Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 27

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 27 to kolejny zbiór znakomitych utworów jednego z najbardziej płodnych pisarzy w historii literatury polskiej. Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887), autor setek powieści, zasłynął z mistrzowskiego realizmu i umiejętności przenikania w psychologię swoich postaci. Jego twórczość w wyjątkowy sposób oddaje obraz życia w Polsce na przestrzeni wieków, łącząc wciągające fabuły z historycznym tłem. W Tomie 27 znajdziemy pięć wyjątkowych powieści: Wielki nieznajomy. Obrazy naszych czasów W pocie czoła. Z dziennika dorobkowicza W starym piecu. Studyum psychograficzne Warszawa w 1794 r. Powieść historyczna Wielki świat małego miasteczka. Powiastka To idealna lektura dla miłośników klasyki, którzy cenią zarówno literaturę realistyczną, jak i powieści z elementami fantazji i historii.

Zmartwychwstanie

Lew Tołstoj

W 1887 Lew Tołstoj w rozmowie z sędzią Anatolem Koni usłyszał historię, którą wykorzystał następnie jako inspirację dla przyszłej powieści: młody arystokrata, pełniący w sądzie funkcję ławnika, zobaczył na ławie oskarżonych dziewczynę, którą wcześniej uwiódł i porzucił. Dowiedziawszy się, że trafiła ona do domu publicznego, zaproponował jej małżeństwo, jako odkupienie wcześniejszych win. Dwa lata później pisarz przystąpił do pracy nad utworem, która trwała dziesięć lat. Akcja utworu rozgrywa się w latach 90. XIX w. Młody arystokrata Dymitr Iwanowicz Niechludow prowadzi spokojne, dostatnie życie, które polega głównie na zabawie i walce z nudą. Pewnego dnia, uczestniczy jako przysięgły, w procesie o zabójstwo. Wśród oskarżonych rozpoznaje Katarzynę Masłową (Katiuszę), dziewczynę, którą parę lat wcześniej wykorzystał i porzucił. Znał ją jako ciepłą, pogodną i dobrą osobę. Teraz dowiaduje się, że jest ona prostytutką, na dodatek podejrzaną o współudział w zabójstwie kupca Smielkowa. Uzmysławia sobie równocześnie, że to jego czyn doprowadził ją na dno moralnego upadku. Zmartwychwstanie było ogromnym sukcesem wydawniczym, jeszcze w roku pierwszego wydania zostało przetłumaczone na języki angielski, francuski i niemiecki. W 1900 we Francji ukazało się 15 wznowień powieści. W latach 1899-1900 opublikowano również 12 edycji niemieckich, zaś w 1900 powstały trzy przekłady utworu na język polski. Bolesław Prus poświęcił dziełu kronikę tygodniową w Kurierze Codziennym. Zmartwychwstanie stało się bezpośrednią przyczyną obłożenia Tołstoja ekskomuniką przez Rosyjski Kościół Prawosławny; decyzję tę ogłoszono w 1901. (Za Wikipedią).

Ludwik Kondratowicz

Franciszek Rawita Gawroński

Opowieść o życiu i dziełach Ludwika Kondratowicza, czyli Władysława Syrokomli. (ur. 29 września 1823 w Smolhowie, zm. 15 września 1862 w Wilnie) polskiego poety i tłumacza epoki romantyzmu. Nazywanego często lirnikiem wioskowym, autora ironicznych wierszy stylizowanych na XVIII-wieczną sielankę oraz przyśpiewek ludowych. (za Wikipedią).

Horla

Guy de Maupassant

Opowieść mistrza francuskiej nowelistyki (850 1893), jednego z najbardziej znanych przedstawicieli realizmu. Tym razem pisarz daje wyraz swojej fascynacji zjawiskami nadnaturalnymi, m.in. hipnozą, tworząc historię młodego człowieka zamieszkującego stary dom nad Sekwaną. Pisze on dziennik, w którym opisuje, jak jego szczęśliwe życie z niewyjaśnionych przyczyn zamienia się w koszmar. Ktoś (coś?) wypija nocą wodę z karafki i sprawia, że z domu znikają przedmioty. Bohater postanawia rozwikłać zagadkę istoty, która wydaje się wysysać z niego życie. Niezwykłość historii opowiedzianej po mistrzowsku przez Maupassanta sprawia, że napięcie rośnie aż do zaskakującego finału.

Jama

Aleksandr Kuprin

Znakomita, choć niełatwa do zaakceptowania przez wszystkich czytelników, ze względu na tematykę powieść społeczno-obyczajowa Jama powstawała w latach 19019-1915. Autor opowiada w niej o życiu prostytutek w burdelach. Historia została potępiona za nadmierny naturalizm. Wydawnictwo Nurawkina, które wydało Jamę w przekładzie na niemiecki, zostało postawione przed sądem przez prokuraturę za dystrybucję publikacji pornograficznych.

Targowisko próżności

William Makepeace Thackeray

Targowisko próżności: powieść bez bohatera (ang. Vanity Fair: A Novel without a Hero) powieść Williama Makepeace Thackeraya, wydana w 1847. Powieść jest satyrą angielskiego społeczeństwa początku XIX wieku. Była wielokrotnie ekranizowana. Pierwszym wydaniom towarzyszyły ilustracje autora. Oryginalny tytuł Vanity Fair autor zaczerpnął z alegorycznej opowieści Johna Bunyana Wędrówka Pielgrzyma z 1678 roku. Sam Thackeray w swojej powieści napisał: Atoli weźmy pod uwagę, że nasza powieść nosi tytuł Targowisko próżności, a targowisko próżności to bardzo podejrzany rynek, pełen fałszu, obłudy, kłamstwa i szacunku dla pozorów. Moralista, który widnieje na okładce (wierna podobizna twojego uniżonego sługi, szanowny czytelniku), nie nosi kapłańskiej togi, lecz strój właściwy osobom swojego stanu. Atoli człowiek powinien mówić prawdę taką, jaka jest mu wiadoma, bez względu na fakt, czy głowę mu okrywa czapka z dzwoneczkami, czy szerokoskrzydły pastorski kapelusz, a takie przedsięwzięcie stwarza konieczność niepomijania wielu spraw przykrych. (Za Wikipedią).

Pieśni

Heinrich Heine

Pieśni, czy też Księga pieśni uchodzi za najwybitniejsze dzieło tego poety romantycznego. Christian Johann Heinrich Heine, a właściwie Harry Chaim Heine (1797-1856) niemiecki poeta żydowskiego pochodzenia, przedstawiciel romantyzmu, jeden z najwybitniejszych niemieckich liryków, prozaik, publicysta urodził się w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec był kupcem. Przez większość swej młodości pozostawał pod wpływem potęgi finansowej swego stryja Salomona Heinego, hamburskiego milionera i bankiera. Heine cierpiał na chorobę weneryczną (prawdopodobnie kiłę), przez którą od wiosny 1848 był przykuty do łóżka, sparaliżowany, męczony skurczami i częściowo niewidomy. Wyrzekł się wtedy swojej wiary w boskość człowieka i uznał osobowego Boga, aby sprzeczać się z nim o niesprawiedliwe rządzenie światem. Poeta zmarł w 1856 po prawie ośmiu latach strasznych cierpień. Został pochowany na cmentarzu Montmartre. Swą wysoką pozycję zawdzięcza swej poezji lirycznej, w szczególności utworom składającym się na Księgę pieśni. (Za Wikipedią).

Powieści, nowele i opowiadania Elizy Orzeszkowej. Tom II

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa - Powieści, nowele i opowiadania. Tom II. Drugi tom twórczości Elizy Orzeszkowej to pięć wyjątkowych utworów, które ukazują mistrzostwo autorki w tworzeniu przejmujących narracji osadzonych w realistycznych realiach. To nie tylko historie pełne emocji, ale także głęboka analiza społecznych i moralnych dylematów, które zadają pytania aktualne również dziś. W skład tomu wchodzą: "Marta" - wstrząsająca opowieść o kobiecie samotnie walczącej z niesprawiedliwościami świata, który ogranicza jej możliwości. "Na dnie sumienia" - powieść pełna refleksji nad ludzką naturą i moralnością, w której bohaterowie muszą zmierzyć się z konsekwencjami swoich wyborów. "Pompalińscy" - historia rodziny, która ukazuje starcie tradycyjnych wartości z duchem zmian i postępu. "Meir Ezofowicz" - poruszająca powieść o życiu społeczności żydowskiej, oparta na wnikliwej obserwacji i pełna uniwersalnych prawd. "Widma" - nastrojowa i pełna symboliki opowieść, w której przeszłość wciąż odbija się echem w życiu bohaterów. Eliza Orzeszkowa, jedna z najwybitniejszych postaci polskiego pozytywizmu, zasłynęła jako autorka poruszających powieści i nowel, w których z niezwykłą wnikliwością przedstawiała zarówno losy jednostek, jak i szeroki obraz społeczeństwa swoich czasów. Jej dzieła, często osadzone w realiach ziem polskich pod zaborami, łączą literacką wrażliwość z głęboką refleksją nad problemami społecznymi. Tom II to idealna propozycja dla miłośników literatury klasycznej, którzy szukają nie tylko wciągającej lektury, ale i dzieł, które skłaniają do myślenia o uniwersalnych wartościach i wyzwaniach życia codziennego. To spotkanie z literaturą, która nigdy nie traci na aktualności.