Męczennica na tronie. Opowiadanie historyczne

Józef Ignacy Kraszewski

Powieść o życiu króla Francji, Ludwika XV, oraz jego żony Marii Sobieskiej, jak również i pozostałych członków królewskiej rodziny. Królewna Maria Leszczyńska, poślubiając piętnastoletniego króla Ludwika XV, była aż o siedem lat starsza od niego. Niemniej król zauroczył się skromną i pobożną żoną i spędzając z nią niejedna noc, został ojcem aż dziesięciorga dzieci. A były to: Maria Ludwika Elżbieta, żona Filipa I, księcia Parmy, Anna Henrietta, Maria Ludwika, Ludwik Ferdynand, delfin Francji, ojciec Ludwika XVI, Filip, książę Andegawenii, Maria Adelajda, Wiktoria Ludwika, Zofia Filipa, Teresa Felicja, Ludwika Maria. Początkowo było to bardzo zgodne stadło, ale z czasem, z winy króla, który miał liczne kochanki, praktycznie się rozpadło. Każde z małżonków żyło własnym życiem. Życie królowej nie było lekkie, a nawet bardzo ciężkie, co znalazło odbicie w tytule powieści Kraszewskiego.

Drób sposoby przyrządzania

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Drób sposoby przyrządzania autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 60 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z drobiu kur, kaczek, gęsi, indyków i perliczek.

Ślady stóp potępieńca. Opowieści niezwykłe

Antologia

Opowieści na faktach! Zbiór opowiadań budzących dreszczyk emocji, opowiadających nie tylko o świecie, którego już nie ma, ale także o nadchodzącym kresie każdego człowieka, jak również i takie, budzące grozę, których lepiej nie czytać po zmroku, bo znaleźć w nich można opisy spotkań z istotami nieludzkimi, nieprzyjaznymi człowiekowi. Zbór zawiera utwory dwóch autorów Andrzeja Juliusza Sarwy i Antoniego Pietkiewicza. Drugi z nich, choć obecnie jest już nieco zapomniany, to przecież zdecydowanie zasługuje na to, by nadal go czytać. W zbiorze znajdziemy takie oto opowiadania: Andrzej Juliusz Sarwa: Wypalone ślady stóp potępieńca, Diabeł na Chałupkach, Poltergeist, Antoni Pietkiewicz: Smętarz. Niektóre z tych opowieści mogą się wydawać nie tylko nieprawdopodobne, ale wręcz nierealne, niemniej każde z nich jak napisano na początku oparte jest na faktach. Zapraszamy do lektury!

Kochankowie nieba Chryzant i Daria

Pedro Calderon de la Barca

Utwór Calderóna de la Barca oparty jest na żywocie świętych męczenników chrześcijańskich Chryzanta i Darii. Chryzant był jedynym synem egipskiego patrycjusza o imieniu Polemius lub Poleon, który żył za panowania Numeriana. Jego ojciec przeprowadził się z Aleksandrii do Rzymu, gdzie Chryzant odebrał staranne wykształcenie. Rozczarowany światem pogańskim, zaczął czytać Dzieje Apostolskie. Następnie został ochrzczony i wykształcony w wierze przez kapłana o imieniu Carpophorus. Jego ojciec był niezadowolony z nawrócenia Chryzanta i zaaranżował małżeństwo z Darią, rzymską kapłanką Minerwy. Chryzant zdołał jednak nawrócić żonę, a po jakimś czasie za wyznawanie zakazanej religii oboje ponieśli śmierć męczeńską.

O łasce i przeznaczeniu

Jan Domaszewicz

O ile jest potrzebna łaska człowiekowi, i jaka jest w tym względzie nauka Kościoła? Należy uważać człowieka w stanie natury nieskalanej, i w stanie natury upadłej i zepsutej. Czy potrzebował człowiek łaski przed swym upadkiem i czy mu była ona potrzebna tak samo jak dzisiaj? Doktor Anielski daje odpowiedź następującą: ˝Człowiek po grzechu potrzebuje więcej łaski, jak przed grzechem, ale nie potrzebuje jej bardziej, albowiem, człowiek i przed grzechem potrzebował łaski dla otrzymania życia wiecznego, do którego był stworzony. Lecz, człowiek po grzechu potrzebuje nadto jeszcze łaski do odpuszczenia grzechów i do podtrzymania swej słabości˝.

Czarny miesiąc

Eugene Sue

Od zachodu wieje wściekły, zimny wiatr; czarne chmury pokrywają niebo, słońce zachodzi w krwawej aureoli, rzucając bladawe światło, smutne, jak ostatnie pożegnalnie, na granitowe skały Bretanii. Ocean huczy, noc zbliża się powoli; zielone bałwany tracą swą matową przezroczystość, ciemnieją i stają się bardziej jeszcze wzburzone rozbijają się z hukiem i piana ich bieleje, w miarę, jak ciemność okrywa wody. W dali od brzegu, który bałwany obsypują pienistym śniegiem, widać lekką szalupę, ginącą w nieskończoności rozigranego morza. Niekiedy żagiel tej łupiny, miotany wichrami, schyla się, aż dotyka szczytu bałwanów, wielkich, jak góry potem z powrotem stacza się w otchłań, potem znów wyskakuje na grzbiet fali, a za chwilę znowu spada w ciemną przepaść. W miarę jak się ściemnia, wiatr huczy coraz mocniej i morze coraz burzliwiej się pieni. Wśród zapadającego zmroku można jeszcze dojrzeć dwóch ludzi w łodzi, która, nim dopłynie do brzegu, zostanie chyba, zdawałoby się, ze dwadzieścia razy pochłonięta przez burzliwe morze... Podobnie jak burza, od której opisu zaczyna się ta powieść, Eugene Sue z mocnym powiewem romantyzmu opisuje życie swoich bohaterów. Teresa, młoda i naiwna dziewczyna z burżuazji, i Ewen, bogaty baron bretoński, zbłądzą w poszukiwaniu idealnego uczucia. Nieokiełznanie ich namiętności jest miarą ich nieszczęścia. Każde wydarzenie zdaje się dawać im nadzieję, ale każda burza zapowiada cierpienie, a każde pojawienie się żeglarza Mor-Nadera przypomina klątwę Czarnego Miesiąca...

Guigemar

Marie de France

Średniowieczny poemat miłosny (przekład prozą). Marie de France (Maria Francuska) żyła w drugiej połowie XII wieku. Niestety, o niej samej niewiele zachowało się informacji. Nawet jej imię budzi zastrzeżenia. Na jednej z jej publikacji znajduje się zapis: Marie ai nun, si sui de France, co w tłumaczeniu brzmi: Mam na imię Maria i jestem z Francji. Dlatego jest nazywana Marią Francuską. Wiadomo, że początkowo mieszkała we Francji w Bretanii i pisała w języku starofrancuskim. Później przeniosła się do Anglii, gdzie prawdopodobnie była ksienią, czyli przełożoną żeńskiego klasztoru w Reading. Jest znana ze swej twórczości a konkretnie z poematów rycerskich opowiadających głównie o miłości, które są wpisane w tło Bretanii. Jej twórczość uczeni datują najwcześniej na ok. 1160 r. i najpóźniej na 1215 r., chociaż najpewniej jej utwory powstały między 1170 a 1205 r. Sugerują to dedykacje lais.

Właśnie Inka

Jean Webster

Tytuł: Właśnie Inka. Autor: Jean Webster. Barwna, pełna wdzięku i dowcipu opowieść o codzienności uczennic prestiżowej szkoły z początku XX wieku. W centrum historii znajduje się Inka - rezolutna, pełna energii młoda dziewczyna, która wraz z koleżankami z internatu przeżywa szkolne radości, smutki i figle. Poprzez opisy codziennych wydarzeń autorka z lekkością i humorem ukazuje realia życia dorastających panien z dobrych domów, a jednocześnie zarysowuje szerszy kontekst społeczny tamtej epoki. Ta urzekająca powieść wciąga swoją atmosferą i sprawia, że czytelnik z uśmiechem śledzi losy bohaterek, które mimo upływu lat wciąż zachwycają swoją świeżością i autentycznością. Doskonała propozycja dla miłośników literatury z dawnych lat, pełnej ciepła, inteligentnych dialogów i ponadczasowego uroku.