Dyplomy Bolesława Wstydliwego dla katedry krakowskiej. Przyczynek do dyplomatyki polskiej XIII wieku

Stanisław Krzyżanowski, Oprac. Red. Artur Lis

Stanisław Krzyżanowski drukował Dyplomy Bolesława Wstydliwego dla katedry krakowskiej. Przyczynek do dyplomatyki polskiej XIII wieku w 1890 r. w VIII tomie Pamiętnika Akademii Umiejętności (Wydziały filologiczny i filozoficzno-historyczny, s. 110121) wydawanego przez Drukarnię Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podstawą niniejszej edycji jest pierwodruk. Publikacja zawiera Dyplomy Bolesława Wstydliwego: Przywilej oględowski, Dyplomy chroberski i zawichojski, Dyplom zawichojski i potwierdzenie papieskie, Przywileje beszowski i sandomierski oraz Dyplomy chroberski i zawichojski.

Kwiat magnolii

Helena Mniszek

Konrad i Ena... niespełniona miłość, miłość tragiczna, jak i historie wielu innych miłości opowiedzianych przez jedną z najpoczytniejszych polskich pisarek Helenę Mniszkównę. Gdy po nocy przepędzonej w ruinach jakiegoś pałacu, przyszedł w rannej godzinie do swego domku, znalazł na biurku list... Dawno zamarłe jego nerwy wstrząsnęły się, zastygła krew uderzyła do głowy. List był pisany ręką Eny. Konrad otworzył go i czytał drżąc gorączkowo. Czytał długo, choć list był względnie krótki. Konrad prawie go sylabizował... gdy skończył podniósł głowę i rzekł spokojnie, martwo, jakby do kogoś, kto czekał na to wyjaśnienie: Zaślubiła Adriana... Na drugi dzień Konrad opuścił Benares. Wyjechał w górę Gangesu szukać nowych sił i mocy ducha... Jadąc powtarzał sobie słowa: Ze śladów stóp, które krwawią, należy wystąpić. Nie tylko tu są brzegi świętej rzeki i słońce jednakowo wszędzie wschodzi... W sercu gasł mu powoli żar purpury, czuł w nim jakby dotyk chłodny świeżo rozkwitłego kwiatu magnolii.

Gość z grobu

Antoni Pietkiewicz

Znakomite opowiadanie z dreszczykiem zapomnianego już nieco autora, Antoniego Pietkiewicza napisane po mistrzowsku pokazuje ludzkie serca i dusze, codzienne i niecodzienne problemy, które nie zawsze muszą się dobrze kończyć, czy mieć dobre rozwiązanie. Opowiadanie prowadzi nas też w świat upiorów, które nie darowują popełnionych przez żywych występków. Bo tak jak każde dobro musi zostać nagrodzone, tak każda zbrodnia ukarana. I niekoniecznie po śmierci, ale już, teraz, za życia. Czasem nawet ręką zmarłego...

Amaury de Leoville

Aleksander Dumas (ojciec)

Utwór jest wyjątkowo interesujący, ponieważ stanowi jedyną próbę Dumasa by stworzyć powieść epistolarną. Ogólny jej temat to zazdrość. Akcja rozgrywa się na obrzeżach Paryża w latach 18381839. Na pewnym spotkaniu grupy arystokratów podczas rozmowy jeden z nich zadaje pytanie: - Czy umiera się z miłości? I w odpowiedzi pokazuje rękopis, który rzekomo jest pamiętnikiem i listami rodziny zmarłego M. dAvrigny, wdowca i doktora królewskiego, które opowiadają o romantycznej historii Amaury de Léoville, bogatego i samotnego młodego mężczyzny, który żyje z Dr. dAvrigny i jego dwiema kochankami: Madeleine i Antoinette. Ciekawa historia, ponieważ z jednej strony ukazuje punkt widzenia ojca i kochanka, poprzez fragmenty pamiętników, przeciwny wersji Antoinette, zapisanej w jej listach.

Życie Mahometa

Washington Irving

"Życie Mahometa" autorstwa Washingtona Irvinga, to fascynująca książka, która przedstawia tajemnice życia Proroka Mahometa. Autor ukazuje nam społeczny i rodzinny kontekst, w jakim przyszły Prorok się urodził i wychował, podkreślając istotną rolę Mekki jako centrum handlowego i miejsca pielgrzymek. Książka analizuje genezę Mahometa, ukazując rodzinę, do której należał, w tym ojca Abd Allaha i matkę Aminę, a także ich przynależność do rodu Haszymitów i plemienia Kurajszytów. Autor przybliża nam Mekkę jako znaczące centrum handlowe na szlaku "kadzidlanym" oraz jako miejsce kultu związanego ze świętym sanktuarium Al-Kaby, gdzie czczono czarny kamień. Odsłania tajemnice wczesnych lat Proroka, kiedy to jeszcze nie był przewodnikiem religijnym, ale osoba odgrywająca kluczową rolę w swojej społeczności. Ta książka stanowi fascynujący przegląd życia Mahometa oraz kontekstu historycznego, w jakim żył. Autor bada zarówno tradycyjne opowieści, jak i nowsze badania, tworząc pełny obraz tej ważnej postaci w historii.

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom trzeci, część pierwsza: Słowiańszczyzna północno-zachodnia od VI do połowy XIII wieku. Dzieje polityczne i stosunki zewnętrzne od początku VI w. aż do upadku Wielkiej Morawy r. 907

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom trzeci, część pierwsza dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Słowiańszczyzna północno-zachodnia od VI. do XIII. w.: Dzieje polityczne i stosunki zewnętrzne od początku VI w. aż do upadku Wielkiej Morawy r. 907. Słowiańszczyzna Pomorska: 1. Wycieczki morskie. Osady słowiańskie na ziemiach Jutów. 2. Sagi północne o zajściach pomiędzy Danami a Słowianami. 3. Podania polskie. 4. Osady Wieletów w Brytanii i Batawii. 5. Napór Saksów. Wywyższenie Wagrów. Przewaga Obodrytów. Słowiańszczyzna naddunajska w VI-VIII w.: 1. Stan kraju w VI w. Najazdy Longobardów i Awarów. 2. Zmowa Albeina z Bajanem przeciw Słowakom. Wyjście Longobardów do Italii (r. 568). 3. Zwierzchnictwo Awarów w Słowiańszczyźnie. Powstanie Słowian. Samokról słowiański (r. 627). 4. Walka Słowian z Frankami (r. 630). 5. Derwan serbski. 6. Radulf wielkorządca Turyngii sprzymierza się ze Słowianami (r. 641). 7. Zgon Samona i upadek jego państwa (r. 662). 7. Przewaga Franków. Zagrożenie niepodległości Słowian przez Karola W.: 1. Najazdy Karola W. na ziemie słowiańskie nad Łabą r. 780. Napad Serbów na Turyngię r. 782. Wyprawa Karola W. przeciw Wieletom r. 789. Wyprawa Obodrytów przeciw Nordludom r. 798. Podniesienie idei cesarstwa rzymskiego. Związek Karola W. z papieżem. Dralko król Obodrytów otrzymuje od Karola W. Nordalbingiję r. 801. Wyprawy Franków przeciw Czechom i Serbom (805-806). Obwarowanie Czartowa i Halle. Umocowanie granicy Franków ze Słowianami. Polityka Karola W. względem Danów i Słowian. Napad Danów wspólnie z Wieletami na ziemie Obodrytów. Wahanie Karola W. Drałko obodrycki godzi się z Danami i wojuje z Wieletami. 2. Założenie przez Karola W. Hamburga i Esenfeldu r. 810. Umocowanie granicy Nordalbingii i przyłączenie jej do cesarstwa. 3. Wyprawa Franków przeciw Linianom i Byteńcom. Odbudowanie twierdzy Hochbuki nad Łabą i ostateczne ujarzmienie Słowian lewego brzegu Łaby w r. 811. Zależenie Starej Marki. Waśnie pomiędzy książętami słowiańskimi ułatwiają cesarstwu zhołdowanie Słowiańszczyzny zaodrzańskiej: 1. Zwierzchnictwo Ludwika Pobożnego nad Słowianami dolnej Łaby i Serbami. 2. Książęta Obodrytów Sławomir i Czedrag sami wywołują wmieszanie się Ludwika Pobożnego w ich sprawy. 3. Książęta Wieletów Milogost i Czeledrag, tudzież Czedrag Obodrycki i Tungło serbski na dworze cesarskim załatwiają sprawy domowe. Demoralizacja książąt. Osłabienie przewagi cesarstwa nad Słowianami: 1. niepowodzenie Franków w bojach z Chorwatami zniewala Ludwika Pobożnego do oględnego postępowania z Serbami, Czechami, Obodrytami i Wieletami. 2. Założenie biskupstwa Hamburskiego r. 834. Ansgar apostoł Północy. 3. Nienawiść do chrześcijaństwa sprzymierza pogan północnych ze Słowianami przeciw cesarstwu. Opamiętanie Słowian. Słowianie nie korzystają z rozpadnięcia się cesarstwa: 1. Zaburzenie w Niemczech po śmierci Ludwika Pobożnego. Odpadnięcie Niemiec od cesarstwa r. 843. 2. Słowianie nie korzystają z rozdarcia cesarstwa. Obodryci burzą Hamburg. 3. Bezskuteczna wyprawa Ludwika Niemieckiego przeciw Obodrytom r. 844. Hamburg powtórnie zniszczony r. 845. Metropolia z Hamburga do Bremy przeniesiona r. 847. Usiłowania Ludwika Niemieckiego do panowania nad Słowianami: I. Wzrost potęgi Mojmorowiczów na Morawach. Wygnany z kraju Prybina przyjmuje chrzest u Franków i za dozwoleniem króla Ludwika zakłada księstwo Blatneńskie r. 840. 2. Wyprawa króla Ludwika przeciw Morawianom r. 848. Niepomyślny powrót jego przez Czechy. Powtórna wojna Ludwika z Czechami i Serbami. Zwycięstwo Czechów r. 850. 3. Walka króla Ludwika z Rościsławem r. 855. Slawitah pan na Witorażu podaje powód do zatargów Rościsława z Ludwikiem i Sebami r. 856. Takulf przedłuża najazdy na Serbów. Wojny Ludwika Niemieckiego ze Słowianami r. 858-869: 1. Słowianie nadłabscy wspólnie z Normanami działają. Walka po całej wschodniej granicy Niemiec 858-860. Śmierć Pribiny r. 860. Wojna króla Ludwika z Obodrytami r. 862. 2. Syn Ludwika Karloman wchodzi w zmowę z Rościsławem. Ludwik zawiera przymierze z Bułgarami r. 864. rzuca się na Morawy. Kocieł książę w związku z Niemcami. 3. Rościsław z Morawianami i Czechami na Bawarię napada. Ludwik, pogodziwszy się z synami, przyciska Morawy r. 869. Niepomyślny koniec wyprawy. Apostolstwo śś. Cyryla i Metodego (r. 863-870): 1. Niechęć Słowian do chrześcijaństwa przez Niemców opowiadanego. 2. Przybycie apostołów do Moraw (r. 863). Powodzenie ich i podróż do Rzymu (r. 867). Pobyt w Rzymie. Zgon Cyryla r. 869. 3. Papież Adrian II mianuje Metodego arcybiskupem pannońskim r. 869. Oburzenie biskupów bawarskich. Sąd nad Metodym i uwięzienie go w Szwabach (870-873). Walka Morawianin za niepodległość, a Metodego w obronie kościoła narodowego (870 -882): 1. Upadek Rościsława. Świętopełk do Bawarii uprowadzony. Powstanie Morawian pod Sławomirem. Świętopełk, wyzwoliwszy się z niewoli, zwycięża wrogów. Przymierze w Forhejmie r. 874. 2. Metody w więzieniu niemieckim. Papież Jan VIII broni go i wyzwala. Błogie skutki nauki apostoła słowiańskiego. Ochrzczenie księcia Borzywoja i żony jego Ludmiły. 3. Intrygi przeciw Metodemu i powtórne wezwanie go do Rzymu r. 879. Usprawiedliwienie. Wiching, biskup nitrański, fałszuje pismo Jana VIII. List papieski r. 881 wykrywa zbrodnię. Śmierć Jana VIII r. 882. Metody karci Wichinga. Państwo Wielkiej Morawii i los kościoła słowiańskiego w latach 882 894: 1. Wpływ potęgi morawskiej na losy Słowian nadłabskich, pomorskich i czeskich. 2. Napad Świętopełka na Marchię Wschodnią r. 882. Wojna jego z Arnulfem r. 884. Przymierze w Konigstetten i przyłączenie Panonii do Morawii r. 884. Wygnanie z Wiślicy księcia Wyszewita (884-5). Wzrost państwa ,,Wielkiej Morawy. 3. Ostatnie lata pasterstwa Metodego. Śmierć jego r. 885. Wiching intryguje znowu. Papież Stefan VI zabrania liturgię słowiańską. Upadek obrzędu słowiańskiego. 4. Arnulf w zgodzie z Świętopełkiem. Wyprawa Arnulfa przeciw Obodrytom r. 889. Zjazd w Omuntesburgu r. 890. Arnulf wzywa na pomoc Węgrów, wojuje ze Świętopełkiem r. 892-894. Wiching ucieka z Morawii r. 893. Zgon Świętopełka. Upadek państwa Morawskiego (894-907): 1. Synowie Świętopełka. Pokój z Niemcami r. 891. Najazd Węgrów r. 891. Oderwanie się Czechów r. 895. Zwada pomiędzy Moimirem II a Świętopełkiem młodszym, odpadnięcie Słowian nadłabskich. Intrygi Arnulfa. Najazd Czechów i Niemców na Morawy r. 897-899. Węgry w Panonii r. 900. Pokój z Niemcami w Regensburgu r. 901. 2. Papież Jan IX wznawia działalność Kościoła morawskiego. Oburzenie z tego powodu duchowieństwa niemieckiego r. 900. 3. Przymierze Mojmira II z Niemcami w Regensburgu r. 901. Najazdy Węgrów w r. 902 i 903. Zamordowanie posłów węgierskich przez Niemców r. 904. Wpływ apostolstwa śś. Cyryla Metodego na cywilizację Słowian: J. Pogląd ogólny. 2. Grafika starożytna. 3. Pismo głosowe. 4. O języku ksiąg liturgicznych słowiańskich.

Gromada

Józef Weyssenhoff

"Gromada" Józefa Weyssenhoffa to powieść, która wpisuje się w jego twórczość poruszającą tematykę polskiego ziemiaństwa na kresach wschodnich, a w szczególności na Litwie. Weyssenhoff, jako pisarz związany z ruchem konserwatywnym i patriotycznym, często w swoich dziełach ukazywał świat dworu polskiego jako ostoi polskości, kultury i tradycji w obliczu zmieniających się realiów społecznych i politycznych. W przypadku "Gromady" (jak i innych jego powieści litewskich, np. "Soból i panna") Weyssenhoff skupia się na relacjach narodowościowych i społecznych na przełomie XIX i XX wieku na tych terenach.

Życie nadprzyrodzone duszy ludzkiej

Ks. Józef Stanisław Adamski SJ

Bóg mieszka w nas przez łaskę, ale gdzie przebywa? Czy tylko we władzach duszy, które ma pchnąć do czynu, i czy łaskę można wziąć za jedno z władzami nadprzyrodzonymi, albo przynajmniej z oną władzą, o której mówi św. Paweł: Gdybym miłości nie miał, to niczym jestem? Czy miłość i łaska jest jedną i tą samą rzeczą? Można to twierdzić lub temu przeczyć; ale wszyscy się zgadzają na ich nierozdzielne złączenie; jedna nie idzie nigdy bez drugiej. Gdzie jest łaska, tam kwitnie miłość; gdzie kwitnie miłość, spotykamy łaskę. Wszelako, zgodniejszym jest ze wskazówkami Pisma św. i z nauką Kościoła, by nie mieszać tych świętych darów. Łaska uprzedza miłość – mówi genialny Augustyn św., uprzedza ją, jak istota uprzedza działanie, jak natura uprzedza wszelaką władzę.