów pisanych przez ostatnie pięć lat, w większości na blogu alw.pl. Co prawda niektóre straciły aktualność, ale to, co przy tej okazji pisałem można spokojnie odnieść do wielu aktualnych sytuacji. Część tekstów uzupełniłem o informacje jak sprawy mają się po upływie czasu. Nie ma tu złotych recept, jest jednak wiele wskazówek do przemyślenia: jak pewnych rzeczy nie robić, czemu warto czytać regulaminy konkursów, czy na co warto zwracać uwagę oddając i przyjmując projekt. Sądzę, że moje spisane spostrzeżenia przydadzą się tak zamawiającym projekty, jak i samym projektantom. Życzę owocnej lektury. Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Syn wiosny

Mad Bartnicka

Sasza potrafi skomplikować sobie wszystko. Tym razem jedno nieopatrznie zadane pytanie powoduje głęboki wewnętrzny konflikt, a ten z kolei prowokuje konflikty zewnętrzne. Sprawdzona strategia Saszy? Ucieczka. Jednak to, przed czym ucieka, i tak go dogania. Wywiązanie się z danego słowa, brak wybaczenia, niechęć do narzucanych norm, do nadawanych etykiet — te kwestie powracają i się kumulują, prowadząc do późnej refleksji i desperackiej próby poukładania wszystkiego jeszcze raz od nowa. Napisana lekkim językiem książka obyczajowa z wątkiem LGBT wciąga czytelnika od pierwszych stron. Perypetie bohatera raz śmieszą, raz wprowadzają w stan refleksji, gdy Sasza sięga do wspomnień i analizuje swoje życie. Pierwszoosobowa narracja pozwala dogłębnie zintegrować się z bohaterem i poznać jego punkt widzenia. To specyficzny antybohater, który potrafi wzbudzić sympatię i na długo zapaść w pamięć.  

Melinda in the Forest

Karolina Jekiełek

Melinda in the Forest jest książką na poziomie podstawowym zaadresowaną dla dzieci i dorosłych uczących się języka angielskiego jako obcego. Książeczka opowiada historię Melindy, która pewnego dnia wybiera się ze swoją babcią do lasu. Ta uczy ją o zwierzętach i roślinach. Czego się dowie? Jaki będzie jest stosunek do natury? Przeczytaj koniecznie!     ‘Squirrels like the forest. They live in a forest, but you live in a house. You can’t live in the forest, but I have an idea. We can live in a forest for a short time,’ Granny says. ‘What?’ Melinda asks. ‘Yes, I have a tent. We can go on Friday, we can go with your friend and we sleep in the forest, what do you think?’ ‘Wow!’ says Melinda, ‘That’s great!’     Melinda in the Forest is a short story about a girl and her Granny who go to the forest and learn about the animals. Granny teaches Melinda to respect the animals and to be good for plants too. The story is written in simple English so as to make the story easy for children and foreigners who learn English.

Posłaniec

Konrad Kaldyński

Konflikt na oddalonej od Ziemi o 10 lat świetlnych Limei przybrał na sile. Wojska Sojuszu Ziemskiego utraciły inicjatywę, a lokalna rebelia jest o krok od przypieczętowania swojej niepodległości. A to dopiero początek problemów, bo ktoś właśnie spartolił misję polegającą na zakończeniu wojny jednym strzałem i dzięki temu, wróg przemycił na Ziemię skrzynię z nieznaną zawartością, która może zagrozić całej planecie. By ją odnaleźć i zneutralizować zagrożenie, wywiad wojskowy wysyła w pościg człowieka od zadań specjalnych, Harrisona Minera - owianego nieciekawą reputacją kapitana wojsk Sojuszu Ziemskiego, który rzeczy niemożliwe do wykonania traktuje jak wyzwania. Sprawca całego zamieszania ukrywa się w Seacouver, nieoficjalnej stolicy Ziemi, w której za darmo były jednie przemoc, korupcja i but korporacji trzymających wszystko w garści. Dla Harrisona Minera nie miało znaczenia to co ma zrobić, gdzie i z kim przyjdzie mu walczyć. Najważniejsze było to, by wykonać misję. Magazynki były pełne, broń odbezpieczona, a namiary celu zdobyte. Każdy kto wejdzie mu w drogę skończy w grobie.

Pod złą gwiazdą

Małgorzata Rosowska

Urodzić się pod złą gwiazdą... Czy coś takiego w ogóle istnieje? Czy takie stwierdzenie można traktować serio? Pewnie nie. Ale czasem życie tak się poplącze, że każda gwiazda wydaje się złą i akurat w tym coś jest. Niektórzy już tak mają, że nawet jeśli w ich życiu na moment zaświeci słońce, to i tak za chwilę straszliwa burza uderzy ze zdwojoną siłą. Wtedy wydaje się, że gorzej już być nie może. A jednak... Czytelnik nie znajdzie w tej książce optymistycznych treści. Jeśli nawet, to i tak za chwilę zamienią się w tragedię. To typowy kryminał pełen niesamowitych, wręcz nieprawdopodobnych sytuacji, gdzie losy bohaterów plączą się, gmatwają. Akcja rozgrywa się między Gdańskiem a Bukowcem - wyludnioną wsią w Bieszczadach. Owa wieś jest niemym świadkiem wszystkich okropności, które od początku do końca są fikcją literacką.

Opowieści dawnej Japonii

Algernon Bertram Mitford

Prezentujemy brawurowe tlumaczenie Adama Marcinkowskiego z języka angielskiego kultuwych już opowieści dawnej Japonii, które w znacznym stopniu ukształtowały japońską kulturę i sposób postrzegania świata. Mity, przypowieści, historie, które stały się kanwą wielu filmów, dzieł sztuki i książek. Warto zatem sięgnąć do źródeł - pierwszego tłumaczenia z języka japońskiego na język angielski Algernona Bertrama Mitforda z drugiej połowy XIX wieku.   Wydało mi się, że nie można przedsięwziąć lepszych środków w celu udokumentowania niezwykłej i szybko zanikającej cywilizacji, niż przetłumaczenie kilku najbardziej interesujących narodowych legend i historii, wraz z innymi przykładami literatury odnoszącej się do tego samego tematu. W ten sposób Japończycy mogą sami opowiedzieć swoją historię, a tłumacz tylko dołącza tu i ówdzie kilka słów wprowadzenia bądź notatki do rozdziału, gdzie objaśnienie lub rozszerzenie może się wydawać konieczne. (...) Pan i człowiek z jego świty, żołnierz i duchowny, pokorny rzemieślnik i wzgardzony eta, czyli parias, każdy kolejno stanie się pierwszoplanową postacią w moim zbiorze opowieści. I to ustami tych postaci mam nadzieję przedstawić możliwie kompletny obraz japońskiego społeczeństwa.” Ze wstępu do opowieści o Czterdziestu Siedmiu Roninach.  

Jak wstawać rano i rozwinąć świadomość?

Radosław Pietrewicz

Każdego dnia wstawałem rano i zaczynałem aktywie dzień jak wielcy ludzie sukcesu. Czytając wiele książek tego pokroju, nikt konkretnie nie precyzował tematu poranka. "Wstawaj o 5 rano i spisuj swoje cele!" - pisali. Mi się udało, bo byłem konsekwentny, lecz porażająca część innych ludzi nigdy nie potrafiła wprowadzić tego nawyku w życie na dłużej niż kilka dni. Poranki kryją w sobie ogromną moc. Obfite pokłady kreatywności, produktywności i niesamowitego samopoczucia. Wszystko to razem pozwala iść przez życie z uśmiechem na ustach i na naturalnym haju dopaminowym. Dzięki temu projektowi możesz poradzić sobie z tym nawykiem. Wisienką na torcie jest subtelnie przekazany aspekt dotyczący rozwoju osobistego. Poznasz tutaj techniki, wskazówki i porady w jaki sposób wykorzystać swój poranek. Zapraszam cię do lektury szybkiego, konkretnego, prostego i przejrzystego poradnika o tym jak pokochać swoje poranki. Całość udekorowana jest czytelnymi grafikami, cytatami i ciekawostkami. Jestem przekonany, że każda nieudana próba to lekcja zaś niepodjęcie działania to porażka. Piszę i tworzę muzykę z pasji. W życiu kieruje się sercem w połączeniu z podświadomością, co pozwala mi na dopasowanie swojego zachowania oraz uczuć do odpowiedniej sytuacji. Podczas pisania towarzyszy mi uczucie zgodności z tym co robię. Możliwość pomagania ludziom, stale popycha mnie w kierunku kreacji. Świadomość, że moje słowa mogą komuś pomóc lub zmienić czyjeś życie to najcenniejsza wartość, której poszukuję w byciu człowiekiem. Nazywam się Radosław Pietrewicz i zapraszam cię do mojego świata.

Angielskie słówka w łamigłówkach

Katarzyna Michalec

W książce znajdziemy 50 zakreślanek dla dzieci. W każdej z nich znajdują się cztery słowa w języku polskim oraz ich odpowiedniki w języku angielskim. Zabawa polega na odszukaniu ich w tabeli i pokolorowaniu lub zakreśleniu. Nie są to wyszukane wyrazy, zatem dzieci w wieku wczesnoszkolnym nie powinny mieć z nimi problemów. A słówka, których nie znamy lub nie jesteśmy ich pewni, znajdziemy w odpowiedziach na końcu książki. To doskonały sposób na utrwalanie języka, ale nie tylko. Szukając wyrazów wśród rozsypanych liter, dziecko ćwiczy spostrzegawczość, koncentrację, a także cierpliwość.

Oczęta

Karolina Kasprzak-Dietrich

Wiersze z tomiku Oczęta dedykowane są głównie młodzieży w wieku od piętnastu do dwudziestu lat. Poruszają problemy związane z przemocą psychiczną w szkole, nieszczęśliwą miłością, fascynacją nauczycielem, a także naiwnością młodych ludzi oraz ich zagubieniem, zanim wkroczą w dorosłość.

Kolorowanka kodowanka

Katarzyna Michalec

Kolorowanka kodowanka, to zabawa dla dzieci z elementami kodowania. Zadaniem najmłodszych jest pokolorowanie białych pól, które utworzą rysunek. Każdemu polu przypisany jest kolor w postaci małej kropki. Na końcu na mniejszych planszach, zapisujemy za pomocą kodu to, co powstało na rysunku. To nie tylko świetna zabawa, ale także doskonały trening na dokładność i spostrzegawczość.

Oczko 4 Opowieści Moniki

Karolina Kasprzak-Dietrich

Oczko 4 autorstwa Karoliny Kasprzak-Dietrich, tak samo jak poprzednie trzy części, uczy, bawi i rozwija wyobraźnię młodszych odbiorców. Jest to opowieść Moniki, która dzieli się swoimi wrażeniami i przygodami, jakie spotykają ją na co dzień w Niebolandzie – wsi, w której mieszka. Zawarte są tu też krótkie opowiadania snute przez babcię dziewczynki: Borys w świecie dorosłości, Monika i jajko z niespodzianką oraz ciekawą historię niedźwiedzi, których wszyscy się bali. Znajdziemy tu także kilka wierszy –  część z nich autorka umieściła już w Oczku 1 i Oczku 3. Warto zapoznać się z treścią wszystkich czterech części Oczek, gdyż – jak twierdzi autorka – jest tam wszystko, co chciała przekazać młodym czytelnikom.

Zagadki tematyczne dla dzieci

Katarzyna Michalec

120 zagadek tematycznych dla dzieci. Napisane są w formie rymowanki. Pod każdą rymowanką znajdują się kratki, w których należy wpisać odpowiedź. Na końcu książki znajdują się wszystkie odpowiedzi.

Wykreślanki z tabliczką mnożenia

Katarzyna Michalec

Książka to doskonały sposób na sprawdzenie znajomości tabliczki mnożenia. Polecana szczególnie tym, którzy nie lubią zwykłych działań. Tutaj zadanie polega na odszukaniu w tabeli wyniku i pokolorowaniu go lub zakreśleniu. Przy okazji dziecko ćwiczy spostrzegawczość i koncentrację uwagi.

Czatowy romans

Barbara Woda

"Czatowy romans" jest połączeniem trzech gatunków literackich. To przede wszystkim historia obyczajowa, ale też thriller,  gdzie wątek miłosny rwie się i odbudowuje przez niesamowite wydarzenia  i często skrajne emocje. W powieści wielką rolę gra też poezja użyta jako podbudowa i ilustracja splotów i zwrotów akcji, a też jako emocjonalna rozmowa kobiety i mężczyzny. W wierszach trafiają się erotyki. Jednak - jak się okazuje i w życiu, i w powieści, poetycki dialog  kobiety i mężczyzny wcale nie jest prosty.

Julius discovers thoughts

Anna Kotov

Julius is a small boy, who after experiencing unpleasant situation, discovers thoughts. The book shows children the concept of thoughts and how they influence their mood and their actions. The audiobook includes relaxing music and guided meditation.

Danton - Robespierre Rozważania o rewolucji francuskiej 1789-1795

Piotr Kotlarz

Rewolucja francuska z 1789 roku doczekała się miana Wielkiej. Od początku wzbudzała kontrowersje, wokół niej i jej bohaterów toczyło się  wiele dyskusji, a nawet sporów. Oliwy do ognia dolał marksizm, który w rewolucjach dostrzegł źródło postępu. Pomijano lub umniejszano jej negatywne aspekty, a szukano przyczyn klęski oraz próbowano znaleźć w niej „metodologię” przyszłej rewolucji, która zakończy się zwycięstwem „ludu”. Książka „Danton i Robespierre…” ukazuje tę francuską rewolucję z odmiennej perspektywy. Autor dostrzega jej nieuchronność, wynikała bowiem z bankructwa – nawet w sensie dosłownym – poprzedniego systemu, ale ukazuje, że nie mogła przynieść pozytywnych zmian. Przez pryzmat jej głównych bohaterów, zwłaszcza Dantona i Robespierre’a zauważamy, że zarówno oni, jak i rewolucja wkraczali na drogę zbrodni. Stopniowa militaryzacja mas musiała w konsekwencji prowadzić do dyktatury, a później przywrócenia monarchii. Idee wolności, równości, propozycje zniesienia kary śmierci, próby odrzucenia wojen… Prawa Człowieka... Wszystkie te wartości zostały w trakcie tej rewolucji odrzucone. Czy w imię wyższych wartości, czy egoistycznych ludzkich ambicji…?

Taki piękny most

Agnieszka Bednarska

Nie brookliński most/Lecz na drugą stronę/Głową przebić się/Przez obłędu los/To jest dopiero coś - tak pisał Stachura. W powieści Agnieszki Bednarskiej jest mowa o innym moście - Golden Gate w San Francisco. Pięknym, lecz przyciągającym samobójców; pięknym tak, że barierki ochronne są śmiesznie niskie, by nie psuły widoku. Jest też rozpacz i nadzieja, potężna, niezwykła, tajemnicza więź łącząca obce sobie na pozór kobiety oraz wymierzona w niecodzienny sposób sprawiedliwość - a całość tworzy bardzo spójną, realistyczną i przejmującą opowieść. Doskonałe domknięcie trylogii na którą składają się także "Piętno Katriny" i "Zabierz dzieci, wyjedź z miasta".

Bieganie - Białystok półmaraton w stolicy Podlasia

Wojciech Biedroń

Stolica Podlasia od jakiegoś czasu gromadzi coraz więcej biegaczy, którzy chcą się zmierzyć na dystansie „dwudziestki jedynki”. 7. PKO Białystok Półmaraton wystartował spod pałacu Branickich i wzięło w nim udział ponad 3000 biegaczy. Dlatego podczas kolejnej edycji warto przyjechać do Białegostoku i przebiec ulicami tego ładnego miasta. Biegowi w Białymstoku – jego siódmej edycji patronowała Diana- rzymska bogini łowów, której atrybutem jest łuk. Jej wizerunek znalazł się na medalu, ale rzeźba, która została przeniesiona na trofeum każdego maratończyka, który dotarł szczęśliwie do mety, znajduje się też na dziedzińcu Pałacu Branickich. Bieganie - Białystok jest opracowaniem, w którym znalazło się miejsce nie tylko na dobre wspomnienia dotyczące biegu, który odbył się w 2019 roku oraz porady dla długodystansowaców. Kontynuuję tutaj opis kwesti związanych ze zmorą naszego kraju a więc smogiem, który towarzyszy nam i zabija już czwarty rok. Pojawiła się również okazja, aby na łamach niniejszej książki wspomnieć o pandemii koronawirusa i związanych z nim błędnych i często tragicznych decyzjach, głównie politycznych, w wyniku, których nie tylko my biegacze ucierpieliśmy, gdyż nie można było trenować (infrastruktura sportowa bezsadanie została zamknięta, zawody odwołane lub przeniesione), ale umarło nas - Polaków w tym okresie, więcej niż zazwyczaj o ponad 100 000 ludzi.

Uzupełniamy i wymawiamy głoski P, B, T, D. Węże logopedyczne

Katarzyna Michalec

Książka zawiera zbiór zadań, przeznaczonych do utrwalania głosek P, B, T, D. Ćwiczenia polegają na uzupełnianiu głosek na tzw. wężu logopedycznym, a następnie wypowiadaniu na głos powstałych wyrazów. Zabawna forma ćwiczeń pozwoli dzieciom nie tylko doskonalić wymowę, ale także wzbogaci słownictwo i umili czas spędzony na nauce.

Początki państwowości

Piotr Kotlarz

Przez prawie dwadzieścia lat nauczałem historii w szkołach, głównie liceach. Przez cały ten okres śledziłem rozwój tej nauki, poznawałem nowe, dotyczące kolejnych zagadnień, prace. Dopiero jednak pisząc tę książkę dostrzegłem jak wielką potęgą jest Internet. To dzięki niemu zyskujemy znacznie szybszy niż wcześniej dostęp do najnowszych badań, to na jego forach miliony ludzi dokonuje analizy poprzednich badań, pojawiają się nowe hipotezy. Dziś napisanie dziejów świata możliwe jest właściwie tylko przez wieloosobowe zespoły, specjalistów od różnych epok i regionów. Taką świadomość miał zresztą już w latach dwudziestych XX wieku Herbert George Wells, który i swoje "Dzieje…" chciał pisać wspólnie z ówczesnymi historykami brytyjskich uczelni i dopiero nie mogąc nakłonić ich do współpracy sam napisał to dzieło. Praca ta zajęła mu niewiele ponad rok. Cóż, wiedza historyczna wówczas była znacznie mniejsza, m.in. i z tego powodu dzieło Wellsa, jest niestety bardzo powierzchowne. Mógłbym jak Wells, choć bardziej skutecznie, podjąć się próby realizacji tego projektu tworząc szerszy zespół, odrzuciłem jednak ten pomysł. Mówiąc szczerze, po prostu nie stać mnie na taką inicjatywę, a od czasów Wellsa podobne zadanie podjęły już różne ośrodki badawcze i tworzenie kolejnej tego typu pracy mijałoby się z celem[1]. Uznałem, bowiem, że tylko całościowe spojrzenie na dzieje przez jedną osobę umożliwia znalezienie w nich pewnych trendów. W poniższej książce omawiam zaledwie początki naszej historii. Tę, my historycy ograniczamy do czasów od powstania pisma. To dość sztuczna cezura, z czasem rozwoju historii – jako nauki – wciąż zresztą przesuwana, gdyż ślady pisma, jego początków, odnajdywane są dla okresów nawet o kilka tysiącleci wcześniejszych. Warto tu jednak o niej przypomnieć, tym bardziej, że to pismo stało się tym czynnikiem, który znacząco przyczynił się do zachowania naszej pamięci, a co za tym idzie do rozwoju cywilizacji. Prezentowana książka jest dopiero drugą z zamierzonego przeze mnie projektu napisania dziejów świata. Obejmuje prawie dwa tysiąclecia, od początku III tysiąclecia p.n.e. do końca II tysiąclecia p.n.e., jeszcze w tym półroczu wydam trzecią z tego cyklu obejmującą okres nieco krótszy, bo tylko około ośmiu wieków pierwszego tysiąclecia p.n.e. poświeconą początkom idei imperializmu. Kryterium jakim kierowałem się wybierając takie cezury są formy organizacyjne przyjmowane przez społeczeństwa w tych latach. Poniższy poświęciłem początkom państwowości. Zamierzałem w prezentowanych tomach (również w pierwszym tomie z tego cyklu w ”Narodzinach cywilizacji”) ukazać rozwój cywilizacji, w tym również idei, a za jedne z ważniejszych wśród nich uważam formy organizacji państw, ale też idee wolności, równości i własności. Nie wiem, czy mi się to udało? Zresztą dopiero kończę trzy pierwsze tomy. Wyrażam w nich wiele nowych hipotez, próbuję znaleźć w omawianych dziejach jakiś kierunek, zbudować jakąś historiozofię. Efekt moich przemyśleń będą mogli Państwo ocenić sami po lekturze tych książek. Cztery następne są jeszcze na etapie bardzo wstępnym (książkę pt. „Stracony czas imperiów” wydam pod koniec drugiego półrocza tego roku), ale już dziś mogę stwierdzić, że pewne założenia historiozoficzne, które wyraziłem już w „Narodzinach cywilizacji”, okazały się zasadne. Praktycznie do dziś nie dokonałem w nich istotnych zmian. Dziś, po kilku latach pracy nad tą książką, po wielu chwilach zwątpień i myśli, by zaprzestać, wiem, że porwałem się na rzecz szaloną. Podjąć próbę opisania dziejów świata w XXI wieku, gdy tak wiele już wiemy, a z drugiej strony, gdy wciąż tak wiele jest jeszcze hipotez, że trudno nie zagubić się w gąszczu informacji – tak, to jest szaleństwo. Cóż z tego, że uczyłem historii przez dwadzieścia lat, że naczytałem się tylu książek. Zresztą, napisać w końcu jakoś można. Jak jednak, napisać tak by ktoś, kto sięgnie po tę pracę chciał odwrócić kolejną kartkę, jak opisać dzieje tak, by zrozumieć je samemu? Pisząc wciąż uczyłem się na nowo. Dziś – dzięki pracy tysięcy ludzi, z których wspominam tylko niewielu – zapewne wiem znacznie więcej. To inni zbierali informacje, interpretowali je przede mną[2], moim wkładem jest tylko ich uporządkowanie, próba znalezienia w historii pewnych wspólnych kierunków, trendów. Wiele z przyjętych wcześniej interpretacji różnych historycznych wydarzeń odrzucam, ale gdyby ich nie było, czy i ja nie popełniłbym podobnych błędów. Nie mogę wykluczyć również i tego, iż to oni mieli rację, że to ja dziś się mylę? Ziemia i nasze ciała wciąż jeszcze skrywają wiele tajemnic.