Kogo szukasz

Paweł Zapendowski

Pieśń "Kogo szukasz?" na mezzosopran (i baryton) z fortepianiem, wg poezji Georga Trakla, jest dialogiem Anioła i Georga z 6 sceny opery "Kokaina (dzień 1 i 2)"; toczy się nocą w ogrodzie obok domu Georga w Salzburgu. Po raz pierwszy została wykonana w Galerii Austriackiego Konsulatu Generalnego w Krakowie 22 kwietnia 2010, podczas prawykonania estrad. opery. Tekst pieśni "Kogo szukasz?" czerpie inspirację z wiersza "Pasja" Georga Trakla, ze zbioru "Sebastian we śnie", 1915 (w przekładzie Andrzeja Lama: Georg Trakl, Poezje zebrane, rim press, Tarnów, 1992). Pieśń powstała w Paryżu w 2010. Georg Trakl - Pieśni - z opery Kokaina (dzień 1 i 2) Siedem pieśni do wierszy Georga Trakla z muzyką Pawła Bitki Zapendowskiego, na mezzosopran, baryton i fortepian, 2010.W cyklu znalazły się wiersze Georga Trakla - w przekładach Andrzeja Lama i Krzysztofa Lipińskiego, znawców literatury języka niemieckiego i biografii poety - oraz parafrazy, autorstwa kompozytora. Wydanie zawiera nuty, teksty, wiersze, eseje krytyczne, notę biograficzną i ilustracje.Seria:1. U łoża pocałunków, sł. Georg Trakl, (tłum. Krzysztof Lipiński) na mezzosopran i fortepianMłoda dziewczyna, sł. Georg Trakl, (tłum. Krzysztof Lipiński) na mezzosopran i fortepian2. Elis, gdy kos cię w lesie woła, sł. Paweł Bitka Zapendowski (wg poezji Georga Trakla), na mezzosopran i fortepianTrzy anioły - z "Cudownej wiosny", sł. Paweł Bitka Zapendowski (wg poezji Georga Trakla),na mezzosopran i fortepian3. Kogo szukasz?, sł. Paweł Bitka Zapendowski (wg poezji Georga Trakla), na mezzosopran (i baryton) z fortepianem4. Tam gdzie idę wieczorem I,II, sł. Georg Trakl, (tłum. Andrzej Lam) na baryton i fortepian5. Wspomnienie - Andacht, sł. Georg Trakl, (tłum. Andrzej Lam) na baryton i fortepian

Hajstry. Krajobraz bocznych dróg

Adam Robiński

Według przeciętnego turystycznego opisu Polska to morze, jeziora, pasek gór i kilka najciekawszych miast pomiędzy. W literackim debiucie Adam Robiński zbacza z tych utartych szlaków i wydeptuje własne ścieżki w poszukiwaniu krajobrazowej egzotyki. Wędruje przez polską Saharę, płynie największą z dzikich rzek, a godzinę jazdy od Warszawy odnajduje Arktykę. Czyni to z pokorą dawnych krajoznawców: pieszo, kajakiem, na nartach. Ale najczęściej po prostu przystaje, żeby zobaczyć więcej: ślady tych, którzy przed wiekami wytyczali pierwsze drogi i znakowali szlaki, zdziczałe sady w miejscach wyludnionych wsi, drzewa tak stare, że mogłyby być tolkienowskimi entami. W Hajstrach  niczym w niezrealizowanym dokumencie Wernera Herzoga krajobraz to nie lista miejsc, które trzeba zobaczyć, ale suma zachwytów. Rzadko tak się pisze o Polsce. A jeszcze rzadziej się taką Polskę ogląda.

Wściekły pies

Wojciech Tochman

Dziewięć mocnych opowieści o samotności w obliczu cierpienia. Wśród wielbicieli reportażu książka kultowa. Wojciech Tochman, jeden z najlepszych polskich reporterów, zwięzłym i precyzyjnym językiem opisuje ludzkie dramaty, ludzką samotność, ale i podłość, obłudę, nienawiść. Opowieść o katastrofie autobusu maturzystów pielgrzymujących do Częstochowy, historia człowieka, który powstał z torów i nie pamięta, kim jest, oraz zapis walki samotnej kobiety z księdzem molestującym dzieci, przywołują najbardziej uniwersalne pytania: o przyczyny zła, sens cierpienia i milczenie Boga. Elementarny odruch solidarności i współczucia stanowi zaczyn i sens tych reportaży. PAWEŁ HUELLE, GAZETA WYBORCZA Pies rzeczywiście kąsa tak, że boli. Ale jednocześnie te ekstremalne, choć z życia wzięte historie, jakby stworzone dla potrzeb tabloidów, pod piórem Tochmana tracą swą plakatową jednowymiarowość. Zamieniają się w wielowarstwowe opowieści, w których jest socjologiczne zacięcie, psychologiczna przenikliwość, metafizyka i literacka maestria, polegająca na bezbłędnym wyczuciu szczegółu. JULIUSZ KURKIEWICZ, POLITYKA Od przeciętnych reportaży publikowanych każdego tygodnia w prasie odróżnia te teksty także imponujący warsztat. Język, którego używa Tochman, jest mocny, klarowny, nieprzesłaniający nawet na chwilę tego, co najważniejsze. PIOTR CZERSKI, TYGODNIK POWSZECHNY Wojciech Tochman (ur. 1969) jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz Pióra Nadziei wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. W przygotowaniu książka o Kambodży pod tytułem Pianie kogutów, płacz psów.

Wieczna noc

Guillermo del.Toro, Chuck Hogan

FINAŁOWA CZĘŚĆ TRYLOGII WIRUS Najbardziej przerażająca książka o wampirach w ostatniej dekadzie Nastał nowy początek. Kiedy miejsce pochodzenia ostatniego z Pradawnych zostało zniszczone, stare wampiry przestały istnieć, podobnie jak dawny porządek świata. Stany Zjednoczone pogrążone są w kompletnym chaosie. Na Ziemi przez większość dnia panuje noc. Na ulicach próżno szukać zdrowych ludzi wampiry pod przewodnictwem Mistrza stworzyły własny reżim, którego rządy diametralnie różnią się od wszystkiego, co człowiek znał do momentu uaktywnienia się śmiertelnego wirusa. Ludzie zamykani są w obozach koncentracyjnych wzorowanych na tych nazistowskich z II wojny światowej i sprowadzeni do roli bydła rzeźnego i dawców krwi "Bram Stoker spotyka Stephena Kinga i Michaela Crichtona. Nigdy nie napisano nic lepszego o wampirach!" Nelson DeMille, autor Adwokata diabła

Arsene Lupin. Based on Play by Maurice Leblanc and Francis De Croisset

Edgar Jepson

This early work was originally a four-act play written by Maurice Leblanc and Francis de Croisset in 1908, and subsequently novelized by Leblanc and then translated by Edgar Jepson into English and published in 1909. Leblancs creation, gentleman thief Arsene Lupin, is everything you would expect from a French aristocrat witty, charming, brilliant, sly and possibly the greatest thief in the world. In this classic tale, Lupin plans to steal priceless objects of art and jewelry from a collector for his own private collection. His brilliant effrontery in the face of the police dares them to catch him with spectacular results! Theres romance, deception, and always something strange going on with all of the characters, really just an overall great read.

Ortografnik

Mirosław Sobański Connemara

Gdy u otwarte w wyrazie Bug, mowa o rzece powstałej ze strug. A kiedy wstawić ó kreskowane, Bóg będzie celem modlitw kapłanek. Dla uczniów i dyslektyków ta książka będzie jak „święta” Ponad 300 wyrazów pomoże im zapamiętać. Zawarte w niej wierszyki i skojarzenia sprawią iż ortografię ujarzmią! Pisanie będzie zabawą. Na niwie ortografii uczeń nie będzie już „łosiem”‘ Klasówka’ nie będzie mordęgą. Napisze ją „z palcem w nosie”

Srebrne orły

Teodor Parnicki

Powieść historyczna Teodora Parnickiego wydana w 1944 roku w Jerozolimie (wydanie w Polsce: Wrocław 1949). Utwór objęty był w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegał natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek. Srebrne orły to druga powieść w dorobku Parnickiego, a zarazem jedna z najpopularniejszych, o czym zdecydował tematyczny związek z dziejami kształtowania się polskiej państwowości (Parnicki rzadko nawiązywał w swoich książkach do historii Polski) oraz fakt, że jest to utwór zbudowany dość tradycyjnie w porównaniu do późniejszych dokonań pisarza. Parnicki wkroczył do literatury z programem odnowy powieści historycznej. Postulatowi maksymalnej wierności źródłom i opracowaniom naukowym towarzyszyła ambicja wykorzystania zdobyczy nowoczesnej prozy psychologicznej. W Srebrnych orłach dążenia te znalazły wyraz w samej konstrukcji utworu, przypominającej nieco Cudzoziemkę Kuncewiczowej. Ciągłe opowiadanie zastąpił montaż scen, opisywanych ze stosunkowo niewielkiego dystansu. Autor posłużył się trzecioosobową narracją personalną, główną postacią powieści czyniąc Arona, wychowanka papieża Sylwestra II, a później - opata klasztoru w Tyńcu za rządów Bolesława Chrobrego. Wydarzenia w roku 1015, poprzedzające wybuch kolejnej wojny Chrobrego z Cesarstwem, o których mowa w pierwszych i ostatnich rozdziałach, tworzą fabularną i narracyjną ramę. Powieść została uznana przez krytykę za najwybitniejsze osiągnięcie wśród utworów podejmujących temat początków polskiej państwowości. Po odwilży 1956 zakaz cenzury cofnięto i do 1975 powieść miała 9 wydań.

Fatima. Stuletnia tajemnica. Nowoodkryte dokumenty 1915-1925

Wincenty Łaszewski

O czym tak naprawdę mówi Fatima? Jakie tajemnice jeszcze skrywa? Co znajduje się na oryginalnej mapie wydarzeń? Dlaczego mali wizjonerzy fatimscy mieli szansę zajrzeć za zasłonę czasu? Dlaczego Łucja słyszała wszystkie proroctwa, a Franciszek tylko widział Matkę Bożą w trakcie niektórych objawień? Jak wygląda piekło? Skąd możemy mieć pewność, że wszystko, co czytamy o Fatimie to prawda nie pobożne fantazje? Na szczęście dysponujemy rzetelną dokumentacją fatimską. Poza relacjami spisanymi przez siostrę Łucję, możemy się powołać na Apele orędzia fatimskiego zbiór odpowiedzi siostry Łucji na listy, kierowane do niej, kiedy przebywała w klasztorze w Coimbra. Mamy również do dyspozycji wywiady z wizjonerami z czasów wielkiego cudu i wgląd we fragmenty duchowego dzienniczka Łucji, zamkniętego do niedawna pieczęciami Watykanu. Dokumentacja, jaka znajduje się w pieczy Sanktuarium Fatimskiego, obejmuje kilkanaście tomów. Zapiski siostry Łucji weryfikowane w czasie procesu beatyfikacyjnego liczą 20 tysięcy stron. Po raz pierwszy dajemy polskiemu czytelnikowi dostęp do tej skarbnicy informacji.