Kariera Nikodema Dyzmy

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Nikodem Dyzma, bezrobotny, bez żadnego wykształcenia, manier, ani nawet elementarnej ogłady, drobny urzędnik pocztowy z głuchej prowincji rusza do Warszawy w poszukiwaniu pracy. Ima się różnych zajęć, ale nic mu nie wychodzi. Aż wreszcie przypadek sprawia, iż znajduje na ulicy upuszczone przez doręczyciela zaproszenie na rządowy raut. Jest tak głodny, że postanawia zaryzykować wyrzucenie za drzwi, a może nawet i obicie po pysku, byle napełnić brzuch. Na raucie jednak udaje mu sie poznać wpływowe i majętne osoby. I... powolutku zaczyna się oszałamiająca kariera tego gbura, nieuka i chama. Czytając te książkę chwilami nie możemy wyjść ze zdumienia, jak większość społeczeństwa jest naiwana i łatwowierna i jak łatwo ja podejść i omamić. Książka na nasze czasy - wartka akcja, niesamowite przygody, czyta się ją jednym tchem.

Doktor Murek zredukowany. Drugie życie doktora Murka

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Doktor Murek zredukowany powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza z 1936 roku opowiadająca o losach Franciszka Murka. Jej kontynuacją jest powieść Drugie życie doktora Murka, wydana w tym samym roku. Urzędnik magistratu, doktor praw Franciszek Murek, traci pracę wskutek bezpodstawnego oskarżenia. Nie będąc w stanie odzyskać utraconej pozycji społecznej, popada w skrajną nędzę i staje się bezdomny. Jest człowiekiem uczciwym, co w zmaterializowanym i totalnie skorumpowanym społeczeństwie jest ogromną przeszkodą w walce o byt. Kolejne doświadczenia, kontakty z różnymi środowiskami od przedstawicieli władzy po komunistów i bandytów przynoszą mu jedynie gorzkie rozczarowania. Zdesperowany i rozgoryczony postanawia skończyć z uczciwością. Doktor Murek, który w poprzedniej części wskutek fałszywego oskarżenia stracił pracę i popadł w nędzę, ulega namowom kumpli poznanych w noclegowniach i bierze udział w napadzie. Jednak dochodzi do wniosku, że nie nadaje się na bandytę. Ukrywając się, wpada na pomysł, że mógłby zarabiać na życie przepowiadaniem przyszłości. Okazuje się, że ma do tego naturalny talent i zaczyna robić karierę jako jasnowidz. W pewnym momencie jego głównym klientem staje się Seweryn Czaban, którego dom był celem napadu, w którym wziął udział Murek. Czaban jest zafascynowany możliwościami wróżbity, w które święcie wierzy. (za Wikipedią).

Wacława dzieje

Stefan Garczyński

Poemat ten ma tytuł: „Wacława dzieje” opowiada życie pojedynczego człowieka w różnych zmianach mających wpływ na jego stan moralny. Bohater Garczyńskiego przypomina poniekąd bohaterów Byrona: jest to nieszczęśliwy młodzieniec, dla którego nic już na tym świecie nie ma ponęty, który wśród bogactw i wszelkich przyjemności umierając z rozpaczy, w naukach szuka rozrywki. Widzimy w nim coś na kształt Fausta, coś na kształt Manfreda; ale nie żądza nieograniczona wiedzy ani namiętność go pożera; nie zgrzeszył on tym co Faust – nie goni po świecie jak Lara albo Korsarz za pastwą dla swoich chuci: jest on nieszczęśliwym, bo jest Polakiem; jest nieszczęśliwym, bo nie widzi moralnej przyczyny bytu swojej ojczyzny; bo w filozofii znalazł tylko apoteozę sił, które kraj jego zgubiły. Taka myśl miała odkryć się zupełnie dopiero na końcu poematu, ale przebija się ona już od początku.

Salon baronowej Wiery. Powieść sensacyjna

Stanisław Antoni Wotowski

Salon baronowej Wiery: Romans kryminalny pełen namiętności i tajemnic. W świetle balowych świateł, wśród wiru tańczących par, rozgrywa się drama namiętności i zbrodni. Powieść sensacyjna Stanisława Antoniego Wotowskiego "Salon baronowej Wiery" to wciągająca historia, w której miłość miesza się z morderstwem, a namiętność z nienawiścią. Peggy, piękna i tajemnicza kobieta, oczarowuje wszystkich wokół. Dżordżo, zafascynowany nią od dawna, pragnie wyrwać się z roli adiutanta i zdobyć jej serce. Czy uda mu się przełamać bariery i zbliżyć do Peggy? W tle tej burzliwej historii rozgrywa się mroczna tajemnica. Seria dziwnych zdarzeń i morderstw sieje strach wśród gości salonu baronowej Wiery. Dżordżo, chcąc chronić Peggy i odkryć prawdę, staje się mimowolnym detektywem. "Salon baronowej Wiery" to nie tylko wciągająca historia miłosna, ale również trzymający w napięciu kryminał. Autor, Stanisław Antoni Wotowski, mistrzowsko buduje atmosferę tajemnicy i grozy, prowadząc czytelnika przez labirynt intryg i zbrodni. Wotowski, znany pisarz i prywatny detektyw, czerpał inspirację ze swojego bogatego doświadczenia. W swoich powieściach łączył elementy kryminału, romansu i okultyzmu, tworząc niepowtarzalny klimat. "Salon baronowej Wiery" to książka dla wszystkich miłośników wciągających historii, gdzie namiętność miesza się z zbrodnią, a prawda skrywa się za fasadą pozorów. Zamów już dziś i zanurz się w świecie tajemnic i uniesień!

Czarny Piotr. The Adventure of Black Peter

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Były kapitan statku wielorybniczego Morski Jednorożec Piotr Carey zostaje znaleziony martwy w swym domku, który nazywał kajutą. Zabito go własnym jego harpunem, zdjętym ze ściany, nastąpiło to w nocy. Rodzina i sąsiedzi odetchnęli z ulgą, gdyż znany z alkoholizmu kapitan był postrachem okolicy. Zwano go Czarnym Piotrem zarówno od brody, jak i ponurego usposobienia. W kajucie na stole stała butelka rumu i dwie szklanki, co znaczyło, że kapitan miał gościa, był też mimo nocnej pory ubrany. U stóp zabitego leżał nóż w pochwie, wdowa rozpoznała go jako własność jej męża. Prócz tego znaleziono notes z datami i skrótami operacji giełdowych oraz wykonany z foczej skóry woreczek na tytoń z inicjałami P.C. Inspektor policji Hopkins przywiązuje wagę do notesu, Holmes do woreczka (za Wikipedią).

Zbuntowane i zwyciężone. Powieść fantastyczna

Antoni Ferdynand Ossendowski

Pierwotni ludzie uważali kobietę za istotę tajemniczą, magiczną, świętą, niebezpieczną dla mężczyzny. Była dla nich królową-matką, wyrocznią, sędzią. Z biegiem czasu kobieta stała się, jak to zawsze bywa o zmierzchu bóstwa istotą niższą i pogardzaną. Ludzie współcześni poniżyli kobietę jeszcze bardziej, pożądając jej i nie zaglądając do jej duszy. Nic więc dziwnego, że kobieta, w której żyłach płynie krew bóstwa, władczyni i niewolnicy, umie obdarzać jak królowa, miłować, jak bogini, nienawidzić i zemsty dokonywać jak zbuntowana niewolnica z rodu możnych władców. Zachęcamy do lektury!

Dagome iudex. Przyczynek krytyczny do genezy świętopietrza w Polsce

Jan Ptasnik

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT Dagome iudex incipit pochodzącego z końca X wieku regestu kopii dokumentu donacyjnego władcy identyfikowanego z księciem Polski Mieszkiem I, darowującego państwo, nazwane w dokumencie państwem gnieźnieńskim, w opiekę Stolicy Apostolskiej. Dokument, na którym oparł się kopista sporządzony został prawdopodobnie w kancelarii wystawcy w Gnieźnie (możliwe jest również, że powstał w Quedlinburgu lub w Rzymie) około 991 roku. W tym dokumencie, spisanym po łacinie, Mieszko oddaje swoje państwo pod papieską opiekę. Motywy podjęcia tej decyzji nie są dokładnie znane z uwagi na skąpe źródła. Spośród wielu tez, najbardziej zasługującą na uwagę jest teoria czyniąca z Dagome iudex element walki o niezależność diecezji poznańskiej od arcybiskupstwa w Magdeburgu. Ślady walki o ten obszar kościelny widać choćby w kronice biskupa merseburskiego Thietmara. Pod datą 968 kronikarz ten zapisuje zależność poznańskiego Jordana od Magdeburga. Zapisek ten obfituje jednak w błędy merytoryczne i uznaje się go powszechnie za stronniczy. Identycznie, władzę Magdeburga nad Poznaniem chcieli utrzymywać tamtejsi hierarchowie kościelni, poprzez fałszowane dokumenty cesarskie. Inna, równie popularna teza, utrzymuje, że Dagome iudex stara się zabezpieczyć prawa do tronu dla synów Mieszka I, którzy zostali zrodzeni z Ody. Zagadkowe jest tu jednak odwołanie się do papieża w tamtych czasach wpływy biskupów Rzymu na politykę Europy były znikome.

Sacco di Roma Złupienie Rzymu w 1527 r

Zdzisław Morawski

Sacco di Roma to włoskie określenie oznaczające zdobycie i złupienie Rzymu jakie miało miejsce dniach 6-14 maja 1527 roku przez niemiecko-hiszpańskie wojska Karola V podczas wojny z Francją, papieżem Klemensem VII oraz miastami włoskimi. To barbarzyńskie zniszczenie miasta i wymordowanie ogromnej liczby jego mieszkańców położyło kres epoce odrodzenia w Rzymie i jest uważane za symboliczną datę końca włoskiego Renesansu. Zdzisław Morawski w znakomity sposób kreśli dzieje owej wojny, prezentuje sylwetki najważniejszych jej aktorów i opisuje budzące zgrozę sceny plądrowania miasta i mordów popełnianych na jego mieszkańcach, jak również zakończenie konfliktu.