Obrona niedorzeczności, pokory, romansu brukowego i innych rzeczy wzgardzonych

Gilbert Keith Chesterton

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. W duszach współczesnych zamiera kult piękna i miłości. Człowiek dzisiejszy traci z oczu ziemię, a nieba nie dosięga. Sprawdza się tu odwieczna mądrość ludów wszelkich ras i religii, że przez przyrodę i byt ziemski wiedzie jedyna droga do nieskończonej szczęśliwości raju. Związek bowiem istoty ludzkiej z ziemią nie jest przekleństwem, ale błogosławionym szlakiem radosnej pełni życia, dokonania przeznaczeń naturalnych człowieka. Prawdy to stare, ale ich treść zawsze na nowo dusze pokoleń niepokoi. Oderwany od nich duch błądzi między błękitem nieba a wielobarwnym oceanem urody ziemi. W takim położeniu jest dusza współczesnego inteligenta. Porwany tętnem cywilizacji zatraca on poczucie piękna kształtów ziemskich, widzi w niebie w dzień tylko szarosiną barwę, a w nocy świecące punkty gwiazd, pozbawione uroku i poezji, które posiadały kiedyś dla oczu człowieka pierwotnego A przecie tak być nie musi. Dziełko zawiera nastepujące rozdziały: Przedmowa tłumacza. Wstęp. Obrona romansu brukowego. Obrona niedorzeczności. Obrona planet. Obrona farsy. Obrona pokory. Obrona nierozważanych ślubów. Obrona szkieletów. Obrona jawności. Obrona pasterek z porcelany. Obrona pożytecznej informacji. Obrona heraldyki. Obrona rzeczy brzydkich. Obrona gwary. Obrona miłości do dzieci. Obrona detektywnych opowieści. Obrona patriotyzmu. Książka zasługująca na polecenie i przemyślenie, dogłębne, wszystkiego, co nam autor w niej chciał przekazać. Polecamy!

Lecznicze napitki - miody, kwasy, piwa, napoje ziołowe... 250 przepisów

Andrzej Sarwa

Faktem jest, że bez napojów, które kupuje się w sklepach i supermarketach, już się nie obędziemy, ale do tego by czasem je zastępować, a czasem tylko uzupełniać napojami mającymi, właściwości lecznicze, które tanio i dość łatwo można przygotować w domu, jak najbardziej zachęcam. Rodzajów leczniczych napitków jest sporo. W tej książeczce prezentuję receptury dziesięciu ich rodzajów, z których za najsmaczniejsze i najbardziej wartościowe dla naszych organizmów uznaję kwasy, miody, piwa, sbitienie i herbaty ziołowe. Warto - jak sądzę - w dzisiejszych czasach popularyzować możliwości wykorzystania części roślin do wyrobu leczniczych napojów, udostępniać receptury wielu bardzo wartościowych miodów, kwasów, piw i napojów ziołowych, mających większe bądź mniejsze wartości lecznicze, a ponadto w zdecydowanej większości po prostu smacznych. Są to więc lecznicze napoje nie tylko dla ciała, ale i dla ducha. Oczywiście najważniejsze będzie zastosowanie leczniczych napojów w kuracji rozmaitych chorób, nie jako leków głównych, zasadniczych, ale pomocniczych, wspierających terapię. Istotne również, będzie ich wykorzystanie w profilaktyce medycznej. Równie ważna będzie ich wartość spożywcza. Książka zawiera 250 ciekawych przepisów na kwasy, miody, piwa, sbitienie i herbaty ziołowe.

Geraint i Enida

Nieznany

Jeden z trzech romansów arturiańskich zawartych w trzeciej części staroceltyckiego, walijskiego zbioru średniowiecznych opowieści Mabinogion, po raz pierwszy tłumaczony na język polski.

Honoryna

Honoré de Balzac

Honoryna, żona bogatego i o wiele starszego hrabiego Oktawa, uciekła od niego z kochankiem, przy którym po raz pierwszy poczuła się doceniana jako kobieta, czego brakowało jej w bezwzględnym świecie paryskim. Miała z kochankiem dziecko, które szybko zmarło, po czym została porzucona. Pogrążona we wstydzie hrabina nie chciała wracać pod dach swojego męża, choć wiedziała, że ten jej wybaczył. Zamieszkała w zupełnym odosobnieniu na ulicy Saint-Maur. Hrabia usiłuje skłonić żonę do powrotu przy pomocy swojego sekretarza Maurycego de l’Hostala. Młody człowiek, w celu nawiązania znajomości z Honoryną, wynajmuje dom w jej najbliższym sąsiedztwie. Uzyskuje wprawdzie obietnicę jej powrotu do męża, jednak sam zakochuje się w kobiecie, zostaje jej kochankiem… (za Wikipedią), a co było dalej, czytelnik dowie się, po przeczytaniu całej książki.

Niebezpieczna kochanka. Powieść Sensacyjna

Stanisław Antoni Wotowski

Wejdź do świata pełnego tajemnic i napięcia dzięki powieści "Niebezpieczna kochanka" autorstwa Stanisława Antoniego Wotowskiego. Historia rozpoczyna się intrygującą sceną: młody malarz, Krzesz, natrafia na posępną willę, skrytą w gęstym lasku na obrzeżach Warszawy. Choć zmierzch i listopadowy deszcz dodają miejscu mrocznego uroku, to masywne drzwi i żelazne kraty w oknach sprawiają, że budowla wydaje się jeszcze bardziej tajemnicza. Podziwiając architekturę, Krzesz słyszy stłumione wołania, dochodzące z wnętrza domu. Zaskoczony, ale i podekscytowany, decyduje się zbadać, co kryje się za tymi murami. Młody artysta, który niedawno osiedlił się w stolicy, nie boi się nieznanego. Wręcz przeciwnie - jego odwaga i pragnienie przygody popychają go do przekroczenia granic bez namysłu. Co odkryje Krzesz, gdy zdecyduje się wkroczyć do willi? "Niebezpieczna kochanka" to powieść, która wciąga od pierwszych stron, przenosząc czytelnika w świat pełen niespodziewanych zwrotów akcji, napięcia i tajemniczych wydarzeń. Idealna lektura dla miłośników sensacji i emocjonujących historii. Zanurz się w tę niezwykłą opowieść i dowiedz się, co kryje mroczna willa oraz jakie sekrety zostaną odkryte przez odważnego malarza. Poznaj dalsze losy Krzesza i jego niezwykłą przygodę, sięgając po tę porywającą książkę.

Dzwony

Michalina Domańska

Dzwony to nowela autorstwa skazanej na zapomnienie, a dziś powoli znów zaczynającej być czytaną, pisarki Michaliny Domańskiej herbu Larysza (bardzo stary herb polski, wymieniany już przez Długosza). Nowela została nagrodzona w konkursie Kuriera Litewskiego. Tytułowe dzwony wiejskiego kościoła mogą być odczytywane jako symbol ucisku polskiego ludu. Fragment utworu: Chata Serafiny stała na wprost kościoła. Z okien widać było wysokie, zmurszałe ogrodzenie cmentarne i stojącą w rogu bardzo starą, pochyloną, ciekawej struktury dzwonnicę kościelną. Starszą była od kościoła, z modrzewia postawiona, wycięta w arkady spiczaste, przez które widniały dzwony. Dzwony milczały w nieruchomość kamienną zaklęte od lat już piętnastu. I ta sygnaturka, jak ptaszek świergotliwa, srebrnym głosem śpiewająca z pośpiechem; i ten dzwon wielki, dawniej w niedzielne ranki natarczywie wołający poprzez łany szerokie i lasy rozległe, i ten największy, którego głos gromowy napełniał serca radosnym wzruszeniem, gdy huczał zwiastując, że Pan się narodził w stajence lub że wstał z martwych po dniach męki. Milczały wszystkie zdjęte snem śmiertelnym. A czemu milczały? Bo władza nakazała zamknąć polski kościół. Za przykładem dzwonów i wieś skamieniała w milczeniu. Od lat piętnastu nie zadźwięczał tu nigdy ochoczy bębenek, nie zaniosły się skrzypki piosenką miłą, jak świergotanie ptasie. Nawet łany i pola milczały nieożywione śpiewem dziewczęcym. A ludzkie twarze wyglądały jak wykute z tego szarego polnego kamienia, zaklęte w moc, twardość i milczenie. Ale nastał kres tego uśpienia i marazmu ludzie budzą się do działania, ale dla bohaterki nowi, dla Serafiny to nic dobrego, bo kończy się jej osobistą tragedią...

Hierarchia niebieska

Jan Domaszewicz

Mówiąc o istnieniu Aniołów, nadmienić należy, że są duchami czystymi, iż wielka jest liczba Ich. I teraz, przypomniawszy o istnieniu Aniołów, że są duchami czystymi i o niezliczonej Ich liczbie, mówić dalej będziemy o Hierarchii Niebieskiej, tj. o Chórach Anielskich. Kiedy Pismo św. na samym wstępie nam mówi: ˝Na początku Bóg stworzył niebo˝, rozumieć należy, że owo niebo nie było puste, tj. bez życia. Owóż, Stwórca człowieka wszechpotęgą, skinieniem swej woli, wyprowadził z niczego: czyli stworzył niezliczone zastępy Aniołów. Aniołowie jaśnieją jako słońce i gwiazdy, jako najpiękniejsze kwiaty na górnym Syjonie, są ozdobą tegoż. Te czyste duchy są obrazem Bóstwa, wyrażeniem światła, odbiciem świętości, piękna i dobroci Bożej. Sam rozum naprowadza na tę prawdę o istnieniu Aniołów: jeśli wielka jest różnica i stopniowanie między drobnym robaczkiem, których mnóstwo w jednej kropli wody się mieści, a mną i duszą moją, która poznaje świat i Boga daleko jeszcze większa jest różnica i stopniowanie między mną słabym, skończoną istotą, a Bogiem nieskończonym. Do Boga, wprawdzie, żadne stworzenie dosięgnąć nie może: w tej jednak przestrzeni niezmierzonej między człowiekiem a Bogiem, Bóg stworzył istoty wyższe ode mnie, stopniowo coraz większej doskonałości, słowem, całe Pismo św. odrzucić by należało, gdyby kto chciał nie uznać, zaprzeczać istnienia Aniołów.

Cezar Kaskabel. César Cascabel

Jules Verne

Pełna niezwykłych przygód powieść Juliusza Verne: Cezar Kaskabel César Cascabel. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Traf sprawił, że rodzina Cascabel, uczciwi artyści, chcą opuścić Amerykę i powrócić do swojej rodzinnej Normandii. Niestety, zostają okradzeni i nie mają środków na opłacenie podróży przez Atlantyk. Wówczas Cezar, głowa rodziny decyduje się powrócić do ojczyzny, w wozie podróżnym, najpierw przez Cieśninę Beringa w lodzie, a następnie powrocie Syberię i Rosję. Podróż ta jak łatwo się domyślić jest pełna przygód. Fortune faite, la famille Cascabel, artistes forains, veulent quitter l'Amérique pour rejoindre leur Normandie natale. Par malheur, deux aigrefins les volent, leur enlevant tout espoir de pouvoir payer leur traversée de l'Atlantique. César, le chef de famille, décide de regagner le sol natal en roulotte, d'abord par le détroit de Behring pris dans les glaces, puis en regagnant la Sibérie et la Russie.... (http://fr.wikipedia.org/wiki/César_Cascabel)