Życie Hieronima Savonaroli. Epizod z dziejów Florencji

Piotr Klemens Kantecki

Książka opowiada o życiu jednego z najbardziej znanych przeciwników zła i brudu w Kościele Zachodnim. Jeśli Savonarola nie był heretykiem, ani schizmatykiem, to kim był właściwie? Można go chyba nazwać reformatorem, co poróżniło go z papiestwem do tego stopnia, iż musiał stracić życie... Hieronim (Girolamo) Savonarola urodził się 21 września 1452 roku. Wychowaniem chłopaka, najmłodszego spośród rodzeństwa, zajął się dziadek lekarz nadworny książąt D'Este z Ferrary. Mniemał, iż jeśli zapewni wnukowi gruntowne wykształcenie i towarzyską ogładę, uczyni go tym samym szczęśliwym. Tu wszakże się pomylił. Hieronim bowiem nie był w niczym podobny do swoich rówieśników. Skryty, zamknięty w sobie, nadzwyczaj nieśmiały, pogardzający światem poeta... Gdyby go było stać na więcej odwagi, pewnie zaakceptowałby ów świat, w którym żyć mu wypadło takim, jakim był. Ale skoro go nie było stać, pozostawało jedno schronienie się w czymś wyimaginowanym, własnym i bezpiecznym.

Krwawe znamię

Józef Ignacy Kraszewski

Akcja powieści toczy się w XVIII w., w Lubelskiem. Mielsztyniec to gniazdo rodowe w dawnych czasach nader wpływowego rodu Spytków Leliwitów. Senior rodu, hrabia Spytko, wraz ze swą małżonką Elizą mieszka w owym majątku. Mieszkają sami (nie licząc służby oczywiście), albowiem ich syn Eugeniusz wyjechał za granicę na studia. Z Melsztyńcem związane są przerażające legendy i opowieści, głoszące jakoby ów starożytny ród był obciążony pokoleniowym przekleństwem, a na domiar w dworze pojawiają się duchy i upiory, między innymi babka hrabiego, która tak jak i inne widma zmarłych kobiet, ma krwawą szramę na szyi. Jaki jest powód owych nieprawdopodobnie przerażających zdarzeń? Czemu tak się dzieje. Jaka jest tajemnica i rodu i pałacu? Próby ich rozwikłania podjął się dziedzic sąsiedniego majątku, pan Nikodem Repeszko. Pod rozmaitymi pozorami próbował się on zbliżyć do rodziny Spytków, aby poznać ich sekrety. Lecz nie było to proste bowiem Spytkowie unikali kontaktu z innymi. Czy mu się udało? Jaka była ta straszliwa tajemnica? Tego czytelnik dowie się po lekturze całej książki. I ręczymy, że się nie zawiedzie...

Fileb. Dialog o rozkoszy

Platon

Dialog Platona, napisany około roku 350 przed Chrystusem. Zaliczany do dialogów późnych. Rozmówcy spierają się o to, czy najwyższe Dobro polega na przyjemności, czy na mądrości. Zamiarem Platona było wykazać, że zarówno przyjemność sama w sobie, jak i wiedza sama w sobie nie może być dobra, a zatem dobre życie musi być mieszaniną przyjemności i wiedzy (poznania). A więc pojawiają się pytania, który element ma dominować, i który ma stanowić ograniczenie dla drugiego. Sokrates twierdzi, że to wiedza ma być granicą dla przyjemności (tzn, dozwolone są te przyjemności, które sprzyjają pełnemu rozwojowi umysłowemu). Dialog zawiera psychologiczne i etyczne analizy przyjemności i mądrości oraz klasyfikacje pierwszych zasad i przyczyn, przyjemności i rodzajów wiedzy. (za Wikipedią). Tłumaczył Bronisław Kąsinowski.

Awesta

Nieznany

Awesta (Avesta), natchniona księga zaratusztrianizmu, została zredagowana w bardzo starożytnym języku zwanym awestyjskim, a zawiera przekazy przez niektórych datowane na niezwykle zamierzchłą przeszłość, bo aż na II tysiąclecie przed naszą erą. Tekst Awesty prawdopodobnie został ostatecznie zredagowany w VI wieku p.n.e., ale gdy Aleksander Wielki podbił imperium perskie, nakazał tę świętą księgę zniszczyć. Została ona odtwarzana przez bardzo długi czas, by ostateczną redakcję uzyskać dopiero za panowania szacha Szapura II (309-379) z dynastii Sasanidów. Istniejąca obecnie Awesta składa się z dwudziestu jeden ksiąg (nasków) i dzieli się na kilka części. Oferowana księga zawiera całość świętego tekstu: Wendidad, Sîrôzahy, Yasty, Nyâyisy, Yasna, Visparad, Âfrînagân, Gâhs i pozostałe fragmenty.

Goworek herbu Rawicz, wojewoda sandomierski powieść z widoku we śnie

Franciszek Salezy Jezierski

Powieść historyczno-polityczna dotycząca wybitnej postaci polskiego średniowiecza - wojewody sandomierskiego Goworka. Franciszek Salezy Jezierski (1740-1791) ksiądz, powieściopisarz i publicysta polityczny, działacz społeczno-oświatowy okresu Oświecenia. Pochodził z rodziny drobnej szlachty z ziemi łukowskiej. Doktor teologii i filozofii w Akademii Krakowskiej. Należy go uważać za współtwórcę reformy szkolnictwa podjętej przez Komisję Edukacji Narodowej. Był najbliższym współpracownikiem i przyjacielem Hugona Kołłątaja, należał do Kuźnicy Kołlątajowskiej. Odegrał dużą rolę w obradach Sejmu Czteroletniego. Dążył do wzmocnienia władzy państwowej.

Rys historyczny oświecenia Słowian

Aleksander Tyszyński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Mimo iż Słowianie są najliczniejsi pośród ludów, zamieszkujących Europę to ich kulturą i umysłowością wiele się nie zajmowano. Raczej odwrotnie od ponad dwustu lat usiłuje się wyrobić fałszywy obraz Słowian jako podludzi, którzy od reszty ludów w sensie negatywnym drastycznie odstawali, którzy niczego nie wymyślili, nie wytworzyli, a byli wyłącznie konsumentami, a w najlepszym razie lichymi naśladowcami swych mądrzejszych sąsiadów z zachodu i południa. Jest to wszakże fałsz. Autor w swoim dziele klarownie prezentuje, że tak nie było, a jeśli tak, to Słowianie zasługują na szacunek i podziw. Dokonana w książce analiza oświecenia Słowian w rozbiciu na ludy i okresy jasno tego dowodzi.

Tajemniczy dwór. La Grande Breteche

Honore de Balzac

"Honoré de Balzac: Tajemniczy dwór. La Grande Bretche. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Trzymająca w napięciu opowieść genialnego francuskiego autora. Fragment: O jakie sto kroków od Vendôme, nad brzegami rzeki Loir rzekł znajduje się stary, ciemny dom z wysokim dachem, a tak zupełnie samotny, że nie ma w pobliżu ani cuchnącej garbarni, ani lichej oberży, jaką widuje się prawie pod każdym miasteczkiem. Przy domu jest ogród dochodzący do rzeki, w którym dawne szpalery rosną obecnie dziko. Wierzby, kąpiące się korzeniami w rzece, wyrosły szybko niby żywopłot i zasłaniają prawie zupełnie dom. Bujne chwasty stroją wody. Drzewa owocowe, zaniedbane od dziesięciu lat, przestały dawać owoce, a dziczki ich tworzą zarośla. Podobnie wyglądają szpalery. Ścieżki, niegdyś gracowane, zarosły zielskiem; po prawdzie nie ma już ani śladu ścieżek. Z góry, na której sterczą ruiny starego zamku książąt Vendôme, jedynego miejsca, skąd oko może jeszcze zajrzeć w tę posiadłość, widzi się, że w epoce którą trudno jest oznaczyć zakątek ów tworzył mały raik jakiegoś posiadacza zajętego różami, tulipanami, ogrodnika, ale zwłaszcza lubującego się w owocach. Widać też altankę, a raczej jej szczątki, a wśród nich stół, któremu czas nie dał jeszcze rady. Z ruin tego ogrodu, którego już nie ma, odgaduje się leniwe rozkosze prowincji, tak jak zgaduje się życie poczciwego kupca czytając napis na jego grobie. Jakby dla dopełnienia smutnych i cichych myśli, które ogarniają duszę, na jednej ze ścian znajduje się kompas ozdobiony tym zbożnym napisem: Ultima Cogita. Dach na tym domu jest straszliwie pozapadany, żaluzje zawsze spuszczone, balkony pokryte gniazdami jaskółek, drzwi stale zamknięte. Bujna trawa znaczy zielonymi liniami szczeliny w kamiennych schodach, żelazne poręcze pordzewiały. Księżyc, słońce, zima, lato, śnieg wyżłobiły drzewo, spaczyły deski, zżarły malowania. Głuchą ciszę, która tam panuje, mącą jedynie ptaki, koty, kuny, szczury i myszy, mogące tam swobodnie uganiać, bić się, zjadać się wzajem. Niewidzialna ręka wypisała wszędzie to słowo: Tajemnica. une centaine de pas environ de Vendôme, sur les bords du Loir, dit-il, il se trouve une vieille maison brune, surmontée de toits trs élevés, et si compltement isolée quil nexiste lentour ni tannerie puante ni méchante auberge, comme vous en voyez aux abords de presque toutes les petites villes. Devant ce logis est un jardin donnant sur la rivire, et o les buis, autrefois ras qui dessinaient les allées, croissent maintenant leur fantaisie. Quelques saules, nés dans le Loir, ont rapidement poussé comme la haie de clôture, et cachent demi la maison. Les plantes que nous appelons mauvaises décorent de leur belle végétation le talus de la rive. Les arbres fruitiers, négligés depuis dix ans, ne produisent plus de récolte, et leurs rejetons forment des taillis. Les espaliers ressemblent des charmilles. Les sentiers, sablés jadis, sont remplis de pourpier; mais, ai vrai dire, il ny a plus trace de sentier. Du haut de la montagne sur laquelle pendent les ruines du vieux château des ducs de Vendôme, le seul endroit do lil puisse plonger sur cet enclos, on se dit que, dans un temps quil est difficile de déterminer, ce coin de terre fit les délices de quelque gentilhomme occupé de roses, de tulipiers, dhorticulture en un mot, mais surtout gourmand de bons fruits. On aperçoit une tonnelle, ou plutôt les débris dune tonnelle sous laquelle est encore une table que le temps na pas entirement dévorée. A laspect de ce jardin qui nest plus, les joies négatives de la vie paisible dont on jouit en province se devinent, comme on devine lexistence dun bon négociant en lisant lépitaphe de sa tombe. Pour compléter les idées tristes et douces qui saisissent lâme, un des murs offre un cadran solaire orné de cette inscription bourgeoisement chrétienne: ULTIMAM COGITA!"

Infantka. Powieść historyczna (Anna Jagiellonka)

Józef Ignacy Kraszewski

Infantka - Józef Ignacy Kraszewski. Zanurz się w burzliwych czasach Rzeczypospolitej XVI wieku! "Infantka" to wciągająca powieść historyczna, która przenosi czytelnika na królewski dwór, gdzie rozgrywa się pasjonująca gra o władzę. Anna Jagiellonka, siostra Zygmunta Augusta, to silna i ambitna kobieta, która walczy o swoje prawa i godność w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Zmuszona znosić upokorzenia i intrygi, nie poddaje się i dąży do realizacji swoich celów. Po śmierci brata, infantka staje się kluczową postacią w rozgrywkach politycznych. Jej decyzje mają ogromny wpływ na losy kraju, a ona sama musi zmierzyć się z licznymi przeciwnościami losu. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? Żywe postaci: Poznaj barwnych bohaterów, których losy zapadną Ci w pamięć. Intrygi i spiski: Zanurz się w świecie dworskich intryg i politycznych rozgrywek. Historia opowiedziana wciągająco: Autor mistrzowsko łączy fakty historyczne z fikcją literacką, tworząc pełną napięcia opowieść. Silna bohaterka: Anna Jagiellonka to postać, która inspiruje i pokazuje, że nawet w trudnych czasach można walczyć o swoje. "Infantka" to nie tylko powieść historyczna, to także poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni i zdradzie. Książka, która skłania do refleksji nad przemijalnością władzy i kruchością ludzkiego szczęścia. Jeśli interesuje Cię historia Polski i lubisz wciągające powieści, to "Infantka" jest lekturą obowiązkową!

Królowa Gizella

Helena Mniszek

Przystojny młody cesarz i młodziuchna śliczna księżniczka spotkali się w różanym ogrodzie i zakochali się w sobie. Pobrali się i zdawać by się mogło, że tych dwoje zazna we wspólnym życiu tylko szczęścia i radości. Okazało się jednak, że miało być inaczej zaborcza i nieznosząca sprzeciwu matka cesarza, która nie znosiła synowej na skutek intryg odizolowała syna od niej. Cesarz, stroniąc od żony wdawał się w liczne romanse, a ona oddawała się bolesnym rojeniom, tęskniąc za miłością i wspominając czasy swej młodości...

Pięć pestek z pomarańczy. The Five Orange Pips

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. John Openshaw przybywa do Sherlocka Holmesa by wyjaśnić sprawę tajemniczego listu, jaki niedawno otrzymał. Wcześniej takie same listy otrzymali kolejno jego stryj Elias i ojciec Joseph Openshaw, którzy potem zginęli w dziwnych okolicznościach. Treść listu: Połóż papiery na zegarze słonecznym. K.K.K. Do listu dołączone jest pięć wyschniętych pestek pomarańczy. Sherlock Holmes dochodzi do wniosku, że listy przysyła Ku Klux Klan, bowiem z opowiadania klienta wynika, że jego stryj był kiedyś plantatorem na Florydzie, a po otrzymaniu listu spalił zawartość przywiezionej stamtąd mosiężnej kasetki zawierającej widocznie archiwum organizacji. Detektyw przekonuje Openshawa, by pozostawił na zegarze w ogrodzie jedyny ocalały skrawek i powiadomienie, że reszta spłonęła. Następnego dnia John Openshaw zostaje znaleziony martwy w rzece pod mostem.

Więzień na Marsie. Le Prisonnier de la plante Mars

Gustave Le Rouge

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et français. Robert Darvel, młody francuski wynalazca, opowiada swojemu przyjacielowi, że wraz z astronomem o nazwisku Bolenski odbył wyprawę na Syberię, aby spróbować nawiązać komunikację z planetą Mars za pomocą gigantycznych postaci umieszczonych na ziemi. Wieczorem Robert otrzymuje list od tajemniczego pana Ardaveny, który mówi, że zna się na swojej pracy i chce się z nim natychmiast spotkać i złożyć mu ofertę. Robert znika... A gdzie i co było dalej, czytelnik dowie się, po przeczytaniu książki. W polskim przekładzie imiona bohaterów powieści zostały przetłumaczone na nasz język. Dalszy ciąg powieści to Niewidzialni. La Guerre des vampires.

Fletnik z Hamelnu. The Pied Piper of Hamelin

Robert Browning

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Tłumaczył Jan Lemański. Utwór jest opracowaniem dawnej legendy o muzyku, który uwolnił niemieckie miasto Hameln od plagi szczurów. Rzecz działa się w średniowieczu. Jak zaznaczono w tekście, opisywane zdarzenia miały miejsce 22 lipca 1376. Kiedy miasto Hameln zmagało się z plagą szczurów, pojawił się w nim tajemniczy muzyk, który zadeklarował, że uwolni mieszkańców od problemu. Miejscy rajcowie i burmistrz od razu się zgodzili. Nieznajomy grą na flecie wywabił gryzonie z miasta i zaciągnął do rzeki Wezery, w której się potopiły. Gdy władze miasta odmówiły mu obiecanej zapłaty, zagrał raz jeszcze i ze wszystkich domów zwołał dzieci. Kiedy doszedł z nimi na górę, jej zbocze rozstąpiło się i we wnętrzu ziemi znikli wszyscy, z wyjątkiem jednego kulawego chłopca, który nie nadążał za grupą. (za Wikipedią).

Oko za oko. Opowiadania z życia wzięte

Tadeusz Jaroszyński

Zbiór trzynastu opowiadań, z których każde jak mówi podtytuł zostało z życia wzięte. Niektóre z nich są zabawne, niektóre smutne, niektóre nastrajają nostalgicznie i budzą zadumę. Wszystkie jednak opowiadają o zwykły życiu zwykłych ludzi, których spotykają zwykłe zdarzenia, chociaż... autor potrafi w nich także i zaskoczyć niczego nie spodziewającego się czytelnika. Miła lektura zarówno dla starszych, jak i dla młodszych miłośników dobrej literatury.

Czarny karzeł

Walter Scott

Zanurz się w barwnej scenerii szkockich krajobrazów, gdzie historia splata się z legendami, a tajemnica ukrywa się za każdym zakrętem. "Czarny karzeł" Waltera Scotta przeniesie Cię w czasy tuż po Unii Szkocji z Anglią w 1707 roku, do pagórków Liddesdale, które autor doskonale znał, zbierając ludowe ballady dla swojego dzieła "Minstrelsy of the Scottish Border". Głównym bohaterem jest Sir Edward Mauley, nazywany Czarnym Karłem - pustelnikiem, który zdaniem mieszkańców miał niewątpliwe związki z Diabłem. Staje się on głównym uczestnikiem zawiłej opowieści o miłości, zemście, zdradzie, spiskach jakobickich i przymusowym małżeństwie. Postać ta jest wzorowana na Davidzie Ritchie, którego Scott spotkał na jesieni 1797 roku. "Czarny karzeł" przeniesie Cię, miły Czytelniku, w świat pełen emocji, zaskakujących zwrotów akcji i niezapomnianych bohaterów. Jednak nawet mistrzowie literatury mogą czasem poddać się wewnętrznym burzom. Scott przyznaje, że choć początki powieści były obiecujące, zmęczył się powtarzaniem tych samych motywów. Ale jednak, mimo wszystko, pozostawił nam dzieło, które wciąż zachwyca swoją intrygą i swoim urokiem.

Kronika Słowiańska. Chronica Slavorum

Helmold

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Kronika Słowian (łac. Chronica Slavorum) średniowieczne dzieło historyczne autorstwa mnicha Helmolda, który towarzyszył jako kronikarz niemieckim wyprawom chrystianizacyjnym na Połabiu i Pomorzu Zachodnim. Jest kontynuacją dzieła Gesta Hammaburgensis ecclesiae pontificum napisanego przez Adama z Bremy. Kronika jest jednym z najważniejszych źródeł opisujących wierzenia, obyczaje, kulturę, organizację społeczną oraz życie codzienne Słowian połabskich z okresu przed przyjęciem przez nich chrześcijaństwa, źródłem wiedzy dotyczącej stosunków społeczno-politycznych w XII wieku na ziemiach Obodrzytów i Wieletów - dzisiejsza Meklemburgia Niemcy. Kronika pisana była przez Helmolda proboszcza z Bozowa w Wagrii (obecnie Bosau - Niemcy) w okresie od daty śmierci biskupa Gerolda w roku 1163 do narodzin drugiej córki Henryka Lwa - Matyldy w roku 1172. Dzieło opisuje czas od panowania Karola Wielkiego do ostatecznego podboju Rugii i kraju Obodrytów dokonanego podczas Krucjaty połabskiej w roku 1147.

Ocalone miliony

Karol May

Karol May w swoim utworze "Ocalone Miliony: Cykl Szatan i Judasz" kontynuuje przygody znanych bohaterów, którzy przemierzają świat gotowi pomagać w najtrudniejszych sytuacjach. Tym razem stają nad obozem, jednak noc sprawia, że trudno jest rozpoznać konkretne namioty. Melton i lady są gdzieś tam, ale ich dokładne położenie jest zagadką. Postanawiają podjąć ryzyko i przekroczyć granice obozu przez wodę, choć otaczają go liczni strażnicy. To, co ich napotka, z pewnością przyciągnie uwagę czytelnika, gdyż akcja toczy się w mroku, a bohaterowie muszą działać ostrożnie, aby nie zostali zdemaskowani. Ale to dopiero początek znakomitej, intrygującej powieści!

Błogosławione Dianna, Cecylia i Amanda duchowne córki świętego Dominika

Ks. Jan Siedlecki

Żywoty i opisanie cnót duchowych córek św. Dominika, wydane przez autora niniejszego opracowania z okazji wyniesienia na ołtarze najpierw bł. Dianny, a nieco później jej towarzyszek Cecylii i Amandy. Autor opracowania tak o tym pisze zaraz na wstępie: Zakon świętego Dominika i diecezja bolońska sposobią się do obchodzenia, po raz pierwszy święta bł. Dianny i jej dwóch towarzyszek, Cecylii i Amandy. Ich cześć starodawna jest zatwierdzoną przez świętą Stolicę Apostolską. Dzięki tej decyzyj miły zapach tych trzech uroczystych kwiatów uweseli cały świat. Publikacja zawiera wiele interesujących informacji dotyczących początków Zakonu dominikanów.

Elfryda. Nowele i fantazje

Antoni Lange

Odkryj fascynujący świat twórczości Antoniego Langego, wybitnego polskiego poety, tłumacza, filozofa-mistyka i poligloty. Lange, ceniony również jako krytyk literacki, dramaturg oraz powieściopisarz, był ważnym głosem pierwszego pokolenia poetów Młodej Polski. Przez pewien okres pełnił funkcję redaktora warszawskiego czasopisma "Życie", co podkreśla jego zaangażowanie w życie literackie i społeczne epoki. Niniejszy tom - "Elfryda. Nowele i fantazje" zawiera zbiór wyjątkowych opowiadań autorstwa Langego, wśród których znajdują się: "Widłak", "Testament", "Schadzka", "Elfryda", "Melodramat", "Pojednanie", "Rzeczywistość", "Zupa więzienna" oraz "Bogowie". Każda z tych historii odsłania unikalne spojrzenie autora na otaczający go świat, pełne głębokiej refleksji i literackiego mistrzostwa. Zanurz się w niezapomnianych opowieściach, które pozostaną w Twojej pamięci na długo.

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Jedenasty. Listopad

Władysław Hozakowski

Dnia 1. listopada: Uroczystość Wszystkich Świętych. Inni święci z dnia 1. listopada: Św. Benignus, kapłan i męczennik. - ŚSw. męczennicy Cezaryusz i Dacyusz. - Św. Flobert, opat. - Św. Genezyusz, biskup z Lyon. - Św. Gundisalwus, biskup z Mondonedo. - Bł. Luitpold, pustelnik. - Św. Lumbroza, dziewica. - Św. Marceli, biskup Paryża. - Św. Marya, niewolnica i męczenniczka. - Św. Patrycy, męczennik. - Bł. Rajner z Arezzo, Frańciszkanin. / Dnia 2. listopada: Dzień Zaduszny. Inni święci z dnia 2. listopada: Św. Albero, biskup z Verdun. - Św. Ambroży, opat. - Św. Eustochium, dziewica i męczenniczka. - Św. Jerzy, biskup z Vienne. - Św. Marcyan, pustelnik. - Św. Teodot, biskup z Laodicea. - Św. Wiktoryn, biskup i męczennik. - Św. Rozalia, dziewica i męczenniczka. - Św. Brendan, biskup z wyspy Man. / Dnia 3. listopada: Święty Malachiasz z Armagh, arcybiskup. (1094-1148.). Inni święci z dnia 3. listopada: Św. Krystyan, biskup z Clochar, brat św. Malachiasza. - Św. Florus, biskup z Languedoc. - Św. Hubert, biskup z Luttich. - Św.Humbert, biskup z Frejus. - Św. Ida z Toggenburga, pustelnica. - ŚŚw. Maryan, Pelagia, Maurus, męczennicy. - Św. Pirminiusz, opat i biskup z Hornbach. - Św. Sylwia, matrona rzymska. - Św. Wenefryda, dziewica i męczenniczka. / Dnia 4. listopada: Święty Karol Boromeusz z Medyolanu, kardynał-arcybiskup. (1538-1584.). Inni święci z dnia 4. listopada: Św. Amancyusz, biskup z Rodez. - Św. Klarus, kapłan i męczennik. - Św. Emeryk, wyznawca, syn św. Stefana I., króla węgierskiego. - Św. Modesta, ksieni. - ŚŚw. męczennicy Nikander, biskup, i Hermas, kapłan z Myra w Lycyi. - Św. Porfyry, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Witalis i Agrikola. - Św. Helena Anzelmini, dziewica-Frańciszkanka. - Św. Girard, Benedyktyn. - Uczniowie apostola Pawła: Św. Filolog, biskup z Sinope, i św. Patrobas, biskup z Puteoli. / Dnia 5. listopada: Święty Zachariasz, kapłan starozakonny, wyznawca. (W czasach Narodzenia Pana Jezusa). Inni święci z dnia 5. listopada: Św. Dominator, biskup z Brescia. - Św. Fibicy, opat i biskup z Trewiru. - Św. Gunsalwy, pustelnik. - Św. Bertyla, ksieni. - Św. Hermenegild, mnich. - Św. Juliak, męczennik. - Św. Letus, kapłan i pustelnik. - Św. Magnus, biskup z Medyolanu. - Św. Marcyana, dziewica. - Św. Natalena, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Domninus, Teotym, Tymoteusz, Filoteusz, Doroteusz, Karteryusz i Sylwan. - Bł. Marcin z Porres, Dominikanin. / Dnia 6. listopada: Święty Leonard, pustelnik. (+ r. 559.). Inni święci z dnia 6. listopada: Św. Apian, Benedyktyn. - Św. Feliks, męczennik. - Bł. Garsenda, ochmistrzyni św. Elzeara, hrabiego z Ariano. - ŚSw. pustelnicy Inflanan, książę, Gestyn, kapłan, i Honora, dziewica. - Św. Protazy, biskup z Avenches. - Św. Sewer, biskup z Barcelony. - Św. Tremory, wyznawca. - Św. Winok, opat. / Dnia 7. listopada: Święty Engelbert z Kolonii, arcybiskup i męczennik. (1185-1225.). Inni święci z dnia 7. listopada: Św. Achilles, biskup z Aleksandryi. - Św. Ernest, opat. - Św. Florencyusz, biskup z Strassburga. - ŚŚw. męczennicy Hieron, Nikander i Hezychiusz. - Św. Restytut, biskup z Dauphine. - ŚŚw. męczennicy Rogatus i Balsama. - Św. Rufus, biskup z Metz. - Św. Wilibrord, biskup z Utrecht. - Św. Amaranty, męczennik. - Św. Gebetruda, ksieni. / Dnia 8. listopada: Święty Gotfryd z Amiens, biskup. (1065-1118.). Inni święci z dnia 8. listopada: Św. Klarus, kapłan z Tours. - ŚŚw. męczennicy Klaudyusz, Nikostrat, Symforyan, Kastor i Symplicyusz. - Św.Deusdedit, papież. - Czcigodny kardynał Franciszek Ximenes di Cisneros, arcybiskup z Toledo. - Św. Grzegórz, opat. - Bł. Jan Duns Scotus, Franciszkanin. - Św. Maurus, biskup z Verdun. - ŚŚw. męczennicy Sewer, Seweryan, Karpofor i Wiktoryn, t. zw. czterej ukoronowani. - Św. Willehad, biskup Bremeny i apostół Sasów. / Dnia 9. listopada: Święty Teodor, żołnierz-męczennik. (+ r. 306.). Inni święci z dnia 9. listopada: Św. Agrypin, biskup Neapolu. - Św. Aleksander, męczennik. - ŚŚw. dziewice Eustolia, ksieni, i Sopatra, księżniczka, - Bł. Joanna z Signa, Frańciszkanka. - Św. Leokadyusz, senator z Bourges. - Św. Ursyn, biskup z Bourges. - Św. Witon, biskup z Verdun. - Św.Maturyn, kapłan. - Św. Benignus, arcybiskup z Armagh. / Dnia 10. listopada: Święty Andrzej Avellinus. (1521-1608.). Inni święci z dnia 10. listopada: ŚŚw. męczennicy Dymitr, biskup, Amian dyakon i Eustozyusz. - Św. Jerzy, biskup z Belay. - Św. Jan Szkot, biskup meklenburgski, męczennik. - Św. Justus, arcybiskup z Canterbury. - Św. Marcyan, biskup z Tracyi. - Św. Sodelbia, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Tyberyusz, Modest, Florencya. - ŚŚw. Tryfon i Respicyusz, męczennicy oraz św. Nymfa, dziewica. - Św. Werembald, mnich. - Św. Wiktorya, dziewica i męczenniczka z Burgos. - Św. Probus, biskup z Raweny. - Św. Monitor, biskup z Orleans. / Dnia 11. listopada: Święty Marcin z Tours, biskup. (316-400.). Inni święci z dnia 11. listopada: Św. Elfleda, księżniczka-zakonnica. - Bł. Agnieszka, córka cesarza Ludwika bawarskiego, Klaryska. - Św. Atenodor, męczennik. - Św. Bartłomiej, opat Bazylyanów. - Św. Benedykta, ksieni. - Św. Ewodyusz, biskup z Puy. - Św. Mennas, pustelnik. - Św. Teofila, dziewica i męczenniczka. - Św. Turybyusz, pustelnik. - Św. Weranus, biskup z Lyon. - Św. Wincenty z Saragossa, męczennik. / Dnia 12. listopada: Pamiątka pięciu braci Pustelników w Polsce. (+ r. 1003.). Tego samego dnia. Święty Marcin I. Papież. (649-655.). Inni święci z dnia 12. listopada: Św. Anastazy, biskup z Kalocza. - Św. Kunibert, biskup z Kolonii. - Św. Dydak z Alcala, Frańciszkanin. - Św. Jan de Pace, wyznawca. - Św. Józafat, arcybiskup z Połocka, męczennik. - Św. Makary, biskup z Murray. - Św. Nilus, opat. - Św. Paternus, Benedyktyn i męczennik. - Św. Renat, biskup z Angers. - Św. Rufus, biskup z Avignon. - Św. Teodor Studyta, opat Bazylyanów. - Św. Liwin, biskup i męczennik. - Bł. Rudolf, jenerał Walumbrozanów. / Dnia 13. listopada: Święty Stanisław Kostka. (1550-1568.). Inni święci z dnia 13. listopada: Św. Hadryan, męczennik. - Św. Brykcyusz, biskup z Tours. - Św. Dydak i Alkala, Frańciszkanie. - Bł. Etelred, opat. - Św. Eugeniusz, arcybiskup z Toledo. - Św. Homobonus, kupiec. - Św. Leonyan, opat. - Św. Natalena, dziewica i męczenniczka. - Św. Mikołaj I, papież. - Św. Prudencyusz, męczennik. - Św. Kwincyan, biskup z Rodez. - Św. Amand, biskup z Rennes. - ŚŚw. męczennicy Arkadyusz, Paschazyusz, Probus, Eutychyan. - Św. Charyton, kapłan. / Dnia 14. listopada: Święty Józafat Kuncewicz, arcybiskup połocki. (1580-1623.). Inni święci z dnia 14. listopada: Św. Alberyk, biskup z Utrecht. - Bł. Gabryel, Ferreti, Frańciszkanin. - Św. Hypacy, biskup z Paflagonii i męczennik. - Św. Jukundus, biskup z Bologni. - Św. Wawrzyniec, biskup z Dublina. - Św. Serapion, męczennik. - Św. Sydoniusz, opat, - Św. Weneranda, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Klementyn, Teodot, Filomen. - Bł. Rufin, Frańciszkanin. / Dnia 15. listopada: Święty Leopold, margrabia i patron Austryi. (1073-1136.). Tego samego dnia: Święta, Gertruda, ksieni. (1232-1292.). Inni święci z dnia 15. listopada: Bł. Albert Wielki, biskup z Ratyzbony. - Św. Arnulf, biskup z Toul. - Św. Baruch, prorok Starego Zakonu. - Św. Dezydery, biskup z Cahors. - Św. Eugeniusz, męczennik. - Św. Feliks, biskup z Nola, męczennik. - Św. Leoncyusz, biskup z Bordeaux. - Św. Paduin, opat. - Św. Luperyusz, biskup z Werony. / Dnia 16. listopada: Święty Edmund z Canterbury, arcybiskup. (+ r. 1242.). Inni święci z dnia 16. listopada: Św. Emilian, opat. - Św. Agnieszka z Asyżu, ksieni, siostra św. Klary. - Św. Eucheriusz, biskup z Lyon. - ŚŚw. męczennicy Fidencyan i Poncyan. - Św. Fidencyusz, biskup z Padwy. - Bł. Łucya z Narni, Dominikanka. - Św. Otmar, opat. - Św. Symeon, opat. / Dnia 17. listopada: Święty Grzegórz Cudotwórca, biskup z Neocezarei. (+ r. 270.). Tego samego dnia. Błogosławiona Salomea, księżniczka polska. (1202-1268.). Inni święci z dnia 17. listopada: ŚŚw. męczennicy Alfeusz i Zacheusz. - Św, Anian, biskup z Orleans. - Św. Dyonizy, biskup Aleksandryi. - Św. Eugeniusz, dyakon. - ŚŚw. dziewice Eufemia i Tekla, męczenniczki. - Św. Grzegórz, biskup z Tours. - Św. Hilda, ksieni. - Św. Hugon, biskup z Lincoln. - Św. Romula, męczenniczka. - Św. Hiltruda, Benedyktynka. - ŚŚw. męczenniczki Filea, Matrona i Tekla. / Dnia 18. listopada: Święty Odo z Clugny. (897-942.). Inni święci z dnia 18. listopada: Św. Auda, dziewica. - Św. Bonulus, męczennik. - Św. Frygdyan, biskup z Lucca. - Św. Hezychyusz, męczennik. - Św. Maksym, biskup z Moguncyi. - Św. Ozyasz, wyznawca. - Św. Peregryn, pustelnik. - Św. Roman i Barulas, męczennicy. - Św. Tekla, dziewica i męczenniczka z Kordowy. - Św. Tomasz, mnich syryjski. - Św. Teofryd, męczennik. / Dnia 19. listopada: Święta Elżbieta z Turyngii. (1207-1231.). Inni święci z dnia 19. listopada: Św. Abdiasz, prorok Starego Zakonu. - Św. Barlaam, rolnik i męczennik. - Św. Ermenburga, ksieni i dziewica. - Św. Faustus, dyakon i męczennik. - Św. Mechtylda, Benedyktynka w Helfeda. - Św. Poncyan, papież i męczennik. - Św. Teodemir, opat. - ŚŚw. męczennicy Seweryn, Eksuperyusz i Felicyan. - Św. Maksym, kapłan i męczennik. / Dnia 20. listopada: Święty Feliks Walezy. (1127-1212.). Inni święci z dnia 20. listopada: Św. Benignus, arcybiskup Medyolanu. - Św. Bertrand, opat. - Św. Edmund, król angielski i męczennik. - Św. Hipolit, biskup z Belay. - Św. Humbert, biskup i męczennik. - Czcigodny Leopold, biskup z Passawy. - Św. Maksencya, pustelnica. - Św. Sylwester, biskup z Chalons. - Bł. Benno, biskup z Osnabruck. - ŚŚw. męczennicy Bassus, Dyonizy, Agapit, Orion, Dassus. - Św. Dorus, biskup z Benewentu. / Dnia 21. listopada: Uroczystość Ofiarowania Najśw. Maryi Panny. (Roku 13 p. Chr. ). Inni święci z dnia 21. listopada: Św. Albert, biskup z Luttich. - ŚŚw. męczennicy Celzus i Klemens. - Św. Kolumban, opat. - ŚŚw. męczennicy Dymitr i Honoryusz. - Św. Gelazy, papież. - Św. Heliodor, męczennik. - Św. Maurus, biskup z Werony. - ŚŚw. męczennicy Honoryusz, Eutychyusz i Stefan. / Dnia 22. listopada: Święta Cecylia, dziewica i męczenniczka. (+ r. 230.). Inni święci z dnia 22. listopada: Św. Kolumbin, opat. - ŚŚw. męczennicy Marek i Stefan. - Św. Filemon z Kolossy oraz żona jego Appia, męczennicy. - Św. Pragmacy, biskup z Autun. - Czcigodny Prokop Templin, Kapucyn. - Czcigodny Sykstus z Medyolanu, Frańciszkanin. - Św, Maurus, męczennik. - Św. Tygryda, ksieni i dziewica. / Dnia 23. listopada: Święty Klemens I., papież i męczennik. (+ r. 100.). Inni święci z dnia 23. listopada: Św. Daniel, biskup z Banchor. - Św. Faustyna Augusta, męczenniczka. - Św. Felicyta, wdowa i męczenniczka, matka 7 synów męczenników (10. lipca). - Św. Grzegórz, biskup z Girgenti. - Sw. Jakób od Różańca św. (de Coronis), Frańciszkanin. - Bł. Jan Dobry, pustelnik. - Św. Lukrecya, dziewica i męczenniczka. - Św. Sysynyusz, męczennik. - Św. Klemens, biskup z Metz. - Św. Wilfetruda, dziewica i ksieni z Nivelle. / Dnia 24. listopada: Święty Jan od Krzyża. (1542-1591.). Inni święci z dnia 24. listopada: Św. Aleksander, męczennik. - Św. Chryzogon i Zoilus, męczennicy. - Św. Firmina, dziewica i męczenniczka. - Św. Justus, biskup z Jerozolimy. - Św. Leonin, biskup z Padwy. - Św. Eleutery, męczennik. - Św. Porcyan, opat. - Św. Protazy, biskup z Medyolanu. - Św. Flora i Marya, dziewice i męczenniczki. - Św. Roman, kapłan. - Św. Krescencyan, męczennik. - Św. Maryń, pustelnik. / Dnia 25. listopada: Święta Katarzyna, dziewica i męczenniczka. (+ r. 307.). Inni święci z dnia 25. listopada: Św. Alan, opat. - Bł. Bernold, Benedyktyn. - Bł. Elżbieta z Reute, Frańciszkanka. - Św. Erazm, męczennik. - Św. Fintan, pustelnik. - Św, Jukunda, dziewica. - Św. Liwaryusz, męczennik. - Św. Merkury, żołnierz i męczennik. - Św. Regulus, biskup z Rheims. - Bł. Albert z Monte Acuto, Frańciszkanin. - Św. Mojżesz, kapłan i męczennik. / Dnia 26. listopada: Święty Konrad z Kostnicy, biskup. (+ r. 976.). Tego samego dnia: Święty Piotr z Aleksandryi, biskup, (+ r. 311.). Inni święci z dnia 26. listopada: Bł. Adalbert, przeor Benedyktynów. - Św. Alypyusz Słupnik. - Św. Belin, biskup Padwy. - Bł. Delfina, małżonka św. Elzeara. - Bł. Izabela, królowa Kastylii. - Św. Leonard a Portu Mauritio, Frańciszkanin. - ŚŚw. męczenniczki Monna, Weryna, Wiktoryna. - Św. Nikon, mnich. - Św. Sylwester Gozzelini, opat. - Św. Syrycyusz, papież. / Dnia 27. listopada: Święty Wirgiliusz z Solnogrodu, biskup. (+ r. 784.). Inni święci z dnia 27. listopada: ŚŚw. Acharyusz i Optatus, biskupi z Noyon. - Bł. Bernardyn z Fossa, misyonarz frańciszkański. - Św. Bilhildis, księżna i ksieni. - ŚŚw. męczennicy Fakundus i Prymytywus. - Św. Jakób Intercisus, męczennik. - Św. Maksym, biskup z Riez. - Św. Seweryn, pustelnik, - Św. Waleryan, biskup z Akwileji. - Św. Wilhelm z Speluncato, Frańciszkanin. / Dnia 28. listopada: Święty Jakób z Marchii. (1389-1479.). Inni święci z dnia 28. listopada: Św. Anna, wdowa i męczenniczka. - Bł. Edmund Campian z zakonu Jezuitów, męczennik. - Św. Grzegórz III., papież. - ŚŚw. męczennicy Papinyan, biskup z Utyki i Manswet, biskup z Uryki. - Św. Sostenes, uczeń św. Pawła, biskup z Kolofonu. - Św. Stefan młodszy, opat i męczennik. / Dnia 29. listopada: Święty Saturnin z Toulouse, biskup i męczennik. (+ r. 250.). Tego samego dnia: Święty Saturnin z Rzymu, męczennik (+ r. 304.). Inni święci z dnia 29. listopada: ŚŚw, męczennicy Błażej i Dymitr. - Św. Illuminata, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Maurus, Papias i Apronyan. - Bł. Mikołaj Magalottus, pustelnik. - Św. Filemon, męczennik. - Św. Kwiryk, biskup z Toledo. - Św. Radbod, biskup z Utrecht - Św. Paramon, męczennik. / Dnia 30. listopada: Święty Andrzej, apostół. (+ r. 64.). Inni święci z dnia 30. listopada: Bł. Bernard, uczeń św. Bernarda opata z Clairvaux. - Czcigodna Blanka, matka św. Ludwika IX., francuskiego. - Św. Kastulus, męczennik. - Św. Konstancyusz, wyznawca. - Św. Ida, dziewica i męczenniczka. - Bł. Rufin, opat z Citeaux. - Św. Trojan, biskup z Saintes. - Św. Zozym, wyznawca. - ŚŚw. Justyna i Maura, dziewice j męczenniczki. - ŚŚw. Domninus i Merula, męczennicy.

Antygona

Sofokles

"Sofokles / Sophocles / Sophocle / Софокл: Antygona / Antigone / Antigonè / Антигона - Tekst – Text – Texte – Текст: Polski / Englisch / Français / Русский.  Tekst dramatu starogreckiego w czterech językach. Antygona – tragedia Sofoklesa z roku 442 p.n.e. Po śmierci Edypa, Polinik i Eteokles podzielili się władzą. Jednak wbrew umowie Eteokles po roku rządów nie przekazał tronu bratu. Polinejkes sprowadził obce wojska, aby odzyskać tron. Między braćmi rozpoczęła się walka o władzę, w której obaj zginęli. Władcą został ich wuj Kreon. Kreon uznał Polinejkesa za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Eteoklesowi zaś został wyprawiony uroczysty pogrzeb. Siostra Eteoklesa i Polinejkesa, Antygona, przeciwstawiła się rozkazowi Kreona i pochowała zwłoki Polinejkesa. Spowodowało to ciąg tragicznych wydarzeń: Antygona zostaje skazana na śmierć przez apodyktycznego władcę Teb. Na wieść o tym jego syn Hajmon, który jest narzeczonym Antygony, jak i żona Kreona, Eurydyka popełniają samobójstwo. Kreon choć władca, traci najbliższych i zostaje sam z poczuciem winy. Staje się to dla niego największą karą. Przeciwstawieniem Antygony - symbolu buntu, śmiałości i odwagi, jest w dramacie Sofoklesa jej siostra - Ismena, która jest uosobieniem łagodności i pokory. Cała tragedia rozgrywa się w ciągu 24 godzin, przed pałacem królewskim w Tebach. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Antygona_(dramat) In the beginning of the play, two brothers leading opposite sides in Thebes' civil war died fighting each other for the throne. Creon, the new ruler of Thebes, has decided that Eteocles will be honored and Polyneices will be in public shame. The rebel brother's body will not be sanctified by holy rites, and will lie unburied on the battlefield, prey for carrion animals like worms and vultures, the harshest punishment at the time. Antigone and Ismene are the sisters of the dead Polyneices and Eteocles. In the opening of the play, Antigone brings Ismene outside the palace gates late at night for a secret meeting: Antigone wants to bury Polyneices' body, in defiance of Creon's edict. Ismene refuses to help her, fearing the death penalty, but she is unable to stop Antigone from going to bury her brother herself, causing Antigone to disown her... (http://en.wikipedia.org/wiki/Antigone_(Sophocles) Antigone fait part à sa sœur Ismène de son intention de braver l'interdiction d'accomplir les rites funéraires pour leur frère Polynice - tué par son autre frère Étéocle lors d'une bataille où chaque frère veut tuer l'autre pour devenir roi de Thèbes, mais les deux meurent -, et cela sous peine d'être lapidée par le peuple thébain, car l'interdiction a été émise par le roi Créon. Tout en reconnaissant la justesse du geste, Ismène refuse de la suivre dans cette entreprise («je cède à la force, je n'ai rien à gagner à me rebeller»)... (http://fr.wikipedia.org/wiki/Antigone_(Sophocle) Полиник, брат решительной Антигоны, дочери царя Эдипа, обладающей огромной силой воли, предал родные Фивы и погиб в борьбе со своим родным братом Этеоклом, защитником родины. Царь Креонт запретил хоронить предателя и приказал отдать его тело на растерзание птицам и псам. Креонт не считается с традиционными родовыми законами, в отличие от дочери своей сестры. Но Антигона выполнила религиозный обряд погребения. За это Креонт велел замуровать Антигону в пещере. Антигона предпочла смерть повиновению царю и кончила жизнь самоубийством. После этого жених Антигоны, сын Креонта, Гемон пронзил себя кинжалом, в отчаянии от гибели сына лишила себя жизни жена Креонта Эвридика. Эти несчастья привели Креонта к признанию своего ничтожества и к смирению перед богами. (http://ru.wikipedia.org/wiki/_Антигона (Софокл)"

Amok

Stefan Zweig

Głównym jego przedmiotem zainteresowania Stefana Zweiga jako pisarza była psychologia człowieka. Znajdował się on pod znacznym wpływem pracy Zygmunta Freuda. Ocenia się, że był dobrym znawcą ludzkiej psychiki, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Wyraźne ślady jego pasji życiowej noszą m.in. liczne opowiadania w tym i niniejsze - Amok. Amok to szał, stan niekontrolowanej emocji połączonej z żądzą mordu. Określenie to pochodzi od malajskiego/indonezyjskiego/filipińskiego słowa amuk, oznaczającego oszalałego z gniewu. (Za Wikipedią). Opowiadanie Zweiga zaczyna się bardzo intrygująco: W marcu roku 1912 w porcie neapolitańskim, przy wyładowywaniu towarów z okrętu powracającego z Indii zdarzył się dziwny wypadek, o którym gazety przyniosły długie i bardzo fantastycznie zredagowane sprawozdania. Pomimo że znajdowałem się jako pasażer na Oceanii, nie mogłem tak samo, jak i inni być świadkiem tego osobliwego wypadku, bo stało się to nocą, podczas wyładowywania węgla, kiedy wszyscy wysiedliśmy na ląd, celem uniknięcia tego przykrego hałasu, i zabawialiśmy się tam w kawiarniach lub w teatrach. W każdym razie ja osobiście myślę, że niektóre przypuszczenia, których wtedy nie wyjawiłem publicznie, mogłyby rzucić promyk światła na tę dziwaczną scenę, a czas, który odtąd upłynął, pozwala mi zużytkować pewną rozmowę, która bezpośrednio miała miejsce przed wzwyż wspomnianym epizodem.

Przeciwko Cerkwi rosyjskiej

Piotr Semenenko

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Kościół Boży, krwią Pana Naszego Jezusa Chrystusa na ziemi zaszczepiony, różnych bardzo przeciwników napady przetrzymywał. Dzieło zbawienia jemu powierzone, rozmaicie było naruszane od dzieła zguby, które w dziejach ludzkości, które obok Kościoła swoim torem rozwija się i postępuje. Ale w tej walce stanowiącej treść całych dziejów, nigdy może Kościół katolicki przeciwnika tak mocnego lub tak zręcznego nie napotkał, jak cerkiew rosyjska I dalej autor snuje rozważania dotyczące wzajemnych stosunków pomiędzy katolicyzmem, a rosyjskim prawosławiem.

O Bóstwie Chrystusowym

O. Paolo Segneri

Czyż Chrystus nie używał wszelkich środków, aby okazać, że jest Bogiem prawdziwym? Do tego zmierzał zawsze i wszędzie, to położył sobie za cel, tego słowami i czynami dowodził. Nauka, cuda i cierpienia Jego były skierowane głównie do tego celu. Najwyższymi godnościami obdarzał tych, którzy otwarcie, jak Piotr św., wyznawali Jego Bóstwo; ganił tych, którzy o tym powątpiewali, jak Tomasz niewierny; to oświadczył Natanaelowi i wszystkim pytającym. W publicznych i prywatnych rozmowach czynami i słowami tego dowodził, jak to wyznają sami Jego nieprzyjaciele: ˝Ty, będąc człowiekiem, czynisz się sam Bogiem˝ (J 10, 33).

Andromache

Eurypides

Andromacha tragedia grecka napisana przez Eurypidesa w V wieku p.n.e. Jest to jedno z 18 jego zachowanych do dzisiaj dzieł. Fabuła koncentruje się wokół losów Andromachy po upadku Troi. Andromacha w mitologii greckiej, córka Eetiona, króla Tebe w Cylicji, żona Hektora. Miała z nim syna Astyanaksa. Po upadku Troi, stała się niewolnicą syna Achillesa Neoptolemosa. Urodziła mu 3 synów: Pergamosa, Pielosa i Molossosa. Wzbudziło to zazdrość żony Neoptolemosa, Hermiony, która zgładziła Molossosa i pozbyła się Andromachy. Historia ta stała się właśnie tematem tragedii Eurypidesa Andromacha. (Za Wikipedią).