Święty Dominik

Jan Andrzej Spież OP

W trudnym okresie ważnych przemian w Europie odżywa w Kościele pragnienie odnalezienia pierwotnej ewangelicznej prostoty i ubóstwa. Pojawiają się zakony nowego typu, zwane żebraczymi: Bracia Mniejsi franciszkanie i założony przez św. Dominika (ur. ok. 1170, zm. 1221) Zakon Braci Kaznodziejów dominikanie. Franciszek, którego życie było związane z Asyżem w Toskanii, gdzie się urodził i zmarł, nie pragnął niczego, jak tylko być naśladowcą Jezusa w jego ubóstwie i uniżeniu. Dominik swoją drogę naśladowania Chrystusa widział w głoszeniu Ewangelii na wzór apostołów. Dominik odkrył swe powołanie nie tylko dla siebie. Potrafił je ukazać, czasem w sposób niezwykle odważny i ufny wobec Boga, rzeszy swoich naśladowców, którzy później w niejednym go wyprzedzili, jedni w mądrości i wiedzy, jak Tomasz z Akwinu, inni w zapale misjonarskim, jak św. Jacek (). Można powiedzieć, że w tym ujawnił się jeszcze jeden jego dar: był dobrym ojcem, który z radością pozwala i pomaga rozwijać się swoim dzieciom

Najdroższej Dianie

Jordan z Saksonii

Bł. Jordan z Saksonii był bezpośrednim następcą św. Dominika w kierowaniu zakonem. Adresatką jego listów była bł. Diana Andal (1201-1236). Jordan poznał Dianę w 1222, będąc już prowincjałem Lombardii. W sierpniu 1223 Diana przyjęła z jego rąk habit dominikański i zamieszkała w klasztorze w Bolonii. Jordan napisał do Diany blisko 50 listów w latach 12221236. Łączyło ich wiele: dominikański habit, gorący temperament, silna wola, lecz przede wszystkim głęboka przyjaźń, której pasjonującą pamiątką jest niniejszy zbiór listów. Zbiór ten stawia autora w rzędzie mistrzów duchowości chrześcijańskiej. Brat Jordan, sługa nieużyteczny Zakonu Kaznodziejów, śle pozdrowienie wieczne swojej umiłowanej córce Dianie, służebnicy klasztoru Świętej Agnieszki. Umacniaj się w Panu Jezusie Chrystusie i niech mieszka On zawsze w Twoim sercu. Albowiem serce, w którym brakuje Chrystusa, jest jak łupinka pozbawiona ziarna i każda pokusa, jak wiatr, może je porwać ze sobą. Łupina zawierająca ziarno, jeżeli nawet uderza w nią podmuch, pozostaje nieporuszona. To właśnie ciężar ziarna sprawia, ze wiatr nie może odrzucić jej zbyt daleko. Tak samo serce, gdzie mieszka Chrystus, niechaj tak się z nim zjednoczy, aby nie porwał go poryw pokusy. Mów zatem, a za ustami niech powtarza serce: Inni ufają, komu tylko zechcą, mnie zaś dobrze jest przebywać blisko Boga.

Krupówki warszawskie. Kazania na lato i jesień

Paweł Krupa OP

Krupówki warszawskie. Kazania na lato i jesień to trzeci i ostatni tom kaznodziejskiego notatnika, który powstał w oparciu o homilie wygłaszane przez o. Pawła Krupę w dominikańskim kościele na warszawskim Służewie. Msze odprawiane przez ojca w niedziele i święta o godzinie czternastej gromadziły mnóstwo wiernych zasłuchanych w Słowo. Prezentowane kazania, obejmujące liturgicznie drugi okres zwykły, można czytać po kolei lub na wyrywki, można do nich zaglądać jak do komentarza na daną niedzielę czy święto albo potraktować jako rozważania biblijne.

Krupówki warszawskie. Kazania wiosenne

Paweł Krupa OP

"Krupówki warszawskie. Kazania wiosenne" to drugi tom kaznodziejskiego notatnika, który powstał w oparciu o homilie wygłaszane przez o. Pawła Krupę w dominikańskim kościele na warszawskim Służewie. Msze odprawiane przez ojca w niedziele i święta o godzinie czternastej gromadziły mnóstwo wiernych zasłuchanych w Słowo. Prezentowane kazania, obejmujące okres od Środy Popielcowej do Bożego Ciała, można czytać po kolei lub na wyrywki, można do nich zaglądać jak do komentarza na daną niedzielę czy święto albo potraktować jako rozważania biblijne.

Dziennik Galfryda

Michał Zioło OCSO

Dziennik Galfryda to zapiski mnicha, trapisty, który prowadzi życie ukryte za murami klasztoru życie egzotyczne, a zarazem powszednie, zwyczajne i proste, po prostu ludzkie. Oddany modlitwie i pracy, Michał Zioło, wnikliwy obserwator, potrafi zarazem z pewnego dystansu spoglądać na rzeczy tego świata. Pisze o życiu duchowym i osobistych zmaganiach, ale też o współczesnym Kościele i jego bolączkach, obchodzi go rzeczywistość polskiej i francuskiej polityki, uczestniczy w intelektualnej debacie, przygląda się współczesnym modom. O mnichach mówi się, że żyją poza światem i zarazem w sercu świata. Takie właśnie jest życie, którego strzępy zawiera Dziennik Galfryda. Galfryd to imię kota z poematu Christophera Smarta. Galfryd został nazwany w tym wierszu sługą Boga żywego, służącego Mu co dzień punktualnie i pilnie, który poświęciwszy uwagę Bogu i samemu sobie, poświęca ją swojemu bliźniemu. I mruczy z wdzięcznością, gdy Bóg pochwali go jako dobrego kota. Przy lekturze poematu Smarta pisze Zioło myślałem przekornie, że właśnie tak powinien wyglądać spełniony mnich i szczery chrześcijanin. Umieściłem więc to imię w tytule niejako życzeniowo, dla zawstydzenia siebie, człowieka wciąż szukającego i wciąż w drodze.

Mistyka codzienności

Joachim Badeni OP

Czy żywe doświadczenie religijne, mistyka i spotkanie z Bogiem to tylko puste hasła, z którymi rozprawiły się współczesna psychologia i nauki ścisłe? Mistyka codzienności to zbiór w większości niepublikowanych dotąd tekstów Joachima Badeniego, znakomitego dominikańskiego kaznodziei, duszpasterza akademickiego i arystokraty o nietypowym jak na duchownego poczuciu humoru. Ojciec Badeni przedstawia bardzo osobistą wizję życia duchowego, w której Bóg pociąga nas poprzez piękno i urok swej Osoby, a wiara jest zmaganiem się, wzajemnym przymierzaniem Stwórcy i człowieka. Książka ojca Joachima to z jednej strony świadectwo własnych duchowych poszukiwań, z drugiej bezcenny przewodnik dla tych, którym pytania o Boga i sens życia nie dają spokoju.

Kłopot za kłopotem. Katolik w dryfującej Europie

Maciej Zięba OP

Europę ukształtowało chrześcijaństwo, kto temu przeczy, zasługuje na pałę z historii, ten cytat Autor zaczerpnął od prof. Krzysztofa Pomiana, którego trudno posądzać o krzewienie kościelnego imperializmu. Co może ono zaproponować współczesnej postmodernistycznej Europie? Czy Kościół jako wspólnota ponadpolityczna powinien się wiązać z jakąkolwiek polityczną formacją? Jak rozwiązać rosnące jak grzyby po deszczu gospodarcze i polityczne kłopoty? Czy obecność religii na forum publicznym prowadzi do nietolerancji, dyskryminacji i przemocy? Jak poszukiwać porozumienia z ludźmi, którzy sytuują się na zewnątrz Kościoła i są otwarci na dialog? To tylko kilka z licznych pytań, na które próbuje odpowiedzieć Autor tej książki, znawca nauki społecznej i nauczania Jana Pawła II.

Wieloryb nie może latać. O sztuce stawania się sobą

Max Lucado

Max Lucado napisał tę książkę, aby pomóc ludziom wydźwignąć się z szarości życia i dostrzec ich własną i niepowtarzalną drogę. Odkrywanie tej drogi i pójście nią sprawia, że najpełniej stajesz się sobą. Spróbuj odkryć rzeczy, które lubisz robić i które jednocześnie robisz dobrze. Możemy nazwać je momentami radosnej harmonii. Pomyśl o chwilach pełnych szczęścia i energii, gdy nie liczyłeś czasu. O chwilach, gdy pomyślałeś: Tak, jestem do tego stworzony!. Przypomnij sobie ten czas, kiedy miałeś poczucie spełnienia i odniesionego sukcesu. Ty w swoim najlepszym wydaniu! Te fundamentalne doświadczenia ukazują, że jesteś kimś wyjątkowym i pomagają ci odkryć twoje miejsce przeznaczenia.