Starożytna Litwa

Aleksander Brückner

Starożytna LitwaLudy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne. Dzieje litewskie, od czasów kanonika i eks-żołnierza Mazura Stryjkowskiego i jezuity Kojałowicza, uprawiała niegdyś wyłącznie nauka polska, jeszcze w wieku dziewiętnastym w pracach Bohusza (Rozprawa o początkach narodu i języka litewskiego, Warszawa, 1808), w pomnikowym dziele Narbutta, w wydawnictwach dyplomatycznych Raczyńskiego, w zapiskach Jucewicza, w kompilacjach Kraszewskiego i Jaroszewicza. Później daliśmy się ubiec innym, ostatnie lata dopiero przyniosły nowe przyczynki lingwistyczne, Jana Karłowicza; dyplomatyczne, Prochaski kodeks listów Witoldowych; historyczne, Latkowskiego (o Mendogu), Lewickiego (o Świdrygielle). [...]Aleksander BrücknerUr. 29 stycznia 1856 w Brzeżanach Zm. 24 maja 1939 w Berlinie Najważniejsze dzieła: Dzieje kultury polskiej, Dzieje literatury polskiej, Historia literatury rosyjskiej, Encyklopedia staropolska, Słownik etymologiczny języka polskiego, Mitologia słowiańska, Mitologia polska, Starożytna Litwa. Ludy i bogi Historyk literatury i kultury polskiej, slawista, badacz dziejów języka. Pochodził ze spolszczonej rodziny niemieckiej. Profesor języków i literatur słowiańskich na uniwersytecie w Berlinie w latach 1881-1924, członek Akademii Nauk w Petersburgu, Pradze, Belgradzie i Sofii, a także Akademii Umiejętności w Krakowie i Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie światowej za swoją pracę na rzecz kultury polskiej został uhonorowany przez polskie uniwersytety i instytucje naukowe, a w 1933 otrzymał złoty medal zasługi od społeczeństwa polskiego. Najbardziej spektakularnym dokonaniem prof. Brücknera było odnalezienie w Bibliotece Petersburskiej Kazań świętokrzyskich, ich opracowanie jako zabytku języka polskiego i opublikowanie (1890). W istocie jednak największe znaczenie ma rozległość jego wieloletnich badań, umieszczenie dorobku kultury polskiej w kontekście rozwoju całej słowiańszczyzny, opracowanie krok po kroku w studiach szczegółowych i monograficznych dzieł i autorów głównego nurtu literatury polskiej (wyróżnić należy studium o Bogurodzicy, monografię Mikołaja Reja, czy oprac. pism Wacława Potockiego), a oprócz tego docenienie wagi np. literatury sowizdrzalskiej czy pogłębienie wiedzy na temat kulturotwórczej roli polskich różnowierców (wyd. oprac. 1905). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Emmy. Emmy 3 - (Nie)najlepsze lato (#3)

Mette Finderup

Zbliżają się wakacje. 13-letnia Emmy dostaje pracę na lokalnej, odkrytej pływalni. Kiedy razem ze swoim starszym bratem zostają sami w domu na 14 dni, urządzają wielką imprezę, która nie kończy się najlepiej... Lista plusów i minusów wakacji Emmy Najpierw minusy: niekończące się deszcze oraz totalna nuda! I zero kasy na zabicie nudy zakupami. szczęśliwa mama, która wyjeżdża do Paryża z moim nauczycielem matematyki, zostawiając mnie samą, z beznadziejnym i wkurzającym starszym bratem. starszy brat we własnej osobie, który wykazuje niezdrowe zainteresowanie chodzącą puderniczką Ditte. Z mojej klasy! Trzeba temu zapobiec. A teraz plusy: moja pierwsza praca, w której mogę siedzieć z nogami na stole i czekać, aż deszcz pieniędzy spłynie na moje konto. Kiedy Kit wróci z Francji, będziemy miały dom przez cały tydzień tylko dla siebie. starszy brat, który może nie jest jednak aż tak bardzo irytujący. Poza tym zaproponował urządzenie imprezy. Dla moich i jego przyjaciół. Jupiiii! To NA PEWNO będzie impreza roku! "(Nie)najlepsze lato" autorstwa Mette Finderup to trzecia książka z nagradzanej serii o mieszkającej z mamą nastolatce Emmy, która próbuje znaleźć swoje miejsce w życiu oraz trzymać się jak najdalej od matematyki.

Przygody Sindbada Żeglarza

Bolesław Leśmian

Leśmian opisał siedem przygód Sindbada. Każda przygoda rozpoczyna się morską wyprawą i wysyła bohatera utworu w najdziwniejsze miejsca na Ziemi. Każdej towarzyszy gorące uczucie bohatera do pięknej księżniczki. Podróże naszego żeglarza obfitują w niesamowite spotkania, nie wszystkie bezpieczne. Niektóre perypetie Sindbada są zabawne, inne trochę przerażające, za to wszystkie niesamowicie oryginalne i utrzymane w klimacie orientu.

O Cesi, co ssała paluszek i o krawcu z nożycami

Artur Oppman

Artur Oppman O Cesi, co ssała paluszek i o krawcu z nożycami Była jedna Cesia mała, Co paluszek ciągle ssała, I choć miała piąty rok, Jak niemowlę, wciąż: cmok! cmok! Mówi mama: Brzydka wada! Ssać paluszka nie wypada! Moja Cesiu, nie martw mnie, Bo zobaczysz, będzie źle! Przyjdzie krawiec zły okrutnie, I paluszki Cesi utnie Ach! już nikt by ich nie zszył, Toż dopiero płacz by był! Ale Cesia myśli sobie: Ej, toć złego nic nie robię! Mama tylko straszy mnie, Skądby kra... Artur Oppman Ur. 14 sierpnia 1867 r. w Warszawie Zm. 4 listopada 1931 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Legendy warszawskie (1925) oraz Pieśni o Legionach i o Księstwie Warszawskim (1918), Pan Twardowski, Stoliczku nakryj się (1903), Stare Miasto (tom wierszy 1925), Moja Warszawa (tom poezji i prozy 1929), Służba poety (1936) Pochodził ze spolonizowanej rodziny niemieckiej o tradycjach powstańczych, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1890-92), ale był związany emocjonalnie i pisarsko z Warszawą. Używał pseudonimu Or-Ot. W swojej poezji gloryfikował przeszłość i tradycję polską, przypominał postaci zasłużone w historii Polski, chwalił przeszłość i urodę Warszawy. Pisał też wspomnienia, utwory okolicznościowe, wiersze dla teatrów amatorskich, szopki. Jego twórczość jest zaliczana do nurtu poezji popularnej. Najbardziej znanym utworem jest Stoliczku nakryj się. autor: Marek Puchta Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Droga na koniec świata

Marcin Kretkiewicz

Wszyscy marzymy i mamy pragnienia, lecz tylko nieliczni znajdują w sobie odwagę, by podążać ich śladem i odmieniać swe życie. Pawłowi przez całe życie brakowało ojca. Trudne dzieciństwo, jak również późniejsze lata pełne rozczarowań i przykrości, odcisnęły swe bezlitosne piętno na jego dorosłym życiu. Choć na zewnątrz sprawiał wrażenie otwartego i towarzyskiego młodego mężczyzny, to w głębi duszy był poranionym i zagubionym chłopcem. Gdy wyrusza na samotną, pieszą pielgrzymkę do Santiago de Compostela, nie zdaje sobie nawet sprawy, dokąd ta podróż go zaprowadzi. Podczas wędrówki zmaga się z własnymi słabościami, zakochuje się, a także otwiera na potrzeby innych ludzi i doświadcza ich bezinteresowności. Zagląda również w głąb własnej duszy i rozprawia się z bolesną przeszłością.

Inaczej o inicjatywie

Andrzej Moszczyński

Konfucjusz powiedział, że nawet podróż tysiąca mil zaczyna się od pierwszego kroku. Co jest tym pierwszym krokiem? Inicjatywa. Inicjatywa to decyzja o podjęciu działania, wiara w jego sens i skuteczność. To pierwszy krok do zrobienia czegokolwiek – bez niego nie można zrealizować żadnego planu, osiągnąć żadnego celu ani spełnić żadnego marzenia. Wykazując inicjatywę w jakiejś sprawie, dowodzisz, że Ci na niej zależy. Przejmując inicjatywę, bierzesz sprawy w swoje ręce i sprawiasz, że zaczynają się one toczyć tak, jak Ty byś sobie tego życzył. Autor niniejszego poradnika zachęca do śmiałego wykonywania tego pierwszego kroku, a także przedstawia pięciopunktowy plan codziennej pracy nad sobą, który pomoże Ci stać się człowiekiem z inicjatywą.

Najważniejsze to przeżyć

Ałbena Grabowska

Wojna się skończyła. Do zrujnowanej Warszawy wracają ludzie, których życie też legło w gruzach. Ale przeżyli. I to jest najważniejsze II wojna światowa w przerażający sposób zmieniła życie setek tysięcy mieszkańców Warszawy, miasta, które po upadku powstania przypominało morze gruzów. Jedni zdołali przeżyć, innym się to nie udało. Zginęli na ulicach miasta, zostali zamęczeni na Pawiaku lub w obozach koncentracyjnych. Ci, którym udało się ocaleć, próbują po wojnie układać sobie życie na nowo. Do zrujnowanej stolicy wraca rodzina Pataczków. Kamienica przy Marszałkowskiej, w której kiedyś mieszkali, cudem ocalała. Ojciec, lekarz, natychmiast podejmuje pracę w szpitalu. Matka, przedwojenna nauczycielka, próbuje odnaleźć się jako dziennikarka szukająca śladów nadziei wśród ruin. Starsza córka, Tereska, pomaga odgruzowywać Politechnikę, licząc, że dzięki temu odzyska przedwojenną miłość. Jest jeszcze ta młodsza Mirka. I to w niej jest największa nadzieja. To ona bowiem znajduje w sobie dość odwagi i siły, by co dzień udowadniać, że najważniejsze to przeżyć. I żyć dalej Najważniejsze to przeżyć najbardziej poruszająca po Stuleciu Winnych powieść Ałbeny Grabowskiej. Opowieść o sile rodziny, miłości i życia.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz: Ponadczasowe klasyki

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Jak głęboka może być rozbieżność między tym, kim się jest, a tym, za kogo jest się uważanym? Życie społeczne rządzi się swoimi zasadami, a sprawiedliwość wcale nie jest najważniejszą z nich. Przekonują się o tym ikoniczni bohaterowie polskiej literatury profesor Wilczur, doktor Murek i Nikodem Dyzma. Ich zawiłe losy stanowią dla Tadeusza Dołęgi-Mostowicza pretekst, by wytknąć wady przedwojennych elit. Można odnieść ponure wrażenie, że mimo upływu lat pewne mechanizmy pozostają niezmienne. W skład zbioru wchodzą klasyczne powieści: Znachor, Drugie życie doktora Murka, Doktor Murek zredukowany oraz Kariera Nikodema Dyzmy. Tadeusz Dołęga-Mostowicz żył w latach 1898-1939. Polski prozaik, scenarzysta oraz dziennikarz. W latach 20. XX wieku był współpracownikiem oraz redaktorem dziennika Rzeczpospolita. Znany ze swoich antysanacyjnych poglądów, które w tamtym czasie przysporzyły mu sporo wrogów. Debiutował powieścią Ostatnia brygada w 1930 roku. Jednak rozgłos przyniosła mu dopiero Kariera Nikodema Dyzmy, wydana dwa lata później w 1932 roku. Powieść kilkakrotnie ekranizowana, na podstawie której powstał również serial. Inne jego książki to Kiwony, Prokurator Alicja Horn, Bracia Dalcz i S-ka, Doktor Murek zredukowany, Drugie życie doktora Murka, Znachor, Trzy serca, Profesor Wilczur i Pamiętnik pani Hanki.