Tragedia na Przełęczy Diatłowa. Historia bez końca

Alice Lugen

Pod koniec stycznia 1959 roku grupa turystów, głównie studentów i absolwentów Politechniki Uralskiej, postanowiła uczcić kolejny zjazd KPZR zdobyciem góry Otorten w Uralu Północnym. Wyprawa zakończyła się tragicznie i w wyjątkowo zdumiewających okolicznościach. Obozujący na zboczu turyści rozcięli swój namiot, wybiegli w uralską noc, rozpalili ognisko. Nikt nie przeżył nocy niektórzy zmarli z powodu hipotermii, u innych znaleziono liczne urazy, ślady krwotoku z nosa, sporych rozmiarów sińce na twarzy, złamania. Do dziś nikt nie wyjaśnił tej sprawy, a samo śledztwo z 1959 roku było równie zagadkowe, jak tragedia. Prokurator zamknął je nagle, a w sprawozdaniu napisał, że przyczyną śmierci turystów była potężna siła. Dziś w Rosji badaniem tej sprawy zajmuje się kilkanaście tysięcy osób, w tym Fundacja Pamięci Grupy Diatłowa. Napisano na ten temat kilkanaście książek, nakręcono filmy dokumentalne, opublikowano tysiące artykułów. Co roku w rocznicę wydarzenia na Uniwersytecie Uralskim odbywa się konferencja poświęcona pamięci ofiar. Tajemnicza śmierć dziewięciorga turystów i niespodziewanie zakończone dochodzenie to idealny punkt wyjścia do snucia teorii spiskowych. Ale Alice Lugen poszła w zupełnie inną stronę. Historia wyprawy służy jej do opowiedzenia o biurokratycznym chaosie, zimnowojennej histerii i zakulisowych politycznych rozgrywkach. Zamiast horroru z paranormalnym tłem dostajemy biurokratyczny thriller, który nie przypadkiem przywołuje na myśl głośny serial o tragedii w Czarnobylu.

Aleksandra Piłsudska (1882-1963)

Marta Sikorska

[...] historia nie zapomni Aleksandry Piłsudskiej, a nie zapomni z wielu przeróżnych racyj. Jeśli kiedyś pisać się będzie dzieje kobiety polskiej, te dzieje, które rozpoczną na poły święte księżne-ksienie polskiego średniowiecza - Jolanty, Kingi, Jadwigi, przez które przejdą renesansowe cienie mądrej Bony i kochliwej Barbary, barokowe, sarmackie Reginy Żółkiewskiej, Barbary Chrzanowskiej, jeśli znajdą się tu i wielkie damy romantyzmu polskiego z tą, która była "polskim mariażem" Napoleona i z tą, dla której zrzekł się największej korony świata kałmucki cesarzewicz z Belwederu, jeśli zapamięta się kobiety w czerni 1863 roku i te, co za zesłańcami ciągnęły na Sybir, to historia do tego wspaniałego albumu, tak wspaniałego, że nie posiada takiego niejeden wielki naród, wniesie jeszcze wizerunek czarno ubranej pani Aleksandry Piłsudskiej. K. Pruszyński, Pamiętnik Aleksandry Piłsudskiej, "Wiadomości Polskie" 1941, nr 17, s. 4

Darwin. Autobiografia (tekst uzupełniony o rozdział poświęcony poglądom religijnym Charlesa Darwina)

Charles Darwin, Francis Darwin

Patrząc na dokonania Darwina przez pryzmat kontrowersji i  płomiennych dyskusji, które rozgorzały na całym świecie i  toczone są do dnia dzisiejszego, zadziwi Czytelnika fakt, że obcując z  tą lekturą znajdziemy się niejako w  samym oku cyklonu. Spokojnej, przepełnionej rodzinną i  serdeczną atmosferą wiosce Down, w  malowniczo położonym domu Charlesa Darwina. W  toku lektury nie sposób nie odnieść wrażenia, że jej narracja wzbudza takie uczucie, jakbyśmy sami siedzieli na werandzie domu serdecznego, dostojnego dżentelmena w  podeszłym wieku, który przy fajce i  filiżance dobrej herbaty, a  może nawet drugiej i  trzeciej, opowiada nam o  sobie niejako z  głowy – co sprawia, że czujemy coś więcej niż duch tego miejsca w  którym spędził większość swojego życia. Po opróżnieniu porcelanowego imbryka z  gorącym napojem do wspólnego stołu dosiada się kolejna postać, syn wybitnego przyrodnika, który snuje biograficzną opowieść o  ojcu dalej, choć z  własnej perspektywy, podczas gdy ojciec słucha jego słów z  aprobatą. W  tym wszystkim uczestniczymy my, poznając ich historię coraz lepiej i  coraz bardziej odkrywając zaskakującą osobowość sympatycznego, gościnnego, serdecznego starszego pana, który na zawsze zmienił nie tylko oblicze nauk przyrodniczych, ale także wyznaczył nowe horyzonty zbiorowej wyobraźni.   Autobiografia Charlesa Darwina w  wydaniu z  1929 roku (WATTS & CO, Londyn 1929) w  przeciwieństwie do wcześniejszych edycji została uzupełniona o  rozdział przedstawiający poglądy religijne Darwina, wcześniej ocenzurowany. Jest to pozycja zasadniczo podzielona na dwie części – autobiograficzną, w  której syn Charlesa Darwina, sir Francis Darwin przedstawia podyktowane przez ojca autobiograficzne wspomnienia i  refleksje, stanowiące około połowy tej publikacji. W  tej części sam Charles Darwin odkrywa przed nami wspomnienia ze swoich twórczych lat, tego jak rozwijały się jego naukowe pasje, w  jakich warunkach żył i  z  jakimi ludźmi przebywał; jak pracował, jak spędzał wolny czas oraz jaki był jego stosunek do swoich publikacji oraz ich odbioru.    W  drugiej części to sir Francis Darwin wspomina wycinki z  życia swojego ojca, przedstawiając kształt ich życia rodzinnego, zwykłą codzienność, sposób organizacji pracy ojca i  to, jakim był człowiekiem w  stosunku do najbliższych krewnych, przyjaciół i  innych osób. Ten ciekawy zabieg kompozycyjny sprawia, że po zapoznaniu się z  tą książką poznajemy sylwetkę naukowca z  dwóch niezwykłych perspektyw. Całość została uzupełniona dodatkiem zawierającym fragmenty korespondencji Charlesa Darwina, które rzucają pewne światło na jego poglądy religijne i  stosunek do Boga.   Życzymy owocnej lektury  Wydawnictwo Horyzont Idei  

Osiem cztery. Bombel. Bocian i Lola

Mirosław Nahacz

Trzy powieści Mirosława Nahacza zebrane w jednym tomie. Osiem cztery to autentyczny i barwny portret pokolenia, które bawi się, kocha, imprezuje i poszukuje sensu życia w halucynogennych doświadczeniach. Już swoim debiutem osiemnastolatek z Beskidu Niskiego złożył dowód absolutnego słuchu językowego. Druga książka Nahacza, Bombel, to snuty na pustym przystanku autobusowym monolog wiejskiego pijaczka, zarazem dowcipna i przejmująco smutna opowieść o życiu i o świecie. Bombel to my! Jest w tym bohaterze takie zderzenie różnych krańcowości ludzkiej natury, taka żywotność i jednoczesna zgoda na samozatratę, taka nieumiejętność życia i umiejętność niezmożonego trwania, jakie znamy wszyscy z doświadczenia osobistego, narodowego, zbiorowego pisała Helena Zaworska. Trzecia powieść, Bocian i Lola, powstała po przeprowadzce Nahacza do Warszawy i jest znakomitym literacko opisem wędrówki przez rzeczywistość, której istnienie wcale nie jest pewne. Czym są zmieniacze czasu? Czy Lola istnieje naprawdę? Czy halucynacje wreszcie się skończą? A może koniec świata jednak nastąpił? pyta autor. Nahacz napisał książkę, którą jak uważa Jarosław Lipszyc zasłużył sobie na miano polskiego Burroughsa. Istnieje pewien oddzielny rodzaj prozy. Jego wyjątkowość polega mniej więcej na tym, że podczas lektury ma się wrażenie, że nie została napisana, ale ktoś to komuś podyktował. Po prostu czytając, słyszy się głos. Nie należy on wprawdzie do żadnej konkretnej osoby, ale jego brzmienie jest jak najbardziej żywe i niemal cielesne. Tak właśnie wygląda przypadek Mirosława Nahacza. Rzeczywistość nabrała ochoty na wypowiedź i w tym celu wybrała sobie Nahacza, a on zgodził się jej wysłuchać i zapisać. Tak, Szanowne Panie i Panowie, Mirosław Nahacz jest wybrańcem. Tutaj mam absolutną pewność. To się po prostu słyszy. Czegoś takiego nie można się nauczyć, ponieważ nie ma od kogo. To się najzwyczajniej posiada albo raczej jest się przez to posiadanym. Andrzej Stasiuk Wydanie jubileuszowe, opublikowane z okazji dwudziestopięciolecia Wydawnictwa Czarne, to hołd złożony przedwcześnie zmarłemu pisarzowi.

Evergreen

Devin Greenlee

Siedemnastoletni Quill pragnie odpocząć od rodzinnego biznesu i domu jego bliscy prowadzą kwiaciarnię i opiekują się magicznym ogrodem. Ale mama go nie wypuszcza na zewnątrz mówiąc, że nie jest na to gotowy. Wszystko dlatego, że Quill jest driadą. I to męską. Pierwszą w historii! Lecz w przeciwieństwie do pozostałych członków rodziny nie posiada żadnych magicznych mocy. Z kolei życie Liama Watsona to świat wirtualny, gdzie nie ma ani krzty magii ani nawet wiary w nią. I chociaż Quill uważa Liama za irytującego (jest tak uroczy, że aż denerwujący), każdego dnia czeka na odpowiedni moment, by go zobaczyć, łamiąc tym samym zakazy matki. Poznaje smak świata na zewnątrz oraz Liama. I chce więcej. Jednak dokądkolwiek się nie udaje, niebezpieczeństwo rośnie Ktoś lub coś pragnie go zniszczyć.

Hiszpania Południowa

Sławomir Adamczak

Południowa Hiszpania to kwintesencja kraju: gorąca muzyka i taniec flamenco, kontrowersyjne walki byków, szalone fiesty i przyciągające tłumy pielgrzymki, mocne wino sherry i pałace z zacisznymi patios o misternie zdobionych arkadach. Ten region to Andaluzja - już sama nazwa niesie obietnicę gorąca, egzotycznych, choć jeszcze europejskich krajobrazów, szarpiących rytmów gitary, grzejącego serce wina i chłodzącego ciało gazpacho. Andaluzja to białe miasteczka ściśnięte na wzgórzach, otoczone oliwnymi gajami, z niemal obowiązkowym mauretańskim zamkiem na szczycie. To także pełne życia, fascynujące duże miasta: Sewilla, Granada, Kordoba, Malaga - w każdym z nich warto spędzić co najmniej kilka dni. Przewodnik Hiszpania Południowa ułatwi zaplanowanie wymarzonego urlopu w najpopularniejszych turystycznych regionach. W przygotowaniu wakacyjnej podróży pomogą propozycje tras z praktycznymi wskazówkami, czytelne mapy oraz porady Autora. Charakterystyki ciekawych zakątków, plaż i zabytków pozwolą wybrać najodpowiedniejsze miejsca dla lubiących aktywny wypoczynek, ceniących rodzinny spokój, a także szukających bardziej swobodnych lub cichych miejsc.

Alergie. Żyj w zgodzie z otoczeniem

Jadwiga Przybyłowska

Czym jest alergia i jak ją rozpoznać? Jak duży wpływ mamy na jej wystąpienie? Jakie są możliwości diagnostyczne i farmakologiczne? I wreszcie jak sami możemy łagodzić objawy alergiczne? Autorka książki, wychodząc od podstaw immunologii, prowokuje czytelnika do samodzielnego rozpoznawania symptomów alergii lub nadwrażliwości. To książka nie tylko dla zdiagnozowanych alergików, ale wszystkich tych, którzy chcą zadbać o swoje zdrowie i dobre samopoczucie oraz żyć w zgodzie ze swoim organizmem i otoczeniem.

Aleksandra

Ela Downarowicz

Trzydziestosześcioletnia Aleksandra spełnia swoje największe marzenie i wyjeżdża na roczną misję do Afryki. Wszystko byłoby pięknie, gdyby pretekstem do podjęcia tej spontanicznej decyzji nie była ucieczka przed niekontrolowanym uczuciem do świeżo upieczonego szwagra... Aleksandra liczy jednak, że zmiana otoczenia pozwoli jej ukoić zszargane związkiem nerwy. Nie spodziewa się nowych wyzwań od losu i spotkania tego jednego jedynego, który pozwoli jej odzyskać wiarę w mężczyzn. Dlaczego więc po roku spędzonym w nigeryjskim sierocińcu wraca do Polski nieszczęśliwa? Jakie wydarzenia pewnego dnia doprowadzą Aleksandrę na dach wieżowca, gdzie zdecyduje się zakończyć swoje życie?