Kwiaciareczka i inne opowiadania

Eugene Demolder

Belgijski pisarz Eugne-Ghislain-Alfred Demolder (1862-1919) najbardziej znany jest z powieści romantycznej Le jardinier de la Pompadour (Ogrodnik Madame de Pompadour). Powieściopisarz, pisarz opowiadań i krytyk sztuki, był także wykształcony z prawa. Używanie symboliki i kreowanie atmosfery odróżnia jego powieści od wcześniejszych romansów. Możną go uznać za jednego z prekursorów modernizmu. Proponowana przez nas książka to zbiorek trzech opowiadań, które noszą tytuły: Kwiaciareczka, Mała służąca i Sąsiedzi. A oto fragment trzeciego z nich: Józef jest stolarzem. Co dnia zrywa się z jutrzenką, której złote promienie oświecają potem jego męską, barczystą postać, spiesznie przebiegającą puste, uśpione ulice. W pracowni, na białym dębowym warsztacie czeka już na niego niecierpliwy hebel z połyskliwym ostrzem i piła srebrzysta, z zębami zatopionymi w piękną klonową tarcicę, ujętą silnie w mocne kleszcze. Józef podnosi się zwykle ostrożnie, po izbie chodzi na palcach i ubiera się cicho, żeby nie pobudzić śpiących dokoła dzieci. Ubogi stolarz mieszka w suterenie i słońce, żeby przedrzeć się do ciemnej izby musi prześlizgać się między kratami żelaznych balkonów i ganków, przybranych w cudne kwiaty, które piją światło i ciepło całym wnętrzem rozchylonych z rozkoszą kielichów. Szczęśliwe kwiaty! Szczęśliwsze od dzieci, gnieżdżących się w ciasnej suterenie, gdzie niezdrowa wilgoć obsiada nagie mury szarozielonawą pleśnią...

Zabiegi Dymitra Samozwańca o koronę polską

Wacław Sobieski

Ze wstępu autora: W niniejszej pracy nie mam zamiaru śledzić pochodzenia tak zagadkowej postaci, jaką był Dymitr Samozwaniec, ani zastanawiać się nad zmienną koleją jego losów. Zadanie moje ma ramy znacznie szczuplejsze; pragnę tylko rozpatrzeć, czy Dymitr Samozwaniec od chwili, gdy carska korona ozdobiła jego skronie (31 lipca 1606), nie zamyślał ponadto i o zdobyciu dla siebie jeszcze drugiej korony, korony polskiej i czy nie szukał w tej myśli porozumienia z przywódcami rokoszu, który właśnie współcześnie pod wodzą Zebrzydowskiego wybuchł w Polsce przeciw Zygmuntowi III. Arcyciekawe opracowanie. Polecamy!

Pieśni

Francesco Petrarca

Za życia Petrarca zdobył sławę jako filolog i autor łaciński. Dopiero w XVI w. pojawi się większe zainteresowanie jego włoską twórczością, które przekształca się w petrarkizm – modę na naśladowanie poety, obecną także poza granicami Italii: zwłaszcza we Francji, Anglii, Hiszpanii i w Chorwacji. Wpływ Petrarki na literaturę polską nie był tak silny, widoczny jest w niektórych lirykach Jana Kochanowskiego i Mikołaja Sępa Szarzyńskiego. Ponownie twórczością poety zainteresowano się w romantyzmie (sonety przekładał m.in. Adam Mickiewicz). Twórczość Petrarki miała ogromny wpływ na rozpowszechnienie się w literaturze europejskiej sonetu. Tę formę podjęli poeci francuscy, hiszpańscy, portugalscy i angielscy. Warto również wspomnieć, iż Petrarca słynie z jednej z pierwszych wypraw turystycznych i alpinistycznych, którą opisał w jednym z listów. Była to wyprawa górska w 1336 roku na Mont Ventoux. (za Wikipedią).

Guzik z kamei

Ottolengua Rodrigues

Guzik z kamei, to klasyczna amerykańska powieść detektywistyczna autorstwa Ottolengui Rodriguesa. Akcja powieści rozpoczyna się od zakładu pomiędzy dwoma dżentelmenami, z których jeden twierdzi, że detektywi, używając wszelkich dostępnych narzędzi współczesnej kryminalistyki są w stanie wykryć i udowodnić każde przestępstwo, drugi zaś uważa, że człowiek inteligentny, spokojnie może ich przechytrzyć i nie da się złapać. A co z tego wynikło, przekonajcie się już sami, drodzy Czytelnicy! Oto zaczyna się trzymająca w napięciu akcja...

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 8

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 8 to kolejna odsłona dzieł jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy XIX wieku, Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812-1887). Kraszewski, znany z imponującej wszechstronności literackiej, jest autorem ponad 200 powieści, które przenikliwie ukazują zarówno historię, jak i życie społeczne jego czasów. Pisarz ten doskonale oddawał realia zarówno polskiej wsi, jak i szlacheckich dworów, co czyni jego twórczość nie tylko literacko bogatą, ale również wyjątkowo autentyczną. Tom 8 zawiera sześć różnorodnych powieści, które stanowią unikalne portrety życia codziennego, problemów społecznych i relacji międzyludzkich: Hybrydy - powieść, która ukazuje złożoność ludzkiej natury i społeczeństwa. Interesa familijne - opowieść o rodzinnych relacjach i interesach, które często prowadzą do napięć i intryg. Jak się pan Paweł żenił i jak się ożenił - humorystyczna powieść, pełna ironii i zabawnych perypetii wokół tematu małżeństwa. Ostap Bondarczuk - poruszająca historia z życia ukraińskiego chłopa, który zmaga się z losem i przeciwnościami, ukazująca realia życia na wschodnich kresach. Jaryna - opowieść o sile kobiety i jej walce o lepsze życie w trudnych warunkach wiejskiej rzeczywistości. Jermoła. Obrazki wiejskie - realistyczny obraz życia wiejskiego, pełen emocji i prawdziwych doświadczeń ludzi z nizin społecznych. Kraszewski w każdej z tych powieści pokazuje niezwykłą umiejętność wnikliwej analizy charakterów i sytuacji społecznych. Jego mistrzowski język i realistyczne opisy przenoszą czytelnika w świat, który, mimo że dawno miniony, wciąż porusza aktualnością problemów. Tom 8 to doskonały wybór dla miłośników literatury historycznej i społecznej, a także dla tych, którzy chcą poznać prawdziwe życie polskiej wsi, szlachty i mieszczaństwa.

Podróż po Księżycu odbyta przez Serafina Bolińskiego

Teodor Tripplin

Czy istotnie księżyc jest zamieszkały? Oto pytanie, które od dawnego czasu bardzo wiele ludzi sobie zadaje, a najuczeńsze akademie zajmują się rozwiązaniem tego pytania z taką pilnością; rok rocznie przybywają argumenty, rzucające na tę kwestię i światło i cienie. Udajmy się zatem z z autorem w tę niezwykłą podróż… publikacja niniejsza, to pierwsza polska książka z gatunku science-fiction.

Uwagi o śmierci niechybnej, wierszem wyrażone

Ks. Józef Baka

Uwagi O Śmierci Niechybney Wszystkim Pospolitey Wierszem Wyrażone Przez Xiędza Bakę S. J. Professora Poetyki a sumptem JMC Pana Xawerego Stefaniego Obywatela Miasta J. K. M. Wilna do druku na pożytek Duchowny podane Roku 1766. drugi raz nakładem Amatorow z przedmową Raymunda Korsaka w Wilnie 1807. Roku wydane, a teraz po trzeci raz 1828. Roku przedrukowane; teraz zasię nakładem Wydawnictwa Armoryka w Sandomierzu 2021. Roku wznowione. Uwagi rzeczy ostatecznych i złości grzechowe nie są tekstem jednorodnym. W pierwszej części dominują powaga i nastrój bliski poezji metafizycznej, natomiast część II, najbardziej znana Uwagi śmierci niechybnej emanuje czarnym humorem. Składa się ona ze zbioru kilkunastu wierszy skierowanych do różnych adresatów: do starych, młodych, panów, dam, duchownych, cudzoziemców, innowierców, mieszczan, zabawnych czy zatrudnionym chmielem głów. Baka w sposób żartobliwy i niemalże ocierający się o parodię przywołał średniowieczny motyw tańca śmierci (danse macabre) i przedstawił świat jako sferę dominacji śmierci. (Za Wikipedią).

Wielka historia Świętego Graala

Chretien de Troyes

Wielka Historia Świętego Graala. Pierwszą jej wersję spisano w języku starofrancuskim, mniej więcej w pierwszej połowie trzynastego wieku, jako kontynuację niedokończonego dzieła Chretiena De Troyes Parsifal z Walii, czyli opowieść o Graalu. Autor utworu jest nieznany. Graal (inaczej Święty Graal, Sangreal) legendarny kielich (lub misa), z którego Chrystus pił podczas Ostatniej Wieczerzy. Inna wersja głosi, że do Graala spływała krew ukrzyżowanego Mesjasza. Motyw Graala pojawia się w legendach celtyckich niezależnie od pierwowzoru chrześcijańskiego. Obydwa wątki mieszając się przeniknęły do literatury Średniowiecza. Graal po raz pierwszy pojawia się w Percevalu, w cyklu legend arturiańskich spisanych m.in. przez Chrétiena de Troyes. Jego opiekunem był Król Rybak i Graal znajdował się na zamku w Corbenic. Poszukiwali go między innymi rycerze Króla Artura: Lancelot, Parsifal oraz Galahad, który ostatecznie go odnalazł. Chrétien de Troyes nie określił czym jest Graal i nie łączył go z osobą Jezusa, Wolfram von Eschenbach przedstawił Graal jako kamień, Lapsit Excillis. Dopiero Robert de Boron w Joseph dArimathie (ok. 1199) po raz pierwszy przedstawia Graala jako kielich użyty podczas Ostatniej Wieczerzy i wykorzystany przez Józefa z Arymatei do zebrania Krwi Jezusa.