Bogoznawstwo Sławjan

Jan Sas Zubrzycki

Bogoznawstwo Sławjan (Bogoznawstwo Słowian). Ze wstępu: W nauce polskiej od czasu dawnego pojawiają się dzieła, koniecznie mówiące o mitologii, jakby tu nieodwołalnie musiał się objawiać związek nierozerwalny między Niebem Grecji Starożytnej a Niebem Staro-Lechii. Jeżeli da się wprowadzić tę zgodność pomiędzy wiarę Hellenów a wiarę Sarmacji, to dobrze, w przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak przekreślić całą przeszłość pogaństwa Polski najdawniejszej i orzec, że panowało tutaj nie tylko barbarzyństwo najciemniejsze, ale i próżnia, po prostu nicość... Tymczasem jednak było inaczej: Naród polski od prawieków słynął bogactwami stanowiącymi dobrobyt jego umysłowy i obyczajowy, a Polacy mieli ukształtowane bogato wierzenia swoje w siły przyrodzone, które czcili zmysłowo wprawdzie, lecz z podniesieniem ducha równoczesnym. Autor omawia postaci bogów, staropolskie wierzenia i symbolikę religijną, na tle rodzimych dziejów, a także znaczenie naszej rodzimej kultury i tradycji oraz jej niewątpliwego wpływu na kulturę i tradycję ogólnoeuropejską. Książka choć niewielka objętościowo jest bardzo wartościowym dziełem, które powinien poznać każdy, komu bliska jest nasza bogata przeszłość i nasze znaczenie na tle innych ludów i narodów. Bo Polacy naprawdę nie mają się czego wstydzić, a wręcz przeciwnie, mają się czym szczycić!

Dworek przy cmentarzu

Klemens Junosza

Ze wprowadzenia Autora: „Już się ten dworek zrujnował zupełnie, już go rozebrano, a na jego miejsce postawiono nowy; już na cmentarzu pozapadały się mogiły drogie, poczerniały krzyże, głazy pamiątkowe w ziemię wrosły, a przecież nie tak dawno, jak je położono i łzami żalu oblano. Nie wiek to temu, a przecież tak się to już dawnym, takiem odległym wydaje. Widzę te czasy i tych ludzi, widzę ich przez pryzmat pamięci. O szarej godzinie, w chwili dumań samotnych rysują się one wyraźnie: krajobraz odtwarza się w odległej perspektywie, postacie nabierają życia, mówią, śmieją się, płaczą. I z postaciami tymi, które z cmentarzysk wychodzą i dawne na powrót przybierają kształty, powstają zarazem ich ideały, marzenia, troski, życie całe. Snuje się pasmo wspomnień, nawiązane w dzieciństwie, chropowate, szare, bo nie z jedwabnej przędzy, nie ze złotogłowiu, ale z twardych konopnych włókien uprzędzione...

Garnek złota

Plaut

Euklio niezamożny znalazł w domu swym zakopany garnek ze złotem; opanowuje go troska, żeby nikt o tym skarbie się nie dowiedział; posądza wszystkich, że domyślają się, co posiada, i czyhają, by mu złoto wydrzeć. Niewolnicę Stafilę wypędza, aby go nie podglądała, gdy on do garnka, dla nacieszenia się widokiem złota, śpieszyć będzie. Oczywiście nie jest to koniec opowieści. Zachęcamy do lektury!

Dzieje Tristana i Izoldy. Odtworzone wedle dawnych legend i poematów

Tristan i Izolda bohaterowie legendy celtyckiej, związanej z opowieściami z cyklu arturiańskiego. Jej najstarsze pisemne wersje pochodzą z XII wieku, a sama legenda stała się inspiracją dla wielu średniowiecznych utworów literatur europejskich. W najpełniejszej postaci została zrekonstruowana w 1900 roku przez Josepha Bédiera (Dzieje Tristana i Izoldy). Na podstawie legendy powstała również w 1859 roku opera Richarda Wagnera Tristan i Izolda. Legenda ta opowiada o tragicznej i niespełnionej miłości rycerza Tristana i irlandzkiej księżniczki Izoldy Jasnowłosej. W opowieści występuje także król Kornwalii Marek - mąż Izoldy oraz Izolda o Białych Dłoniach żona Tristana. (opis za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tristan_i_Izolda_(legenda)

Królobójcy

Wacław Gąsiorowski

Królobójcy polski esej historyczny autorstwa Wacława Gąsiorowskiego. Utwór ten opublikowano po raz pierwszy w 1905 roku. W wydaniu z 1932 roku, książka została poszerzona przez autora o opis definitywnego upadku dynastii Romanowów i śmierć ostatniego cara z ręki bolszewików. Tematem książki jest historia życia i śmierci carów, którzy rządzili Rosją od XVI do XX wieku. Władcy ci nie cofali się przed żadną zbrodnią, by zdobyć i utrzymać władzę. Jednocześnie sami często padali ofiarą zabójstw. Gąsiorowski rozróżnia wyraźnie zabójstwa dokonywane przez rywali do tronu, celem przejęcia władzy od zabójstw, które dokonywali XIX wieczni idealiści - celem zmuszenia carat do ustępstw i nadania konstytucji. (opis za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C3%B3lob%C3%B3jcy)

Obrazki z natury

Klemens Junosza

Klemens Junosza, właściwie: Klemens Szaniawski (1849-1898) powieściopisarz, nowelista i felietonista polski. Szaniawski celował przede wszystkim w małych formach prozatorskich: noweli, opowiadaniu, obrazku, szkicu. W swoich utworach chętnie portretował środowiska chłopskie, drobnoszlacheckie, ale także mieszczan i Żydów warszawskich. Niniejsza publikacja zawiera utwory: Niekosztowna kuracja i Grabarz książek. Zachęcamy do lektury.

Sandomiria Demonicum. O traktatach demonologicznych Andrzeja Sarwy

Tomek Miłowicki

"Sandomiria Demonicum. O traktatach demonologicznych Andrzeja Sarwy", której autorem jest Tomek Miłowicki, to wyjątkowa rozprawa naukowa, która zabiera nas w podróż do tajemniczego świata XVII-wiecznej Europy. Ta fascynująca książka, oparta na dogłębnych badaniach i opisach z ponad dwustu różnych źródeł, odsłania przed nami kulisy demonologii, alchemii, rytuałów i obsesyjnych praktyk, które charakteryzowały ten okres. Autor przeprowadza gruntowną analizę tendencji okultystycznych, które wpłynęły na ówczesne europejskie społeczeństwo. W książce rozkwitają mitologie demonicznych istot, które wywarły wpływ na życie ludzi. Czytelnik odkrywa także fascynujący świat alchemii, która była popularna w tamtych czasach i często była elementem tajemniczych eksperymentów. Niezwykle ważnym aspektem książki są opisy sadystycznych obsesji i tajemniczych rytuałów, które często wzbudzały przerażenie wśród ludności tamtych czasów. "Sandomiria Demonicum" to wynik rozległych badań naukowych, obejmujących literaturę, antropologię, religioznawstwo i okultyzm. Ta praca stanowi cenne źródło wiedzy, pozwalając nam na lepsze zrozumienie fascynującej, choć przerażającej epoki w historii Europy. Ta książka to nie tylko naukowa rozprawa, ale także fascynująca podróż w mroczny świat przeszłości, który kształtował to, co dzisiaj nazywamy historią i kulturą. Warto podkreślić, że "Sandomiria Demonicum" szczegółowo omawia traktaty demonologiczne autorstwa Andrzeja Sarwy, co czyni tę publikację jeszcze bardziej wartościową dla badaczy i miłośników historii okultyzmu.

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom czwarty, część czwarta: Dzieje Słowiańszczyzny Północno-Zachodniej aż do wynarodowienia Słowian zaodrzańskich. Słowianie na wschód o Łaby i Solawy. Lutycy północni i południowi

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom czwarty, część czwarta dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Lutycy północni. (Na archipelagu Rańskim i przyległym lądzie). 1. Stosunek księstwa Rańskiego do korony i władzy duchownej duńskiej. 2. Książęta i otoczenie ich. Rodowód książąt rańskich. 3. Kościół i duchowieństwo. 4. Podział ludności na stany: a) szlachta. b) knieżyce. c) ludność swobodna i niewolna. 5. Kolonizacja: a) W posiadłościach lądowych: b) Na wyspie. c) W miastach. 6. Zwichnięcie obyczajów narodowych. 7. Upadek narodowości słowiańskiej: a) W posiadłościach lądowych. b) Na wyspie. 8. Rozwiązanie bytu narodowego. Lutycy Południowi. A. W posiadłościach Arcybiskupstwa Magdeburskiego (Moraczanie, Ziemczycy, Leszycy). B. W margrafstwie Brandenburskim (Brzeżanie, Stodoranie, Sprewianie). Umocowanie się margrafów nad Hobolą w XII w. Rycerstwo i feudalizm. 3. Chrześcijaństwo i Duchowieństwo. 4. Zniszczenie ustroju słowiańskiego. 5. Kolonizacja. a) Lokatorowie osad Szulcy, ich zarządy. Koloniści z Niemców i Słowian. Lenne konie. b) Osiedlenie kolonistów niemieckich w miastach i wsiach. Wpływ instytucji (duchownych na rozwój kolonizacji kraju i germanizacji Słowian. Osady słowiańskie i niemieckie, wielkie i małe. Znikanie osad słowiańskich w XIII i XIV w. Niektóre z nich trwają w XV w.: W Priegniz-mark. W Hawellandzie. W Suchej. W Teltowskim kraju. W Banimskim kraju. W Rupińskim kraju. Ciemiężenie Słowian w XIII i XIV w. Poniżenie ich do stanu rybaków, chyzarów, kosatów, zagrodników i pastuchów. 7. Upośledzenie Słowian w miastach. 8. Zmiany pod przewagą niemiecką. 9. Upadek i pozostałe po Słowianach ślady.