Kronika Aniołów

Piotr Semla

Znaleźliśmy się w opowieści – tak to sobie podsumowałem. Jeszcze dobę temu, w tym martwym punkcie mojego życia, gdzie od jakiegoś czasu na nic nie liczyłem i – pogodzony ze swoim wypalonym przeznaczeniem – wegetowałem z dnia na dzień na nic nie czekając, wydarzyło się coś, co wykracza daleko poza definicję cudu. Cała życiowa wiedza zawarta w moich przekonaniach na temat życia okazała się naiwnym dziecięcym wybrykiem, gdy uświadomiłem sobie, że świat, który dotychczas znałem, jest tylko ziarenkiem piasku na bezgranicznej plaży. W najmniej spodziewanym momencie spełniła się najbardziej niemożliwa obietnica, którą składało mi niebo, gdy poznawałem świat, a odwieczne urojenia – stały się przeczuciem. Nie uwierzyłem we wszystko od razu, być może nigdy nie uwierzyłem do końca w to, co mnie spotkało, ale wiem, że wydarzyło się naprawdę…   Życie Sebastiana Wagnera skończyło się – tak przynajmniej twierdził. Niegdyś wybujały marzyciel, teraz – skrajny realista, z ledwością wiąże koniec z końcem, nie licząc na lepszy los. Któregoś dnia zdarza się dziwny wypadek – Wagner o mało nie umiera, gdy jego życie ratuje… anioł. Od tej chwili wszystko się zmienia. Sebastian będzie musiał przekonać się, że prawda jest inna, niż sądził i nie tylko porzucić swoje poglądy, ale przede wszystkim uwierzyć, że wszystko jest możliwe, a los zwykłego człowieka może nawet zmienić dzieje całego świata. Czy zamknie się w sobie, uznając wszystko za fikcję, czy też zmieni się na tyle, by zaufać swoim najskrytszym marzeniom?

Kochać za bardzo

Renata Zielińska

Anoreksja określana jest mianem choroby duszy i ciała. "Kochać za bardzo" to właśnie opowieść o powolnym umieraniu z bólu i miłości. To historia o toksycznym związku wypływającym z braku poczucia własnej wartości, ucieczce w chorobę i powolnej walce z chęcią do samounicestwienia się i z doskonałoscią. Bohaterka traci wszystko oprócz nikłej iskry woli walki podsycanej desperackimi zabiegami rodziny. W końcu trafia do szpitala, ale jej przeszłość również tam ją dopada... Czy uda się wygrać z chorobą? Czy można tak po prostu przestać kochać? I co ważniejsze - dlaczego czasami przestaje się kochać siebie?

Znaki

Jacek Wójcik

11 Sierpnia 1999 roku miało miejsce zaćmienie słońca. W trakcie towarzyszącej mu burzy zostaje zgwałcona młoda dziewczyna, która wkrótce dowiaduje się, że jest w ciąży. Czy zechce urodzić niechciane dziecko i czy będzie chciała je wychować? Jak dziwne sny, wizje i wydarzenia wpłyną na losy Marty i jej nienarodzonego dziecka? Michał jest młodym, doskonale zapowiadającym się doktorantem i archeologiem. Ma kochającą dziewczynę i jasno rysującą się przed nim karierę i przyszłość. Jurek jest księdzem, walczącym z utratą wiary i nałogiem alkoholowym. Ich losy zostają złączone, gdy razem dokonają niezwykłego archeologicznego odkrycia w starożytnym Efezie w Turcji. Znajdują dziwne artefakty i przepowiednię mówiącą o wydarzeniach, jakie mają się wkrótce rozegrać, w czasach jak najbardziej dla nich współczesnych. Jaki będzie związek nienarodzonego dziecka z odkryciami na wykopaliskach i czy zdążą rozwiązać zagadkę, zanim kolejne znaki ukarzą się na niebie? Kiedy Jezus Chrystus przychodził na świat, jego nadejście zwiastowały proroctwa i trzy gwiazdy. To właśnie one przyprowadziły do niego mędrców i oznajmiły światu nadejście Mesjasza. 9 miesięcy po zaćmieniu byliśmy świadkami połączenia na niebie nie trzech, ale sześciu ciał niebieskich. Co mogą oznaczać takie zjawiska i czy mogą zwiastować nadejście czegoś szczególnego? Odpowiedź znają jedynie członkowie tajnej organizacji, która od wieków czekała na to szczególne zaćmienie i koniec drugiego tysiąclecia... "Znaki" to pełna pasjonujących wydarzeń powieść przygodowa w najlepszym tego słowa znaczeniu, która mogłaby śmiało konkurować z bestsellerami Dana Browna. Mamy tu odwieczną walkę dobra ze złem, w której na pierwszy rzut oka nie wiadomo, kto walczy po dobrej stronie. Spiski, zagadki, wyścig z czasem, walka z własnymi słabościami, a wreszcie zaskakujący finał gwarantują fascynującą lekturę, od której trudno się oderwać.

Diabeł i czarownice

Mirosław Prandota

Książka DIABEŁ I CZAROWNICE jest zbiorem historyjek sensacyjno-obyczajowych napisanych w oparciu o wydarzenia stanowiące ciemną plamę na historii europejskiej, a także amerykańskiej cywilizacji pod hasłem „palenie czarownic”. Ciemny kolor tej plamy jest o tyle szokujący, że – co zostało uwypuklone we wstępie do książki - procesy o czary nie toczyły się w mrocznych czasach walki o ogień, gdy ludzie posługiwali się raczej prostymi gestami niż słowem, ale – najpierw w epoce Renesansu, a później Oświecenia. Kiedy płonęły stosy z żywymi kobietami, świat wypełniony był poetami, inżynierami, astronomami, fizykami i matematykami. W latach masowego tępienia czarownic epokowe dzieła tworzyli tacy uczeni jak Kopernik, Newton, Koepler, Leonardo da Vinci. Ziemia dawno już przestała być płaska i posłusznie krążyła wokół Słońca. Odkryto Amerykę. A mimo wszystko uczeni, którzy kładli podwaliny pod ogólną wiedzę o zmieniającym się świecie, nie dysponowali prawie żadną siłą przebicia. Nie mieli radia, telefonu, prasy, telewizji. Były tylko ambony, z których masowo kolportowano zło. W ciągu minionego tysiąclecia chrześcijańskie korzenie Europy wyrastały z popiołów tysięcy chrześcijan, których inni chrześcijanie palili na stosie posługując się przy swoim bestialstwie imieniem Pana Boga. Jak na ironię losu, bestiami okazali się potomkowie tych chrześcijan, którzy jako pierwsi doznali bestialstwa na własnej skórze rozszarpywanej przez lwy ku uciesze widowni. Minęło kilkaset lat i role odwróciły się – prześladowani awansowali na prześladowców, stosując jeszcze bardziej wyrafinowane metody zbrodni niż poprzednicy, a jednocześnie zapewniając gawiedzi podobną „rozrywkę” serwując jej strach o życie na każdym kroku. Zamiarem autora nie było dogłębne analizowanie warunków społecznych, służących za podłoże do upowszechniania się tego ludobójstwa trwającego przez cztery wieki. Na treść książki składają się tak zwane obrazki z życia, prezentujące mentalność ludzi nie tylko prostych, ale również wykształconych, traktujących prześladowanie rzekomych czarownic (czarowników zresztą również) jako obowiązkowy rytuał na chwałę Boga. I co najgorsze, na straży tego rytuału stało duchowieństwo! Czasy się zmieniają, a my zmieniamy się razem z nimi i dlatego dziś można już relacjonować to wszystko z pewną dozą ironii dla podkreślenia ciemnoty, jaka towarzyszyła tamtym niechlubnym dniom wypełnionym prześladowaniami i torturą. Oczywiście bez obawy, że ktoś zaprowadzi nas na stos podpalony przez wyjątkowo religijnego kata. Mirosław Prandota jest dziennikarzem, który – jak sam twierdzi – książki pisze tylko w wolnych chwilach. Tak naprawdę trudno jest ustalić, ile wolnych chwil można wygospodarować dla siebie w zawodzie dziennikarskim choćby dlatego, że podobno dziennikarzem jest się przez 24 godziny na dobę. Tymczasem Mirosław Prandota zdążył już napisać 19 książek, nie kierując się przy tym żadnymi preferencjami tematycznymi. W jego dorobku są zarówno książki obyczajowe jak i sensacyjne, satyryczne, reportażowe, a nawet jeden romans. Wśród pozycji cieszących się największym powodzeniem są: przygodowa opowieść partyzancka „Łańcuch krwi”, romans „Sam przeciw sobie” i powieść satyryczna „Taniec życia”.  

Commissario Sigaro Tom 3

Dorota Kuśnierz

Trzecia część komiksu.

W świecie Fosforantów

Jolanta Horodecka-Wieczorek

Powieść pt.”W świecie Fosforantów” oscyluje na pograniczu kilku gatunków literackich. Główną bohaterką jest francuska dziennikarka Elly Lemmour, która znalazła sposób, aby przeprowadzić wywiad w dalekiej głębi Wszechświata. Tam poznaje  wielkiego uczonego Alberta. Wraz z nim i wysoko cywilizowanymi Fosforantami zwiedza Wszechświat, w którym nie istnieje pojęcie czasu w ziemskim wymiarze. Uroczego kosmitę Cygora Elly obdarza wzajemnym uczuciem i zamieszkuje z nim na jego odległej o 220 lat świetlnych planecie Cofo otoczonej błękitną barwą światła dziennego.  Za sprawą fenomenu  pozaziemskiej techniki bohaterowie będąc na Cofo do woli korzystają z ziemskich dóbr materialnych. Powieść zawiera wiele hipotez naukowych w sposób wyważony wplecionych w fabułę. W drugiej części, będącej kontynuacją, bohaterka wraz z kosmiczną załogą musi odwiedzić Ziemię w roku 2050 i to akurat wtedy, kiedy trwa…. Powielają się zdania, że powieść jest dobrym materiałem na scenariusz filmowy. Więcej info na www.jhw.com.pl   „W świecie Fosforantów” to powieść science fiktion  przeplatana  wątkami  romansu  psychologicznego.  Powieść ma wysokie  notowania  wśród  naukowców i  recenzentów.Powielają się tez zdania, że powieść jest dobrym  materiałem na scenariusz  filmowy i dobry  polski film, ukazujący świat piękna i mocno rozwiniętej cywilizacji. Od autorki: Wraz ze swoimi bohaterami zapraszam Państwa w  romantyczną  podróż po Wszechświecie. Poznacie tam Państwo niezwykłych Kosmitów i  świat, w którym  nie istnieje pojęcie  czasu w ziemskim  wymiarze. Przy okazji  wraz  z francuską  dziennikarką  Elly  Lemour i jej przewodnikiem,  wielkim   uczonym   Albertem   odwiedzicie odległą  od Ziemi o dwieście dwadzieścia lat świetlnych  planetę Cofo, otoczoną błękitną barwą światła dziennego. Tam poznacie  jej  wysoko  cywilizowanych  mieszkańców – Fosforantów, którzy chętnie podzielą  się  swoją  wiedzą i z pewnością zaskoczą pozaziemską techniką. Też wyjdzie na jaw, że….  Podróż bez biletu Na  spotkaniu  w Instytucie jednego z państw europejskich Barbara spotyka profesora, którego okulary powodują , że przenosi  się w czasie i zmieniając bieg zdarzeń wraca do swej  dawnej egzystencji ,  akurat wtedy, gdy na dwór napadają Tatarzy… Klucz do przeszłości Weronika wracając z Paryża postanowiła  po 35 latach odwiedzić  niemiecką wieś  Neudorf, w której spędziła cztery lata wojny, pasąc gęsi i obdarzając wzajemnym uczuciem syna gospodarzy, Waltera. Kiedy  Walter oświadcza się Weronice nadlatują samoloty. Po odzyskaniu przytomności Weronika dowiaduje się że  Walter zmarł w szpitalu i, że wojna zabrała też jego rodziców. Zbliżając  się do  Neudorf niepokoi  ją cisza i  pustka panująca  w okolicy, więc ucieszyła się, gdy zatrzymała ją jakaś samotnie stojąca na poboczu postać, z którą jednak nie udało  się nawiązać kontaktu, ale  podrzuciła ona Weronice klucz, który okazał się kluczem otwierającym wrota do przeszłości a w efekcie i do  zmiany biegu zdarzeń… Jolanta Horodecka-Wieczorek urodziła się i mieszka w Piotrkowie Trybunalskim. Jest autorką literatury fantastycznej / powieści, opowiadania/ oraz ponad 160 bajek i baśni we wierszu i w prozie, z czego na rynku krajowym i zagranicznym ukazało się 48 tytułów nakładem ponad 840 tysięcy egzemplarzy. Wszystkie utwory dla dzieci opatrzone są emblematem „Bez przemocy”.

Prace plastyczne na cały rok szkolny

Katarzyna Michalec

Książka zawiera zbiór prac plastycznych wykonanych z prostych i łatwo dostępnych materiałów. Dzięki temu z powodzeniem można je wykonywać na zajęciach w szkole czy przedszkolu. Aby ułatwić pracę nauczycielom, zabawy zostały podzielone według miesięcy oraz okazji z nimi związanych.

Amanda

Roman Staniek

Londyn i Kraków. Chłodna doktor psychologii, wyrafinowana prostytutka, przykładna nauczycielka i romantyczna kochanka. Okazuje się, że główna bohaterka Teresa reprezentuje każdą z nich i dokonuje wyborów, kierowana w swoim mniemaniu przez siły nieczyste. Dramatyczne konsekwencje, które potem ponosi, budzą grozę i zmuszają do refleksji, jak jeden kompromis moralny może wywołać efekt domina. „Amanda” to powieść obyczajowo-kryminalna, ukazująca z różnych punktów widzenia przyczyny prostytucji, półświatek sutenerów i handlarzy żywym towarem oraz niebezpieczeństwa wynikające z nienasycenia, nudy i pielęgnowanej nienawiści.