O mrówkach i dinozaurach

Liu Cixin

Tajemnice pierwszej i najwspanialszej ziemskiej cywilizacji. Ziemia. Okres kredy. Mrówki i dinozaury stworzenia zupełnie niepodobne do siebie nawzajem, ale świetnie się uzupełniające z biegiem czasu nawiązały ścisłą współpracę. Podstawą ich sojuszu były zwykłe usługi dentystyczne. Ale z tych skromnych początków wzięły się pismo, matematyka, komputery, fuzja jądrowa, antymateria, a nawet podróże kosmiczne prawdziwa epoka cudów! Tak wspaniałe przedsięwzięcia mają jednak swoją cenę. Mrówczo-jaszczurza cywilizacja w miarę rozwoju najpierw zaczęła niszczyć biosferę, a potem wszystko, co jest od niej zależne. Mimo to dinozaury nie chciały słuchać ostrzeżeń mrówek o nadciągającej katastrofie ekologicznej. Owady stanęły przed wielkim dylematem: zniszczyć dinozaury czy zginąć wraz z nimi? Żartobliwy ton i ogromny rozmach. - Gary K. Wolfe, Locus Adrian Tchaikovsky w Dzieciach czasu przedstawił rozwój cywilizacji pająków współpracujących z mrówkami. () Cixin Liu zdecydował się na bardziej fantazyjne i satyryczne podejście w O mrówkach i dinozaurach. Symbiotyczna cywilizacja, którą opisuje, pod wieloma względami odzwierciedla ludzkie społeczeństwo. (...) Ta książka to baśń czy alegoria, z której wiele można się nauczyć. - Gareth D. Jones, SFcrowsnest

Kraina Chichów

Jonathan Carroll

Wznowienie najgłośniejszej powieści Jonatana Carrolla niezwykłej mieszanki humoru i horroru. Odwołując się do słów samego Carrolla, można by stwierdzić, iż Kraina Chichów to książka, od której czytelnikowi włos się jeży na głowie, gdyż okazuje się, że potworem może być wszystko, co nas otacza: znajomi, jedzenie na stole i półki pełne książek. Jest to też powieść o cudzie i grozie tworzenia porusza problem osiągnięcia artystycznego: czy wielki pisarz jest zarazem wielkim alchemikiem, zdolnym przemienić słowo zapisane na papierze w człowieka w niebieskim kapeluszu, który naprawdę stanie pod naszymi drzwiami? A jeżeli jest do tego zdolny, to czy jest to wspaniałe, czy potworne. Jonathan Carroll to jeden z najpopularniejszych w Polsce pisarzy amerykańskich. Wiedeńczyk z wyboru, twórca magicznych światów przelanych na karty książek. REBIS opublikował wszystkie jego powieści m.in. najsłynniejszą Krainę Chichów, a także Dziecko na niebie, Śpiąc w płomieniu i Zakochanego ducha - trzy zbiory opowiadań (m.in. w 2012 roku Kobieta, która wyszła za chmurę) i jeden zbiór scenariuszy filmowych oraz książkę blog Oko dnia.

Medytacja. Sposób na lepsze życie

Dorota Mrówka

Usiądź wygodnie. Zamknij oczy. Odetchnij... Stres, przygnębienie, poczucie niskiej wartości - te ponure stany od czasu do czasu dopadają każdego. Dopadają i niszczą, odbierają spokój i radość życia. Czy musimy się im poddawać? Czy nie ma sposobu na to, by mimo nich żyć szczęśliwie? Owszem, jest. Nazywa się MEDYTACJA. Codzienna, cierpliwa praktyka wyciszająca umysł, ciało i psychikę. Nie żadna magia, która sprawia, że wszystkie kłopoty znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Medytowanie ich nie eliminuje, ale pozwala spojrzeć na nie inaczej. Mniej nerwowo. Bardziej realnie. Jak na coś, co przychodzi i przemija. Proponowane przez Dorotę Mrówkę techniki i sposoby medytacji pochodzą z różnych ścieżek duchowego rozwoju. Są tak opracowane, by mogły służyć każdemu - bez względu na światopogląd czy wyznanie. Potraktuj je jako narzędzia pracy nad sobą i własnym umysłem. Pozwolą Ci spojrzeć na codzienne sprawy z innej perspektywy, nauczą dystansu, zdolności do odpuszczania i akceptacji życia takim, jakie jest. To sprawdzone techniki - wielu osobom pomogły poradzić sobie z trudnymi sytuacjami, toksycznymi relacjami czy destrukcyjnymi emocjami. Autorka ufa, że także Tobie przydadzą się w potrzebie, ale też na co dzień - bo medytować trzeba codziennie. Codziennie po trochu. Dążąc do coraz lepszego, pełniejszego życia.

O świcie

Włodzimierz Perzyński

O świ­cie Zim­ny świt we mgle chmur­nej ugrzę­zły  Sen­nym okiem spoj­rzał na uli­ce,  Sza­rym świa­tłem ob­lókł ka­mie­ni­ce  I po­wo­li roz­plą­ty­wać jął wę­zły  Za­pła­ka­nej smut­nej no­cy je­sien­nej.  Zim­ny świt we mgle chmur­nej ugrzę­zły.    Mia­sto śpi w me­lan­cho­lii bez­den­nej --  Tu i ów­dzie snu­ją się jak du­chy  Stró­że noc­ni w po­sęp­nej a głu­chej  Ci­szy mu­ro­wa­nej Ge­hen­ny --  Ja­kieś wid­mo ga­si mdła­we la­tar­nie.  Mia­sto śpi w me­lan­cho­lii bez­den­nej.    Świt już, świt... Otwie­ra­ją pie­kar­nie.  Że też na myśl nie przy­szło ni­ko­mu,  Aby wcze­śniej dziś wró­cić do do­mu.  Ta noc czy mi uj­dzie bez­kar­nie,  Czy nie się­gnie za za­pła­tę po ży­cie? [...]Włodzimierz PerzyńskiUr. 6 lipca 1877 w Opocznie pod Radomiem Zm. 21 października 1930 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Lekkomyślna siostra (1904), Aszantka (1907), Szczęście Frania (1909), Michalik z PPS (1910), Złoty interes (1915), Uczniaki (1919), Raz w życiu (1925), Nie było nas ? był las (1926), Klejnoty (1930) Prozaik, komediopisarz, poeta. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim podróżował po Francji, Egipcie i Włoszech (1899-1901). Wróciwszy współredagował krakowski ?Głos Narodu?. W 1905 r. Przeniósł się do Warszawy, następnie przez kilka lat mieszkał we Francji (1907-1912), by po powrocie zostać felietonistą w ?Tygodniku Ilustrowanym? i ?Rzeczpospolitej? i zaangażować się w warszawskie życie teatralne (współpracował z Szyfmanem, był wiceprezesem Związku Autorów Dramatycznych). Po debiucie poetyckim (Poezje 1901), zwrócił się raczej ku utworom scenicznym; nawet proza Perzyńskiego opiera się na dialogu, wykorzystującym współczesny, potoczny język mieszczaństwa i inteligencji. Obok najważniejszych dzieł, komedii i powieści, na uwagę zasługują również tomy nowel o precyzyjnej budowie, często wykorzystujących schemat sensacyjny (tomy: To, co nie przemija 1906, Pamiętnik wisielca 1907, Cudowne dziecko 1921, Znamię 1927) oraz zbiory felietonów (Z legend współczesnej Polski 1921, Pralnia sumienia 1930). Tłumaczył sztuki teatralne z francuskiego i włoskiego.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zagadka piaszczystych ławic: Dziennik tajnej operacji na Morzu Północnym

Erskine Childers

Co może łączyć poszukiwaczy złota w zatopionym okręcie napoleońskiej fregaty, niemieckiego oficera marynarki wojennej i tajemniczego milionera? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć dwójka przyjaciół. Podczas sztormu na morzu omal nie dochodzi do katastrofy. Prowadzi do niej wydawałoby się drobny błąd nawigacyjny. Jachtsmen podejrzewa, że zdarzenie mogło nie być tylko nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności. Być może jego znaczenie jest znacznie głębsze i dotyczy strategii wojennej wielkich mocarstw Europy. Zagadka piaszczystych ławic" jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych klasyków literatury marynistycznej. Wydana w 1903 roku została okrzyknięta pierwszą powieścią szpiegowską na świecie. Przetłumaczono ją na kilkanaście języków, a jej treść stała się inspiracją kilku filmowych realizacji.

Już dość astrologii

Max Jacob

Już dość astro­lo­gii Wo­ju­je­cie, o gwiaz­dy, sa­mym wzro­kiem wa­szym!  Gwiaz­dy się sko­tło­wa­ły, ja­ko psz­czo­ły w ro­ju,  Nie za­drze­mie ni jed­na w dłu­go­trwa­łym bo­ju.  Eu­ge­nio Por­te­fo­in, szef od­le­wa bom­bę,  Nie wchodź tam, Eu­ge­nio, gdzie mi­łość, nie pra­ca,  Z naj­młod­szych dziew­cząt szef tam skła­da he­ka­tom­bę,  Nie wchodź tam, mo­ja pięk­na, nie za­wsze się wra­ca.    Wy wo­ju­je­cie, gwiaz­dy, nie­znacz­ny­mi śla­dy.  Jed­na łza opa­dła z gwiaz­dy,  W skar­by wszyst­kie za­ry­łem się, z ra­do­ści pi­ja­ny,  Ko­me­ty po­blask był zło­to-ró­ża­ny. [...]Max JacobUr. 12 lipca 1876 w Quimper Zm. 5 marca 1944 w Drancy Najważniejsze dzieła: Le Cornet ? dés (poezje prozą, 1917), La Défense de Tartufe (1919), Laboratorium centralne (1921), Le Sacrifice impérial (1929), Derniers Po?mes (1945) Francuski poeta i malarz pochodzenia żydowskiego, związany z francuską cyganerią. Pod wpływem widzenia z 1909, w którym, jak twierdził, objawił mu się Chrystus, w roku 1915 przeszedł na katolicyzm (na ojca chrzestnego wybrał przyjaciela i byłego współlokatora, Pabla Picassa). Współtwórca ruchu kubistycznego w literaturze. Jego twórczość wymyka się jasnej klasyfikacji, przewijają się w niej tak motywy symboliczne, jak i surrealistyczne i dadaistyczne; tematy religijne na równi z pastiszem i groteską. Od 1921 mieszkał, z przerwami, w Saint-Benoît-sur-Loire. W lutym 1944 został aresztowany przez Gestapo. Zmarł na zapalenie płuc w obozie przejściowym w Drancy. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

W pogoni za cieniem

Jørgen Jæger

Czy stary Holgersen ściga cienie we własnym umyśle, czy ktoś naprawdę czyha na jego życie? Ingolf Holgersen ma pieniądze i wspaniałą posiadłość. Wiele osób mu tego zazdrości. Nie wiedzą jednak, że mężczyzna cierpi na schizofrenię paranoidalną i w pewnych okresach czuje się prześladowany. Gdy Holgersen informuje swojego syna Catona, że strzelał do niego człowiek w czerni, Caton jest przekonany, że choroba ojca odezwała się na nowo, nie ma bowiem żadnych śladów zagrożenia. Ole Vik, szef miejscowej policji w miasteczku Fjellberghavn, starannie bada sprawę, lecz i on nie znajduje śladów tajemniczego napastnika. Sprawa ma zostać umorzona, gdy nieoczekiwanie pojawia się pewien trop... Jørgen Jæger to chwalony przez krytyków norweski autor kryminałów. "W pogoni za cieniem" to jego debiut literacki, a zarazem pierwszy tom serii powieści kryminalnych, w których śledztwo prowadzi lensman Ole Vik.

Dziedzic kłamstwa. Sojusz to piękna iluzja

Maria Magdalena Syryńska

Ponad 50 tysięcy odsłon na Wattpadzie. Velvicia nie żyje. Została zamordowana wraz z matką przez Edwarda Withmoorea w ramach prezentacji siły. Dwadzieścia lat później ten sam człowiek planuje porwać jej bratanicę Maybeth, prawowitą następczynię arrayskiego tronu, aby zdobyć tereny, którymi włada. Wykorzystuje do tego swego syna Alexandra. Plan jest prosty, ale wymaga od księcia zbliżenia się do Maybeth. Książę ostatecznie decyduje, że nie pozwoli, by jego ojciec wykorzystał dziewczynę w tak okrutny sposób, i rozpoczyna podwójną grę. Resztka jego człowieczeństwa wyłania się zza kurtyny strachu i bezwzględności. Alexander postanawia położyć kres tyrańskim zapędom ojca. Pierwsza część dylogii. Okładki projektuje autorka.