Z czułością dla siebie. Co możemy zrobić, aby być zdrowszym i szczęśliwszym

Gerald Hüther

BESTSELLER „DER SPIEGEL”! BRAK MIŁOŚCI SZKODZI - NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO, ŻEBY WYZDROWIEĆ. W czasach, w których tak wielu ludzi gna przed siebie, by nieustannie wszystkich wyprzedzać, w których liczą się osiągnięcia i każdy chce możliwie jak najwięcej posiąść i przeżyć, niełatwo okazywać troskę zarówno innym, jak i sobie. W naszym zglobalizowanym, scyfryzowanym świecie, podporządkowanym presji ekonomicznej, brak miłości, czułości i życzliwości jest coraz powszechniejszy, coraz więcej osób zapada na zdrowiu – nie tylko psychicznie, lecz także fizycznie. Niestety zauważamy to nierzadko dopiero wtedy, kiedy jest już za późno – kiedy zachorujemy. Okazuje się, że każde zdrowienie, także to wspierane przez współczesną medycynę, jest zawsze procesem samouzdrawiania zachodzącym w naszym ciele. Jak dowodzą badania, zdolność do samoleczenia jest jednak bardzo często przygaszana przez niepewność, lęk, bezradność i stres psychoemocjonalny. Neurobiolog Gerald Hüther na przykładzie działania naszego mózgu pokazuje, jak brak czułości dla samego siebie tłumi nasze siły obronne i moce samouzdrawiania. Jeszcze kilka lat wstecz taka perspektywa nie byłaby możliwa, a poświęcona jej książka wylądowałaby w dziale ezoteryki. Dziś jednak do naszej dotychczasowej wiedzy z zakresu nauk przyrodniczych i medycznych doszło już wiele badań potwierdzających, że brak miłości wpędza nas w chorobę. Nie jest to już hipotezą, ale niepodważalnym faktem, uzasadnionym na gruncie nauk ścisłych i udowodnionym medycznie.   Gerald Hüther jest uznanym neurobiologiem, autorem licznych publikacji popularnonaukowych i naukowych. Jego zainteresowania od wielu lat koncentrują się wokół wpływów wczesnych doświadczeń na rozwój mózgu, konsekwencji lęku i stresu oraz znaczenia reakcji emocjonalnych. Jest założycielem i prezesem Akademii Rozwoju Potencjału (niem. Akademie für Potentialentfaltung), mieszka nieopodal Getyngi. Nakładem Wydawnictwa Dobra Literatura ukazały się dotychczas: Wszystkie dzieci są zdolne, Kim jesteśmy – a kim moglibyśmy być.

Wypalone dzieci. O presji osiągnięć i pogoni za sukcesem

Michael Schulte-Markwort

Problem wypalenia to zmora współczesności. Presja, której ulegamy jako społeczeństwo, zaczyna zbierać coraz większe żniwa zarówno w przypadku dorosłych, jak dzieci. Doświadczony psychiatra i psychoterapeuta, profesor Michael Schulte-Markwort opisał problem wypalenia, trafnie diagnozując jego przyczyny. Myślenie całych rodzin skażone jest dążeniem do posiadania coraz większej ilości rzeczy oraz do osiągnięcia olśniewającego sukcesu. W głowach pielęgnujemy obraz idealnej mamy, idealnego ojca oraz idealnych dzieci. W tej wizji dorośli robią wielkie kariery, świetnie godząc przy tym obowiązki wychowawcze i domowe. Dzieci natomiast wspaniale się rozwijają, są uzdolnione, ładne i chętne do podejmowania kolejnych spektakularnych wyzwań. Ale prawdziwe życie dalekie jest od ideału, który staje się trudną do zrealizowania mrzonką. Mimo to nie odpuszczamy, aż wreszcie zaczyna brakować już sił, rodzi się frustracja i lęk, że nie przeskoczymy tej poprzeczki, stworzonej z kulturowych i społecznych wymagań. Jak temu zapobiec i co zmienić w rodzinie, by uniknąć błędów, które mogą kosztować nas zdrowie, a nawet życie. "Wypalone dzieci" to znakomicie napisana, wciągająca i wartościowa lektura, dzięki której nie tylko zrozumiemy, czym jest problem wypalenia, ale też będziemy potrafili świadomie podejmować decyzje, dotyczące rozwoju naszych dzieci oraz nas samych. W książce znajdziesz m.in.: Wypalenie, depresja z wyczerpania i depresje - błędne koło Przyczyny: rodzina, otoczenie, szkoła Presja osiągnięć Terapia Wspieranie

Co się zdarzyło w hotelu Gold

Grzegorz Kozera

„Co się zdarzyło w hotelu Gold” to współczesny kryminał z historią miłosną w tle albo – jeśli ktoś woli – opowieść o miłości z wątkiem kryminalnym. A wszystko podszyte lekką ironią.   Bohater powieści, historyk Antoni Topola, wydaje się tak samo niepozorny jak jego imię i nazwisko. Przekroczył czterdziestkę, jest w trakcie rozwodu, ma kłopoty ze zrobieniem habilitacji. Nawet romans z profesor Szymalą to raczej jedynie spełnianie erotycznych zachcianek kobiety. Wyjazd na kongres naukowy do Wiednia w zastępstwie swojego mentora też nie jest szczytem marzeń Antoniego. Nie wie on jednak, że wydarzenia, jakie rozegrają się w tytułowym hotelu Gold, każą mu spojrzeć na siebie inaczej i odmienią jego życie.

Jak pomóc sobie i uczniom. Praktyczne wskazówki do zmiany sposobu prowadzenia lekcji

Pernille Ripp

Czy chciałbyś być uczniem w swojej klasie? W tej bestsellerowej książce Pernille Ripp zaprasza zarówno początkujących, jak i doświadczonych nauczycieli do współtworzenia z uczniami pozytywnego, interaktywnego środowiska edukacyjnego. Opierając się na własnych doświadczeniach w nauczaniu i szczerych przemyśleniach, Pernille przedstawia wiele pomysłów na to, jak rozwijać własną intuicję, doceniać błędy i porażki, okazywać sobie życzliwość i budować zaufanie. Tłumaczy, jak dawać uczniom możliwości wyboru oraz odpowiednio dużo czasu na rozwijanie umiejętności i wiedzy, a także jak zrezygnować z kar, upominania i nagród, by pobudzać ich motywację wewnętrzną. Nowe wydanie jej książki zostało gruntownie uzupełnione i zaktualizowane. Pełne jest dodatkowych strategii i narzędzi związanych z takimi zagadnieniami, jak nauczanie skoncentrowane na uczniach i oddawanie im odpowiedzialności za uczenie się, zarządzanie własnym czasem, stawianie granic i dbanie o siebie. Pokazuje między innymi, jak odejść od kultu ocen i czasochłonnego przygotowywania zajęć oraz zmienić nawyki związane z zadawaniem prac domowych, aby zredukować własne obciążenia i dać uczniom więcej czasu dla nich samych. W osobistych historiach i praktycznych strategiach Pernille znajdziesz inspirację do oddania edukacji w ręce uczniów i budowania społeczności pełnej pasji do nauki!

Cyfrowa demencja. W jaki sposób pozbawiamy rozumu siebie i swoje dzieci

Manfred Spitzer

Bestseller na liście tygodnika „Der Spiegel” w kategorii książek popularnonaukowych. Cyfrowa demencja to określenie, którego przed kilku laty użyli południowokoreańscy lekarze do opisania symptomów chorobowych – zarówno psychicznych, jak i fizycznych – będących skutkiem niekontrolowanego korzystania z mediów cyfrowych. Renomowany niemiecki psychiatra i neurobiolog, Manfred Spitzer, daje w swojej książce szczegółowy wgląd w istotę i przyczyny tego zjawiska. Prezentowane przez profesora Spitzera tezy podzieliły zarówno opinię publiczną, jak i kręgi fachowe na dwa antagonistyczne obozy. Zdaniem Spitzera intensywne korzystanie z mediów cyfrowych skutkuje – zwłaszcza u dzieci i młodzieży – zanikiem samodzielnego myślenia, to zaś prowadzi do zakłócenia uwagi i orientacji przestrzennej oraz pogarszania się wyników w nauce. Na płaszczyźnie emocjonalnej ceną za zbyt częste przebywanie w cyfrowym świecie jest samotność, wycofanie się z realnego życia, problemy ze spaniem i koncentracją włącznie z depresją i prawdziwym uzależnieniem od mediów elektronicznych. Krytycy twierdzą, że Spitzer „wiesza psy” na zdobyczach techniki i świecie nowoczesnych mediów, bez których dziś trudno wyobrazić sobie życie. Ze wstępu: Manfred Spitzer twierdzi, że musiał napisać Cyfrową demencję, by jego dzieci – a ma ich sześcioro – nie powiedziały mu za dwadzieścia lat: „Tato, wiedziałeś o wszystkim i nic nie zrobiłeś, by ostrzec innych”. (…) Przesłanie autora Cyfrowej demencji jest dla wielu czytelników niewygodne i stawia ich przed koniecznością zadania sobie kilku ważnych pytań, np. o to, jak konsola do gier, którą właśnie obdarowali dziecko, wpłynie na sposób, w jaki spędza ono czas. Wiele z tych pytań dotyczy spraw zdawałoby się oczywistych, a te zazwyczaj należą do najtrudniejszych. Bo czy łatwo wątpić w to, że wyposażenie pierwszoklasistów w tablety jest przejawem postępu i zwiększa efektywność nauczania, a zakup laptopów dla przedszkolaków jest gwarancją ich edukacyjnego sukcesu? dr Marzena Żylińska

Wszystkie dzieci są zdolne. Jak marnujemy wrodzone talenty

Gerald Hüther, Uli Hauser

Nauka powinna sprawiać taką radość, żeby myśl o zbliżających się wakacjach napawała dzieci smutkiem. Dzieciństwo powinno być tak piękne, żeby przez całe życie każde wspomnienie o nim dodawało nam sił. Książka „Wszystkie dzieci są zdolne” wyjaśnia, dlaczego w obecnym systemie wychowania i edukacji konieczne są radykalne zmiany. Przestarzała koncepcja „różnicowania talentów” nie tylko ma zgubny wpływ na dzieci, lecz także szkodzi całemu społeczeństwu. Powinniśmy zaprzestać wywierania presji na naszych najmłodszych. Wyniki badań nad mózgiem pokazują bardzo wyraźnie, że każde dziecko jest na swój sposób zdolne. Warto zatem tę wiedzę przełożyć na edukacyjną rzeczywistość. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, jaki potencjał nosiliśmy w sobie w dzieciństwie, o czym marzyliśmy najbardziej, do czego potrafiliśmy się zapalić, co nas napędzało i w czym byliśmy szczególnie uzdolnieni. Kto z nas zadaje sobie czasem pytanie, które z jego talentów nie miały okazji się rozwinąć? A czy mamy świadomość tego, jakie zdolności drzemią w naszych dzieciach? Co robią naprawdę dobrze, a czego nie potrafią?

Króliki Pana Boga

Grzegorz Kozera

Poruszająca opowieść o przyjaźni, miłości, cierpieniu i potrzebie bliskości. Maj 1945. Adam, Halina i Honza - rozbitkowie, którzy ocaleli z wojennej hekatomby - próbują wrócić do Polski. Niemcy skapitulowały, lecz wojna tak naprawdę się nie skończyła, a świat poukładanych wartości dawno runął. Bohaterowie niejednokrotnie przekonają się o tym podczas swojej wędrówki. "Króliki Pana Boga" są nawiązaniem do cenionej powieści Grzegorza Kozery "Berlin, późne lato", która ukazała się w 2013 r.

Biały Kafka

Grzegorz Kozera

Gorzka i ironiczna opowieść o alkoholowym uzależnieniu zdegradowanego dziennikarza. Jedyną wartością, która może ocalić bohatera z pijackiego piekła, jest miłość. Tylko czy w alkoholowym zatraceniu, wśród wielu spotykanych przypadkowo kobiet, bohater potrafi odnaleźć tę jedną, którą naprawdę pokocha? Tak więc kobiety i alkohol, a gdybym chciał być trywialny i wulgarny, co zdarza mi się w końcu nierzadko, powiedziałbym bez skrupułów – dupy i gorzała. Kobiety i alkohol, dupy i gorzała, oto one, „te dwie są miłości i dwie śmierci moje”. To Lechoń, zacytowałem jednego z moich młodzieńczych mistrzów, budzącego mój podziw nie tyle swoją niemodną poezją, ile tym, że z tęsknoty i samotności ów okularnik w garniturku skutecznie skoczył z okna wieżowca w Nowym Jorku. Niektórzy tego doświadczyli, mało kto miał odwagę opisać z taką szczerością. Przejmujący i błyskotliwy zarazem zapis walki z nałogiem, odarty z otoczki przyjemności doznań i fałszywego mistycyzmu. Abstynenci powinni przeczytać ku przestrodze, uzależnieni – jako ostatnie ostrzeżenie. Jakub Porada, dziennikarz telewizyjny Chociaż Biały Kafka jest przesycony alkoholem i papierosowym dymem, to autorowi daleko do pochwały nałogu. Wódka, wino, kobieta, przypadkowy seks – do pewnego momentu jest miło, nawet zabawnie, ale rano zawsze czeka kac. Ta przewrotna książka to lustro, w którym powinien się przejrzeć każdy, kto pije tylko dla zabawy, a potem zapytać samego siebie: mnie to nie dotyczy? Na pewno? Marcin Wikło, publicysta