Romeo i Julia

William Shakespeare

Romeo i Julia – dramat angielskiego pisarza Williama Szekspira napisany we wczesnym stadium jego kariery. Przedstawia historię tragicznej miłości dwojga młodych ludzi, którzy stali się wzorcami romantycznych kochanków. Historia toczy się w Weronie i Mantui. Źródeł utworu należy doszukiwać się we włoskiej opowieści romantycznej Mattea Bandella (Le tre parti de le Novelle del Bandello, 1554), przetłumaczonej wierszem na angielski w The Tragicall Historye of Romeus and Juliet (1562) przez Arthura Brooke’a oraz prozą w Palace of Pleasure (1582) przez Williama Paintera. Szekspir zapożyczał z obu tych pozycji dodając przy tym postaci własnego pomysłu, takie jak Merkucjo czy Parys, celem wzbogacenia fabuły. Uważa się, że dramat powstawał w latach 1591–1595, zaś po raz pierwszy został opublikowany w 1597 roku w formacie quarto. (za Wikipedią).

Tiriel

William Blake

Tiriel - to książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition, którą na język polski przełożył Jan Kasprowicz. Tiriel jest poematem narracyjnym, napisanym ok. 1789. Uważa się go za pierwszą z proroczych ksiąg Blakea. A o czym opowiada ów poemat? Synowie Har i Hevy zbuntowali się i porzucili swoich rodziców. Potem Tiriel stał się tyranem na zachodzie, doprowadzając jednego z braci, Ijima, do wygnania na pustynię, spętał zaś drugiego, Zazela, w jaskini w górach. Potem Tiriel uczynił niewolników z własnych dzieci, aż w końcu one, prowadzone przez najstarszego syna, Heuxosa, również się zbuntowały, obalając ojca. Tiriel udał się na wygnanie w góry wraz z żoną Myrataną. Pięć lat później wrócił jednak do królestwa wraz z umierającą żoną, chcąc, aby ich dzieci widziały jej śmierć... Ale nie jest to streszczenie całego poematu. To nie koniec opowieści. Poeta snuje ją bowiem dalej... Cała opowieść jest nie tylko piękna, nie tylko mądra, ale także i emocjonująca. Zachęcamy do przeczytania całego poematu!

Religia i religie

Ks. René-Marie De La Broise Sj

Ażeby dać pojęciowy obraz zrodzonych w ostatnich stu latach poglądów religijnych, wypada przede wszystkim podmalować ogólne tło religijne ubiegłego wieku i naszkicować główne prądy; następnie zastanowić się bliżej nad niektórymi, wręcz charakteryzującymi minioną epokę, usposobieniami umysłów w stosunku do religii; i na koniec dopiero, wywikławszy się z plątaniny różnorodnych kierunków, zorientować się co do istoty wielkiej kwestii religijnej. I to właśnie czyni autor.

Piętnastoletni kapitan. Un capitaine de quinze ans

Jules Verne

Jules Verne: Piętnastoletni kapitan. Un capitaine de quinze ans. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Fabuła książki to opis fikcyjnej podróży z Nowej Zelandii do Afryki odbytej w roku 1873 na brygu Pilgrim. Śmierć kapitana i załogi przy próbie zapolowania na płetwala spowodowała, że dowódcą statku został piętnastoletni chłopiec - Dick Sand. Miał on do pomocy tylko pięciu Murzynów. Sam musiał zaopiekować się załogą i pasażerami oraz odwieźć ich bezpiecznie do Ameryki, w czym przeszkadza mu handlarz niewolników Negoro. Niszczy on log i jeden z dwóch kompasów, a drugi ustawia tak, że wskazuje zły kierunek. Nieświadomi niczego pasażerowie statku zamiast do Ameryki Południowej, dopływają do Afryki... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Piętnastoletni_kapitan) Le jeune marin Dick Sand est novice bord du brick-goëlette Pilgrim commandé par le capitaine Hull. Aprs une saison de pche calamiteuse, le baleinier repart de Nouvelle-Zélande pour rentrer en Amérique lorsque commence le récit en 1873. Au cours du voyage de retour, le capitaine ne résiste pas chasser une jubarte ou baleine franche ; mais la course au cétacé tourne au désastre et le jeune orphelin se retrouve seul maître bord, avec la femme de l'armateur, Mistress Weldon et son jeune fils Jack ramener bon port... L'ensemble du voyage retour sera parsemé d'embuches et permettra Dick Sand la fois de s'élever moralement et d'éprouver ses limites physiques, en faisant face aux situations les plus périlleuses, souvent menacé par les agissements du perfide Negoro, le maître-queux énigmatique du bord. Ainsi, Negoro va profiter d'une absence du jeune capitaine la barre du Pilgrim pour fausser la seule boussole du bord, ce qui conduira le bateau sur les côtes de l'Afrique... (https://fr.wikipedia.org/wiki/Un_capitaine_de_quinze_ans)

Quo vadis? A Narrative of the Time of Nero

Henryk Sienkiewicz

Tytuł książki to łaciński zwrot, oznaczający: Dokąd idziesz? Odwołuje się on do słów Quo vadis, Domine? (Dokąd idziesz, Panie?), wypowiedzianych według legendy, przywołanej również w powieści, przez apostoła Piotra do Chrystusa. Akcja rozgrywa się głównie w Rzymie, podczas końcowych 6 lat panowania Nerona (63-69 n.e.), akcja epilogu – ok. 68 r. Wydarzenia pozwalające określić czas akcji to: przybycie Winicjusza do Rzymu po zawarciu pokoju z Armenią (63 r.), pożar Rzymu (64), śmierć Petroniusza (66), śmierć Nerona (68). Rzym był wówczas miastem wielonarodowościowym, bardzo zróżnicowanym. Głównym wątkiem powieści jest miłość Winicjusza i Ligii. Należą oni do dwóch odrębnych światów: Winicjusz jest patrycjuszem rzymskim, Ligia zakładniczką pochodzącą z barbarzyńskiego plemienia Ligów, a także chrześcijanką. Wątek miłosny posiada liczne zwroty akcji: ucieczkę Ligii, jej poszukiwania przez Winicjusza, próbę porwania, przemianę Winicjusza i przyjęcie przez niego chrztu, wreszcie uwięzienie i cudowne ocalenie. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Quo_vadis) Quo Vadis: A Narrative of the Time of Nero, commonly known as Quo Vadis, is a historical novel written by Henryk Sienkiewicz in Polish. „Quo vadis Domine” is Latin for „Where are you going, Lord?” and alludes to the apocryphal Acts of Peter, in which Peter flees Rome but on his way meets Jesus and asks him why he is going to Rome. Jesus says „I am going back to be crucified again”, which makes Peter go back to Rome and accept martyrdom. The novel Quo Vadis tells of a love that develops between a young Christian woman, Ligia (or Lygia), and Marcus Vinicius, a Roman patrician. It takes place in the city of Rome under the rule of emperor Nero around AD 64. (https://en.wikipedia.org/wiki/Quo_Vadis_(novel)

Opowieści zdumiewające

Prosper Merimee

Opowieści zdumiewające to zbiór czterech nowel, których autorem jest znakomity pisarz francuski Prosper Mérimée, żyjący w XIX wieku. Są to: Carmen, Czyśćcowe dusze, Tamango i Podwójna omyłka. Mérimée uwielbiał mistycyzm, historie niezwykłe i zdumiewające (znajdując się tu bez wątpienia pod wpływem twórczości Charlesa Nodier), historyczną fikcję spopularyzowaną przez Sir Walter Scotta, jak również okrucieństwo i dramat psychologiczny Aleksandra Puszkina. Akcja wielu z jego pełnych tajemniczości opowiadań toczy się w obcych i nieco egzotycznych miejscach: na Korsyce, w Hiszpanii czy na Litwie, stanowiących dla autora źródła inspiracji.

Paryż. Paris

Émile Zola

Emile Zola: "Paryż. Paris". Odkryj emocjonującą opowieść Piotra Fromenta, który po utracie wiary w Boga postanowił poświęcić swoje życie działalności dobroczynnej. Powieść "Paryż" przenosi czytelnika w głąb XIX-wiecznego Paryża, gdzie Piotr Froment konfrontuje się z niesprawiedliwościami społecznymi i biedą. Zbliża się do robotnika Salvata, który żyje w nędzy z żoną i córeczką, a ich los porusza Piotra do głębi. Niespodziewanie odnajduje brata Wilhelma, z którym stracił kontakt wiele lat temu, co prowadzi go na nową drogę zrozumienia. "Paryż. Paris" to opowieść o poszukiwaniu sensu w świecie pełnym niesprawiedliwości i ostatecznej rezygnacji z przemocy jako rozwiązania. To lekcja historii i refleksja nad społecznymi dylematami, która przypadnie do gustu miłośnikom literatury skupionej na społecznych tematach i rozwoju postaci. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et francaise.

Król Duch, czy Królowie-Duchy? Przyczynek do niedokończonej epopei Juliusza Słowackiego z dodatkiem jej tekstu

Ignacy Matuszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Król-Duch, uważany przez długi czas za mętny chaos majaczeń obłąkanego na wpół artysty, staje się, dzięki wytrwałym pracom kilku krytyków czcicieli Słowackiego, z każdym rokiem przejrzystszy, jaśniejszy i zrozumialszy dla ogółu. Ignacy Erazm Stanisław Matuszewski (1858-1919) krytyk literacki, współpracownik Przeglądu Tygodniowego, kierownik literacki Tygodnika Ilustrowanego, autor artykułów w czasopiśmie Witeź, kierownik działu humanistycznego Encyklopedii Orgelbranda, prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy. Syn Ignacego, powstańca styczniowego, i Eufemii z Lisieckich. Ojciec pułkownika Ignacego Matuszewskiego, ministra skarbu II Rzeczypospolitej. Jego główna praca krytyczna dotyczyła późnej, mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego, o której opublikował studium Słowacki i nowa sztuka w 1902 roku. Wskazywał w niej prekursorstwo autora Króla-Ducha wobec polskiego i europejskiego modernizmu. Interesował się spirytyzmem i mediumizmem: w 1896 roku wydał pracę Czarnoksięstwo i mediumizm, w której przedstawił rys historyczny tych zjawisk, a także opisał własne doświadczenia z medium Eusapią Palladino, którą poznał po sprowadzeniu jej do Warszawy przez Juliana Ochorowicza. (za Wikipedią)