Edukacja młodzieży polskiej w szkołach prowadzonych przez dominikanów prowincji litewskiej na ziemiach białoruskich na przełomie XVIII i XIX wieku

Raisa Zianiuk

Tekst z pracy zbiorowej Dominikanie o Polsce i Polakach od XIII do XX wieku. W 2018 roku minęła setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Pamiętając o tym wydarzeniu, Dominikański Instytut Historyczny w Krakowie przygotował prezentowany tom Dominikanie o Polsce i Polakach. Od XIII do XX wieku. Grupa kilkunastu historyków postanowiła odpowiedzieć na pytania: Czy polskich dominikanów w ogóle interesowała Polska? Czy bracia kaznodzieje, należący do międzynarodowej wspólnoty, zachowywali dystans wobec lokalnych wydarzeń, smutków i radości, czy wręcz przeciwnie byli w nie zaangażowani? Prezentowany tom jest oryginalną próbą odpowiedzi na te kwestie. Czytelnik otrzymuje panoramę poglądów, opinii i wielobarwnych postaci poczynając od św. Jacka Odrowąża, który dla średniowiecznych braci był wręcz drugim królem Bolesławem Chrobrym, przez Jana Falkenberga, który nawoływał do surowego potraktowania króla Władysława Jagiełły, a kończąc na dwudziestowiecznych dominikanach, realizujących misję kaznodziejską w niepodległej Polsce, a następnie pogrążonej w zawierusze wojennej i zniewolonej komunizmem.

Przewodnik po samotności. Jak nauka i wiara pomagają nam ją zrozumieć i czerpać z niej siłę

Kevin Vost

Główną rolą przewodników jest doprowadzenie podróżnego do wyznaczonego celu. W Przewodniku po samotności Vost, doktor psychologii, prowadzi każdego z nas do pisanego nam szczęścia. Pomaga osobom samotnym znaleźć odpowiedzi na pytania: Jak być samemu, ale nie czuć się samotnym? W jaki sposób budować więzi z innymi? Co robić, by wzrastać w cnotach? bo to właśnie w cnotach, za św. Tomaszem z Akwinu, autor upatruje źródeł szczęścia. Cnoty, jak pisze, rozwijamy poprzez ich ciągłe ćwiczenie. Można powiedzieć, że trening czyni (cnotliwego) mistrza. Oznacza to, że jesteśmy naturalnie wyposażeni w zdolność do rozwijania cnót inaczej nie moglibyśmy nawet próbować ich rozwijać. Autor bierze pod lupę dwie główne grupy cnót: cnoty teologalne (wiara, nadzieja, miłość) i cnoty kardynalne (umiarkowanie, męstwo, sprawiedliwość, roztropność). Vost podaje konkretne wskazówki i plan działania, choćby praktyki religijne (czytaj, rozmyślaj, pamiętaj, módl się, odnów więź poprzez sakramenty) oraz trzydzieści sposobów miłowania bliźniego. Analizuje też samotność w świetle teorii psychiatrii oraz życiorysów wybitnych osób (tzw. samotnych geniuszy) świeckich i duchownych. Są wśród nich m.in. Sir Edward Gibbon, Isaac Newton, filozofowie Immanuel Kant, Henry David Thoreau i Ludwig Wittgenstein, czy rzymski filozof Boecjusz. Pamiętajmy jednak, że nie trzeba być twórczym geniuszem, by czerpać korzyści z samotności. Istnieje wiele rodzajów prac, z pomocą których możemy wypełnić życiowe zadanie chrześcijanina, w zależności od powołania danego od Boga. Do tego inspiruje nas ten przewodnik.

Zapach pomarańczy. Życie dominikańskie z innej perspektywy

Szymon Popławski, Krzysztof Pałys

Zapach pomarańczyto opowieść o Zakonie Kaznodziejskim, jakiej jeszcze nie było. Zostajemy wciągnięci w intrygujący i nieznany dotąd świat dominikańskich klasztorów. To nie tylko osiem wieków niezwykłej duchowości, ale także charakterystycznego poczucia humoru, który należy do głównych znaków rozpoznawczych braci Świętego Dominika.

Oczko. Miniatury (anty)klerykalne

Krzysztof Popławski OP

Oczko pokazuje księżowski świat w dwudziestu jeden krótkich opowiadaniach. Każdy z bohaterów to wyświęcony grzesznik poddawany presji z różnych stron. Kocha (nie tylko Kościół), upada, mozolnie się dźwiga i idzie dalej po drodze, która ciągle zaskakuje. Jak każdy z nas zmaga się z samym sobą, otaczającą rzeczywistością, z Bogiem. Odległość między naszymi światami może okazać się zaskakująco niewielka... jak stąd do najbliższej plebanii. Biskup rozejrzał się po pokoju i rzekł: Proszę księdza, można powiedzieć, że mamy tutaj wszystko: wino, kobiety i śpiew. Trzeba z czegoś zrezygnować. Ksiądz odpalił: To ja, ekscelencjo, rezygnuję ze śpiewu. fragment opowiadania Wino, kobiety i śpiew

Nauka kontemplacji

Raissa Maritain, Jacques Maritain

Potrzeba bycia w bliskości Boga pozostaje niezmienna. Dlatego Nauka kontemplacji, choć ukazała się przed stu laty, nie straciła nic na aktualności. Esej wspaniale ilustruje związki między pracą intelektualną a duchowymi poszukiwaniami. Autorzy wskazują najważniejsze zasady życia modlitwą zgodnie z tradycją mistyczną świętych Tomasza z Akwinu i Jana od Krzyża.

Wrogie i budzące wątpliwość książki skonfiskowane z bibliotek dominikańskich przez władze państwowe w 1960 r

Małgorzata Habuda, Marek Miławicki OP

Tekst z pracy zbiorowej Arma nostrae militiae. Kultura książki i pisma Zakonu Kaznodziejskiego na ziemiach polskich. Oddawany Czytelnikowi kolejny tom serii Dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie to zbiór studiów poświęconych różnym aspektom dziejów kultury książki i pisma w środowisku dominikańskim na ziemiach polskich. Pozwala on poznać kulturę umysłową braci i sióstr, poszczególnych klasztorów czy całych prowincji. Dzisiaj o dorobku i tradycjach intelektualnych dominikanów i dominikanek świadczą głównie zachowane druki i rękopisy ich autorstwa oraz skrawki dawnych księgozbiorów. Są one bardzo wymownymi świadkami dziejów zakonu św. Dominika na terenie Rzeczypospolitej.

Podręcznik łowcy potworów. Pokonaj wady, lęki, pożądania!

Diego Goso

Wampiry, ogry, duchy, wilkołaki Czy boisz się ich? Czy wiedziałbyś, jak się zachować, gdyby przyszło ci spędzić jedną noc w domu opanowanym przez potwory? Ta książka nie odpowiada na te pytania. Mówi o czymś zupełnie innym. Postaci, które wypełniają świat ciemności i horroru, rodzą się w zakamarkach naszej duszy, kiedy zamyka się ona na światło Bożej łaski. Wampir nie może znaleźć zaspokojenia i żywi się emocjami, ogr jest fałszywy i zazdrosny, duch znika, gdy tylko pojawia się konieczność działania Czy jesteśmy gotowi stawić im czoła? Z Bożą pomocą wszystko jest możliwe.

Spowiedź

Adrienne von Speyr

Spowiedź Adrienne von Speyr to książka jednocześnie prosta i głęboka. Prosta dlatego, że nienapisana przez teologa, nieobciążona teologiczną terminologią. Głęboka, bo nie tylko przemyślana, ale i przemodlona. Łączy bogactwo refleksji z praktycznymi wskazówkami dotyczącymi penitenta i spowiednika, warunków spowiedzi, przygotowania do niej i wreszcie samego procesu spowiedzi.