Kuchnia świata dla diabetyków

Dorota Drozd

Kremowa zupa musztardowa, tapenada, bouillabaise, yakitori z kurczaka - kto powiedział, że kuchnia diabetyków jest nudna i pełna wyrzeczeń? W poradniku znajdziesz blisko 150 przepisów zaczerpniętych z najważniejszych kuchni europejskich, a także z kuchni chińskiej, japońskiej i żydowskiej. Z łatwością przyszykujesz z nich zarówno proste, codzienne dania, jak i bardziej wyszukane, którymi można mile zaskoczyć gości. W tym apetycznym tyglu każdy znajdzie coś dla siebie. Wszystkie przepisy na dania główne, przekąski, sałatki i desery zostały tak skomponowane, aby niższa zawartość węglowodanów odpowiadała kanonom współczesnej dietetyki. Do każdego dania wyliczono: - indeks glikemiczny, - wymienniki węglowodanowe, - wymienniki białkowo-tłuszczowe - liczbę kalorii.

Vademecum singla. Jak być singlem i nie zwariować?

Magdalena Giedrojć

 Jesteś singlem. Masz dość odwagi, by żyć po swojemu. Mówisz, co myślisz i pokazujesz, co czujesz. Do szczęścia zmierzasz może nie najprostszą, ale na pewno własną drogą.   W książce tej nie znajdziesz gotowych przepisów na życie ani informacji, jak w ciągu tygodnia spotkać wielką miłość. Jednak rady w niej zawarte mogą ci pomóc zorganizować swoje życie w pojedynkę. Dzięki nim dostrzeżesz plusy bycia singlem i nauczysz się, jak będąc sam, radzić sobie zarówno w pracy, jak i w domu, wśród rodziny i znajomych.A jeśli czujesz, że zaczyna ci brakować towarzystwa, być może zechcesz skorzystać z opisanych w książce sposobów zawierania nowych znajomości, randkowego savoir-vivre'u lub wskazówek, gdzie i jak poznać swoją drugą połówkę.

1001 obrzydliwych obrzydliwości

Anne Rooney

Ta książka to OBRZYDŁOPEDIA pełna ohydnych ciekawostek! Chcesz wiedzieć wszystko, co odrażające? 1001 OBRZYDLIWYCH OBRZYDLIWOŚCI z pewnością ci się spodoba! Grupka komiksowych postaci zaprasza cię na ucztę pełną tak obleśnych faktów, że aż trudno w nie uwierzyć. Dowiesz się ropiejącej prawdy o ludzkim ciele, jedzeniu, zwierzętach, historii i nauce. Poznasz też rekordy paskudności! Zdobędziesz wiedzę o wszystkim, co gnije i śmierdzi. A jeśli masz słaby żołądek… Cóż, lepiej nie dotykaj tej książki!

Niki i Tesla. Awantura o energię słoneczną

„Science Bob” Pflugfelder, Steve Hockensmith

VI tom przygód sympatycznego rodzeństwa. Kochające kłopoty i eksperymenty rodzeństwo powraca po raz szósty! Będzie gorąco! Tym razem Niki i Tesla postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i odnaleźć rodziców – naukowców pracujących nad tajnym rządowym projektem dotyczącym energii solarnej. W pojedynku na ogniwa słoneczne będą musieli przechytrzyć mózgowca z półświatka i udaremnić próbę zamiany energii słonecznej w niebezpieczną dla ludzkości broń.

Wypieki dla diabetyków

Agata Lewandowska

Ciasta, ciasteczka, pieczywo, pizza… Czy te pyszne wypieki mogą zagościć w diecie diabetyka nie tylko od święta? Dzięki tej książce przekonasz się, że tak! Doświadczona dietetyczka przygotowała 120 przepisów na smaczne i proste w przygotowaniu wypieki o jak najniższym indeksie glikemicznym i odpowiedniej ilości wymienników węglowodanowych. Daj się skusić wyśmienitym ciastom kakaowym, spróbuj pikantnych ciasteczek z bobu, ciesz się delikatnością sernika kokosowego na zimno, przekonaj się, że upieczenie pysznego chleba na zakwasie wcale nie jest trudne! Przepisy Agaty Lewandowskiej to doskonała propozycja zarówno dla wielbicieli tradycyjnych wypieków, jak i osób lubiących poznawać nowe smaki - nie tylko dla diabetyków, ale wszystkich, którzy chcą odżywiać się zdrowo, zachować szczupłą sylwetkę, a jednocześnie cieszyć się słodyczą domowych wypieków. W książce znajdziesz: 120 przepisów na wypieki słodkie i wytrawne, na ciepło i na zimno, a także na domowe pieczywo, wyliczoną kaloryczność każdej potrawy, a także ilość wymienników węglowodanowych, białkowo-tłuszczowych, błonnika i kwasów tłuszczowych, praktyczne wskazówki, czym zastąpić cukier, porady kulinarne dotyczące różnych rodzajów wypieków, informacje dotyczące żywienia diabetyków.   Agata Lewandowska – dietetyczka, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz SGGW. Interesuje się sportem, zdrowym stylem życia i wpływem codziennej diety na zdrowie. Autorka książek Polska kuchnia bezglutenowa oraz Ciasta i desery dla diabetyków.

Krótka historia informatyki

Ryszard Tadeusiewicz

Czy wiesz, że maszyny liczące znano już w starożytności, a pierwszy program komputerowy napisała córka Byrona Ada Lovelace? Mark I – komputer pierwszej generacji powstały w 1944 roku – miał 17 metrów długości, 2 metry wysokości i metr szerokości. Pierwszym polskim elektronicznym komputerem był XYZ, zbudowany w 1958 roku. Czy nigdy nie intrygowało cię, jak to wszystko się zaczęło? W dziejach ludzkości nie było innego procesu, który by w tak krótkim czasie w tak ogromnym stopniu przeobraził wszystkie obszary aktywności zawodowej i życia codziennego całych społeczności i pojedynczych ludzi! Jeszcze w połowie XX wieku na świecie było tylko kilka komputerów… A teraz? Ten ogromny postęp był możliwy dzięki pracy konkretnych ludzi, których nazwiska i dokonania warto poznać. Dowiedz się, jak Apple zrewolucjonizował rynek, jak rozwijały się układy scalone, jaką moc obliczeniową mają superkomputery i czemu służyły pierwsze sieci komputerowe. Oto Krótka historia informatyki! Ryszard Tadeusiewicz – profesor i były trzykrotny rektor AGH oraz prezes Krakowskiego Oddziału PAN. Członek PAU, Europejskiej Akademii Nauk oraz Akademii Inżynierskiej w Polsce. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Sztucznej Inteligencji i szeregu innych towarzystw naukowych. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Informatycznego, wyróżniony medalem 70-lecia polskiej informatyki za zasługi dla jej rozwoju. Doktor honoris causa 12 uczelni krajowych i zagranicznych. Pełne dane na stronie www.Tadeusiewicz.pl.  

Akiba Rubinstein

Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski

W książce, składającej się z części biograficznej oraz części poświęconej twórczości szachowej Rubinsteina, przedstawiono koleje losu, przebieg kariery oraz 70 partii najlepiej ilustrujących dokonania wielkiego Akiby w rozwoju królewskiej gry. Akiba Rubinstein, najwybitniejszy do dziś polski szachista, uważany jest za klasyka szachów. Jego kariera przypadła na pierwsze trzydzieści lat XX wieku. Chociaż nie pozostawił po sobie wielu prac teoretycznych ani zapisków, to o jego dokonaniach świadczą nazwy wielu wariantów szachowych otwarć.

Elita Hitlera. SS w latach 1933-1945

Chris McNab

Ta bogato ilustrowana książka to nowa historia SS – ukochanej a zarazem najbardziej zbrodniczej i okrytej największą niesławą formacji militarnej Hitlera. Autor – znakomity znawca historii militarnej oraz techniki wojskowej – przestawia dzieje powstania i rozwoju SS oraz jej udział w wojennych zmaganiach w ramach sił zbrojnych Trzeciej Rzeszy. Od skromnych początków w latach 20. w roli straży przybocznej Hitlera SS szybko rozrosła się w wielką organizację militarną skupiającą setki tysięcy ludzi, która wystawiła własną armię (Waffen-SS) liczącą prawie 40 dywizji, a jej policyjne ramię (Allgemeine-SS) prowadziło zbrodniczą politykę rasową. Esesmani mieli na koncie zarówno czyny bohaterskie, jak i potworne: toczyli z wielką nieustępliwością walki na frontach wschodnim i zachodnim, kierowali obozami koncentracyjnymi i obozami zagłady, a także stanowili personel „szwadronów śmierci” (Einsatzgruppen) dokonujących masowych mordów w Europie Wschodniej. W1919 roku Adolf Hi­tler wstą­pił do dzia­ła­ją­cej w Mo­na­chium ma­leń­kiej Nie­miec­kiej Par­tii Ro­bot­ni­ków (Deut­sche Ar­be­iter­par­tei – DAP), a w na­stęp­nym roku prze­jął jej kie­row­nic­two i do­dał do na­zwy tego ugru­po­wa­nia okre­śle­nie „na­ro­do­wo­so­cja­li­stycz­na”. Był to nie­chlub­ny mo­ment w hi­sto­rii XX wie­ku, gdyż ozna­czał na­ro­dzi­ny Na­ro­do­wo­so­cja­li­stycz­nej Nie­miec­kiej Par­tii Ro­bot­ni­ków (NSDAP), po­wszech­niej zna­nej jako par­tia na­zi­stow­ska. Po­pu­li­stycz­ne ha­sła po­li­tycz­ne Hi­tle­ra pa­dły wte­dy na po­dat­ny grunt. Po czte­rech la­tach strasz­li­wej wo­jen­nej rze­zi Niem­cy osta­tecz­nie po­nio­sły klę­skę w 1918 roku. Ce­sarz Wil­helm II ab­dy­ko­wał na kil­ka dni przed pod­pi­sa­niem po­ro­zu­mie­nia ro­zej­mo­wego, a w Niem­czech ob­ję­ła rzą­dy le­wi­ca. Nowy rząd mu­siał się zgo­dzić na to, co wie­lu Niem­ców uwa­ża­ło za krzyw­dzą­cy dyk­tat (Dik­tat) pod po­zo­rem ukła­du po­ko­jo­we­go. Trak­tat wer­sal­ski, któ­ry for­mal­nie za­koń­czył I woj­nę świa­to­wą, wzbu­dzał kon­tro­wer­sje, sta­no­wiąc za­rze­wie ko­lej­ne­go kon­flik­tu zbroj­ne­go. Au­to­rzy trak­ta­tu ob­wi­nia­li o roz­pę­ta­nie tej woj­ny wy­łącz­nie Niem­ców i na­rzu­ci­li po­ko­na­ne­mu kra­jo­wi wy­móg spła­ty ol­brzy­mich kon­try­bu­cji oraz okro­ili Niem­cy z roz­le­głych ob­sza­rów, a na czę­ści z nich utwo­rzy­li nowe pań­stwa. Szu­ka­jąc przy­czyn wy­bu­chu II woj­ny świa­to­wej, na­le­ży brać pod uwa­gę wszyst­kie te czyn­ni­ki, ale zwłasz­cza to, że zwy­cię­scy alian­ci nie zdo­ła­li wy­eg­ze­kwo­wać kon­se­kwent­ne­go prze­strze­ga­nia po­sta­no­wień trak­ta­tu wer­sal­skie­go. Szcze­gól­ne zna­cze­nie miał też fakt, że nie­miec­ki rząd obar­cza­no winą za pod­pi­sa­nie upo­ka­rza­ją­ce­go dla Niem­ców trak­ta­tu, pod­czas gdy w isto­cie nie­miec­cy sy­gna­ta­riu­sze wer­sal­skich po­sta­no­wień zna­leź­li się w sy­tu­acji przy­mu­so­wej. Owych so­cjal­de­mo­kra­tów kry­ty­ko­wa­no tak­że za do­pro­wa­dze­nie do ka­pi­tu­la­cji Nie­miec – wie­lu pra­wi­cow­ców, a w szcze­gól­no­ści woj­sko­wych uwa­ża­ło, że Niem­cy nie zo­sta­ły po­ko­na­ne, a klę­ska była skut­kiem cio­su no­żem w ple­cy za­da­ne­go przez le­wi­co­wy rząd. Taki mit roz­po­wszech­nił się w Niem­czech w la­tach mię­dzy­wo­jen­nych, a Hi­tler zbi­jał po­li­tycz­ny ka­pi­tał na po­wszech­nym roz­go­ry­cze­niu lud­no­ści nie­miec­kiej. W pierw­szych la­tach po Wiel­kiej Woj­nie nie tyl­ko w Niem­czech, ale i w wie­lu kra­jach Sta­re­go Kon­ty­nen­tu była skraj­nie trud­na sy­tu­acja eko­no­micz­na, a w tych wa­run­kach kwitł po­li­tycz­ny eks­tre­mizm. Po­wsta­nie no­wej nie­miec­kiej re­pu­bli­ki pro­kla­mo­wa­no w pro­win­cjo­nal­nym We­ima­rze, w któ­re­go po­bli­żu póź­niej, w cza­sach na­zi­stow­skich, zor­ga­ni­zo­wa­no obóz kon­cen­tra­cyj­ny – Bu­chen­wald. Stąd też ów okres w hi­sto­rii Nie­miec (lata 1919–1933), gdy po raz pierw­szy w Niem­czech na­sta­ły praw­dzi­we rzą­dy de­mo­kra­tycz­ne, zna­ny jest pod na­zwą Re­pu­bli­ki We­imar­skiej. Ze wzglę­du na po­wią­za­nia Ber­li­na z pru­skim mi­li­ta­ry­zmem to We­imar, a nie Ber­lin, stał się sie­dzi­bą no­wych władz.