Chory na nowotwór - kompendium leczenia somatycznych objawów towarzyszących

Małgorzata Krajnik, Małgorzata Malec-Milewska, Jacek Wordliczek

Chory na nowotwór - kompendium leczenia bólu to podręcznik przygotowany przez grono wybitnych specjalistów poświęcony bólowi nowotworowemu. Ból jest u chorych na nowotwory najczęstszym i najbardziej dokuczliwym objawem. Towarzyszy niemal wszystkim nowotworom i wszystkim stadiom ich zaawansowania: jest skutkiem nie tylko postępującej choroby, ale także wielu zabiegów diagnostycznych i leczniczych. Najbardziej dokuczliwy, przewlekły ból nowotworowy oprócz fizycznego cierpienia wywołuje u pacjenta lęk, depresję oraz poczucie izolacji i beznadziejności. Cierpiący chory staje się rozdrażniony, traci samodzielność i zdolność do wykonywania codziennych czynności, oddala się od najbliższych, często rezygnuje z leczenia. Cierpienie chorego udziela się także jego rodzinie i opiekunom. Zwalczanie bólu nowotworowego ma zatem u chorych na nowotwory fundamentalne znaczenie Warto by podręcznik Chory na nowotwór - kompendium leczenia bólu" znalazł swoje miejsce w biblioteczce każdego lekarza stykającego się z chorymi na nowotwór i by towarzyszył mu w codziennej pracy klinicznej.

Zaburzenia lękowe u pacjentów kardiologicznych

Dominika Dudek

U pacjentów kardiologicznych częstym problemem są zaburzenia lękowe. Mogą one stanowić podstawowe schorzenie, dające objawy ze strony serca, bądź mogą towarzyszyć chorobie układu sercowo-naczyniowego. Stąd ich symptomatologia i diagnostyka różnicowa znajdują się w zakresie zainteresowań nie tylko psychiatrów, ale też lekarzy rodzinnych, internistów oraz kardiologów. Prawidłowe rozpoznanie i leczenie wpływa nie tylko na jakość życia, lecz także rokowanie kardiologiczne. Jedną z bezpiecznych i skutecznych opcji terapeutycznych jest pregabalina.

Migotanie przedsionków

Jarosław Drozd

  Zaletą książki jest praktyczne, "krok po kroku" omówienie postępowania w różnych, często trudnych sytuacjach klinicznych związanych z diagnostyką i leczeniem pacjenta z migotaniem przedsionków w warunkach ambulatoryjnych, izby przyjęć/SOR czy w szpitalu. Walory dydaktyczne opracowania zwiększają przejrzyste schematy postępowania oraz przedstawienie najczęstszych błędów, jakie popełniamy w leczeniu pacjentów z tą arytmią. Szczególnie cenne jest holistyczne podejście autorów do opieki nad pacjentem z migotaniem przedsionków, który zwykle ma wiele chorób towarzyszących. Wiele osób cierpi z powodu migotania przedsionków. Powinniśmy promować wiedzę z tego zakresu wśród lekarzy i pielęgniarek - poprawi to naszą skuteczność w diagnozowaniu i leczeniu chorych. Pomoże nam w tym ten znakomity podręcznik.

Zakażenia układu oddechowego o etiologii atypowej

Adam J. Sybilski

Częstość występowania infekcji dróg oddechowych, zwłaszcza zapaleń płuc, o etiologii atypowej znacznie wzrasta. Najczęściej atypowe zapalenie płuc jest powodowane przez bakterie Mycoplasma pneumoniae i Chlamydophila pneumoniae. Jedynym rezerwuarem tych atypowych bakterii jest człowiek. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub przez kontakt bezpośredni z osobą chorą lub ozdrowieńcem. Zapalenie płuc o etiologii Mycoplasma pneumoniae i Chlamydophila pneumoniae najczęściej dotyczy dzieci bez współistniejących chorób i ma zazwyczaj łagodny przebieg, natomiast większość pacjentów z infekcją wywołaną przez Legionella wymaga leczenia na oddziałach intensywnej terapii. Symptomy infekcji mykoplazmatycznej mogą być bardzo różne - od łagodnych, pochodzących z górnych dróg oddechowych, po zapalenie płuc i objawy pozapłucne. Infekcja jest często niedodiagnozowana, a pacjenci zwykle nie szukają pomocy lekarskiej. Chlamydiowe zapalenie płuc w większości przypadków przebiega łagodnie, jest podobne do zapalenia mykoplazmatycznego i ma tendencję do samowyleczenia. Lekami z wyboru w leczeniu atypowego zapalenia płuc są makrolidy, a z uwagi na najlepszy compliance u dzieci - azytromycyna.

Miejsce diklofenaku w standardach terapeutycznych w reumatologii

Robert Rupiński, Jarosław Woroń

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są trudne do zastąpienia w leczeniu bólu zapalnego. Zarówno mechanizmy uczestniczące w powstawaniu bólu zapalnego, jak i indywidualne cechy poszczególnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych pozwalają obecnie na wręcz spersonalizowany wybór leku w taki sposób, aby eskalować jego skuteczność przy minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym z jednym z najdłuższych staży klinicznych. Od początku lat 70. ubiegłego wieku był on ważnym elementem codziennej praktyki reumatologicznej, stosowanym w chorobach o podłożu zarówno zwyrodnieniowym, jak i zapalno-autoimmunologicznym.

Ryzyko sercowo-naczyniowe związane z cukrzycą ciążową

Jacek Sieradzki

Cukrzyca ciążowa jest nie tylko czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2, ale także podstawą rozwoju późniejszych powikłań sercowo-naczyniowych. Powikłania sercowo-naczyniowe po przebyciu cukrzycy ciążowej powstają niezależnie od rozwoju późniejszej cukrzycy typu 2. Powikłania sercowo-naczyniowe rozwijają się nawet zaraz po porodzie i nasilają się w miarę starzenia. Zaburzenia metaboliczne w mięśniu sercowym i nieprawidłowości budowy lewej komory pojawiają się już w późniejszych okresach ciąży. Zapobieganie powikłaniom sercowo-naczyniowym należy podjąć w cukrzycy ciążowej zaraz po porodzie, ponieważ ten typ cukrzycy stanowi dodatkowy czynnik ryzyka chorób układu krążenia.

Citalopram i jego miejsce w praktyce klinicznej

Błażej Misiak

Citalopram to lek z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Został zarejestrowany do leczenia depresji, jednakże szereg badań wskazuje na możliwości jego zastosowania również w leczeniu niektórych zaburzeń lękowych oraz zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego. Warto pamiętać, że w pewnych sytuacjach klinicznych zastosowanie citalopramu może okazać się optymalnym postępowaniem. W artykule przedstawiono historię trzech pacjentów, u których zastosowanie citalopramu okazało się skutecznym podejściem do leczenia depresji, które pozwoliło na uniknięcie potencjalnych działań ubocznych związanych ze stosowaniem leków przeciwdepresyjnych. Opisy przypadków przedstawiono w szerszym kontekście istniejącego stanu wiedzy dotyczącego farmakoterapii depresji.

Jak i kiedy stosować omeprazol?

Bartosz J. Sapilak

Omeprazol był pierwszym wprowadzonym do terapii inhibitorem pompy protonowej. Lek jest powszechnie stosowany w schorzeniach przewodu pokarmowego związanych z wydzielaniem kwasu solnego. Mechanizm działania omeprazolu opiera się na zahamowaniu końcowej fazy produkcji kwasu solnego. Efekt podania omeprazolu występuje szybko, w ciągu godziny, a blokowanie sekrecji kwasu solnego utrzymuje się przez blisko 72 h. Ze względu na skuteczność, proste dawkowanie i długotrwały efekt leczniczy omeprazol zyskał znaczącą przewagę nad antagonistami receptora H2 (famotydyna, ranitydyna). Zalecany jest m.in. w terapii GERD, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, powikłaniach po stosowaniu NLPZ i chorobie Zollingera-Elisona. Lek jest bezpieczny, może być stosowany od 1. r.ż., także u kobiet w ciąży i matek karmiących, nie wymaga zmiany dawkowania u seniorów. W artykule omówiono szczegółowo zasady dawkowania i zalety omeprazolu.