Rekonstrukcja działań pracowników socjalnych z osobami zaburzonymi psychicznie

Anna Jarkiewicz

Autorka publikacji, posługując się metodą badawczą bazującą na obserwacji uczestniczącej i wywiadach informacyjnych, rekonstruuje działania pracowników socjalnych z osobami zaburzonymi psychicznie. Odtworzenie takiego katalogu postaw pracowników socjalnych może być z jednej strony praktycznym wsparciem dla instytucji pomocowych, a z drugiej - przyczynić się do rozwoju teorii społecznej w tym zakresie. Na podstawie przeprowadzonych badań autorka formułuje cenne wnioski, np. o konieczności nadania wagi diagnozie społecznej wykonywanej przez pracowników socjalnych czy o potrzebie redefinicji pojęcia „zaburzenie psychiczne”, w której uwypuklany byłby społeczny i humanistyczny kontekst tego zjawiska. „Formułowane wnioski mogą [...] być elementem edukacji profesjonalnej, doskonalenia działań pracowników socjalnych. a także bardziej efektywnych programów pomocy dla tej kategorii klientów. Książka wypełnia lukę wydawniczą w zakresie badań dotyczących pracy z osobami zaburzonymi psychicznie i jest rodzajem przewodnika pisanego z myślą o przyszłych i aktualnych pracownikach systemu pomocy społecznej”. Z recenzji dr hab. Ewy Kantowicz, prof. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie

Rajmund Rembieliński. Wizjoner i menedżer Łodzi przemysłowej. Raporty z lat 1824-1830

Krzysztof Paweł Woźniak

Książka jest udanym połączeniem biografii Rajmunda Rembielińskiego ,,ojca” Łodzi przemysłowej, z raportami składanymi władzom Królestwa Polskiego. Obszernie omówione dokumenty, których oryginały spłonęły w 1944 r., ukazują ogrom starań Rembielińskiego o uprzemysłowienie podległego mu województwa. Odsłaniają kulisy wyboru Łodzi na centrum przemysłu bawełnianego. Pozwalają zerwać z mitem monokultury włókienniczej w początkach okręgu łódzkiego. Autor raportów przedstawiony został jako skuteczny menedżer, potrafiący umiejętnie wykorzystać do realizacji swoich zamierzeń nie zawsze sprzyjające mu okoliczności. Tom wzbogacają liczne, po raz pierwszy reprodukowane, ilustracje. Książka adresowana jest zarówno do specjalistów, jak i do szerokiego grona miłośników historii Łodzi oraz okolicznych miast.

Szara strefa gospodarki. Determinanty i mechanizmy kształtowania

Paulina Malaczewska

W publikacji dokonano analizy zjawiska szarej strefy, jej wielkości i zmian strukturalnych pod kątem długookresowych determinant oraz mechanizmów kształtowania. W tym celu skonstruowano autorskie modele matematyczne zatrudnienia nierejestrowanego i produkcji ukrytej z wykorzystaniem narzędzi teorii gier. Modele te zostały szczegółowo przeanalizowane pod względem teoretycznych własności matematycznych i ekonomicznych. Ponadto przeprowadzono na nich przykładowe badania empiryczne i analizy scenariuszowe na podstawie danych statystycznych dotyczących polskiej gospodarki. Dzięki zastosowanym metodom możliwe było również wskazanie rekomendacji dla polityki gospodarczej i społecznej, a także zbadanie efektywności jej instrumentów wpływających na wielkość szarej strefy. Monografia adresowana jest głównie do specjalistów, badaczy zjawiska szarej strefy, praktyków gospodarczych, studentów kierunków ekonomicznych oraz osób zainteresowanych polityką gospodarczą.

Kultura monastyczna w późnośredniowiecznej Bułgarii. Byzantina Lodziensia XXX

Jan Mikołaj Wolski

Mnisi i anachoreci odgrywali różnorakie role w społeczeństwie późnośredniowiecznej Bułgarii. Klasztory i pustelnie były "przystanią zbawienia", zapewniały odpowiednie warunki do prowadzenia prawdziwie chrześcijańskiego życia. Mnisi - najbliżsi Bogu spośród ludzi ("ziemscy aniołowie i niebiańscy ludzie") - sprawowali modlitewną opiekę nad chrześcijańską ekumeną. Ich orędownictwu wierni powierzali swoje codzienne troski, a władcy - losy kraju. Środowiska klasztorne ze swoimi skryptoriami jawią się nam jako najaktywniejsze ośrodki kulturotwórcze. Znajomość podstaw kultury mniszej jest niezbędna dla zrozumienia wielu zagadnień związanych z życiem ówczesnych Bułgarów. Niniejsza monografia daje przegląd tych aspektów życia mnichów i eremitów, które przesądziły o ich odrębności. Analizie poddany został system norm i wartości oraz struktura tej grupy, a także jej znaczenie jako instytucji społecznej. Dokonana przez autora metodyczna selekcja źródeł zaowocowała świeżym spojrzeniem na wiele zagadnień aktualnych dla filologów i historyków. Książka powstała na podstawie rozprawy doktorskiej, przygotowywanej pod kierunkiem prof. dr. hab. Mirosława J. Leszki w Katedrze Historii Bizancjum i obronionej w lipcu 2017 r. "Na podstawie solidnej analizy źródłowej rozprawa przedstawia ówczesne ideały życia ascetycznego, dotyczące celu życia mnichów, hierarchii ideałów i poszczególnych wzorców, jak i sposobu ich realizacji, jak kseniteia, wyobcowanie i wyrzeczenie się świata i siebie, pokuta czy modlitwa. Dobrze wydobywa z tekstów źródłowych napięcia, jakie istniały między wysokimi ideałami a słabością ludzką przejawiająca się w mniszej codzienności. Właściwie także przedstawia różne formy życia monastycznego: wspólnotowe, pustelnicze czy półpustelnicze, a także relacje społeczne, które były udziałem ówczesnych mnichów. Ks. prof. dr hab. Józef Naumowicz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa

Czas w przestrzeni miasta. Przykład Łodzi

Paulina Tobiasz-Lis

W publikacji autorka zajęła się czasem wyznaczającym specyficzny rytm, ciągłość i przemijanie kolejnych pokoleń, ich relacji społecznych odłożonych w przestrzeni. Zawarte w książce analizy pozwalają lepiej zrozumieć nie tylko jej mieszkańców, tożsamość struktury miejskiej, ale także czynniki kształtujące wyobrażenia osób o danym miejscu, w tym wypadku Łodzi. Problem podjęty w pracy jest ważny zarówno z poznawczej, jak i praktycznej perspektywy związanej z odpowiednim kształtowaniem przestrzeni miasta - nowoczesnego, a jednocześnie niewykorzenionego z tradycji i tożsamości danego miejsca, w którym ludzie czuliby się dobrze, mogąc odnaleźć punkty odniesienia do przeszłości i do przyszłości. Publikacja powinna zainteresować naukowców zajmujących się problematyką miejską, studentów geografii, gospodarki przestrzennej, architektury, pracowników biur promocji miast oraz łodzian.

Style funkcjonowania młodych osób z uszkodzeniami słuchu w bliskich relacjach interpersonalnych

Diana Müller-Siekierska

Inspiracją do podjęcia tematyki było doświadczenie pracy w poradnictwie psychologicznym dla studentów z niepełnosprawnością. Funkcjonowanie młodzieży z poważnymi uszkodzeniami narządu słuchu w relacjach interpersonalnych zasługuje na zainteresowanie psychologów i pedagogów. Trudności we wzajemnym rozumieniu się przeżywają wszyscy ludzie, również doskonale słyszący, ale osoby z uszkodzonym słuchem mają tych kłopotów znacznie więcej i są one bardziej dotkliwe, często niełatwe do przezwyciężenia. Wartość badań zaprezentowanych w monografii wynika z tego, że dostarczają wiarygodnych argumentów uzasadniających potrzebę zorganizowanego wsparcia dla studiującej młodzieży dotkniętej uszkodzeniami słuchu, a także - pośrednio - potrzebę opieki psychologicznej nad rodzinami wychowującymi dzieci z uszkodzeniami słuchu i nad samymi osobami z tym ograniczeniem zmysłowym zwłaszcza w okresie adolescencji.

Oporowscy herbu Sulima. Kariera rodziny możnowładczej w późnośredniowiecznej Polsce

Tomasz Pietras

Rodzina Oporowskich herbu Sulima była jedną z najważniejszych familii możnowładczych działających na obszarze tzw. szerokiej Wielkopolski w późnym średniowieczu. Z jej szeregów rekrutowało się m.in.: dwóch szefów kancelarii królewskiej Jagiellonów ‒ podkanclerzy Władysław z Oporowa oraz Andrzej (jego bratanek), dwaj biskupi, w tym prymas Polski, liczni zasiadający w radzie królewskiej wojewodowie i kasztelanowie, posłowie ziemscy, królewscy dyplomaci oraz prałaci i kanonicy kapituł katedralnych. Oporowscy zaliczali się w XV stuleciu stale do stronnictwa dworskiego oraz często angażowali w różne akcje polityczne królów z dynastii Jagiellonów. Można więc zaliczyć niektórych z przedstawicieli tej rodziny do elity ogólnopolskiej. Początkową cezurą chronologiczną książki jest rok 1339, gdy w źródłach po raz pierwszy pojawił się włodarz łęczycki Stefan, dziedzic Oporowa. Wojewoda łęczycki Mikołaj z Oporowa założył w latach 1399‒1424 miasto i zbudował warownię ‒ fortalicjum. Jego syn ‒ Władysław z Oporowa ‒ arcybiskup gnieźnieński wzniósł w Oporowie obronny zamek, istniejący do dziś oraz ufundował w 1453 klasztor oo. paulinów. Z przyczyn genealogicznych opis dziejów tej rodziny kończy się na latach 1540–1542, kiedy zmarli wojewodowie brzeski kujawski Jan Oporowski (młodszy) oraz łęczycki Andrzej Oporowski, przedstawiciele szóstego już pokolenia dziedziców Oporowa. Zasięg geograficzny książki stanowią miejsca związane z działalnością polityczną i majątkową Oporowskich.

Instytucjonalne determinanty wzrostu gospodarczego

Andrzej Kacprzyk

 Tematyka wzrostu gospodarczego była wielokrotnie podejmowana w literaturze ekonomicznej, zarówno od strony teoretycznej, jak i empirycznej, jednak wciąż pozostaje jednym z najważniejszych przedmiotów zainteresowania ekonomistów. Przyczyną tego niegasnącego zainteresowania jest bez wątpienia fakt, że wzrost gospodarczy jest kluczowym czynnikiem mającym zasadniczy wpływ na poziom i jakość życia ludności. Oryginalność niniejszej książki, jak zauważa w recenzji prof. dr hab. Sławomir Bukowski, wynika z tego, że jest ona jedną z nielicznych w polskim piśmiennictwie ekonomicznym ostatnich lat prac, która w tak szeroki i nowatorski sposób podejmuje problem instytucjonalnych uwarunkowań wzrostu gospodarczego. W książce badany jest związek otoczenia instytucjonalnego ze wzrostem gospodarczym. W części teoretycznej autor swobodnie wykorzystując modele teoretyczne, prezentuje i dokonuje krytycznej analizy tradycyjnych czynników wzrostu gospodarczego oraz ukazuje ewolucję teorii wzrostu, która pociągnęła za sobą zmianę roli poszczególnych czynników wzrostu. Autor ukazuje, jak zainteresowanie badaczy przesunęło się od tego, co Robert Lucas nazwał mechaniką wzrostu, do jego pierwotnych, fundamentalnych przyczyn. Wykorzystując zaproponowany przez Darona Acemoglu podział czynników fundamentalnych na cztery grupy, związane z hipotezami: szczęścia, geografii, kultury i instytucji, pokazane zostały obszary wspólne i rozbieżności wynikające z tych hipotez. Ze względu na problematykę publikacji uwaga skoncentrowana jest na hipotezie instytucjonalnej. Ukazany jest komplementarny charakter teorii instytucjonalnej i teorii neoklasycznej, który umożliwił powiązanie teorii wzrostu gospodarczego z zagadnieniem instytucji i włączenie czynników instytucjonalnych w zakres analizy wzrostu. Opracowanie zawiera również część empiryczną, w której autor podejmuje próbę ekonometrycznego zbadania związku jakości otoczenia instytucjonalnego ze wzrostem gospodarczym dla kilkudziesięciu gospodarek świata w latach 1980–2005, wykorzystując panelowe modele regresji wzrostu.