Sypiając ze smokiem. Polityka Unii Europejskiej wobec Chin

Tomasz Kamiński

Stosunki europejsko-chińskie nigdy nie były tak bliskie, ale też nigdy nie były tak trudne. Potężniejące z każdym rokiem państwo kusi atrakcyjnymi możliwościami współpracy, stanowiąc jednak coraz większe zagrożenie dla interesów europejskich w świecie. „Chiński smok” jest asertywny, głośno wyraża swoje opinie, a co najgorsze ­ Unia Europejska utraciła nad nim swoją przewagę oraz możliwości skutecznego wpływania na jego zachowanie. Brakuje jej do tego instrumentów, politycznej siły, a przede wszystkim wizji. Dlaczego tak się stało? Jak przeformułować założenia polityki unijnej wobec Chin? Czy w tym trudnym związku z „chińskim smokiem” jesteśmy skazani na porażkę? Książka stanowi obszerną analizę polityki Unii Europejskiej wobec Chin zarówno w wymiarze politycznym, jak i gospodarczym. W ośmiu tematycznych szkicach zaprezentowano najważniejsze zagadnienia niezbędne do zrozumienia relacji europejsko-chińskich.  

Syrena

Hans Christian Andersen

Syrena Hen, daleko od brzegów, aż na środku morza, gdzie nic nie widać, tylko błękit nad falami, gdzie woda przezroczysta, jak kryształ najczystszy, a ciemnoszafirowa, jak bławatek, jest głębia niezmierzona, otchłań tak głęboka, iż żaden okręt tutaj przystanąć nie może, bo kotwica dna nie dosięgnie. W tej niezgłębionej otchłani mieszkały piękne Syreny. Dno piaszczyste i równe pokrywały lasy dziwacznych drzew i roślin, wysmukłych a giętkich, drżących za najlżejszym poruszeniem wody, jak żyjące istoty. [...]Hans Christian AndersenUr. 3 kwietnia 1805 r. w Odense na wyspie Fionii Zm. 4 sierpnia 1875 r. w Rolighed koło Kopenhagi Najważniejsze dzieła: baśnie: Brzydkie kaczątko, Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, Dzielny ołowiany żołnierz, Królowa Śniegu, Księżniczka na ziarnku grochu, Krzesiwo, Mała Syrena, Nowe szaty cesarza, Słowik, Świniopas; powieści: Improwizator (1835), O.T. (1836), Tylko grajek (1837) Duński baśniopisarz i poeta. Po śmierci ojca, ubogiego szewca, który dla zarobku wziął udział w kampanii napoleońskiej, 14-letni Hans Christian opuścił dom i ruszył do Kopenhagi. Marzył o teatrze, lecz ani jego występy aktorskie, ani dzieła sceniczne (debiut 1829 r. Miłość na Wieży Mikołaja) nie zyskały uznania. Dzięki stypendium królewskiemu (1822) i wsparciu życzliwych ludzi skończył szkołę i został sławnym autorem. W uznaniu zasług otrzymał tytuł profesora (1851) i radcy (1874). Przyjaźnił się m.in. z Dickensem i braćmi Grimm. Andersen podkreślał, że jego baśnie są utworami poważnymi, nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. autor: Kamil Jackowicz Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Syrena

Artur Oppman

Artur Oppman Legendy warszawskie Syrena I A widzieliście ją, tę syrenę niby, kumie Szymonie? Widzieć nie widziałem, kumie Mateuszu, bo drzewa przesłaniały źródełko, a bliżej podejść bałem się jakości, alem słyszał, jak śpiewa. Alboż to syreny śpiewają? Jakże to? Nie wiecie o tym, kumie Mateuszu? Śpiewają! I jak jeszcze! Głos to ci się tak rozchodził po Bugaju, po Wiśle, hen, aż za rzekę, jakoby właśnie dzwonek srebrzysty dzwonił. Słuchałbyś dniem i nocą. ... Artur Oppman Ur. 14 sierpnia 1867 r. w Warszawie Zm. 4 listopada 1931 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Legendy warszawskie (1925) oraz Pieśni o Legionach i o Księstwie Warszawskim (1918), Pan Twardowski, Stoliczku nakryj się (1903), Stare Miasto (tom wierszy 1925), Moja Warszawa (tom poezji i prozy 1929), Służba poety (1936) Pochodził ze spolonizowanej rodziny niemieckiej o tradycjach powstańczych, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1890-92), ale był związany emocjonalnie i pisarsko z Warszawą. Używał pseudonimu Or-Ot. W swojej poezji gloryfikował przeszłość i tradycję polską, przypominał postaci zasłużone w historii Polski, chwalił przeszłość i urodę Warszawy. Pisał też wspomnienia, utwory okolicznościowe, wiersze dla teatrów amatorskich, szopki. Jego twórczość jest zaliczana do nurtu poezji popularnej. Najbardziej znanym utworem jest Stoliczku nakryj się. autor: Marek Puchta Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Syrena

Anton Czechow

  “Syrena” to opowiadanie Antoniego Czechowa, jednego z najsłynniejszych rosyjskich pisarzy i dramaturgów. Uznawany jest powszechnie za mistrza małych form literackich.   „ Przed nimi stał sekretarz zjazdu Żylin, maleńki człowieczek z baczkami koło uszu, o słodkawym wyrazie twarzy. Uśmiechając się słodziutko i patrząc na grubasa, mówił półgłosem:   — Wszyscy jesteśmy teraz głodni, bo zmęczeni jesteśmy i jest już po trzeciej. Ale to, drogi panie, nie jest jeszcze prawdziwy apetyt. Prawdziwy, wilczy apetyt, kiedy człowiekowi się zdaje, że zjadłby rodzonego ojca, przychodzi właściwie dopiero po pracy fizycznej, naprzykład, po polowaniu z chartami, albo kiedy się odwali końmi ze sto wiorst bez wytchnienia. Ma też w tym wypadku duże znaczenie wyobraźnia. Przypuśćmy, że pan wraca do domu z polowania i pragnie z apetytem zjeść obiad. Nie wolno wtedy myśleć o rzeczach mądrych; rzeczy mądre i uczone zawsze apetyt psują. Sam pan wie z pewnością, że różne filozofy i uczone ludzie pod względem jedzenia — to najostatniejszy gatunek i gorzej od nich nie odżywiają się, za przeproszeniem, nawet świnie... ”   Fragmenty z książki: Anton Czechow. „SYRENA”

Syrena

Anton Czechow

Syrena Po jednym z posiedzeń zjazdu sędziów pokoju w N..., członkowie zjazdu zebrali się w sali narad, żeby zdjąć mundury, nieco wypocząć, a potem pojechać do domu na obiad. Prezes zjazdu, imponujący mężczyzna z faworytami, który w jednej z właśnie osądzonych spraw zgłosił votum separatum, siedział przy stole i pośpiesznie pisał owo votum. Okręgowy sędzia pokoju Miłkin, młody człowiek o smętnym, marzycielskim wyrazie twarzy, uchodzący za filozofa niezadowolonego z otoczenia i poszukiwacza celów życia, stał przy oknie i ze smutkiem spoglądał na dziedziniec. [...]Anton CzechowUr. 29 stycznia 1860 r. w Taganrogu (Rosja) Zm. 15 lipca 1904 r. w Badenweiler (Niemcy) Najważniejsze dzieła: Śmierć urzędnika (1883), Nieciekawa historia (1889), Sala nr 6 (1892), Wyprawa na Sachalin (1895); Mewa (1896), Wujaszek Wania (1900), Trzy siostry (1901), Wiśniowy sad (1904) Urodzony w rodzinie kupieckiej, lekarz z wykształcenia. Swoje pierwsze utwory publikował w drugorzędnych pismach humorystycznych pod pseudonimami: ?Antosz Czechonte?, ?Człowiek bez żółci?, ?Brat swojego brata?. W początkowej fazie twórczości pisał wiele drobnych utworów, felietonów, humoresek, anegdot. Krytykował bezczynność rosyjskiego społeczeństwa wobec wszechobecnego zła. W 1890 roku odbył podróż na wyspę Sachalin, miejsca zesłania i katorg. Owocem podróży była praca literacko-naukowa. Jako dramaturg zyskał sławę dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, wybitnym reżyserem i teoretykiem teatru. W 1901 roku poślubił jedną z wybitnych aktorek teatru Stanisławskiego MChaT, Olgę Knipper; była ona odtwórczynią większości pierwszoplanowych ról w jego sztukach. Zasłynął również jako mistrz krótkiej formy ? autor nowel i opowiadań. Zmarł na skutek wyniszczenia gruźlicą. autor: Danuta SzafranKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Syrena - opowiadanie erotyczne

Katja Slonawski

Gorąca para osiadała wilgocią na moim ciele, sprawiając, że cudownie rozgrzało się i nabrzmiało. Poczułam przyjemną tęsknotę na myśl o chłodnej wodzie w basenie, po czym położyłam się na plecach i spojrzałam przez szklane drzwi sauny. Nikogo nie było widać. Znów pomyślałam o tamtej nurkującej kobiecie i jej falujących ruchach, gdy przecinała wodę. Myśl o wijącym się ciele sprawiła, że zaczęłam się robić mokra, i zauważyłam, że znowu ciężko oddycham. Tym razem jęknęłam głośno, bo tutaj mogłam sobie na to pozwolić, i powiodłam dłonią do piersi. Jej praca wymaga niezłej kondycji i dobrych umiejętności pływackich, dlatego trenuje na basenie dwa razu dziennie. Uwielbia wodę. Najbardziej lubi spędzać tu czas późnym wieczorem, gdy może w samotności swobodnie korzystać z pustej już pływalni i rozkoszować się chwilami spędzanymi pod prysznicem, tylko ze sobą i dla siebie. Pewnego wieczoru dzieje się jednak coś niezwykłego. Nie jest jednak pewna, czy to wszystko wydarzyło się naprawdę. Może jej się tylko wydawało? Może ma halucynacje? A jednak od tamtej pory nic już nie jest takie jak przedtem.

Syrena. Księżycowa opowieść

H. G. Wells

Ponętna przybyszka z morskich głębin mąci w głowach mężczyzn, kwestionuje normy społeczne i stawia pytania o konwenanse. W 1899 r. na plaży południowego wybrzeża Anglii wyłania się syrena. Istota przyjmuje imię Miss Doris Thalassia Waters i próbuje dołączyć do społeczeństwa. Prawdziwą motywacją jej działań jest jednak chęć uwiedzenia Harry'ego Chatterisa, w którym zakochała się kilka lat temu nad morzem. Jej zapędów nie studzi fakt, że mężczyzna jest zaręczony. Pierwowzorem głównej bohaterki jest May Nisbet - córka krytyka pisma "Times", którą Wells zobaczył pewnego razu w stroju kąpielowym, a po śmierci ojca finansował jej edukację.

Syreny

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Syreny Ogród nad morzem pachnie słodkim groszkiem, na brzeg wpływają rozpienione treny. W morzu płaczą syreny, bo morze jest gorzkie ----- Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl. Wersja lektury w... Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Ur. 24 listopada 1891 w Krakowie Zm. 9 lipca 1945 w Manchesterze Najważniejsze dzieła: Szofer Archibald. Komedia w 3 aktach, Baba-Dziwo. Tragikomedia w 3 aktach, Niebieskie migdały, Różowa magia. Poezje, Pocałunki Poetka i dramatopisarka, córka malarza Wojciecha Kossaka, siostra satyryczki Magdaleny Samozwaniec. Specjalizowała się w krótkich utworach poetyckich, przywołujących na myśl starożytną tradycję epigramatu. Najczęściej pisała wiersze o tematyce miłosnej, zazwyczaj oparte na nieoczekiwanych konceptach. Nieobca była jej też tematyka pozycji kobiety w społeczeństwie. W czasie wojny tworzyła z kolei wiersze opisujące wpływ brutalnej historii na losy i mentalność ludzką. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Syreny

Anna Langner

Nowa wakacyjna powieść bestsellerowej Anny Langner! To lato wszyscy spędzą tak, jakby miało być ostatnim w ich życiu. Kiedy zaczyna się upalny lipiec, jest dobrze. Kiedy czekają cię beztroskie wakacje nad morzem, jest bardzo dobrze. Kiedy przyjaciółki, z którymi rok temu spędziłaś całe lato, okazują się słynnymi na cały internet Syrenami, jest bardzo źle. Majka wyjeżdża z Warszawy do spokojnego nadmorskiego Burzewa. Dołącza do ekipy Syren – pięknych kobiet, które wyruszają na eskapady po nadbałtyckich klubach, polując na bogatych przystojniaków. Majka ma w tym swój cel – chce zrealizować sekretny projekt i przy okazji chronić przyjaciółki przed kłopotami. Jednak ten plan zaczyna sypać się jak domek z piasku. Jakby tego było mało, jej życie uprzykrza pewien tajemniczy, przystojny turysta.

Syreny z Broadmoor

Jan Krasnowolski

Emigracja jako ocean nowych szans i piekło nieprzystawalności. Lata dwutysięczne, po otwarciu granic Polacy tłumnie wyjeżdżają na Wyspy. Wśród zdesperowanych emigrantów ekonomicznych pojawiają się osoby o niejasnych motywacjach, skuszeni wizją anonimowości. W niepokojącym tyglu co rusz dochodzi do głośnej zbrodni, której sprawcą lub ofiarą jest polski emigrant. Autor tropi historie z pierwszych stron polonijnych gazet, rekonstruuje zdarzenia, zarysowuje konteksty. Ucieczka ze szpitala psychiatrycznego, głodzenie dzieci dla świadczeń socjalnych, morderstwo studentki na placu kościelnym - w wartkiej narracji Krasnowolskiego wszystkie te wydarzenia nabierają kształtów i tekstury. Pozycja obowiązkowa dla miłośników literatury true crime, w stylu książki "Polskie morderczynie" Katarzyny Bondy. Jan Krasnowolski (ur. 1972) - polski pisarz urodzony w Krakowie, zamieszkały w Wielkiej Brytanii. Temat emigracji jest stale obecny w jego twórczości. Wnuk Jana Józefa Szczepańskiego. Jego opowiadania były publikowane w takich magazynach jak "Machina", "Lampa" czy "Odra". Związany ze środowiskiem Korporacji Ha!art. Największe uznanie przyniosły mu zbiory "Afrykańska elektronika" oraz "Syreny z Broadmoor".

Syria. Porażka strategii Zachodu

Frederic Pichon

Jakkolwiek sprawy się potoczą, w Syrii nic już nie będzie jak dawniej. Przemoc będzie wygasała latami − zbyt wiele broni znalazło się w tym kraju, zbyt wielu ludzi za nią chwyciło. Zachodzi ryzyko, że cały region − Turcja w szczególności, lecz także bliska przecież Europa, jeszcze długo będą borykały się z konsekwencjami konfliktu. Po zniesieniu stanu wyjątkowego w 2011 roku i po zakończeniu epoki jednej partii w 2012, mało co pozostało – jak się wydaje – z planów ideologa partii Baas Michela Aflaka. Tak naprawdę już teraz widać, że w sytuacji tlącego się konfliktu Syria rozpada się na wyraźnie zarysowane strefy, czasem wyłonione na bazie etnicznej. Ale czy da się rządzić Syrią w formule lokalnych autonomii? W rzeczywistości baasizm to już przeszłość. Syrią jutra będą rządzili ci, którzy utrzymali siłę zbrojną, spychając na margines cywilów i pokojowych opozycjonistów. Zachód nie miał politycznej wizji syryjskiego konfliktu i w konsekwencji nie wywarł wpływu na wydarzenia. Tym trudniej przewidzieć, jaka będzie przyszłość tego kraju. Jedno jest pewne − trzeba będzie ułożyć sobie życie z nową Syrią.

Syria. Przewodnik po kraju, którego nie ma

Paweł Średziński

Bliski Wschód jest dla wielu z nas interesujący tylko wówczas, gdy staje się miejscem nie do życia. Jakby nie było nic atrakcyjniejszego w krajobrazie niż kilka trupów i zgliszcza. Tymczasem Paweł Średziński napisał o Syrii takiej, jaką była kilkanaście lat temu. Choć pod rządami klanu Assadów, urodzonych satrapów i dzierżymordów, nigdy nie był to kraj nadzwyczaj przyjazny, oaza dobrobytu i spokoju, to prawdziwe piekło przyniosła mu ostatnia wojna. Czyta się książkę Średzińskiego jak wspomnienie z czasów przed ostateczną apokalipsą. Ale też - choć wszystko w niej to prawda, cała prawda i tylko prawda - jak historię alternatywną. Bo Syria mogłaby być inna. Nie jest, bo co kogo taka Syria obchodzi. PAWEŁ SMOLEŃSKI, reporter, autor m.in. Oczu zasypanych piaskiem "Już nigdy nie pojadę do Syrii" - deklaruje Średziński, a czytelnik zastanawia się, skąd ta pewność. Ale potem zanurza się w tę bardzo osobistą relację z całej dekady podróży nad Eufrat i już wie, że wcale nie chodzi o kraj, tylko ludzi, którzy stali się dla autora drugą rodziną. O dom, który - jak w wierszu Adonisa - opuściło już słońce, a teraz burzą go wiatr i huragany. Ale ta książka to również świadectwo tej straszliwie kulawej europejskiej perspektywy na historię. A przecież trzeba poznać syryjski czas przeszły, żeby mówić o Syrii w czasie teraźniejszym i przyszłym. ADAM ROBIŃSKI, dziennikarz, autor m.in. Kiczery. Podróż przez Bieszczady Syria. Przewodnik po kraju, którego nie ma to reportaż opowiadający o podróżach, które zajęły Pawłowi Średzińskiemu dziesięć lat życia. Do Syrii pojechał po raz pierwszy w 1999 roku, by wracać tam wielokrotnie. To reportaż szczególny, bo - siłą rzeczy - dokumentujący rozpad i znikanie. Piekło, jakie rozpętało się w tym kraju w 2011 roku, bo słowo "wojna" w tym przypadku to za mało, spowodowało, że z dnia na dzień zniknęły praktycznie z powierzchni ziemi miejsca tak bogate kulturowo i tak ważne dla cywilizacji jak Apamea czy Aleppo. Co pozostało? Syryjczycy wielu różnych wyznań i tradycji... Ludzie... I to o nich jest ta przejmująca opowieść... O tych, którzy w XXI wieku, w świecie pełnym bogactwa i pychy, zostali nędzarzami, ot tak, z dnia na dzień, bez własnej przecież winy... I opowieść to także o ich kraju, o świątyniach, bazarach, uliczkach i zaułkach, do których już nie wrócą, bo ich po prostu nie ma... Nie pozostał z nich kamień na kamieniu, pozostała pamięć... Syrię. Przewodnik po kraju, którego nie ma czyta się jednym tchem, jak wstrząsającą opowieść o tragedii i zagładzie, jaka dotknęła odległą w czasie cywilizację Inków. A przecież ta zagłada dzieje się tu i teraz, na naszych oczach... "Syria jest najważniejszym miejscem na mapie mojego życia. Położona w centrum ważkich cywilizacyjnych wydarzeń, przechowywała w sobie niezwykłe skarby przeszłości. Była też domem wielu różnych mniejszości, chrześcijan, należących do najstarszych Kościołów chrześcijańskich, alawitów, jazydów. Bardzo trudnym do utrzymania. Wystarczył jeden podmuch. Jedna iskra. Ten dom, który był również moim domem, rozpadł się na moich oczach, jak domek z kart. O tym jego rozpadzie napisano już bardzo dużo. Jednak po polsku niewiele jest o Syrii, jaką była przed wojną. A to wiele nam wyjaśnia, jeżeli chcemy zrozumieć genezę syryjskiego konfliktu. Zapraszam Was w podróż po miejscach, których już może nie ma. Do ludzi, których już w Syrii nie spotkacie. Spisując moje syryjskie wspomnienia czułem się jak kronikarz zagłady pewnego unikalnego świata, którego piękno polegało na różnorodności. Jego urok łatwo było zeszpecić nienawiścią i pielęgnowaną od wieków dyskryminacją. Syria nie będzie już tym, czym była. Napisałem o tym, czym była dla mnie i będzie. Nawet jeśli jest już wyłącznie wspomnieniem. Syria była też moim schronieniem. Uciekałem tam przed niepogodą codzienności i po jeszcze większych życiowych sztormach. Niestety. Już nigdy nie pojadę do Syrii. Zawsze będą za nią tęsknił. Za ludźmi i momentami, które razem sprawiły, że do Syrii wracałem, począwszy od mojej pierwszej wizyty w 1999 roku, do czasu, kiedy ten kraj wciąż trwał w pokoju. Kolejny wyjazd planowałem na rok, kiedy wybuchły niepokoje, torujące drogę straszliwej wojnie. Do Syrii już nie pojechałem i nie pojadę. Ostatni raz widziałem Syrię ze Wzgórz Golan, z terytorium kontrolowanego przez Izrael. Teraz moja Syria jest w Melbourne, gdzie mieszkają Fahad i Iljas. W Poznaniu, gdzie żyje Michojel. Wszędzie tam, dokąd uciekli moi przyjaciele. I wśród tych, którzy zostali na Bliskim Wschodzie". PAWEŁ ŚREDZIŃSKI O AUTORZE Paweł Średziński (ur. 1978 r.), doktor nauk humanistycznych, z wykształcenia historyk, dziennikarz i politolog. Od lat zajmuje się tematyką afrykańską i bliskowschodnią oraz ekologiczną. Laureat Stołka Roku "Gazety Wyborczej". Autor licznych publikacji poświęconych Afryce. Stały współpracownik "Nowej Konfederacji" i redaktor Afryka.org. Publikował również na łamach kwartalnika "Więź", "Gazety Wyborczej" i OKO.PRESS.

Syriusz, gwiezdny pies

Iwona Banach

Czy ty wiesz, że jesteś gwiazdą? Syriusz, zwykły pies urodzony na śmietniku, dostaje niezwykłą przepowiednię. Ale zanim się spełni, szczeniak będzie musiał przez wiele przejść. Choć Syriusz nie rozumie jeszcze sensu wypowiedzianych nad nim słów, przygody, które na niego czekają, udowodnią, że ma w sobie moc! Mały pies z chęcią pomaga dzieciom i dorosłym w trudnych sytuacjach i jest gwiazdorem nie tylko z charakteru! Wyruszysz z nim w fascynującą drogę? Pasjonująca opowieść o przyjaźni, odwadze i empatii w sam raz dla miłośników takich autorów, jak Andrzej Maleszka. Iwona Banach polska autorka książek obyczajowych, romansów, kryminałów, a także literatury dziecięcej, m.in. cyklu Geriatryczne biuro śledcze. Z zawodu tłumaczka i nauczycielka. Matka dorosłej córki z niepełnosprawnością. Oprócz pisania, kreatywnie wyżywa się również w kuchni i na szydełku. Bohaterki swoich książek obdarza okruchami własnej historii oraz cech charakteru.

Syrop z piołunu. Wygnani w akcji "Wisła"

Paweł Smoleński

Po zmianie granic w Polsce Ludowej zostało siedemset tysięcy Ukraińców. Nie pasowali do nowej wizji państwa, dlatego wiosną 1947 roku władze postanowiły rozwiązać ostatecznie problem ukraiński. Rozpoczęto deportacje, które objęły wszystkich podejrzanych o ukraińskość, włączając Łemków i mieszane rodziny polsko-ukraińskie. Zmasowana akcja trwała trzy miesiące. Niektórzy badacze przyjmują, że zakończyła się na przełomie września i października 1947 roku, ale mniej systematyczne wywózki ciągnęły się jeszcze przez wiele lat. W sumie wywieziono około 140150 tysięcy osób. W wielu wsiach w Bieszczadach, Beskidzie Niskim, na Lubelszczyźnie i Chełmszczyźnie zapadła cisza. Wysiedleni zamieszkali kilkaset kilometrów dalej, w okolicach Olsztyna, Morąga, Giżycka, Węgorzewa, w Zielonogórskiem, na Dolnym Śląsku i Pomorzu Zachodnim. Odtąd towarzyszył im strach, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Każdy naród ma w swojej przeszłości takie wydarzenia, o których woli nie pamiętać. W historii narodu ukraińskiego to pamiętny dla Polaków Wołyń. W historii Polaków to pamiętna dla narodu ukraińskiego akcja Wisła. O tej akcji i jej przebiegu przez dziesięciolecia milczano lub opowiadano w sposób propagandowo kłamliwy. Paweł Smoleński podążając drogą odważnych i uczciwych historyków kreśli obraz akcji piórem delikatnym i bezkompromisowym. To przerażający obraz gehenny Ukraińców i Łemków, obywateli państwa polskiego, na których wyrok wydała totalitarna dyktatura, a wsparł tę zbrodnię ciemny polski szowinizm. I oto powstało doniosłe świadectwo polskiego pisarza, który pojmuje swój polski patriotyzm jako obowiązek mówienia prawdy w oczy własnemu narodowi. To znak, że potrafimy być uczciwi wobec siebie. Przejmująca lektura. Adam Michnik

System bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni RP

Waldemar Kitler, Katarzyna Chałubińska-Jentkiewicz, Katarzyna Badźmirowska-Masłowska

Przedstawione dociekania naukowe są trafne i merytoryczne. Wychodzą naprzeciw zapotrzebowaniu państwa i społeczeństwa. (...) jest to dzieło dojrzałe, merytorycznie spójne, ukierunkowane na potrzeby związane z tworzeniem systemu bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni RP. płk. dr hab. inż. Piotr Dela, prof. ASzWoj Przedstawione do recenzji opracowanie, o niezwykle nośnym i ambitnym tytule System bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni RP, dotykające niezwykle ważnej współcześnie problematyki cyberbezpieczeństwa jest dziełem zbiorowym, gdzie znajduje ujście wiele ciekawych wątków związanych z zakreślonym w tytule obszarem. dr hab. Mirosław Karpiuk, prof. UWM

System bezpieczeństwa w powiecie

Robert Dynak

Publikacja dr. Roberta Dynaka jest pierwszym na rynku wydawniczym opracowaniem kompleksowo omawiającym system bezpieczeństwa w powiecie. Przedmiotem rozważań jest bowiem organizacja bezpieczeństwa w powiecie. Przedmiotem rozważań jest bowiem organizacja bezpieczeństwa w powiecie, a w szczególności działalność powiatu w tym zakresie oraz regulacje prawne, rozwiązania organizacyjne, kompetencje organów i działania w tym obszarze w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Monografia prezentuje bogate doświadczenie praktycznej w przedmiotowej materii, wzbogacając jednocześnie dość skromny dorobek naukowy i publicystyczno-naukowy w dziedzinie bezpieczeństwa na poziomie lokalnym, w szerokim, interdyscyplinarnym ujęciu, związany z przygotowaniem i realizacją zadań wykonywanych przez powiat w dziedzinie bezpieczeństwa oraz z formułowaniem koncepcji organizacji i funkcjonowania powiatowego systemu bezpieczeństwa. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt, iż w dostępnych opracowaniach problematyka ta jest niedostatecznie zbadana, większą bowiem uwagę w literaturze przedmiotu poświęca się kwestiom szczegółowym ochrony przeciwpowodziowej, przeciwpożarowej, porządku publicznego, przy jednoczesnym braku całościowego ujęcia problematyki bezpieczeństwa na szczeblu ponadgminnym. Na tym szczeblu dochodzi do zespolenia administracji rządowej z samorządową, to z tego faktu wynika też jego szczególna rola w zapewnieniu bezpieczeństwa na administrowanym terenie. Bez zbudowania jednolitego powiatowego systemu bezpieczeństwa nie jest możliwa właściwa realizacja misji, celów i zadań powiatu w sferze bezpieczeństwa w ogóle, a za kierowanie powiatowym systemem bezpieczeństwa powinny odpowiadać powiatowe organy władzy ogólnej. Prof. dr hab. inż. Waldemar Kitler Obecnie funkcjonuje kilka monografii o tematyce dotyczącej ogólnych założeń systemu bezpieczeństwa w Polsce. Brakuje jednak opracowań o większym stopniu szczegółowości, które uzupełnią lukę dotyczącą systemów bezpieczeństwa gmin, powiatów czy województw. Autor porusza kwestie zapewnienia bezpieczeństwa na obszarze powiatu, wypełniając po części tę lukę. Bezpieczeństwo powiatu częstokroć jest przedmiotem wykładów akademickich w uczelniach prowadzących kierunki: "obronność", "bezpieczeństwo narodowe", "bezpieczeństwo wewnętrzne", oraz "administracja". Stanowi również samodzielną tematykę kursów obronnych dla organów władzy i pracowników administracji publicznej, dla żołnierzy zawodowych czy studentów studiów podyplomowych zarówno cywilnych, jak i wojskowych, w tym Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie. Praca jest dedykowana również pracownikom naukowo-dydaktycznym i organom władzy i administracji, zwłaszcza lokalnej. Wnikliwa lektura monografii kształtuje uzasadnione przekonanie, że publikacja była pisana z głębokim przemyśleniem i refleksją naukową, a wybór zagadnień poddanych analizie ma charakter nieprzypadkowy. Nie ulega wątpliwości, że brak opracowań w tym zakresie można określić jako odczuwalny z punktu widzenia zarówno dydaktyki akademickiej, jak i dociekań naukowych. Publikacja jest również odzwierciedleniem wzrostu zainteresowania tą problematyką nie tylko sektora cywilnego, ale również kręgów wojskowych ze względu na obecne zagrożenia niemilitarne i militarne Rzeczypospolitej Polskiej Dlatego też monografię "System bezpieczeństwa w powiecie" autorstwa dr. Roberta Dynaka należy w tej mierze przyjąć z satysfakcją. Nie ulega wątpliwości, że trud, jaki wiąże się z opracowaniem takiej monografii, wynika z potrzeby ciągłej aktualizacji zamieszczonych w niej treści w świetle nierzadko zmieniającego się stanu prawnego. Autor sprostał temu zadaniu, albowiem treść monografii koresponduje z aktualnym stanem prawnym. Ppłk dr inż. Dariusz Nowak