Wszystko dla pań. Au bonheur des dames

Émile Zola

"Wszystko dla Pań. Au Bonheur des dames" Emila Zoli przenoszi nas do świata II Cesarstwa, gdzie Denise Baudu i Oktaw Mouret stają się głównymi postaciami w historii przemian zachodzących w handlu. Oktaw to przedsiębiorca, ale także uwodziciel, który traktuje kobiety jako źródło przyjemności i zysków. Denise, przybywając do Paryża, próbuje swoich sił w ogromnym sklepie odzieżowym Oktawa. To miejsce pełne intryg i niesprawiedliwości, gdzie Denise doświadcza trudności, jest molestowana i ostatecznie zwolniona z pracy. Jej walka o przetrwanie i troska o rodzeństwo tworzą główny wątek powieści. Ostatecznie, powracając do "Wszystko dla Pań", Denise zdobywa szacunek i awansuje. To fascynująca opowieść o handlu, namiętnościach i wyzwaniach życia w II Cesarstwie.Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et francaise.

Rys historyczny dawnych słowiańskich i słowiańsko-ruskich narodów

Ignacy Benedykt Rakowiecki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Autor na łamach niniejszego dzieła porusza takie oto zagadnienia: O dawnych Słowianach w ogólności przymioty fizyczne i moralne. Miłość pokoju, męstwo i sztuka wojenna. Dobroć, gościnność, wierność małżeńska. Wsie i miasta, handel, miary i wagi, rolnictwo, pokarmy i napoje, muzyka, tańce, gry i zabawy. Bóstwa i obrzędy religijne: Perun, Bieły-Bóg, Czerny-Bóg, Światowid, Radegast, Prowe, Święta Zagrody, świątynie, kontyny, czyli kościoły, obrzędy religijne. Narodziny, postrzyżyny, wesela, pogrzeby, dnie zaduszne, Święto Łady, Święto Kupały, czyli Sobótki, Święto Żniwa, Święto Kolady, Święto boga Prowe. O formie rządu. O umiejętnościach. O Słowiano-Rusach. O dawności i początkach praw słowiańskich, o handlu, o monetach skórzanych i srebrnych. O duchu praw i inne niemniej ciekawe kwestie...

Latarnia czarnoxięzka. Całość obydwie części

Józef Ignacy Kraszewski

Latarnia czarnoksięska powieść społeczno-obyczajowa Józefa Ignacego Kraszewskiego, napisana w tzw. wołyńskim okresie jego życia. Powieść jest dwuczęściowa i zawiera Serię pierwszą, której akcja toczy się na Wołyniu oraz Serię drugą, której akcja toczy się w Warszawie. Bohaterem obydwu części jest Stanisław, w Serii pierwszej młody człowiek, który przyjeżdża z zagranicy do wuja na Wołyń, a w Serii drugiej - żonaty, stateczny człowiek, który z nudów opuszcza dom na Wołyniu i wyjeżdża do Warszawy. Motyw podróży bohtera po obcej dla niego okolicy zaczerpnął pisarz z powieści osiemnastowiecznej (Tom Jones Fieldinga, Przypadki Idziego Blasa Lesage'a, Podróż sentymentalna Sterne'a). Postać ciekawego nowych wrażeń przybysza z innego środowiska, który podróżuje po nowej dla siebie okolicy, jest pretekstem do odmalowania obrazu stosunków społecznych i różnych środowisk, a także sportretowania całej galerii postaci i typów. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Latarnia_czarnoksięska_(powieść)

Banita. Czasy Stefana Batorego

Józef Ignacy Kraszewski

"Banita" Józefa Ignacego Kraszewskiego to fascynująca powieść historyczna, osadzona w burzliwych czasach panowania Stefana Batorego. Na tle surowych rządów króla, który po zwycięskich wojnach z Moskwą stara się wzmocnić królewską władzę w Rzeczypospolitej, rozgrywa się dramatyczna historia Samuela Zborowskiego - awanturnika i banity. Wspierany przez magnackie rody Wielkopolski, Zborowski staje na czele opozycji przeciw reformom Batorego i jego zaufanemu kanclerzowi, Janowi Zamoyskiemu. Intrygi, zamachy i narastający konflikt prowadzą do dramatycznego finału, w którym banita zostaje schwytany, a na jego losie zapada wyrok, który ma być przestrogą dla wszystkich warchołów. To opowieść o władzy, ambicji i nieuniknionym starciu z autorytetem państwa.

Szwedzi w Warszawie

Walery Przyborowski

Szwedzi w Warszawie powieść historyczna Walerego Przyborowskiego wydana w roku 1901. Opisuje ona przygody trzech młodych przyjaciół w okupowanej przez Szwedów w 1656 roku Warszawie. Walery Przyborowski pisał książkę w czasach zaborów, kiedy to nie mógł mówić wprost o problemach nękających rodaków. Sięgnął więc, jak wielu pisarzy, do dziejów narodu. W powieści pojawiają się takie postacie jak niejednokrotnie wspominany król polski Jan Kazimierz, król szwedzki Karol X Gustaw i wielki bohater tamtych czasów Stefan Czarniecki. Bohaterami powieści są trzej warszawscy chłopcy i rajca miejski, pan Rafałowicz. W postaciach tych zarysowany został profil patriotycznej postawy mieszczańskiej, która przeciwna była kompromisowości szlachty w czasie wielkiego najazdu Szwedów na Rzeczpospolitą. Chłopcy odbywają podróż tajemniczymi podziemiami, które mają prowadzić z warszawskiej Starówki nad Wisłę. Wyprawa ta ma charakter rekonesansu: mają sprawdzić, czy lochami będzie można wprowadzić odsiecz do wnętrza stolicy. Chłopcy przyczyniają się do zwycięstwa nad najeźdźcą. (za Wikipedią).

Legendy o Cyrylu i Metodym wobec prawdy dziejowej. Szkic z dziejów chrześcijaństwa u Słowian

Aleksander Brückner

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Święty Cyryl, właściwie Konstantyn, (827-869) i Święty Metody, właśc. Michał (815-885), Bracia Sołuńscy, misjonarze. Prowadzili w IX wieku misje chrystianizacyjne, m.in. na ziemiach zamieszkanych przez Słowian. Twórcy rytu słowiańskiego, święci Kościoła katolickiego i prawosławnego nazywani apostołami Słowian. Początkowo bracia prowadzili misje wśród Chazarów na Krymie, na Półwyspie Arabskim, oraz w Bułgarii. Na prośbę księcia wielkomorawskiego Rościsława cesarz bizantyjski Michał wysłał kaznodziejów Cyryla i Metodego z tą misją, ponieważ znali język Słowian. Rościsław nie chciał misjonarzy niemieckich, nieznających miejscowego języka. Działalność świętych okazała się niezwykle ważna dla kultury Słowian, popularyzując piśmiennictwo. Cyryl i Metody prowadzili swoje misje w Księstwie Wielkomorawskim i na Rusi Kijowskiej. Działalność Cyryla i Metodego uważana jest za wzór wolnej od partykularyzmu, wyłączności etnicznej, uprzedzeń rasowych, czy narodowej pychy działalności misyjnej Kościoła odwołującej się do naturalnych uczuć ludzkiego serca. (z Wikipedii).

Nauka o Mszy świętej

Św. Jan Maria Vianney

Msza św. jest tą samą ofiarą, ale bezkrwawą, którą Pan Jezus złożył ze Siebie w Wielki Piątek na krzyżu. Zachodzi ta tylko różnica, że wtedy można było widzieć oczyma ciała, jak Pan Jezus cierpiał i krew swoją przelewał, zaś we Mszy św. ofiaruje się Jezus Chrystus Ojcu Swojemu w sposób niewidzialny i bezkrwawy. Msza św. jest szczytną ofiarą: Ona rozwesela cały dwór niebieski, pomaga biednym duszom czyśćcowym, sprowadza na ziemię wszelkie błogosławieństwo i więcej chwały przynosi Bogu, niż cierpienia wszystkich Męczenników, niż umartwienia wszystkich pustelników, niż wszystkie łzy pokutników, przelane od początku świata, aż do końca wieków. Albowiem te uczynki są dziełami ludzi mniej lub więcej grzesznych, a we Mszy św. sam Jezus Chrystus, równy Ojcu, ofiaruje Swą mękę i śmierć na zadośćuczynienie zagniewanemu Bogu. Cena Mszy św. jest nieskończoną.

Dzieje miłości

Mikołaj Skiba

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Jedni, chcąc ludzkość uszczęśliwić, przyznają jej prawo swobodnych stosunków płciowych, podając zarazem cały arsenał środków, zapobiegających zarażeniu i zapłodnieniu. Inni radzą dążyć do bezwzględnej czystości. Ostatecznie wszyscy kręcą się w zaczarowanym kole bez wyjścia, nie znajdując stanowczej rady. Przeważna ilość lekarzy i fizjologów, zabierających głos w tej nader trudnej do rozwiązania sprawie, za punkt wyjścia dla swoich wniosków i propozycji obiera prawa przyrody i, na nich się opierając, orzeka, jak człowiek ma urządzić swoje życie płciowe; stwarza mu etykę płciową, a po największej części błądzi, zapominając, że o ile pod każdym innym względem człowiek podlega takim samym prawom przyrody, jak i reszta zwierząt, to pod względem płciowym pod te równe prawa podporządkować się nie daje, a to z tego powodu, że przez kulturę tak się na tern polu fizjologicznie zmienił, spod równych praw przyrody wyzwolił i odszedł od nich. Związki płciowe u ludzi usprawiedliwia miłość nie zakochanie. Swobodne stosunki płciowe są przeciwne prawom przyrody. Popęd płciowy podstępem przyrody powstaje w miarę różnicowania się płci, by zmusić do zapłodnienia. Trzeba pamiętać o tej celowości nie poddawać się popędowi płciowemu, ale i nie potępiać go. Miłość trzeba poznać, bo jest inną niż zakochanie istnieje wiecznie.