Marsz niepodległości

Iwona Grądzka

Marsz niepodległości to największa patriotyczna manifestacja w Polsce i jedna z największych w Europie. Przyciąga tysiące polskich patriotów, którzy świętują rocznicę odzyskania wolności. Marsz tworzy więzi solidarności, poczucie przynależności do wspólnoty, stawia przed maszerującymi nowe wyzwania na przyszłość. To jednocześnie tytuł tomiku, w którym autorka zabiera czytelnika w nietypową podróż po ulicach europejskich metropolii przygląda się rzeszom protestujących przeciwko nieudolnym rządom, zmianom w prawie, rosnącym kosztom życia, jak w przypadku zapoczątkowanego we Francji ruchu żółtych kamizelek. W swoich poetyckich poszukiwaniach wraca także do przeszłości przywołując m.in. marszałka Józefa Piłsudskiego i Cud nad Wisłą oraz Wielką Rewolucję Francuską jako wydarzenia w dziejach narodów, bez których wolność i niepodległość nigdy by nie zaistniały. Iwona Grądzka Urodziła się w Poznaniu. Ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza oraz psychologię w USA. Pracowała na UAM, Uniwersytecie Medycznym oraz jako przewodnik turystyczny po Poznaniu i województwie wielkopolskim. Debiutowała w szkole średniej na łamach gazety poetyckiej Ikarowe Loty redagowanej przez Nikosa Chadzinikolau, poetę, a także tłumacza języka greckiego. Wydała tomiki poetyckie: Romans z diabłem(1997), Podróż do Egiptu i Izraela(1998), Orient Express(2001), Matka Boska z Kordoby(2002), Narzeczona pustyni(2023), Marsz niepodległości(2023), Sztuka uwodzenia(2023).

Umrzeć, żeby żyć

Krzysztof Malinowski

Historia o młodym człowieku żyjącym jednocześnie w dwóch światach miłości, w których radość przenika smutek, a spełnienie przepaja tęsknota. Nieustanną walkę Szymona o życie swoje i najbliższych wypełniają silne doznania pod wpływem niezwykłych przeżyć i zaskakujących zdarzeń, jak również stała konfrontacja dobra ze złem. Opowieść została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Bajka o biłgorajskim smoku

Janusz Tencer

Czy smoki naprawdę istnieją? W opowieści o biłgorajskim smoku znajdziesz odpowiedź na to pytanie, które gnębi ludzkość od tysiącleci. No może nie tyle gnębi, co nurtuje, i może nie całą ludzkość, tylko kilka osób, i może nie o wszystkie smoki chodzi, tylko o jednego, bardzo niezwyczajnego smoka o imieniu Smolik w małym, żydowskim miasteczku - Biłgoraju. Tak jak różni bywają ludzie, tak i smoki bywają różne. Czasami przez ich twardą skórę trzeba zajrzeć do wnętrza. Tylko jak? Odpowiedź na to da ci mądry cadyk Mordechaj Rokeasz z Biłgoraju. To opowieść z przymrużeniem oka i dużą dozą humoru, ale również z garścią wiedzy o życiu i zwyczajach żydowskich z okresu międzywojennego. To książka dla tych, którzy mają czas i ochotę, żeby na krótką chwilę przenieść się do tego swata. Świata, który istniał, ale którego już nie ma, bo pokryła go czarna sadza historii. To opowiadanie dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko bajki o smokach. Czego? Dowiesz się, gdy ją otworzysz.

Lęk aniołów. Tom 1

George Bastard

Czy dziecięcy zachwyt nad światem to dar, który dorośli już dawno w sobie zagłuszyli? W mieście Cosmopolis, zanurzonym w chłodzie rozumu i pogoni za zyskiem, mieszka rodzina Virtanenów. Żyją inaczej niż wszyscy uważniej, wolniej, z sercem otwartym na to, co wymyka się logice, na granicy magii i realnych problemów. Zmagając się z rzeczywistością podporządkowaną lokalnej władzy i cynicznej kalkulacji, próbują ocalić to, co najcenniejsze planetę pilnie potrzebującą troski. Wierzą, że społeczeństwo, które utraciło kontakt z przyrodą i drugim człowiekiem zdoła odnaleźć drogę powrotną, a ich życie jest dowodem, że taka zmiana jest możliwa. Lęk aniołów to opowieść, która z bajkową wrażliwością dotyka najważniejszych pytań współczesnej cywilizacji, łącząc realizm magiczny z aktualnym przesłaniem ekologicznym. W czasach, gdy nawet anioły boją się stąpać po ziemi, tylko wiara w świętość i moc natury może nas uratować. George Bastard socjolog, który dostrzegł, że badania nad problemem wykluczenia społecznego nie ukazują indywidualnych losów i cierpień. Postanowił opowiedzieć o nich w bajce, będąc przekonanym, że może być ona dla nas ratunkiem, jeśli w nią uwierzymy. Zdaniem autora każdy człowiek jest bytem symbolicznym w postaci zbiorów opowiadań żyjących w okruchach zbiorowej pamięci. Narodziny takich opowiadań przedstawił w książce Dzienniki z dni zarazy zawierającej wiele elementów autobiograficznych.

Przestrzeń, w której wszystko się wydarza

Barbara Monika Sadowska

Przestrzeń, w której wszystko się wydarza to miejsce gdzieś we współczesnej Europie. Odległe, a jednocześnie bliższe niż myśl, niż dotyk nawet. To miejsce, w którym przestają istnieć granice dzielące ludzi. To także moment, zatrzymany kadr. Tam właśnie przebywają wszyscy bohaterowie opowiadań: Irakijczyk, Holenderka, Angielka, Polka. Ci wszyscy ludzie, którym dane było spojrzeć sobie w oczy i przejrzeć się w nich niczym w lustrze. Zabawne, czasem smutne historie przeplatają się ze sobą, tworząc kalejdoskop doświadczeń emigrantki zarobkowej, która zupełnie przez przypadek, w zwykłym byciu obok drugiego człowieka, dostrzega sens miłości, radości, obfitości. Odnajduje swoje wewnętrzne dziecko i zauważa, że istnieje, bo ma obok siebie bratnią duszę. Poznaje, czym jest empatia i dowiaduje się, na czym polega akceptacja. Dotyka obiektywnej prawdy i uczy się myśleć pozytywnie. Czas staje się wężem zjadającym swój własny ogon. Nie ma większego znaczenia. Przestrzeń, w której wszystko się wydarza znajduje się całkiem blisko, niekoniecznie w innym kraju czy na innym kontynencie. Ona jest w tobie i z tobą.

Warto mówić przepraszam

Bożena Małgorzata Żmudzka

Kotka Pola, wiewiórka Tosia i myszka Zuzia są najlepszymi przyjaciółkami. Chodzą do grupy starszaków w przedszkolu Złote Ziarno. Dobrze się rozumieją i bawią razem każdego dnia, choć mają rożne marzenia i zainteresowania. Jednak nawet najlepsi przyjaciele czasami nie są zgodni kłócą się i myślą, że ich przyjaźń się skończyła. Na szczęście istnieją sposoby rozwiązywania konfliktów. Dobrze mieć wtedy obok siebie kogoś dorosłego, kto nam pomoże, wytłumaczy, co się stało, wesprze nas i ureguluje nasze emocje. Książka Warto mówić przepraszam jest częścią serii obejmującej pięć krótkich historyjek, w których dzieci ukazywane są w różnych sytuacjach zarówno negatywnych, jak i pozytywnych. Historyjki są skierowane do przedszkolaków, ale mają inspirować również dorosłych do budowania dobrych relacji między dziećmi oraz motywowania ich do samodzielnego regulowania emocji poprzez uświadamianie sobie własnych uczuć i myśli. W przygotowaniu: Warto się dzielić Warto pomagać Warto mówić o emocjach Warto dzielić się radością Bożena Małgorzata Żmudzka (ur. 1989) ukończyła studia magisterskie na kierunku pedagogicznym o specjalności pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Obecnie pracuje w zawodzie. To właśnie ze swojej pracy, którą uwielbia, czerpała inspirację do napisania serii książek o emocjach.

Andheim

Alicja Burek

Kiedy ognista włócznia mistrza zakonu paladynów przebiła dumną pierś królowej elfów, wszyscy wstrzymali oddech. Czyżby krwawa wojna między królestwami Andarolnu i Ithrandilu właśnie dobiegła końca? Ci, którym miłościwy bóg Anedothon pozwolił wrócić do domów, nie zaznają jednak spokoju. Tym razem za przeciwnika mają nieprzejednane siły natury i niezaspokojone żądze duchów z przeszłości, które powróciły, by siać zamęt. Czy karkołomna wyprawa do krainy elfów przyniesie spodziewaną pomoc? Po której stronie opowie się młody książę Andor? Czy losy cesarskiej córki są już przesądzone, czy może zdoła dzięki swej magii ognia oszukać własne przeznaczenie? Jak odnaleźć tajemniczy zakon berserkerów? Wszystko to rozstrzygnie się na kartach tej epickiej opowieści, która stanowi początek niezwykłej sagi Upadek Anioła pełnej magii, intryg i bohaterów walczących o przyszłość swojego świata. Alicja Burek urodzona w 1999 r. w Zielonej Górze polska powieściopisarka. Tworzy epicką literaturę fantasy w nowoczesnej, odświeżonej formie. Z zawodu ekonomistka i certyfikowana główna księgowa.

Wywieziona

Alicja Lasoń-Długosz

Książka powstała na podstawie relacji Pani Leokadii Zwolińskiej, wywiezionej na Syberię w 1941 roku. Bohaterka wraz z rodziną spędziła pięć lat w tajdze syberyjskiej, w okolicy miejscowości Barnauł. Doskonała pamięć pozwoliła odtworzyć po niemal 80 latach niektóre zdarzenia z tamtego okresu. Jej wspomnienia zostały spisane w listopadzie i grudniu 2021 roku, by nie uległy zapomnieniu. Leokadia Zwolińska jest członkiem Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych oraz Związku Sybiraków. Żywa lekcja historii, obecna w tej książce, zainteresuje z pewnością tych, którzy poszukują prawdy.