Śpiewka powstańców z oddziału Langiewicza

Władysław Tarnowski

Śpiewka powstańców z oddziału Langiewicza Jak to na wojence ładnie, jak to na wojence ładnie,    Kiedy ułan z konia spadnie, (bis)  Koledzy go nie ratują, koledzy go nie ratują,    Jeszcze końmi go tratują.  Kapitan pułku wymaże, kapitan pułku wymaże,    Porucznik grzebać rozkaże.  A za jego młode lata, a za jego młode lata,    Grają w trąby tra-ta, tra-ta.  A za jego trudy, prace, a za jego trudy, prace,    Grały mu kule, kartacze.  A za jego trudy, lata, a za jego trudy, lata,    Dała ognia cała rota. [...]Władysław TarnowskiUr. 4 czerwca 1836 r. we Wróblewicach Zm. 19 kwietnia 1878 r. u wybrzeży San Francisco Najważniejsze dzieła: Poezje studenta (1864-65), Krople czary (1865), Szkice helweckie i Talia (1868), Piołuny (1869), Nowe poezje (1872), Kochankowie ojczyzny (1872), dramaty: Izaak (1871), Karlińscy (1874), Joanna Grey (1875) Pianista, kompozytor, poeta, dramaturg, tłumacz; pseudonim lit. Ernest Buława. Pochodził z hrabiowskiej rodziny herbu Leliwa. Wykształcenie muzyczne zdobywał w konserwatoriach we Lwowie, Krakowie i Paryżu (jego nauczycielem był m.in. F. Liszt); edukację przerwał, by wziąć udział w powstaniu styczniowym (w tym czasie napisał Śpiewkę powstańców z oddziału Langiewicza, znaną też pod tytułem Jak to na wojence ładnie), po czym powrócił do kariery pianistycznej. Koncertował w Polsce (Wrocław, Lwów) i Europie (Wiedeń, Wenecja, Florencja, Paryż), a także w Grecji, Egipcie, Syrii, Indiach i Japonii. Pisał poezje (m.in. o tematyce tatrzańskiej) i dramaty, teksty do własnych kompozycji (m.in. libretto Achmed oder Pilger Liebe), artykuły i recenzje utworów literackich (w "Ruchu literackim" i "Tygodniku Ilustrowanym"), tłumaczył dzieła literatury angielskiej i niemieckiej (Pieśni Osjana, Hamleta Shakespeare'a, poezje Shelley'a i Hainego); zajmował się również pracami edytorskimi opracowując publikacje o tematyce muzycznej i in. Interesował się kulturą starożytnych państw basenu Morza Śródziemnego oraz starożytnego Wschodu (Syria, Indie). Zmarł na atak serca u wybrzeży Stanów Zjednoczonych na parowcu ,,Pacyfic" płynącym z Japonii. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Z dłońmi tak splecionymi

Bolesław Leśmian

Z dłońmi tak splecionymi... Z dłońmi tak splecionymi, jakbyś, klęcząc, spała,  W niedostępne mym oczom wpatrzona widzenie,  Płaczesz przez sen i wstrząsem wylękłego ciała  Błagasz o nagłą pomoc, o rychłe zbawienie.    Jeszcze płaczu niesytą do piersi cię tulę  A ty goisz się we mnie, niby lgnąca rana,  A ja płacz twój całuję, biodra i kolana  I ramię, i zsuniętą z ramienia koszulę.    Lecz, karmiony ust twoich spłakanym oddechem,  Nie pytam o treść widzeń. Dopiero z porania  Zadaję ciemną nocą tłumione pytania.  Odpowiadasz bezładnie — ja słucham z uśmiechem.    [...]Bolesław LeśmianUr. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył ?Chimerę? i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako ?człowiek pierwotny?), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pan i kotka

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki Bajki i przypowieści Pan i kotka Nie masz prawej przyjaźni mówiła do pana Kotka syta połowem i za to głaskana. Jak to nie masz przyjaźni? pan na to odpowie. Pieścisz mnie rzecze kotka bo ci myszy łowię. Łowić myszy pan rzecze przysługi to znaczne. Ale dlaczego łowisz? Dlat... Ignacy Krasicki Ur. 3 lutego 1735 r. w Dubiecku (Sanockie) Zm. 14 marca 1801 r. w Berlinie Najważniejsze dzieła: Myszeida (1775), Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776), Monachomachia (1778), Pan Podstoli (1778 i 1784), Bajki i przypowieści (1779), Satyry (1779 i 1782), Antymonachomachia (1779), Wojna chocimska (1780) Wybitny polski poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta. Kasztelanic chełmski, hrabia, przeznaczony do stanu duchownego ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. Od 1766 r. biskup warmiński. Blisko współpracował z królem Stanisławem Augustem w dziele kulturalnego ożywienia kraju. Tworzył w duchu oświecenia (m.in. napisał w latach 1781-83 dwutomową encyklopedię Zbiór potrzebniejszych wiadomości, był twórcą pierwszego pol. czasopisma, (Monitor), ale jego Hymn do miłości ojczyzny (1774) oraz przekład Pieśni Osjana odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu polskiego romantyzmu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Narcyssa i Wanda

Narcyza Żmichowska

Nar­cys­sa i Wan­daLi­sty Nar­cy­zy Żmi­chow­skiej do Wan­dy Gra­bow­skiej (Że­leń­skiej) Przed­mo­wa Dziec­kiem w do­mu ro­dzi­ców, oglą­da­jąc al­bu­my z fo­to­gra­fia­mi, wi­dzia­łem mło­de ko­bie­ty w sze­ro­kich kry­no­li­nach, prze­waż­nie czar­no ubra­ne, z wy­ra­zem smut­ku na twa­rzy. Zna­łem od mat­ki ich imio­na, by­ły to jej przy­ja­ciół­ki lub krew­ne. Nie­któ­re już nie ży­ły, nie­któ­re zja­wia­ły się cza­sem w Kra­ko­wie, w po­rze prze­jaz­du do ,,wód". By­ły to już po­waż­ne pa­nie, co w owej epo­ce na­stę­po­wa­ło bar­dzo wcze­śnie. Od­wie­dzi­ny ich elek­try­zo­wa­ły mo­ją mat­kę; roz­mo­wy bie­gły ku daw­nym cza­som, ku war­szaw­skim wspo­mnie­niom. [...]Narcyza ŻmichowskaUr. 4 marca 1819 w Warszawie Zm. 25 grudnia 1876 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Poganka, Książka pamiątek, Biała róża, Czy to powieść? Nauczycielka, powieściopisarka i poetka publikująca pod pseudonimem Gabriella (wg daw. pisowni: Gabryella), emancypantka, twórczyni grupy tzw. entuzjastek, jedna z prekursorek polskiego feminizmu. Osierocona przez matkę, która umarła tuż po jej urodzeniu, wychowywała się u ciotki; w 1827 oddana na pensję Zuzanny Wilczyńskiej; następnie ukończyła Instytut Guwernantek, ucząc się m.in. pod kierunkiem Klementyny z Tańskich Hoffmanowej. W r. 1837 podjęła pracę jako nauczycielka domowa dzieci Władysława Zamoyskiego związanego z zachowawczym środowiskiem polskiej emigracji (Hotel Lambert); w 1838 r. z rodziną Zamoyskich wyjechała do Paryża, gdzie spotkała się ze swym bratem Erazmem, emigrantem po powstaniu listopadowym, radykalnym demokratą (związanym z Gromadami Ludu Polskiego i Towarzystwem Demokratycznym Polskim). Pod kierunkiem brata podjęła gruntowne studia w paryskiej Biblioteque Nationale; uczęszczała także na posiedzenia naukowe Akademii Francuskiej (niedostępnej wówczas dla kobiet). Na tle politycznym doszło do konfliktu między Żmichowską a jej pracodawcami; w 1839 powróciła do Warszawy. Utrzymywała się ucząc dzieci rodziny Stanisławowstwa Kisieleckich pod Łomżą, często odwiedzała Warszawę, aktywnie włączając się w życie intelektualne, publikowała w ?Pielgrzymie" pod red. Eleonory Ziemięckiej i ?Przeglądzie naukowym" pod red. Edwarda Dębowskiego. Była zaangażowana w nieudane, tragiczne w dalszych skutkach powstanie 1846 roku i ?przedburzę" Wiosny Ludów (emisariuszka TDP, kontakty z Karolem Libeltem); za swe zaangażowanie polityczne skazana na dwa i pół roczne więzienie, a następnie na dozór policyjny i osiedlenie w Lublinie. Doświadczenia te sprawiły, że ?na połowie życia" dojrzała już do świadomości ?pozytywistycznej", nie przechodząc jednak na pozycje konserwatywne. Była przeciwna wybuchowi powstania styczniowego, pozostając gorącą patriotką. Podzielała żałobę bliskich sobie osób po upadku powstania, wspierała uwięzionych i ich rodziny. Podkreślała rolę pracy i edukacji w skali indywidualnej i społecznej, szczególnie zaś osobistego, wszechstronnego rozwoju kobiet. Entuzjastki: Kazimiera Ziemięcka, Wincenta Zabłocka, Anna Skimborowiczowa, Wiktoria Lewińska, Kryspina Siewielińska-Stelmowska, Emilia Gosselin i sama Narcyza Żmichowska wyznaczyły nowy styl bycia kobiet w Polsce, kładąc nacisk na swoje współuczestnictwo w życiu publicznym oraz szeroko pojętej samorealizację. Do grona przyjaciółek z lat młodości z czasem dołączały inne, jak np. Julia Bąkowska (później Baranowska), z którą Narcyza założyła pensję dla dziewcząt przy ulicy Miodowej, czy Wanda Grabowska (później Żeleńska), która w odbywających się na Miodowej zajęciach uczestniczyła. Z gronem ?posiostrzonych" kobiet Narcyza prowadziła stałą korespondencję, stanowiącą dziś niezwykle ciekawy dokument życia intelektualnego i egzystencji. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

(Tych miłości, które z nami...)

Krzysztof Kamil Baczyński

(Tych mi­ło­ści, któ­re z na­mi...) Tych mi­ło­ści, któ­re z na­mi  na stru­mie­niach bia­łych pły­ną,  co jak chmu­ry nad gło­wa­mi  cza­sem ka­żą za­po­mi­nać,  tych mi­ło­ści jak zwie­rzę­ta,  co wra­ca­ją w las od lu­dzi,  wę­sząc z twa­rzą wy­cią­gnię­tą,  za­nim śmierć ich nie ostu­dzi,  tych mi­ło­ści, któ­re nio­są  sok z ko­rze­ni w słoń­ce li­ściem,  co jak puch dziew­czę­cych wło­sów  lek­ko ro­sną ku nie­bio­som,  nie wy­dep­czą nie­na­wi­ści.    Tych mi­ło­ści, o, za wie­le,  cho­ciaż zie­mia jesz­cze twar­da,  nad nią za­wsze śpie­wu sze­lest,  bo cóż ziem­skość? [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nieznana podróż Sindbada Żeglarza

Bolesław Leśmian

Nieznana podróż Sindbada Żeglarza I ...Że mi się dziewczę upatrzone wzbrania,  Nieobecnością ciała w mem objęciu  Pustosząc ducha, co w nic się rozdzwania —    Więc ja na przekór sobie i dziewczęciu  Tej się nieznanej podjąłem podróży,  By wlec swe głody po morzach dziesięciu!    Lecz i mórz dziesięć, zaprawdę, nie znuży  Tego, co zaznał pragnienia pieszczoty,  Na którą nawet nie upadł cień róży.    Ale najgorzej, gdy właśnie zmierzch złoty,  W oczach twych dziewczę zastawszy — powoli  W sen je rozemgli dla drwiny lub psoty...    W sen tem pewniejszy, że nawet nie boli,  A w bezbolesność patrzysz, jak w przynętę  Dla swej niemocy i swojej niedoli.    Lecz dokąd skrzydeł skierujesz zniechętę  Bez tej, co ziemię odarła ci z cudów?  Czem są twe wargi — jej wargą nie tknięte?...    Czem dłonie, które nie zaznały trudów  Przy piersiach, śpiewnych westchnienia hałasem?  Marniejąc, więdną w tej próżnicy nudów!...    A gdy je spleciesz — to tylko temczasem,  A gdy rozpleciesz — to tylko tak sobie —  Głaszcząc ich szorstkość wspomnienia atłasem. [...]Bolesław LeśmianUr. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył ?Chimerę? i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako ?człowiek pierwotny?), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Trzcina i chmiel

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki Bajki i przypowieści Trzcina i chmiel Chmiel się wił wkoło trzciny, miał jej dopomagać. Wspierał ją; ale kiedy zbyt się zaczął wzmagać, Rzekła trzcina: Daj pokój, już ja mocno stoję, Już i bez twego wsparcia wiatrów się nie boję. Mylisz się chmiel jej rzecze przyjdą wiatry gorsze. Więc gdy coraz gałązk... Ignacy Krasicki Ur. 3 lutego 1735 r. w Dubiecku (Sanockie) Zm. 14 marca 1801 r. w Berlinie Najważniejsze dzieła: Myszeida (1775), Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776), Monachomachia (1778), Pan Podstoli (1778 i 1784), Bajki i przypowieści (1779), Satyry (1779 i 1782), Antymonachomachia (1779), Wojna chocimska (1780) Wybitny polski poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta. Kasztelanic chełmski, hrabia, przeznaczony do stanu duchownego ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. Od 1766 r. biskup warmiński. Blisko współpracował z królem Stanisławem Augustem w dziele kulturalnego ożywienia kraju. Tworzył w duchu oświecenia (m.in. napisał w latach 1781-83 dwutomową encyklopedię Zbiór potrzebniejszych wiadomości, był twórcą pierwszego pol. czasopisma, (Monitor), ale jego Hymn do miłości ojczyzny (1774) oraz przekład Pieśni Osjana odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu polskiego romantyzmu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kabaret szalony

Edward Leszczyński

Ka­ba­ret sza­lo­ny Noc by­ła. Od Mi­cha­li­ka bram  wy­le­ciał zgiełk -- cio­sów huk.  Po­ci­ski krzy­ków wa­lą w dźwie­rze  aż pę­kły: w mro­ku tam  ko­ro­wód dziw­ny, za­drżał bruk --  na prze­dzie koń, chi­me­ra-zwie­rzę,  z ko­py­ta rwie cen­taur skrzy­dlo­ny;  dłu­gi­mi ści­ga go ra­mio­ny  szkie­let czło­wie­ka.  Na czasz­ce je­go wło­sy-mech,  ka­ba­re­to­wy po­tę­pie­niec;  ści­ga go śmiech: sza­le­niec!  Cen­taur ucie­ka,  dro­ga da­le­ka,  więc za nim w cwał,  jak któ­ry stał,  or­sza­kiem mar,  nim pry­śnie czar --  Ha, to ka­ba­ret sza­lo­ny.    Za­kręt uli­cy. Cen­taur na za­dzie  przy­siadł, ko­py­tem  znak dał gro­ma­dzie. [...]Edward LeszczyńskiUr. 5 czerwca 1880 w Przemyślu Zm. 26 września 1921 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Cupio dissolvi, Jolanta, Płomień ofiarny, Kabaret szalony, Piosenki Zielonego Balonika, Wiosenne niebo, Atlantyda, Konik Zwierzyniecki, Harmonia słowa Poeta i dramaturg; szwagier Tadeusza Boy'a Żeleńskiego, współtwórca (i współautor tekstów) kabaretu Zielony Balonik, członek redakcji ,,Muzeionu". Debiutował w 1901 r. tomikiem nastrojowych, impresyjnych, młodopolskich poezji; artystycznie pozostawał pod wpływem Przybyszewskiego (poemat prozą Cupio dissolvi 1903), a w twórczości dramatycznej w kręgu oddziaływania twórczości Wyspiańskiego. (poemat dramatyczny Jolanta 1904, dramat Atlantyda 1909). Jest autorem wstawek nawiązujących do wydarzeń aktualnych w Betlejem polskim Rydla. Z wykształcenia filozof (doktorat na UJ 1905), wydał studium teoretyczno-literackie Harmonia słowa, podejmujące problematykę języka w sposób pokrewny ówczesnym symbolistom europejskim. Jest autorem przekładu Teatru cudowności Cervantesa i Zwiastowania Paula Claudela. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.