Jem zdrowo i smacznie

Piotr Janczarek

Książka kucharska dla osób chorych onkologicznie i ich rodzin.   Jednym z największych problemów osób chorych na nowotwory są kłopoty z apetytem. Najczęściej chory nie dojada, znacząco zmniejszając swoje szanse na leczenie. Chory po prostu musi jeść. Z drugiej strony przyjęło się, że chorzy, zamiast smacznego posiłku, dostają jakieś „zdrowe” papki, których widok odbiera apetyt. Nie musi tak być. Chorzy mogą jadać smacznie, to samo co reszta domowników. Trzeba tylko odpowiednio dobrać posiłki. Tę książkę stworzyliśmy we współpracy z lekarzami i specjalistami żywienia. Dostosowaliśmy przepisy z różnych kuchni świata, tak aby były odpowiednie dla osób chorych i smakowały całej rodzinie. Sięgnęliśmy do kuchni polskiej, ukraińskiej, rosyjskiej, tureckiej, francuskiej, wloskiej i innych. Jest to po prostu zdrowa dieta dla wszystkich. Potrawy sami ugotowaliśmy i weszły one do naszego menu.   Książka zawiera też poradnik żywieniowy dla chorych i ich rodzin. Objętość: 27 stron.     FRAGMENTY   dr hab. Stanisław Kłęk, chirurg onkologiczny, prezes Polspen, specjalizujący się w żywieniu chorych: (…) Obowiązuje zasada: organizm musi otrzymaćodpowiednią dla konkretnego chorego ilość kalorii i białka o odpowiedniej jakości. Często w trakcie chemioterapii pacjent nie  może jeść, ponieważ cierpi na nudności, wymioty, zapalenie śluzówek. Nie może jednak być tak, że chory nic nie je. Pogarsza to jego wynik leczenia. Wtedy organizm zaczyna „zjadać” własne białko, żeby mózg czy serce mogły pozyskać glukozę. Organy te bez niej bowiem nie pracują właściwie. Najpierw znikają mięśnie, a dopiero dużo później tkanka tłuszczowa. Trzeba zrobić wszystko, żeby do tego nie dopuścić, gdyż przy dużej utracie tkanki mięśniowej człowiek umiera.   Dorota Minta, psycholog kliniczny, psychoterapeutka, zajmuje się psychologią odżywiania: (…) Chory również powinien brać udział w przygotowaniu posiłków, ustalaniu menu. Nie ma też powodu, aby pacjent chory na raka nie mógł pójść do restauracji. W menu zawsze można wybrać coś, co będzie smaczne i wartościowe (…).   Rozdziały: Najważniejsze, nie dopuścić do niedożywienia. Ważne jest nie tylko co jemy, ale też jak jemy i z kim. Zalecenia dietetyczne. Problem z żywieniem w trakcie chemioterapii. Przykładowe menu na 2 dni. Książka kucharska.

Ale balon!

Anna Ryźlak

Matylda ma już 9 lat. Oprócz Ajki, poznanej przez Słuchaczy w audiobooku Ale Kosmos!, w jej domu zamieszkał również nowy przyjaciel – chomik o imieniu Thaiti. Pewnej nocy gryzoń zabiera dziewczynkę w krótką magiczną podróż, by opowiedzieć jej o chomikach – ich zwyczajach i opiece nad nimi, ale też o… odchodzeniu zwierząt z tego świata. Hasło Ale balon! przemienia Thaiti w „środek transportu”, zapoczątkowuje zabawną przygodę, ale też otwiera furtkę do rozmowy na ważne tematy…

koniec widzenia

Marta Półtorak

Dzieło Jeana Honoré Fragonarda „Źródło miłości” to czarowna scena, gdzie Amory proponują kobiecie i mężczyźnie łyk cudownej wody, która ma sprawić, że staną się kochankami. Obraz jest wypełniony drżącą namiętnością, zmysłowością, wirującym szczęściem. Artysta po raz kolejny pokazuje łatwość malowania, wyrafinowania, ekspresji, pod-kreśleniem koloru i światła oraz płynną zdolność kompozycyjną. Malowidło ma paletę barw nawiązującą do nocnej tajemnicy. Podobnie jak inne alegorie Fragonarda jest eteryczne, bardzo odległe od XVIII wiecznego libertyńskiego rokoka. Obraz zdobiący kolekcję The J. Paul Getty Museum w Los Angeles jest piękny i cenny, ale jakże naiwny w swym przesłaniu. W tej prostej metaforze miłości, Kupidyn wyrzuca swoje strzały, by porazić obezwładniającym uczuciem. Co stało się dalej z tą parą? Może żyli długo i szczęśliwie, może tylko długo? Może każde z nich poszło w swoją stronę? Może jedno umierało z miłości, a drugie zapomniało o tym epizodzie? Może jedno pomiatało drugim, igrając z jego uczuciami? Może ktoś kogoś znienawidził? A może jedno nie miało prawa nic oczekiwać od drugiego, ale czuło się cholernie poniżane? Może wszyscy udawali, że nie wypada? Scenariuszy jest wiele, bo miłość niejedno ma imię i na różne sposoby może być przeżywana. Czasem sprawia, iż stajemy się niewolnikami swoich uczuć, bo kieruje nami ambicja, chęć zemsty, udowodnienia swojej racji. Ciemna aura obrazu, zwierająca się między brązem a palisandrem przywodzi na myśl miejsce odosobnienia. Więzienie miłości, w którym jasne postacie to tylko elementy widzenia, krótkie chwilę rozrywkowe w cieniu celi. Często tak funkcjonujemy, że mamy >widzenia<, omamiamy się drugą osobą. Tworzymy skrojone na naszą miarę archetypy, a potem wszystko znika jak haluny, widziadła, urojenia. Popełniamy błędy, miotamy się, rozpaczamy, bo nie potrafimy inaczej. Kieruje nami zwierzęca żądza, bezmyślna nadzieja. Miłość gubi się w brutalnym świecie egoistów, uwodzicieli, narcystycznych osobowości. Daje nam tylko upokorzenia, klęskę i natrętne myśli. A ci, przez których to się dzieje, nie mogą się o tym dowiedzieć. Nie wolno nam nic po sobie zdradzić — mamy cierpieć samotnie lub być uznanym za pomylonych. Te wszystkie historie, które co rusz słyszę, bardzo mnie smucą. Pytam: Dlaczego robimy to sobie i innym? Może dlatego, że biegamy za cieniami, stawiamy ponad, a potem i tak wszystko powraca do punktu wyjścia. Jedni się z tym godzą, inni walczą. Wszyscy skrycie nienawidzą. Czy mamy jeszcze czas, żeby to naprawić? Nic innego nas nie czeka, bo prócz lirycznych toposów, za którymi i tak chichocze śmierć — najbardziej demokratyczna istota. Dlatego dedykując ten tomik Wszystkim złamanym sercem, umysłem i życiem powtarzam za moim ulubionym Koheletem: „Postanowiłem w sercu swoim krzepić ciało moje winem — choć rozum miał zostać moim mądrym przewodnikiem — i oddać się głupocie, aż zobaczę, co dla ludzi jest szczęściem” (Koh2,3). Każdy z nas jest głupcem, wędrowcem, kuglarzem, pijakiem. Bawimy się ze sobą w kotka i myszkę. Nawet już nie chodzi o to, że tej myszki nie dogonimy. Tylko dlaczego ona ucieka? Dlaczego prowokuje do tego, żeby chcieć ją już tylko zagryźć? Koniec widzenia!   Marta Półtorak

Zakodowany alfabet

Katarzyna Michalec

Zakodowany Alfabet to doskonały sposób na zapamiętywanie kolejnych liter alfabetu. Każdą z nich dziecko musi najpierw odkodować na planszy z serduszkami. W pierwszej części książki znajdują się wielkie litery, a w drugiej małe. Serca należy pokolorować zgodnie z podanymi kodami. W ten właśnie sposób powstaną litery. Dodatkowo zadaniem dziecka jest kilkukrotne zapisanie odkodowanych liter na liniach poniżej planszy. Taka forma nauki, to świetna zabawa, a zarazem doskonały sposób na rozwijanie umiejętności kodowania u najmłodszych. Pomaga także w rozwijaniu logicznego myślenia, cierpliwości, koncentracji oraz zdolności manualnych. To także dobry sposób na spędzanie czasu bez komputera. Gotowe rozwiązania można znaleźć na końcu książki.

Napoleon - bóg wojny

Jakub Wróbel

Album prezentuje najważniejsze bitwy i miejsca związane z Napoleonem Bonaparte od miejsca jego narodzin - Korsykę aż po śmierć na Wyspie św. Heleny. Bitwy jakie możemy tu prześledzić to najważniejsze starcia od Marengo aż po ostateczną klęskę pod Waterloo. Zdjęcia zostały wykonane podczas inscenizacji historycznych nawiązujących do tego okresu.

Po co ci logo? Ciąg dalszy

Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Ciąg dalszy, czyli druga część mojego poradnika, nie poradnika, przeczytaj i sam zdecyduj. Książka powstała z moich tekstów pisanych przez ostatnie pięć lat, w większości na blogu alw.pl. Co prawda niektóre straciły aktualność, ale to, co przy tej okazji pisałem można spokojnie odnieść do wielu aktualnych sytuacji. Część tekstów uzupełniłem o informacje jak sprawy mają się po upływie czasu. Nie ma tu złotych recept, jest jednak wiele wskazówek do przemyślenia: jak pewnych rzeczy nie robić, czemu warto czytać regulaminy konkursów, czy na co warto zwracać uwagę oddając i przyjmując projekt. Sądzę, że moje spisane spostrzeżenia przydadzą się tak zamawiającym projekty, jak i samym projektantom. Życzę owocnej lektury. Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Syn wiosny

Mad Bartnicka

Sasza potrafi skomplikować sobie wszystko. Tym razem jedno nieopatrznie zadane pytanie powoduje głęboki wewnętrzny konflikt, a ten z kolei prowokuje konflikty zewnętrzne. Sprawdzona strategia Saszy? Ucieczka. Jednak to, przed czym ucieka, i tak go dogania. Wywiązanie się z danego słowa, brak wybaczenia, niechęć do narzucanych norm, do nadawanych etykiet — te kwestie powracają i się kumulują, prowadząc do późnej refleksji i desperackiej próby poukładania wszystkiego jeszcze raz od nowa. Napisana lekkim językiem książka obyczajowa z wątkiem LGBT wciąga czytelnika od pierwszych stron. Perypetie bohatera raz śmieszą, raz wprowadzają w stan refleksji, gdy Sasza sięga do wspomnień i analizuje swoje życie. Pierwszoosobowa narracja pozwala dogłębnie zintegrować się z bohaterem i poznać jego punkt widzenia. To specyficzny antybohater, który potrafi wzbudzić sympatię i na długo zapaść w pamięć.  

Melinda in the Forest

Karolina Jekiełek

Melinda in the Forest jest książką na poziomie podstawowym zaadresowaną dla dzieci i dorosłych uczących się języka angielskiego jako obcego. Książeczka opowiada historię Melindy, która pewnego dnia wybiera się ze swoją babcią do lasu. Ta uczy ją o zwierzętach i roślinach. Czego się dowie? Jaki będzie jest stosunek do natury? Przeczytaj koniecznie!     ‘Squirrels like the forest. They live in a forest, but you live in a house. You can’t live in the forest, but I have an idea. We can live in a forest for a short time,’ Granny says. ‘What?’ Melinda asks. ‘Yes, I have a tent. We can go on Friday, we can go with your friend and we sleep in the forest, what do you think?’ ‘Wow!’ says Melinda, ‘That’s great!’     Melinda in the Forest is a short story about a girl and her Granny who go to the forest and learn about the animals. Granny teaches Melinda to respect the animals and to be good for plants too. The story is written in simple English so as to make the story easy for children and foreigners who learn English.