"International Journal of Research in E-learning" 2016. Vol. 2 (2)

red. Antonio dos Reis, Josef Malach, Nataliia Morze, Tatiana Noskova, ...

Tematyka czasopisma naukowego „International Journal of Research in E-learning” odzwierciedla koncepcyjne zasady leżące u podstaw modernizacji edukacji i reformy systemów edukacyjnych w krajach europejskich, jak i krajowych strategii rozwoju na miarę XXI wieku. Jednym z kluczowych celów edukacyjnych Unii Europejskiej jest zapewnienie równych szans dla wszystkich w odniesieniu do dostępu do nauki i wiedzy, niezależnie od płci, zdolności finansowej i fizycznej, i miejsca zamieszkania. Dlatego nauczanie na odległość ma przyznany status wysokiego priorytetu. Wprowadzenie nauczania na odległość na szeroką skalę może spowodować znaczący wkład w osiągnięcie celów edukacyjnych w krajach członkowskich. Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego posiada bogate doświadczenie we wdrażaniu nauczania na odległość w innych wydziałach całej uczelni. Sprawnie działająca i rozwijająca się Wydziałowa Platforma Nauczania na odległość (https://el.us.edu.pl/weinoe) jak również Międzynarodowa Konferencja Naukowa Teoretyczne i praktyczne aspekty kształcenia na odległość (www.dlcc.us.edu.pl) przeznaczone są do integracji i wymiany doświadczeń wszystkich osób związanych z e-learningiem – naukowców, nauczycieli akademickich i innych szczebli, tutorów, doktorantów, studentów, pracowników wydziału, a także badaczy z kraju i zagranicy.  Tom IJREL 2(2) (2016)  zawiera dziewięć artykułów zebranych w czterech rozdziałach autorów z Australii, Czech, Hiszpanii, Holandii, Polski, Portugalii, Słowacji, Rosji, Ukrainy. Rozdział 1: High-tech Electronic Learning Environment Design. Rozdział 2: ICT Literacy Development. Rozdział 3: Methodological Aspects of E-learning. Rozdział 4: Reports.

Najmądrzejszy w pokoju. Jaki korzyści możemy czerpać z najważniejszych odkryć psychologii społecznej

Thomas Gilovich, Lee Ross

Dwaj wybitni psychologowie każdego uczynią mądrym! Thomas Gilovich i Lee Ross w Najmądrzejszym w pokoju prezentują najbardziej użyteczne odkrycia psychologii społecznej. Ale w tej lekcji o ludzkiej naturze, autorzy nie tylko ujawniają drogę do mądrości. Podają także kompleksowe wytyczne do tego, jak wpływać na ludzi, których spotykamy w naszym życiu.  Choć łatwo znaleźć ją w sentencjach w internecie, kalendarzach, księgach cytatów wciąż trudno zrozumieć, czym tak naprawdę jest i jak ją osiągnąć. Mądrość to jej Thomas Gilovich i Lee Ross poświęcili ważną społecznie i niezwykle aktualną książkę Najmądrzejszy w pokoju. Autorzy przekonują, że nie możesz być mądrym człowiekiem, nie mając mądrego podejścia do ludzi. Piszą o tym, jak odkrywać motywy ludzkich zachowań i wykorzystać tę wiedzę do lepszego zrozumienia innych oraz skutecznego wywierania na nich wpływu. Arogancję, chciwość i krótkowzroczność przeciwstawiają inteligencji, wnikliwości i rozsądnemu dokonywaniu ocen. Bo żeby być mądrym, trzeba być psycho-mądrym. Gilovich i Ross odnoszą się do badań prowadzonych na gruncie psychologii społecznej, analizują mądre i niemądre słowa oraz czyny postaci ważnych w historii świata. Przytaczają anegdoty, których bohaterami są m.in. Roger Federer i Rafael Nadal. W atrakcyjny i w pełni zrozumiały sposób podają czytelnikom wytyczne do podejmowania lepszych decyzji w roli rodziców, pracodawców lub pracowników, przyjaciół lub doradców, a nawet obywateli świata. Bo choć w Najmądrzejszym w pokoju głos zabierają wybitni naukowcy, to odnoszą się do realnego, codziennego życia, w którym każdego dnia w domu, pracy, na zakupach, spacerze czy w restauracji spotykamy ludzi. To z nimi zarówno popadamy w konflikty, rywalizujemy, negocjujemy, jak i budujemy związki. Od nich uzależniamy zagospodarowanie swojego czasu, a także pieniędzy. I to na nich mamy szansę świadomie, mądrze wpływać, aby osiągać zamierzone cele. To wiedza niezbędna, by stać się najmądrzejszym w pokoju rodzinie, społeczeństwie, biznesie czy polityce. Książka ukazuje się w momencie, w którym można mówić o ogromnym postępie w psychologii społecznej i nauce o dokonywaniu ocen i podejmowaniu decyzji w dziedzinach zajmujących się aspektami mądrości. Thomas Gilovich i Lee Ross wnieśli istotny wkład w ich rozwój, poświęcając im łącznie osiemdziesiąt lat życia. Z laboratoriów psychologów napływały informacje o przełomowych odkryciach dotyczących zachowań człowieka, pozwalających wyjść poza ograniczony punkt widzenia. Rozumienie myśli, uczuć, wyborów i działań ludzi to wiedza, która powinna być znana każdemu, kto pragnie być mądrzejszy. "Tak naprawdę najmądrzejszymi ludźmi w pokoju są Tom Gilovich i Lee Ross. To wspaniała książka, która sięga po to, co najlepsze w psychologii, aby wywrzeć wpływ na to, jak żyjemy." Malcolm Gladwell, autor bestsellerów Punkt przełomowy, Błysk oraz Dawid i Goliat "Dwaj znakomici psychologowie przedstawiają kwintesencję mądrości zgromadzonej w ich dziedzinie nauki kilka lekcji niezbędnych do zrozumienia sekretów naszej codzienności. To niezwykle ważny wykład, którego nie usłyszałeś na studiach. Nie przegap go tym razem." Daniel Gilbert, profesor psychologii na Uniwersytecie Harvarda, autor bestsellera Na tropie szczęścia "W książce Najmądrzejszy w pokoju Gilovich i Ross w fascynujący sposób splatają ze sobą nauki społeczne, historię i frapujące anegdoty, aby pomóc nam  w zrozumieniu natury ludzkiej, błędów, jakie popełniamy, i tego, jak mamy żyć, by w pełni wykorzystywać swój potencjał." Dan Ariely, profesor psychologii i ekonomista behawioralny na Duke Univeristy, autor bestsellerowych Potęgi irracjonalności i Szczerej prawdy o nieuczciwości

Liryka Młodej Polski. Interpretacje

Bogdan Mazan, Katarzyna Badowska

Publikacja zawiera analizy i interpretacje dwunastu wierszy młodopolskich, dokonane przez cenionych badaczy literatury przełomu XIX i XX wieku. Każdy szkic poświęcony jest utworowi innego autora, dzięki czemu książka prezentuje szerokie spektrum liryki Młodej Polski - swego rodzaju miniobraz poetyckiej mapy epoki. Jak napisał w recenzji prof. Tadeusz Linkner, "pozwala wnikliwie i panoramicznie wejrzeć w Młodą Polskę i poznać z różnych perspektyw jej bogate spektrum myśli i słowa". W aneksie Czytelnik znajdzie teksty omawianych utworów, co ułatwi lekturę książki oraz usprawni korzystanie z niej podczas pracy dydaktycznej. Zapraszamy na wędrówkę po poetyckiej Młodej Polsce, rozpoczynając od utworów znamionujących niezwykle silną w epoce potrzebę przeniknięcia tajników istnienia i rozwiązania zagadki, jaką jest nie tylko świat, lecz także ludzkie wnętrze; będących kreacją mistycznych przeżyć i epifanijnych doświadczeń podyktowanych przekonaniem o duchowej korespondencji człowieka z rzeczywistością transcendentną oraz pragnieniem odzyskania łączności z całością bytu. Kolejne liryki poświęcone są deszyfracji znaczenia przyrody (pejzażu), miłości i cielesności dla pokolenia młodopolan, odczuciu sytuacji granicznej, eksplorują tematykę i poetykę baśniowości, odsłaniają próby poszukiwania prywatnych arkadii, oscylując wszakże niezmiennie wokół fundamentalnych kwestii ontologicznych. Zbiór zamyka szkic poświęcony utworowi powstałemu w pierwszych dniach I wojny światowej, której wybuch jest - zgodnie z literaturoznawczą chronologią - umowną zapowiedzią finału Młodej Polski jako formacji literackiej. Ze Słowa wstępnego

Dziennik Chloe Snow: Zakręcony rok

Emma Chastain

Kolejny rok w liceum to nieustanne pasmo wzlotów i upadków To dopiero druga klasa, a życie komplikuje się jeszcze bardziej. W zeszłym roku Chloe była gwiazdą szkolnego musicalu. A w tym w trakcie przesłuchania natrafia na minę Czy da radę ogarnąć się po upadku? *********************************************************************** Na wsparcie ze strony najbliższych trudno liczyć: najlepsza przyjaciółka Hannah wpada w sidła królowej drugiej klasy, która rządzi żelazną pięścią i rozdaje karty w białych rękawiczkach, a tata zajęty jest nową wybranką swojego serca. Z Meksyku zaś płyną coraz bardziej rozpaczliwe i wytrącające z równowagi maile od mamy. Na horyzoncie kłębią się ciemne chmury rozwodowe. ******************************************************************** Gdyby Chloe mogła o tym wszystkim porozmawiać z Mikeem: jego rodzice też są rozwiedzieni, a w jego towarzystwie czuje się tak swobodnie. A raczej czuła, bo Mike nie ma ochoty czekać w zawieszeniu, gdy Chloe wciąż wzdycha do Maca, który miał być miłością jej życia. Premiera musicalu zbliża się nieuchronnie i Chloe musi znaleźć jakiś sposób, by ułożyć te wszystkie zagmatwane puzzle jej życia w całość i dotrwać do końca roku.

Kosmos

Carl Sagan

Wspaniały przegląd przeszłości, teraźniejszości i przyszłości wiedzy naukowej. Autor, stawiając prowokacyjne pytania, łączy naukę i filozofię w jednorodny i przekonujący model rozumienia świata. Kosmos jest opowieścią o długiej odkrywczej podróży ludzkości oraz o tych, którzy wywarli znaczący wpływ na postać współczesnej nauki. Carl Sagan z kosmicznej perspektywy spogląda na naszą planetę przypominającą błękitny klejnot, zamieszkaną przez istoty, które właśnie zaczynają poznawać sens jedności z otaczającym światem i wyprawiać się na rozległy ocean kosmosu. Dzięki jego zdumiewającej umiejętności przedstawiania zagadnień naukowych w sposób zarówno zrozumiały, jak i ekscytujący powstała przejrzysta opowieść o nauce, o tym, jak równocześnie rozwijały się i nauka, i cywilizacja. Autor omawia m.in. działalność starożytnej Biblioteki Aleksandryjskiej, pochodzenie życia oraz materii, gwiazd i planet, podstawy teorii ewolucji, misje sond kosmicznych. Rozważa również najnowsze odkrycia dotyczące życia poza Ziemią i sposoby ewentualnego porozumiewania się z istotami zamieszkującymi inne planety. Carl Sagan jest astronomem, który jednym okiem wpatruje się w gwiazdy, a drugie ma skierowane ku historii, natomiast jego umysł jest głęboko zanurzony w problemach kondycji człowieka jako gatunku. Newsday

Ryszard Kilvington. Nieskończoność i geometria

Robert Podkoński

Już autorzy średniowiecznych tekstów zapoczątkowali proces, który zwykło się nazywać rewolucją naukową. Czy siedemnastowieczna rewolucja naukowa zaistniałaby bez poprzedzających ją scholastycznych dysput, których niektórzy uczestnicy doszukiwali się w pomysłach średniowiecznych przyrodników antycypacji idei nowożytnych fizyków. Inni natomiast stwierdzali, że nauka siedemnastowieczna w najmniejszym stopniu nie była kontynuacją filozofii przyrody wieków średnich, nawet pomimo tego, iż wiele jej elementów uderzająco przypominało koncepcje uznane przez fizykę nowożytną. Należy tutaj podkreślić, że zwolennicy zarówno jednej, jak i drugiej opcji za kryterium nowoczesności uznawali głównie wykorzystanie matematyki do opisu i rozwiązywania problemów fizycznych. Wysiłki historyków nauki próbujących rozwiązać tę kwestię ujawniły jednakże wiele zaskakujących i ciekawych aspektów średniowiecznej filozofii przyrody. Dzięki ich pracy wypełnionych zostało przynajmniej kilka pustych miejsc w skomplikowanej i wielopoziomowej układance, jaką jest obraz historii ludzkiego geniuszu. Celem niniejszej pracy jest zapełnienie kolejnej luki w tym obrazie. 

Pusty las

Monika Sznajderman

Żyjąc, zajmujemy miejsce tych, którzy byli przed nami, taka jest oczywista kolej rzeczy. Jak jednak żyć w miejscu, w którym garstka ludzi zajmuje miejsce po ośmiuset, jak wypełnić taką przestronną pustkę? Szczególnie gdy tych ośmiuset nie odeszło tak, jak nakazuje czas, lecz zmiotła ich historia? Pusty las to opowieść autorki o życiu w Wołowcu, beskidzkiej wsi, z której kolejno znikali szukający szczęścia za oceanem biedacy, wizjonerscy nafciarze, Żydzi, Cyganie, Łemkowie. To także jej hołd dla tego miejsca na ziemi, jego historii, przyrody i jego mieszkańców. Pusty las to książka o życiu wśród zrujnowanych cerkwi i zdziczałych sadów, o wrastaniu w osierocony krajobraz i o czytaniu świata, który trwa już tylko w powidokach czegoś, czego nie wolno przeoczyć. Monika Sznajderman czyta Beskid Niski i czyta Wołowiec czyta swoje miejsce na ziemi, miejsce życia na łące pamięci, w wyrwach po dawnych mieszkańcach Łemkowszczyzny. Te wyrwy, te pasma pustki niewidoczne na pierwszy rzut oka zjawiają się pośród słów, zawołane po imieniu. W tej prozie niemal słychać stukot klawiszy pod opuszkami palców, słychać oddech zbratany z rytmem kroków. I słychać też mocno, wyraźnie coś, co jest jak łemkowskie gorzkie żale, jak smutna litania. Pusty las miejsce, od którego wieje grozą, całe w dreszczach, zagrzebane w cierpkiej ciszy. I jednocześnie jest to miejsce żywych głosów, codziennej krzątaniny, powszedniej czułości istnienia, która pachnie chlebem, tarniną i mgłą. Może w tym właśnie leży tajemnica tej prozy w czułości, z jaką Monika Sznajderman dotyka ziemi niczyjej, leżącej pod białym, lodowatym słońcem, śmiertelnie zranionej. Ta czułość dotknięć jest czułością słów, ale ma też w sobie coś z miłości przenikliwej, trzeźwej, dyskretnej. Taka miłość staje w pustym lesie, nawołuje. Wywabia z nieistnienia to, co powinno trwać. Układa usta do dawno zapomnianych imion jak do pocałunku. Powierza istnienie wyobraźni osłania je, opatruje jego rany. prof. Paweł Próchniak Powtarzane często pytanie: Co ja tu robię? jest ostatecznie pytaniem: Kim jestem?. Odpowiedź autorki nie jest spekulacją, ale działaniem, zatrudnieniem, budowaniem domu, zamieszkiwaniem, wrastaniem w tę pustkę po Łemkach, Żydach, Cyganach. Tworzeniem ze śladów i znaków przeszłości, głównie jednak śladów śmierci, a nie śladów życia, własnej okolicy, czyli ustanawianiem świata na nowo i siebie w tym świecie, gdzie przedwieczorną porą czuje się smutek, drżenie i lęk. Najważniejszą sprawą wydaje się jednak to, że Monika Sznajderman bliska jest odnalezieniu języka, w którym może rozmawiać z nieobecnymi, z jej nieznanymi sąsiadami. Ten język jest widzeniem przez nicość, przybliżaniem się do świata z czułością, a nie widzeniem-władaniem. To bardzo ważne w czasach, gdy pamięć staje się towarem. Pusty las jest zapisem odnajdywania siebie przez powinność wobec Innych. I nie jest metaforą. Jednym z powtarzalnych wyobrażeń w tej książce jest właśnie las, który z bezlitosną obojętnością porasta progi zburzonych domostw i świątyń, ogrody i pola, wydeptane ścieżki, bezimienne mogiły i cmentarne nagrobki, ale też jako drzewo z grobu wpisuje się w odwieczną topikę życia. prof. Roch Sulima

Dekameron

Giovanni Boccaccio

Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych. Tak zaczyna się Dekameron (z greckiego: dziesięć dni) - cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić – była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów – miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru.